Dit keer lopen Hans en ik de Trage Tocht Plasmolen 2. Vanuit Hotel van der Valk in Cuijk is het vijf minuten rijden naar de start en na een uitgebreid ontbijt waarbij we ook rekening houden met de lunch gaan we op pad. Alles is gesloten vanwege de lockdown en veel mensen besluiten op deze nieuwjaarsdag te gaan wandelen. Dat zien we niet alleen aan het aantal auto’s op de parkeerplaats maar merken het ook onderweg.
Het is aangenaam wandelweer, zelfs iets te warm want mijn jas gaat uit! Wat? Midden in de winter zonder jas lopen? Tja…..15 graden en het lijkt wel lente!
Het begint al goed, het pad gaat in stijgende lijn naar boven! Op het pad komen we ook veel fietsers tegen. Gelukkig mogen we het bos weer in na een tijdje. Maar…..het is een heel erg steil pad! Voetje voor voetje gaan we naar beneden, wat spannend! Dit pad blijven we volgen en gaat over zand en gevallen blaadjes. Verharde paden zullen we bijna niet meer tegenkomen dus dat wordt bikkelen! Maar wat is het hier prachtig en mooi! We komen de markering van het Walk of Wisdom pad tegen en ook van het Pieterpad. Lopend over de Mookerhei vallen we van de ene verbazing in de andere. Zo mooi hier!
Na een lang, modderig pad naar boven gaan we op de helft uitblazen op een bankje, we zitten op de helft van de afstand. Genietend van het uitzicht eten we de meegebrachte lunch op en zien heel wat mensen aan ons voorbij trekken. Een dame zet haar fiets neer achter ons en Hans vraagt of ze naast ons wil zitten maar nee, ze wacht even op iemand. Als we weer vertrekken zeggen we gedag en na zo’n vijf minuten horen we gefluit achter ons, de dame op de fiets. We denken dat ze ons in wil halen en gaan opzij. Maar……ze heeft mijn telefoon in haar hand en vraagt: is deze van u??? Ik had hem niet eens gemist! Wat een mazzel heb ik weer zeg!
Opgelucht lopen we verder het bos weer in. Nog steeds over stijgende en dalende paden en veel, heel veel modder! Heel eventjes worden we op het verkeerde been gezet door een aanwijzing: er ligt een boom op het pad. Maar er liggen twéé bomen op het pad, vlak na elkaar! Na wat heen en weertjes besluiten we toch verder te gaan en uiteindelijk komt het goed en zitten we weer op de route.
Nog één keer een heel steil pad op en daarna de laatste kilometer rechtdoor, maar wel een modderig pad, naar de auto. Ook hier komen we heel wat wandelaars tegen die de calorieën van de oliebollen willen verbranden. De wandeling was maar 12 km maar hij leek veel langer door de onverharde paden en de heuvels en dalen maar wel erg mooi! En goed en duidelijk uitgelegd, dat is toch altijd weer een verrassing. Nagenietend van de tocht stuurt Hans ons naar huis, we hebben echt genoten van deze wandeling, gevonden op Wandelzoekpagina.
Meer foto’s
