Totaal aantal pageviews

zaterdag, december 28, 2019

Rotterdam Night walk 27-12-2019 / 12 km


Derde kerstdag keren wij terug vanuit Duitsland voor een druk middagprogramma. Het avondeten schiet erbij in want we willen om 18.00 uur in Rotterdam zijn, daar start de eerste editie van de Rotterdam night walk en onze laatste wandeling van 2019. We gaan natuurlijk met de metro, de startlocatie is in het Maritiem museum aan de Blaak. Daar moeten we in de rij staan maar tien minuten later hebben we de startkaart gekregen met een keycord. Dan nog even mijn Sofia speldje halen als beloning voor mijn donatie voor het kinderziekenhuis.

Op de sfeervolle startplaats worden we uitgelaten door een enthousiaste speaker, een dame die er wel zin in heeft. We gaan richting de Oude Haven en de Willemsbrug die mooi belicht wordt om de rode kleur te accentueren. Natuurlijk lopen we door de kubuswoningen buurt, woningen gebouwd als kubus, heel apart maar voor ons niet want ja, wij komen hier wel vaker.

In de Markthal is een stempelpost en het is er gezellig druk. Daar halen we even een patatje van Bram om de ergste honger te stillen. Bij de stempelpost krijgen we een blikje drinken en een zout koekje... daar zie ik Sandra en Astrid. Zij wachten op hun maatjes, kletsen wat en gaan weer verder richting de Laurenskerk en door voor ons onbekende straatjes. Zo kom je nog eens ergens! De stadstuin van het stadhuis mogen we ook bezoeken maar we staan in eerste instantie bij een trap om omhoog te gaan. Ik dacht nog: wat raar, de ingang is toch niet via een trap? Maar we liepen als makke schapen achter elkaar de verkeerde kant op! Een dame van de gemeente wijst ons daarop en wij weer terug, de goede richting op.
Hier maken de fototoestellen overuren, het is er prachtig met mooi verlichte beelden en een fontein. Via de tuin komen we weer op de Coolsingel waar de mooie grote verlichte kerstboom staat te stralen voor het stadhuis. Tijd voor een fotomomentje.

Via de koopgoot waar we helaas niet doorheen mogen gaan we via de Korte Hoogstraat naar de Blaak, onder het metrostation Beurs door om aan de andere kant van de Coolsingel uit te komen. Via het Lijnbaanplein met al zijn winkels en winkelend publiek lopen we naar de Oude Binnenweg. Straatjes en hofjes leiden ons naar het Schouwburgplein waar we even een stuurloos momentje hebben, de pijlen zijn kwijt. Maar we blijken weer als makke lammetjes de verkeerde kant op gelopen te zijn, we moeten het Schouwburgplein oversteken maar in plaats daarvan gaan we naar de Mauritsstraat. Over de drukke Kruiskade door een leuk parkje met vrolijke housemuziek. Uiteindelijk komt het wel goed en lopen we naar de volgende verzorgingspost bij de Waalkerk. Even denken we die op de Nieuwe Binnenweg te zien maar dat is een andere kerk. Die is vlakbij de Witte de Withstraat, een gezellige straat vol barretjes zoals De Witte Aap. Vlak voor de Waalkerk is een post waar je chocolademelk kan halen. De rij is lang maar uiteindelijk kunnen we de warme drank op een bankje opdrinken. In de Waalkerk is de stempelpost en moeten we weer in de rij maar die gaat langzaam door de kerk. Wel een originele stempelpost waar enthousiaste dames onze kaarten van een stempel voorzien. De pastoor ziet erop toe dat de bekertjes chocomel leeg zijn, die mag je niet mee naar binnen nemen wat ook logisch is.
Als we de kerk uitlopen herken ik de buurt waar we zijn, vlakbij het Oogziekenhuis. We lopen richting de Westzeedijk om daar een heen-en-weertje te lopen. Maar eerst nog een rondje om de Kunsthal heen. Via de ander kant van de Westzeedijk lopen we naar de Parkkade en zien de Euromast in de verte. Een tweetal muziekanten spelen een deuntje op de trompet om de sfeer te verhogen. In de haven van de Veerkade zijn de bootjes die daar aangemeerd liggen mooi versierd.
Weer terug bij de Erasmus brug zijn we bijna aan het einde van de tocht gekomen. Voor het restaurant Prachtig langs onder de brug door naar de finish dat nog zo’n 800 meter verder is. We worden verwelkomd door zelfde dames speaker en krijgen een speldje in onze handen gedrukt na de laatste stempel.
Na een toiletbezoek gaan we direct door naar de metro want Hans heeft het erg koud gekregen. In de metro op weg naar huis genieten we na van de leuke wandeling. Weliswaar bekend terrein voor ons maar we hebben toch nog verrassende plekjes gezien. Zo hebben we weer 12 km bijgeschreven! De volgende wandeling zal zijn op 5 januari bij RWV.

klik hier voor meer foto’s

zondag, december 22, 2019

RS80 Pijnacker-395 / 21-12-2019 / 26 km

Het was weer gezellig, aan het startbureau in Pijnacker. Allemaal in de kerst sfeer!

Na mijn werk aan het startbureau ga ik met Ruud en Bas de pijlen ophalen. Het is lekker fris wandelweer met af en toe een paar spettertjes. We hebben diverse landschappen mogen aanschouwen, van bossen tot parken en weilanden. De eerste rust na 10 km in Zoetermeer-Oost bij zwembad De Veur. Dan het Balijbos en het Wandelbos (ja echt, zo heet dat) pauze bij de Dobbeplas in Nootdorp. Daar een heerlijke tomatensoep gegeten. Daarna nog ruim 8 km tot de finish. Op de kortste dag van het jaar wordt het al snel donkerder maar wij bereiken om half 5 de finish en is het nog licht. Daar zit de rest van de crew met smart op ons te wachten voor de afsluiting met een lekkere 0,0 Radler, de kerstman heeft nog een lekkere banket staaf voor ons in petto en Jan trakteert ons op een bloemetje, erg lief!

vrijdag, december 06, 2019

SOP Putten 4-12-2019 / 25 km


Op een mooie woensdag rij ik mee met Ineke, naamgenootje van RS80, naar Putten. Daar start een wandeltocht georganiseerd door Ine de Vroom en Aalt Koopman van SOP (Samen Op Pad).
Ik rij gedeeltelijk mee omdat ik zelf eerst naar Gouda reis zodat we vanaf daar gezamenlijk naar Putten rijden. Zo gezegd zo gedaan, daar aangekomen melden we ons aan en dan is het wachten met een bakkie koffie (ik niet want dan moet ik weer te snel plassen) tot we gezamenlijk kunnen starten om 10 uur. Het is een groepswandeling dus alle deelnemers starten tegelijk, het zijn er vandaag 113! Best veel.....
Het is heerlijk helder weer maar wel erg fris, ik ben blij met mijn sjaal maar mijn muts blijft in mijn rugzak zitten die heb ik niet nodig vandaag. Wat ik wel mis is mijn pet want de zon staat erg laag en schijnt voortdurend in mijn ogen.
We lopen lekker over diverse klompenpaden, parken en heidevelden, bruggetjes en smalle graspaadjes tot we bij de eerste wagenrust zijn. Ina heeft goed haar best gedaan, want we worden getrakteerd op een “boterham”. Niet de echte maar een (dikke) plak cake met daarop boter crème en een plakje marsepein wat op worst lijkt. Erg lekker maar zeer machtig en een berg calorieën maar die loop ik er wel weer af. Er is ook voor ieder die wil een pakje drinken te krijgen. De rust is bij een monument voor WOII, een gedenkplaat voor 650 personen die meegevoerd zijn naar verschillende kampen nu 75 jaar geleden.
Na de rust lopen we wederom over klompenpaden, graspaden en door bosjes. Kortom, heel gevarieerd. En ik loop dan weer met de een en dan weer met de ander te kletsen. Het is fijn om gezamenlijk te wandelen omdat je nu niet op de pijlen hoeft te letten, dat doet de voorste wandelaar, meestal is dit de bedenker van de tocht.
We komen in de parktuin Oldenaller met daarin het mooie kasteel waar we omheen kunnen lopen. De fototoestellen maken overuren, het is een mooi rijksmonument. Sinds 1972 is het gekocht door Natuurmonumenten en in 1975 van binnen gerestaureerd.

Bij de binnen rust, “In de zoete inval”, kunnen we lekker even bijkomen met een soepje in mijn geval en Ineke neemt een broodje kroket. Er kan zelfs buiten gezeten worden, het zonnetje schijnt lekker maar wij kiezen ervoor binnen te zitten.
Als het einde van de rusttijd aanbreekt klinkt er een fluitje: nog vijf minuten! wordt er geroepen. De rusten zijn altijd precies uitgekiend, we moeten rond vier uur binnen zijn.

Als iedereen weer buiten staat kunnen we met z'n allen vertrekken om de volgende kilometers te maken. Door mooi natuurgebied en op ongeveer 20 km komen we aan in Putten waar nog een tweede wagenrust is met een bakje pepernoten en een frisje, wat lekker! Het laatste stukje van de route gaat door het plaatsje Putten om vervolgens weer aan te komen bij de start locatie De Deel.
Het is precies 16.00 uur en ik krijg van Ben nog een uitleg over de Health app van Samsung, leuk!
Ik hoef mij niet af te melden want een stempel en plaatje heb ik al. We drinken nog een bakkie en rijden daarna naar huis. Ik rij mee tot Pijnacker en vanaf het metro station aldaar naar huis. Na ruim 12 uur onderweg te zijn geweest stap ik over de drempel, moe maar voldaan. Het was een leuke en gezellige wandeldag! Bedankt Ine en Aalt voor de verzorging ervan!
Ik heb weinig foto’s gemaakt maar hier is de link van Ineke, zij heeft veel foto’s gemaakt.
klik hier

zondag, december 01, 2019

RWV Winterserie deel 3 / 1-12-2019 / 10 km



Op de dag waarop de meteorologische winter begint gaan Hans en ik naar Kralingen om daar de derde editie van de Winterserie te lopen die de RWV in het Kralingse bos heeft uitgezet. Het is heerlijk buiten, wel ijzig koud maar omdat het bijna windstil is goed te doen. Het is soms oppassen met lopen omdat het op sommige plaatsen best glad is. Omdat wij vandaag nog meer plannen hebben gaan we een kort rondje. De route gaat zoals gebruikelijk door het Kralingse bos en komen we deze keer langs de kinderboerderij en het hertenkamp. Als we daar aankomen worden net de hertjes gevoerd en ik ga even kijken. De verzorger vraagt of ik soms een handje voer wil uitdelen, nou dat wil ik wel. Erg leuk, een kleine ree komt naar mij toe en hapt gretig het voer van mijn hand.
Op de terugweg lopen we langs de Kralingse plas waar een zeilwedstrijd aan de gang is, het is bezaaid met witte zeilen. Aan het eind van de route gaat Hans vast de auto halen, die staat erg ver weg geparkeerd. Het zal wel erg druk zijn geweest met wandelaars, het is dan ook erg mooi “buitenspeel weer”. Ik meld ons af en omdat de Sint is langs geweest krijg ik twee speculaaspoppen cadeau. Het was weer een lekkere wandeling vandaag! En vandaag kom ik ook nog eens over de 15.000 km grens! Gemeten vanaf 2006, het begin van mijn wandel carrière.....

zaterdag, november 30, 2019

Bernisse 29-11-2019 / 17 km


Klik hier voor een fotoverslag van mijn wandeling met Annika naar Heenvliet

zondag, november 24, 2019

NS Wandeltocht Rhenen-Veenendaal 24-11-2019 / 17,5 km


Vandaag besluiten we toch te gaan wandelen, de weersberichten zijn zeer gunstig. Ik heb een route gevonden via de NS, wandelen vanuit Rhenen naar Veenendaal de zogenaamde Elsterbergroute. Dus wij naar Veenendaal-West met de auto, daar de koets geparkeerd vlakbij het trein station en dan naar Rhenen tuffen met de Sprinter.
In Rhenen pakken we de routebeschrijving erbij, die is zeer uitgebreid. Ook met een kaart via de afstandmeten app zodat we goed kunnen zien of we op de route zitten.

We lopen naar het dorpje en zien de prachtige kerk al in de verte. We lopen er langs en nog een klein stukje bebouwde kom met kleine, smalle straatjes die ook nog eens de hoogte in gaan!! Puf puf, mijn benen krijgen het zwaar te verduren. Daarna wordt het alleen maar mooier want we gaan de bossen in.
Door dit uitgestrekte bosgebied kom je bij de Elsterberg. De noordzijde hiervan biedt uitzicht richting Gelderse Vallei. De herfst heeft de bladeren die nog aan de bomen zitten een sprookjesachtige kleur gegeven, het is genieten. We lopen over paadjes die bezaaid zijn met afgevallen bladeren, het knispert onder onze voeten.
We zien ineens een specht vlakbij voorbij komen en proberen hem op de foto te zetten maar helaas lukt dat niet.
Na ruim een uur lopen krijgen we trek, het is inmiddels lunchtijd geworden en als we een bankje zien nemen we het er even van. We bekijken de paarden die voorbij wandelen met hun bijrijders........wat stinken ze zeg, die paarden!
We genieten van de stijgende en dalende bospaden en moeten oppassen waar je je voet neerzet, voor je het weet lig je op de grond! Best inspannend allemaal en na de zoveelste heuvel zien we weer een bankje midden in de zon! Ik kan mijzelf niet bedwingen en ga lekker genieten, even de benen van de vloer, heerlijk!
We lopen over een groot begrazingsgebied en er zijn veel bomen gekapt. Het doet een beetje armoedig aan maar het zal wel een functie gehad hebben....
Na 10 km komen we aan bij een weg waar je op de bus kan stappen als je genoeg km’s hebt gelopen maar wij doen de laatste 7,5 km ook nog. Alleen lopen we nu verkeerd, want de beschrijving klopt niet meer met het kaartje. Gelukkig kunnen we de route weer snel terug vinden en is het verkeerd lopen beperkt gebleven tot ongeveer 500 meter.
We kruisen veel mountainbike paden maar hebben geen last van de vele fietsers, je hoort ze bijtijds aankomen en dan kan je makkelijk opzij stappen.
We hebben nog wat proviand over, komen bovenaan de Amerongse berg aan en genieten van het uitzicht. Dat zegt ook een plaatje op een van de twee bankjes die er staan: “geniet van het uitzicht” en dat doen we dan ook!
Nog een paar kilometer tot station Veenendaal-West maar dat zijn nog best pittige! Zelfs een zandbank wordt niet gemeden. Het laatste stukje door de bebouwde kom valt nog best tegen en we zijn echt toe aan de finish! Eindelijk, na ruim 4,5 uur wandelen komen we bij de auto aan. We snakken naar een kopje cappuccino want horeca kom je op deze route niet tegen.
Ik heb echt genoten van deze mooie wandeldag, het lopen van een NS-route is mij niet tegengevallen. De routebeschrijving is zeer gedetailleerd en het kaartje op de telefoon duidelijk. Ook de wit-rode en geel-rode markering is goed aangebracht. Kortom, dit smaakt naar meer!

klik hier

maandag, november 11, 2019

Winterserie Hart van Brabant 9-11-2019 / 25 km



De Winterserie van Hart van Brabant begint altijd in november, vandaag deel 1. Nadat de auto ontdaan is van de vorst, het is koud......rijden we naar Tilburg want de start is zoals gewoonlijk bij Boerke Mutsaers. Bij het treinstation Tilburg Universiteit is er nog genoeg plek en het is dan nog een klein stukje naar de start. De ingang is aan de andere kant want er is vandaag ook een feestje gepland van een carnavals vereniging.
Inschrijven is zo gepiept en om 9.15 uur gaan we op pad.
Over het universiteits terrein richting de bossen. Het is een koude herfstige start, we hebben allebei een muts op en handschoenen aan. Maar na een goed uur lopen krijg ik het alweer warm en gaat mijn muts af, handschoenen uit en mijn petje op. De route is bekend, vorig jaar liepen we ook deze kant op maar vandaag gaan we 25 km lopen i.p.v. 13, de zon breekt door en het is heerlijk wandelweer!
Bij de eerste rust, de McDonalds op een industrie terrein, is het reuze druk maar toch nog plek genoeg. Met een klein beetje geduld zitten we uiteindelijk aan een grote beker cappuccino alleen de bestelde appeltaart is op helaas.......ze hebben niet gerekend op zoveel mensen wat veel gemopper oplevert bij sommige wandelaars. Maar waarom?? Dan moet je een paar minuten langer wachten, nou en??
In plaats van appeltaart eet ik een kaneelbroodje en Hans neemt een stukje cheesecake, ook lekker!
Vanaf de McDonalds gaan we nog een klein stukje door het industrie terrein maar dan is er een splitsing en mogen we over een prachtig natuurgebied lopen, de Regte Heide. Het is er stil.......je hoort werkelijk niets, wat is dat genieten. De heide is uitgebloeid maar de diverse paddestoelen steken hun kop op, het is niet voor niets herfst. Sommige bomen hebben ook mooie herfstkleuren.
Tot de volgende rust bij een manege lopen we alleen door natuurgebieden, nu nog 10 km te gaan. Bij de manege drinken we een kopje thee en cola en na een sanitair bezoek vertrekken we weer.
Verrassend genoeg blijven we in de natuur lopen, alleen het laatste stukje is bebouwde kom. Nog 3 km te gaan maar Hans heeft zin in een bankjes rust. Als we net een paar minuten zitten hoor ik ineens: Heeeee! En vliegt Marco mij om de hals. Hij loopt 35 en heeft een flink tempo en gaat snel weer door, hij was een stukje verkeerd gelopen. Marco logeerde in Nijmegen bij hetzelfde gezin als ik.
Na dit leuke intermezzo lopen we weer door naar de finish, het is niet ver meer. En er is ook niet veel meer te zien. Ja, een mooi beschilderd tunneltje onder een viaduct. Ik maak een foto ervan. Als we het station in de verte denken te zien is het een woonwagen kamp. Maar even verder zie ik het viaduct waar we onder door moeten om het station te bereiken. Voor we het weten is het einde van de tocht daar.
Ik meld ons af en loop door een wolk van sigaretten rook naar buiten, het carnavals feestje is in volle gang!
Nog nagenietend van de tocht rijden we naar Jan en Carla, we hebben daar afgesproken voor een gezellig nazit.

nog een paar foto’s

zondag, november 03, 2019

RWV winterserie deel 1 / 3-11-2019 / 11,5 km


Vandaag is het weer tijd voor de Winterserie van RWV. Ik ga met Hans richting Kralingen waar we zoals gebruikelijk vanuit de kantine van PAC aan het Langepad kunnen starten. In het startbureau is het redelijk rustig want de start is al geweest, om 9.45 uur kan je al op pad maar wij doen het rustig aan. Sjaak, Margareth en Mar zitten er ook nog lekker een bakkie te drinken.
Het is vandaag de “Leonidas route”. Bij die naam denk ik aan chocolade maar nee, het is de route richting de Esch met een rust bij de sportvelden van Leonidas. Maar eerst nog een stukje door het Kralingse bos waar het druk is met recreanten en allerlei sporters van klein tot groot. Een groepje moslima’s in sportkleding en een groepje boksers, veel joggers en gewone wandelaars. Het is dan ook heerlijk weer om buiten te zijn. Maar op buienradar zien we dat het ‘s middags gaat regen dus het is zaak om op tijd binnen te komen. Dat lukt wel, 10 km is niet ver.
We lopen de rust voorbij want kantine koffie is niet lekker. De route brengt ons langs het Excelsior stadion en watertoren De Esch. En een stukje oud Kralingen waar de voormalige burgemeester van Rotterdam woont, dhr Opstelten. Het zijn statige huizen, de een nog mooier dan de andere. Via het park Rozenburg, waar ik even op een bankje ga zitten vanwege een pijnlijke voet, lopen we weer richting de Kralingse weg om even later aan te komen bij de kantine van PAC. Ik meld ons af, koop nog een RWV badge bij Julia en bestel twee kommen met erwtensoep, dat hebben we wel verdiend! We hebben genoten en met ons nog 269 wandelaars. RWV bedankt voor deze mooie ochtend.

RS80 Rhoon - 393 / 2-11-2019 / 25 km

De derde tocht van RS80 nummer 393 start vandaag, 2 november vanuit de sporthal te Rhoon. Maar omdat ze aan het verbouwen zijn moeten we aanvankelijk een beetje improviseren om een goede plek te vinden om het startbureau op te bouwen. Na wat heen en weer gesleep van spullen is dat gelukt, we mogen in de hal zitten.
De wandelaars weten ons te vinden en het is druk bij het startbureau. Als iedereen zo’n beetje vertrokken is, gaan de pijlophalers op pad, ik ga ook mee als mijn werk aan het startbureau er op zit en zijn we gezellig met z'n vieren: Michiel, Bas, Ruud en ik.
Helaas regent het als we vertrekken maar met mijn poncho blijf ik aardig droog en na een half uur stopt het met regenen.......en het blijft de hele dag droog.
De route is door Arie Jacob uitgezet en leidt ons door het Valkckesteinse bos, maar dit keer gaat de helft over graspaden die inmiddels door de regen en de vele wandelaars veranderd zijn in modderpaden!! Op het laatste, moeilijkste pad komen we twee mannen tegen die voetje voor voetje de modder trotseren, helaas valt de andere man als hij er bijna is. We proberen hem zo goed als mogelijk op te kalefateren met doekjes en water, gelukkig mankeert hij verder niets.
Als we het bos verlaten lopen we richting Poortugaal waar de eerste rust is bij v.v. PSV. Daar nemen we het er even van en kijken meteen of er nog 25-km lopers zitten maar die zitten inmiddels allemaal op de route.
Na de rust lopen we richting Hoogvliet door de weilanden van Poortugaal en over de Welhoeksedijk vlakbij mijn broertje. Lopend langs de Duifhuisweg bedenk ik dat ik hier best vaak geweest ben maar nog nooit met de benenwagen!
We passeren metrostation Hoogvliet en Michiel besluit terug te gaan met de metro, het is voor hem een beetje te zwaar aan het worden en wil geen blessures oplopen. Verstandig! Met z'n drieën lopen we verder naar de volgende rust bij de korfbal kantine van ETC. Daar wachten ze met smart op ons want we mogen de snert pan leegmaken, wij zijn de laatste wandelaars en dan kunnen zij ook naar huis. De uitbater zegt dat het aantal wandelaars hem overtroffen heeft, “het was een gekkenhuis”. Nou mooi toch voor de omzet?
De route gaat verder richting de Oude Maas, het pad waar ik niet zo’n fan van ben omdat ik dat saai lopen vind, maar Ruud en Bas vinden het er wel mooi. Na een paar leuke graspaden komen we bij het haventje van Rhoon en lopen langs de nieuwe fundatie van restaurant Abel dat kortgeleden in vlammen is opgegaan. Gelukkig komt er weer een nieuw restaurant.
En dan het sluitstuk van de wandeling, een stukje door de Rhoonse Grienden, een mooi natuurgebied met heel erg veel knotwilgen.
Na dit rondje Grienden lopen we door het dorpje Rhoon heen naar de finish.
Daar aangekomen nemen we er nog een drankje op en kijken terug op een leuke wandeltocht. Vandaag mochten we 420 wandelaars een mooie dag bezorgen, een mooi resultaat!

zondag, oktober 27, 2019

Najaarstocht Brielle 26-10-2019 / 17 km


Zaterdag 26 oktober rijden Hans en ik naar Brielle voor de Najaarstocht van de Jonge Tippelaers. Deze tocht liep ik 9 jaar geleden voor het laatst met Lisette en het was toen slecht weer, vandaag is ons een zonnetje beloofd maar wel veel veel wind. Ik waarschuw Hans dat ik de tocht toen niet veel aan vond vanwege de lange, lange wegen maar ach, we zien het wel. We kunnen kiezen uit verschillende afstanden, er is zelfs een 40 km afstand maar wij kiezen voor de 15 km vandaag.
Het startbureau is in de Dukdalf, het zwembad van Brielle. Het is er stil want wij houden ervan niet te vroeg te moeten vertrekken, lekker rustig. Ik ontvang een summiere route beschrijving na het betalen van enkele eurootjes en vertrekken richting Oostvoorne want daar is de eerste rust op 5,6 km. In café Centraal waar we wel eens vaker wat gegeten hebben. En ja hoor, nadat we de bebouwde kom van Brielle verlaten hebben, lopen we de uitgestrekte velden in, de Konneweg op. En die is lang, heeeeeel lang! Maar ach, we vermaken ons wel en het is heerlijk wandelweer. Links en rechts van ons veel boerenbedrijven en veel kassen met af een toe een tractor die ons passeert.
In Oostvoorne aangekomen lopen we vanaf de Ruy achterlangs een mooi flatgebouw het zogenaamde dorpspark in. Nou, van een park kan je niet spreken, de bomen en struiken moeten nog groeien maar het is een leuk alternatief voor het fietspad langs de weg. In het centrum aangekomen gaan we bij café Centraal zitten in de serre, het is er druk met andere wandelaars waarvan ik sommige herken van gezicht.
De koffie smaakt heerlijk, en na deze fijne onderbreking lopen we Oostvoorne weer uit via het dorpsplein en de kerk aldaar. Veel leuke winkeltjes en cafétjes heeft dit kleine dorp.
In het park zien we de restanten van een achtkantige vuurtoren, gebouwd in 1455. We maken een foto en lezen de beschrijving. Daarin staat dat de Steenen Baak de vervanging is van deze vuurtoren, daar lopen we straks ook langs.
Vanaf de boulevard, zo heet deze weg, lopen we naar het Kruiniger Gors. In dit gebied is een grote camping gesitueerd van Molecaten. Een groot terrein met veel vakantiehuisjes, de één nog mooier dan de andere. Ook veel bouwvallen en open stukken waar nog niets staat. Je kunt er ook met je tour caravan staan op een naastgelegen grasveld.
Het duurt vrij lang voor we dit terrein verlaten en lopen dan richting het Brielse Meer. Veel zie je daar niet van door de begroeiing. En wederom een lang, lang fietspad dat ons naar het centrum van Brielle leidt. De Steenen Baak gaat op de foto met de vier kanonnen die nog overgebleven zijn.
Eindelijk zien we in de verte de karakteristieke toren van de kerk in Brielle en weten dat het eind van de tocht in zicht is. In Brielle is het tijd voor een brugmomentje en houden we even pauze op het terras van De Hoofdwacht. Nog een paar kilometer naar de finish en dan kunnen we weer 17 km bijschrijven in het boekje. Na een stempel en een plaatje gekregen te hebben gaan we weer naar huis, we hebben ondanks de saaie route wel genoten, en 215 wandelaars met ons.
nog een paar foto’s hier te zien

zaterdag, oktober 19, 2019

RET Metrotocht 19-10-2019 / 16 km


Het weerbericht voor vandaag is niet erg gunstig te noemen maar toch besluiten wij betrekkelijk vroeg op te staan om in Hoogvliet een rondje te lopen. Daar heeft de wandelvereniging van de RET een Metrotocht uitgezet.
In de kantine van de RET onder het metrostation Hoogvliet melden wij ons aan en na het betalen van een paar eurootjes en een stempeltje voor het boekje gaan we op pad. Het is inmiddels droog maar wel bewolkt.
Via de oversteekplaats bij de groene kruisweg lopen we naar Hoogvliet-Noord, en via een leuke bomenlaan aan een singel lopen we naar station Tussenwater, ook een metrostation. Het is tenslotte een metrotocht.
In Poortugaal aangekomen, passeren we net niet het metrostation maar lopen er met een mooie bocht omheen, het Valckesteynse bos in.
In het Valckesteynse bos, met veel populieren, heb je het idee dat je in een oud bos rondwandelt. Dat is niet zo, want het werd pas vanaf de jaren ‘70 aangeplant. Maar het heeft wel een zeer oude geschiedenis: het dankt zijn naam aan het vroegere Slot Valckesteyn. Dat werd in 1310 gebouwd en bij gebrek aan een koper in 1826 weer gesloopt. Delen van de slotgracht en de oprijlaan zijn nog steeds zichtbaar, terwijl onder de grond de fundamenten bewaard zijn gebleven van de eens zo fiere muren en torens.

Dit natuurgebied even ten noorden van Poortugaal is met een oppervlakte van zo’n 160 hectare lekker groot, en een goed bereikbare oase ten zuiden van het drukke Rotterdamse havengebied. Het bos wordt afgewisseld door brede watergangen en kleine meertjes, weilanden en boomgaarden.

Bos Valckesteyn is verrassend rijk aan bijzondere planten en dieren. Buizerds, bosuilen en grote bonte spechten hebben er hun thuis gemaakt, er flaneren reeën door de bossen en de ijsvogel scheert er over het water. In 2017 werd voor het eerst een grote zilverreiger gespot.

De meeste paden die door het Valckesteynse Bos lopen zijn geasfalteerd en vrij breed, wat ze heel geschikt maakt voor rolstoelgebruikers en scootmobiels. Het is ook een heerlijk gebied om er op uit te gaan met de hond – een groot deel van het bos is een losloopgebied. Een dame die haar hond aan het uitlaten is vraagt nog aan ons, of er soms een wandeltocht aan de gang is. En wij beamen dat.

We verlaten het bos en lopen langs de dijk richting Rhoon. Het Kasteel van Rhoon straalt nu in het zonnetje! Die gaat natuurlijk ook op de foto.
Als we de kerk voorbij lopen hebben we even een stuurloos momentje, de enige deze tocht, maar we zijn niet om de kerk heen gelopen, en dat moet wel volgens de beschrijving. Vlakbij de Rhoonse sporthal, die op dit moment in de steigers staat, is er een wagenrust van de RET. Ik zie hetzelfde aankondigingsbord als tijdens de vierdaagse, want dan verzorgen zij ook drie rusten per dag op de 40 km. Maar omdat we nog niet toe zijn aan een rust en ook omdat we weten dat er na 11 km een rust is bij PSV lopen we door. We vervolgen de route richting Rhoon en het metrostation aldaar lopen we voorbij. Het viaduct over de Groene Kruisweg leidt ons naar het dorp. Daar zien we een gelegenheid om te rusten maar die is helaas dicht. Ik zeg dat we ook langs De Adelaar komen maar voordat het zover is zien we ineens een leuk tentje op de hoek, dat tevens een kaaswinkeltje is. We drinken daar een lekkere (dure!!) cappuccino.

Na deze rust gaan we richting de Albrandwaardse dijk. Wel jammer zo langs een autoweg lopen heeft wat minder charme. Dan maar huizen kijken, er staan hier joekels van huizen! Deze weg brengt ons naar de geplande rust bij PSV en ik moet nog haast maken vanwege een sanitair probleempje. Hans wacht eventjes buiten op een bankje op mij en dan gaan we weer verder.

Vanaf hier is het immer Grade aus, lopen we langs de Oude Maas waar schepen af en aan varen maar meestal zijn die aan het zicht onttrokken vanwege de bosjes. Maar we hebben gespreksstof genoeg en voor we het weten komen we alweer aan in Hoogvliet. Na nog een paar dijkjes langs huizen waaronder het huis van mijn broertje komen we weer aan bij het metrostation Hoogvliet. We melden ons af en merken op dat we niet de pijlen met de “R” moesten volgen (stond boven de routebeschrijving) maar de pijlen met de “M”. Afgezien van dit kleine foutje was de route perfect gepijld.

Met 16 km weer in de benen keren we huiswaarts, een kleine 15 minuten rijden. Heerlijk zo’n tochtje in je achtertuin!!!


maandag, oktober 14, 2019

RS80 serie 40 (392) Leiden 12-10-2019 / 26 km


De tweede wandeling van RS80 is gepland vanuit de sportkantine van VV Lugdunum in Leiden. Zoals gebruikelijk help ik op het startbureau mee met de inschrijvingen en ga ik daarna mee met de pijlophalers Ruud en Bas van de 25-km route. Het weer is wederom niet denderend en het is zwaar bewolkt. De regen komt en gaat maar met zeer kleine druppeltjes. Een regenponcho vind ik niet echt nodig.
Allereerst gaat de route richting Oegstgeest door een heel mooi parkje, leuk aangelegd met kronkelende paadjes. En dan raken we na 5 km wandelen de weg kwijt, we missen een pijl die niet helemaal correct geplaatst is. Lopend aan de rechterkant langs de Haarlemmer trekvaart moeten we naar links maar wij lopen met een ander groepje wandelaars door. En dan merk ik dat er geen pijlen meer zijn en we raadplegen de routebeschrijving. Daar komen we niet helemaal uit, Google maps wordt erbij gepakt en uiteindelijk moeten we toch een stukje teruglopen wat ons drie kwartier kost van de uiteindelijke looptijd. Hier komen we Auke tegen die de rest van de tocht met ons oploopt.
Als we weer op de goede weg zijn komen we na 11 km aan bij de eerste rust, een voetbalkantine. Eventjes de benen van de grond is wel lekker en een boterham gaat er ook wel in!
Dan lopen we de rest van de route probleemloos verder en gaat grotendeels door de binnenstad van Leiden. We lopen langs de vele grachten die Leiden rijk is. Het is niet erg druk waarschijnlijk vanwege het slechte weer hoewel het niet koud is komt er voortdurend vochtigheid uit de lucht wat ons toch wel enigszins nat maakt. Desondanks genieten we van wat we tegenkomen, Leiden is een mooie stad. Op 21 km is er nog een rust bij De Vriend, een lieflijk restaurantje op de hoek van de straat. Daar ploffen we weer even neer voor een lekker warm drankje. De tas met pijlen is al aardig vol en wordt afwisselend door een ander gedragen.
Auke heeft de route gepijld en weet ze precies te hangen dus we missen er niet eentje!
Nog vier km naar de finish lopen en dit verveelt helemaal niet, we lopen langs de Hortus botanicus, door het Rembrandtpark, het geboortehuis van Rembrandt staat in Leiden, daar lopen we langs evenals een leuk beeld van Rembrandt, door de mooie Morspoort van Leiden. Het leukste stukje zit aan het eind als we een hangbruggetje over mogen. Dat is wel even lastig voor de pijldragers, maar met vereende krachten lukt dit wel.
Aangekomen bij Lugdunum zit de rest van de crew al op ons te wachten. We nemen een finish biertje, alcoholvrij natuurlijk want ik moet nog rijden, en dan keren we met zijn allen weer huiswaarts. Dit was een geslaagde wandeling, heel erg afwisselend en veel mooie dingen gezien. Jammer van het weer maar dat heb je helaas niet in de hand. We mochten 352 wandelaars een leuke dag bezorgen en daar zijn wij natuurlijk hartstikke blij mee!!
Wandelaars zijn de weg kwijt?
De Zijlpoort in 1669 gebouwd, ernaast een begraafplaats met dezelfde naam
Bas poseert bij een van de vele poortjes

woensdag, oktober 09, 2019

Barcelona IML 5-6 oktober 2019 / 2 x 20 km

Het is vrijdag 4 oktober, wij staan heel vroeg op om naar Schiphol gebracht te worden. We gaan de Caminada International Barcelona lopen! Samen met Sylvia en Hans, die gaan dit jaar ook weer mee. Het vliegtuig vertrekt om 10.35 uur maar omdat je er altijd zo vroeg aanwezig moet zijn worden Hans en ik door onze zoon naar het vliegveld gereden. Het inchecken verloopt vlot, we vliegen met Vueling, een Spaanse vliegmaatschappij. En ook bij de security check gaat het goed zodat we ontspannen aan het wachten kunnen beginnen. Eerst een bakkie!
Helaas heeft het vliegtuig vertraging en moeten we ineens van gate 84 naar gate 71 lopen. Maar eindelijk kunnen we daarna dan toch vertrekken. We zitten rij 25D en 25C helaas niet naast elkaar en kan ik niet naar buiten kijken maar ik zit naast twee gezellige heren die een vrienden weekendje ervan maken. Ze kletsen de oren van mijn hoofd maar dat vind ik helemaal niet erg, zo verloopt de reis vlotjes en snel. Wie weet, zitten ze op de terugreis ook naast ons??

Aangekomen op het Barcelona vliegveld moeten we lang lopen eer we bij de Aerobus halte zijn die ons naar het hotel moet brengen. En het is even zoeken waar de haltes zijn, het is zo veranderd allemaal. Er is flink verbouwd de afgelopen twee jaar, want twee jaar geleden waren we ook hier. En dan toch eindelijk vinden we de bus. Maar die rijdt net weg. Ze rijden gelukkig af en aan en de volgende bus komt er al aan. Alleen Hans zijn kaartjes kunnen niet gescand worden, dat geeft wat oponthoud, want dit lukt wel in de bus.......gelukkig!!

Het hotel is vlakbij Place de Catalunya en snel gevonden, inchecken en pfffff......eventjes niks! We relaxen wat en ‘s avonds spreken we af met Syl en Hans om bij de fonteinen wat te gaan eten. Er is altijd op vrijdag, zaterdag en zondag een lichtjes show bij de fonteinen, die willen we bekijken. Zo gezegd zo gedaan, na een hapje bij een pizzeria in de Arena, waar je een mooi uitzicht hebt op de stad, bekijken we deze show. Het is heel erg druk!!! We blijven niet tot het einde en gaan dan weer ieder naar ons hotel. Om fris en fruitig aan de start van de Caminada te kunnen beginnen.

Zaterdag 5 oktober
De start van deze tweedaagse is in een hal van een school, vlakbij halte de Sants. Vanaf ons hotel een paar haltes met de metro en het aanmelden gaat snel omdat we dat al via internet gedaan hebben ligt alles al klaar. Het is eventjes voor 8 uur en we wachten op Syl en Hans. Als de tijd begint te dringen krijg ik een app: we komen eraan maar we waren de tijd vergeten....??? Eeeuh.....oké. Precies 1 minuut voor de vertrektijd komen ze eraan en kunnen we weg. Het weerbericht is niet best: bewolkt en er kunnen buien vallen. Maar het is niet koud!
Deze dag noem ik de “trappendag” omdat we zoveel trappen moeten lopen vandaag.
Door de straten die nu nog rustig zijn, de meeste mensen liggen op een oor lopen we naar Plaça España, naar de fonteinen die nu niet aan staan.
Het is een lieflijk plein net buiten het centrum van de stad, waar veel hoofdwegen van Barcelona, zoals Gran Via en Paral.lel elkaar kruisen. Het huisvest ook de oude arena van het stierenvechten van Barcelona wat nu niets meer is dan een schil, maar wel een best mooie.
En naar de trappen omhoog, richting Palau Nacional. Gelukkig zijn dit roltrappen maar veel trappen zullen we toch echt moeten beklimmen! De heuvels van Montjuïc lopen we op en komen bussen vol Japanners tegen die uitgelaten naar het pleintje lopen waar je een mooi uitzicht hebt over de haven. Wij gaan daar net een pauze houden met een bakkie cappuccino. Hier hebben ze de gewoonte om er cacao op te doen, dat vind ik niet lekker. Syl zegt, dat je dan beter een café con leche kan nemen. De volgende keer doe ik dat wel. Een café con leche is net zoals een cappuccino hier.
Na de pauze lopen we om de ruïne van het Castell de Montjuïc heen. Hier een stukje geschiedenis van het fort:

De eerste fortificaties op de plaats van het huidige kasteel zijn gebouwd aan het einde van de jaren 40 van de 17e eeuw, tijdens de Catalaanse opstand. Dat was een boerenopstand tegen de aanwezigheid van Castiliaanse troepen in Catalonië gedurende de Dertigjarige oorlog (1618-1648) tussen Frankrijk en Spanje. Door een uitbreiding in 1694 verandert het bouwwerk in een fort, dat in 1697 een beleg van de Fransen moet weerstaan, in 1704 en 1705 aanvallen van de Engelsen en tijdens de Spaanse successieoorlog (1702 - 1714) de aanvallen van de troepen van het Huis van Bourbon.

In 1746 wordt de Markies van La Mina, Jaime de Guzmán y Spinola, benoemd tot Kapitein Generaal van Catalonië. Hij besluit dat het fort toe is aan modernisering, en geeft hiertoe opdracht aan de ingenieur Juan Martin Cermeño. Die presenteert zijn ontwerp op 12 januari 1751. De bouwwerkzaamheden beginnen in 1753 en duren tot 1799. Sindsdien heeft het fort zijn huidige vorm.

Tijdens de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1808-1814) nemen de Fransen op 12 maart 1808 het fort in en zullen het als gevangenis gebruiken tot de Spanjaarden het heroveren op 27 mei 1814. Hiermee wordt het fort voor het eerst gebruikt als gevangenis, wat zo zal blijven tot het einde van het regime van Franco in 1975.

De 19e eeuw is een roerige eeuw in Spanje en in Catalonië. Barcelona kent diverse volksopstanden die met harde hand neer worden geslagen. De stad wordt meerdere keren gebombardeerd vanuit het fort: in december 1842, van september tot november 1843 en in juli 1856. In april 1894 vindt er het proces van Montjuïc plaats, waarin zes anarchisten worden veroordeeld. Ten slotte wordt een groot aantal gangmakers van de Tragische week in 1909 er opgesloten, en Francesc Ferrer i Guàrdia, die wordt gezien als hun ideologisch leider, wordt er gefusilleerd.

Tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939) wordt het fort door de Republikeinen gebruikt om Nationalisten op te sluiten en te fusilleren. Als deze laatsten eind januari 1939 Barcelona innemen, draaien de rollen om en gebruiken zij het fort voor dezelfde doeleinden. Op 15 oktober 1940 fusilleren zij er Lluís Companys, president van de Generalitat van Catalonië. Ter nagedachtenis hieraan is er op de plek waar hij geëxecuteerd is een monument opgericht.

Onder het regime van Franco blijft het fort in gebruik als gevangenis, en dan met name voor Catalaanse dissidenten. Er vinden regelmatig executies plaats tegen de buitenmuren.

Na de ontmanteling als gevangenis in 1978, na de val van het Francoregime, wordt het fort in 2008 overgedragen aan de gemeente Barcelona. Die heeft de intentie het voor civiele doeleinden te gaan gebruiken: als expositieruimte, met een vaste expositie over de band tussen het fort en de stad Barcelona, als internationaal centrum voor de vrede, maar ook voor culturele manifestaties, en andere activiteiten.

Na de heuvels van Montjuïc dalen we naar beneden en dat is een aanslag op de bovenbenen en knieën! Straks lopen we weer heuvelop maar dat gaat grotendeels via roltrappen. Sommige roltrappen doen het niet en moeten we alsnog de benen gebruiken!
We lopen richting park Guell. Helaas niet door het park zelf want daar moet je voor betalen tegenwoordig. Negen jaar geleden, toen ik met mijn zus hier was, konden we gewoon gratis het park in.....

De organisatie van de tocht heeft twee eigen rusten waar je wat lekkers krijgt, de ene keer een muesli reepje plus chocolade en de andere keer een cakeje met een zakje nootjes. Er is ook water die je via een kruikje tot je kan nemen, maar er staan ook gewoon flessen waarmee je je eigen fles kan bijvullen. Hier krijg je ook een controle knipje. En hier staan volgens Syl ook “kliko’s”.........eeuuh dixies.

We gaan uiteraard ook nog even een broodje halen bij een plaatselijk bakkertje. Toevallig zien we er eentje die ons bekend voorkomt: vier jaar geleden waren we hier ook! Heerlijk even bijkomen met iets lekkers.

Hierna volgen we de route, die goed staat aangegeven met pijlen (blauw voor 20 km) en plastic banieren om lantarenpalen en bomen, richting de stad. Wij vergapen ons aan de mooie architectuur en de verschillende torentjes. Het grote treinstation van Barcelona, Sants lopen we voorbij en hier zie je veel zwervers liggen. Dat zie je trouwens veel in de stad, zwervers en bedelaars. Je wordt ook gewaarschuwd voor zakkenrollers en je moet geen waardevolle spullen meenemen.

En dan door het park Espanya Industrial dat begint bij het plein Plaça dels Països Catalans, vooraan het treinstation. Dit stadspark is het werk van de Baskische architect Luis Peña Ganchegui en werd aangelegd in 1985. Hier lag vroeger een grote textielfabriek genaamd La España Industrial, Sociedad Anónima Fabril y Mercantil. Opgericht door de familie Muntadas in 1847 werd deze fabriek de eerste katoenmaatschappij van Spanje. In de volksmond stond de fabriek bekend als Vapor Nou (nieuw stoom), in tegenstelling tot de andere grote fabriek van de wijk, Vapor Vell (oud stoom). La España Industrial (of Vapor Nou) stond altijd voorop als één van de modernste textielfabrieken, gewijd aan het spinnen, weven en bedrukken van katoen. In 1969 ging de fabriek dicht en werd het land verkocht.
Het eerste wat je ziet bij het naderen van het park is de grote stalen draak van de Basque kunstenaar Andrés Nagel, genaamd Drac de ferro. Dit kunstwerk symboliseert de draak van Sint Joris, een bekende legende voor de Catalanen over zijn patroonheilige. De 32 meter breed en 12 meter hoog stalen sculptuur doet ook dienst als glijbaan voor de pret van kinderen en skaters.
Het is jammer dat we niet door het park zelf lopen maar ernaast. We hebben zicht op het meer waarin een beeld staat van Neptunis de God van de zee van Manuel Fluxà. Ook Venus is van de partij. De Venus Moderna van José Pérez Pérez ligt zittend op het veld op het meertje kijkend.
Vanaf hier is het nog een klein stukje naar de finish (het is trouwens geen 20 km maar 22 km!) waar we om 15.00 uur aankomen en waar we Marieke tegenkomen, een bekende wandelaar van het forum W4W. Zij liep de 30 km route. Hier puffen we even uit, krijgen wat te eten maar ik heb geen trek in een onrijpe peer of een salade en gaan met de metro weer naar het hotel. Maar ik wil nog even een patatje eten bij Burger King dat bij ons hotel op de hoek van de straat zit. Daarna relaxen we in het hotel tot we weer trek krijgen. Het restaurant in het hotel gaat echter pas om 20.00 uur open dus zijn we genoodzaakt een restaurantje op te zoeken. Dat is niet erg, met de metro gaan we naar de haven waar we snel een leuk tentje zien. We hebben daar heerlijk gegeten!

Zondag 6 oktober
Vandaag voelen we dat we gisteren de spieren flink aan het werk hebben gezet, het gaat wat moeizamer allemaal. Na een heerlijk ontbijt in het hotel vertrekken we met de metro naar de start, Syl en Hans zien we precies op tijd aankomen. Om 8.00 uur is het nog steeds stil op straat, de weersvoorspelling is zoals gisteren. Maar toen hebben we een paar spatjes regen gehad dus hopen we dat het vandaag ook bij een paar spatjes blijft.
Na een paar minuten lopen hebben Syl en Hans trek in een ontbijtje en wij in koffie en zien een tentje met heel veel keus aan etenswaar.
Hierna lopen we de stad in via vele stoplichten en stoepjes op en af en komen we aan bij het Parc del Castell de l’Oreneta. Het park is 17 hectare groot en ligt op de grens van Barcelona en de berg Collserola. Hier bevinden zich de overblijfselen van een kasteel uit 1910 dat voor een groot deel verwoest werd tijdens de Spaanse burgeroorlog (1936-1939). De naam van het kasteel, Castell de l’Oreneta, wordt gebruikt als benaming voor het huidige park.
Het terrein was gedurende vele jaren eigendom van het Rode Kruis, dat er een ziekenhuis wou bouwen. Deze plannen werden echter nooit uitgevoerd. In de jaren 70 werd het terrein gekocht door het stadsbestuur van Barcelona en in 1978 werd het als park in gebruik genomen.
Het park is als het ware een stadsbos waar wandelwegen, rustplekken en speelzones voor kinderen zijn aangelegd. Bijzonder zijn de picknickzones op het hoogstgelegen deel van het park, waar de tafels staan onder een reusachtige johannesbroodboom en van waaruit je een bevoorrecht panoramisch zicht hebt over de stad. Hier staat ook een eet- en drinkgelegenheid waar je ondermeer kip aan het spit kunt verkrijgen.
Eén van de voornaamste attracties van het Parc del Castell de l’Oreneta is de miniatuurtrein. Deze werd in gebruik genomen in 1981 en rijdt langs een traject van 636 meter door tunnels en over bruggen. Elke zondag tussen 11 en 14 uur kunnen de bezoekers van het park hierop plaatsnemen. Daarnaast zijn er ook pony’s waar de allerkleinsten een tochtje mee kunnen maken. We horen inderdaad af en toe de stoomfluit van de trein en kunnen een glimp opvangen van de “spoorwegovergang”.

Serra de Collserola (Spaans: Sierra de Collserola) is onderdeel van de Catalaansebergketen Cordillera Litoral. Het is de scheiding tussen de stad Barcelona en de vallei Vallès Occidental. Het hoogste punt is de 512 meter hoge heuvel Tibidabo. Helaas komen we daar niet in de buurt en zien we de kathedraal in de verte opdoemen tijdens de wandeling naar boven.
Om de natuur van de Serra de Collserola te behouden werd het in 1987 een officieel park - Parc de Collserola geheten - van meer dan 8.000 hectare. Het park wordt onderhouden door de gemeente van Barcelona en de omliggende voorsteden van die stad, Cerdanyola del Vallès, Esplugues de Llobregat, Sant Cugat del Vallès en Sant Feliu de Llobregat.

Op de heuvel Vilana, 445 meter hoog, staat de Torre de Collserola, een telecommunicatiemast van 268 meter die werd gebouwd ter ere van de Olympische Zomerspelen 1992 in Barcelona en die werd ontworpen door de Britse architect Norman Foster. Deze mast zien we al heel snel in de verte om langzaam dichterbij te komen. Het is ons ijkpunt tijdens de wandeling naar boven!

Het is nu klimmen geblazen en ik heb er veel moeite mee! Ik kan merken dat mijn conditie achteruit is gegaan, mijn spieren willen wel maar de rest....pfff. Ik ben blij als ik uiteindelijk de top bereik! Het zweet gutst alle kanten uit en ik ben blij dat de temperatuur behaaglijk is. Het is ook druk met recreanten, fietsers op mountainbikes trotseren de smalle paden, waar wij af en toe in de berm moeten springen om ze voorbij te laten gaan! Ook joggers maken er gebruik van. Stoer hoor!! Het is een sportief volk die Catalanen, je ziet weinig dikke mensen.

In het park vind je niet alleen dennebomen, eiken, bezemstruiken, hulst en aardbeibomen, maar ook kruiden zoals laurier, lavendel en tijm. Daarnaast staan er vele sinaasappelbomen, mispels, amandel- en olijfbomen. De laatste jaren zijn er voornamelijk eucalyptussen, cipressen, ceders en netelbomen aangeplant.

Op de route komen we een grote villa tegen, Vila Paula. Momenteel te koop voor 6,6 miljoen (!) euro. We horen de aggregaat voor de airco loeien! Veel is niet te zien van het huis.
Aan het eind van de weg naar beneden zien we eindelijk restaurant Mireia opdoemen. Syl en Hans zitten er al maar dat weten wij niet en gaan daarom buiten op een bankje zitten. Hans heeft geen zin om in de rij te gaan staan voor een stoeltje buiten en terecht. Daarom bel ik Syl en zij zegt dat je niet hoeft te wachten als je binnen wilt zitten. Binnen is het koel en we bestellen een hapje en een drankje, patatas bravas gaat er altijd in, dit keer met een heerlijke pittige paprikasaus. Eventjes bijkomen!!!

De weg naar de finish gaat vanaf hier bergafwaarts. Dat kost ook wel moeite maar minder als de weg omhoog. Uiteindelijk komen we weer in de bebouwde kom en langs het stadion van FC Barcelona, Camp Nou, dat vanavond een thuiswedstrijd speelt. Vlakbij het stadion nemen we nog even een finish drankje want we zijn er bijna.
Op weg naar de finish komt Syl erachter dat ze haar telefoon vergeten is en loopt samen met Hans terug, wij wachten even op hen op een bankje langs de weg, is ook geen straf......ik heb het idee dat deze route meer dan 20 km is gezien de tijd die we er over doen.
Uiteindelijk melden wij ons af, krijgen een medaille en ik koop een IML paspoort. Mijn eerste stempel is een feit hoewel ik hem al 3x gelopen heb. En de Vierdaagse van Nijmegen is ook een IML, voortaan twee boekjes meenemen naar Nijmegen! En wie weet, lopen we meer IML’s.
‘s Avonds eten we een hapje in de naastgelegen pizzeria bij Gino’s. Heerlijk gegeten!
Op maandag vliegen we pas laat in de middag terug en doen nog een dagje Barcelona met de bus touristic, een dubbeldekker die drie routes door de stad rijdt. We doen ze alle drie met twee tussen stops, eentje op een leuk pleintje ten noorden van de stad, en eentje vlakbij het strand. En het is ook nog eens heerlijk zonnig weer! Nog even nagenieten........
Om 18.35 vertrekt ons vliegtuig naar Amsterdam. Ik koop nog een leuke portemonnee en een petje van FC Barcelona voor Hans en dan is het wachten op vertrek. Ik zie de twee mannen die op de heenweg naast mij zaten in de hal zitten, ook toevallig! Bovendien zitten ze nu ook weer naast ons maar dan op rij 26!
Na een probleemloze vlucht komen we aan in Amsterdam en kunnen we terug rijden met Rob die op ons staat te wachten.
Ik heb genoten van dit heerlijke wandel weekend, al viel het mij dit keer wel zwaar! Leuke routes die toch wel net even anders dan anders waren, goede verzorging onderweg, goed gepijld en leuk gezelschap wat wil je nog meer!


foto’s dag 1

foto’s dag 2

foto’s day after

zaterdag, september 28, 2019

RS80 serie 40 (391) - De Lier 28-9-2019 / 15 km



Zaterdag 28 september, de geboortedag van mijn zoon maar ook een wandeldag dit jaar omdat vandaag de eerste uit de serie wandeltochten van RS80 start, ben ik nu ook weer aanwezig op het startbureau in de kantine van v.v. Lyra in De Lier. Zodra de meeste mensen vertrokken zijn, ga ik als pijlophaler mee op de 25 km route samen met Ruud en Bas. Maar al na een km voel ik dat het niet lekker zit aan mijn linkerbeen en besluit daarom bij de eerste splitsing alleen verder te gaan. Dat is op het 7 km punt bij de eerste rust in de voetbalkantine van de Maassluisse sportvereniging ‘71 in Maassluis. Omdat ik geen contanten bij me heb ga ik binnen een lekker bakkie cappuccino halen (voor de wandelaars is een extra post met koffie en soep geregeld maar daar kan je niet pinnen). Ik ga lekker buiten zitten omdat het onder een afdakje is en het is ook niet koud. Ik klets wat met een paar wandelaars en eet hier mijn broodje op.
Als ik na de pauze verder ga, lijkt het pijnlijke gevoel in mijn been wat minder te zijn, maar na een kilometer lopen voelt het toch nog steeds minder fijn! En het gaat ook nog eens plenzen af en toe! Gelukkig heb ik een poncho bij me....
Na Maassluis lopen we weer terug richting De Lier. Ik kom in de wijk waar mijn oma gewoond heeft, al de oude woningen zijn vervangen door nieuwbouw. Ik herken wel de oude snackbar van Van der Horst, die naar later blijkt nog steeds van der Horst heet. Ik herken het flatgebouw waar mijn oom en tante, Joop en Wil, wonen. Ik besluit even aan te bellen. Ik hoef niet meer zover te lopen, maar vind het gewoon leuk. En zij ook! Ze waren zeer verrast mij te zien want wanneer kom ik nu in De Lier??
Het is inmiddels ook weer droog en na bijna een uur bijkletsen vertrek ik naar de finish die bijna om de hoek is. We hebben 254 wandelaars gehad. De volgende RS80 wandeling is op 12 oktober, dan vanuit Leiden.
Dit was het enige stuurloos momentje, wel een pijl op de grond
Tiny en Els, collega’s startbureau

woensdag, september 18, 2019

80 van de Langstraat 14-15 september 2019


“Je zult verbaasd zijn over hoe ver je nog kunt gaan vanaf het punt waarvan je eerder dacht dat dit de grens was”
Deze zin ging vaak door mijn hoofd dit weekend. Want ik had mij weer ingeschreven voor een Kennedymars, iets wat ik na de KM van OLAT nooit meer zou doen! Maar ja……je vergeet snel! Vooral het feit dat je het heel zwaar gaat krijgen tijdens de mars. En dat was dit keer niet anders.
We schrijven 14 september, zaterdagavond. Ik ga met Annika de uitdaging aan om 80 km te lopen in Waalwijk waar de 39e editie van de 80 van de Langstraat wordt georganiseerd. We spreken af om rond 18.00 uur in Waalwijk te zijn. Hans brengt mij en blijft totdat wij gestart zijn. We drinken nog een drankje gezamenlijk bij de Italiaan maar omdat er geen plek voor is voor 6 personen (Dirk, Eelko en Rina zijn er ook) gaan wij buiten zitten voor een klein hapje. De temperatuur is goed, en het weerbericht voor de komende 24 uur is ook goed, het blijft droog en zaterdag zou het zelfs zonnig worden! Daarom zit ik in mijn korte (wandel)rokje waar ik goed spijt van ga krijgen maar daarover later meer.
Als het tijd is om naar de start te gaan hoeven wij maar een klein stukje te lopen, omdat het startvak aan de straat ligt waar de pizzeria zit. Handig! Er hebben zich 2476 personen ingeschreven, best een groot aantal en het duurt daarom ook lang voordat we eindelijk kunnen lopen. Er is veel publiek op de been, en we worden enthousiast aangemoedigd. Dit enthousiasme zullen we vaak tegenkomen onderweg, deze Kennedymars is heel geliefd bij de bevolking van Waalwijk en omstreken!
De eerste kilometers verlopen goed, en op 21 km kunnen we pas weer zitten en de extra tas krijgen. De transport service van de tassen is erg goed! Mijn tas heeft mijn startnummer 308 en is zo te vinden, de meeste tassen zijn trouwens al weg, wij zitten in de achterhoede.
In sporthal Die Heygrave in Vlijmen is het druk maar we kunnen zonder problemen gaan zitten. Eelko en Dirk zitten er al. Zij halen ons steeds in of wij zien ze weer langs de kant zitten en een biertje drinken. Zij zijn ook van de H.U.S. (Honden Uitlaat Service). Langs de route staan mensen met een hondje en dan gaan ze vragen of ze uitgelaten mogen worden. En soms lukt dat ook nog tot grote hilariteit.
Na een korte stop gaan we weer verder. Echter, de volgende rust is ook pas over 3 uur! En het is best koud, ik ben er slecht op gekleed want ik heb een korte broekrok aan en een T-shirt, mijn jasje is niet dik genoeg. Helaas kan ik mij ook niet warm lopen……dit verhoogt niet echt het wandelplezier maar omdat er zoveel afleiding is langs de route kan ik mij daarvoor afsluiten. En met Annika is het ook reuze gezellig! Ik scoor twee biertjes onderweg, het lijkt de vierdaagse wel! Zoveel publiek, zoveel muziek mijn oren tuiten ervan!
De tweede stop op 35 km is in Waalwijk, sporthal De Overlaat waar Annika naar een stopcontact zoekt voor haar telefoon, die dreigt namelijk leeg te lopen door de 80vandelangstraat app. In de gang ziet ze er eentje en we gaan daar zitten. Helaas is het wat koud daar dus opwarmen is er niet bij. We blijven nu wel iets langer zitten en er is genoeg te eten en te drinken. Ik neem een wit broodje kaas met warme thee en kom weer een beetje bij.
Bij het plaatsje Haarsteeg is een hele lange straat versierd met allerlei voorstellingen à la Linden tijdens de Nijmeegse, je kijkt je ogen uit! Ik probeer er foto’s van te maken maar helaas is mijn fototoestel niet toereikend genoeg, daarvoor verwijs ik je naar de officiële website van deze tocht.
Het is nog steeds donker en koud, we verlangen naar de zon. Pas na de derde stop in Waspik op 49 km, als we weer naar buiten lopen, zien we de maan helder schijnen. Het is windstil en de meeste mensen liggen op één oor, alleen de wandelaars niet. Het lijkt erop dat we alleen lopen, we zitten echt in de achterhoede. Langzaamaan wordt het toch lichter en de zon komt op om ons te verwarmen. Het is nu bijna 6.30 uur…….
Er zijn veel doorloopposten waar we wat te eten en te drinken kunnen krijgen, zoals thee, water en chocomel. Als wandelvoedsel prefereer ik boterhammen maar die zijn helaas zeer schaars. Alleen koeken…..heel veel koeken! Stroopwafels, roze koeken, appelflappen, liga koeken, muesli repen, gevulde koeken, speculaasjes noem maar op. Zelfs drop en chocolade is te krijgen. Goed bedoeld maar niet echt geschikt als wandelvoedsel! Er is ook fruit zoals banaan en appel. Soms ook komkommers of tomaatjes. Ik heb zelf wat krentenbollen meegenomen en een knijpyoghurt maar die is zó zuur! En mijn voeten gaan ook zeer doen….
Onderweg zien we de bordjes 40 km, 50 km en 60 km. Bij ieder bordje maken we een foto. Bij 60 kunnen we aftellen naar het eind. We zijn er allebei een beetje klaar mee en Annika beslist op dat moment dat dit haar laatste KM is. Ik denk er ook zo over, na 12 keer vind ik het welletjes!
Na 63 kilometer hebben we weer een hoofdpost in Dongen bij sporthal De Gaasjes waar we onze tassen kunnen krijgen. Dit keer zitten we in een grote tent waar we getrakteerd worden op worstenbroodjes. Lekker zout! Rina zit hier ook haar voeten te inspecteren. We blijven hier niet lang, we mogen nog 17 km bikkelen. Annika wisselt haar shirtje om, ik ben al blij met een stoel en doe even niks!
In Kaatsheuvel komen we Dirk, Eelko en Rina tegen, net als we het plaatsnaambord zien. We vragen een inwoner een plaatje te schieten, een mooie herinnering. Als we bijna bij het bordje van het 70-km punt komen, bel ik Hans op want ik dacht dat hij daar zou staan. Maar nee, dat was een communicatie foutje, hij staat er pas bij 75! Nou ja, maakt niet uit, die kilometers komen we ook wel weer door. We zoeken nog een plekje langs de route, want ik red het niet helemaal tot de 75 km. Vriendelijk publiek langs de route is bereid twee stoelen af te staan, we krijgen zelfs wat te drinken! De mensen zijn ook zo lief hier! Fantastisch gewoon.
Op het Anton Pieckplein is weer een doorlooppost en daar staat Hans ons aan te moedigen. Straks zie ik hem weer bij de finish. Dit is het 75 km punt en nu zitten we er allebei goed doorheen, nog “maar” 5 km maar dat lijken elastieken kilometers te zijn, de finishlijn komt maar niet in zicht.
Onderweg komen we een meisje tegen die het nog slechter heeft dan wij, ze loopt heel hard te huilen en wordt ondersteund door haar maatjes aan weerszijden. Ze denkt dat ze het niet gaat halen maar onze aanmoedigingen en die van haar vrienden helpen haar er doorheen. We zien ook Bernhard langs de kant, die heeft de strijd opgegeven en zit nu lekker langs de route met zijn vrouw. Gelijk heeft hij! Als het niet gaat dan is dat jammer maar helaas.
Wij gaan de strijd aan met de laatste kilometers. Als ik in de verte het karakteristieke gebouw zie van het raadshuis waar de finish is denk ik er eindelijk te zijn maar dat duurt voor mijn gevoel erg lang! Ik heb pijn, ben moe en ben er wel een beetje klaar mee nu, en Annika is het met mij eens dat het wel een erg lang “pleuris-eind” is, die 80 km!
Hans staat aan de finish ons op te wachten en maakt foto’s van ons glorieuze moment. We hebben het gered binnen de 20 uur, we hebben zelfs nog een half uur over! Onze vrienden hebben het ook gered, die moesten zelfs hun best doen om niet te vroeg te finishen! Met een bos bloemen en twee blaren rijker meld ik mij af, haal mijn stempeltjes en mijn tas op en ga lekker een biertje 0,0 drinken met z’n allen op het terras naast de finish. Het is erg gezellig maar dan is het toch weer tijd voor afscheid. Moe maar voldaan ga ik in de auto zitten die gelukkig vlakbij staat en rijden we naar Spijkenisse. Om 18.00 uur duik ik mijn bed in, om 12 uur later weer wakker te worden………….mijn vierde 80 van de Langstraat en mijn 12e Kennedymars zit er weer op!
Ik kijk terug op een prachtig avontuur, met mooi weer, een goed verzorgde tocht, leuke doorkomstplaatsen, fijn publiek, genoeg te eten en te drinken, lieve vrijwilligers die niets teveel was, lieve wandelmaatjes, kortom een geweldige tocht! Maar of ik dit NOG een keer ga doen? Daar ga ik heel hard over nadenken!

foto’s

zondag, september 08, 2019

Wereldhavendagen tocht 7-9-2019 / 19 km


De eerste wandeltocht na de vierdaagse zit er weer op! Waarvan hier het verslag.
In het eerste weekend van september organiseert de gemeente Rotterdam de Wereldhavendagen met allerlei activiteiten in en rondom de haven en de Nieuwe Maas. De wandeltocht wordt georganiseerd door BoTu, een wandelvereniging uit de wijk Bospolder Tussendijken.
Zo ook vandaag, zaterdag 7 september. Hans en ik gaan met de metro naar het startbureau want de auto kan je daar niet kwijt en metrohalte Marconiplein is vlakbij. Om 10.15 uur zijn we ingeschreven en kunnen na een praatje met vrijwilliger Dick en Mirjam die ook een kort rondje gaat lopen, op weg. We schrijven in voor 22 km maar omdat we vrij laat starten korten we de route wat in. En het regent vaak onderweg, soms zo hard dat we af en toe moeten schuilen! Want als we er goed en wel 3 km op hebben zitten duiken we de Kunsthal in, het regent nu wel erg hard. En een cappuccino gaat er altijd wel in.
Als het wat opgeklaard is, lopen we de stad in. Vlakbij de Kunsthal staat een nieuw kunstobject, en we maken tijd voor een paar foto’s. Het heet “Solitario” en is gemaakt van goudkleurige velgen en whiskyglazen. Het staat daar omdat er een tentoonstelling is van de Portugese kunstenares Joanna Vasconcelos.
De route is elk jaar hetzelfde dus we kunnen die wel dromen en lopen de stad in richting het Maritiem museum. En af en toe spettert het wat. Soms zo hard dat we even moeten schuilen. Bij de Oude Haven zingt een Shantikoor op een terrasje, dat klinkt heel gezellig maar wij lopen nu door.
De route van 22 km gaat naar de Admiraliteitskade en Oostplein en aan het einde van de straat regent het weer zo hard dat we onder een afdakje van een flatgebouw schuilen. Twee dames komen uit het water van de Haringvliet, zij hebben daarin gezwommen! Kennelijk kan dat heel goed al is het een raar gezicht als je ineens twee zwemsters ziet verschijnen.
Kris-kras lopen we door de straatjes achter de Maasboulevard, kijken hier en daar naar binnen en dan is de volgende rust bij de roeivereniging Nautilus, een eigen rust van de wandeltocht. Daar drinken we een bekertje koffie die we via internet moeten betalen omdat we geen kleingeld bij ons hebben. Dat is ook een goeie oplossing als je geen pinapparaat hebt!
Langs de Nieuwe Maas lopen we richting de Willemsbrug, parallel aan de Maasboulevard. We genieten van het mooie uitzicht en de activiteiten die op het water plaatsvinden zoals een roeiwedstrijd en er varen grote rondvaartboten langs.
De Willemsbrug moeten we oversteken omdat we naar het Noorder Eiland gaan, maar we hebben honger en steken een stukje af. Handig als je de weg goed kent! Bij het Wilhelminaplein steken we onder de weg door om de stoplichten te vermijden en komen uit op het plein vlakbij de Erasmus brug waar we een tante van Hans tegenkomen. Zij is met haar kleinkinderen op pad. Na een kort praatje zoeken we een eettentje op want we hebben nu best trek gekregen!
Bij “Vers010” is het gezellig druk en een lekkere tosti gaat er altijd in, Hans krijgt een driedubbele clubsandwich!
Ons buikje rond gegeten lopen we de Erasmusbrug op, het is behoorlijk druk. Daar loop ik een oude buurvrouw tegen het lijf, wat grappig is want vlak daarvoor kwam ik nog een oude buurvrouw tegen! We roepen wat naar elkaar maar tot een gesprek komt het niet, daar is de tijd te kort voor.
De drukte van de Parkkade en de Veerhaven slaan we over, we lopen achter de tentjes door. We blijven nog wel even staan bij een zeemeerminnen voorstelling, maar veel is er niet te zien door de drukte. We merken wel dat er wat minder tentjes staan dan gewoonlijk, zou dat door het slechte weer komen???
Bij de ingang/uitgang van de Maastunnel staan veel mensen met kleine kinderen in een lange rij voor een ritje met een legervoertuig. Het ziet er spectaculair uit! Je kan er ook camouflage verf krijgen voor op je gezicht, je ziet diverse jochies ermee lopen.
Via het park lopen we richting de Euromast en komen we bijna aan het einde van de tocht. We slaan het rondje Mullerpier over om langs de Westzeedijk naar Delfshaven te lopen. Nabij bij het beeld van Piet Heyn lassen we een bankjes rust in, we zijn allebei erg moe! De laatste loodjes wegen zwaar hahaha!
Zelfs het Dakpark slaan we over, je kan mooi parallel daaraan lopen. Uiteindelijk hebben we er 19 km op zitten en melden ons af en na een complimentje gegeven te hebben aan de organisatie gaan we weer richting het metro station.
Moe maar voldaan komen we weer thuis, het was een heerlijk dagje buiten spelen, ondanks de regen.




foto’s

vrijdag, juli 26, 2019

Vierdaagse Nijmegen 4x40 km / 16-7 t/m 19-7-2019


Ik loop al een aantal jaar de Nijmeegse Vierdaagse. Een wandelevenement van wereld formaat, ook wel Walk of the world genoemd. Dit jaar ga ik voor de 12e keer en ik logeer weer zoals gebruikelijk bij Annemiek en Petra in Nijmegen, mijn gastgezin voor die week.
Maandag ochtend meld ik mij bij Petra aan en drinken even een bakkie om dan de stad in te gaan, mijn polsbandje ophalen. Voordat die erom zit heb ik geen rust! Dit jaar is de startprocedure hetzelfde als vorig jaar, een wandelschoen of gladiool als startbureau en dan mag je kiezen welke rij je neemt. De kortste natuurlijk! Dit jaar mag er niet geruild worden, dat geeft veel rust op de wedren. Ik heb wandelschoen en dat betekent dat ik op dinsdag en donderdag late start heb (tijd tussen 5.45 en 6.30 uur) en woensdag en vrijdag vroege start (tussen 4.45 uur en 5.30 uur).
De goody bag zit dit keer vol met allerlei repen, snoepjes, monsters en papier! Dat zoek ik wel uit als ik weer thuis ben..... Ik meld mij aan bij Sabine van de RWV zodat ik op de lijst sta van vierdaagse wandelaars en maak een praatje met de aanwezige RWV-ers alvorens de stad in te gaan voor een broodje. Dan nog even naar de Ramblas voor een bezoekje aan de Ronald McDonald stand van Theo en Joke Kamphuis voor een bedeltje aan mijn tas, altijd leuk en voor het goede doel! De gebruikelijke foto van de barometer met het aantal deelnemers hoort er dit jaar ook weer bij...
Na de lunch gaan we nog even de wedren op om vrienden gedag te zeggen en een praatje te maken en elkaar succes wensen voor de komende vierdaagse. Maandagavond maakt Annemiek een lekkere kipschotel klaar met als toetje yoghurt/mascarpone met aardbeien...hmmmmmm....en ik kruip vroeg mijn bed in want de wekker staat op 4.15 uur!

Dag 1 Elst - Nieuwe ontmoetingen

De route van vandaag is voor het derde jaar andersom, dat wil zeggen dat we na de Waalbrug richting de Oosterhoutse dijk lopen, via Slijk-Ewijk naar Valburg, dan naar Elst en dan volgen Bemmel en Lent om vervolgens weer via de Waalbrug terug te keren naar Nijmegen.
Ik ga met Annie, een nieuwe bewoonster van het gastgezin, richting de wedren met mijn eigen vouw fietsje en Annie op een geleende fiets maar ze weet niet, dat de remmen het niet doen! Dat is schrikken maar voor Annie maakt het niets uit blijkbaar, ze bestuurt de fiets als een fietscoureur! We moeten namelijk een stukje “bergafwaarts” richting de wedren. Ze komt ongeschonden aan bij de fietsenstalling.

Om 6.00 uur kunnen we door de start, de scanners doen het goed er is hoegenaamd geen rij. Dat is lekker!!
En al kletsend lopen Annie en ik over de dijk naar Oosterhout, waar ik een rustpost heb van de RET en ik mijn stempelkaarten ophaal, Annie loopt door. Ik rust niet lang omdat ik er pas 7 km op heb zitten en na een kopje koffie vertrek ik weer richting Slijk-Ewijk. Daar zie ik Trudy in de bocht, zeg haar gedag en een paar minuten later loop ik door en kom ik aan de praat met een man die een bekertje koffie met zich meedraagt. Ik vraag waarom hij dat doet en hij begint een heel verhaal. Hartstikke gezellig en zo gaan de kilometers makkelijk voorbij. Omdat we het zo gezellig hebben loop ik per ongeluk de tweede rustpost van RET voorbij maar even verderop weet ik de rust van ons forum te zitten, de enige echte AGS rustpost. Ik neem afscheid van de man als ik de tentjes in het vizier krijg. Ik heb er nu 17 km op zitten. Na de kippensoep door naar Elst.
In Elst is de hele bevolking uitgelopen om ons aan te moedigen en muziek schalt uit diverse boxen. De muziek smaak kan ik niet delen en het zijn vaak dezelfde liedjes maar het verhoogt wel de sfeer en het is lekker weer, ook voor de toeschouwers.
Na 8 km zijn we de Rijkerswoerdse plassen voorbij en ik bedenk bij mezelf dat ik nu wel weer even wil zitten als ik een bekende RWV-er langs de kant zie zitten, Sandra. Zij runt met nog een vrijwilligster die ik ken van RWV, Astrid, een verzorgingspost van Walking2gether. Ik mag er ook eventjes zitten en bijkomen. Wat heerlijk en wat een verrassing! Ze blijken de komende dagen ook langs de route te zitten. Martje zit er ook, zij loopt dit jaar de 50 km! Dat vind ik wel stoer hoor, ik zou het zelf niet kunnen of willen! Ik loop een klein stukje met haar op tot de gehaktballen post van WIOS. Zij verkopen natuurlijk niet alleen gehaktballen maar ik heb daar nu wel trek in. Wel jammer dat het mij deze keer niet smaakt......hij is te hard en ook nog voor de helft koud.....jammer!
Ik weet niet meer precies waar ik Carla, Margrit en Jan zie zitten, ergens tussen Bemmel en Lent bij een camper maar ik ga eventjes bij hen zitten en krijg van de eigenaars een lekkere pannenkoek. Zij heten Iris en Roy en ze zitten ook op de vierde dag langs de route, ik mag ook dan weer hier even uitblazen.....erg lief. En weer een receptie-adresje erbij.......
Ik ga weer door naar Lent via de Via Begonia. Die zat vroeger altijd aan het begin van de route en nu aan het eind. De bewoners moeten er nog aan wennen denk ik, het is een tamme bedoening.
In Lent zit het Van de Valk Hotel waar Jan en Carla uit Tilburg zitten om mij aan te moedigen en via de trap loop ik naar het terras, ik ben verrassend vroeg gearriveerd daar dus heb ik nu wel tijd voor een bakkie en een praatje, het is pas 15.00 uur! Vanaf hier is het nog 2,5 km lopen en dan ik ben klaar.
Onderweg naar de brug bots ik tegen een man op leeftijd aan en ik zeg sorry. Zegt ie: “Ik word liever door jou aangeraakt dan door de paus!” En ik schiet in de lach. We raken aan de praat en hij blijkt een gezellige babbel te hebben zodat ik ongemerkt bij de finish aankom! Ik meld mij af en ga op zoek naar bekenden op het Vierdaagseplein. Ik loop het terrein voorbij van de 50-km kraampjes en zie ineens Pascal! Wat leuk! Samen gaan we een biertje drinken en zijn nicht komt er ook bij zitten. Zij is helaas uitgevallen en we spreken de dag door. Het is erg gezellig maar ik moet wel op de tijd letten, ze zitten op mij te wachten met eten.
Ik sluit de dag af met een goed gevoel, ik heb lekker gelopen vandaag. Na het eten en TV Gelderland kijken en vroeg naar bed, morgen vroege start.

Dag 2 Wijchen - Grenzen verleggen

Vandaag ga ik weer met het fietsje naar de wedren en wacht op de start van de 50-km lopers. Omdat mijn huisgenoot die ook op zolder slaapt de 50 loopt ben ik al wakker en ga er meteen uit, ik kan toch niet meer slapen. Ik zet mijn fiets dit keer bij het speeltuintje en ga lekker zitten wachten en kijken naar de lopers die in de rij staan om te starten. Ik kan de 50-km lopers uitzwaaien en ze een fijne wandeldag wensen. Na ongeveer 10 minuten in een kort rijtje wachten mag ik ook weg, ben nog nooit zo vroeg gestart!
Ik kan niet goed op gang komen......mijn voeten doen zeer! Gisteren had ik nieuwe schoenen aan, kennelijk zijn die nog niet zo goed ingelopen. Of was het magnesium voetenbadje geen goed idee, ik zal het nooit weten....
En daarbij komt dat ik de eerste 10 km van de route erg saai vind! Het is dan fijn dat je een wandelvriend tegenkomt die een stukje met je mee wilt zodat die kilometers wat aangenamer worden! De eerste RET post zit in Alverna maar voordat ik daar ga zitten wil ik naar de wc. Ik vraag dat meestal aan mensen langs de route omdat ik een hekel heb aan de lange rijen, daar heb ik geen tijd voor want die besteed ik liever aan wandelen. Maar tot twee keer toe word ik geweigerd! Ik trek een zielig gezicht en zeg dat ik zo nodig moet en de rijen te lang zijn, maar nee hoor. Bij het tweede huis lukt het wel hoewel in eerste instantie mocht het niet maar mijn zielige gezicht werkt nu wel!
De koffie “met een glimlach” bij de RET smaakt goed maar het is best nog wel vroeg.
De route gaat vandaag van Nijmegen naar Alverna, Wijchen in en weer uit, Beuningen en Weurt om vervolgens via de Hertogstraat bij de wedren aan te komen. Het is vandaag “Roze Woensdag”, een dag in het teken van de homo-acceptatie. Veel wandelaars zijn in het roze gekleed, ik heb ook een roze T-shirt aan maar ik ben mijn roze hoedje vergeten, ik heb nu een witte op.
In Wijchen staat Hans langs de route met een lekkere ijskoffie op mij te wachten. Daar kom ik op de geplande tijd aan, het is 8.30 uur en er liggen al 16 km achter mij. Even bijkomen in een fijne tuinstoel die Hans heeft meegebracht. Een uur later zie ik hem weer in het centrum van Wijchen, op 21 km. Samen met Annie die ik onderweg weer tegenkom vieren we een feestje in het centrum, het is zo gezellig druk! We komen wel in een file terecht maar dat vinden wij niet erg.
Hier ontsnap ik even aan de drukte als ik een kerk inloop om een kaarsje op te steken voor Marina. Er staat een mooie tekst bij de kaarsen die veel indruk op mij maakt waardoor de tranen rijkelijk vloeien.......

De rust pauze van AGS sla ik dit keer over omdat in dezelfde straat Sandra ook zit, daar ga ik dit keer weer eventjes zitten en ik heb in Wijchen nog bij de RET gezeten anders wordt het wel erg veel rusten op een dag. Ik heb getraind op rusten maar je kan ook overdrijven!

Het weer is ondertussen omgeslagen, het is benauwd warm aan het worden.
Ik ben het een beetje zat aan het worden en de route van Wijchen naar Beuningen en Weurt is ook al niet al te boeiend. Het Waterkwartier is altijd wel heel gezellig en al feestend kom ik aan op de Waalkade. Ik weet dat het dan nog zo’n 3 km is naar de finish, via de Voerweg naar de Hertogstraat en ik hoop dat er dit jaar wel goed op gelet wordt dat het publiek niet op de route komt te staan! Vorig jaar was daar een opstopping maar gelukkig dit jaar niet, het publiek staat netjes te feesten achter de dranghekken. Je kijkt daar je ogen uit, met diverse verklede mannen en/of vrouwen en travestieten. Eindelijk kan ik mij afmelden en ga direct naar het vierdaagse plein waar Fred zit met zijn maatjes, hij is voor een dagje naar Nijmegen gekomen om de sfeer te proeven, hij loopt dit jaar niet mee. Het werd een lange nazit......erg gezellig maar ja morgen moet ik het wekkertje vroeg zetten dus op tijd weer weg.

Omdat ik vrij laat arriveer in het gasthuis ga ik direct na het eten douchen en naar bed, ik ben best wel moe en voel mij niet zo lekker want er zitten twee flinke blaren op de hiel......Ik val als een blok in slaap, morgen weer “late” start!

Dag 3 Groesbeek - Fijn weerzien

Na een goede nachtrust gaan Annie en ik weer op de fiets naar de wedren, de rij is kort en we zijn zo op weg. De route gaat via Nijmegen, naar Mook, Malden, Plasmolen, Bredeweg, Groesbeek en Berg en Dal en zo door naar de finish in Nijmegen.
Ik kan maar niet in mijn ritme komen en loop niet door de haag van studenten heen maar kan ernaast ook op de route komen, dat bevalt beter dan door een walm van alcohol te lopen.... Na 3 kilometer slaapwandelen hoor ik mijn naam, ik loop Jennie en Diny tegen het lijf, zij logeerden een aantal jaar geleden in het huis van Gerdien in de van Slichtenhorststraat. Wat een leuk weerzien en we hebben gespreksstof genoeg om ongemerkt de kilometers te overbruggen. Bij de Eneco rustpost van Han ga ik eventjes pauzeren en neem hen mee voor een bakkie. Daarna zeg ik ze gedag en ga weer alleen verder tot de volgende rust bij de RET onder de brug op 12 km. Daar zie ik Heleen en we kletsen wat. Ik blijf er vrij lang zitten want een groepje oud-mariniers komt bij mij zitten en weer is het reuze gezellig! Maar ja, op 16 km wachten Gerard, Marja en Daniëlle net voor Plasmolen, daar wil ik ook nog even zitten! Maar eerst in Mook een kaarsje opsteken voor Marina waar ik de zegen krijg van de pastoor zodat ik de kracht krijg om verder te gaan. Ik ben niet gelovig maar het deed me toch wel wat....
Van Plasmolen naar de eerste heuvel bij Milsbeek klets ik met een militair die uit zijn groep loopt en die vertelt dat hij betaald krijg voor deze vierdaagse, mits hij hem uitloopt. Zelfs de trainingen worden gewoon betaald. Dat wist ik niet en ik heb weer wat geleerd. Ik zie een jonge man die een T-shirt draagt van Feijenoord en ik denk: hè, een plaatsgenoot, effe een babbeltje maken. Hij loopt wat moeilijk dus misschien kan ik hem een beetje oppeppen. Als hij begint te praten hoor ik een duidelijk Twents dialect, hij komt uit Enschede! Maar wel een Feijenoord-fan dus helemaal goed.
In Bredeweg zie ik de post van Sandra weer, die komt als geroepen! Het is best weer warm vandaag en de yoghurt met aardbeien smaakt verrukkelijk!
Groesbeek is weer een feestje en ik geniet, de heuvels komen eraan! Maar eerst nog even een kaarsje voor Marina opsteken........Zonder problemen loop ik over de heuvels heen en op naar de volgende rust bij AGS. Maar ik heb net nog een rust bij de RET gehad waar ik een (halve) gehaktbal heb gegeten en een cola “met een glimlach” gedronken. Dus ik blijf niet te lang zitten en ik neem geen consumptie want ik heb nog een sportdrank bij de RET gehaald......
Vanaf hier is het nog maar 8 km naar de finish en gaat de weg alleen maar naar beneden. Ik loop een stukje samen met een man die zijn eerste vierdaagse loopt maar hij is er zeker van dat dit ook zijn laatste is. Ik probeer hem nog over te halen, dat hij er een week later misschien anders over denkt maar nee, dat was niet het geval verzekert hij mij, dit is echt eens maar nooit meer! Tja, you hate it or you love it!
Ik kom op tijd aan bij de finish, geen idee meer hoe laat maar de tijd vind ik niet belangrijk. Zoals Bernard, een walker van het w4w-forum zegt: It’s all about the finish line, not the timeline! Bij het afmelden kom ik Annika nog tegen en Millie die meteen een foto ervan laat maken! Leuk!!!
Ik ga niet nabieren maar direct naar het gasthuis en ik geniet van de heerlijke maaltijd die Annemiek samen met Petra voor ons bereid heeft.
Op naar dag 4!

Dag 4 Cuijk - Sterker door strijd

Deze dag begint onverwacht met een (fiets)warming-up. Op de wedren kom ik erachter dat ik mijn telefoon ben vergeten en moet weer terug fietsen! Gelukkig ben ik vroeg genoeg dus wat dat betreft niet erg, maar ik heb geen sleutel meer en moet Petra en Annemiek wakker bellen, en dat vind ik echt niet leuk maar ja.....zonder telefoon kan ook niet en mijn RET consumptie kaart zit er in!
Op de wedren zit ik uit te puffen met een cappuccino van de koffiekar en wacht totdat de vroege start gaat beginnen. Desondanks kan ik al om 5.00 uur van start.
Wederom de eerste kilometers slaapwandelend en achter de studenten om gelopen. Ik heb het T-shirt met een foto van Marina aan en krijg er leuke en lieve reacties op. Een jonge vrouw vraagt iets erover en ik vertel over Marina. Het ontroerd haar en zij en haar vriendin lopen een stukje met mij op. In Hatert ga ik naar het toilet van een inwoner die erg gastvrij is (nummer 46 onthou ik voor volgend jaar!) en als ik weer weg loop ontmoet ik een enthousiaste wandelaar die loopt te genieten en ik geniet met hem mee, we lopen samen een stukje op. Een kilometer verder zie ik Diny en Jennie weer maar Jennie heeft het zwaar en last van haar knie. Ik hoop dat ze het gered heeft....

Mijn plan is om door te lopen naar het restaurant in St. Walrick waar een lekkere kersenvlaai op mij wacht en onderweg daar naartoe kom ik Sylvia tegen. Zij loopt alleen omdat haar maatje Bianca is uitgevallen door buikgriep en dat vindt ze best moeilijk. Mijn tempo is iets lager dan die van haar en ik vraag haar een plaatsje vrij te houden, dat doet ze ook. Onderweg ernaartoe kom ik Heleen weer tegen, gezellig kletsend lopen we richting St. Walrick, zij loopt door tot de RET rust op 13 km maar dat vind ik te ver. Na ruim 9 km kom ik eindelijk aan en ga bij Sylvia, Carola en Aike zitten. De vlaai smaakt zoals altijd verrukkelijk! Het is mijn ontbijt van deze dag.....
De volgende rust is in Overasselt bij de RET en daar ga ik kort zitten voordat ik de dijk naar Linden op ga. Ik doe mijn oortjes in, ik heb behoefte aan wat pep in de vorm van een lekkere beat en heb even geen zin in gesprekjes. Zo kom ik de kilometers wel door tot de rust van Gerard en Marja in Linden denk ik, maar na twee nummers zie ik Dick lopen en we raken aan de praat tot Linden. Het thema dit jaar is glitter en glamour. En wederom maak ik geen foto’s. Gek is dat, foto’s maken is dit jaar geen prioriteit. Ik leen daarom de meeste foto’s van medewandelaars voor mijn verslag. De namen noem ik aan het eind.
Als ik Linden uitloop raak ik aan de praat met een man die vraagt naar de tekst op mijn shirt en weer vertel ik het verhaal over Marina en dat vind ik nooit vervelend. Ook krijg ik soms een schouderklopje met: “sterkte vandaag” en is heel fijn om dat mee te maken.....
Ik zie ineens de camper weer van Iris en Roy, Carla en haar maatjes staan op het punt te vertrekken maar ik mag nog een pannenkoek eten als ik trek heb en dat heb ik! Heerlijk hoor, bedankt!!! Ik kan weer vol energie naar Beers waar de rust van RET zit.
Even bijkomen met een heerlijke, maar hete kippensoep jammie.....
Door naar Cuijk waar de pontonbrug wacht. Mijn planning om rond 13.00 uur daar te zijn lukt niet helemaal maar het is ook niet heel erg laat. Na de brug ga ik nog effies zitten en ineens zie ik Carola en Aike, ik blijk vlakbij hen te zitten.
Vanaf hier is het nog 13 km naar de finish maar voor mijn gevoel is het nog een best eindje. Heel langzaam kom ik op gang en mijn idee is om tot Malden door te lopen waar de rustpost van AGS is, zo’n 6 km verder. Het kost mij best veel moeite om niet langs de kant te gaan zitten of te gaan liggen in het gras, ik zie diverse wandelaars dat wel doen maar dat kost teveel moeite om dan weer verder te moeten dus dat doe ik maar niet.
Eindelijk zie ik het verkeersbord dat de rotonde aangeeft waar de AGS-rustpost is en ik ben erg blij dat ik ruim op tijd ben zodat ik voldoende tijd heb voor de finale, de Via Gladiola.
Hier zie ik Ann-Marie en ik ben blij haar te zien, ze geeft mij een knuffel die ik hard nodig heb......weer eventjes landen en energie opdoen voor het laatste stukje.
Ik loop met tranen in mijn ogen weg, die laatste km’s moeten nog geslecht worden maar die lijken niet te overbruggen voor mijn gevoel.....mijn voeten doen zo’n pijn!
Als ik het nummer hoor: You never walk alone krijg ik het te kwaad en een mevrouw komt mij een knuffel geven want ze voelde dat ik dat nodig had. Zoooo lief!!
En dan word ik aan de armen meegenomen door Peter en Mark, de maatjes van Fred en René. Ik ben erg blij met hun gezelschap en hun energie waardoor ik over het asfalt vlieg. Bij het huis van René nog even een receptie bezoeken en weer doorrrrr.......
We grappen en grollen met elkaar en iedereen langs de route, high fiven met iedereen die zijn hand opsteekt, nemen een blikje bier mee voor onderweg, en nog een, huilen en lachen liggen dicht bij elkaar. Gladiolen die we krijgen leggen we bij de patiënten van het Radboutziekenhuis met tranen in onze ogen. Daar staat Hans langs de route maar ik zie hem niet, gelukkig ziet hij mij wel en ik krijg een mooi aandenken om mijn hals. Een ketting met een tinnen gladiool en een sleutelhanger van de Waalbrug van tin. Ik ben er erg blij mee en zo loop ik de laatste meters naar de finish. We zijn ruim op tijd.....17.30 uur! Ik heb Genoten met een grote G van deze vierdaagse en ik ga met de jongens even nabieren, René is inmiddels ook gearriveerd.
Na de feestelijke afsluiting gaat ieder zijns weegs en Hans begeleid mij naar mijn fietsje. Ik ben ietwat beneveld door het bier hahaha maar kom zonder kleerscheuren aan bij het logeer adres. Daar is Marco ook en we praten nog eventjes na. Ik ga niet douchen daar ben ik te moe voor.......
Ik zeg Annemiek en Petra gedag en bedank hen voor de gastvrijheid en hun steun tijdens deze enerverende dagen. Terugkijkend op deze editie kan ik zeggen dat het mij deze keer best veel moeite kostte maar door de vele lieve mensen die ik onderweg ontmoet heb en mijn lieve wandelvrienden- en vriendinnen heb ik het weer gered dit jaar. Met twee flinke blaren op beide hielen als aandenken!
Tot volgend jaar!!!

De foto’sin het album zijn o.a. ook van Diny Meurs, Bernard, Henk, Marja, René en Sylvia