100 bruggentocht Leiden 23-9-2023 / 19,5 km

 

Zaterdagochtend rijden Hans en ik naar Leiden waar we de 100 Bruggentocht gaan doen. Nog nooit gelopen, en het is ook de tweede keer georganiseerd door deze organisatie. Via internet ingeschreven en op het stadhuis aldaar je stempelkaart en routeboekje ophalen. We zijn lekker op tijd en het is niet druk. Na wat foto’s weer naar buiten om de 1e brug van de 100 te bedwingen. Helaas is het weerbericht niet al te best, het wordt een regenachtig dag!

De bruggen in Leiden, het zijn er veel want Leiden is een waterstad. Bruggen van honderden jaren oud en die gloednieuw zijn. Grote bruggen die het zware verkeer aankunnen en kleine bruggetjes voor voetgangers. En al die bruggen over al dat water voeren de wandelaars langs de rijke geschiedenis van de stad.

We gaan eerst even schuilen in een koffie tentje maar het is druk en er is weinig personeel. We wachten maar tot het een beetje droger wordt en uiteindelijk komt de cappuccino die helaas wel lauw was maar goed van smaak.

De bruggen en bruggetjes volgen elkaar snel op. En de routebeschrijving kan in de tas blijven want fout lopen is niet mogelijk, er is uitstekend gepijld d.m.v. krijtpijlen en bordjes. Ook de bruggen zijn genummerd zodat je weet waar je ongeveer bent.

Aan het begin van de route mogen we een stukje door de Hortus Botanicus, de botanische tuin van Leiden. Het is een tuin waar studenten van de universiteit de planten kunnen bestuderen. Het hoofd van de Keizerlijke tuinen in Wenen, Carolus Clusius, werd aangezocht om de tuin aan te leggen. Naast de kas zien we een reconstructie van de oorspronkelijke tuin. Ik vind het het erg mooi en het is hier rustig.

Hier is de eerste stempelpost. Je moet dus stempeltjes verzamelen. Dat gaat een beetje onhandig vind ik: een jongeman staat met een stempelkussen in zijn hand, zonder tafeltje en zonder bescherming tegen de regen. De volgende stempelpost missen wij en wij niet alleen er zijn er veel meer. De derde post moeten we zelfs voor in de rij gaan staan! De goede man zat wel dit keer maar niet onder een afdakje…..

Er zijn geen rustposten maar dat is niet zo gek, met zoveel horeca om ons heen is er keus genoeg. Bij het 50ste bruggetje gaan we naar de Mac voor een grote cappuccino en een schoon toilet. Heerlijk even de voetjes van de grond.

We vervolgen de route en zien ineens stempelpost 2 die wij gemist hadden. Het is een kiosk met wederom een lange rij. Wij slaan over……stempel 3 hebben we immers al.

Het druppelt nog steeds af en toe en soms moeten we echt schuilen, zo hard dat het regent. Dat is wel jammer maar het blijft toch wel een leuke wandeling, er is zoveel te zien! Als we langs een verzorgingstehuis lopen hoor ik ineens: daar loopt een RWV-er (ik heb de badge op mijn tas) en zijn het Veronica en Frans. Bij de volgende stempelpost blijven we staan vanwege een kleine rij en zij lopen op hun eigen tempo weer door.

We hebben nog niet gegeten en zoeken een bankje die niet op de route ligt. Bij een vijver met bootjes gaan we even zitten om wat te eten. Daaarna lopen we weer verder richting de Meelfabriek. We moeten daar langs en omheen en daar kom ik Caja tegen, hè hallo en dag! En lopen weer verder. We moeten een flink stuk langs water lopen en weer terug tot de Zijlpoort. Daarin huist een restaurant en willen wat gaan drinken hier maar het is ontzettend druk en heel erg warm dus we lopen linea recta weer naar buiten. Dan maar even op een bankje verderop.

Dit is onze laatste rust want we mogen nog twee kilometer tot de finish. Bij de 100ste brug, de eeuwen oude Visbrug, laten we ons vastleggen op de foto door andere wandelaars en wij doen het voor hun. Ons wringend door de mensen massa vanwege de markt komen we uiteindelijk weer bij het stadhuis en nemen onze medaille in ontvangst.

Nog een fotootje en dan op naar de parkeergarage om de hoek. We moeten 21 euro aftikken! Wat een geld…..en de wandeling was ook prijzig. Wel jammer want je krijgt er niets voor behalve een mooie medaille en een luxueuze routebeschrijving in de vorm van een boekje met foto’s en uitgebreide tekst. Die ga ik later op gemak doorlezen, maar eerst naar huis en een warme douche!!

Klik hier voor meer foto’s

Westerborkpad Hilversum Sportpark - Amersfoort Schothorst 19 + 13 km

  

Juist dit weekend, als de temperaturen op gaan lopen tot wel 32 graden, hebben wij het plan opgevat om een paar etappes te lopen van het Westerborkpad

We dachten etappe 7 en 8 te doen op zaterdag en etappe 9 en 10 op zondag maar dat liep even anders!

 

Dag 1 Station Hilversum Sportpark – Station Baarn (8,1 km) en Station Baarn – Station Amersfoort (10.7 km)

Zaterdagochten rijden wij naar Hilversum Sportpark omdat daar de vorige keer de wandeling eindigde. In een dichte mist rijden we daar naartoe. In een van de straatjes kunnen we de auto wel kwijt en lopen dan de route.

Het begint gelijk al goed, de bewegwijzering is niet te vinden dus daarom is het ook handig een GPS track erbij te hebben. Leve de technologie! En het begint al warm te worden ook al zijn we vroeg op pad gegaan! Dat belooft wat voor de rest van de dag!

 

De route is van Hilversum Sportpark naar Station Baarn. Omdat dit pad als rode draad het spoor heeft, kunnen we makkelijk de route volgen. Het Baarnse bos is stil en verlaten en de mist is grotendeels opgetrokken. We zien wel vaak zogenaamde Jacobsladders door de bossen schijnen door n het weerkaatsende zonlicht. Erg mooi! Na 8 kilometer zweten komen we eindelijk bij het station aan waar we de eerste de beste koffie shop induiken. We verlangen naar een bakkie. Hier is het lekker fris door de airco, een zogenaamde Stations Huiskamer. Ik ga in een van de twee grote, witte stoelen zitten, net een koningin!

 

Maar we hebben ook trek gekregen, hier kunnen we niet lunchen dus dan maar verder. Hans heeft een lunch gelegenheid gezien, een paar honderd meter verder. Het is De Generaal en we kunnen in de schaduw op het terras zitten. Heerlijk mensjes kijken! En lekker eten! Na het eten gaan we weer verder maar we zien op de kaart dat de route niet erg interessant zal zijn: in een rechte lijn naar het eindpunt! En het is heet, niet normaal meer voor september! We kunnen nog afsteken naar Soest maar dat doen we niet, we zijn bikkels! Wel rusten we af en toe. Een keer in het gras omdat er geen bankjes in de schaduw te vinden zijn, en een keer hebben we mazzel met een bankje in de schaduw.

 

Aan het eind van de lange, rechte weg mogen we een stukje van het Klompenpad lopen, lekker in de schaduw. Hans maakt onderweg nog een sanitaire stop en er stopt een auto om te vragen of het wel met mij gaat. Want ik zit te wachten op Hans, op de grond! Toch aardig......

 

Eindelijk komen we aan in Amersfoort. De aanwijzing geeft aan dat we bij huisnummer 22 naar de achterkant van het station kunnen lopen. Maar dit is echt een ellenlange straat, het begint bij huisnummer 520 of zoiets! En dan duurt het lang hoor, voordat je eindelijk bij huisnummer 22 bent! Eindelijk kunnen we naar het station lopen en de trein terug pakken naar waar onze auto staat. Eerst staan we op het verkeerde perron, maar dat komt gelukkig goed. Wat niet goed komt, is dat Hans zijn Barcelonapet heeft laten liggen in de trein, zo jammer! Moet ie morgen in de bloedhitte zonder petje lopen!

 

We checken in bij het Hotel van de Valk in Hilversum zodat we morgen niet al te lang hoeven te rijden om bij het beginpunt te kunnen komen van onze route. Maar eerst even lekker douchen, in bad en lekker eten!

 

Dag 2 Station Amersfoort – Station Amersfoort Schothorst (12,9 km)

 

Iets later dan gepland starten we na een heerlijk ontbijt in het hotel met de tweede etappe dit weekend. Etappe Amersfoort-Nijkerk is de bedoeling oorspronkelijk maar omdat het nog warmer zou gaan worden vandaag besluiten wij om “maar” 13 km te gaan lopen, tot Station Amersfoort Schothorst. Is maar goed ook, want het was nu wel errug warm!!

We lopen via de straten van Amersfoort naar Kamp Amersfoort. Een voormalig concentratie kamp.

Over het kamp heb ik het volgende gevonden qua informatie:

 

Nationaal Monument Kamp Amersfoort, gelegen op de grens van Leusden en Amersfoort, houdt de herinnering in stand van het leed dat ca. 47.000 gevangenen moesten doorstaan tijdens de Tweede Wereldoorlog. In dit concentratiekamp heerste een mensonterend regime van honger, mishandeling, dwangarbeid en executies.

Van oorsprong was Kamp Amersfoort een kazerneterrein van het Nederlandse leger. Vanaf augustus 1941 werden er door de nazi’s verschillende groepen opgesloten, zoals verzetsstrijders, ontduikers van de Arbeitseinsatz, communisten, gijzelaars, (vermeende) criminelen zoals zwarthandelaren, slachtoffers van razzia’s, ca. 2.500 Joden, 271 Amerikaanse staatsburgers, 123 Jehovah’s getuigen en 100 Sovjet-krijgsgevangenen. 359 gevangenen tekenden onder dwang een contract als SS-Frontarbeiter en belandden zo aan het Oostfront. Leden van twee beroepsgroepen werden wegens collectief verzet opgesloten, ca. 400 politiemannen en ca. 300 artsen. Naar schatting driekwart van de gevangenen werd naar andere kampen doorgevoerd voor dwangarbeid, waarvan velen nooit zijn teruggekeerd.

Op de historische plek is in 2004 is een herinneringscentrum gerealiseerd en in 2021 een grote museale presentatie. Daar wordt het verhaal verteld aan de hand van objecten, foto’s, documenten en wisselexposities, in samenhang met de monumenten en zichtbare sporen in het buitenterrein.

 

Wij lopen door het park omringd door herinneringen aan alle verschrikkingen die hier hebben plaatsgevonden. Iets om stil van te worden! We gaan even bij De Stenen Man zitten. Een heel groot wit beeld van een staande man. Hier worden regelmatig herdenkingen gehouden. Er worden ook rondleidingen gegeven, wij passeren vandaag twee groepen.

Bij restaurant Zuiver gaan we eventjes een bakkie koffie drinken om op te laden voor het laatste stukje. We steken de weg over en ik herken stukjes van de Amersfoortse Tweedaagse, de Dodeweg. Ook lopen we langs een Russische begraafplaats en ik voel niet de behoefte om daar een kijkje te nemen. Een klein stukje zandpad leidt ons naar de fietsersbrug, ook bekend van de tweedaagse die ons weer naar de overkant van de A28 rijksweg leidt.

 

We komen weer in de bebouwde kom van Amersfoort en mogen helaas weer een heel erg lange straat door om in het centrum aan te komen. We onderbreken dit eventjes om bij te komen in de airco van het Kruidvat voor wat boodschapjes maar moeten dan toch weer de hitte in! In het centrum is het nog best druk! Wie gaat er nou winkelen in deze hitte??? We zijn toe aan een lekker koud drankje en zien een sapbarretje. Daar bestellen we een large sinaasappelsapje voor Hans en voor mij een large watermeloen sapje. En dat was me toch lekker!! Als we weggaan krijgen we van de barman een klein beetje van een smoothie om te proeven en dat is ook erruggg lekker!!

 

Het laatste stuk is ook weer langs de spoorlijn naar Amersfoort Schothorst, zoveel mogelijk waar het kan in de schaduw lopen. Maar helaas, dat kan niet heel de weg. Eindelijk komen we aan bij het parkeerterrein waar onze auto staat. Op naar huis!! Ik heb een paar water flesjes in een koeltasje gedaan, dat komt goed van pas! Dit waren twee zware etappes mede door het weer, maar er was ook niet zo heel veel te zien onderweg. Amersfoort heeft een gezellig centrum, dat wel! Etappe 10 bewaren we voor een ander moment. We hebben er vandaag 13 km op zitten, en gisteren 18,9 km.

Wereldhavendagen 3-9-2023 / 16 km

Dit weekend staat in het teken van de Wereld Havendagen in Rotterdam. Vanaf vrijdag kan iedereen die dat wil, de haven van Rotterdam bezoeken. En er wordt ook altijd een wandeltocht georganiseerd door BoTu met de start vanuit de speeltuin. Makkelijk te bereiken per metro want parkeren is daar niet mogelijk tenzij je de hoofdprijs wilt betalen.

Hans en ik rijden zondagochtend naar Vlaardingen Vijfsluizen en zetten daar de koets neer om vervolgens met de metro verder te reizen naar Station Marconiplein. Vanaf daar is het nog een paar honderd meter naar het startbureau. We schrijven ons in voor de 17 km, lang zat!

We krijgen een routebeschrijving mee, maar die heb je eigenlijk niet nodig. Ten eerste is de route al jaren hetzelfde, en ten tweede is er goed gepijld. Maar wij hebben de tocht al een aantal keer op ons naam staan en kunnen de route dromen! ☺

Vanuit de speeltuin naar de Schiedamse weg, een fotootje van Delfshaven en over de Lage Erfbrug. De Euromast kunnen we al van verre aanschouwen. Dan naar het museum park en langs het Depot, of in de Rotterdamse volksmond ook wel De Pot genoemd. Het is een verzamelgebouw voor de kunst vanuit museum Boymans van Beuningen dat een verbouwing ondergaat, en dus niet toegankelijk voor publiek. Bovenin het Depot heb je een mooi uitzicht over Rotterdam.

Na het passeren van het Maritiem Museum, en de gebruikelijke foto’s, komen we bij de Oude Haven. Altijd een gezellig gezicht, al die horeca tentjes op een rij. Maar omdat het zondag is, zijn er nog niet veel zaken open, en gaan wij zitten bij Kade 4 waar nog meer personen zitten.

We gaan weer verder na een heerlijke cappuccino gedronken te hebben, de Willemsbrug over naar het Noorder Eiland. Daar lopen we vlak langs de Maas, het is prachtig weer en we genieten van het uitzicht op de Erasmusbrug. En er zijn al diverse demonstraties aan de gang waaronder een grote helikopter. Als we aan het eind komen van het eiland moeten we weer terug naar het vaste land en helaas is de helikopter alweer weg, dus geen foto van deze helikopter.

Bij de Erasmusbrug is het best druk, maar op zaterdag is het nog veel drukker! We lopen naar de Veerhaven maar willen nog wel eventjes pauzeren op de hoek bij het Hotel. Na de pauze kiezen we ervoor om nog voor een hapje eten te kijken, en zien een hamburger food truck, dat ziet en ruikt wel lekker! Op een bankje in de schaduw peuzelen we de vette hap op en het smaakt voortreffelijk. Best duur, €  8,50 maar ja, die gasten hebben natuurlijk ook flink te lijden gehad van de Corona crisis dus geef ze eens ongelijk!

We lopen de Veerhaven af naar de Maastunnel waar we onze waterflessen bijvullen want het is best warm vandaag. Je hebt daar een drinkwaterkraan, handig!

Bij de Mullerpier gaan we nog even op een bankje zitten om te kijken naar de bedrijvigheid op het water en naar de abseilers op de Erasmusbrug. Maar alleen deze pier lopen we rond, de andere laten we voor wat het is, dat is best een saai stuk.

Het stukje door Delfshaven doen we ook in een verkorte versie, we zijn er een beetje klaar mee, we weten het nu wel. Op weg naar de finish, onderlangs het Dakpark, zien we drie dames lopen en ik hoor: daaahag! Even later blijkt dit Martje te zijn, we spreken haar even bij de finish. We drinken er nog een drankje op en vangen daarna de terugreis aan. Het was een gezellige dag maar ik denk dat we hier voorlopig niet meer terugkomen. Het mag wel wat spannender allemaal, er zijn zoveel leukere paadjes te vinden denk ik!

 Meer foto’s klik hier