Rotterdam Night walk 27-12-2023 / 7 km

Om het jaar af te sluiten lopen we in Rotterdam de Nightwalk. Na het werk in Schiedam haalt Hans mij op en rijden we naar station Vijfsluizen om met de metro naar Coolhaven te gaan. De route gaat langs het Erasmus MC maar ik moet plassen (wanneer niet!) en gaan het ziekenhuis in. Na het toilet ook gelijk maar wat te eten halen bij de AH to go. We eten het op in de hal, het is inmiddels 18.30 uur. Als we de uitgang uitlopen aan de achterkant zien we een lange sliert lichtjes……wandelaars van de Rotterdam Night Walk. We sluiten aan en lopen de donkere straten in. 

In het Museumpark zien we de eerste licht show, een man met beat box en opzwepende muziek in een verlicht pak. Wel leuk om te zien met op de achtergrond het Depot. Dat is een gebouw met spiegels en mooi in het donker, de maan en de bomen er omheen. 

De rij bij de eerst stempelpost gaan we voorbij, we hebben tenslotte geen stempelkaart. We lopen weer tussen de vele wandelaars naar de Kunsthal en hier kan je ook naar binnen maar wij lopen uiteraard weer door. Even is er twijfel over de route want er is een pijl gedraaid. We denken op de splitsing te zijn maar nee, dat klopt niet. De splitsing is goed aangegeven met grote borden en even later gaan wij die richting ook op, over de Kruiskade. Hier lopen is alleen aan te raden als je samen bent, het is een duistere straat met veel kroegjes en buitenlandse eet tentjes. 

Uiteindelijk lopen we langs een paar vuurtjes, aangestoken door een entertainment team maar wij staan er niet stil. Echt spectaculair is het niet! Omdat we op tijd thuis moeten zijn voor de boodschappen van Picnic lopen we bij Delfshaven naar het metrostation aldaar. Maar eerst nog een brugmomentje met de molen van Delfshaven verlicht op de achtergrond. We hebben er in totaal 7 km op zitten als we in de metro naar Vijfsluizen zitten en zijn weer op tijd thuis om de boodschappen in ontvangst te kunnen nemen. Ondanks dat deze tocht niet echt in de planning zat hebben we lekker gelopen en ik vond het wel jammer dat we gebonden waren aan de tijd want de route was leuk. Misschien voor volgend jaar?

Winterserie Hart van Brabant / 17-12-2023 / 15 km

Gisteravond hebben we de spullen al klaargezet want vandaag zouden we naar Tilburg gaan voor een wandeling. Er is droog weer voorspeld en misschien zelfs een zonnetje, dat hebben we al heel lang niet gezien.

De rit naar Boerke Mutsaers, waar het startbureau zit, duurt maar een uurtje en om half 9 komen we daar aan. De koets bij het station gezet want daar is nog genoeg plek. Aanmelden bij een van de vrijwilligers van Hart van Brabant die de tocht organiseert. Maar de dame achter de tafel heeft er blijkbaar niet zo’n zin in, ze is behoorlijk chagrijnig: goedemorgen kwam nauwelijks over d’r lippen en ik moest een formuliertje invullen. “Hier invullen” commandeerde ze……nou ja, dat kan ook anders hè? Een stempeltje krijgen kan ook eigenlijk niet want dat kan na afloop. Met veel moeite kan ik toch een stempel en een plaatje krijgen! Gauw weg wezen hier……

Het is niet druk en samen lopen we de stad uit, langs de Tilburgse Universiteit en het bos in. We passeren een wat oudere heer die aan ons vraagt of we hier voor het eerst lopen. Nee, is ons antwoord. Dit is volgens mij de 8ste keer ofzo. Toen liep hij leeg over zijn wandel prestaties en afstanden die hij gelopen heeft en luisterde amper naar wat ik te vertellen heb. Ik ben dan al snel klaar met zo iemand! Dus toen we een smal paadje over moesten zette ik de pas erin……hij had ook niet zoveel met McDonalds. Gelukkig voor ons, dan komt ie ook niet bij ons zitten!

We zien wat leuke vogelhuisjes, Hans maakt een foto en dit is ook de enige van de dag!

Bij de rust aangekomen bestellen we een kop cappuccino, en Hans wat te eten. Daar zijn we wel aan toe! Als we zitten te eten zien we de oude man voorbij komen. Dus wij nog wat langer zitten want ik wil hem niet nog een keer tegen komen!

 Nu is het nog maar zes kilometer naar de finish en daar valt niet zoveel over te vertellen. Behalve dan dat het een vrij saai stuk is door de bebouwde kom en we na 70 minuten weer bij de auto aankomen. We gaan niet meer naar het startbureau want we worden bij mijn schoonouders verwacht. Ik weet niet of we nog een keer hier gaan lopen. We kunnen ook niet meer bij Jan langs, want hij is onlangs overleden! Ik heb het nu wel gezien in Tilburg. Wat ik wel fijn vind aan deze tochten, de aanwijzingen zijn genummerd en die vind je terug op de pijlen en het is uitstekend gepijld! Toch nog wat positiefs!

Centerparcs Meerdal november 2023 / 16 km

Het is altijd fijn als de start van je wandeling vlakbij is, daarom gaan wij in onze vakantie lekker wandelen! In het Meerdal hebben wij een huisje vlakbij de bosrand. Helaas ben ik flink verkouden geworden maar we gaan toch op pad, het is ook wel heerlijk weer om te wandelen! Heel koud maar droog en het heeft vannacht gesneeuwd dus dat is altijd mooi in een bos.

We kiezen de Schadijkse route die 11,5 km is. Dat is goed te doen. We starten niet zo vroeg op de dag en willen natuurlijk op tijd binnen zijn voor het donker wordt. De route is gepijld met groene pijlen, dus dat is heel fijn. De pijlen zijn regelmatig te zien en goed geplaatst, je hebt geen beschrijving nodig zo.

De eerste uren komen we helemaal niemand tegen, wat is het stil in het bos. De ondergrond is wisselend. Dan weer een pad vol dennennaalden, dan weer bospad. Ook heuvels komen we natuurlijk tegen want we zitten in Noord-Limburg! Soms is het een hele uitdaging om het pad te volgen omdat ze ondergelopen zijn. Maar wij houden daar wel van en kiezen een alternatief. Hierdoor doen we lang over de route en ik wil ook wat vaker rusten vanwege mijn verkoudheid, ik heb haast geen lucht!

We pakken af en toe een bankje, die veelvuldig voorkomen gelukkig. Dankzij de zitjes in de tas kunnen we droog en warm zitten! Leve de ANWB! Maar we blijven niet lang zitten want het is best koud!

De eerste wandelaar die we zien is een Snelle Jelle die ons voorbij stuift. Niet lang daarna zien we twee boswachters op de heide. Want ja, we lopen ook een stukje over de hei! Daar is een monument geplaatst van een gefusilleerde man, we blijven er even bij stilstaan. Bedenken ons: waarop juist DIE plek?? En waarom??? We zullen het nooit weten maar het blijft wreed.

We komen ook een gedenkplaats tegen van een geliefd persoon, een mooi boeket hangt aan een boom met de tekst:Ik mis je al 16 jaar….

Een kudde schaapjes blokkeert de weg maar ze laten ons gewoon doorlopen hoor, er is geen beweging in te krijgen. Na 11,5 km staan we weer bij het hek van het park en gaan we ons lekker opwarmen in het huisje. Dit was een leuke wandeling.

De andere dag besluiten we een korte wandeling te maken, maar dan echt kort! Vlakbij ons park zit een ander park van Center parcs, de Limburgse Peel. Nooit geweten dat daar nog een park zit. Kleinschaliger, dat wel. We lopen tot we bij de Market Dome zijn, nemen een bakkie met wat lekkers, en gaan weer terug. Bij elkaar 5,5 km en ook een mooi stukje natuur gezien met allerlei vennetjes en bankjes met houtsnijwerk. We lopen een stukje door het Avonturenbos en langs een grondwater peil. Vandaag is het iets minder koud maar toch ben ik blij als we weer in het huisje zijn. Kan ik weer lekker in bad!

Het was weer genieten van deze dagen in een andere omgeving! 

Meer foto’s

Westerborkpad Amersfoort - Nijkerk 7 km en Nijkerk - Putten 14 km

Amersfoort Vathorst - Nijkerk 11 november 2023

Soms heb je van die dagen dat alles mis gaat….het begon al bij het ontbijt. Ik liet een schep yoghurt vallen op mijn weegschaaltje en de granola schepte ik naast de pot. Toen liet ik een besje op de grond vallen, dacht dat raap ik zo op, maar nee….ik stap erin.

Op weg naar Nijkerk, want we gaan weer twee etappes van het Westerbork pad lopen. Als we in Nijkerk aankomen is de parkeerplaats aan de voorkant vol, dat wordt omrijden. We vinden een plekje maar bij het perron aangekomen, vergeet ik mijn telefoon waar al mijn pasjes in zitten, hij ligt nog in de auto. Hans is zo lief om terug te gaan en zet de auto meteen een stuk dichterbij het perron. Even later komt de trein en een station verder stappen we uit. Helaas, een station te vroeg! We moeten bij Schothorst de etappe oppakken, daar waren we de laatste keer gestopt. Nou ja…..dan maar hier starten. De koffie tent verderop is super druk, we gaan weer verder.  En dat blijkt ook nog wat voeten in aarde te hebben, we kunnen het begin niet vinden. Dan maar terug naar het station. De beschrijving zegt, dat we aan de achterkant van het station een fietspad op moeten maar het blijkt de voorkant te zijn! En het is maar goed ook, want we waren vergeten uit te checken….elk nadeel heeft een voordeel!

Het is nu een korte etappe, maar 7 km. Is niet erg want het is regenachtig. Maar vandaag toch grotendeels met een zonnetje. De route is niet bijzonder, veel langs het spoor en lange rechte wegen. Onderweg wat foto’s van plaatsnaamborden en de donkere luchten die we in de verte zien.

We komen aan in Nijkerk en hebben trek in een bakkie en wat eten, het is al ver in de middag. Maar eerst nog effe boodschappen doen bij de Appie onderweg.

Daarna lopen we een eettent binnen, iets met “bijzonder”. Het blijkt een soort brownies and downies te zijn, het is druk en er komt maar geen personeel langs. Dus wij weer naar buiten om een andere tent op te zoeken. Vlakbij het station weten we een leuk tentje waar we al eerder lekker gegeten hebben, ‘t Koetshuis. En het was inderdaad weer heerlijk eten en een lekkere cappuccino met een likeurtje erbij, dat hebben we wel verdiend.

Dan rijden we naar Ermelo waar we een B&B geboekt hebben, Het Kantoor. Om 16.00 uur precies komen we daar aan en worden er welkom geheten en krijgen uitleg over het verblijf. Klein maar voldoende voor een nachtje.

En dan kom ik er achter dat ik mijn leesbril vergeten ben! Tsjonge……dan maar snel de auto in en naar het centrum gereden, het Kruidvat is nog net open! 

In het huisje is geen tv. Dat is niet erg want ik heb ook mijn boek bij me maar zonder bril doe ik niets…!

Hopelijk vergaat ons de dag van morgen beter als vandaag. Hoewel dat ook wel iets heeft, niets is voorspelbaar!

Nijkerk - Putten 12 november 2023

Zondag gaan we na een uitgebreid ontbijt in onze B&B naar het station in Putten. Dan rijden we naar Nijkerk met de trein om vanaf daar de route te vervolgen. Het weer is prima, geen regen van betekenis en niet echt koud. Hoewel Hans daar anders over denkt want de muts gaat op en de handschoenen aan!

Hier zijn best veel monumenten ter nagedachtenis aan de Joden vervolging en wij staan er even bij stil.

Het is ook rustig in het dorp en alle winkels en horeca zijn gesloten. De zondagsrust wordt hier wel gerespecteerd. Als we het dorp uitlopen moeten we een heel lang stuk langs de spoorlijn lopen, de spoorlijn die een rode draad vormt tijdens de wandelingen van het Westerborkpad. Deze route heb ik al een keer gelopen samen met Fred dus het komt mij bekend voor allemaal. Omdat het zondag is, rijden er gelukkig niet zoveel auto’s langs, het is een smal weggetje! 

Het pad gaat verder door het bos maar omdat het zo geregend heeft de laatste tijd wordt onze weg versperd door een mega plas! We proberen nog eromheen te lopen maar helaas…..de plas is te groot en te diep. We keren terug en gaan over het asfalt verder. We waarschuwen nog enkele wandelaars voor de plas maar sommigen wagen het erop. Een ander paar loopt met ons mee terug, die hadden ook geen zin in natte voeten!

Eindelijk zien we Putten in de verte en lopen niet door het dorp helaas. 

Op 2 oktober 1944 werd Putten omsingeld door de bezetter. Als vergelding voor een kort daarvoor gepleegde aanslag, brachten de nazi’s 660 mannen vanuit Putten naar kamp Amersfoort. In Putten staat een beeld van een vrouw. Dat stelt een weduwe voor. Ze staat met haar gezicht gericht op de Oude Kerk waarvandaan de mannen werden gedeporteerd naar het concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg.

We hebben zin in koffie met iets lekkers maar de eerstvolgende eettent zit bij het station! Maar voordat we daar zijn….de laatste loodjes zijn altijd het zwaarst! We zien eindelijk het treinstation en het café is dit keer wel open maar Hans wil liever iets onderweg eten. Dat doen we dan ook. Het is 14.00 uur als we weer uit Putten weg rijden. De volgende etappe zal in het voorjaar gelopen worden want het zal steeds kouder en natter gaan worden ben ik bang. 

Meer foto’s

RS80 Brielle 4-11-2023 / 15 km

Het is zaterdagochtend 4 november en de weersvoorspellingen zijn niet al te best. Vanaf het middaguur regen. Maar toch trekken wij de wandelschoenen aan om naar Brielle te rijden en daar mijn zelf bedachte tocht voor RS80 te lopen. Twee jaar geleden ben ik daarmee begonnen en vandaag kunnen de wandelaars meegenieten. 

Het startbureau zit in het restaurant De Brielse aap in een kas buiten. Een praatje met de vrijwilligers en daarna kunnen we op pad.

De route begint in het stadje Brielle en heeft een rijke historie en mooie pandjes en straatjes. Ook een stadswal waar we gedeeltelijk overheen lopen. In het centrum aangekomen zien we een bord buiten staan: hier koffie voor wandelaars! Wij aarzelen geen moment en gaan naar binnen. Het is een klein zaakje en heet Bij koffietje en binnen zie ik een aantal bekende wandelaars. Ik zeg tegen de eigenares dat ik het bord buiten leuk vond. En toen vertelde ze dat ze gisteren twee mensen in de zaak had met hesjes die vertelden dat ze een wandelroute aan het uitzetten waren en bedacht dat het dan wel leuk zou zijn om het bord buiten te zetten. Een goed plan! De koffie is heerlijk en niet duur! We genieten van een rust momentje en maken een foto van de buitenkant.

Het is nog steeds droog en onderweg komen we een paar wandelaars tegen van “de groentjes” , een wandel club uit Zoetermeer. Ik maak een praatje met een van hen en hij zegt dat ze twijfelen aan de afstand die ze willen lopen omdat het bijna flink gaat regenen volgens buienradar. Hij laat het zien en inderdaad, om 11 uur barst het los. Nu is buienradar niet altijd even betrouwbaar maar soms komt de voorspelling uit. We gaan het zien…..

Als we bijna bij de tweede rust zijn bij voetbalvereniging Brielle gaat het druppelen. Ik zie Ed naar buiten komen en maak een praatje, ik heb hem lang niet gezien of gesproken. Het gaat goed met hem! Binnen genieten we van een heerlijke kop koffie en zien we verschillende wandelaars met regen kleding binnenkomen. Wij zitten heerlijk droog. Hans neemt nog een snack en voor mij een tweede bak koffie. De koffie is hier ook niet duur met lekkere, verse melk!

De laatste vijf kilometers lopen we in de regen maar het regent niet super hard. Het Vrijheidsbos waar we doorheen lopen is op verschillende plekken onder water gelopen, maar de paden zijn iets verhoogd waardoor wij daar geen last van hebben. Vlakbij de finish zie ik Saskia en ik maak een babbeltje met haar de weg er naartoe, zij woont vlakbij in Vierpolders en gaat lopend naar huis. Het is “maar” vier kilometer zegt ze!

Dan komen we bij de finish aan en ik meld ons af. Els overhandigd mij een cadeaubon als dank voor het bedenken van de route en verteld dat er 240 mensen op af zijn gekomen. Blij en tevreden rijden we naar huis, nagenietend van een leuke wandeltocht.

Henk, bekend als Heopa, heeft prachtiche foto’s gemaakt van de 25 km route die zijn

Hier te zien.

Meer foto’s hier

Tussen Slik & zand Ameland 26-10 / 18 km

Voor de derde keer gaan wij naar Ameland om daar de Slik & Zand tocht  te lopen. Het is de 12e editie. De start is vanaf het plaatsje Nes, waar ook ons hotel zit. We hebben een kamer in Hotel Westcord geboekt en dat is ongeveer twee kilometer lopen vanaf de veerpont. Maar het regent al de hele dag en als we op het eiland aankomen is het ook nog eens hard gaan waaien dus we nemen de bus. Maar voordat die vol is en weg rijdt…….tegen vijven komen we aan in het hotel, doorweekt en koud.

Gelukkig is het weer op zaterdag omgeslagen en is het wel bewolkt maar droog! Na het ontbijt lopen we op ons gemak naar de start op het kerkplein en horen we dat de starttijd van 9.30 uur niet vastligt en kunnen we gewoon vertrekken na een start selfie. Karin en Gaby zijn er nog niet maar wij denken dat zij ons straks wel in zullen halen. Helaas, niets is minder waar…..we hebben ze de hele dag niet gezien!

De route begint over een ellenlange dijk van wel 4 km lang. Maar we hebben de wind in de rug en het loopt wel lekker. We worden op de foto gezet door een fotografe die Anja Brouwer heet. Ik vraag voor de gein of ze familie is maar nee…..

Daarna over een zogenaamd “oliefantenpaadje”, een heel smalle doorgang waar je achter elkaar aan moet lopen. Daar voel ik mij wat opgejaagd want er zijn best veel wandelaars. Maar niemand passeert mij tot we weer op vaste grond lopen, richting de camping waar een rust is. En omdat we in de voorhoede lopen hoeven we niet in de rij voor de “koffie” met wat lekkers zoals cake, ontbijtkoek en dropjes. Dat is niet aan mij besteed en de koffie is warm water met een koffiesmaakje.

We kunnen lekker in het zonnetje zitten en zien Margriet en haar broer voorbij komen. Zij wijst mij op een toilet op het kampeer terrein. Vanwege de lange rijen bij de toiletten. Daar ga ik ook niet staan maar ik heb mijn plastuitje bij me, dus dat komt wel goed. Ik heb het toilet overigens niet gezien.

Het vervolg van de route leidt ons naar het strand maar voordat we daar aankomen lopen we door de duinen die vrij vlak zijn en uiteindelijk over een lange grasdijk. We kunnen ook een stuk over het fietspad maar of dat nou een goed idee is……het is namelijk best druk met fietsers!! Maar uiteindelijk komen we aan op het strand. Het is heerlijk daar want het is niet meer zo koud en af en toe schijnt de zon en het is droog. We hebben trek in een echte kop koffie en lopen op een strandtent af. Hans denkt dat ie dicht is maar we gaan er gewoon even kijken. Hij blijkt nog open te zijn ook en we bestellen koffie. Het is niet druk want de rustplaats is verzet, oorspronkelijk zouden we hier van de organisatie een rust hebben maar vanwege het slechte weer kon dat niet. 

Als we net onze koffie hebben begint het een beetje te druppelen en gaan onder een afdakje zitten. Het begint dan ook door te druppelen tot echte regen en we zijn blij dat we hier droog zitten.

Na de rust vertrekken we richting finish. We lopen het strand weer af en de duinen weer in tot de volgende rust bij Bravo. Maar daar is een lange rij waar wij niet in gaan staan. We hebben ook net gezeten dus we gaan er ook niet naar binnen. 

Eventjes zijn we in de war omdat we nog steeds geen splitsing gezien hebben en misschien lopen we nu wel op de 25 km route. We vragen het aan diverse lopers. Uiteindelijk blijkt de splitsing iets verderop te zitten en kunnen we gelukkig de goede kant op naar de finish. Die laat nu niet meer lang op zich wachten. We zien de Phenix molen al en het dorp is er vlak naast. Een finish foto wordt gemaakt van ons onder luid gejuich, een speldje en een paar sokken is onze beloning. 

We lopen naar café de Jong voor een late lunch. We hebben best honger gekregen! En we proosten met een finish biertje op de goede afloop. Daarna lopen we naar ons hotel en gaan een paar uurtjes relaxen. Morgen weer terug naar huis. Dan komen we Gaby en Karin en het hondje Luuk tegen op de boot. De terugreis was weer gezellig en we waren zo aan de overkant! Onderweg naar huis gaan we bij Van der Valk Wieringermeer lunchen en hiermee komt een eind aan een heerlijk wandelweekend.

Klik voor meer foto’s

100 bruggentocht Leiden 23-9-2023 / 19,5 km

 

Zaterdagochtend rijden Hans en ik naar Leiden waar we de 100 Bruggentocht gaan doen. Nog nooit gelopen, en het is ook de tweede keer georganiseerd door deze organisatie. Via internet ingeschreven en op het stadhuis aldaar je stempelkaart en routeboekje ophalen. We zijn lekker op tijd en het is niet druk. Na wat foto’s weer naar buiten om de 1e brug van de 100 te bedwingen. Helaas is het weerbericht niet al te best, het wordt een regenachtig dag!

De bruggen in Leiden, het zijn er veel want Leiden is een waterstad. Bruggen van honderden jaren oud en die gloednieuw zijn. Grote bruggen die het zware verkeer aankunnen en kleine bruggetjes voor voetgangers. En al die bruggen over al dat water voeren de wandelaars langs de rijke geschiedenis van de stad.

We gaan eerst even schuilen in een koffie tentje maar het is druk en er is weinig personeel. We wachten maar tot het een beetje droger wordt en uiteindelijk komt de cappuccino die helaas wel lauw was maar goed van smaak.

De bruggen en bruggetjes volgen elkaar snel op. En de routebeschrijving kan in de tas blijven want fout lopen is niet mogelijk, er is uitstekend gepijld d.m.v. krijtpijlen en bordjes. Ook de bruggen zijn genummerd zodat je weet waar je ongeveer bent.

Aan het begin van de route mogen we een stukje door de Hortus Botanicus, de botanische tuin van Leiden. Het is een tuin waar studenten van de universiteit de planten kunnen bestuderen. Het hoofd van de Keizerlijke tuinen in Wenen, Carolus Clusius, werd aangezocht om de tuin aan te leggen. Naast de kas zien we een reconstructie van de oorspronkelijke tuin. Ik vind het het erg mooi en het is hier rustig.

Hier is de eerste stempelpost. Je moet dus stempeltjes verzamelen. Dat gaat een beetje onhandig vind ik: een jongeman staat met een stempelkussen in zijn hand, zonder tafeltje en zonder bescherming tegen de regen. De volgende stempelpost missen wij en wij niet alleen er zijn er veel meer. De derde post moeten we zelfs voor in de rij gaan staan! De goede man zat wel dit keer maar niet onder een afdakje…..

Er zijn geen rustposten maar dat is niet zo gek, met zoveel horeca om ons heen is er keus genoeg. Bij het 50ste bruggetje gaan we naar de Mac voor een grote cappuccino en een schoon toilet. Heerlijk even de voetjes van de grond.

We vervolgen de route en zien ineens stempelpost 2 die wij gemist hadden. Het is een kiosk met wederom een lange rij. Wij slaan over……stempel 3 hebben we immers al.

Het druppelt nog steeds af en toe en soms moeten we echt schuilen, zo hard dat het regent. Dat is wel jammer maar het blijft toch wel een leuke wandeling, er is zoveel te zien! Als we langs een verzorgingstehuis lopen hoor ik ineens: daar loopt een RWV-er (ik heb de badge op mijn tas) en zijn het Veronica en Frans. Bij de volgende stempelpost blijven we staan vanwege een kleine rij en zij lopen op hun eigen tempo weer door.

We hebben nog niet gegeten en zoeken een bankje die niet op de route ligt. Bij een vijver met bootjes gaan we even zitten om wat te eten. Daaarna lopen we weer verder richting de Meelfabriek. We moeten daar langs en omheen en daar kom ik Caja tegen, hè hallo en dag! En lopen weer verder. We moeten een flink stuk langs water lopen en weer terug tot de Zijlpoort. Daarin huist een restaurant en willen wat gaan drinken hier maar het is ontzettend druk en heel erg warm dus we lopen linea recta weer naar buiten. Dan maar even op een bankje verderop.

Dit is onze laatste rust want we mogen nog twee kilometer tot de finish. Bij de 100ste brug, de eeuwen oude Visbrug, laten we ons vastleggen op de foto door andere wandelaars en wij doen het voor hun. Ons wringend door de mensen massa vanwege de markt komen we uiteindelijk weer bij het stadhuis en nemen onze medaille in ontvangst.

Nog een fotootje en dan op naar de parkeergarage om de hoek. We moeten 21 euro aftikken! Wat een geld…..en de wandeling was ook prijzig. Wel jammer want je krijgt er niets voor behalve een mooie medaille en een luxueuze routebeschrijving in de vorm van een boekje met foto’s en uitgebreide tekst. Die ga ik later op gemak doorlezen, maar eerst naar huis en een warme douche!!

Klik hier voor meer foto’s

Westerborkpad Hilversum Sportpark - Amersfoort Schothorst 19 + 13 km

  

Juist dit weekend, als de temperaturen op gaan lopen tot wel 32 graden, hebben wij het plan opgevat om een paar etappes te lopen van het Westerborkpad

We dachten etappe 7 en 8 te doen op zaterdag en etappe 9 en 10 op zondag maar dat liep even anders!

 

Dag 1 Station Hilversum Sportpark – Station Baarn (8,1 km) en Station Baarn – Station Amersfoort (10.7 km)

Zaterdagochten rijden wij naar Hilversum Sportpark omdat daar de vorige keer de wandeling eindigde. In een dichte mist rijden we daar naartoe. In een van de straatjes kunnen we de auto wel kwijt en lopen dan de route.

Het begint gelijk al goed, de bewegwijzering is niet te vinden dus daarom is het ook handig een GPS track erbij te hebben. Leve de technologie! En het begint al warm te worden ook al zijn we vroeg op pad gegaan! Dat belooft wat voor de rest van de dag!

 

De route is van Hilversum Sportpark naar Station Baarn. Omdat dit pad als rode draad het spoor heeft, kunnen we makkelijk de route volgen. Het Baarnse bos is stil en verlaten en de mist is grotendeels opgetrokken. We zien wel vaak zogenaamde Jacobsladders door de bossen schijnen door n het weerkaatsende zonlicht. Erg mooi! Na 8 kilometer zweten komen we eindelijk bij het station aan waar we de eerste de beste koffie shop induiken. We verlangen naar een bakkie. Hier is het lekker fris door de airco, een zogenaamde Stations Huiskamer. Ik ga in een van de twee grote, witte stoelen zitten, net een koningin!

 

Maar we hebben ook trek gekregen, hier kunnen we niet lunchen dus dan maar verder. Hans heeft een lunch gelegenheid gezien, een paar honderd meter verder. Het is De Generaal en we kunnen in de schaduw op het terras zitten. Heerlijk mensjes kijken! En lekker eten! Na het eten gaan we weer verder maar we zien op de kaart dat de route niet erg interessant zal zijn: in een rechte lijn naar het eindpunt! En het is heet, niet normaal meer voor september! We kunnen nog afsteken naar Soest maar dat doen we niet, we zijn bikkels! Wel rusten we af en toe. Een keer in het gras omdat er geen bankjes in de schaduw te vinden zijn, en een keer hebben we mazzel met een bankje in de schaduw.

 

Aan het eind van de lange, rechte weg mogen we een stukje van het Klompenpad lopen, lekker in de schaduw. Hans maakt onderweg nog een sanitaire stop en er stopt een auto om te vragen of het wel met mij gaat. Want ik zit te wachten op Hans, op de grond! Toch aardig......

 

Eindelijk komen we aan in Amersfoort. De aanwijzing geeft aan dat we bij huisnummer 22 naar de achterkant van het station kunnen lopen. Maar dit is echt een ellenlange straat, het begint bij huisnummer 520 of zoiets! En dan duurt het lang hoor, voordat je eindelijk bij huisnummer 22 bent! Eindelijk kunnen we naar het station lopen en de trein terug pakken naar waar onze auto staat. Eerst staan we op het verkeerde perron, maar dat komt gelukkig goed. Wat niet goed komt, is dat Hans zijn Barcelonapet heeft laten liggen in de trein, zo jammer! Moet ie morgen in de bloedhitte zonder petje lopen!

 

We checken in bij het Hotel van de Valk in Hilversum zodat we morgen niet al te lang hoeven te rijden om bij het beginpunt te kunnen komen van onze route. Maar eerst even lekker douchen, in bad en lekker eten!

 

Dag 2 Station Amersfoort – Station Amersfoort Schothorst (12,9 km)

 

Iets later dan gepland starten we na een heerlijk ontbijt in het hotel met de tweede etappe dit weekend. Etappe Amersfoort-Nijkerk is de bedoeling oorspronkelijk maar omdat het nog warmer zou gaan worden vandaag besluiten wij om “maar” 13 km te gaan lopen, tot Station Amersfoort Schothorst. Is maar goed ook, want het was nu wel errug warm!!

We lopen via de straten van Amersfoort naar Kamp Amersfoort. Een voormalig concentratie kamp.

Over het kamp heb ik het volgende gevonden qua informatie:

 

Nationaal Monument Kamp Amersfoort, gelegen op de grens van Leusden en Amersfoort, houdt de herinnering in stand van het leed dat ca. 47.000 gevangenen moesten doorstaan tijdens de Tweede Wereldoorlog. In dit concentratiekamp heerste een mensonterend regime van honger, mishandeling, dwangarbeid en executies.

Van oorsprong was Kamp Amersfoort een kazerneterrein van het Nederlandse leger. Vanaf augustus 1941 werden er door de nazi’s verschillende groepen opgesloten, zoals verzetsstrijders, ontduikers van de Arbeitseinsatz, communisten, gijzelaars, (vermeende) criminelen zoals zwarthandelaren, slachtoffers van razzia’s, ca. 2.500 Joden, 271 Amerikaanse staatsburgers, 123 Jehovah’s getuigen en 100 Sovjet-krijgsgevangenen. 359 gevangenen tekenden onder dwang een contract als SS-Frontarbeiter en belandden zo aan het Oostfront. Leden van twee beroepsgroepen werden wegens collectief verzet opgesloten, ca. 400 politiemannen en ca. 300 artsen. Naar schatting driekwart van de gevangenen werd naar andere kampen doorgevoerd voor dwangarbeid, waarvan velen nooit zijn teruggekeerd.

Op de historische plek is in 2004 is een herinneringscentrum gerealiseerd en in 2021 een grote museale presentatie. Daar wordt het verhaal verteld aan de hand van objecten, foto’s, documenten en wisselexposities, in samenhang met de monumenten en zichtbare sporen in het buitenterrein.

 

Wij lopen door het park omringd door herinneringen aan alle verschrikkingen die hier hebben plaatsgevonden. Iets om stil van te worden! We gaan even bij De Stenen Man zitten. Een heel groot wit beeld van een staande man. Hier worden regelmatig herdenkingen gehouden. Er worden ook rondleidingen gegeven, wij passeren vandaag twee groepen.

Bij restaurant Zuiver gaan we eventjes een bakkie koffie drinken om op te laden voor het laatste stukje. We steken de weg over en ik herken stukjes van de Amersfoortse Tweedaagse, de Dodeweg. Ook lopen we langs een Russische begraafplaats en ik voel niet de behoefte om daar een kijkje te nemen. Een klein stukje zandpad leidt ons naar de fietsersbrug, ook bekend van de tweedaagse die ons weer naar de overkant van de A28 rijksweg leidt.

 

We komen weer in de bebouwde kom van Amersfoort en mogen helaas weer een heel erg lange straat door om in het centrum aan te komen. We onderbreken dit eventjes om bij te komen in de airco van het Kruidvat voor wat boodschapjes maar moeten dan toch weer de hitte in! In het centrum is het nog best druk! Wie gaat er nou winkelen in deze hitte??? We zijn toe aan een lekker koud drankje en zien een sapbarretje. Daar bestellen we een large sinaasappelsapje voor Hans en voor mij een large watermeloen sapje. En dat was me toch lekker!! Als we weggaan krijgen we van de barman een klein beetje van een smoothie om te proeven en dat is ook erruggg lekker!!

 

Het laatste stuk is ook weer langs de spoorlijn naar Amersfoort Schothorst, zoveel mogelijk waar het kan in de schaduw lopen. Maar helaas, dat kan niet heel de weg. Eindelijk komen we aan bij het parkeerterrein waar onze auto staat. Op naar huis!! Ik heb een paar water flesjes in een koeltasje gedaan, dat komt goed van pas! Dit waren twee zware etappes mede door het weer, maar er was ook niet zo heel veel te zien onderweg. Amersfoort heeft een gezellig centrum, dat wel! Etappe 10 bewaren we voor een ander moment. We hebben er vandaag 13 km op zitten, en gisteren 18,9 km.

Wereldhavendagen 3-9-2023 / 16 km

Dit weekend staat in het teken van de Wereld Havendagen in Rotterdam. Vanaf vrijdag kan iedereen die dat wil, de haven van Rotterdam bezoeken. En er wordt ook altijd een wandeltocht georganiseerd door BoTu met de start vanuit de speeltuin. Makkelijk te bereiken per metro want parkeren is daar niet mogelijk tenzij je de hoofdprijs wilt betalen.

Hans en ik rijden zondagochtend naar Vlaardingen Vijfsluizen en zetten daar de koets neer om vervolgens met de metro verder te reizen naar Station Marconiplein. Vanaf daar is het nog een paar honderd meter naar het startbureau. We schrijven ons in voor de 17 km, lang zat!

We krijgen een routebeschrijving mee, maar die heb je eigenlijk niet nodig. Ten eerste is de route al jaren hetzelfde, en ten tweede is er goed gepijld. Maar wij hebben de tocht al een aantal keer op ons naam staan en kunnen de route dromen! ☺

Vanuit de speeltuin naar de Schiedamse weg, een fotootje van Delfshaven en over de Lage Erfbrug. De Euromast kunnen we al van verre aanschouwen. Dan naar het museum park en langs het Depot, of in de Rotterdamse volksmond ook wel De Pot genoemd. Het is een verzamelgebouw voor de kunst vanuit museum Boymans van Beuningen dat een verbouwing ondergaat, en dus niet toegankelijk voor publiek. Bovenin het Depot heb je een mooi uitzicht over Rotterdam.

Na het passeren van het Maritiem Museum, en de gebruikelijke foto’s, komen we bij de Oude Haven. Altijd een gezellig gezicht, al die horeca tentjes op een rij. Maar omdat het zondag is, zijn er nog niet veel zaken open, en gaan wij zitten bij Kade 4 waar nog meer personen zitten.

We gaan weer verder na een heerlijke cappuccino gedronken te hebben, de Willemsbrug over naar het Noorder Eiland. Daar lopen we vlak langs de Maas, het is prachtig weer en we genieten van het uitzicht op de Erasmusbrug. En er zijn al diverse demonstraties aan de gang waaronder een grote helikopter. Als we aan het eind komen van het eiland moeten we weer terug naar het vaste land en helaas is de helikopter alweer weg, dus geen foto van deze helikopter.

Bij de Erasmusbrug is het best druk, maar op zaterdag is het nog veel drukker! We lopen naar de Veerhaven maar willen nog wel eventjes pauzeren op de hoek bij het Hotel. Na de pauze kiezen we ervoor om nog voor een hapje eten te kijken, en zien een hamburger food truck, dat ziet en ruikt wel lekker! Op een bankje in de schaduw peuzelen we de vette hap op en het smaakt voortreffelijk. Best duur, €  8,50 maar ja, die gasten hebben natuurlijk ook flink te lijden gehad van de Corona crisis dus geef ze eens ongelijk!

We lopen de Veerhaven af naar de Maastunnel waar we onze waterflessen bijvullen want het is best warm vandaag. Je hebt daar een drinkwaterkraan, handig!

Bij de Mullerpier gaan we nog even op een bankje zitten om te kijken naar de bedrijvigheid op het water en naar de abseilers op de Erasmusbrug. Maar alleen deze pier lopen we rond, de andere laten we voor wat het is, dat is best een saai stuk.

Het stukje door Delfshaven doen we ook in een verkorte versie, we zijn er een beetje klaar mee, we weten het nu wel. Op weg naar de finish, onderlangs het Dakpark, zien we drie dames lopen en ik hoor: daaahag! Even later blijkt dit Martje te zijn, we spreken haar even bij de finish. We drinken er nog een drankje op en vangen daarna de terugreis aan. Het was een gezellige dag maar ik denk dat we hier voorlopig niet meer terugkomen. Het mag wel wat spannender allemaal, er zijn zoveel leukere paadjes te vinden denk ik!

 Meer foto’s klik hier

Heuvelland Vierdaagse 10-8 t/m 13-8 / 3x15 km en 1x7 km

De vakantie begint dit jaar met de Heuvelland Vierdaagse. Een prachtige Vierdaagse in Limburg, de naam zegt het al: erg heuvelachtig. Woensdag ochtend gaan we inpakken maar omdat Hans niet zo lekker is, vergeten we de start kaartjes! Daar kom ik pas achter als ik in bad lig, in het hotel. Het hotel, Van der Valk in Maastricht, heeft ook nog eens een verrassing in petto: een kamer pal naast het zwembad……jeetje wat een herrie! Ik heb daar geen zin in, dus gelijk terug voor een andere kamer en dat was gelukkig geen probleem. Wel op dezelfde etage, nou vooruit dan maar. We zitten goed en wel in de nieuwe kamer, zegt Hans waar is mijn rugzak? Die stond dus nog in de vorige kamer…..neeeeehhhh! Weer terug en de tas stond er gelukkig nog…hè hè! Dan in bad en daarna lekker eten in het restaurant, zo lekker! Ik had vegetarische ravioli met aardpeer, nooit van gehoord maar het was erg lekker! Daarna vroeg naar bed want morgen vroeg weer op!

Dag 1

Na het heerlijke ontbijt op pad, richting Berg en Terblijt. Dat is maar 8 minuten rijden. De start is op een nieuwe locatie en het is even zoeken, oriënteren. Al snel zien we Syl en Anneke, die checken zojuist in. Wij moeten dan nog even de kaartjes opnieuw laten drukken en dat ging zonder probleem. Al hoewel twee oudjes geen geduld hadden, die piepten voor….ach ja. We staan nog even te dralen tot Syl ineens haar telefoon kwijt is, jeetje! Gelukkig voor haar vond ze hem snel terug, je schrikt je het apezuur! 

We kunnen op pad en de stemming zit er al goed in. Al snel lopen we in de prachtige natuur, de paadjes zijn behoorlijk steil! Gelukkig heb ik nu goede wandelstokken bij me, ik kan mij goed in evenwicht houden. Er ontstaat af en toe een opstopping, omdat de paadjes smal zijn en je elkaar niet kan passeren alhoewel sommigen dan even op hun tanden moeten bijten! De routes lopen soms samen. Je kan 7, 14, 21, 28 of 42 km lopen! Wij kozen voor de “watjes afstand” zoals Fred dit noemt. Hij is er ook een beetje bij maar hij loopt 21 km die net een andere richting uit gaat en is vanmorgen vroeg al op pad gegaan, wij pas om 9.30 uur. Even later kom ik Jolanda tegen. Zij is met familie op pad, ook op de 14 km.

De rust is op precies 7 km en daar nemen we het er even van al is het even zoeken naar een schaduw plekje. Een echte Limburgse vlaai gaat er wel in! De koffie smaakt ook goed en we gaan hier ook even naar het toilet dat € 0,30 kost. Een oud vrouwtje incasseert de muntjes en maakt de toiletten schoon als dat nodig mocht zijn. Dat leverde weer aardig wat commentaar op: “nou, dat had wel bij de prijs inbegrepen mogen zijn……” “Betalen? Ja daahag, ik ga wel in de bosjes straks”. Ik vind het niet erg, het is niet duur en je hebt een fris toiletje, wat wil je nog meer??

Na de rust lopen we richting Valkenburg en we komen ook door het stadje zelf. Ik was er nog nooit geweest en hoorde over de overstroming van 2021 toen het water heel hoog stond. Je kan het je niet voorstellen als je er loopt! Hier maken we foto’s van elkaar en van de Geul die door het stadje loopt.

We mogen nog een kilometer of drie als we een ijsco tentje zien. Nog eventjes dan, hier genieten we van een ijsje waar Syl voor in de rij gaat staan. Het meisje is alleen dus het gaat niet erg snel en de mensen voor haar willen allemaal een ijsje met drie bolletjes! Wij houden het op eentje. Bedankt Syl, hij was lekker!

En weer door tot de finish. De route is vandaag iets langer. Als het lijkt of we linea recta naar de finish gaan komen we bedrogen uit, we mogen nog een D-tourtje maken! En hup, weer naar beneden en dus ook weer omhoog! Het heet niet voor niets Heuvelland Vierdaagse!  Het is vandaag best warm, we hebben veel zon gezien, en dat gaat ons een beetje opbreken. De weg omhoog is zwaar en we staan af en toe stil om bij te komen. Een dame zit op de grond, zij is onwel geworden. Gelukkig zijn er genoeg omstanders en hulp is onderweg. Als wij de weg opdraaien naar de finish horen we de muziek al en de ambulance komt er aan voor die mevrouw. Hans gaat ons afmelden en koopt nog wat consumptiebonnen. Ik ga aan een tafeltje zitten in de schaduw en wacht op de rest. Naast mij een echtpaar die voor het eerst deze tocht doet en zij vonden het prachtig. Ik kan het alleen maar beamen. Het is ook prachtig! Hoewel ik twee blaren heb, heb ik ook enorm genoten van deze dag! En dat ie langer was……ach, je ziet dan ook nog veel meer moois!

Als we naar de auto lopen, komen we Fred tegen en natuurlijk staan we even stil voor een foto!

Foto’s dag 1

Dag 2

De tweede wandeldag van de Heuvelland4daagse zit er weer op! En wat voor dag! Het zou warm worden, nou dat hebben we wel gemerkt. Bij de startlocatie zien we Hans, Syl en Anneke al zitten en we gaan op pad. Syl vergeet d’r wandelstok dus ze moet weer terug…..maar eindelijk, hebben we alles en kunnen op pad. Maar niet voordat we een leuke groepsfoto laten maken door….Jolanda! Die zien we weer vandaag alleen nu bij de start en de rest van de dag niet meer.

Na de foto gaan we het dorp uit, naar beneden over losliggende steentjes. Met de wandelstok erbij gaat het prima! Deze route van vandaag blinkt niet uit in schoonheid. Tenminste dat vind ik. Veel weidse uitzichten over het “plateau” van het Limburgse land. Want zo noemen ze dit soort uitzichten. Nou, ik ben er al snel klaar mee!! Het is ook nog eens bloedje warm en in heb last van mijn voeten dus ik heb het niet zo naar mijn zin! De appeltjes rust zit op ongeveer vier km. Ik lust geen appels tijdens het wandelen en zal blij zijn als de echte rust verschijnt. Daar moeten we nog drie km voor doorbijten! Ik krijg een appje van Syl: we zitten binnen. Gelukkig was er plek genoeg, eventjes uitpuffen. En als ik ga zitten is het net of ik smelt: het water gutst van mijn lijf!!

Na de welkome rust moeten de dames naar het toilet, en ik wacht effe op een bankje. Wel in de zon maar dat vind ik niet erg omdat er ook een windje staat.

“Als je op beide benen staat, kom je niet vooruit!” Een waarheid als een koe. Het is één van de vele tegeltjeswijsheden die iemand opgehangen heeft aan zijn tuinhek. Het waren er te veel om te onthouden maar deze vond ik wel leuk…Syl maakt een paar foto‘s van de bordjes. Mijn fototoestel blijft de hele dag in mijn tas, geen zin om foto’s te maken. In het plaatsje Sibbe waar Anneke haar logeer plek heeft, zien we een kerkje en Syl en ik gaan even daar naar binnen om een kaarsje te branden. Vlakbij is een restaurantje en ik kijk er verlangend naar….helaas besluiten ze om door te lopen….

Het is nog maar een paar km naar de finish en we maken af en toe gebruik van een stukje schaduw om te rusten of te wachten op elkaar. Als ik een flinke berg zie met grasland waar ik wandelaars overheen zie lopen denk ik: neeeeehhhh…..serieus???  Ik wil ter plekke stoppen, ik KAN niet meer! Of het nu door de warmte komt of door iets anders ik weet het niet maar ik verlang nu erg naar mijn bad in de airco gekoelde kamer!! Maar die laat nog even op zich wachten, de finish komt niet vanzelf naar me toe!! Ik moet toch echt verder en stapje voor stapje kom ik boven. Dan moeten we ook nog naar beneden……en daar zie ik een bankje waar Hans, Syl en Anneke even wachten. Anneke heeft het ook zwaar en samen blijven we op het bankje zitten, even bijkomen. Hans en Syl gaan vast, het is nog maar een stukkie! Ja…….wel een stukkie omhoog!!! Gloeiende gloeiende…..oké. Als we boven zijn hoor ik de muziek al van de finish en dan is het eindelijk zover en Syl legt ons finish momentje vast! BIER!!!! Ik wil alleen nog maar zitten in de schaduw……

En dan verzamelen we de moed om naar onze auto te lopen. Want mijn badje wacht! Heerlijk om naar uit te kijken na deze zware wandeldag. 

Gisteravond heb ik varkenswangetjes gegeten, erg lekker! Benieuwd hoe het eten vanavond is, het zal best smaken!

Foto’s dag 2 

Dag 3

 

Dag drie begint met appjes over en weer: “ga jij lopen of niet? En gaan jullie dan 14 of 7?” We zijn er nog niet helemaal uit want de weersvoorspelling is niet best maar ach, het meeste valt er naast. Hans van Syl gaat niet, hij heeft een bloed hekel aan regen. Syl wel, maar dan wel 7 km en Hans brengt haar naar de start. Anneke stuurt ook een app: ik wacht de buien af en start om 11.30 uur. 

Uiteindelijk spreken we om 10 uur af om samen met Syl de 7 km te doen dus zo gezegd zo gedaan. We gaan via Berg naar beneden, het dal in. En na twee km is er al een bananen post waar Syl bekenden ziet van haar. We zien ook het kasteel waar we de eerste dag bovenlangs liepen, het is een mooi plaatje geworden.

Het is steeds jasje uit jasje aan, het druppelt een klein beetje maar om het nou regen te noemen? Bij de rust op 4 km is het druk, klein en vol. Maar we hebben mazzel, een groepje wandelaars wil net vertrekken. En even later zien we ook Anneke aankomen die een zijweggetje genomen had, en niet de steile berg afgelopen is. We wachten de buien af want het begint nu wel aardig door te regenen. Tussen de druppeltjes door lopen we weer richting Berg, die berg dus weer op. Dit keer gaat het beter dan gisteren waarschijnlijk doordat het nu minder warm is.

Een knulletje van een jaar of 11 sprint de berg op met zijn wandel stokjes. Die gaat later vast de DoTo lopen! (Dat is een tocht van 100 km die op dit moment in België plaats vindt en waar enkele wandelvrienden van ons aan deelnemen).

Als we weer boven zijn, is het nog maar een klein stukje. Hier komen we morgen weer want de vlaggen hangen al uit en de tent voor de muziek staat al klaar!

We checken uit en drinken er nog een drankje op onder de luifel. We zien het steeds donkerder worden, en ja hoor, het gaat nu echt los!! Gelukkig zitten wij droog. We krijgen een appje van Anneke dat zij ook droog zit want ze stuurt een foto van een kopje soep. Ik koop nog een Heuvelland T-shirt en Syl wordt door Hans opgehaald op de afgesproken tijd, wij gaan ook weer terug naar ons hotel. Net als we de auto bereiken gaat het weer hozen! 

Gisteravond heb ik een entrecote gegeten en dat was ook erg lekker! En als toetje een brownie met een half bolletje ijs. Vanavond wacht ons het laatste diner hier want morgenochtend checken we weer uit. Na de wandeling rijden we terug naar Spijkenisse. Maar dat is pas morgen! Benieuwd wat de laatste wandeldag ons brengt!

Dag 4

Vandaag begint onze wandeldag met een zonnetje dus het jasje kan al uit bij de start! Als we op de parkeerplaats naar onze plek gedirigeerd worden en stilstaan, zegt Hans: kijk eens wie er naast ons staan? Syl en Hans! Dat is ook toevallig! Dus gezamenlijk lopen we naar de startlocatie waar Anneke al zit te wachten. En kunnen we ook een startfoto maken.

Wat wel jammer is, is dat we het eerste gedeelte hetzelfde lopen als gisteren op de 7 km. Nou ja, dat is nou eenmaal zo, het is toch wel gezellig zo met elkaar. We dalen af naar Houtem en komen alweer snel bij de fruit post waar nu appeltjes te krijgen zijn. Wij hebben nog een banaan in de tas en peuzelen die daar op. Wat natuurlijk voor verwarring zorgt bij de overige wandelaars want hè…….hier liggen toch geen bananen?? 

Hier zie en spreek ik Yvonne even, zij loopt voor het eerst deze Vierdaagse. Ze vindt het zwaar, en dat is het ook!

We lopen langs chateau St.Gerlach, waar Sil en Stans vaak logeren en ik ga bij het bord staan voor een foto: kijk, wij komen hier ook wel eens! En ik laat mij vereeuwigen bij een kunstwerk van ijzer dat een paard moet voorstellen. Je kan het kopen voor € 11.500!

Dan gaan we het spoor en de snelweg onderdoor om vervolgens weer omhoog te lopen over een modderig bospad. Het was glibberen en glijden maar met de wandelstok en af en toe met de hulp van Hans kom ik ongeschonden weer boven. Het plaatsje waar we aankomen heet Schimmert en hier is ook de rust. Het lijkt erg druk, en toch lukt het om een fijn plekje te vinden voor ons. Hier houden we het wel even uit! Riena komt ook aangelopen, en komt bij ons zitten. Maar helaas, aan deze rust komt ook een eind, 

Hans (van Syl) zit in de startblokken: gaan we nu?? Ja ja…..maar eigenlijk zit ik best wel lekker hahaha 🤣 

En ja, de finish komt niet vanzelf naar je toe, je moet er wat voor doen en we gaan weer op pad. Een lang stuk langs boomgaarden en maïs velden. Ik moet plassen en we zien een voetbalclub. Zou die open zijn? We wagen het erop en lopen erop af. Ja hoor, we mogen wel even in de kleedkamer naar het toilet. Wat fijn! En ook ons flesje water kan weer gevuld worden. Dat mis ik vandaag wel, extra waterpunten want het is best warm vandaag. 

En zo lopen we weer de weg onderdoor naar Berg en Terblijt. We mogen de weg omhoog volgen maar we weten nu dat deze beklimming niet zo heel erg zwaar is, want gisteren liepen we hier ook. Aan het eind wachten we even op Anneke die het op haar eigen manier doet en gezamenlijk gaan we naar de finish. We lopen door een soort Via Gladiola straat, versierd met vlaggen en sommige buurtbewoners staan met muziek en versnaperingen. Syl en ik krijgen weer “Nijmegen visioenen” en horen zelfs de liedjes die we in Nijmegen ook altijd horen.

We worden onthaald als helden en krijgen een roos als we bij de finish aankomen. Nog even een finish foto laten maken, boekje stempelen en medaille (voor Anneke) halen.

Het is even zoeken naar een vrij plekje op het drukke finish terrein maar Hans en Hans zitten al op ons te wachten. Na een heerlijke nazit met bier en patat stappen wij weer op, nemen afscheid van Anneke en lopen naar de auto die dit keer niet zo ver staat.

Ik heb genoten van deze wandeldagen. Veel gelachen en veel moois gezien. Ook afgezien want ik had mijn nieuwe schoenen nog niet ingelopen wat resulteerde in een paar blaren. Maar ach, ik had het er wel voor over! Vandaag ook een triest bericht: ome Hans is vannacht overleden!

Gisteren in het hotel zalm gegeten, ook lekker en Hans stuurt ons vandaag naar huis waar we, na twee pauzes om 19.15 uur aankomen. Guus de poes was ook blij dat we er weer waren, hij kwam meteen bij me zitten!!

Foto’s dag 3

Foto’s dag 4

Vierdaagse Nijmegen 2023 / 4 x 30 km

 

“Laat de zon in je hart, die schijnt toch voor iedereen, geniet van het leven, want het duurt maar heel even”…….met dit liedje in mijn hoofd schrijf ik nu dit verslag. Ik ben weer thuis van de Nijmeegse Vierdaagse die ik voor de 14e keer heb uitgelopen. 

Dit liedje was een van de velen die telkens weer terug kwamen op de routes. Waaronder ook Engelbewaarder en Liever te dik in de kist dan een feestje gemist!

In januari konden wij ons al inschrijven, in tegenstelling tot andere jaren een maand eerder en er was ook geen loting. De limiet werd op 47.000 gezet en vol was vol! Die limiet werd al snel bereikt en konden wij ons voorbereiden. Nu had ik wel tochtjes gelopen samen met Hans maar nooit meer dan 20-25 km. Er moest nog wel getraind worden op de 30 km! Daarom heb ik ook als voorbereiding de Amersfoortse Tweedaagse gelopen en een tochtje van 30 km samen met Annika, de Grebbelinevallei tocht. Dat was dat, het moest maar zo.

Op maandag voor de Vierdaagse ga ik altijd met Hans naar Nijmegen om mijn bandje op te halen en mijn spullen afleveren bij het logeer adres. Dit jaar ga ik na 11 jaar bij Annemiek en Petra gelogeerd te hebben naar een nieuw adres. En wel bij René en Ilse die aan de Rijksweg in Malden wonen. Mijn fiets moest ook mee want het is 7 km fietsen naar de Wedren. Dat was ook nieuw en even wennen. Maar de spieren zijn al warm als je start en terug kan je de stijfheid eruit fietsen dus heel erg was het fietsen niet.

Na het aanmelden, de traditionele foto bij de barometer en de lunch bij Glaswerk gingen we de spullen bij René brengen waar we hartelijk werden ontvangen! Hans en ik gingen daarna naar St.Walrick voor het avondeten. Eigenlijk wilde ik de stad in gaan samen met Annika met de fiets maar het regende heel hard dus dan maar met de auto.

De dag van Elst

De eerste nacht is het altijd onrustig slapen omdat alles nieuw is. Ik werd niet echt uitgerust wakker, maar op de fiets ging het wel weer. Ik had met Annika afgesproken op de Wedren. We gingen samen de uitdaging aan! Het was Blauwe maandag en ik had mijn blauwe Walkers4walkers-shirtje aan. Veel wandelaars waren ook in het blauw en in Elst maakten we een foto met de burgemeester die ook een mooie blauwe jurk aan had. Daarna gingen we bij de AH pauze houden, lekker in de koelte want het was behoorlijk warm! Heerlijk opgefrist gingen en we de splitsing in. Wat een saai stuk was dat! Voor mij de eerste keer omdat vorig jaar deze dag was afgelast vanwege de hitte, en ik vorig jaar voor het eerst op de 30 km mocht. Op dit stuk was weinig tot geen publiek of muziek. Erg jammer….

In Bemmel aangekomen barstte het feest los en konden we hossend en zingend de kilometers maken. Ik had het warm en was vaak dorstig en de tuinslangen hadden gretig aftrek! Bij een gezinnetje met kleine kinderen die aan de route zaten gingen we eventjes zitten. We kregen een heerlijke koude cola te drinken en mochten van het toilet gebruik maken. We zaten er zo lekker….. maar ja de finish komt niet vanzelf dichterbij.

Van Bemmel naar Lent is maar een kort stukje en uiteindelijk zagen we het Van der Valk hotel opdoemen. Daar moesten we langs…..voor mijn gevoel duurde het lang! Eindelijk, de Waalbrug over. Maar ik had de steun nodig van Annika, ik had het behoorlijk benauwd door de warmte en mijn ademhaling die niet goed liep. Ik had ook last van mijn heuptasje, die mij irriteerde. Annika wilde hem wel voor mij dragen….Aan het eind van de brug wilde ik nog heel even op een stoel zitten om op adem te komen maar niet al te lang. Dus met de grootste inspanning liep ik uiteindelijk naar de finish en het afmeldhokje waar gelukkig geen al te lange rij stond. Pfff…..dag 1 zat er op! Annika ging altijd op de tribune zitten om de laatste wandelaars binnen te zien komen. Dat had ik nooit gedaan en leek mij ook wel leuk. En dat was het ook! Heerlijk bijkomen op een fijne stoel met rugleuning en bekenden binnen zien komen. Daarna op het fietsje naar het logeer huis. Ik had hem op het grote fiets parkeerterrein gezet, maar dat doe ik niet meer de komende dagen. Ik zet hem gewoon dichterbij de start! En ‘s avonds mocht ik mee eten met Ilse en René, lekkere spaghetti!! Met een buikje rond naar bed om op te laden voor dag twee, roze woensdag.

De dag van Wijchen 

Ik had nu wel beter geslapen en stapte ik op de fiets naar Nijmegen. Gelukkig had ik een oud vest van Hans bij me want op de fiets was het nog best fris in de ochtend. We hadden “late” start, d.w.z. starten tussen 7.30 uur en 8.00 uur. We bleven nog eventjes zitten, kijken naar de zenuwachtige meute die in de rij stonden. Nadat de rij min of meer was opgelost gingen wij door de scanner. Heerlijk relaxed starten zo!

De eerste kilometers gaan op de automatische piloot. En de eerste rust is bij de traditionele pitstop na de Hatertse brug. Gelukkig waren er snel twee plekjes vrijgekomen en konden we heerlijk genieten van deze rust. Daarna door naar Alverna waar het eerste feestje van die dag is. Wat een drukte langs de kant, zo leuk! De kilometers gaan dan vanzelf. En in Wijchen stond Hans ons op te wachten met twee heerlijk stoelen en een zelfgemaakte smoothie. Wat een verwennerij! Samen op de foto, een knuffel van Hans en weer door naar het centrum van Wijchen. En daar gaven we de burgemeester een handje. Dat had ik ook nog nooit gedaan, Annika vindt dat leuk.

In Wijchen was het zoals gewoonlijk weer één groot feest! Wat ik zo leuk vind is dat de muziek overal hetzelfde is. Dat je niet om de paar meter een ander liedje hoort. Geweldig 🤩 En ook weer de burgemeester een hand gegeven.

In Beuningen en Weurt precies hetzelfde, overal feest met dezelfde muziek. Vlakbij de sluis gingen we een ander stuk dan normaal lopen en niet die ellenlange weg naar de sluis toe. Veel gezelliger, maar het was wel een stuk langer waardoor de route meer dan 30 km was. Net zoals gisteren, liepen we meer dan 30 km!

Na het afmelden gingen we weer op de tribune zitten en zagen vele bekenden finishen. Na een tijdje liepen we weer samen naar de fiets, hij stond vlakbij die van Annika. Ik besloot om naar de Mac te gaan, die zit op de route naar René en Ilse. Daar was het heerlijk rustig en kon ik eventjes bijkomen alvorens de laatste twee kilometer te fietsen.

De dag van Groesbeek

Ik had weer heerlijk geslapen en ik fietste met kleine oogjes naar de Wedren waar ik Annika al zag bij de fietsenstalling. We hadden  “vroege” start, dus we mochten nu tussen 6.45 uur en 7.15 uur starten. Eventjes wachten op de bankjes, bijkomen van het fietsen, en relaxed door de scanner. Al slaapwandelend door de straten van Nijmegen richting Malden. Annika had wat last van haar darmen en ik wist een fijn toilet namelijk op de camping van Malden waar we langs lopen. Het was er inderdaad lekker rustig en er was een schoon toilet. Opgelucht gingen we weer verder langs het kanaal en door naar Mook.

Daar stak ik een kaarsje aan voor Marina in de kerk aldaar en kregen we de zegen mee van de pastoor. Ik vind dit altijd een fijn moment. Het contrast met de feestelijkheden buiten en binnen met de serene rust is erg groot.

Daarna liepen wij naar de splitsing van de 30 km lopers, een hele lange en rechte weg omhoog. Het is de dag van de zeven heuvelen, dit was de eerste heuvel. Hier was ook geen muziek en publiek wat ik op dat moment niet zo heel erg vond. Eigenlijk wel lekker zo….totdat we weer in Groesbeek waren. Daar kwamen alle afstanden weer bij elkaar en was het één groot feest overal. De muziek tetterde je om de oren en het gedrang van de vele wandelaars was groot. Ik werd daar eigenlijk een beetje chagrijnig van maar dat was weer snel over omdat het publiek je constant aanmoedigt. De vele kindjes die er stonden voor een high five, zo leuk! Of voor presentjes maar ja, die heb ik niet! En ze boden veel snoep, dropjes, spekjes, tomaatjes, komkommer of meloen aan. Die ik vaak niet nam omdat ik daar last van krijg.

Na Groesbeek kwam de Zevenheuvelenweg die heel lang is en heuvelachtig. De vele campers die er stonden deden je denken aan de Tour de France. Een unieke belevenis en de heuveltjes zijn dan niet erg meer, het ging vanzelf!

In Berg en Dal aangekomen liep de weg omlaag naar Nijmegen. Ook vol met publiek en muziek, kindjes en bejaarden in een rolstoel langs de kant die allemaal zaten te zwaaien naar ons. Ditmaal geen Fred die met mij mee liep naar de finish want hij staat vrijdag langs de route bij René. We zagen wel Elly en haar zus Joke langs de kant en we gingen weer samen op de foto. Erg leuk om die twee weer te zien. Gisteren zagen we hen ook bij de Voerweg in Nijmegen.

Dan door de “witte straat” en de “rode” straat waar het weer één groot feest was! Na het afmelden gingen we weer op de tribune zitten. Even bijkomen! En weer op de fiets naar Malden en bij de Mac weer wat gegeten. Op naar vrijdag, de dag van Cuijk waar de 30 km lopers helaas niet komen…..dat vind ik wel jammer!

De dag van Cuijk

Het was die ochtend erg koud op de fiets, maar 11 graden! Aan de overkant bij René staat een tijds aanduiding met temperatuur maar zonder had ik ook wel geweten dat het koud was! Gelukkig had ik een vest en had er ook een jasje onder gedaan zodat ik het bij de start niet al te koud zou krijgen.

Vandaag weer “late” start maar we hebben een uur extra, tot 18.00 uur mag je lopen.

Ik had wel eventjes tijd nodig om bij te komen, ik was hartstikke misselijk……een paar pilletjes erin en Annika had nog een pilletje tegen de misselijkheid. Gelukkig ging het na een uurtje wel weer beter!! Vlakbij Hatert zie ik Mieke uit het Westland met haar vriendinnetjes, zo leuk. Zij lopen nu ook de 30! En na een uur ben je Nijmegen uit maar bij de appelpunten rust waren ze op dus weer doorrrrr……dan maar een stukje verderop rusten.

Bij St. Walrick waren de taartjes ook bijna op, ik had de laatste! En er waren genoeg stoelen om op te rusten, we zaten een beetje in de achterhoede. Wel heerlijke stoelen hier…..maar we moesten weer verder, door naar Overasselt. Veel standjes waren al aan het opruimen, waren we echt zo laat? De dijk over naar Heumen, daar was het ook al zo stil. Meestal loop je daar hutje-mutje maar nu hadden we alle ruimte! In Heumen gingen we eventjes bij SDS zitten, onder een viaduct. Het druppelde een beetje regen maar niet van betekenis. Na Heumen kwamen we al snel bij de eerste rotonde naar Malden! En daar gingen we eventjes bij de RWV rust zitten. Op de oude plek van AGS. Hier zagen we Sabine, Larissa en Cora. Zo gezellig! Hier kwamen we even bij met een lekker drankje om de laatste kilometers te maken. Na het winkelcentrum van Malden gingen we nog even naar het toilet en helaas, het ging wat regenen. Bij René aangekomen stonden we net onder het afdakje bij zijn deur toen het ging hozen!! Na een biertje te hebben gedronken gingen we door naar de Via Gladiola. Het uitzinnige publiek langs de kant geeft je weer energie om door te gaan ook al ben je moe en heb je pijn in je poten! Elly en Joke zagen we ook nog vlakbij café Anneke. Ze maakte een paar leuke foto’s van ons! Bij de finish zagen we het nichtje van Annika die ook een foto maakte, en iemand van de organisatie wilde een exclusieve finish foto van ons maken. Die was ook erg leuk geworden. Het was 16.30 uur toen we ons af gingen melden. Nog niet eens zo heel erg laat hahaha!! We hadden lekker relaxed gelopen vandaag.

We wilden naar de tribunes maar dat ging helaas niet. Wachten op Hans die mij op zou komen halen. Toen zagen we Charlotte ook weer en samen hebben we een bankje opgezocht om bij te komen. Uiteindelijk vond Hans ons ook en liepen we samen naar de fiets waar ik afscheid nam van Annika. Zij ging de andere dag weer naar huis met de trein, ik had de luxe dat Hans de auto geparkeerd had in de stad. Hans liep naar de auto, ik fietste mee. Dat was korter dan naar René fietsen. Via via reden we dan naar Malden - er waren nog wat wegen afgesloten ivm de intocht - om mijn spullen op te halen. Het was inmiddels etenstijd en René zat al te eten. Hij bood ons ook een maaltijd aan. Dat sloegen we niet af, dat was een heerlijke afsluiter van een onwijs gezellige week! Bedankt René en Ilse voor de gastvrijheid en Annika voor je steun en gezelligheid onderweg! Mijn veertiende Vierdaagse is zonder al te veel problemen een feit, dat was zonder jullie niet gelukt!!! 

Ik heb helaas geen kaartjes uit kunnen delen voor mijn KWF actie, het is er gewoon niet van gekomen. Ik heb wel een mooie donatie gekregen van mijn tante Els, erg lief!! 

Tip: als je de foto’s één voor één aanklikt, staat er een beschrijving bij!

meer foto’s klik hier