RS80 serie 40 (391) - De Lier 28-9-2019 / 15 km

Zaterdag 28 september, de geboortedag van mijn zoon maar ook een wandeldag dit jaar omdat vandaag de eerste uit de serie wandeltochten van RS80 start, ben ik nu ook weer aanwezig op het startbureau in de kantine van v.v. Lyra in De Lier. Zodra de meeste mensen vertrokken zijn, ga ik als pijlophaler mee op de 25 km route samen met Ruud en Bas. Maar al na een km voel ik dat het niet lekker zit aan mijn linkerbeen en besluit daarom bij de eerste splitsing alleen verder te gaan. Dat is op het 7 km punt bij de eerste rust in de voetbalkantine van de Maassluisse sportvereniging ‘71 in Maassluis. Omdat ik geen contanten bij me heb ga ik binnen een lekker bakkie cappuccino halen (voor de wandelaars is een extra post met koffie en soep geregeld maar daar kan je niet pinnen). Ik ga lekker buiten zitten omdat het onder een afdakje is en het is ook niet koud. Ik klets wat met een paar wandelaars en eet hier mijn broodje op.
Als ik na de pauze verder ga, lijkt het pijnlijke gevoel in mijn been wat minder te zijn, maar na een kilometer lopen voelt het toch nog steeds minder fijn! En het gaat ook nog eens plenzen af en toe! Gelukkig heb ik een poncho bij me....
Na Maassluis lopen we weer terug richting De Lier. Ik kom in de wijk waar mijn oma gewoond heeft, al de oude woningen zijn vervangen door nieuwbouw. Ik herken wel de oude snackbar van Van der Horst, die naar later blijkt nog steeds van der Horst heet. Ik herken het flatgebouw waar mijn oom en tante, Joop en Wil, wonen. Ik besluit even aan te bellen. Ik hoef niet meer zover te lopen, maar vind het gewoon leuk. En zij ook! Ze waren zeer verrast mij te zien want wanneer kom ik nu in De Lier??
Het is inmiddels ook weer droog en na bijna een uur bijkletsen vertrek ik naar de finish die bijna om de hoek is. We hebben 254 wandelaars gehad. De volgende RS80 wandeling is op 12 oktober, dan vanuit Leiden.

Dit was het enige stuurloos momentje, wel een pijl op de grond

Tiny en Els, collega’s startbureau

80 van de Langstraat 14-15 september 2019

“Je zult verbaasd zijn over hoe ver je nog kunt gaan vanaf het punt waarvan je eerder dacht dat dit de grens was”
Deze zin ging vaak door mijn hoofd dit weekend. Want ik had mij weer ingeschreven voor een Kennedymars, iets wat ik na de KM van OLAT nooit meer zou doen! Maar ja……je vergeet snel! Vooral het feit dat je het heel zwaar gaat krijgen tijdens de mars. En dat was dit keer niet anders.
We schrijven 14 september, zaterdagavond. Ik ga met Annika de uitdaging aan om 80 km te lopen in Waalwijk waar de 39e editie van de 80 van de Langstraat wordt georganiseerd. We spreken af om rond 18.00 uur in Waalwijk te zijn. Hans brengt mij en blijft totdat wij gestart zijn. We drinken nog een drankje gezamenlijk bij de Italiaan maar omdat er geen plek voor is voor 6 personen (Dirk, Eelko en Rina zijn er ook) gaan wij buiten zitten voor een klein hapje. De temperatuur is goed, en het weerbericht voor de komende 24 uur is ook goed, het blijft droog en zaterdag zou het zelfs zonnig worden! Daarom zit ik in mijn korte (wandel)rokje waar ik goed spijt van ga krijgen maar daarover later meer.
Als het tijd is om naar de start te gaan hoeven wij maar een klein stukje te lopen, omdat het startvak aan de straat ligt waar de pizzeria zit. Handig! Er hebben zich 2476 personen ingeschreven, best een groot aantal en het duurt daarom ook lang voordat we eindelijk kunnen lopen. Er is veel publiek op de been, en we worden enthousiast aangemoedigd. Dit enthousiasme zullen we vaak tegenkomen onderweg, deze Kennedymars is heel geliefd bij de bevolking van Waalwijk en omstreken!
De eerste kilometers verlopen goed, en op 21 km kunnen we pas weer zitten en de extra tas krijgen. De transport service van de tassen is erg goed! Mijn tas heeft mijn startnummer 308 en is zo te vinden, de meeste tassen zijn trouwens al weg, wij zitten in de achterhoede.
In sporthal Die Heygrave in Vlijmen is het druk maar we kunnen zonder problemen gaan zitten. Eelko en Dirk zitten er al. Zij halen ons steeds in of wij zien ze weer langs de kant zitten en een biertje drinken. Zij zijn ook van de H.U.S. (Honden Uitlaat Service). Langs de route staan mensen met een hondje en dan gaan ze vragen of ze uitgelaten mogen worden. En soms lukt dat ook nog tot grote hilariteit.
Na een korte stop gaan we weer verder. Echter, de volgende rust is ook pas over 3 uur! En het is best koud, ik ben er slecht op gekleed want ik heb een korte broekrok aan en een T-shirt, mijn jasje is niet dik genoeg. Helaas kan ik mij ook niet warm lopen……dit verhoogt niet echt het wandelplezier maar omdat er zoveel afleiding is langs de route kan ik mij daarvoor afsluiten. En met Annika is het ook reuze gezellig! Ik scoor twee biertjes onderweg, het lijkt de vierdaagse wel! Zoveel publiek, zoveel muziek mijn oren tuiten ervan!
De tweede stop op 35 km is in Waalwijk, sporthal De Overlaat waar Annika naar een stopcontact zoekt voor haar telefoon, die dreigt namelijk leeg te lopen door de 80vandelangstraat app. In de gang ziet ze er eentje en we gaan daar zitten. Helaas is het wat koud daar dus opwarmen is er niet bij. We blijven nu wel iets langer zitten en er is genoeg te eten en te drinken. Ik neem een wit broodje kaas met warme thee en kom weer een beetje bij.
Bij het plaatsje Haarsteeg is een hele lange straat versierd met allerlei voorstellingen à la Linden tijdens de Nijmeegse, je kijkt je ogen uit! Ik probeer er foto’s van te maken maar helaas is mijn fototoestel niet toereikend genoeg, daarvoor verwijs ik je naar de officiële website van deze tocht.
Het is nog steeds donker en koud, we verlangen naar de zon. Pas na de derde stop in Waspik op 49 km, als we weer naar buiten lopen, zien we de maan helder schijnen. Het is windstil en de meeste mensen liggen op één oor, alleen de wandelaars niet. Het lijkt erop dat we alleen lopen, we zitten echt in de achterhoede. Langzaamaan wordt het toch lichter en de zon komt op om ons te verwarmen. Het is nu bijna 6.30 uur…….
Er zijn veel doorloopposten waar we wat te eten en te drinken kunnen krijgen, zoals thee, water en chocomel. Als wandelvoedsel prefereer ik boterhammen maar die zijn helaas zeer schaars. Alleen koeken…..heel veel koeken! Stroopwafels, roze koeken, appelflappen, liga koeken, muesli repen, gevulde koeken, speculaasjes noem maar op. Zelfs drop en chocolade is te krijgen. Goed bedoeld maar niet echt geschikt als wandelvoedsel! Er is ook fruit zoals banaan en appel. Soms ook komkommers of tomaatjes. Ik heb zelf wat krentenbollen meegenomen en een knijpyoghurt maar die is zó zuur! En mijn voeten gaan ook zeer doen….
Onderweg zien we de bordjes 40 km, 50 km en 60 km. Bij ieder bordje maken we een foto. Bij 60 kunnen we aftellen naar het eind. We zijn er allebei een beetje klaar mee en Annika beslist op dat moment dat dit haar laatste KM is. Ik denk er ook zo over, na 12 keer vind ik het welletjes!
Na 63 kilometer hebben we weer een hoofdpost in Dongen bij sporthal De Gaasjes waar we onze tassen kunnen krijgen. Dit keer zitten we in een grote tent waar we getrakteerd worden op worstenbroodjes. Lekker zout! Rina zit hier ook haar voeten te inspecteren. We blijven hier niet lang, we mogen nog 17 km bikkelen. Annika wisselt haar shirtje om, ik ben al blij met een stoel en doe even niks!
In Kaatsheuvel komen we Dirk, Eelko en Rina tegen, net als we het plaatsnaambord zien. We vragen een inwoner een plaatje te schieten, een mooie herinnering. Als we bijna bij het bordje van het 70-km punt komen, bel ik Hans op want ik dacht dat hij daar zou staan. Maar nee, dat was een communicatie foutje, hij staat er pas bij 75! Nou ja, maakt niet uit, die kilometers komen we ook wel weer door. We zoeken nog een plekje langs de route, want ik red het niet helemaal tot de 75 km. Vriendelijk publiek langs de route is bereid twee stoelen af te staan, we krijgen zelfs wat te drinken! De mensen zijn ook zo lief hier! Fantastisch gewoon.
Op het Anton Pieckplein is weer een doorlooppost en daar staat Hans ons aan te moedigen. Straks zie ik hem weer bij de finish. Dit is het 75 km punt en nu zitten we er allebei goed doorheen, nog “maar” 5 km maar dat lijken elastieken kilometers te zijn, de finishlijn komt maar niet in zicht.
Onderweg komen we een meisje tegen die het nog slechter heeft dan wij, ze loopt heel hard te huilen en wordt ondersteund door haar maatjes aan weerszijden. Ze denkt dat ze het niet gaat halen maar onze aanmoedigingen en die van haar vrienden helpen haar er doorheen. We zien ook Bernhard langs de kant, die heeft de strijd opgegeven en zit nu lekker langs de route met zijn vrouw. Gelijk heeft hij! Als het niet gaat dan is dat jammer maar helaas.
Wij gaan de strijd aan met de laatste kilometers. Als ik in de verte het karakteristieke gebouw zie van het raadshuis waar de finish is denk ik er eindelijk te zijn maar dat duurt voor mijn gevoel erg lang! Ik heb pijn, ben moe en ben er wel een beetje klaar mee nu, en Annika is het met mij eens dat het wel een erg lang “pleuris-eind” is, die 80 km!
Hans staat aan de finish ons op te wachten en maakt foto’s van ons glorieuze moment. We hebben het gered binnen de 20 uur, we hebben zelfs nog een half uur over! Onze vrienden hebben het ook gered, die moesten zelfs hun best doen om niet te vroeg te finishen! Met een bos bloemen en twee blaren rijker meld ik mij af, haal mijn stempeltjes en mijn tas op en ga lekker een biertje 0,0 drinken met z’n allen op het terras naast de finish. Het is erg gezellig maar dan is het toch weer tijd voor afscheid. Moe maar voldaan ga ik in de auto zitten die gelukkig vlakbij staat en rijden we naar Spijkenisse. Om 18.00 uur duik ik mijn bed in, om 12 uur later weer wakker te worden………….mijn vierde 80 van de Langstraat en mijn 12e Kennedymars zit er weer op!
Ik kijk terug op een prachtig avontuur, met mooi weer, een goed verzorgde tocht, leuke doorkomstplaatsen, fijn publiek, genoeg te eten en te drinken, lieve vrijwilligers die niets teveel was, lieve wandelmaatjes, kortom een geweldige tocht! Maar of ik dit NOG een keer ga doen? Daar ga ik heel hard over nadenken!

foto’s

Wereldhavendagen tocht 7-9-2019 / 19 km

De eerste wandeltocht na de vierdaagse zit er weer op! Waarvan hier het verslag.
In het eerste weekend van september organiseert de gemeente Rotterdam de Wereldhavendagen met allerlei activiteiten in en rondom de haven en de Nieuwe Maas. De wandeltocht wordt georganiseerd door BoTu, een wandelvereniging uit de wijk Bospolder Tussendijken.
Zo ook vandaag, zaterdag 7 september. Hans en ik gaan met de metro naar het startbureau want de auto kan je daar niet kwijt en metrohalte Marconiplein is vlakbij. Om 10.15 uur zijn we ingeschreven en kunnen na een praatje met vrijwilliger Dick en Mirjam die ook een kort rondje gaat lopen, op weg. We schrijven in voor 22 km maar omdat we vrij laat starten korten we de route wat in. En het regent vaak onderweg, soms zo hard dat we af en toe moeten schuilen! Want als we er goed en wel 3 km op hebben zitten duiken we de Kunsthal in, het regent nu wel erg hard. En een cappuccino gaat er altijd wel in.
Als het wat opgeklaard is, lopen we de stad in. Vlakbij de Kunsthal staat een nieuw kunstobject, en we maken tijd voor een paar foto’s. Het heet “Solitario” en is gemaakt van goudkleurige velgen en whiskyglazen. Het staat daar omdat er een tentoonstelling is van de Portugese kunstenares Joanna Vasconcelos.
De route is elk jaar hetzelfde dus we kunnen die wel dromen en lopen de stad in richting het Maritiem museum. En af en toe spettert het wat. Soms zo hard dat we even moeten schuilen. Bij de Oude Haven zingt een Shantikoor op een terrasje, dat klinkt heel gezellig maar wij lopen nu door.
De route van 22 km gaat naar de Admiraliteitskade en Oostplein en aan het einde van de straat regent het weer zo hard dat we onder een afdakje van een flatgebouw schuilen. Twee dames komen uit het water van de Haringvliet, zij hebben daarin gezwommen! Kennelijk kan dat heel goed al is het een raar gezicht als je ineens twee zwemsters ziet verschijnen.
Kris-kras lopen we door de straatjes achter de Maasboulevard, kijken hier en daar naar binnen en dan is de volgende rust bij de roeivereniging Nautilus, een eigen rust van de wandeltocht. Daar drinken we een bekertje koffie die we via internet moeten betalen omdat we geen kleingeld bij ons hebben. Dat is ook een goeie oplossing als je geen pinapparaat hebt!
Langs de Nieuwe Maas lopen we richting de Willemsbrug, parallel aan de Maasboulevard. We genieten van het mooie uitzicht en de activiteiten die op het water plaatsvinden zoals een roeiwedstrijd en er varen grote rondvaartboten langs.
De Willemsbrug moeten we oversteken omdat we naar het Noorder Eiland gaan, maar we hebben honger en steken een stukje af. Handig als je de weg goed kent! Bij het Wilhelminaplein steken we onder de weg door om de stoplichten te vermijden en komen uit op het plein vlakbij de Erasmus brug waar we een tante van Hans tegenkomen. Zij is met haar kleinkinderen op pad. Na een kort praatje zoeken we een eettentje op want we hebben nu best trek gekregen!
Bij “Vers010” is het gezellig druk en een lekkere tosti gaat er altijd in, Hans krijgt een driedubbele clubsandwich!
Ons buikje rond gegeten lopen we de Erasmusbrug op, het is behoorlijk druk. Daar loop ik een oude buurvrouw tegen het lijf, wat grappig is want vlak daarvoor kwam ik nog een oude buurvrouw tegen! We roepen wat naar elkaar maar tot een gesprek komt het niet, daar is de tijd te kort voor.
De drukte van de Parkkade en de Veerhaven slaan we over, we lopen achter de tentjes door. We blijven nog wel even staan bij een zeemeerminnen voorstelling, maar veel is er niet te zien door de drukte. We merken wel dat er wat minder tentjes staan dan gewoonlijk, zou dat door het slechte weer komen???
Bij de ingang/uitgang van de Maastunnel staan veel mensen met kleine kinderen in een lange rij voor een ritje met een legervoertuig. Het ziet er spectaculair uit! Je kan er ook camouflage verf krijgen voor op je gezicht, je ziet diverse jochies ermee lopen.
Via het park lopen we richting de Euromast en komen we bijna aan het einde van de tocht. We slaan het rondje Mullerpier over om langs de Westzeedijk naar Delfshaven te lopen. Nabij bij het beeld van Piet Heyn lassen we een bankjes rust in, we zijn allebei erg moe! De laatste loodjes wegen zwaar hahaha!
Zelfs het Dakpark slaan we over, je kan mooi parallel daaraan lopen. Uiteindelijk hebben we er 19 km op zitten en melden ons af en na een complimentje gegeven te hebben aan de organisatie gaan we weer richting het metro station.
Moe maar voldaan komen we weer thuis, het was een heerlijk dagje buiten spelen, ondanks de regen.




foto’s