RS80 Capelle a/d IJssel / 26-9-2015 / 26 km

De herfst is vier dagen geleden begonnen maar het leek vandaag wel lente! Wist je dat "herfst" het moeilijkste woord wordt gevonden om op te rijmen? Kijk maar:

Een onbekende dichter: "In de lente krijg ik billenkoek, zoals men dat doet in Lutjebroek. Is het echter herfst, dan krijg ik het op z'n Wieringerwerfst."
Oorspronkelijk van Marcel Verreck maar later geclaimd door Drs. P., en vaak toegeschreven aan Ivo de Wijs en Pieter Nieuwint is deze:
In de winter en de herfst Zijn bejaarden op hun sterfst.

Maar dit terzijde.

Vandaag, 26 september is er een tochtje van 26 km in Capelle a/d IJssel, georganiseerd door RS80 en lekker in de buurt, een goed half uurtje rijden. Dus de stoute schoenen......eeeeh de wandelschoenen aangetrokken en met Annika en Maike afgesproken in de kantine van de korfbalvereniging aldaar. Als ik mijn koets een plekje heb gegeven na enig zoeken loop ik naar de kantine en na het aanmelden zie ik ze zitten, de dames en Ed is er ook die vandaag met ons meeloopt.
Het is al gezellig druk binnen en een groot deel van het wandelpubliek staat buiten te wachten tot de routebeschrijvingen zijn uitgedeeld. Als het moment daar is stroomt de kantine leeg maar wij wachten de grote meute even af alvorens wij ook kunnen vertrekken.

Het is nog wel fris, maar daar is het seizoen ook naar. Het weerbericht is echter heel gunstig: geen regen en af en toe een zonnetje. Heerlijk wandelweer dus!
Het gedeelte tot de eerste rust gaat grotendeels door de bebouwde kom, er worden wat foto's gemaakt van de optrekkende mist boven een slootje, van een bordje met waarop staat: alcoholverbod (we moeten nu opeens aan Jan denken, hoe komt dat??) en het laatste stukje voor de rust gaat langs de Zevenhuizerplas. Annika vraagt zich af wat die gebouwen aan de overkant zijn en ik denk dat het Nesselande is. We vragen het aan een dame die haar hond uitlaat, vast iemand die het weet. En ja, ik krijg gelijk het is inderdaad Nesselande. Haar hond is kleddernat en heel enthousiast, we lopen maar snel door voordat we vies worden!

De rust op 7,5 km is bij een tennishal, Lake 7, en we kunnen zowaar lekker op het terras zitten in het zonnetje! Na wat geschuif met stoeltjes kunnen we bij elkaar aan een tafeltje, er worden wat foto's gemaakt voor later, en we genieten! Die 7,5 km ging voor mijn gevoel lekker vlot maar Annika zegt dat ze "lekker rustig" gelopen heeft!

En dan wordt het tijd om op te stappen voor het vervolg van de route. We worden langs de Zevenhuizerplas geleid, een prachtig natuurgebied wat mij wel bekend is, vrienden van ons wonen hier vlakbij. We lopen over de boulevard van Nesselande en het is ondanks het mooie weer niet druk op het strandje. Hier staan ook mooie flats en er zitten winkeltjes onder. Bijna lopen we verkeerd maar een aantal wandelaars komen ons tegemoet om ons te waarschuwen voor de afslag die we bijna missen. Bedankt daarvoor!

Het metrostation Nesselande lopen we voorbij, dit is het eindpunt van lijn C die helemaal naar Spijkenisse gaat. Onder deze toch wel lelijke betonnen metrolijn is een speeltuin gemaakt, er is dus handig gebruik gemaakt van de loze ruimte eronder.
Dan komt er een stukje gras. Hè.....zegt Maike, een echte asfaltjunkie, dit is toch een asfalt route? Tja......soms kom je dit soort verrassingen tegen! Ik heb er wel lol om, het gras loopt heerlijk zacht!

Tot we bijna bij de geplande rust bij een golfbaan zijn, lopen we weer grotendeels door bebouwde kom. We ruiken eerst de krokettenlucht en zien dan een leuk restaurantje, De Rode Leeuw. We hebben allemaal zin in een rust en willen niet wachten, de stoeltjes in het zonnetje zien er uitnodigend uit!

De versnaperingen gaan er goed in, ik wissel nog even van plekje met Ed want waar ik zit daar is de zon weg gegaan maar even later wordt het weer tijd om op de finish af te gaan, we mogen nog 6 km lopen. Tijdens het lopen word ik nog door iemand van facebook-vrienden herkend (hee, ben jij Ineke?) het is Paul en ik maak kennis met hem, nu in het "echie".

We naderen het natuurgebied "Hitland". Het is een 250 hectare groot recreatiegebied en kent verschillende landschappen (bos, moeraslandschap, veenweide en grasland), wat het aantrekkelijk maakt om in het gebied te recreëren. Onderweg kom je diverse leuk beschilderde bankjes tegen, Maike maakt er een foto van. In het gebied zijn ook een paar specifieke elementen uit het verleden terug te vinden, zoals veenputten, wielen (ronde watertjes) en afwateringsslootjes uit het oude polderlandschap.
Zo ook een leuke route over vlonders, wat ik wel herken van tochtjes van de RWV!
Hier laten we ons op de foto zetten door Bert, die ons achterop loopt. Hij wordt op de foto gezet door Maike. Ook komt er het onvermijdelijke "paaldansmomentje" waardoor we wat achterop raken, maar Ed en Maike maken van de gelegenheid gebruik voor een Brugmomentje.

En dan komen we bijna aan bij de finish, we zien nog een zwanenfamilie die we op de foto zetten. De sportvelden zijn druk bezocht als we vlakbij de korfbal kantine aankomen.
We melden ons af, ik scoor een plaatje en een stempel voor mijn boekje en we gaan nog even napraten met een versnapering. Heerlijk even nagenieten van deze fijne wandeldag! Prima gepijlde route, mooie omgeving en fijn gezelschap, kortom: genieten met een grote G!

Bekijk hier de foto's

Dam tot dam - 10e keer! 19-9-2015 / 27 km

Het is weer tijd voor de Dam tot damloop die ik elk jaar weer loop. Dit keer heb ik met André van Facebook-wandelvrienden afgesproken, hij loopt deze tocht voor het eerst. Altijd leuk om een debutant mee te nemen!
Als ik deze zaterdagochtend op het perron in Schiedam kom vanwaar mijn trein vertrekt zie ik een paar dames zitten die ik ken van andere tochten, Nel en Marga, en gezellig kletsend wachten we op de trein.
Met de trein van 6.55 uur kom ik iets meer dan een uur later aan in Amsterdam en als ik de trap afloop naar de uitgang hoor ik André achter me. Hij is op dezelfde tijd uitgestapt, aan de andere kant van het perron.
Het is wat druilerig weer en als we bij Hotel Victoria wat zitten te drinken barst de bui los! Gelukkig kunnen we nog even binnen schuilen. Maar dan wordt het toch tijd om te vertrekken en ik koop onderweg op het Damrak nog een poncho, ik ben de mijne vergeten! Achteraf was dit niet nodig geweest, na tien minuten was het droog!

En dan kunnen we van start, lopend door de straatjes van Amsterdam met al zijn winkeltjes en leuke gebouwen zoals de Waag die we in de verte zien. Via het Entrepotdok, een gracht met een complex pakhuizen, evenwijdig aan de dierentuin Artis. Het is het grootste bewoonde pakhuizencomplex van Amsterdam.

Al snel komen we bij de eerste stempelpost onder de Amsterdamsebrug waar ook bankjes staan, maar wij lopen door. Hier kom ik Conny tegen en we kletsen even wat alvorens zij weer in haar eigen tempo verder gaat, ik neem nog wel even een sanitaire stop. De trommelaars die hier altijd de sfeer verhogen zijn er dit jaar niet maar er klinkt wel wat sfeervolle muziek.

De brug over richting Schellingwoude maar we hebben even oponthoud omdat er twee pleziervaartuigjes voorgaan. Het duurt niet lang en dan kunnen we weer verder de brug over.

Over de dijk lopen naar Schellingwoude is het al gezellig met muziek en de huizen zijn versierd met vlaggetjes. Langs de route kan je bij het publiek eventueel terecht voor een bakkie koffie en toilet, alleen vragen ze er wel de hoofdprijs voor: €1,50 voor een cappuccino en €1,- voor het toilet! Dit soort acties ga je steeds vaker zien tijdens deze tocht. Hier kan je ook de traditionele bouw bewonderen van de Zaanstreek.

Na ongeveer 12 km gaan we bij cafe het Boemeltje net voor het Volewijkspark in de zon zitten. Dit is onze eerste echte rust en we nemen het er goed van! Ruim een half uur genieten van de sfeer en de zon. René zie ik voorbij komen en we kletsen even wat. Na hier nog een sanitaire stop vervolgen wij onze weg.

Het Volewijkspark is een voormalig park in Amsterdam-Noord. In 2014 is dit park, samen met het Florapark, dat aan de andere zijde van het Noordhollands Kanaal lag, samengevoegd tot Noorderpark.
Dit park dankte de naam aan de Volewijckslanden, in vroeger eeuwen een in het IJ uitspringende landtong en een verzamelplaats van vogels. Het gebied werd rond 1400 bedijkt en kwam toen onder jurisdictie van Amsterdam. Door de aanleg van het Noordhollandsch Kanaal werd het gebied in twee delen gespleten. Het park was bij de aanleg veel groter, doch is voor de aanleg van het noordelijk IJtunneltracé (Nieuwe Leeuwarderweg) belangrijk verkleind. Aldus Wikipedia.

De stempelpost aan het Barkpad op 13,5 km laten we links liggen, de traktatie is een stolletje en een flesje water.
Er is een watertappunt ingericht, een tuinslang met gebruiksaanwijzing en ik vraag aan André of hij me even wil helpen. Nadat mijn fles vol is, komen er nog meer mensen op af, als wespen op een pot stroop en André staat opeens allerlei flesjes te vullen, maakt er opmerkingen over en ik lig helemaal in een deuk en maak er foto's van.

Na dit vrolijke intermezzo lopen we verder naar de wijk Kadoelen. Dan begint het opeens te regenen, niet veel maar toch doe ik mijn poncho weer aan, André blijft eigenwijs zonder jas lopen, hij zegt dat het toch zo weer droog is. En hij krijgt gelijk!
Onderweg zien we een café waar soep verkocht wordt en ik krijg opeens zo'n zin in een bakkie soep dat we besluiten hier even te gaan zitten, ik leer André te trainen op rusten!

De rust en stempelpost in het Molenwijkpark op 17 km laten we voor wat het is en lopen door maar niet nadat we de traktatie, een banaan of mandarijn (wel één per persoon, aldus het bordje) krijgen.
Na het park komt een voor mij saai stuk. Lopen langs de rijksweg. Maar al kletsend gaat het snel en zijn we alweer bijna in Zaandam. Pink Ribbon vraagt op dit stuk ook de aandacht door snoephartjes uit te delen en er staan allerlei spreuken langs de weg waardoor je blij bent dat je gezond mag zijn en stilstaat bij mensen die dat niet zijn.......

Richting Zaandam komen we weer een plaatsnaambord tegen en ik kan me niet bedwingen, ik moet weer even gek doen en er wordt een foto van gemaakt. André fungeert als fotograaf want een andere dame wil ook op de foto gezet worden en hij zegt: dat is dan € 6.- waarop de vrouw even verschrikt opkijkt maar er snel achter komt dat het een grapje is! Ze loopt ook duidelijk te genieten van deze tocht en loopt weer verder.

Als we in Zaandam zijn komen we bij de laatste rust die nu een stukje eerder gesitueerd is, ik denk vanwege de drukte. Hier is meer plek hoewel het even zoeken is. We drinken hier even een gratis kopje thee en kunnen warempel nog eventjes zitten hier. Niet zo lang want de finish wacht op ons! Vanaf hier is het nog 6 km.

De brug over en richting Zaandam, we zien het station al in de verte. Als we langs het Noorder-IJ lopen hoor ik iemand vragen:"mag ik er even langs?" En ik zeg nog vriendelijk "natuurlijk mag dat". Het blijkt Pascal te zijn, ook een Facebook-wandelvriend. Hij loopt het laatste stukje met ons mee naar de finish, hij heeft er bijna 42 km op zitten!

Onderweg komen we een apart aangeklede dame tegen, ze loopt niet makkelijk en kennelijk is dit haar eerste wandel ervaring! We zetten haar nog wel even op de foto.

In het centrum van Zaandam is het heel gezellig maar André is streng: nee.....we gaan nu niet hier zitten!! Jammer hoor maar ja, de finish wacht!
Dit jaar is de finishplek verlegd, niet meer bij de Burcht maar ongeveer 1,5 km verder. Een ietwat ongelukkige route omdat er ook veel verkeer is waardoor gevaarlijke situaties kunnen ontstaan, en lopers die al gefinished zijn lopen dezelfde route terug. Ik heb er geen problemen mee en als ik bij het stoplicht sta te wachten word ik op de foto gezet door Charlotte! Leuk dat ik haar nog even zie, ze gaat snel haar gezelschap achterna, wij gaan ons aanmelden bij de finish.

Omdat ik vandaag voor de tiende keer deelgenomen heb krijg ik een leuk aandenken. Ik meld me aan bij de stand van le Champion en het duurt even voordat ik mijn mail kan vinden waarop staat dat ik daar recht op heb maar eindelijk kan ik het kleinood in ontvangst nemen: een leuke pin. Wel erg klein maar ik vind hem leuk!

Manon komen we ook nog tegen hier, zij heeft 20 km gelopen en we kletsen wat.
André trakteert op een biertje, dat hebben we wel verdiend en zoeken een plekje. Dat is best moeilijk, het is hier erg druk! We genieten hier nog even na in het zonnetje en dan wordt het tijd om naar het station te lopen, dat is nog een aardige tippel! Maar ook hier heb ik geen problemen mee en het station is snel bereikt.
Dan komen we vlak voor het station Marijke, Peter en Alfred tegen, zij hebben vandaag de 42 km route gelopen en samen wachten we op de trein die niet lang op zich laat wachten. Ik kan 1 halte meerijden tot Sloterdijk en dan neem ik afscheid, mijn trein staat er al!
Gelukkig haal ik het net en na een uur kom ik aan in Schiedam alwaar Hans mij oppikt met de auto.
Moe maar heel voldaan over deze gezellige dag stap ik om zes uur over de drempel in Spijkenisse.

Bekijk hier de foto's

Kennedymars Vijfhuizen 5-6 september 2015 / 80 km

Het is zaterdag 5 september, een lange dag om mij voor te bereiden op de komende Kennedymars van Vijfhuizen. Die begint deze avond om 22.00 uur. Als ik mijn spullen bij elkaar heb rij ik met Hans mee naar Vijfhuizen.
Daar aangekomen is het al gezellig druk in de kantine van een voetbalvereniging waar ik mij kan aanmelden. Gery en Ben zitten achter de inschrijftafel en ik maak even een praatje en ik krijg de routebeschrijving met toelichting. Er zitten bonnetjes bij die ik bij elke rustpost moet inleveren, een consumptiebon voor bij de laatste rust en een toegangskaart voor het duingebied "de oase".
Ik zoek bekenden in de zaal, zie Tina en Trudy zitten en later komen Bert, Jan, Jos en Eric er ook bij. Gezellig, eventjes bijkletsen! Monique komt ons even uitzwaaien.

Als het tegen tienen loopt gaat de menigte naar buiten, naar de feesttent waar de officiële start gegeven wordt. Na een toespraak van Cor de voorzitter en een uitreiking van een oorkonde voor Sandra die haar 100ste KM gaat lopen, is het precies 22.00 uur en kunnen we vertrekken! Het weer is wisselvallig met af en toe een buitje en er staat een flinke wind, windkracht 5!

Het eerste rondje gaat heel snel voor mijn doen, Gery en Trudy gaan als een speer, die kan ik helaas niet bijhouden. Toch heb ik een lekker tempo en ik word aangesproken door een jonge dame, Fransie, zij vindt mijn lichtjes om mijn enkels zo leuk. En als vanzelf ontstaat er een leuk gesprek en gaan de km's snel voorbij. We lopen langs de Polderbaan en ik zie een paar vliegtuigen van dichtbij opstijgen, erg indrukwekkend!

Na twee uur lopen heb ik er 12 km op zitten en is er een rustplek bij de feesttent waarvandaan we vertrokken zijn! Ik zoek snel het toilet op, een beetje jammer is dat er van de zeven toiletten maar drie (!) open zijn, het feestpubliek maakt er ook gebruik van dus het is wachten geblazen.........

Na een kopje thee en een fles water voor onderweg ga ik weer op pad, op naar de tweede rust in Spaarndam en dat is ruim 10 km verder. De route ernaartoe daar kan ik kort over zijn: zwaar door de felle tegenwind, en heel erg laaaaaaaaang en saai! Ik word ook nog gebeld door de organisatie..........of ik nog op de route was want ik was vergeten om mijn nummertje in te leveren! Attent om daar op te letten!!

Wat ben ik blij wanneer ik de wagen zie waar de rust is. De ingang van deze rustpost is een hindernis opzich: een laadklep van een vrachtauto! Nu zijn de spieren nog niet zo stijf maar straks.......Hier kan ik over mijn tas beschikken en ik krijg een heerlijk kopje thee van de lieve verzorging. Ook is er een broodje bal te krijgen maar ik denk dat mijn maag dat niet prettig zal vinden dus ik bedank ervoor. Hier hoor ik wat een BVO-tje is.......bier voor onderweg! Dat is hier ruimschoots te verkrijgen maar niet voor mij.

Vanaf deze rust wordt het een spelletje spoorzoekertje, de aanwijzingen zijn slecht te onderscheiden en soms missen we zelfs een aanwijzing waardoor we verkeerd lopen. Een telefoontje naar de organisatie en het gebruik van de GPS op de telefoon brengt ons weer op de goede weg. Ik heb het gevoel dat we rondjes aan het lopen zijn en ik ben blij dat ik niet alleen loop hier, het is best donker......

We missen nog een aanwijzing dat we de trap op moeten naar de brug die we over moeten. Na de brug is er weer een rust op 30,5 km en weer in een vrachtauto. Hier wachten we op het sein dat de pont gaat varen en dan mogen we een cruise maken van drie minuten. Brrrrrr....wat is het koud en het regent een beetje. Een wandelaar die meegaat op de pont zegt tegen me dat wat nu gaat volgen heeeeeeel erg saai is. En bedankt! Hij heeft gelijk..........een lange, lange dijk volgt! En er staat een straffe wind waardoor het dubbel zwaar wordt. Ik heb hoge nood en duik de struiken in bij gebrek aan beter......

Dan volgt er een stuk route door een industrie gebied en een meubelboulevard in Beverwijk, niet erg inspirerend. We passeren de Bazaar, waar ik wel eens geweest ben jaren geleden alleen herken ik de omgeving niet meer. Het begint al licht te worden en ik heb het idee dat ik aan het slaapwandelen ben, het gaat op de automatische piloot.

De vierde rust in Velsen-Noord is iets verlegd vanwege een wegomlegging en als we daar aankomen mogen we weer de laadklep op, de vrachtwagen in. Hier kan ik weer bij mijn tas en haal er wat spullen uit die ik nog nodig heb voor onderweg. En er is ook weer vanalles te krijgen waaronder pannenkoeken!! Hier heb ik wel trek in!
Jammer dat de wagen schuin staat, ik heb niet het idee dat ik uitrust en moet me schrap zetten om goed te kunnen zitten!! Mijn voeten branden, ik ben moe en heb er even geen zin meer in.

Een groot stuk langs het industrie gebied van IJmuiden en langs de sluizen, de cement fabriek ENCI en Corus/Tata Steel is ook al niet mijn favoriete omgeving! Ik zie het plaatsnaambord van IJmuiden en ik laat me op de foto zetten in de inmiddels traditionele houding....ik heb er weer lol in!
We lopen de haven in van IJmuiden en ik hoor dat vanaf hier de schepen voor Sail Amsterdam binnenkomen, wat zal dat een spektakel geweest zijn! Er is ook een terminal van DFDS Seaways, voor de boot naar New Castle. Ik moet nodig naar het toilet en gelukkig krijg ik hier de gelegenheid voor en nemen we tevens even de tijd voor een rustpauze met koffie op echte stoelen!

Bij de strandopgang IJmuiderslag op 50,7 km is er ook een vrachtwagenrust waar we een lekker soepje krijgen, hier blijven we niet zo lang omdat we anders krap in de tijd komen. Maar dat soepje gaat er goed in hoor, wat een fijne verzorging want hij smaakt goed!!

Vanaf hier gaan we het strand op, het is gelukkig eb en we hebben de wind in de rug. En de zon gaat zowaar even schijnen, ik kom een beetje bij. Het strand loopt lekker en we maken een paar foto's. Ik hou van het strand en de geluiden hier, heel rustgevend en ik loop te genieten! De wind geeft de golven mooie schuimkoppen en er zijn veel kite-surfers in de weer! Ik vergeet even waar ik mee bezig ben.

Na zes kilometer over het strand twijfelen we of we de strandopgang op moeten, ik kijk even op Google maps en zie dat we vlakbij Parnassia zijn. Het is flink werken voor de beenspieren maar uiteindeljk komen we boven. Twee andere wandelaars komen tegelijk met ons boven en we besluiten om hier even te pauzeren, op een lekker bankje! Ik trek mijn sok uit van de linkervoet, er zit een irritatie. Die verhelp ik even en we genieten van een lekkere consumptie.

Later blijkt dat we een strandopgang later naar boven moesten maar we kunnen parallel aan het strand lopen om later weer op de route te komen.
We mogen het Duinpieperpad op, een deel van het Nationaal Park Zuid Kennemerland. Een pad door de duinen en in een prachtige omgeving. Ik probeer me te concentreren op de omgeving om mijn lichamelijke ongemakken te negeren. Dat lukt maar nauwelijks, het is een zwaar parcours want het is niet helemaal vlak!
Ik zie een bankje en kan me niet bedwingen: ik MOET even zitten, al is het maar vijf minuten! We zitten tegenover een anti-tankwal, in dit duingebied zitten veel Duitse bunkers. En dan komen we twee pijlen-ophalers tegen, die moeten we voor blijven dus we stappen maar weer op.....

We zijn inmiddels aangekomen in Zandvoort en ik herken de omgeving van een andere tocht, de 30 van Zandvoort. En dus ook het Visscherspad en ik loop te mopperen omdat het een lange, saaie weg is. We lopen richting Bentveld naar de volgende rust in Zandvoort nabij restaurant De Duinrand, ik heb nu 64,8 km gelopen.

Hier zitten weer dezelfde mensen die ik elke keer tegenkom bij de rust en ik kan hier allerlei lekkers krijgen, maar ik krijg niets door mijn keel, ik ben alleen maar erg moe en zit in een vreselijke dip! Gelukkig komt Hans me hier opzoeken en ik krijg een stevige knuffel. Ik kan er weer even tegenaan. In het restaurant ga ik even naar het toilet, waardoor ik achterop de achterhoede kom. Met muziek op de oren loop ik over de route door het duingebied de Oase. Ook een zwaar parcours vanwege het vele stijgen en dalen. Ik ben het nu goed zat en ik moet mijzelf dwingen om door te lopen. Het is gek, ik ben een "ervaren" kennedymarsloopster, dit is mijn zevende, maar toch is elke mars anders! Deze valt me enorm zwaar en waar dat aan ligt? Ik weet het niet......het is wel de bekende "65-km dip".

Doordat ik een gezinnetje naar boven zie kijken, ze staan stil, kijk ik ook en zie daar een ree zitten! Hij blijft stil zitten alsof hij gewend is aan publiek en ik neem een foto. Later hoor ik dat daar 3000 stuks leven!

Nadat ik bijna bij het eind van het duingebied kom word ik gebeld door een mede-wandelaar omdat er een pijl ontbreekt waardoor ik wellicht fout zou kunnen lopen. En ja hoor, als ik daar aankom, geen pijl! Blij dat ik toch op de goede weg ben! Onderweg kom ik het achterhoede groepje tegen, waaronder de pijl-ophalers, zij wachten mij op zodat we gezamenlijk weer verder kunnen. Dat vind ik erg attent! Ik ga heel even bij hen zitten en laat merken dat ik er even heel erg klaar mee ben!! Maar zij peppen me weer op voor het laatste stukje.

Bij de volgende rust op 73 km word ik ontvangen door een lieve vrijwilligster, ik krijg een knuffel van haar omdat ze merkt dat ik het zwaar heb. Wat lief hè? Dit heb ik even nodig......en Hans is er ook weer. Hier is het reuze gezellig en we dollen wat met elkaar. Hans maakt er foto's van. Hier krijg ik ook vanalles aangeboden, maar krijg alleen een paar dropjes door mijn keel en neem een flesje water mee voor onderweg.

Nog 4,5 km naar de volgende rust. De zon schijnt lekker en de wind is iets gaan liggen. Ik heb mijn muziek aan en ik weet dat ik bijna bij de finish ben en stap dapper door. Even word ik in verwarring gebracht want ik denk dat de rust bij de molen is die ik al snel naderbij zie komen, maar helaas, ik moet eromheen.

Bij Restaurant De Molenplas is het druk, er is een feestweek aan de gang, enorm druk en gezellig, dat wel maar ik ben blij dat ik ook hier even kan zitten......
Alleen krijg ik de kriebels, want het is al 17.00 uur!! Dus neem ik niet de tijd voor een ontspannen rust alhoewel een lekkere consumptie van organisatie voor me staat. Al is het nog "maar" 3 kilometer, de schrik slaat mij om het hart dat ik het niet ga halen. Daarom besluit ik alleen op te stappen, de achterhoede groep zal mij toch wel inhalen.
Een heel smal paadje langs de ringvaart lijdt me naar Vijfhuizen. Het begint weer donkerder te worden en het miezelt licht. Ik word ingehaald door Henkie en samen komen we over de finish bij de feesttent! Het is 17.55 uur.
Wat een belevenis was dit weer! Ik ben blij dat ik het toch gered heb!
Ik meld mij af in de drukke feesttent, krijg een bos bloemen, medaille en een oorkonde, Hans maakt er foto's van en dan kan ik eindelijk in de auto stappen.....lekker uitrusten! Dan barst de bui los, ik ben blij dat ik binnen ben!!

Ik wil de organisatie bedanken voor deze soms toch wel mooie, afwisselende maar zware Kennedymars. Wat een topverzorging met gehaktballen, pannenkoeken, soep en ananas! Allemaal even lekker. Dat maakte de tocht ietsje makkelijker......


Bekijk hier de foto's