Kathy Reichs - Deja Dead (Bot voor bot)

Temperance Tempe´ Brennan, forensisch antropoloog, is in dienst van het gerechtelijk laboratorium van Montreal. Wanneer twee bouwvakkers de resten van een lijk hebben aangetroffen op het terrein van Le Grand Seminaire, midden in de stad, wordt Tempe opgeroepen het lichaam te onderzoeken. Ze constateert tot haar afgrijzen dat het lijk geen hoofd meer heeft en dat ook de ledematen zijn verwijderd. Tijdens de autopsie signaleert Tempe bovendien opmerkelijke overenkomsten tussen het lijk van de dode vrouw en dat van een zestienjarig meisje op wie zij vorigjaar autopsie deed. Werden beide vrouwen het slachtoffer van dezelfde moordenaar?

Ik ben er een tijdje geleden in begonnen maar het leest niet zo lekker. Beetje vreemd en hoogdravend geschreven, veel beschouwingen van omgeving e.d. Niet echt boeiend.De laatste bladzijden, ong.20, zijn wel heel erg spannend.

Dordrecht 27-2-2010

Na een voorspoedig ritje in de auto richting Dordrecht kom ik aan bij de kantine van korfbalvereniging Sporting Delta waar het al stampvol is. Paul en Sabine zitten net aan de koffie en na het aanmelden voor 25 km is het wachten op het startsein, het is nog voor negenen. Leo, van het andere forum is er ook bij vandaag.
Ineens zie ik de Dordtse bende staan, althans, ik hoorde een bekende stem: Arie. Wat leuk hen weer te ontmoeten, Carla was er ook bij. Wat is dat lang geleden, meer dan een jaar!
En al kletsend gaan we op pad, het eerste stuk lopen wij gelijk op, de Dordtse bende gaat de 15 km doen.
Op een bepaald moment scheiden onze wegen weer, wel jammer....... maar Sabine en Opa-Paul en Leo zijn ook prima wandelgezelschap.

Het weer is op zijn zachtst gezegd slecht, maar het regent niet echt hard. Ik ben wel blij mijn dubbelgevoerde jas aan te hebben en mijn petje die de ergste regen tegenhoudt. Het waait erg hard!

De route gaat door een voor mij onbekend stuk Dordrecht, voornamelijk veel dijken. Vooral de laatste 10 km zijn voor mij Biwanto-momenten!
Ik zie een dame voor me lopen met een berenrugzak, misschien is het Annie Woutersen wel. Ik heb mailcontact met haar gehad over een eventuele slaapplaats in Nijmegen. Even vragen.....ja hoor! We stellen ons voor en lopen de rest van de route samen op.

Bij het 10-km punt is er een rust in een eetcafe "Bij Berry". Het is er héél erg druk, gelukkig hebben Paul en Leo een plekkie voor ons geregeld, en Leo haalt koffie en thee voor ons. De thee is zo heet, dat het lepeltje ervan smelt (zie foto). We zitten vlakbij een kunstskibaan waar een heel klein meisje, ik schat haar op 5 of 6 jaar, geroutineerd van deze baan afskiet. Dat is een erg leuk gezicht!

Bij de toiletten is het ook druk maar op een goed moment gaan de meeste mensen weer weg en is het toilet vrij. Gelukkig maar, want er is hierna nog maar een rust.
Sabine is blij met deze rust, ze kan er weer even tegenaan.

Na 6 km over een paar dijken komen we weer aan bij de eigen rust van Wandelsport Dordrecht en kunnen we onze consumptiebon inleveren. Annie gaat in de rij voor ons staan en we krijgen een lekkere bouillion. Het zout kikkert ons op en maken ons klaar voor de volgende tien kilometer.

Die voeren ons over alleen maar dijken en dat kan ons niet bekoren. Vooral Sabine zit er helemaal doorheen maar Annie en ik proberen haar erdoorheen te slepen. En dat lukt goed, ze stapt dapper door.

Uiteindelijk komen we weer in de bewoonde wereld en eventjes is er verwarring omdat in de laatste straat geen pijl staat. Gelukkig komen we er al snel achter dat we bijna bij de finish zijn. Overigens was deze tocht zeer goed gepijld! Niet te missen gele bordjes tegen verticale objecten. De routebeschrijving was ook picobello....

Na 5 uur en 40 minuten komen we bij de finish aan onder luid geklap komen we binnen. Het geklap is natuurlijk voor Sabine die zo knap deze tocht volbracht heeft. Paul en Leo zitten al aan het finishbier. Na een frisje stappen wij weer op richting huis.
Vanavond niet met de benen omhoog maar naar de film Avatar.
Ik heb niet zoveel foto's gemaakt, ze staan onder het kopje "foto's" hiernaast.
O ja, er hebben zich 560 mensen aangemeld voor deze tocht. Best veel!

Wintertocht Barendrecht 20-2-10

Het is vanmorgen vroeg, 7.15 uur erg koud als ik de deur achter me trek om naar Barendrecht te rijden voor een 15 km tocht. De ruiten zijn flink beijzeld en na vijf minuten krabben kan ik op weg. Bij de voetbalvereniging aangekomen, word ik doorverwezen naar een andere parkeerplaats omdat voetballers voorgaan, nou ja!
Als ik mijn auto parkeer zie ik ineens Danyell naast me staan die haar vehikel naast mij zet. Da's ook toevallig! Zij gaat voor de 40 dit keer, hoewel het nog wel glad is vanochtend.
En ziedaar, komt Sabine ineens voorbijgelopen, herkenbaar aan haar roze trui had ze gezegd. En gezamenlijk lopen wij naar het startbureau.
Wij na aanmelding vol goede moed op pad, maar we lopen meteen al verkeerd! We volgen de 5 km route, ipv de 15. Weer terug, en zo gaat het de hele route door. Vertwijfeling alom, hoe moeten we nu lopen? Door de lichte sneeuwval zijn de pijlen niet te zien en de routebeschrijving is ook niet al te duidelijk. We komen Ardie ook nog tegen die op de fiets richting startbureau ging, maar we zijn haar verder niet meer tegengekomen.
We komen een mannetje tegen die het alsmaar heeft over de hoeveelheid kilometers die hij gelopen heeft, wel 15.000! Hij vind er ook niets meer aan en hobbelt al mopperend met ons mee.
Op een gegeven moment zijn we maar gewoon weer terug gelopen, richting finish want dit is niet leuk meer. We zagen heel wat wandelaars vertwijfeld rondlopen, niemand wist meer hoe of wat. Bij het startbureau aangegeven dat we flink verkeerd zijn gelopen maar dat werd met een schouderophalen ontvangen. Jammer.......
Ondanks dat is het toch nog gezellig, samen met Sabine haar tweede tocht gelopen, en ook mijn tweede tocht van dit jaar.
We komen rond 10 uur al aan en drinken in de kantine nog een lekker bakkie om bij te komen van deze monstertocht (haha). Elf uur sta ik weer voor de deur in Spijkenisse.

18 februari - 1 jaar geleden

Ik neem de trein in Rotterdam van 12.14 uur om naar Utrecht te gaan en vanaf daar naar Ede-Wageningen waar Gon mij oppikt om naar het graf van Marina te gaan. Ze is vandaag precies een jaar geleden overleden. Wat gaat de tijd toch snel!

Na een voorspoedige reis staat Gon al op me te wachten, wat een timing! Gezamenlijk gaan we naar Frans om daar een bakkie te doen. Frans is blij met ons bezoek, eventjes afleiding. We hebben hem wel verteld van onze plannen dus het was niet helemaal een verrassing dat we voor de deur staan.

De kleine Nynke ligt op bed en Daniel is op school. Als de school afgelopen is gaan we met z'n drieen hem ophalen. En Nynke wakker maken om naar het graf te rijden. Als we in de startblokken staan, komt er een tante langs, die al bij het graf geweest is. Toeval of niet, het komt eigenlijk wel goed uit, dan kan zij op de kleintjes passen. Als we naar de auto lopen, komt er een vriendin langsrijden, Patricia, die ook naar het graf gaat. Toeval?? Of heeft iemand daarboven wat zitten regelen.......

Het is koud maar als we bij het graf staan, gaat de zon opeens schijnen. Te bizar allemaal. Ze regelt daarboven gewoon even een zonnetje als we haar komen bezoeken! Ik heb een lantaarntje meegenomen en steek een geel kaarsje aan, haar lievelingskleur. En een klein bloemstukje zet ik neer op het graf. Gon heeft oranje gerberaatjes meegenomen (oranje/groen de kleuren van de vierdaagse). De steen is erg mooi, in de vorm van een tulp en er staan voetstappen op en een spreuk: belangrijk is niet alleen de weg die je gaat maar ook de sporen die je achterlaat. We halen herinneringen aan Marina op. Een speciaal moment.

We nemen afscheid van Patricia en Gon en Frans brengen mij naar het station. De trein komt er snel aan. Maar in Utrecht heb ik veel vertraging en in Rotterdam is er iets met de metro aan de hand waardoor ik erg laat thuis kom. Maar ik heb het ervoor over gehad!

SDS 14-2-10 Den Haag

Vandaag een wandeling gepland, en ondanks de slechte weersberichten, ga ik toch op pad. Als ik in Den Haag aangekomen ben, heeft het al een beetje gesneeuwd, het ziet overal een beetje wit!
In de kantine van de voetbalvereniging H.M.S.H. is het nog erg stil, het is dan ook nog voor half 9 als ik me inschrijf voor 25 km.
Ik hoop dat de route goed gepijld is, het gaat steeds harder sneeuwen!

Helaas, glij ik al na een half uur op mijn knie, maar niet noemenswaardig pijn gedaan. Het is wel even schrikken! Het is tekenend voor deze dag, er zullen nog heel wat bijna-val partijen volgen. Het is overal ontzettend glad!

In de Wassenaarlaan staan wel héél mooie huizen! Het is een nieuwbouwwijk met allemaal kastelen, erg mooi hoor. Maar echt genieten kan ik er niet van, ik moet erg letten op waar ik loop.
Er zou een rust zijn bij de G.D.A. maar daar ben ik prompt aan voorbij gelopen!

Het park Ockenburg is wel bekend voor mij, ik heb er al een aantal keer rondgelopen, maar niet onder déze omstandigheden. De bekende puinbal staat er ook nog, die zal niet snel verdwijnen, het is een soort kunststuk omdat dit stuk natuurgebied uit puin is ontstaan.
Maar dan word ik in de war gebracht door de routebeschrijving, wat bedoelen ze nou met HEEN EN WEER? Ik heb wel HEEN gezien, maar WEER nergens. Toen ben ik maar de Ockenburgse weg afgelopen richting Atlantahotel en daar een cafeetje opgezocht voor een sanitaire stop. En om even bij te komen van al dat sneeuwgeweld. Het is best koud!

Dan volgt een flink stuk over het strand. De duinen worden gerenoveerd en daarom wordt geadviseerd over het strand te lopen. Nou dat doen we dan maar. Het windje waait in mijn gezicht en het strand is bedekt met sneeuw. Heel apart. Het loopt wel lekker, omdat het eb is en het strand lekker hard.

Dan gaan we de duinen weer in om vervolgens weer terug te lopen naar Kijkduin. De snackbar Melissa is open voor ons, maar ja, geen toiletten en geen (warme) zitplaatsen dus daar maar voorbij gelopen. Ik hou het nog wel eventjes vol.

En dan komen we bij het laatste gedeelte van de route, een levensgrote trap! Moet ik die ook op? Ja hoor, de pijlen staan die kant op. Nou, dat word een pittige klim en amechtig kom ik boven en met mij nog een paar wandelaars. Er is een monument op de top, of een kunstmatige krater. Ik heb het niet goed gelezen, ik wil alleen nog maar finishen. Maar dat duurt nog even! We gaan een stuk van de route terug, zullen ze dat bedoelen met HEEN EN WEER??

Ik weet het niet maar er zou een sporthal zijn waar een rust was? Niet gezien en daarom maar doorbuffelen naar de finish. We lopen een stukje door de vlindertuin. Geen vlinder te bekennen natuurlijk, met dit weer. Het is wel druk overal, dit weer belet heel veel mensen niet erop uit te trekken.

In een klein parkje na de Jaap Edenweg ga ik even op een bankje zitten, mijn schoen zit niet lekker en ik heb trek in een banaan. Vijf minuutjes zijn genoeg om weer opgeladen te zijn voor het sluitstuk. Al snel komen we weer in de bebouwde kom en bij de kantine van de voetbalverening. Na een heerlijk bakkie koffie ga ik weer op huis aan. Ik heb er zes uur over gedaan.

Oostvoorne 31-1-2010

De bedoeling was dit weekend in Rhoon te gaan lopen maar vanwege (alweer!) sneeuwval ben ik niet gegaan. Maar omdat het zondagmorgenzonnetje zo lekker scheen kreeg ik de kriebels en besloot om naar Oostvoorne te gaan wandelen, mijn vriendin vierde haar verjaardag 's middags, kon ik mooi het nuttige met het aangename combineren!

Om 9.15 uur ging ik van start, al glibberend door de straten van Spijkenisse. Ik besloot via de McDonalds achterlangs te lopen, naar Geervliet en Heenvliet. Had ik achteraf beter niet kunnen doen, het was daar SUPER glad!! Bijna besloot ik terug te keren, het was geen doen! Ik liep te schuifelen en te glibberen, veelal in de berm lopend. Ook moest ik ineens nodig plassen en heb een bosje opgezocht......

Tot mijn verrassing kom ik een oud-collega tegen, die met haar leenhond en dochter een wandelingetje aan het maken was. Heel eventjes een praatje gemaakt, want ik koelde toch wel snel af. Ze zag er goed uit, ik denk dat mijn opvolger wel de goede keus is geweest. Gelukkig voor haar want ze moet eind van het jaar onder het mes vanwege haar heup!

Bij Zwartewaal aangekomen ga ik even bij de bushalte zitten, beschut en sneeuwvrij en eet mijn bobo's op. Altijd een heel gedoe, brood eten is niet mijn favoriete bezigheid bij wandelen. Maar ja, energie heb je wel nodig!

Vanaf nu loop ik over de fietspaden sneeuwvrij en dat is best lekker, ik kan goed doorstappen.
Helemaal rozig kom ik in Brielle aan, het is nu nog een klein stukje. Weer eventjes bij de bushalte gezeten voor de rest van het brood en op zoek naar een plek om te plassen. Ik weet dat er een Shellstation vlakbij Oostvoorne zit, nu maar hopen dat hij open is!

Het laatste stuk valt erg tegen, de wind waait me hard in het gezicht! En ik moet heel nodig en dat loopt ook niet zo lekker. Gelukkig is de Shell open en kan ik even gebruik maken van een fris en schoon toilet. Helaas zonder licht, die was kapot!

Hans gebeld dat ik bijna gearriveerd was, hij zou mij met de auto weer terug naar huis brengen.
Nog eventjes bij de jarige een lekker bakkie koffie gedronken en het nodige vocht bijgevuld te hebben, stapten we na een goed twee uurtjes weer op. Ik was wel toe aan een lekkere warme douche! Ik had precies 5 uur gedaan over deze wandeling, de eerste na 21 november!