Amsterdam Light Walk 27-12-2015 / 15 km

Het loopt alweer tegen het eind van het jaar 2015 aan......vandaag ga ik de laatste wandeltocht lopen van dit jaar in Amsterdam. Daar is door Le Champion een tocht georganiseerd, de eerste editie van Amsterdam Light Walk. Een route door de avond en langs allerlei met licht versierde straten, grachten, kerstmarkten en kunstobjecten. Ik ben benieuwd! Amsterdam is zoiezo een favoriete stad van mij dus ik heb er reuze zin in!
Hans en ik gaan met de trein want met goedkope Blokkerkaartjes reis je zeer voordelig, daar kan geen auto tegenop! En waar laat je je auto? Is ook niet goedkoop......

Ruim voor de starttijd komen we aan op het centraal station in Amsterdam. De startlocatie is de Pessenger Terminal Amsterdam en dat is zo'n tien minuten lopen vanaf het station. Daar aangekomen melden we ons bij de helpdesk omdat de kaart van Hans verkeerd bezorgd is. We krijgen zonder problemen een nieuwe!
Er speelt tango muziek, en er is een stel aan het dansen, ik vind de sfeer hier een beetje tam, de hal vind ik ook niet sfeervol......maar ja het is wel een perfecte locatie als je 5000 deelnemers wilt laten starten!!
Er zijn startgroepen om de stroom wandelaars te verdelen over de route, wij zitten in de laatste startgroep en mogen om 19.00 uur vertrekken. We besluiten om wat eerder te gaan en dat is geen probleem, de startstempel wordt door een enthousiaste vrijwilliger op de kaart gemept, zonder te kijken of wij wel in de juiste groep zitten....
Het is heerlijk weer, de kalender geeft december aan maar het voelt als de lente zo zwoel is de avond. Ik geniet ervan! Met een uitgebreide routekaart gaan we op pad...........

We lopen weer terug naar het centraal station dat mooi verlicht is en er staat een grote kerstboom voor, prachtig! Het valt mij ook op dat de meeste wandelaars geen "wandelaars" zijn, ze hebben geen rugzak of buideldas mee en veel mensen lopen op gewone schoenen. Ik vraag mij af of zij een idee hebben wat 15 km lopen inhoudt.
En ook veel versieringen met lichtjes, sommigen hebben er veel werk van gemaakt!
Ik zie dat de rondvaartboten ook goede zaken doen, het is erg druk bij de aanmeerplaatsen tegenover het station.
We lopen door de Jordaan en het is gezellig druk, veel winkels zijn nog open en de cafés en restaurants hebben nog stoeltjes buiten staan want zoals eerder gezegd, het lijkt wel lente! We moeten wel oppassen waar we lopen, de straatjes zijn smal en er is veel volk op de been, ook vanwege de wandeltocht natuurlijk. Echt doorlopen is er hier niet bij helaas maar ja, er is genoeg te zien en te bekijken dus het is geen straf.
We zien mooi verlichte straten als we door de "9 straatjes" lopen. Dit gebied tussen de Leidsestraat en de Raadhuisstraat is zo genoemd naar de negen dwarsstraatjes die de hoofdgrachten verbinden. Hier bevinden zich allerlei leuke en aparte winkeltjes en restaurantjes. Als je hier gaat winkelen is de kans groot dat je met iets bijzonders thuis komt!
Ik fotografeer een kunstwerk boven de gracht maar mijn fototoestel is wat primitief en kan het beoogde effect niet goed vatten. In het echt is het mooier dan op de foto.
Een ander kunstwerk moet een balzaal voorstellen, ik zie het niet. Het is wel mooi dat wel!
De Leidse straat die naar het Leidseplein leidt is erg druk met winkelend publiek en de tram rijdt hier ook door dus het is nu echt uitkijken geblazen. Ik herken de omgeving van andere bezoekjes aan deze wereldstad!
We naderen het Vondelpark, veel over gehoord maar daar heb ik nog nooit gelopen. Daar bevindt zich ook de eerste geplande rust in het Blauwe Theehuis. Hier krijgen we een stempel en een oliebol en we zoeken een plekje om te zitten die helaas niet beschikbaar is maar ach......we zijn nog niet echt moe en het is heerlijk weer. We lopen lekker door, de oliebol gaat voor de helft in de prullenbak........plassen doe ik wel in een tentje onderweg! De route naar deze rustplek is mooi aangegeven, door middel van glazen potjes langs het pad met een waxinelichtje erin. Leuk gevonden.
Vlakbij het Rijksmuseum is een ijsbaan met een gezellig restaurant en we besluiten hier even een bakkie te doen. Dat smaakt heerlijk maar de toiletten zijn te druk dus ik hou het nog wel even op...
We vervolgen de weg die onder het Rijksmuseum door gaat en als we langs de ingang lopen zien we een mooi hologram van een kerstboom. En dan weer richting Rembrandplein en lopen langs de Herengracht met veel spectaculaire voorstellingen. Ik doe mijn best om er een foto van te maken. Ineens komen we in een wachtrij terecht. Hier kan je kennelijk iets krijgen, we hebben bij de startkaart een armbandje gekregen waarmee je dit kleinood kan ophalen. Wij gaan de rij voorbij maar ik ga hier nog wel even naar het toilet.
We passeren de Magere brug die ook heel mooi verlicht is. Dit is het moment voor een foto, natuurlijk het Brugmomentje! De magere brug is een brug over de rivier de Amstel, oorspronkelijk gebouwd in 1691 en heette de Kerkstraat brug. Omdat deze brug erg smal was werd hij in de volksmond "magere brug" genoemd. Het is een ophaalbrug en werd vanwege bouwvalligheid vervangen in 1871. Vijftig jaar later was deze brug ook aan vervanging toe. In 1934 kwam er een grotere vergelijkbare brug die talloze renovaties achter de rug heeft. De laatste grote renovatie dateert van 1969. Tot 2003 reed er autoverkeer overheen. Na een reparatie en herinrichting gebruiken tegenwoordig alleen fietsers en voetgangers de brug. Enkele keren per dag wordt hij opgehaald om schepen te laten passeren. De rondvaartboten kunnen eronderdoor als hij dicht is. In 2010 werd de brug gerenoveerd, omdat ze aangetast was door houtrot.

Tot zover de info over deze aparte brug, gevonden op Wikipedia.

We zijn bijna bij de tweede rust en we krijgen de mogelijkheid om door de Hermitage te lopen maar dat doen we niet omdat de tijd wat krap is, we moeten om 23.00 bij de finish zijn.
En dan zijn we aangekomen bij de tweede geplande rust, de Stopera. Hier krijgen we een stempeltje en een bekertje warme chocomelk. Hans doet even zijn sok goed en ik geniet van de sfeer en de warme drank. Er is een DJ die leuke disco muziek draait.

Op de Nieuwmarkt is het erg gezellig met op de achtergrond de Waag wat nu omgebouwd is tot restaurant. Het is een 15-eeuws gebouw en was oorspronkelijk een stadspoort. De huidige naam verwijst naar de latere functie als waag. Het gebouw heeft een reeks andere functies gehad zoals gildenhuis, brandweerkazerne, museum
en anatomisch theater.
Hier maken we een selfie van elkaar met op de achtergrond de reusachtige kerstboom die we in grote getale gezien hebben in de stad vanavond.

Via de Prins Hendrikkade met zicht op Nemo lopen we weer richting de finish. Ik ben helemaal niet moe, zou zo nog een rondje kunnen lopen maar het is ondertussen wel 22.30 uur. Ik krijg een app van Annika dat zij inmiddels gefinished is en bij een kroegje zit naast de finish locatie, en als we daar langs lopen zien we haar samen met Willem Jan. We groeten elkaar en ik zeg dat we wel even erbij komen zitten na het afmelden. In de Passenger hal is het rumoerig en druk, er draait harde muziek. Ben blij dat we even kunnen nabieren verderop in cafe Delerium. Een drankje halen zit er niet in.......de rijen zijn erg lang!!! We praten even gezellig na en lopen dan gezamenlijk naar het station. We reizen nog een stukje met hen mee tot Breukelen, wij gaan er in Alexander uit. Ik heb genoten van deze wandelavond! Om 01.00 uur komen we weer moe maar voldaan thuis in Spijkenisse allebei met een leuke pin rijker.

Klik hier voor de foto's

Capelse Tweedaagse 19-12-2015 / 25 km

De Capelse Tweedaagse van RWV is altijd in de laatste maand van het jaar. Meestal is het dan ook erg koud maar vandaag lijkt het wel lente! Heel raar, dat ik op 19 december zonder ruiten te krabben op weg kan naar Capelle aan de IJssel waar de start is van deze tweedaagse. Ik loop 1 dag mee, op zaterdag.
Ik heb met diverse wandelvrienden en -vriendinnen afgesproken en nadat ik me aangemeld heb ga ik in de kantine een bakkie koffie drinken om te wachten tot zij ook gearriveerd zijn.

Het is erg gezellig in de kantine maar dan worden we door Gijs op pad gestuurd want het begint nu wel erg vol te raken binnen en de stroom wandelaars gaan naar buiten om het lusje door Capelle aan de IJssel te gaan lopen. De een gaat voor 15 de ander voor 25 of zelfs 35 km! Wij hebben de 25 -km route gekozen en gaan op weg.
Het heeft even gemiezerd maar het is nu gelukkig droog en we stappen de vochtige lucht in richting de IJssel die we gaan oversteken. De bekende Algerabrug over en dan naar beneden lopen we langs het water. Dit heet de Sliksloothaven en we komen een man tegen die zijn hond uitlaat. Hij zegt dat het hondje vandaag wel erg veel aandacht krijgt door al die wandelaars!
Bij de eerste RWV rust staat Gerrit in de verzorging, wij gaan er even bij zitten voor een lekker bakkie koffie. Er staat natuurlijk vanalles te snaaien maar nee.....het blijft vandaag bij een kopje koffie.
In een van de straatjes staat een jongetje heel enthousiast te doen en als we iets verder lopen heeft hij een tafeltje met allerlei lekkers erop zoals limonade en chocolade en dropjes. Wij lusten wel wat en de kleine ondernemer tilt zijn blikje op waar geld onder ligt.....want we moeten WEL betalen hahaha!! Dat doen we dan ook, we vinden het wel leuk zo'n enthousiast mannetje. Hij roept en zwaait ons nog na als we weer vertrekken.
De tweede rust is in een cafe en de stamtafel is ruim, we kunnen makkelijk aanschuiven. Hier ruikt de soep erg lekker en Annika besluit een kop te nemen, ik hou het bij koffie. De rest van ons groepje zit er ook al en het is erg gezellig.
We zitten nu op de helft van de route en gaan weer verder, de 25 km moeten we nog even vol maken.
Al kletsend en kwebbelend hebben we niet eens in de gaten dat we alweer bij de volgende rust zijn aangekomen......wat gaat de tijd toch snel als het gezellig is! We hebben inmiddels Krimpen aan de Lek achter ons gelaten en gaan nu naar Ouderkerk aan de IJssel. Het schijnt dat we weer de IJssel over moeten door middel van een pontje......is altijd leuk.
Maar eerst nog een rust in De Blokhut waar we aanschuiven aan de bar. Carla is inmiddels ook bij ons aangeschoven, ze heeft trek in een broodje kroket. Ik hou het bij een spaatje rood. Na dit aangenaam verpozen is het tijd om naar het pontje te lopen voor het laatste gedeelte van de tocht. Bij de aanmeerplek gekomen, struikelt Annika nog bijna over een paar omhoog liggende stenen, nog net geen PBS! (Plat op je bek smak)
Het bootje is erg klein, er kunnen misschien net 15 mensen op, er varen twee fietsers mee en de boot is vol! De overtocht duurt niet lang en al foto's makend van elkaar komen we weer heelhuids aan de overkant. De laatste RWV rust is de soeppost van Gijs en ja hoor, de soep staat al klaar! Dat is even heerlijk genieten om energie op te doen voor het laatste stukje.....
Het laatste gedeelte gaat door de wijken van Capelle aan de IJssel en langs het Pannenkoekenhuis Schollenbos waar we ooit eens poffertjes gegeten hebben. We kunnen Jan ervan weerhouden daar naar binnen te gaan anders waren we nu nog niet gefinisht! Het trainen op rusten is goed aan bod gekomen, er waren er vier en we hebben ze alle vier benut.
Nog even door het parkje, onder de Capelseweg door via een tunneltje en dan zijn we weer bij het startbureau gearriveerd. Ik heb mijn stempel al, en we melden ons af. En dan nog eventjes nagenieten en -praten en wat drinken en dan is het weer tijd om op te stappen.
We nemen uitgebreid afscheid van elkaar en ik rij met een tevreden gevoel naar huis......ik heb er weer van genoten! Leuke route, leuk gezelschap en heerlijk weer.

Bekijk hier de foto's

Oliebollentocht Crooswijk 12-12-2015 / 9,3 km

Tja, er staat boven dit verhaal 9,3 km. Dat komt zo......

Het plan voor vandaag is een stukje van 20 km te wandelen in Rotterdam Crooswijk, de Oliebollentocht. Ik heb met Martje afgesproken om 8.30 uur te vertrekken. Als ik in Crooswijk aankom is het even zoeken naar een parkeerplekje, ik zet hem aan de overkant tegenover een sporthal, daar is plek genoeg.
De ingang van de kantine van de speeltuin is wat lastig te vinden in het donker, dat kan duidelijker! De kantine is sfeervol versierd, het is tenslotte bijna Kerstmis!
Martje zit al te wachten en na de inschrijfrituelen kunnen we vertrekken.
De routebeschrijving ben ik vergeten op te halen maar Martje niet dus ik vertrouw helemaal op haar en de pijlen. Er is nog wel een briefje van de organisatie over de bepijling die ik niet helemaal snap maar goed, dat kan ook aan mij liggen!

We gaan op weg en de verwarring slaat al snel toe want lopen we wel goed? Er zijn nauwelijks pijlen en de routebeschrijving snappen we ook niet helemaal.
We lopen een stuk langs de Kralingseweg en we moeten tot de veilingbrug maar die is naar mijn idee helemaal niet die kant op!
Als we bij de manege aankomen besluit ik de organisatie te bellen want zó lang zonder pijlen lopen.....dat kan volgens mij niet!
En ja hoor, als we om de manege heen lopen, wat de beste man aan de lijn vertelde, komen we weer pijlen tegen. Dit is voor mij een heel bekend stukje van Rotterdam, ik heb er tientallen keren gelopen. Het laantje Nooitgedacht bijvoorbeeld en een stukje door Oud Kralingen waar het gedenkteken staat voor de gevallenen in de oorlog. Martje maakt er een foto van en ik denk ach waarom ook niet? Ben er vaak genoeg langs gelopen zonder er een foto van te maken....
Maar al lopend verbazen we ons er weer over hoe gebrekkig de bepijling is. De routebeschrijving zegt ons dat we bijna bij de finish zijn! Nou ja......we hebben er net 7,5 km op zitten! We lopen onder een viaduct door wat helemaal kleurrijk versierd is, en goed in de verf is gezet. Erg creatief!
We staan ook vaak stil om even te kijken waar we nu zitten. Maar we komen geen pijlen meer tegen. Wel een bankje gemaakt van mozaïek. Dit soort bankjes zie je veel in Rotterdam, we gaan er even opzitten. Trainen op rusten.......soort van! Want we zijn allebei niet moe! En ik zie achter ons de speeltuin vanwaar we vertrokken zijn!
Het is een tijd geleden dat ik zo'n slecht gepijlde wandeltocht heb gelopen! Dus we hebben uiteindelijk 9,3 km gelopen volgens Runkeeper.
Dit gaan we even bespreken met de organisatie en vragen waar we nu fout zijn gegaan. En we geven tips voor de volgende keer hoe het beter kan. Dit nemen ze ter harte en bieden ons een oliebol aan. Nou nee......daar vind ik het nog te vroeg voor. En gluhwein mag ik niet want ik moet nog naar huis rijden!
We blijven nog even nakletsen met een bakkie koffie en daarna nemen we weer afscheid van elkaar. Ondanks de slechte organisatie hebben we wel lol en plezier gehad!

RWV Winterserie deel drie 6-12-2015 / 10 km

Sinterklaas is weer het land uit en vandaag is het tijd voor een wandeltochtje bij de RWV. We gaan dit keer 10 km lopen, onze dochter heeft de auto nodig vanmiddag.
Het is bewolkt en het waait behoorlijk maar het is gelukkig wel droog.

Na het aanmelden en een kletspraatje met Larissa, Sabine en Chiel gaan we op pad nadat we allebei de Runkeeper gestart hebben.
Het eerste gedeelte van de route gaat weer door het Kralingse Bos om bij de Kralingse weg eruit te komen en dan is het meteen weer tijd voor een Brugmomentje. Vandaag gaat de route richting Brainpark. Een stukje door de bebouwde kom en dan de weg oversteken naar het Brainpark. Dat is zo genoemd vanwege de vele bedrijven die hier gevestigd zijn. Aan de overkant van dit park zit de Erasmus Universiteit.
De rust is gepland in de kantine van Leonidas maar omdat wij maar 10 km lopen, gaan we daar aan voorbij. Het is hier best druk want er kan ook geschaatst worden!
Na de rust splitst de route voor de 15 km lopers, zij gaan richting Brienenoordbrug. Wij lopen meteen richting de Esch waar de mooie watertoren staat. Hans zet mij op de foto met dit gebouw op de achtergrond.
Na de Esch steken we de Maasboulevard over om richting Oud Kralingen te gaan. En weer vergapen wij ons aan de mooie en grote huizen die hier staan! Wat ook wel leuk is om te vermelden: de pijlers maken ons attent op een mooie gevel via de tekst op de grond: een oogje met "gevel nr.29". Erg leuk want ik was er anders zo aan voorbij gelopen! De gevel is versierd met mooie koppen.
Als we in het Rozenburgpark aankomen, zijn we bijna aan het eind van de route. Hij is niet precies 10 km maar 11,5 km!
Na het park steken we de Kralingse weg weer over voor het laatste gedeelte langs de Kralingse Plas. Om 12.05 komen we aan bij de kantine. Ik ga nog even naar het toilet terwijl Hans ons afmeld waardoor ik vergeet mijn boekje af te laten stempelen! Nou ja, dat komt de volgende keer dan wel weer! Sinterklaas had voor de wandelaars vandaag een lekkere speculaaspop achter gelaten, bedankt!
Ik heb heerlijk gelopen in een voor mijn doen rap tempo.....mijn wangen gloeien als we terug rijden naar huis.

RWV Winterserie deel 2 / 15-11-2015 / 15 km

Als ik deze zondagochtend wakker word, hoor ik de wind waaien om het huis. De weersvoorspelling is niet best want er is ook nog veel kans op een bui maar toch ga ik mijn wandelspullen aantrekken voor een rondje Kralingse bos samen met Hans.
Als we aankomen bij het sportpark van PAC zijn er nog genoeg parkeerplekken, wat een verschil met de vorige keer want toen leek het wel lente en trokken de mensen massaal naar het park!

Ik meld me aan en de dame achter de inschrijftafel herkent mij al en geeft me de inschrijfkaart voor de serie en dan kunnen we op pad nadat ik eerst even met Danyell, Larissa en Sabine gekletst heb.

De routebeschrijving zegt mij dat we richting Oud Kralingen gaan via een groot gedeelte van het bos. De rusten zijn bij "De nachtegaal" en bij "De big" maar bij beide gaan we niet zitten, 15 km kan goed zonder rust gelopen worden.

Helaas gaat het toch een beetje regenen en de poncho voor Hans komt tevoorschijn. Ik heb een goede regenjas aan dus voor mij geen poncho.
Na ongeveer 7 kilometer door het bos komen we in de bebouwde kom van Oud Kralingen en we vergapen ons aan de grote en statige woningen. We maken een foto van de vijver, het ligt er idyllisch bij. Op de hoek staat een huis dat "Vijverzicht" heet, hoe toepasselijk! Er is ook een Brugmomentje, wat is een wandeling zonder brug?
En dan lopen we weer het park in met zicht op de twee molens, nu vanaf de andere kant van de plas.

Het waait behoorlijk maar toch hebben we daar niet zo heel veel last van omdat we in de luwte van het bos lopen. Maar als we naar de grote plas lopen, vlakbij restaurant de Schone Lei, hebben we de wind pal in ons gezicht! De wind maakt golven die wild tegen de oever beuken........wat een natuurgeweld.

Ik krijg een beetje last van mijn benen, de 2 x (ruim) 20 km van Barcelona zitten nog in mijn gestel en ik heb zin in een kleine pauze, ook al is het maar 5 minuten. Ik zie een bankje dat enigszins droog is.
Na deze kleine onderbreking lopen we weer verder naar de finish. Runkeeper zegt, als we de finish bereiken dat we 2.45 uur gelopen hebben.
Het was weer een lekker rondje bos, met recht "uitwaaien"!

Caminada Internacional de Barcelona 7-8 november 2015

Ik heb nog nooit een wandeltocht in het buitenland gelopen. Maar daar komt vanaf vandaag verandering in want we gaan naar Barcelona om daar de IML te doen. IML staat voor International Marching League, net zoals de Nijmeegse een IML is. Hans gaat dit keer mee om twee dagen te wandelen en wel 20 km! Hij gaat ook voor het eerst vliegen.

Donderdag
Op donderdag ochtend 5 november zet Rob ons af op Schiphol en daar zien we onze reisgenoten. Het afspreekpunt is in de Plaza en die is snel gevonden. En al na vijf minuten zien we Syl en haar man die toevallig ook Hans heet. Ik stuur een appje naar Carola die terug appt dat ze er ook bijna zijn. Carola heeft deze reis voor ons geregeld, en er gaan nog meer reisgenoten mee waarmee we nu meteen kennis kunnen maken: de tweeling Jannie en Dini en haar man Arie, Harriet, de moeder van Carola. Kortom een bont gezelschap. We gaan verschillende afstanden lopen want Dini. Jannie en Carola lopen de eerste dag 30 en Harriet en Arie gaan 10 lopen. Syl en Hans gaan ook 2 x 20 lopen net als wij.

Maar eerst nog eventjes koffie drinken en iets eten want het is al middag. Ik neem een lekkere salade met tonijn en Hans een broodje omelet. Het is dus wachten tot we aan boord kunnen maar de tijd gaat erg snel! We kunnen om 14.05 al boarden maar we willen nog even winkelen, we denken dat we nog tijd genoeg hebben.......
Wat winkels in en uit, snuffelen aan chocolade en ons vergapen aan de dure kleding, we maken nog een foto van elkaar bij een reuze hamburger en dan besluiten we naar de gate te lopen. Dat blijkt nog een behoorlijk stukje te zijn maar we denken nog tijd genoeg te hebben. Mooi niet........we horen ineens onze naam dat we haast moeten maken en dat we de vlucht vertragen!! Dat wordt dus rennen!!! En we moeten ook nog eens naar de achterste gate!
Maar we zijn op tijd en even later stijgen we op. Pffff.....dat begint al goed!

In Barcelona logeren we in een groot appartement, groot genoeg voor 16 personen dus alle ruimte.
Na een busreis en een stukje met de metro komen we daar eindelijk aan. We worden welkom geheten door de verhuurder, krijgen een paar setjes sleutels en we kiezen onze slaapkamer. Na het installeren van de spullen hebben we allemaal behoorlijk trek gekregen en gaan opzoek naar een restaurantje. Dat wordt nog moeilijk, zoveel mensen zoveel smaken. Maar dan hebben eindelijk iets gevonden, vlak om de hoek van ons verblijf.
Tijdens het eten krijg ik les in het Twents, ons reisgezelschap bestaat uit een paar Twentenaren. Zoals 'haan in tuk' hahahaha. Dus dan heb je ook 'haan oet tuk'(en betekent handen in de zak, en handen uit de zak)
Na het eten nog een paar boodschapjes doen voor morgenochtend. In Barcelona is het nu nog steeds bedrijvig en de meeste winkels zijn nog open. Het inmiddels al 21.00 uur!
Na het boodschappen doen praten we nog even na in de huiskamer met een drankje erbij. Het blijft nog lang onrustig.

Vrijdag
Omdat we nog een dagje vrij hebben, we gaan morgen pas wandelen, gaan Hans en ik een fiets Tour doen met Baja Bikes. De kleine fietsenwinkel is vlakbij onze logeerplek en we lopen er vrijdagochtend op ons gemak naartoe. Om half elf is de vertrektijd. De groep fietsliefhebbers wordt in drieën gedeeld nadat we onze fiets krijgen en is het wachten op onze gids van die dag. De Tour wordt geleid door een Nederlandse genaamd Laura. Zij woont en werkt in Barcelona en gaat ons langs allerlei bezienswaardigheden leiden. Ik heb dit al eens eerder gedaan met mijn zus dus ik weet wat ons te wachten staat. We fietsen steeds naar een bezienswaardigheid om vervolgens te luisteren naar wat Laura daarover te vertellen heeft en dat is heel interessant. Het is heerlijk weer en na ruim vier uur door de stad gefietst te hebben, inclusief pauze in het Parc de la Ciutadella komen we eindelijk weer terug bij de start........een uur te lang maar ja dan heb je ook wat! Het was een interessante tocht en ik ben heel wat te weten gekomen over Barcelona.
Na een late lunch op een van de vele pleintjes gaan we weer terug om even bij te komen in ons appartement. Want 's avonds staat er nog iets leuks op het programma: de magische fontein bij Palau Nacional. De fontein maakte deel uit van een project dat werd gebouwd ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling van 1929. Het project werd in een jaar voltooid. Het meest spectaculaire onderdeel was de monumentale Magische Fontein. Deze was oorspronkelijk bedoeld als demonstratie van wat men kon bereiken met gefilterd elektrisch licht. In 1992 werd de fontein gerestaureerd t.b.v. de Olympische Spelen.
Veel mensen zitten op de trappen eromheen en wij zoeken een plekje om het spektakel te aanschouwen. Daarna gaan Hans en ik nog een hapje eten in de Arena. Dat is het leuke van Barcelona, alles is per metro te bereiken en op loop afstand. Want het moet niet te ver zijn, wij houden van wandelen maar niet van lopen!

Zaterdag
Zaterdagochtend is de start van de Caminada Internacional de Barcelona en na een goede nachtrust melden wij ons aan in het startbureau dat ongeveer een kwartiertje met de metro verwijderd is van het appartement. Het inschrijven hebben we al gedaan vanuit Nederland, dat gaat tegenwoordig zo makkelijk via internet!
Het is prachtig weer maar voor de zekerheid neem ik een vestje mee. Die gaat al snel uit want al lopend krijg ik het erg warm. De route is goed aangegeven door middel van plastic banieren en blauwe pijlen. Voor ons blauw want wij lopen 20 km.

We lopen richting Palau Nacional, dat ziet er nu in het daglicht anders uit! Er worden volop foto's gemaakt van het prachtige uitzicht. Via de (rol!) trappen komen we uit in het park van Montjuïc waar het Olypisch park is. Barcelona was eens de stad van de Olymische Spelen van 1992 en er zijn nu nog veel elementen daarvan terug te vinden zoals het Olymisch stadion waar we langs lopen. Er is ook een kabelbaan die naar deze heuvel leidt vanaf de haven. Op de top van de heuvel, we hebben nu ruim een uur gelopen, maken we even een tussenstop en daar komen we Rina tegen, die wij kennen van Walkers4walkers. Zij is hier met twee vriendinnen van haar.

Het uitzicht vanaf hier is fenomenaal, we kijken uit over de haven met zijn luxe vaartuigen en cruiseschepen. Ook hebben we uitzicht op de industriële scheepvaart van Barcelona.
Er is een rust gepland door de organisatie maar we hebben trek in een bakkie koffie met iets te eten want bij de rust is alleen chocolade te krijgen en water. Als we een bakkertje zien met stoeltjes binnen gaan we daar even zitten.
Na de rust duurt het niet lang of we zien de rust van de organisatie waar ze al klaar zitten met inderdaad, chocolade en een wafel met chocolade. Het water zit in kruikjes die je aan je mond kan houden maar er staan ook flessen met water en ik vraag of mijn flesje bijgevuld kan worden. Hier gaan we nog wel even zitten al is er weinig mogelijkheid daartoe. We krijgen een knipje in onze controle kaart.
Het tweede gedeelte van de route gaat in een stijgende lijn.....letterlijk! Want we lopen richting Parc Guell. Het wordt zweten geblazen en de kuit- en bovenbeenspieren worden aan het werk gezet! Soms wordt de weg wat makkelijker gemaakt, dan kunnen we gebruik maken van de roltrappen. Dat is maar goed ook! Op deze trappen komen we Marleen en haar man Nico tegen en zij blijkt lid te zijn van de facebookgroep IML walkers. Wat een kleine (wandel)wereld is het toch.
Er is natuurlijk ook nog een paaldansfoto-moment van een plaatsnaambord langs de weg.
Het is inmiddels lunchtijd geworden en we zoeken in een van de vele winkeltjes iets om te eten. Die vinden we al snel en ik heb trek in een tosti. Dat heet "bikini" in Barcelona. Maar de traditionele tosti hebben ze niet, wel een wrap die warm gemaakt kan worden. Lekker!! Het feest is compleet met een heerlijke café con leche, zo noemen ze koffie met melk! Hmmm......ik kom een beetje bij. En het hoeft allemaal niet duur te zijn, eten en drinken is hier relatief goedkoop.
Na deze verfrissing krijgen we nog een pittig stukje voor de kiezen want we zijn nu net op de helft van de heuvel. Syl en Hans willen het park gaan bezoeken en we nemen afscheid maar niet voordat Syl een portie churros gescoord heeft! Ik hou daar niet van maar Syl des te meer.....ik zet haar met deze warme hap op de foto, ze glundert!
Hans en ik lopen daarna samen de route uit. We komen niet echt langs het park Guell en gaan alweer dalend de stad in. Dit gedeelte vind ik enorm saai, lopen over de stoepjes van een lange straat en steeds moeten we stoppen voor een stoplicht en die zijn er talrijk. En waag het niet door rood te lopen want de kans dat je geschept wordt door een auto of scooter is groot!
Bijna aan het eind van de tocht komen we langs een apart park, het Parc de l'Espanya Industrial. Het ligt vlak na het treinstation van Barcelona. Het park bestaat uit een ongewone combinatie van een vijver met klassieke beelden omringd door modernistische wachttorens.
Het is een combinatie van een landschap met bomen, een groot plein, een kunstmatig meer, fonteinen, speeltuinen, moderne kunstwerken en sportinfrastructuur.
Het park is aangelegd in 1982 op een voormalig terrein van een textielfabriek en overbrugt een hoogteverschil tussen het station aan de ene kant en het lager gelegen landschap aan de andere kant door middel van een reeks brede trappen. De trappen grenzen aan het meer en doen dienst als een soort amfitheater met zitplaatsen van waaruit bezoekers het park kunnen overschouwen. Bovenaan de trappen staan een reeks futuristisch uitziende wachttorens.
Er staan verschillende sculpturen in het park. Sommige zijn modernistisch van ontwerp terwijl andere kopieën zijn van standbeelden uit de oudheid zoals het beeld van Neptunus in het midden van het meer. De meest opvallende sculptuur is de “Draak zonder Sint-Joris” van Andrés Nagel. Het grote gietijzeren kunstwerk beeldt een draak uit die uit het meer stapt.

Ik ben blij als we de finish bereiken, want ik ben een beetje misselijk geworden van de uitlaatgassen van de stad en ik heb het idee dat de lengte van de tocht niet 20 km is maar meer! We melden ons af en krijgen een diploma voor deze dag en een stempelkaart voor IML wandelingen.
Er is ook een drankje te krijgen en een stokbroodje, dat is wel goed geregeld zeg! We kletsen nog wat na en als het broodje verorberd is gaan we weer terug naar ons logeeradres.
Na een douche, een hapje en een drankje en een afterborrel met onze huisgenoten duiken we vroeg onder de wol om ons op te maken voor dag 2!

Zondag
We gaan deze dag met het hele reisgezelschap starten en gaan daarom al vroeg op pad naar het startbureau via de metro. Het startbureau is goed te bereiken met het OV en ligt dicht bij het metrostation. Harriet en Arie lopen vandaag 10 km en starten later dan wij, de rest loopt 20. Hier komen we ook Diny tegen met haar vriend en we maken wat foto's van elkaar en kletsen wat tot we kunnen starten. Vandaag zijn we op tijd voor de start en kunnen dus met de hele meute mee. Het is een leuke ervaring zo in de ochtendschemering van Barcelona te lopen met al die wandelfanaten! De 30-km lopers starten elders, zij worden met een bus naar de start gebracht en mogen daarna 30 km teruglopen naar de stad.
Het eerste gedeelte is toch best wel saai. Weer door de straten van Barcelona en weer langs onnoemelijk veel stoplichten, het treinstation van Barcelona en het Parc Industrial.
De tweelingzusters en Carola gaan een of meerdere cashes zoeken die hier kennelijk liggen en we laten hen achter. Als we een cafeetje tegenkomen na ruim 1,5 uur lopen besluiten Hans en ik een 'bakkie-met' te halen hier, daar zijn we wel aan toe. En hier zitten meer wandelaars.
We horen van één van hen dat we hierna een zwaar stuk krijgen......en daar krijgt hij gelijk in! Na de koffie lopen we de officiële rust voorbij na een controleknipje en gaan we een parkje in en het begint al gelijk goed: onverharde paadjes en we stijgen flink. De zon schijnt gelukkig nog niet zo uitbundig maar ik krijg het al flink warm.
Wat hierna volgt is eigenlijk niet te beschrijven, zo steil zijn de wegen die we bewandelen. In de verte zien we wandelaars in de bergen en Hans kan niet geloven dat wij daar straks ook lopen.
We mogen zelfs een mountainbike pad op, maar daar zijn we niet blij mee want we moeten best vaak uitwijken voor die waaghalzen. En wij ploeteren maar door en door. Totdat we denken op het hoogste punt te zijn, we komen bij een soort gedenkteken met mozaïek en een Mariabeeldje. We staan er even bij stil en genieten van het uitzicht. Het is wat heiig dus we kunnen helaas niet erg ver kijken.
Maar we zijn nog niet op het hoogste punt blijkt later, we stijgen nog steeds!
En dan eindelijk lijkt er aan het stijgen een eind te komen, we gaan als 'vanzelf' naar beneden. Totdat we bij de rust komen voor onze controleknip. Ik ben blij dat ik mijn flesje weer kan vullen, het is dorstig weer! We zoeken een plekje bij het restaurant vlakbij en nemen het er even van. Een dame uit Finland komt bij ons zitten en we kletsen wat. Dat is het leuke van een internationale walk, diverse mensen doen er aan mee.
Het laatste stukje van de tocht lopen we weer samen met Hans en Sylvia en lopen de bebouwde kom in want we gaan richting Camp Nou, het voetbalstadion van FC Barcelona. Leuk voor de mannen, mij doet het niet zoveel.
En dit stadion ligt niet ver van de finish die we al vroeg in de middag bereiken.
We melden ons af, nemen onze medailles in ontvangst en ik koop nog een badge voor mijn tas. Als beloning krijgen we weer een broodje en een blikje/flesje fris en we kletsen wat na met Dini en haar vriend die er ook al zitten.
Helaas komt aan alle leuke dingen een eind. De wandeltocht is volbracht zonder problemen, we hebben genoten en Hans heeft zijn eerste wandelmedaille gehaald, ik ben best een beetje trots op hem!
Ik heb genoten van deze bijzondere wandeldagen! Mooi weer, mooie omgeving en een gezellig reisgezelschap! Ik wil bij deze Carola bedanken voor de planning van deze dagen, het was top!!!

foto’s

Winterserie RWV 1-11-2015 / 15 km

Vandaag, zondag 1 november lijkt het wel lente als ik mij klaar ga maken voor een wandeling in het Kralingse Bos. Daar begint de Winterserie weer van de Rotterdamse Wandelsport Vereniging waar ik lid van ben. Dat is elk jaar weer een fijn moment, de herfst heeft zijn intrede gedaan en laat de bossen mooi kleuren. Ik hou daar wel van en zeker vandaag met deze zachte temperaturen!
Hans gaat dit keer ook mee en als we samen aankomen op het Langepad waar het startbureau gevestigd is, kunnen we maar moeilijk een plekje vinden voor de auto, het mooie weer trekt velen deze kant op. Hans gaat vast de auto parkeren en zet mij even af zodat ik ons alvast kan aanmelden. Sabine, Larissa en Danyell zitten er al klaar voor en ik maak even een praatje. Ik meld ons aan voor de serie van zes wandelingen want ik denk dat ik ze wel alle zes ga lopen als alles mee zit.
Ik vergeet een routebeschrijving mee te nemen, ga nog even naar het toilet en kan dan eindelijk aan de tocht beginnen, het is al laat!
Als ik de routebeschrijving inspecteer zie ik dat het deze keer de "McDonaldsroute" is, zo noem ik hem altijd want de rust is bij McDonalds. Eigenlijk heb je geen routebeschrijving nodig om deze wandeltocht te lopen, er is altijd uitstekend gepijld, ook dit keer weer! Zo kan je heerlijk ontspannen van de omgeving genieten en dat doen we ook. Ik maak een paar foto's van het schitterende lichtspel tussen de bomen en van de gekleurde herfstbladeren in het zonnetje.
Het eerste deel door het bos wordt al snel gevolgd door een stukje bebouwde kom en we mogen over twee bruggetjes wat natuurlijk weer een brugmomentje oplevert.
Dan zijn we al snel bij de rust zoals eerder vermeld bij de McDonalds. Hans maakt van de gelegenheid gebruik om wat eten te scoren, een paar beschuitjes als ontbijt is zo verteerd als je aan de wandel bent. Ik ga naar het toilet maar neem niets te eten.
Na de rust vertrekken we weer voor de rest van de tocht en via een stuk bebouwde kom door leuke straatjes genaamd Bovenover en Onderlangs komen we weer op de Kralingseweg uit. We komen langs een restaurantje genaamd De Big, en het terras is uitgebouwd naar het gras want daar schijnt de zon. Gelijk hebben ze, het ziet er heerlijk uitnodigend uit. Maar vandaag trainen we niet op rusten want we hebben een ziek kind thuis zitten! Dus na de loop meteen naar huis helaas.
Langs de Kralingse Plas is het een bedrijvigheid van dagjesmensen die op het mooie weer afkomen. Veel wandelaars met kinderwagens en veel fietsers en joggers wat sommige fietsers een slecht humeur bezorgd omdat wij ook het fietspad soms gebruiken!
Het restaurant De Schone Lei is druk bezet met dagjesmensen, de terrassen zitten helemaal vol. Een goede omzet voor deze tent vandaag! En dan komen we na allerlei zigzagpaadjes door het bos weer aan bij de kantine van PAC en tevens startbureau. We melden ons af en gaan meteen door naar huis om voor het zieke kind te zorgen. Ze is aan haar keelamandelen geopereerd en stuurde ons een app dat ze zonder ijs zat. Dus dan maar meteen door naar AH voor een paar Raketten!! Gelukkig wonen we niet ver van Kralingen dus aan het begin van de middag komen we na een heerlijke wandeling weer thuis. Deel 1 van de serie zit er alweer op maar over twee weken is de volgende al.

Bekijk hier de foto's

Pegasustocht 24-10-2015 / 30 km

Op zaterdag 24 oktober heb ik de Pegasus wandeltocht gelopen georganiseerd door de Stichting Recreatie Veluwe & Vallei. Maar eerst een stukje geschiedenis.

Pegasus of Pigasos was volgens de Griekse mythologie een gevleugeld paard.


Embleem van de Britse luchtlandingstroepen; een blauwe Pegasus,bereden door Bellerophon, tegen een paarse achtergrond.

Na de dramatische afloop van operatie Market Garden, wisten ongeveer 300 geallieerde militairen in het door de Duitsers bezette gebied ten noorden van de Rijn uit Duitse krijgsgevangenschap te blijven. Deze parachutisten (para’s) werden zoveel mogelijk opgevangen door het plaatselijke verzet. Om verschillende redenen moesten deze para’s zo snel mogelijk over de Rijn gezet worden. In samenwerking met het plaatselijke verzet, bereidden de geallieerden een massaontsnapping voor.
In de nacht van 22 op 23 oktober 1944 wisten 130 geallieerde militairen (ongeveer 120 man luchtlandingstroepen, aangevuld met vliegtuigbemanningen) en acht Nederlandse burgers vanuit bezet gebied de Rijn dichtbij Renkum over te steken. Deze operatie is later bekend geworden onder de naam: Operatie Pegasus 1. Volgens majoor Airey Neave, destijds als hoofd van de Britse Militaire Inlichtingendienst (M.I.9) belast met “escape and evasion” in West-Europa en zodoende medeverantwoordelijk voor de verschillende operaties Pegasus, was operatie Pegasus 1 de grootste ontsnapping uit bezet gebied tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Enkele maanden later (18 november) werd een poging gedaan om de resterende geallieerde militairen over de Rijn te krijgen. Ook bij deze ontsnappingspoging was het plaatselijke verzet nauw betrokken. Deze operatie liep om verschillende redenen uit op een grote mislukking. Zo waren de Duitsers meer alert en moest er een groot stuk door onbewoond gebied worden gelopen. Van de circa honderd mannen die deelnamen aan operatie Pegasus 2, bereikten er slechts 7 veilig de zuidoever van de Rijn.

Bron: Wikipedia

Een indrukwekkend verhaal!!

Elk jaar worden drie wandelingen georganiseerd die met dit verhaal te maken hebben, waarvan op 24 oktober de tocht vanuit Wekerom waar ik vandaag naartoe ga. Het is een behoorlijk eindje rijden dus ik ga vroeg op pad om op tijd te kunnen vertrekken. Ik heb met Andre afgesproken dat we samen deze tocht gaan lopen. Als ik rond 8.00 uur aankom in Wekerom kom ik in een kleine file terecht om op het terrein te komen waar ik mijn auto kan parkeren. Het is kennelijk een druk bezochte tocht! Ik word door verkeersregelaars gewezen naar een plek en deze blijkt niet zo ver van het startbureau te zijn, een theehuis van 's Heerenloo.

Andre is ook net gearriveerd en we drinken eerst nog even een bakkie thee want de wachtrij om in te schrijven is lang! Er is net een bus "groentjes" binnengekomen (leden van de wandelgroep Zoetermeer, altijd in het groen gekleed). Ineke G. komt bij ons zitten voor een bakkie, gezellig. Zij hoort ook bij de bus groentjes maar zij is vandaag niet in het groen.

Als wij ons eindelijk kunnen aanmelden krijg ik een uitgebreide routebeschrijving en een muntje overhandigd. Met dit muntje kan ik straks terug rijden in een legervoertuig. Leuk! De routebeschrijving is uitgebreid maar ik mis wel een afstandsaanduiding. Er wordt gepijld met witte plastic bordjes.

We komen nog een bekende tegen van Andre, ook een "groentje". Ik maak kennis met haar maar ben helaas haar naam vergeten. En dan kunnen we eindelijk op pad. Ik wil mijn Runkeeper app opstarten en ik krijg zowat een hartverzakking want ik denk dat mijn heuptas weg is. Ik vond mijn rugtas gordel al strak zitten.......en dan kom ik er achter dat ie gewoon om mijn heup zit. Pffff......ik lach me rot om deze verwarring!

Na een minuut op tien lopen bukt een man zich om iets te fotograferen, we komen er achter dat het een wit met rode paddestoel is, midden op het pad. We lopen verder met de gedachte dat er vast nog wel meer paddestoelen zijn maar dat valt erg tegen! Het is een lang onverhard pad over het gebied van Planken Wambuis, een mooi natuurgebied.

Dan komen we bij het uitkijkpunt de Valenberg en kunnen we de mooie wijdse natuur bekijken. In de verte zien we runderen en wilde paarden. Na ongeveer zes kilometer is er een rustpunt ingericht maar wij lopen nog even door omdat we bij de rust op 10 km willen zitten. Na een paar honderd meter worden we op de foto gezet door Wandelsportfotografie. Ik heb nog niet gekeken hoe hij is geworden.

Op de routebeschrijving staat uitgelegd waar we lopen, het blijkt een stuk van de oorspronkelijke route van de Pegasus en links van de plas lagen Duitse stellingen waar de mislukte Pegasusroute op stuk liep. Jammer dat ik dit niet gezien heb! We zijn er ongemerkt langs gelopen.

Bij de eerste rust op 10 km, bij Juffrouw Tok gaan we lekker binnen zitten voor een uitgebreide rust. Andre neemt een erwtensoep, jammer die wil ik niet en ik neem een thee en eet mijn meegebrachte eten op. De soep is wel erg gevuld: met worst! Meer worst dan soep lijkt het wel. Hier komen we veel bekenden tegen uit onze wandelvrienden-club! En ik maak kennis met een aantal onbekende wandelvrienden.

Als ik wil plassen zie ik tot mijn schrik een enorme rij! Ik heb geen zin om hierop te wachten en ga even terug naar de maisvelden. Als ik terugkom van mijn sanitaire stop zie en hoor ik op het plein een groep doedelzakspelers, gezellig! Ik zie zelfs twee heel bekende wandelvriendinnen zitten: Marja en Jolande van het logeerhuis in Nijmegen. Ik begroet ze even en ik wil weer op pad gaan. Maar het is 11.00 uur en dat betekend dat het tijd is voor een "11.00 uurtje". Overal op de wereld wordt tijdens marsen om 11.00 uur een schnapps gedronken om gevallen militairen te herdenken. Ik kom een paar bekenden tegen die deze traditie in ere houden en ik mag ook meedoen, erg lekker.

Hierna gaan we dan echt weer op pad, de Ginkelse heide over. Op deze heide zijn de Engelse para's geland in september 1944 dit wordt herdacht elke 3e of 4e zaterdag in september en er is een Airbornemonument te bezichtigen. Helaas heb ik die ook niet gezien.

Na de heide gaan we de A12 onderdoor en na de spoorlijn splitst de route zich voor de 20 km lopers, wij gaan de 30-km route lopen. Na ongeveer vijf kilometer heb ik wel even zin in een kleine pauze en we zien een leuk bankje met mooi uitzicht. Een man op de fiets die zijn honden uitlaat vraagt of er soms een wandeltocht aan de gang is, hij komt zoveel mensen tegen.........en wij beamen dat. Het bankje ziet er wat apart uit, het is een herdenkingsbankje. Er zit een gat aan het uiteinde waar een boompje in hoort maar het lijkt op iets anders en Andre kan het niet laten om een beetje te dollen. Ik maak een foto van die mafkees en ik lig weer helemaal in een deuk!

Na dit intermezzo gaan we weer op pad, we moeten nog een eindje! Nog een hilarisch moment: we komen in een soort van kabouterbos terecht, er staan wegwijzers in de vorm van een kabouter en we zien een waar kabouterhuisje! En dan komen we een gezinnetje met een klein kindje tegen die verkleed zijn als kabouters. Kennelijk kan je hier een soort speurtocht doen voor peuters en kleuters. We maken er foto's van en er wordt geroepen: "zet dit niet op facebook hoor!" Nee hoor.........

Voordat we bij de tweede rust zijn komen we Yolanda en Marcel nog tegen die met Hennie en nog een paar vrienden op pad is. We lopen een klein stukje met hen op en zetten een verloren wandelschoen die langs de weg ligt op de foto. Ik kom ook Bernard tegen die volop loopt te fotograferen. Trudy is met haar dochter Noa aan de wandel evenals Esther met haar dochter, knap van de dames, 30 km is niet niks!

De tweede rust is bij restaurant Campman en we gaan aan de tafel zitten waar Yolanda en haar wandelvrienden zitten. Ik bestel twee thee en die worden snel gebracht. Lekker, even kletsen en genieten van het zachte weer want we kunnen nog buiten zitten. Hier kom ik Lara met haar vriendin Anouk tegen en we kletsen wat. Hier ga ik zelfs twee keer naar het toilet, een keer om wat weg te brengen en een keer om wat te halen (water). Een mooi luxe en fris toilet zonder wachtrijen, kijk daar hou ik van! De sanitaire voorzieningen zijn overigens erg karig tijdens deze tocht.

Na dit aangenaam verpozen gaan we weer op pad voor de rest van de route en gaan na enige tijd het bos weer in. Er blijkt zelfs een "Engels bosje" te zijn waar men in de oorlog zich op 22/23 oktober 1944 verscholen hield voor de vluchtoperatie maar die heb ik helaas niet gezien.

We gaan weer terug de A12 onderdoor middels een tunnel die ik ken van de Edese vierdaagse. We lopen weer een momument voorbij. Dan lopen we weer een stukje over het terrein van Ederhorst, een instelling voor kinder- en jeugdpsychiatrie. Dit ken ik ook van de Edese4daagse. Na de Ederhorst is een eigen rust, hier gaan we ook eventjes zitten ook al moeten we nog maar vier kilometer tot de finish.

Het ruikt er sterk naar worst, er blijkt erwtensoep te koop te zijn maar we nemen niks, alleen even de sokken nakijken en het gewicht van de voeten is al lekker, Andre smeert even zijn voeten in en wisselt de sokken. Gelukkig zijn de twee bankjes vrij. Even later komen Trudy en Esther met hun dochters er ook aan.

Na deze rust komen we weer in de bebouwde kom van Ede, we zien een mausoleum en een veldje met rode paddestoelen. Andre gaat op zijn knieën voor een mooie foto. Even later komen we aan bij De Bosrand, een hotel en is mij ook bekend van de Edese4daagse! Hier melden we ons af, en halen een stempel voor het boekje en een Radler 0,0 als beloning. Maar dit is niet de echte finish want het mooiste komt nog! Een paar honderd meter verder staan militaire voertuigen om ons naar de finish te brengen in 's Heerenloo. Er staat een kleine wachtrij en dan kunnen we ingeladen worden! Ik moet een klein stalen trapje op (en ik denk: hoe kom ik hier straks weer af??). Erg leuk om mee te maken, zo'n tochtje in een voertuig zonder vering en wat maakt het een herrie!!! Na een minuut of tien zijn we weer bij het theehuis. Gelukkig krijg ik hulp bij het uitstappen........Hier krijgen we de beloning, een vaantje. Jammer dat het geen medaille is.

En dan zoek ik samen met Andre de auto op, zijn auto blijkt vlakbij die van mij te staan en we nemen afscheid van elkaar. Na een autorit van 1.30 uur kom ik moe maar voldaan thuis. Ik heb genoten van deze wandeldag vol natuur, historie, gezelligheid en het mooie wandelweer!

Bekijk hier de foto's

RS80 Capelle a/d IJssel / 26-9-2015 / 26 km

De herfst is vier dagen geleden begonnen maar het leek vandaag wel lente! Wist je dat "herfst" het moeilijkste woord wordt gevonden om op te rijmen? Kijk maar:

Een onbekende dichter: "In de lente krijg ik billenkoek, zoals men dat doet in Lutjebroek. Is het echter herfst, dan krijg ik het op z'n Wieringerwerfst."
Oorspronkelijk van Marcel Verreck maar later geclaimd door Drs. P., en vaak toegeschreven aan Ivo de Wijs en Pieter Nieuwint is deze:
In de winter en de herfst Zijn bejaarden op hun sterfst.

Maar dit terzijde.

Vandaag, 26 september is er een tochtje van 26 km in Capelle a/d IJssel, georganiseerd door RS80 en lekker in de buurt, een goed half uurtje rijden. Dus de stoute schoenen......eeeeh de wandelschoenen aangetrokken en met Annika en Maike afgesproken in de kantine van de korfbalvereniging aldaar. Als ik mijn koets een plekje heb gegeven na enig zoeken loop ik naar de kantine en na het aanmelden zie ik ze zitten, de dames en Ed is er ook die vandaag met ons meeloopt.
Het is al gezellig druk binnen en een groot deel van het wandelpubliek staat buiten te wachten tot de routebeschrijvingen zijn uitgedeeld. Als het moment daar is stroomt de kantine leeg maar wij wachten de grote meute even af alvorens wij ook kunnen vertrekken.

Het is nog wel fris, maar daar is het seizoen ook naar. Het weerbericht is echter heel gunstig: geen regen en af en toe een zonnetje. Heerlijk wandelweer dus!
Het gedeelte tot de eerste rust gaat grotendeels door de bebouwde kom, er worden wat foto's gemaakt van de optrekkende mist boven een slootje, van een bordje met waarop staat: alcoholverbod (we moeten nu opeens aan Jan denken, hoe komt dat??) en het laatste stukje voor de rust gaat langs de Zevenhuizerplas. Annika vraagt zich af wat die gebouwen aan de overkant zijn en ik denk dat het Nesselande is. We vragen het aan een dame die haar hond uitlaat, vast iemand die het weet. En ja, ik krijg gelijk het is inderdaad Nesselande. Haar hond is kleddernat en heel enthousiast, we lopen maar snel door voordat we vies worden!

De rust op 7,5 km is bij een tennishal, Lake 7, en we kunnen zowaar lekker op het terras zitten in het zonnetje! Na wat geschuif met stoeltjes kunnen we bij elkaar aan een tafeltje, er worden wat foto's gemaakt voor later, en we genieten! Die 7,5 km ging voor mijn gevoel lekker vlot maar Annika zegt dat ze "lekker rustig" gelopen heeft!

En dan wordt het tijd om op te stappen voor het vervolg van de route. We worden langs de Zevenhuizerplas geleid, een prachtig natuurgebied wat mij wel bekend is, vrienden van ons wonen hier vlakbij. We lopen over de boulevard van Nesselande en het is ondanks het mooie weer niet druk op het strandje. Hier staan ook mooie flats en er zitten winkeltjes onder. Bijna lopen we verkeerd maar een aantal wandelaars komen ons tegemoet om ons te waarschuwen voor de afslag die we bijna missen. Bedankt daarvoor!

Het metrostation Nesselande lopen we voorbij, dit is het eindpunt van lijn C die helemaal naar Spijkenisse gaat. Onder deze toch wel lelijke betonnen metrolijn is een speeltuin gemaakt, er is dus handig gebruik gemaakt van de loze ruimte eronder.
Dan komt er een stukje gras. Hè.....zegt Maike, een echte asfaltjunkie, dit is toch een asfalt route? Tja......soms kom je dit soort verrassingen tegen! Ik heb er wel lol om, het gras loopt heerlijk zacht!

Tot we bijna bij de geplande rust bij een golfbaan zijn, lopen we weer grotendeels door bebouwde kom. We ruiken eerst de krokettenlucht en zien dan een leuk restaurantje, De Rode Leeuw. We hebben allemaal zin in een rust en willen niet wachten, de stoeltjes in het zonnetje zien er uitnodigend uit!

De versnaperingen gaan er goed in, ik wissel nog even van plekje met Ed want waar ik zit daar is de zon weg gegaan maar even later wordt het weer tijd om op de finish af te gaan, we mogen nog 6 km lopen. Tijdens het lopen word ik nog door iemand van facebook-vrienden herkend (hee, ben jij Ineke?) het is Paul en ik maak kennis met hem, nu in het "echie".

We naderen het natuurgebied "Hitland". Het is een 250 hectare groot recreatiegebied en kent verschillende landschappen (bos, moeraslandschap, veenweide en grasland), wat het aantrekkelijk maakt om in het gebied te recreëren. Onderweg kom je diverse leuk beschilderde bankjes tegen, Maike maakt er een foto van. In het gebied zijn ook een paar specifieke elementen uit het verleden terug te vinden, zoals veenputten, wielen (ronde watertjes) en afwateringsslootjes uit het oude polderlandschap.
Zo ook een leuke route over vlonders, wat ik wel herken van tochtjes van de RWV!
Hier laten we ons op de foto zetten door Bert, die ons achterop loopt. Hij wordt op de foto gezet door Maike. Ook komt er het onvermijdelijke "paaldansmomentje" waardoor we wat achterop raken, maar Ed en Maike maken van de gelegenheid gebruik voor een Brugmomentje.

En dan komen we bijna aan bij de finish, we zien nog een zwanenfamilie die we op de foto zetten. De sportvelden zijn druk bezocht als we vlakbij de korfbal kantine aankomen.
We melden ons af, ik scoor een plaatje en een stempel voor mijn boekje en we gaan nog even napraten met een versnapering. Heerlijk even nagenieten van deze fijne wandeldag! Prima gepijlde route, mooie omgeving en fijn gezelschap, kortom: genieten met een grote G!

Bekijk hier de foto's

Dam tot dam - 10e keer! 19-9-2015 / 27 km

Het is weer tijd voor de Dam tot damloop die ik elk jaar weer loop. Dit keer heb ik met André van Facebook-wandelvrienden afgesproken, hij loopt deze tocht voor het eerst. Altijd leuk om een debutant mee te nemen!
Als ik deze zaterdagochtend op het perron in Schiedam kom vanwaar mijn trein vertrekt zie ik een paar dames zitten die ik ken van andere tochten, Nel en Marga, en gezellig kletsend wachten we op de trein.
Met de trein van 6.55 uur kom ik iets meer dan een uur later aan in Amsterdam en als ik de trap afloop naar de uitgang hoor ik André achter me. Hij is op dezelfde tijd uitgestapt, aan de andere kant van het perron.
Het is wat druilerig weer en als we bij Hotel Victoria wat zitten te drinken barst de bui los! Gelukkig kunnen we nog even binnen schuilen. Maar dan wordt het toch tijd om te vertrekken en ik koop onderweg op het Damrak nog een poncho, ik ben de mijne vergeten! Achteraf was dit niet nodig geweest, na tien minuten was het droog!

En dan kunnen we van start, lopend door de straatjes van Amsterdam met al zijn winkeltjes en leuke gebouwen zoals de Waag die we in de verte zien. Via het Entrepotdok, een gracht met een complex pakhuizen, evenwijdig aan de dierentuin Artis. Het is het grootste bewoonde pakhuizencomplex van Amsterdam.

Al snel komen we bij de eerste stempelpost onder de Amsterdamsebrug waar ook bankjes staan, maar wij lopen door. Hier kom ik Conny tegen en we kletsen even wat alvorens zij weer in haar eigen tempo verder gaat, ik neem nog wel even een sanitaire stop. De trommelaars die hier altijd de sfeer verhogen zijn er dit jaar niet maar er klinkt wel wat sfeervolle muziek.

De brug over richting Schellingwoude maar we hebben even oponthoud omdat er twee pleziervaartuigjes voorgaan. Het duurt niet lang en dan kunnen we weer verder de brug over.

Over de dijk lopen naar Schellingwoude is het al gezellig met muziek en de huizen zijn versierd met vlaggetjes. Langs de route kan je bij het publiek eventueel terecht voor een bakkie koffie en toilet, alleen vragen ze er wel de hoofdprijs voor: €1,50 voor een cappuccino en €1,- voor het toilet! Dit soort acties ga je steeds vaker zien tijdens deze tocht. Hier kan je ook de traditionele bouw bewonderen van de Zaanstreek.

Na ongeveer 12 km gaan we bij cafe het Boemeltje net voor het Volewijkspark in de zon zitten. Dit is onze eerste echte rust en we nemen het er goed van! Ruim een half uur genieten van de sfeer en de zon. René zie ik voorbij komen en we kletsen even wat. Na hier nog een sanitaire stop vervolgen wij onze weg.

Het Volewijkspark is een voormalig park in Amsterdam-Noord. In 2014 is dit park, samen met het Florapark, dat aan de andere zijde van het Noordhollands Kanaal lag, samengevoegd tot Noorderpark.
Dit park dankte de naam aan de Volewijckslanden, in vroeger eeuwen een in het IJ uitspringende landtong en een verzamelplaats van vogels. Het gebied werd rond 1400 bedijkt en kwam toen onder jurisdictie van Amsterdam. Door de aanleg van het Noordhollandsch Kanaal werd het gebied in twee delen gespleten. Het park was bij de aanleg veel groter, doch is voor de aanleg van het noordelijk IJtunneltracé (Nieuwe Leeuwarderweg) belangrijk verkleind. Aldus Wikipedia.

De stempelpost aan het Barkpad op 13,5 km laten we links liggen, de traktatie is een stolletje en een flesje water.
Er is een watertappunt ingericht, een tuinslang met gebruiksaanwijzing en ik vraag aan André of hij me even wil helpen. Nadat mijn fles vol is, komen er nog meer mensen op af, als wespen op een pot stroop en André staat opeens allerlei flesjes te vullen, maakt er opmerkingen over en ik lig helemaal in een deuk en maak er foto's van.

Na dit vrolijke intermezzo lopen we verder naar de wijk Kadoelen. Dan begint het opeens te regenen, niet veel maar toch doe ik mijn poncho weer aan, André blijft eigenwijs zonder jas lopen, hij zegt dat het toch zo weer droog is. En hij krijgt gelijk!
Onderweg zien we een café waar soep verkocht wordt en ik krijg opeens zo'n zin in een bakkie soep dat we besluiten hier even te gaan zitten, ik leer André te trainen op rusten!

De rust en stempelpost in het Molenwijkpark op 17 km laten we voor wat het is en lopen door maar niet nadat we de traktatie, een banaan of mandarijn (wel één per persoon, aldus het bordje) krijgen.
Na het park komt een voor mij saai stuk. Lopen langs de rijksweg. Maar al kletsend gaat het snel en zijn we alweer bijna in Zaandam. Pink Ribbon vraagt op dit stuk ook de aandacht door snoephartjes uit te delen en er staan allerlei spreuken langs de weg waardoor je blij bent dat je gezond mag zijn en stilstaat bij mensen die dat niet zijn.......

Richting Zaandam komen we weer een plaatsnaambord tegen en ik kan me niet bedwingen, ik moet weer even gek doen en er wordt een foto van gemaakt. André fungeert als fotograaf want een andere dame wil ook op de foto gezet worden en hij zegt: dat is dan € 6.- waarop de vrouw even verschrikt opkijkt maar er snel achter komt dat het een grapje is! Ze loopt ook duidelijk te genieten van deze tocht en loopt weer verder.

Als we in Zaandam zijn komen we bij de laatste rust die nu een stukje eerder gesitueerd is, ik denk vanwege de drukte. Hier is meer plek hoewel het even zoeken is. We drinken hier even een gratis kopje thee en kunnen warempel nog eventjes zitten hier. Niet zo lang want de finish wacht op ons! Vanaf hier is het nog 6 km.

De brug over en richting Zaandam, we zien het station al in de verte. Als we langs het Noorder-IJ lopen hoor ik iemand vragen:"mag ik er even langs?" En ik zeg nog vriendelijk "natuurlijk mag dat". Het blijkt Pascal te zijn, ook een Facebook-wandelvriend. Hij loopt het laatste stukje met ons mee naar de finish, hij heeft er bijna 42 km op zitten!

Onderweg komen we een apart aangeklede dame tegen, ze loopt niet makkelijk en kennelijk is dit haar eerste wandel ervaring! We zetten haar nog wel even op de foto.

In het centrum van Zaandam is het heel gezellig maar André is streng: nee.....we gaan nu niet hier zitten!! Jammer hoor maar ja, de finish wacht!
Dit jaar is de finishplek verlegd, niet meer bij de Burcht maar ongeveer 1,5 km verder. Een ietwat ongelukkige route omdat er ook veel verkeer is waardoor gevaarlijke situaties kunnen ontstaan, en lopers die al gefinished zijn lopen dezelfde route terug. Ik heb er geen problemen mee en als ik bij het stoplicht sta te wachten word ik op de foto gezet door Charlotte! Leuk dat ik haar nog even zie, ze gaat snel haar gezelschap achterna, wij gaan ons aanmelden bij de finish.

Omdat ik vandaag voor de tiende keer deelgenomen heb krijg ik een leuk aandenken. Ik meld me aan bij de stand van le Champion en het duurt even voordat ik mijn mail kan vinden waarop staat dat ik daar recht op heb maar eindelijk kan ik het kleinood in ontvangst nemen: een leuke pin. Wel erg klein maar ik vind hem leuk!

Manon komen we ook nog tegen hier, zij heeft 20 km gelopen en we kletsen wat.
André trakteert op een biertje, dat hebben we wel verdiend en zoeken een plekje. Dat is best moeilijk, het is hier erg druk! We genieten hier nog even na in het zonnetje en dan wordt het tijd om naar het station te lopen, dat is nog een aardige tippel! Maar ook hier heb ik geen problemen mee en het station is snel bereikt.
Dan komen we vlak voor het station Marijke, Peter en Alfred tegen, zij hebben vandaag de 42 km route gelopen en samen wachten we op de trein die niet lang op zich laat wachten. Ik kan 1 halte meerijden tot Sloterdijk en dan neem ik afscheid, mijn trein staat er al!
Gelukkig haal ik het net en na een uur kom ik aan in Schiedam alwaar Hans mij oppikt met de auto.
Moe maar heel voldaan over deze gezellige dag stap ik om zes uur over de drempel in Spijkenisse.

Bekijk hier de foto's

Kennedymars Vijfhuizen 5-6 september 2015 / 80 km

Het is zaterdag 5 september, een lange dag om mij voor te bereiden op de komende Kennedymars van Vijfhuizen. Die begint deze avond om 22.00 uur. Als ik mijn spullen bij elkaar heb rij ik met Hans mee naar Vijfhuizen.
Daar aangekomen is het al gezellig druk in de kantine van een voetbalvereniging waar ik mij kan aanmelden. Gery en Ben zitten achter de inschrijftafel en ik maak even een praatje en ik krijg de routebeschrijving met toelichting. Er zitten bonnetjes bij die ik bij elke rustpost moet inleveren, een consumptiebon voor bij de laatste rust en een toegangskaart voor het duingebied "de oase".
Ik zoek bekenden in de zaal, zie Tina en Trudy zitten en later komen Bert, Jan, Jos en Eric er ook bij. Gezellig, eventjes bijkletsen! Monique komt ons even uitzwaaien.

Als het tegen tienen loopt gaat de menigte naar buiten, naar de feesttent waar de officiële start gegeven wordt. Na een toespraak van Cor de voorzitter en een uitreiking van een oorkonde voor Sandra die haar 100ste KM gaat lopen, is het precies 22.00 uur en kunnen we vertrekken! Het weer is wisselvallig met af en toe een buitje en er staat een flinke wind, windkracht 5!

Het eerste rondje gaat heel snel voor mijn doen, Gery en Trudy gaan als een speer, die kan ik helaas niet bijhouden. Toch heb ik een lekker tempo en ik word aangesproken door een jonge dame, Fransie, zij vindt mijn lichtjes om mijn enkels zo leuk. En als vanzelf ontstaat er een leuk gesprek en gaan de km's snel voorbij. We lopen langs de Polderbaan en ik zie een paar vliegtuigen van dichtbij opstijgen, erg indrukwekkend!

Na twee uur lopen heb ik er 12 km op zitten en is er een rustplek bij de feesttent waarvandaan we vertrokken zijn! Ik zoek snel het toilet op, een beetje jammer is dat er van de zeven toiletten maar drie (!) open zijn, het feestpubliek maakt er ook gebruik van dus het is wachten geblazen.........

Na een kopje thee en een fles water voor onderweg ga ik weer op pad, op naar de tweede rust in Spaarndam en dat is ruim 10 km verder. De route ernaartoe daar kan ik kort over zijn: zwaar door de felle tegenwind, en heel erg laaaaaaaaang en saai! Ik word ook nog gebeld door de organisatie..........of ik nog op de route was want ik was vergeten om mijn nummertje in te leveren! Attent om daar op te letten!!

Wat ben ik blij wanneer ik de wagen zie waar de rust is. De ingang van deze rustpost is een hindernis opzich: een laadklep van een vrachtauto! Nu zijn de spieren nog niet zo stijf maar straks.......Hier kan ik over mijn tas beschikken en ik krijg een heerlijk kopje thee van de lieve verzorging. Ook is er een broodje bal te krijgen maar ik denk dat mijn maag dat niet prettig zal vinden dus ik bedank ervoor. Hier hoor ik wat een BVO-tje is.......bier voor onderweg! Dat is hier ruimschoots te verkrijgen maar niet voor mij.

Vanaf deze rust wordt het een spelletje spoorzoekertje, de aanwijzingen zijn slecht te onderscheiden en soms missen we zelfs een aanwijzing waardoor we verkeerd lopen. Een telefoontje naar de organisatie en het gebruik van de GPS op de telefoon brengt ons weer op de goede weg. Ik heb het gevoel dat we rondjes aan het lopen zijn en ik ben blij dat ik niet alleen loop hier, het is best donker......

We missen nog een aanwijzing dat we de trap op moeten naar de brug die we over moeten. Na de brug is er weer een rust op 30,5 km en weer in een vrachtauto. Hier wachten we op het sein dat de pont gaat varen en dan mogen we een cruise maken van drie minuten. Brrrrrr....wat is het koud en het regent een beetje. Een wandelaar die meegaat op de pont zegt tegen me dat wat nu gaat volgen heeeeeeel erg saai is. En bedankt! Hij heeft gelijk..........een lange, lange dijk volgt! En er staat een straffe wind waardoor het dubbel zwaar wordt. Ik heb hoge nood en duik de struiken in bij gebrek aan beter......

Dan volgt er een stuk route door een industrie gebied en een meubelboulevard in Beverwijk, niet erg inspirerend. We passeren de Bazaar, waar ik wel eens geweest ben jaren geleden alleen herken ik de omgeving niet meer. Het begint al licht te worden en ik heb het idee dat ik aan het slaapwandelen ben, het gaat op de automatische piloot.

De vierde rust in Velsen-Noord is iets verlegd vanwege een wegomlegging en als we daar aankomen mogen we weer de laadklep op, de vrachtwagen in. Hier kan ik weer bij mijn tas en haal er wat spullen uit die ik nog nodig heb voor onderweg. En er is ook weer vanalles te krijgen waaronder pannenkoeken!! Hier heb ik wel trek in!
Jammer dat de wagen schuin staat, ik heb niet het idee dat ik uitrust en moet me schrap zetten om goed te kunnen zitten!! Mijn voeten branden, ik ben moe en heb er even geen zin meer in.

Een groot stuk langs het industrie gebied van IJmuiden en langs de sluizen, de cement fabriek ENCI en Corus/Tata Steel is ook al niet mijn favoriete omgeving! Ik zie het plaatsnaambord van IJmuiden en ik laat me op de foto zetten in de inmiddels traditionele houding....ik heb er weer lol in!
We lopen de haven in van IJmuiden en ik hoor dat vanaf hier de schepen voor Sail Amsterdam binnenkomen, wat zal dat een spektakel geweest zijn! Er is ook een terminal van DFDS Seaways, voor de boot naar New Castle. Ik moet nodig naar het toilet en gelukkig krijg ik hier de gelegenheid voor en nemen we tevens even de tijd voor een rustpauze met koffie op echte stoelen!

Bij de strandopgang IJmuiderslag op 50,7 km is er ook een vrachtwagenrust waar we een lekker soepje krijgen, hier blijven we niet zo lang omdat we anders krap in de tijd komen. Maar dat soepje gaat er goed in hoor, wat een fijne verzorging want hij smaakt goed!!

Vanaf hier gaan we het strand op, het is gelukkig eb en we hebben de wind in de rug. En de zon gaat zowaar even schijnen, ik kom een beetje bij. Het strand loopt lekker en we maken een paar foto's. Ik hou van het strand en de geluiden hier, heel rustgevend en ik loop te genieten! De wind geeft de golven mooie schuimkoppen en er zijn veel kite-surfers in de weer! Ik vergeet even waar ik mee bezig ben.

Na zes kilometer over het strand twijfelen we of we de strandopgang op moeten, ik kijk even op Google maps en zie dat we vlakbij Parnassia zijn. Het is flink werken voor de beenspieren maar uiteindeljk komen we boven. Twee andere wandelaars komen tegelijk met ons boven en we besluiten om hier even te pauzeren, op een lekker bankje! Ik trek mijn sok uit van de linkervoet, er zit een irritatie. Die verhelp ik even en we genieten van een lekkere consumptie.

Later blijkt dat we een strandopgang later naar boven moesten maar we kunnen parallel aan het strand lopen om later weer op de route te komen.
We mogen het Duinpieperpad op, een deel van het Nationaal Park Zuid Kennemerland. Een pad door de duinen en in een prachtige omgeving. Ik probeer me te concentreren op de omgeving om mijn lichamelijke ongemakken te negeren. Dat lukt maar nauwelijks, het is een zwaar parcours want het is niet helemaal vlak!
Ik zie een bankje en kan me niet bedwingen: ik MOET even zitten, al is het maar vijf minuten! We zitten tegenover een anti-tankwal, in dit duingebied zitten veel Duitse bunkers. En dan komen we twee pijlen-ophalers tegen, die moeten we voor blijven dus we stappen maar weer op.....

We zijn inmiddels aangekomen in Zandvoort en ik herken de omgeving van een andere tocht, de 30 van Zandvoort. En dus ook het Visscherspad en ik loop te mopperen omdat het een lange, saaie weg is. We lopen richting Bentveld naar de volgende rust in Zandvoort nabij restaurant De Duinrand, ik heb nu 64,8 km gelopen.

Hier zitten weer dezelfde mensen die ik elke keer tegenkom bij de rust en ik kan hier allerlei lekkers krijgen, maar ik krijg niets door mijn keel, ik ben alleen maar erg moe en zit in een vreselijke dip! Gelukkig komt Hans me hier opzoeken en ik krijg een stevige knuffel. Ik kan er weer even tegenaan. In het restaurant ga ik even naar het toilet, waardoor ik achterop de achterhoede kom. Met muziek op de oren loop ik over de route door het duingebied de Oase. Ook een zwaar parcours vanwege het vele stijgen en dalen. Ik ben het nu goed zat en ik moet mijzelf dwingen om door te lopen. Het is gek, ik ben een "ervaren" kennedymarsloopster, dit is mijn zevende, maar toch is elke mars anders! Deze valt me enorm zwaar en waar dat aan ligt? Ik weet het niet......het is wel de bekende "65-km dip".

Doordat ik een gezinnetje naar boven zie kijken, ze staan stil, kijk ik ook en zie daar een ree zitten! Hij blijft stil zitten alsof hij gewend is aan publiek en ik neem een foto. Later hoor ik dat daar 3000 stuks leven!

Nadat ik bijna bij het eind van het duingebied kom word ik gebeld door een mede-wandelaar omdat er een pijl ontbreekt waardoor ik wellicht fout zou kunnen lopen. En ja hoor, als ik daar aankom, geen pijl! Blij dat ik toch op de goede weg ben! Onderweg kom ik het achterhoede groepje tegen, waaronder de pijl-ophalers, zij wachten mij op zodat we gezamenlijk weer verder kunnen. Dat vind ik erg attent! Ik ga heel even bij hen zitten en laat merken dat ik er even heel erg klaar mee ben!! Maar zij peppen me weer op voor het laatste stukje.

Bij de volgende rust op 73 km word ik ontvangen door een lieve vrijwilligster, ik krijg een knuffel van haar omdat ze merkt dat ik het zwaar heb. Wat lief hè? Dit heb ik even nodig......en Hans is er ook weer. Hier is het reuze gezellig en we dollen wat met elkaar. Hans maakt er foto's van. Hier krijg ik ook vanalles aangeboden, maar krijg alleen een paar dropjes door mijn keel en neem een flesje water mee voor onderweg.

Nog 4,5 km naar de volgende rust. De zon schijnt lekker en de wind is iets gaan liggen. Ik heb mijn muziek aan en ik weet dat ik bijna bij de finish ben en stap dapper door. Even word ik in verwarring gebracht want ik denk dat de rust bij de molen is die ik al snel naderbij zie komen, maar helaas, ik moet eromheen.

Bij Restaurant De Molenplas is het druk, er is een feestweek aan de gang, enorm druk en gezellig, dat wel maar ik ben blij dat ik ook hier even kan zitten......
Alleen krijg ik de kriebels, want het is al 17.00 uur!! Dus neem ik niet de tijd voor een ontspannen rust alhoewel een lekkere consumptie van organisatie voor me staat. Al is het nog "maar" 3 kilometer, de schrik slaat mij om het hart dat ik het niet ga halen. Daarom besluit ik alleen op te stappen, de achterhoede groep zal mij toch wel inhalen.
Een heel smal paadje langs de ringvaart lijdt me naar Vijfhuizen. Het begint weer donkerder te worden en het miezelt licht. Ik word ingehaald door Henkie en samen komen we over de finish bij de feesttent! Het is 17.55 uur.
Wat een belevenis was dit weer! Ik ben blij dat ik het toch gered heb!
Ik meld mij af in de drukke feesttent, krijg een bos bloemen, medaille en een oorkonde, Hans maakt er foto's van en dan kan ik eindelijk in de auto stappen.....lekker uitrusten! Dan barst de bui los, ik ben blij dat ik binnen ben!!

Ik wil de organisatie bedanken voor deze soms toch wel mooie, afwisselende maar zware Kennedymars. Wat een topverzorging met gehaktballen, pannenkoeken, soep en ananas! Allemaal even lekker. Dat maakte de tocht ietsje makkelijker......


Bekijk hier de foto's

Edese4daagse 2015 / 26 t/m 29-8 / 4x20 km

Dag 1

Vandaag is de eerste dag van de Edese wandelvierdaagse. Een kleinschalige maar heel gezellige vierdaagse waarin je niet in de mensenmassa loopt zoals in Nijmegen maar heerlijk door de bossen en heide in en rondom Ede.

Ik ga vandaag gezellig met Hans wandelen, het is zijn eerste officiële wandeltocht. We hebben vantevoren wel een paar kilometer getraind maar 10 km was voor hem het langst dus ik ben benieuwd hoe het gaat als hij het dubbele moet lopen!

We hebben ons dinsdagavond geïnstalleerd in de bed & breakfast vlakbij de start en woensdagochtend maken we ons op voor de eerste dag, de dag van Reemst.
Bij de startlocatie, die anders is dan vorig jaar, is het druk en benauwd. We moeten heel eventjes in de rij staan maar even later kunnen we op pad nadat we buiten een routebeschrijving krijgen. Die hebben we helemaal niet nodig, er is uitstekend gepijld d.m.v. plastic pijlen en banners.
De rustplaatsen staan keurig vermeld bovenin met het aantal kilometers wat er op dat moment gelopen is, dat vind ik altijd wel handig i.v.m. de planning van de tocht.
Normaal vind ik een rust na 7 km iets te snel, maar ja, ik ben ook wat meer gewend.
Maar voordat we van start kunnen gaan ga ik eerst nog even naar het toilet, ook buiten want het restaurant is nog niet open!

We gaan al snel de bossen in en daar zullen we de rest van de dag ook bijna niet meer uitkomen. Het parcours is voornamelijk onverhard, je moet echt opletten waar je loopt want af en toe kan er een boomstronkje dwarsliggen!

We zien een stel lopen waarvan de man een hondje in de rugzak meedraagt, een grappig gezicht en ik maak er een foto van. We lopen heerlijk een stukje over de hei die dit seizoen mooi in bloei staat. Op de routebeschrijving staan ook tips van bezienswaardigheden zoals de Kreelse Plas. Daar lopen we langs maar laten de plas links liggen. Zo ook met de Plas van Gent die we vlak daarna tegenkomen.

Na ongeveer 7 kilometer komen we bij de eerste rust, de boerderij-theetuin De Mossel, een bekende plek voor mij om te rusten. Hier genieten we even van de rust en ik ontdek dat mijn sokken verkeerd om zitten! Hahaha er staat een L op en een R en ik doe ze nog verkeerd aan...

Over het gebied lopend van de Planken Wambuis komen we weer een uitkijkpunt tegen, een paar trapjes omhoog. Hier maken we even tijd voor om een paar foto's te maken, van het uitzicht en van elkaar! Het is erg mooi, de bloeiende heide.

We lopen lekker te zigzaggen over de route, het verveeld geen moment. Dan weer een zandpad, dan weer wat modder en het gaat soms ook nog omhoog en omlaag. Dat is weer lekker voor de kuit- en bovenbeenspieren die flink moeten werken! Het tempo gaat daardoor ook wat omlaag, maar dat is vandaag niet het belangrijkste vind ik.

Maar Hans is toch wel blij als we de tweede rustplaats zien, bij Juffrouw Tok. Hier nemen we een lekker bakkie soep met veel ballen en groente, ik hou daar wel van!
Genieten van de rust en de soep met een meegebracht broodje komen we lekker bij en kunnen we ons opmaken voor het laatste stukje. Na nog even gekletst te hebben met Monique en Bert lopen we de Ginkelse heide op. Hier staat het Belgenmonument.
Op deze plek was in de oorlog 1914-1918 een vluchtelingenkamp, een compleet dorp inclusief kerk. Meer dan een miljoen Belgen vluchtten toen naar het neutrale Nederland. Dit is na de oorlog weer afgebroken. De gedenksteen staat op de fundering van het dorp en de Belgen hebben veel van het materiaal meegenomen naar hun land voor de wederopbouw.
De heide is een mooi stukje natuur en het is ook nog eens heerlijk weer! Wat een voorrecht om hier te mogen lopen!

En ongemerkt zijn we alweer aangekomen bij de finish. De organisatie heeft een tent buiten gezet omdat het binnen wat te benauwd was, een goed idee lijkt me!! Ik word nog op de foto gezet door Bertus, die bij de tent de binnengekomen wandelaars gadeslaat. We melden ons af en ik krijg een kaartje voor morgen, Hans gaat nog 1 dagje mee, het is hem niet tegengevallen!
Na nog een finishfoto - paaldansen bij het plaatsnaambord - lopen we een heel klein stukje naar de B&B (opgemeten maar 800 meter!) en ploffen we neer op de stoelen.
Morgen weer een dag jippie!!
Dag 2

De tweede dag, de dag van Renkum.
Al lopend naar de start merk ik dat ik heel nodig naar het toilet moet. Gelukkig is het maar een klein stukje lopen! Als dat gebeurd is, meld ik me bij de dame met de routebeschrijving. Ik krijg geen startknip.

Het zou vandaag qua weer niet zo erg warm worden, er is zelfs wat regen voorspeld. Na een check op buienradar zien we dat de regen pas in de middag losbarst dus we kunnen vrij lang droog lopen.

Bij de cougartank laat ik mezelf op de foto zetten, leuk voor later....
Onderweg kletsen we even met Liana en Loes en zo gaan de kilometers ongemerkt onder onze voeten door. We plukken wat bramen, ik voornamelijk want ik vind ze heerlijk, en al snel zien we de eerste rustpost verschijnen. Het is een Pannenkoekhuis op een heuvel want het heet de Panoramahoeve.
We kunnen hier heerlijk buiten zitten en wat eten en drinken.

Na de rust gaan we het bos weer in en komen een Belgisch paar tegen die een hondje bij zich hebben. We kletsen wat met hen, ik vraag hoe het hondje heet, hij heet Das en gaat altijd met hen mee op wandeltochten - mits een hond is toegestaan en dat is niet overal - maar hij kan niet de hele route meelopen. Daarom gaat hij af en toe mee in de rugzak, een koddig gezicht!

Ik zet een heeeeeel mooi huis op de foto en de man vraagt zich af of dat nu een vakantiehuis is of niet. Misschien wel maar het kan ook een huis van de beheerder van het chaletpark zijn waar we over lopen.

En dan gaan we de rijksweg onderdoor, het tunneltje is bij mij wel bekend. Het wordt breder gemaakt, misschien omdat de rijksweg een stukje breder gaat worden?
Op de lange oprijlaan van een landgoed (dat maak ik ervan, misschien niet helemaal waar) ga ik op de foto als ik op een van de trappetjes sta. Op dat moment is het nog droog, maar dat gaat veranderen. Ik merk nu al dat de lucht vochtiger wordt en de lucht donkerder.

Als we bij de tweede rust komen zie ik Diny, zij is een van de vrijwilligers die mij een knipje in mijn startkaart geeft. Ik ga lekker op een bankje zitten wat net vrij gekomen is, de mensen die net weggaan zetten hem even onder de bomen zodat we beschut kunnen zitten. Het gaat steeds harder regenen namelijk!
Ook zie ik Manon, een facebook wandelvriendin. Grappig om mensen die je alleen via internet kent, ook in het echt te ontmoeten!

Nou ja, nog maar vijf kilometer door de regen lopen. Het valt best mee zo.
Maar ik heb het even gehad, ik ben moe, heb het koud en wil zo snel mogelijk finishen. En dan lopen we ook nog een klein stukje verkeerd, we lopen zo te kletsen dat we een pijl niet zien. Het is maar 200 meter ongeveer maar toch vind ik het niet leuk!

Uiteindelijk komen we dan toch bij de finish en melden ons af. Hans krijgt zijn eerste vaantje voor twee dagen wandelen. Nu snel naar de b&b en de natte spullen uit!!
Morgen dag 3.

Dag 3

De derde dag is de dag van Otterloo. Het weerbericht is wat gunstiger dan gisteren maar heb toch maar een vestje aangetrokken, het is in de ochtend nog wat kil!

Bij de start aangekomen zie ik Andre staan, we gaan samen deze route lopen. Dat is fijn van deze vierdaagse, je kan ook gewoon een dagje meelopen.
Hans is een stukje meegelopen naar de start, hij gaat vandaag niet mee.

We gaan meteen het bos weer in en komen daar niet meer uit tot aan de eerste rust. Dat is op 7 km en wij lopen maar door, we vinden het nog te vroeg om te zitten en op 11 km zit de volgende rust al, dus dan maar even doorkachelen!

We hebben genoeg gesprekstof en de kilometers gaan eigenlijk ongemerkt onder de voetjes vandaan! Ook voor foto's gun ik me geen tijd. Misschien ook omdat de route ongeveer hetzelfde is als de andere dagen. Soms is het opletten geblazen, want de paden zijn niet effen en er liggen veel boomstronken, eikeltjes, dennenappels en meer los spul! Ook veel modderstukken maar gelukkig goed begaanbaar!

Bij de theetuin is het nog niet zo druk en er is genoeg plek om eventjes de benen te strekken, ik ben er wel aan toe nu. Na een toiletbezoek staat de soep al klaar! Wat een snelle bediening! En de soep is echt heerlijk.........
Liana en Loes komen er gezellig bij zitten. En zo wordt het weer langzamerhand tijd om op te stappen, het is nog 9 km naar de finish.

Als we goed 200 meter onderweg zijn komt er een ambulance (van de organisatie, een oldsmobiel) keihard aangereden en rijdt net door de enige plas die op de weg is terwijl wij er net langs lopen, de spetters vliegen me om de oren en de modder zit in mijn haar!! Nou jaaaaaa.......

Na een uurtje lopen krijg ik toch behoefte aan een rust, en zie diverse mensen in het gras of op een boomstronk zitten. Even verderop graast een kudde schapen en er staan ook mensen vanaf een heuvel foto's ervan te nemen. Dit is een mooie plek om eventjes de benen de strekken!! Het zonnetje schijnt en er staat een heerlijk briesje. Echt genieten hier, van het uitzicht en de rust.
Het is er alleen wat drassig, gek hè na die regenval gisteren! Andre zit net op een natte plek maar hij heeft een sneldrogende broek aan en je ziet er al snel niets meer van. Liana en Loes komen er even later ook even bij zitten en er wordt een foto gemaakt van ons.

Nu is het nog maar ruim vier km en ik ben weer fris en fruitig om de finish te halen. Ook weer over zandpaden maar gelukkig ook een flink stuk over een betonnen fietspad. Aan het eind van de route zie ik Hans weer staan en samen lopen we naar de finish. Daar meld ik mij af en Liana en Loes komen er ook net aan.
We nemen afscheid van elkaar en ik zie ze morgen weer voor de laatste dag, de dag van Wekerom!

Dag 4

Dag vier, we gaan naar Wekerom! Ik ga lekker in mijn topje en korte broek want er is mooi weer voorspeld. Met opstarten is het nog wel fris maar dat zal snel veranderen.

Ik meld mij aan en ik zie Aike, Ruud en Andre al staan. Ik zeg Inez gedag, en we kletsen wat over de poes die gevallen is en langzamerhand kunnen we vertrekken.
We gaan dit keer de andere kant van het bos in, en het begint al meteen goed: een lang zandpad. Aike en Ruud verliezen we al snel uit het oog omdat ik snel een sanitaire stop moet maken. We plukken onderweg nog wat bramen.....heerlijk!!
En de zonnestralen die door de bomen schijnen probeer ik te vangen met mijn fototoestel.

Na veel bos- en zandpaadjes komen we op een paarden parcours terecht, tenminste zo lijkt dat. We zien allerlei obstakels staan. Na deze hindernissen is er een rust maar we hebben er net 6,5 km op zitten dus geen reden voor rust, we zijn er allebei niet aan toe. Aike en Ruud hebben er flink de pas in, die lopen ook door maar ineens zien we ze de verkeerde kant op lopen en Andre fluit ze terug.

De dag van Welerom betekent dat we over de zandverstuiving mogen lopen. Dat is heel zwaar! Ik vind het dit keer wel meevallen, het zand is niet erg droog dus goed begaanbaar. Ik maak hier flink wat foto's want het is prachtig mooi en helder weer en we zien schitterende uitzichten!! Ik kan hier echt van genieten, hoe mooi Nederland is!

Bij een vennetje worden we op de foto gezet door de fotograaf van de vierdaagse.
De tweede rust is op 12 km en daar zie ik Hans weer, hij loopt ook dit keer niet mee. Hier nemen we een flinke pauze, ik ben er nu wel aan toe!
Omdat de gasterij nog niet open is, zitten we in de achtertuin maar daar kunnen we wel een consumptie nemen. Ik zoek nog wel een toilet op, en ik loop de gasterij in want de deuren staan open. Een heerlijk, fris toilet!

Na deze pauze volgen we de bos- en zandpaadjes, zigzaggend over de route tot we bij een uitzichttoren komen, De koepel. We maken er wat foto's en ik loop te dollen met een waterpomp. Het is een stijle weg die we naar beneden lopen, dat gaat lekker!!

Omdat het deze week een feestweek is in en rondom Ede zien we veel fietsers en volgeladen karren voorbij komen. Daarom lopen we maar naast het fietspad want dat wisselen van pad elke keer is niet handig!

Als we op een kruising komen is het niet geheel duidelijk welke kant we op moeten maar een klein kindje wijst ons de weg:"alle lopers deze kant op!"
Nu komen we bij de derde rust, in Goede Aarde. Hier neem ik een bakkie thee die gloeiend heet is, ik verbrand mijn lip! Hier krijgen we ook een knipje van Diny die nu lekker in de schaduw van een parasol zit. Ik vul mijn waterfles nog even bij, dat kan in het huis erachter en ik zie dat je hier ook een leuk terras hebt om te zitten met allerlei leuke zitjes! Dat onthou ik voor volgend jaar.

Bij de Doesburgermolen maken we nog even foto's, de lucht is helder met schapenwolkjes. Dat worden mooie foto's.....
Vanaf hier is het nog maar 2,5 km en zo komen we alweer aan bij de finish. Ik meld me af bij Inez, en ik krijg een stempel in mijn boekje (dit keer niet vergeten) en een heeeeeeeeel klein tweetje voor op mijn medaille.

Ik heb genoten van deze vier dagen lopen door de natuur en het verblijf in Ede bij de b&b samen met Hans die twee dagen meegelopen heeft.
Volgend jaar weer? Reken maar!

klik hier voor meer foto’s