Na de Vierdaagse in Nijmegen is er een nieuwe Vierdaagse bijgekomen, althans voor mij, de Heuvelland Vierdaagse in Limburg. Ik ken deze Vierdaagse niet, alleen van horen zeggen dat ie zo leuk is! Samen met Syl en haar man gaan we 11 tot en met 14 augustus 14 km per dag wandelen. De weersverwachting is goed, tenminste als je van erg warm weer houdt! Elke dag zou het zo’n 30 graden zijn, en ook heuvelachtig dus per definitie een zware Vierdaagse.
We logeren in het van der Valk hotel Maastricht, tenminste vanaf donderdag. Maar omdat ik woensdag nog moet werken in de ochtend gaan we woensdagmiddag al richting Limburg, naar Stein-Urmond om daar een nachtje door te brengen in een van der Valk.
Dag 1
Donderdag ochtend gaan we dan richting Berg en Terblijt waar de start is van deze Vierdaagse. Voor ons is alles nieuw en ik kijk mijn ogen uit. Het evenement is goed georganiseerd! Het parkeren verloopt prima, er is een groot veld ter beschikking gesteld waar duizenden auto’s op kunnen. Op een terrein voor feestcafe ‘t Vöske staan tafels en stoelen en een tent voor feestelijkheden achteraf zoals optredens van bekende artiesten, jawel! Niet bij ons bekend want ik ken ze niet….
Na het inchecken, we hebben de startkaarten thuisgestuurd gekregen, lopen we al snel in mooie natuurgebieden. We maken een startfoto en iemand van de organisatie maakt er een van ons vieren. Elke dag lopen we een andere richting op. Vandaag gaan we richting Valkenburg en Sibbe. Op iedere 7 km zit een rust en is ook groots opgezet. Vóór deze rust krijg je rond de 4 km een banaan op de route. Het is prachtig en ik kijk mijn ogen uit! Maar wel zwaar met al die heuvels en steenslag paadjes. Ook veel zand- en bospaadjes! En het is druk, deze Vierdaagse is erg populair.
Ik snap nu waarom.
Ik moet af en toe echt op adem komen en ik zit hoog in mijn hartslag….en Syl maakt enthousiast foto’s van wat we te zien krijgen. Soms mis ik dingen en loop ik er gewoon aan voorbij.
Zoals de steengroeve en kolenmijn in Valkenburg.
Bij de rust kan je koffie en thee halen met bonnetjes die je vantevoren kan kopen, ook goed over nagedacht. Met vlaai natuurlijk want we zijn tenslotte in Limburg! We zitten ook lekker beschut in de schaduw.
Even bijkomen.
De laatste 7 km zijn zwaar en ook mooi maar mijn aandacht gaat naar het ontbreken van conditie. Het is warm en broeierig en de paden zwaar. Voordat we laatste heuvel op moeten naar de finish eten we nog een ijsje bij een mobiele ijscoman. Hij heeft zijn wagen strategisch opgesteld. Even bijkomen op een hekje….maar dan! De heuvel die we op moeten……ik vind het een berg maar Syl zegt het is een heuvel. Ik neem hem in drie etappes want ik moet elke keer bijkomen.
Jeetje wat zwaar zeg! Eindelijk kom ik boven met een hoofd helemaal ontploft! Zo rood als een kreeft…..en dat blijft de hele dag en avond zo. Hans meldt ons af en Hans van Syl (hij heet ook Hans om het makkelijk te maken) haalt een frisje voor ons. Het is zoeken naar een schaduw plekje maar dat lukt wel. Dit was mijn eerste kennismaking met de heuvels van Limburg, ik vond het zwaar! Maar wel mooi……en de hotelkamer met airco komt als geroepen!
Dag twee.
Dezelfde temperatuur en dezelfde start procedure. Nu staan we iets dichter bij met de auto. Wachten op Syl en Hans, aanmelden en gaan. Weer een andere richting op naar Groot-Welsden waar de eerste rust zit.
Gelukkig heeft mijn hoofd weer een normale kleur, ik heb een doek voor in mijn nek die koud blijft en zo moet het vandaag wel goed komen!
Al snel dalen we af middels een steil pad dat vol ligt met keien en keitjes, het is lastig lopen. Ik vind een tak onderweg die ik als wandelstok kan gebruiken, dat gaat veel beter zo! Er komt ook een einde aan dit vreselijke pad en lopen we weer over een beter begaanbaar pad. Zo gaat het steeds, er zit veel afwisseling in. Ook in het landschap, ik kijk vaak mijn ogen uit. We lopen langs St. Gerlach, een hotel waar een vriendin vaak naartoe gaat. Ik maak er een foto van en stuur een berichtje naar haar.
De rust horen we al van ver, er klinkt muziek. Wel erg hard en ik zoek een plek in de schaduw, ver van de muziek. Dan zie ik Ruud en Dick, vrijwilligers van RS80 die net vertrekken. Wij nemen een stuk vlaai met koffie…..lekker in de schaduw bijkomen. De route gaat dit keer meer over open vlakten en dus vol in de zon. Een extra water-tappunt komt als geroepen en de lege flesjes worden weer gevuld. De ijscoman staat op een vreemde plek in de volle zon zonder bankjes of iets dergelijks en heeft daarom weinig klandizie. Syl neemt er wel ééntje voor onderweg.
Ongeveer twee kilometer te gaan en dan zien we een café met groot terras. Het is druk en het personeel kan het niet aan maar toch kunnen we een plek vinden in de schaduw. We besluiten hier nog even te pauzeren zodat de laatste kilometers wat makkelijker gaan. En dat klopt! Zonder een al te rood hoofd kom ik aan op de plek waar we gestart zijn en Hans meldt ons weer af. Een frisje drinken na afloop op het plein valt niet mee met de drukte. Gelukkig wacht een gekoelde kamer op ons in Maastricht! Na de douche gaan we in het hotel lunchen op het terras. Jammmiieee…..een heerlijke afsluiting van een mooie wandeldag.
Dag 3
Vanuit Maastricht rijden we in 8 minuten naar de start. Dit keer kiezen we parkeerplek A en kunnen heel dichtbij de start de auto kwijt. Want tja, we houden van wandelen maar niet van te ver lopen hahaha!
Bij café ‘t Vöske staan heerlijke stoelen en daarin wachten we op Syl en Hans. Niet wetende dat je hier wat moet gebruiken, komt er iemand vragen of we wat willen drinken. Eeeuh…oké, dan maar een cappuccino! Lekker hoor….
Vandaag gaat de route naar Cadier en Keer. Na de incheck verplichtingen lopen we weer dezelfde richting uit en gaan hetzelfde k@#t pad over, je weet wel met die steentjes en keien en steil naar beneden. Maar dan wacht ons een prachtig parcours en kijken onze ogen uit, het fototoestel maakt overuren! Werkelijk schitterend allemaal.
De rust zit op een pruimen boerderij op 7 km. Je kan er pruimenvlaai kopen maar ik houd het bij een pudding-kruimelvlaai. Vanuit de rust lopen we naar Cadier en Keer langs een jeugdgevangenis en de beleidensweg van Christus, uitgebeeld door middel van kapelletjes en een schildering erin langs een slingerende weg naar boven. Hans van Syl maakt kennis met drie dames die het één en ander weten van de omgeving.
Als we bijna bij de finish zijn gaan we nog eventjes zitten bij een café op de hoek ergens in een gehuchtje. Er zijn bijna geen plekken meer in de schaduw. Andere wandelaars verzetten het meubilair naar de schaduw maar dat mag niet van de uitbater! Nou ja dan niet, hij mist daardoor wel inkomsten want ze vertrekken weer. Maar wij hebben een drankje bemachtigd en ook nog een plek in de schaduw! Heerlijk bijkomen zodat de laatste kilometers makkelijker gaan. We zien in de verte mensen lopen in de heuvels, daar moeten wij ook naartoe! En inderdaad, boven aangekomen zien we de parasols van dit café.
Na aankomst bij de finish melden we ons af, drinken een frisje en gaan weer naar de kamer in Maastricht. Douchen en bijkomen en dan op naar de camping van Syl en Hans. Zij hebben ons uitgenodigd voor de barbecue. Heerlijk hoor! Helaas schiet het in mijn rug als ik het bad uitstap. Maar een paar tabletjes helpen mij door de avond heen, en ik krijg een spulletje om op mijn rug te spuiten mee in een spuitbus.
De camping ligt op de heuvels van Limburg een half uurtje rijden vanaf Maastricht en de weg terug was moeilijk door de vele haarspeldbochten! Maar ongeschonden komen we weer aan in Maastricht, nagenieten van een heerlijke dag en avond en vroeg naar bed voor de laatste wandeldag.
De vierde dag.
Gelukkig heb ik geen last meer van mijn rug dankzij het spulletje uit de spuitbus en kunnen we ons opmaken voor alweer de laatste wandeldag. De auto zetten we weer op parkeerplek A, iets verder weg dan gisteren en als we naar de start lopen komen Syl en Hans er ook aan. Gezamenlijk lopen we naar de start. Het is nog steeds erg warm en we bereiden ons voor op veel gezweet!
Na 10 minuten krijgen we al een banaan maar die neem ik mee voor onderweg.
Er is wel meer bewolking voorspeld….
Vandaag gaan we richting Meerssen waar ook de rust zit op een kerkplein voor de gigantische basiliek van Meerssen. We hebben net een prachtige route achter de rug en hier is het lang zoeken naar een schaduw plek, het is druk! Gelukkig ziet Syl een plekje en is het bijkomen met een koffie en natuurlijk een stukje appel vlaai. Minder lekker dan de pudding-kruimelvlaai maar lekker genoeg. Het zal thuis afkicken zijn van de dagelijkse vlaaien……
In de route zit een steile trap rond een mergelgroeve die makkelijk te lopen is. Zonder trap kom je hier niet denk ik, veels te steil! We zien ook groepen mountainbikers hier. Lastig fietsen met al die wandelaars.
Het foto toestel van Syl maakt overuren, ik leen de plaatjes wel voor mijn verslag.
Op de route zien we een bordje met: Mariagrot. Het is maar 25 meter van de route vandaan en Syl en ik lopen er even heen. Het is hier heel sereen en mooi, een bedevaartsoord. Pelgrimlopers naar Santiago de Compostela komen hier ook langs, we zien soms de route aanwijzing, een pelgrims schelp.
Net voordat we de heuvel op moeten naar de finish, dezelfde als op dag 1, zien we de ijscoman weer en nemen de tijd voor een lekker ijsje. Hij smaakt heerlijk maar dan moeten we toch echt die berg op. En ja, ík vind het een berg! Gelukkig heb ik er minder moeite mee dan op dag 1 en loop hem in één keer omhoog. We horen de muziek al en het lijkt de Via Gladiola wel maar met veeeeeel minder mensen langs de kant. We worden naar binnen geroepen door de luidspreker en krijgen een roos als beloning. En maken een finish foto van elkaar. Op het plein is het al enorm druk, we kunnen helaas geen plekje in de schaduw vinden maar de zon gaat soms schuil achter een wolk vandaag dus het is uit te houden. Ik heb mijn medaille en oorkonde opgehaald en een speldje voor op mijn tas en kletsen nog even na. Dan is het tijd voor afscheid. Gezamenlijk lopen we naar de auto, Hans en ik rijden terug naar Spijkenisse en Hans en Syl naar de camping. Zij vieren nog een paar weken vakantie. Heerlijk hoor.
Ik kijk terug op een heerlijke wandel vakantie. Het was zwaar door de hitte en het heuvelachtige parcours maar de omgeving was prachtig. Voor herhaling vatbaar!
Syl en Hans bedankt voor de gezelligheid onderweg!
