Tweede Bekendaltocht WS78 / 40 km

Mijn eerste 40 km tocht van dit seizoen ga ik lopen in Ede, de WS78 organiseert daar de Tweede Bekendaltocht.
Het is een aardig eindje rijden naar Ede dus ik moet vroeg op wil ik op tijd kunnen vertrekken. Vroeg opstaan is niet mijn favoriete bezigheid maar het is me toch weer gelukt om op tijd bij de startlocatie te verschijnen, het Marnixcollege in Ede.
Ik heb gehoord dat de route richting Wageningen gaat en door het Beekdal, een stroomgebied met maar liefst negen beken en sprengen met allerlei klinkende namen zoals Paradijsspreng.

De route begint met een stuk lopen over het voormalige ENKA terrein, een oude kunstvezel fabriek ook wel bekend van de ENKA zemen. De naam komt me bekend voor en ineens zie ik de reclame voor me van de man met de lange baard die aan het werk is met de zeem en zegt dat hij wel errrrrrug lang meegaat! Mijn moeder had vroeger ook zo'n zeem!
Er staan nog oude muren van de fabriek en er wordt op borden aangekondigd dat er nieuwe woningen worden gebouwd. De oude schoorstenen staan er nog.

Ik zie bekende stukjes van de Edese vierdaagse en we wandelen ook dit keer onder de A12 door. Het tempo is mij wat te snel maar doe mijn best het bij te houden. Na 8 km bospaadjes en zandpaadjes kom ik bij de eerste WS koffiepost. Het liefst zou ik hier even een bakkie nemen maar er moeten nog wat km's gelopen worden dus dan maar niet. Volgens de routebeschrijving komen we weer hier terug, we gaan eerst nog een lusje lopen over kronkelige bospaden waarbij het oppassen is om niet over de boomstronken te struikelen! Wel grappig is dat we ontdekken dat we over een zogenaamd kabouterbos pad lopen, met allerlei kabouter-paaltjes, ik ga er met een op de foto! Genietend van het natuurschoon komen we bij lunchroom De Beken die enkele meters voor de WS-post zit, we besluiten hier een bakkie te doen.

Na voor de tweede keer langs de verzorgingspost van WS te komen gaan we daar weer niet zitten en gaat de route richting Wageningen. Via de Wageningse berg, veel trappetjes en bochtige paadjes krijgen we een adembenemend uitzicht voorgeschoteld van de uiterwaarden van de Nederrijn. In Wageningen lopen we langs Hotel de Wereld. In 1945 kwam de Canadese geallieerde generaal Foulkes op zaterdag 5 mei in dit hotel met de Duitse bezettende militairen de overgave van de Duitsers in Nederland overeen. We lopen het hotel binnen om te kijken naar de plek waar dit geschiedkundige moment plaatsvond. Al wat er over is zijn foto's in de hal.

Via oude stadswallen verlaten we Wageningen en ik zie een bekende wandelaar "de bosjes" in lopen en dan zie ik ineens dat dit ook de wandelroute is!! Horror paadjes van glibberige modder volgen, en zelfs een hek die we moeten beklimmen!! Dit is echt een parcours met hindernissen! We lopen in de uiterwaarden van de Nederrijn en het slik stapelt zich op onder de schoenen.
Een prachtig stel koeien beloert ons vanaf hun plekje...."waar komen die mafkezen ineens vandaan?"...... En eindelijk krijgen we vaste grond onder de voeten die we snel weer verruilen voor een bospad, we mogen de Wageningse berg weer op! Hoge treden brengt ons naar het Arboretum Belmonte. Genietend van al het moois lopen we over een pad met langs dat pad een herdenkingsbankje voor Kim, dat staat gegraveerd in het bankje en kijkt uit over allerlei kunstwerkjes van geroest ijzer. Als we een groepje wandelaars een bocht zien maken denken wij slim te zijn om een stukje af te steken, maar helaas, de Molenbeek zit er tussen. We wagen niet de sprong om het pad te bereiken via een boomstronk dat er ligt, stel je voor de je in de beek valt!! Dan maar omlopen via de grote molensteen die ik een duwtje geef, zie foto.....

Bij de volgende rust wederom bij lunchroom De Beken nemen we het er even van, we hebben er nu ruim 30 km op zitten!! Een heerlijke soep gaat er nu wel in en even de benen strekken!

Na de rust lopen we even bij de WS-rust naar binnen voor een bakkie thee en een voet inspectie, ik krijg last van mijn wreef. De sok uit en de veters wat losser geeft snel verlichting en ik kan nu zonder pijn de route vervolgen. De laatste 10 km gaan voornamelijk door de Edese bossen waarbij ik weer stukjes herken van de vierdaagse aldaar, ook het Pannenkoekhuis de Panoramahoeve zit in het parcours. Uiteraard maken we daar geen gebruik van omdat het al aardig laat begint te worden.

Bij het tunneltje onder de A12 is de fruitpost en ook die doen we niet aan. Bij boerderij Hoekelum moet ik weer even de bosjes opzoeken en nadien loopt het een stuk lichter! Inmiddels komen we aan in de bebouwde kom en lopen we via het treinstation Ede-Wageningen naar de finish! Daar meld ik me af en maak nog een praatje met de vrijwilligster die een stempeltje in mijn boekje plaatst. Ik geef een complimentje over de uitgezette route want het was ontzettend mooi en heel afwisselend. Ook wel zwaar maar daar staat WS78 om bekend!
Na een frisje stap ik moe maar voldaan in de auto om na vijf kwartier rijden weer in Spijkenisse aan te komen. Ik kijk terug op een mooie, afwisselende maar zeer vermoeiende dag!


klikkerdeklik voor meer foto's

RS80 Woerden 18-2-2017 / 26 km

Op de sterfdag van mijn vriendin Marina rij ik vandaag over mistige wegen naar Woerden waar een wandeltocht georganiseerd is door RS80, 25 km. Als ik bij het startbureau arriveer zie ik veel wandelmaatjes al zitten. Na het aanmelden vertrekken we richting de polders van de Zuid-Hollandse prairie, zoals Maike terecht opmerkt. Ik bekijk de routebeschrijving en ik denk er het mijne van: maar twee A4-tjes voor 25 km? Dat belooft niet veel goeds!
Na een groepsfoto gaan we los, de polders in en die komen we gedurende de hele route niet uit. Na het landgoed Bredius via Kamerik, Kanis naar het Woerdense Verlaat waar ik het plaatsnaambord weer op de traditionele wijze op de foto laat zetten.
Net voordat we bij de rust komen, bel ik aan bij een oudere dame omdat ik vreselijk nodig naar het toilet moet. Gelukkig maakt ze geen bezwaar en ik bedank haar nadien uitbundig want anders had ik het niet droog gehouden! Maar als we even later verder lopen, komen we na zo'n 100 meter aan bij de eerste rust in het Dorpshuis Beatrixgebouw.

Hier schuiven we aan bij onze wandelmaatjes die er al zitten en gezamenlijk genieten we van deze rust. Die duurt niet lang en we vertrekken voor de komende 16 km, weer de polders in over provinciale wegen.......saaaaaaaai!!! Nou ja, we vermaken ons wel met Brugmomentjes en het beklimmen van een uitkijkpost. En gespreksstof genoeg!
In de verte zien we een bekende figuur lopen, dat lijkt Ilonka wel, werd er gezegd. En ja hoor, als ze naderbij komt is het inderdaad Ilonka. Zij loopt een eigen rondje en we maken even een praatje. Ze waarschuwt ons voor de komende route: niet veel te beleven........

Er is een tweede rust gepland bij een sportterrein. Tijd voor een bakkie. Hier zitten we ook niet erg lang want dat is slecht voor de spieren. Daarom vertrekken we weer snel voor de rest van de route, nog ongeveer 6 km waarvan 4 km langs een autoweg! Pffff dit is nog saaier dan saai en er komt geen eind aan. We doden de tijd door verhalen te vertellen aan elkaar.

We zijn nu in Zegveld aangekomen en via dit dorpje komen we weer aan in Woerden en de zon is inmiddels gaan schijnen! De finish lonkt en die komt snel in zicht. Eindelijk kunnen we ons afmelden, er hebben vandaag 670 wandelaars gelopen in Woerden.
Na een frisje en een gezellige nazit ga ik weer op huis aan. Moe en ondanks de saaie route toch wel voldaan, ik kijk terug op een gezellig dagje buitenspelen.
klikkerdeklik voor meer foto's

Winterserie Tilburg 13-2-2017 / 23 km

Als ik deze ochtend de gordijnen open trek zie ik een witte wereld! Het heeft gisteravond en vannacht behoorlijk gesneeuwd dus dat wordt snel opstaan en de spullen inpakken voor een wandeltochtje in Tilburg maar daarvoor moet ik eerst de auto sneeuwvrij maken! Zo gezegd zo gedaan en als ik eenmaal onderweg ben valt de overlast onderweg 100% mee. In Tilburg aangekomen lijkt de sneeuw overlast mee te vallen. Eerst maar eens inschrijven......hoewel.....het is erg donker in cafe Boerke Mutsaeres waar het startbureau is van de W.S.V. Hart van Brabant die deze tocht organiseert. Blijkbaar heeft de uitbater zich verslapen en moeten de vrijwilligers een list verzinnen (buiten in de vrieskou!) om de wandelaars op weg te helpen. Dat lukt aardig maar ja.....ik wil ook nog graag naar het toilet! Gelukkig gaan na enige tijd, als de meeste wandelaars weg zijn, de deuren open van het cafe en kan ik toch nog even een plasje plegen!
Het is inmiddels al 9.15 uur als we vertrekken.....we hebben voor de 23 km route gekozen.

Al snel gaan we de bossen in en de route wordt gekenmerkt door allerlei gekleurde paaltjes: gele, rode en oranje/wit. Er is uitbundig gepijld met papieren pijlen en krijtpijlen dus foutlopen is er vandaag niet bij! De pijlen zijn ook nog eens genummerd, zodat je de route snel kan terugvinden op de beschrijving die we meegekregen hebben. Kijk, dat zien we graag, dat maakt het wandelen zo fijn!

Grote delen van de route gaat ook over het zogenaamde Bels lijntje.
Bels Lijntje is de naam voor het Nederlandse deel van Spoorlijn 29 tussen Tilburg en Turnhout.

Tot 1865 werd het hele gebied tussen Turnhout en Baarle-Nassau beheerst door uitgestrekte heidevelden. In dat jaar werd gestart met de aanleg van de spoorlijn tussen Turnhout en Tilburg en werd het station Weelde-Merksplas (ten zuiden van de Steenweg op Zondereigen) gebouwd. De spoorlijn werd aangelegd en uitgebaat door de "Grand Central Belge", waardoor de spoorlijn in de (Noord-Brabantse) volksmond "Bels lijntje" werd genoemd.

Aldus Wikipedia.

Het zijn lange stukken fietspad maar dat is een welkome afwisseling met de grotendeels modderige paden die we bewandelen, veroorzaakt door het natte weer de afgelopen tijd. Mijn schoenen en broekspijpen zien er na afloop van de tocht niet meer uit, gelukkig hebben we een wasmachine!

Er is een rust gepland op 13 km in cafe Aan de Overkant, maar daar is het ontzettend druk en de bediening lijkt niet op gang te komen daarom duiken we een stukje verder in de Dorpstraat in een cafetaria. Hier krijgen we snel een heerlijke bak koffie!

We gaan na de koffie weer door tot de finish zonder een rust tegen te komen. Vandaag dus geen training op rusten helaas, maar niet getreurd we hebben genoeg gespreksstof. Het is zelfs zo dat we ongemerkt al kletsend aankomen bij cafe Boerke Mutsaeres! De route lijkt wel korter dan 23 km en als we de Runkeeper raadplegen is dat inderdaad zo....21 km!

Na het afmelden en afstempelen van de wandelboekjes praten we nog even na met een frisje, daarna gaat ieder zijns weegs. Ik rij met een voldaan gevoel naar huis: dit was weer een heerlijke wandeldag!

Ik heb niet veel foto's gemaakt (had het veels te druk met kletsen!)
klik voor nog een paar paaldans foto's

Westduin Parkentocht 4-2-2017 / 25 km

Zaterdagochtend is het weer tijd om naar Den Haag te rijden voor een wandeltochtje, de Haagse Wandelsportvereniging De Vierdaagsche organiseert de Westduin Parkentocht. Een tochtje die ik al eens eerder gelopen heb dus ik weet wat mij ongeveer te wachten staat, maar dat is niet erg. Wandelen kan erg therapeutisch werken en dan heb ik geen ingewikkeld gedoe nodig of een lastig parcours, gewoon lekker de kilometers maken. Het is vandaag heerlijk fris wandelweer dus laat de kilometers, het worden er vandaag 25, maar komen.
In het startbureau in de kantine van GDA is het al druk maar ik kan nog niet inschrijven omdat ik iets te vroeg ben. Is niet erg, dan maar een bakkie koffie en wachten tot het wel kan.

Zoals ik al verwacht gaan we de gebruikelijke rondjes maken om het voetbalveld heen en dan het park Ockenburg in. Na verschillende paadjes en een Brugmomentje komen we aan in het park Meer en Bos.
De eerste geplande rust is al na 6 kilometer maar ik maak alleen gebruik van het toilet daar. De rust is in een kantine van een voetbalclub en ik verbaas mij over het bord wat er staat: aub onthouden: dit zijn kinderen, dit is een spel, de coaches zijn vrijwilligers, dit is niet de Champions League, de scheids is ook een mens...... Nou ja zeg! Te erg dat dit nodig is, ik mag aannemen dat iedere volwassene deze regels in acht neemt. Kennelijk is dit WEL nodig en dat stemt mij triest.

Maar goed.....na het toiletteren gaan we weer op pad door de Vogelwijk en naar het Westduinpark dat overgaat in Bosjes van Poot. Genieten van het natuurschoon en de leuke paadjes waar we over lopen en we kletsen wat af! Ongemerkt komen we dus weer aan bij de volgende rust, bij een squash baan maar we gaan pas pas bij de volgende rust zitten op 12 km, bij "het Havenpaleis" aan de Scheveningse haven. Daar is het lekker zitten en erg rustig. Tijd voor een bakkie met iets lekkers!

Na de rust vertrek ik weer voor de rest van de route, langs het haventje vol met bootjes. Dat leidt tot veel foto momentjes! Ik zie een boot met de naam Cornelia erop...leuk! Ik loop langs flatgebouwen in aanbouw, het bord geeft aan dat het om toekomstige appartementen gaat maar met een behoorlijk prijskaartje! Als je dat bedrag kan neertellen zou ik een andere locatie kiezen....maar ja smaken verschillen!

Het is tijd om richting de duinen te lopen en ik zie weer een leuk bord: voetpad: fietsers afstappen of riskeer een boete van €5,- ......hahaha! En dat voor een zandpad waar je echt niet over KAN fietsen!! Lachen met die Hagenezen!
Een heerlijk duinpad volgt en dat is volop genieten, het is ook zulk lekker weer! De duinpaden gaan moeiteloos over in bospaden want ik kom weer in het Westduinpark aan. Tot aan Kijkduin waar ik een paar Pokemonjagers tegenkom.
Hier neem ik weer even een pauze aan de boulevard in een leuk mediterraans tentje met de naam Marmaris. Je waant je in Turkije als je binnenkomt. Het taartje is huisgemaakt en smaakt heerlijk en niet te zoet! Ik kan geen hele op maar er zijn genoeg liefhebbers voor iets extra's.

Het einde van de tocht is in zicht als ik weer in het Ockenburg park aankom. Maar dan is er wat verwarring over de pijlen en lopen we verkeerd. We zien dan een ander bordje en raadplegen de routebeschrijving, we moeten een deel van de 'Hof van Delfland' route volgen. Een verrassend leuk stukje door het bos!
Aan het eind van het bos zie ik de finish weer en meld ik mij af en ik geef de vrijwilligers een compliment voor de aangeboden route. Sinds deze vereniging met geel/zwarte pijlen de route markeert, is het veel prettiger lopen!!

Na een lekkere en gezellige nazit ga ik weer op huis aan, ik kijk terug op een heerlijke wandeldag!



Klikkerdeklik voor de foto's