Amersfoortse Tweedaagse 24-6 en 25-6-2022 / 2 x 30 km

Dag een

De Amersfoortse zit er weer op maar wat heb ik afgezien! Voor het eerst loop ik 2x 30 km (voorheen altijd 2 x 40 km) en Hans en ik logeren bij van der Valk in Leusden. Hans loopt niet mee, 30 km vindt hij te ver maar hij brengt mij naar de start in Amersfoort bij het startbureau aan de Gasthuislaan waar al jaren de start is van deze tweedaagse. Eindelijk kunnen we weer, na twee jaar door Corona uitgesteld en het zal mijn 11e editie worden. Eigenlijk twaalf maar de laatste keer in 2018 viel ik door ziekte uit.

Zoals gezegd is dit de eerste keer op de 30 en ik mag later starten. Om 8.00 uur komen we aan bij het sportpark, Hans rijdt door naar het hotel om mij na de finish weer op te halen. Nog even aanmelden, toilet bezoeken en ik kan op pad. De route is bekend, stukje door de bebouwde kom. Even loop ik verkeerd want een pijl is niet geheel duidelijk en loop een dame achterna. En dan hoor ik mensen mij roepen: “dames!!!” Oeps…..dat gaat al goed.

Dan richting tennisbaan, de bossen in en de loop/fietsbrug over verder door de bossen. Ik loop een beetje in mijn eigen wereld tot ik Carla tegenkom. Gezellig kletsend lopen we samen op. Zo gaan de kilometers ongemerkt en komen we bij de eerste rust, dezelfde als altijd bij de Stoeterij. Ik zie een man aanstalten maken om weg te gaan en loop snel naar hem toe om zijn stoeltje te bemachtigen, gelukkig is hij met een dame die ook weggaat dus jippie, we kunnen even zitten. Ik verlang naar een koffie! Na de koffie gaan we het militair terrein weer op. Dit is ook al jaren een onderdeel van de route. Ik zie Syl, Gery en Carola voorbij komen en we zeggen hoi en dag tot ziens. Zij lopen de 40 km, de bikkels!

Op het militaire terrein is het fijn lopen met die brede paden en zonder verkeer zoals fietsers en auto’s. Wel heuvelachtig soms en ik moet flink de beenspieren aanspreken, ik ga als een slak. Carla moet inhouden voor mij maar ze klaagt niet.

We stappen door om via Vliegveld Soesterberg bij de volgende rust aan de komen, ook een bekende plek: Vliegdorp, een sportkantine. Ik zet een helicopter op de foto die ze op een paal hebben geplaatst maar helaas is die mislukt. Bij deze rust vul ik ook weer mijn flesjes en krijg een gouden tip van iemand om het water goed in de fles te krijgen, de kraan zit te dicht bij de wasbak. Blij dat ik twee flesjes heb want het is warm en benauwd, ik verlies heel wat vocht! Hier zie ik een paar bekenden, zoals Sjaak, André en Ilonka.

Na deze rust vervolgen we de route die niet al te spannend is of mooi. Ik maak dan ook weinig tot geen foto’s.

Zoals altijd tijdens de Amersfoortse begint het ook nu weer te druppelen. Ik heb een poncho bij me die even aan gaat maar het is niet echt nodig. Later wel, op 23 km breekt de hemel open! We schieten de bosjes in om de regen kleding aan te doen! Bellen verschijnen op de plassen maar na 15 minuten is het alweer voorbij en druppelt het na. Als we na 25 km bij de laatste rust aankomen gaat Carla alleen verder. Zij moet nog met het OV naar huis in Rotterdam.

Deze rust ken ik niet, Heinde en Ver heet het. Later hoor ik, dat ze aan het eind van de dag dicht gingen om klaar te staan voor de avond gasten!!

Hier neem ik niets, het is zo druk! Maar wel even lekker bijkomen op een gewone stoel. Ik vul mijn flesjes bij en vertrek weer voor de laatste 5 km. Helaas hebben ze die met elastiek gemeten want het was 7,5 km afzien! Onwijs saai doordat het lange, rechte stukken waren dus niets te beleven. En helaas in mijn uppie en zonder afleiding. Hans stuurt nog een appje met een foto: “dit is je beloning”…..een heerlijk bad! Daar denk ik dan maar aan en langzaam maar zeker komt de finish in zicht! Het laatste stukje is bekend, de Dorresteinse weg waar maar geen eind aan lijkt te komen. Dan zie ik Hans staan en weet ik dat ik bij de finish ben, eindelijk! Ik meld mij af en zeg dat ik de vernieuwde route niet bijster mooi vond! En dat de gemeten afstand niet klopt want ik heb er 32,5 km op zitten! Hans haalt een biertje voor me en kom een beetje bij….

Dan is het nog 10 minuten rijden naar het hotel en mijn bad, heerlijk!

Bij het diner had ik gerookte zalm vooraf, een mixed grill (te veel voor mij) en een dame blanche als toetje. Genoten!

Dag twee

Er is een misverstand over het ontbijt. Als we om 7 uur naar beneden gaan wordt er gezegd dat het pas om 7.30 uur open gaat. Een ander groepje wandelaars is daar niet van gediend en laat dit luidruchtig merken. De leidster van de groep gaat de eetzaal binnen maar wordt gesommeerd naar buiten te gaan, ze zijn nog niet klaar! Oké…

Dan maar iets later ontbijten, ik hoef toch niet zo vroeg te starten.

Om 8.15 uur meld ik mij weer aan op het sportpark en vertrek meteen. Weer is de route bekend en het eerste stuk is wel aardig, door een parkje. En dan gaan we de weg onderdoor, richting Dodeweg! Pfff….neeeee…..dit stuk zat ook op het einde van dag 1! Suuuuuper saai….nou ja verstand op nul en blik op oneindig! Zo gaat dat tot de rust bij Bergzicht na 10 km en weer moet ik een teleurstelling verwerken want ze zijn dicht! Er is wel een tentje geopend waar een lange rij voor de koffie staat. Nou bedankt ik ga wel op een bankje zitten waar net een plekje vrij komt maar ik neem niets. Bij de Pyramide is de officiële rust maar dat is pas op 12 km en ik wil nu zitten! Ik krijg een appje van Syl die zegt dat daar wel koffie met gebak is…

Na de rust de “berg” op richting de Pyramide van Austerlitz. Dat is wel mooi maar zwaar lopen over puin paden. Niet echt bevorderlijk voor je voeten! Ik voel dat de blaar op mijn linker hak weer terugkomt en het is afzien geblazen.

Op 15 km ongeveer loop ik samen op met Bert en zijn vrouw uit Emmeloord. Heel gezellig kletsend gaan de km’s ongemerkt voorbij. Bij de volgende rust, we hebben er nu 20 km op zitten, gaan Bert en zijn vrouw naar Eldorado, een theehuisje in plaats van de officiële rust bij v.v. Woudenberg. Ik ga mee en dan zie ik opeens Sjaak en zijn gezelschap. Wat leuk! Ik ga bij hen zitten en bestel een soepje want ik verlies heel wat zout door al dat zweten! Hij is erg lekker!

Na de rust gaan we gezamenlijk verder en ik ben blij met de afleiding. Want gezellig kletsend heb je geen erg in de saaiheid van de route. Ik krijg nog een gouden tip van Jopie: op een saaie weg moet je die voor jezelf in gedeeltes “knippen”. Neem bijvoorbeeld die lantaarnpaal, en als je daar bent het volgende object en zo verder. Super tip!

Vanaf Eldorado geeft de routebeschrijving aan dat het nog 5 km is naar de laatste rust bij YMCA maar dat klopt niet gezien de tijd die we er over lopen. Dat contstateert Margareth en ik denk dat ze gelijk heeft want ik vind het ook allemaal wel erg lang duren! Ik ben het nu wel erg zat en dan…..eindelijk zien we het terrein van de YMCA opdoemen met de laatste controle knipjes. Er is zowaar nog plek om te zitten, we maken er dankbaar gebruik van! 

De routebeschrijving zegt dat het nog 5 km is naar de finish maar dat klopt ook al niet, het is minder. Althans voor mijn gevoel zijn we snel bij de fiets/loopbrug van dag 1. Nu weet ik dat het niet meer zo ver is en ik ben blij dat het er bijna op zit en ik lekker in bad kan om te relaxen!

Sommige gedeeltes zijn mooi maar veel ook niet, ik maak dan ook geen foto’s vandaag. De enige foto die ik heb van vandaag is die Hans maakt als ik samen met Sjaak aankom bij de finish. Ik krijg mijn verdiende “cijfertje”……een twaalf maar moet eigenlijk een elf zijn, dat komt wel goed denk ik. Ik neem afscheid van Sjaak en zijn gezelschap en ga met Hans terug naar het hotel om op het terras daar een biertje te drinken. Wij logeren er nog een nachtje.

Bij het diner had ik vooraf een soepje, kabeljauw pannetje (heerlijk!) en als toetje een hangop, ook erg lekker! Zondagochtend nog een ontbijt hier en dan terug naar huis!

Ik kan weer meer dan 60 km bijschrijven want dag 2 is ook met elastiek gemeten, 31,2 km! Op naar Nijmegen!

Foto’s o.a. van Sjaak en Sylvia