Historisch Brielle 26-9-2020 / 15 km

Vandaag gaan Hans en ik voor het eerst sinds 1 maart een georganiseerde wandeltocht lopen! Ik zag de aankondiging op Facebook en in de plaatselijke krant. Een wandeltocht georganiseerd door Stichting Samenwerkende Wandelgroepen Brielle, genaamd Historisch Brielle. Er zijn vijf(!) verschillende afstanden, voor elk wat wils dus. Vanwege de Corona regels kunnen we alleen via internet inschrijven, de kosten zijn 7 euro voor niet-leden van de KWBN en 6 euro voor leden. Je krijgt er een tasje met inhoud (bidon, hoesje, Perskindol monsters) voor, een uitgebreid route boekje en een medaille. Later blijkt, dat je ook nog 2 euro voor het parkeren moet betalen, dat is abusievelijk niet vermeld! Wel in de app die erbij hoort maar die hebben we niet. Wij gaan voor 15 km.

De jongens die aan het eind van het parkeerterrein staan krijgen het wel te verduren qua opmerkingen daar over maar ze blijven beleefd.....bij het aanmelden maak ik er een opmerking over bij de organisatie en ook hier een heel beleefd antwoord. Het is hun eerste wandeltocht en ze nemen het mee ter verbetering! 

Op het terrein van De Brielse Aap, een restaurant op een Ravelijn staat een kas waar het startbureau is. Aanmelden gaat soepel, ik moet wel mijn wandelboekje inleveren voor het stempelen na de wandeling. Dat ben ik  niet gewend want meestal doe ik dat vooraf. Maar zoals zoveel dingen die anders gaan deze tijd leg ik mij erbij neer....

Een Ravelijn is een verdedigingseiland in de hoofdgracht ter dekking van de courtine. Een courtine is een gedeelte van de hoofdwal tussen twee bastions. Op dit Ravelijn is het restaurant De Brielse Aap gevestigd.

We gaan op pad met het route boekje in de hand. Ook wel handig: ze hebben er een hoesje bij gedaan want het wordt regenachtig weer vandaag! We zijn daarop voorbereid maar aan een hoesje heb ik niet gedacht.

En zo lopen we rond half 10 richting het vestingstadje Brielle. Wij zijn wel enigszins bekend hier maar we worden toch verrast met wat we allemaal te zien krijgen onderweg. De route is heel gevarieerd! We zien een molen, de replica van de korenmolen 't Vliegend Hert' uit 1986. Het is een houten open standerdmolen. De naam is ontleend aan  die van een molenaarsfamilie. De molen staat op het Molenbolwerk, een onderdeel van de wallen rondom Brielle. We lopen vaak een stukje op deze wallen. Zo zien we daar Bastion II, het kruithuisbolwerk met het Kruithuisje uit 1633. Dit magazijn herinnert aan het Brielse garnizoensverleden. Hier lag vroeger kruit voor de kanonnen en geweren opgeslagen. Dit huisje staat, omgeven door een kleine gracht, op een van de 9 bastions (bolwerken) van de wallen.  Bij één van die kanonnen maakt Hans een foto van mij.

Als we bij de Langepoort aankomen begint het héél hard te regenen! Hier kan ik even schuilen en een poncho omgooien. Het is een van de twee flinke buitjes, verder blijft het droog en aangenaam wandelweer. De Langepoort is gebouwd in 1704 en 1705 als onderdeel van de modernisering van de Brielse vesting. In 1797 volgde een vernieuwing van de poort. De poortopening is schuin geplaatst, wat een eventuele vijand belemmert om de stad via de poort te beschieten.

Waar tot voor kort scholen stonden, waren honderden jaren geleden twee middeleeuwse kloosters te vinden. Het Sint-Catharinaklooster, ooit het grootste van Brielle is vaak verbouwd en is enkele keren van functie veranderd: van klooster, buskruitfabriek en bierbrouwerij naar commandeurshof. Naast restanten van gebouwen zijn er vondsten gedaan die veel vertellen over de manier van leven. We lopen langs restanten van dit klooster, verwerkt in de nieuwbouwwijk.

Ook zien we hier een sloepenloods en een replica van een admiraliteitsschip.

We lopen langs de Provoost op het St.Catharijnehof wat een militaire gevangenis is geweest. Het is gebouwd in 1668, met in de achterste vleugel 8 cellen. De gevangenis is gebouwd in 1623 door stadsbouwmeester Maarten Cornelisz Payse.

Na ruim 7 kilometer wandelen lopen we de Catherijne kerk binnen waar EHBO zit en een rust. Bij de ingang worden we verwelkomd door twee vriendelijke dames. We krijgen een cijfertje wat aangeeft hoeveel mensen er zijn zodat het niet te druk wordt. We halen hier een bakkie en een taartje voor een schappelijk prijsje en kunnen even lekker genieten aan een tafeltje dat net vrij komt. Alles keurig op afstand. Goed geregeld!

Soms is er verwarring over de beschrijving en komen we er niet helemaal uit. Daarvoor is google maps zo ideaal, je kan precies zien waar je bent. Ook na de rust komen we er niet helemaal uit maar uiteindellijk vinden we de weg. Een dame op leeftijd loopt een stukje mee, zij is inwoonster van Brielle en weet een hoop te vertellen. Helaas loopt ze te langzaam om bij haar te blijven, ik vind het wel interessant wat ze vertelt. In de Voorstraat gaat Hans nogmaals naar zijn sok kijken, er zit iets niet lekker. Er blijkt een steentje in te zitten.

Door een heeeeeel smal straatje (het Maarlands Sloopje) gaan we naar het Zakkendragers huisje met het Maarlands klokje. Het oude huisje is herbouwd. Naast het klokje hangt een replica van een bel die gebruikt werd om schippers te waarschuwen voor hoog en laag water.

Op de Markt komen we Koningin Wilhelmina tegen (1880-1962) een bronzen standbeeld geplaatst ter gelegenheid van de 40e Bevrijdingsdag na de Tweede Wereldoorlog.

Na een paar straatjes door een wat nieuwer gedeelte van Brielle komen we uit bij de volgende rust, alweer in een kerk. De H.H. Martelaren van Gorcum, een katholieke parochiekerk. Hier is een soeppost, de geur komt je tegemoet als je de kerk inloopt. Hier maak ik ook van de gelegenheid gebruik om een kaarsje aan te steken voor Marina, Walkerforever. In gedachten loopt zij altijd met mij mee. Ik ben niet zo van het geloof maar als ik een kerk binnenloop tijdens een wandeltocht moet ik toch even een kaarsje voor haar branden....

Met de soep mogen we plaats nemen in een binnentuin. Hier heerst een serene rust. In het midden staat een buitenaltaar, een ciborium. In 1921 gebouwd op de plaats waar ooit een turfschuur stond. De contouren van deze schuur zijn in steen aangegeven in het gazon. Het koepelvormige monument is voorzien van in de jaren 1921-1926 vervaardigde beeldhouwwerken en mozaiken.

Na deze rust hebben we weer een stuurloos momentje en lopen de verkeerde kant op namelijk de 25 km route. Gelukkig komen we er bijtijds achter en lopen weer terug. Dan is het nog maar een klein stukje naar de finish. Via het terrein van De Plantage, een verpleegtehuis, steken we de Groene Kruisweg over en via een doorsteek naar de Brielse Aap komen we weer aan bij het beginpunt van de tocht.

Hier melden wij ons af en na het krijgen van een mooie medaille en mijn wandelboekje gaan we na een praatje met de vrijwilligers een bakkie doen bij De Brielse Aap. Dat hebben we wel verdiend!

Hier genieten nog na van deze wandeltocht op het terras. Heel afwisselend met leuke informatie over wat we te zien kregen. Dat staat in het routeboekje en daar heb ik gebruik van gemaakt in dit verslag waarvoor dank!

Op enkele schoonheidsfoutjes na was dit een perfect georganiseerde tocht, zeker in deze onzekere tijden zijn wij blij dat we weer georganiseerd kunnen wandelen!

 Klik voor meer foto's

Rondje Rockanje 19-9-2020 / 20 km

Het is vandaag, 19 september, heerlijk weer, echt uitzonderlijk voor half september! Wij gaan vandaag de virtuele Dam tot Dam lopen en doen ook mee met de World Cleanup Challenge, puin ruimen onderweg. We hebben vandaag gekozen voor een rondje uit de lijst van de site opvoorneputten.nl, Kreken en meanderen. 

Die ochtend rijden we naar het beginpunt van onze tocht, bij het Quackjes strand in Hellevoetsluis. We “moeten” vandaag 20 km tippelen en de route is 17,3 dus we plakken er een stukje aan door de auto iets verder weg te zetten. Het is precies 1,2 km lopen naar het beginpunt. 

Het puinruimen begint al goed: we hebben al bijna een pedaalemmerzak vol! En ineens zie ik een oud klasgenoot aan komen fietsen met zijn vriendin. Even gezellig staan kletsen en weer door.......na ongeveer 1 kilometer de volgende, een vriendin van de marathon! Hans zegt het lijkt wel of we in de supermarkt lopen (daar kom ik ook vaak bekenden tegen).

Na ruim 1,5 km dijk komen we in een wat rustiger en mooiere omgeving, de St.Annapolder. De Schapengorsdijk vormt een grens tussen de duinen en de polder. De dijk is niet recht maar meandert door de dijkdoorbraken uit het verleden, waaronder de beroemde Elizabethvloed in 1421. De St.Annapolder is ontstaan na de herstel werkzaamheden. Vele eeuwen later is in deze polder het Annabos aangelegd. We lopen langs en over bruggetjes en waterpartijen en het is hier erg rustig en stil.

In het koeienveld

Na dit mooie gebied krijgen we weer een taai stuk voor de kiezen......rechttoe rechtaan over de weg en af en toe razen er auto’s en landbouw trekkers langs ons heen waardoor we in de berm moeten springen.

We lopen tot het gehucht Tinte en twee wandelaars die ons voorbij liepen komen nu weer terug. Ze hebben respect voor wat wij aan het doen zijn: puin ruimen. Wel leuk dat het gewaardeerd wordt, zij zijn niet de enigen die dat laten blijken!

Na een bankjes rust lopen we weer verder en al snel gaan we verkeerd, we mogen over een laarzen pad lopen! Een klein heen-en weertje is wel nodig en lopen terug naar het begin van het laarzenpad. Het is te bereiken via een smal bruggetje......brrr....wel spannend! Het is een leuk pad, over gras waar ook een stel koeien staan te herkauwen. Ze kijken ons lodderig aan, ze zijn niet gewend aan pottekijkers. Dan zien we een brede brug, althans het water is breed maar de brug niet. Echt eng! Aan het eind van de brug staan een paar paarden en twee tiener meisjes die de paarden proberen weg te sturen maar zij zijn net zo nieuwsgierig als de koeien en blijven gewoon staan. Gelukkig komen we heelhuids aan de overkant. Dit stukje is 3,6 km tot het volgende knooppunt maar wij besluiten dit niet helemaal uit te lopen anders wordt het zo laat. Het is wel een mooi pad. Het is een broedplaats van veel vogels en zwanen die ook talrijk aanwezig zijn.

Op weg naar Rockanje lopen we langs de oudste molen van Voorne Putten. Hij is in 1718 gebouwd en je kunt er helemaal omheen lopen omdat hij op een rotonde staat. We maken er een foto van en van het plaatsnaambord.

Eindelijk bereiken we het centrum en zoeken we een terras op. Die vinden we bij De Jongens. Heerlijke cappuccino hebben ze hier! Genieten......dat hebben we wel verdiend! Lekker uitrusten op het buitenterras in de schaduw.

Na de rust lopen we om Rockanje heen en lopen door mooie straten met prachtige huizen. Langs de Duinzoom is het stil en heerlijk rustig lopen zo door de duinen. Even hebben we een schrikmomentje, Hans struikelt over een boomstronk! Maar verder geen gevolgen gelukkig en weer door langs het Quackjes water. Een duinmeer dat ontstaan is in de 17e eeuw. De merkwaardige naam is waarschijnlijk te danken aan de kwak, een vogel die hier veel voorkwam en nu zeldzaam is. 

En dan zien we het bord waar we vanmorgen gestart zijn. Ondertussen hebben we drie zakken vuil gevuld. De laatste zak kunnen we niet kwijt, op de parkeerplaats staan geen bakken.....raar eigenlijk!

We hebben genoten van deze dag, een mooie afwisselende, avontuurlijke en soms zware tocht! De app van de Dam tot Dam liep vast helaas en mijn telefoon is ook leeg. 

Na een mailtje naar de organisatie krijg ik snel bericht terug: we staan genoteerd en de medaille is onderweg! Goeie service van Le Champion!

Meer foto’s

Westerborkpad 14-9-2020 / 27 km

Centrum Nijkerk bij het Waagplein

Vandaag een route gelopen van een van de vele themapaden, het Westerbork pad. Dit is een LAW van 342 km. Je kunt dit pad in etappes volgen en vandaag ga ik met mijn wandelvriend Fred de etappe Nijkerk-Harderwijk lopen, althans dat is de bedoeling maar zoals vele plannen die gewijzigd kunnen worden, wijzigt ook dit plan. Wil je meer weten, lees vooral verder!
Dit pad volgt het spoor van de jodenvervolging in WOII. Het is bedacht door Jan Dokter die het ter nagedachtenis van zijn twaalf gedeporteerde familieleden gelopen heeft en met hulp van o.a. de KWBN er een officieel lange afstandspad van heeft gemaakt. De opening van dit pad was op 27 januari 2012. Het is het verhaal van de familie Pakkedrager en 102.000 andere Joodse slachtoffers. Onderweg kom je allerlei monumenten en plaatsten tegen waar al dit verschrikkelijks heeft plaatsgevonden. Dat wordt beschreven in het bijbehorende boekje van wandel.net en ik heb dit ook voor deze gelegenheid aangeschaft. Ik ben van plan om de route helemaal te lopen. De proloog heb ik al twee keer eerder gedaan, een route van 6 km door het centrum van Amsterdam tot aan de Hollandsche Schouwburg.

Het  monument in Nijkerk

Op 14 september spreek ik af met Fred om vanaf zijn huis naar Nijkerk te rijden. Het beloofd een warme dag te worden, zo’n 27(!) graden dus een korte box en shirtje aan. Ik rij om 06.30 uur in het donker naar Rotjeknor en het is licht als ik bij Fred aankom. Als we weg willen rijden ontdekt Fred dat hij zijn mondkapje is vergeten.....Om 7.15 uur rijden we naar Nijkerk.
In Nijkerk begint de etappe die beschreven staat in het boekje. En al snel lopen we de verkeerde kant op, het is een kwestie van goed lezen en kijken naar de aanduidingen, een rood-witte sticker met een stukje prikkeldraad. Enniewee......we lopen een klein heen-en-weertje. Maar ik moet ook (weer) vreselijk plassen dus gaan we op zoek naar een gelegenheid. Bij Bakker Bart zijn we welkom voor een bakkie koffie, de eerste rust hebben we na een half uur onderweg te zijn!

Uitdragerij!!! In een klein heuptasje

Na een rondje door Nijkerk, lopend over het Waagplein en langs het gemeentehuis en de haven, komen we in wat opener gebied. En de spoorlijn blijft een onderdeel van de route waar we dan ook vaak langs moeten lopen. Onderweg hebben we de grootste lol maar hebben we ook serieuze gesprekken waardoor de kilometers ongemerkt onder de voeten doorlopen. In Nijkerk staat een monument waar we even bij stilstaan en nemen er foto’s van. Het herinnert aan de 48 vermoorde Joodse inwoners van Nijkerk. Er zitten drie druppels in, de grote druppel is de sleutel van de vroegere synagoge in Nijkerk, de tweede druppel is met opzet leeg gelaten en symboliseert de verdwenen Joodse gemeenschap, de derde druppel bevat een kleine sleutel die staat voor de toegang op een hoopvolle nieuwe toekomst. Deze informatie komt van Danyell.
Bekijk het verhaal bij dit monument op: www.4en5mei.nl/oorlogsmonumenten/getuigenverhalen
Na zo’n 11 kilometer komen we een picknick bankje tegen en hebben nu wel weer even zin in een rust. Even de benen van de grond en wat eten en drinken, het begint al aardig warm te worden! Ik laat zien wat ik allemaal in mijn heuptasje heb en Fred valt om van verbazing en maakt er een foto van.

We komen allerlei mooie dingen tegen zoals een kraampje bij een huis met leuke producten zoals kaarten, bloemetjes en pompoentjes. Een leuk uithangbord met een gave tekst waar we al grappend en grollend foto’s van maken. Een reclamebord met mijn meisjesnaam erop: Brouwer. We lopen langs het beeld van de weduwe. Het beeld op het herdenkingshof is gericht op de Oude Kerk, vanwaar de mannen werden weggevoerd. Op 2 oktober 1944 werd het dorp Putten omsingeld door de Duitse bezetter. Als vergelding voor een kort daarvoor gepleegde aanslag, brachten de nazi’s 660 mannen vanuit Putten naar kamp Amersfoort. Lees meer op de site: www.oktober44.nl
Na enige tijd lopen hebben we zin in een lekkere rust, het is inmiddels lunchtijd en in de verte zien we een uitspanning met een Heinekenbord. Helaas is het restaurant en de restauratie dicht. Na deze teleurstelling ploffen we neer in de schaduw op een bankje op het station Putten. Af en toe razen de sneltreinen voorbij met behoorlijke snelheid, je moet oppassen niet meegezogen te worden. Op het station is een waterkraan, heerlijk om mijn waterflessen te kunnen vullen en daar ben ik wel dankbaar voor, het is zulk dorstig weer!!
Bizar, vanaf dit station zijn zoveel mensen vervoerd naar hun ondergang, ik krijg ondanks het warme weer kippenvel ervan......

Fred Googled even naar een restaurant in de buurt, mijn telefoon is alweer leeg. Wat blijkt? Er zit iets op de route naar Ermelo! Maar als we goed en wel 10 minuten op weg zijn, komt Fred erachter dat zijn telefoon nog op het station achtergebleven is. Wij terug....... Fred is eerder op het station als ik, en ik blijf even staan kijken. Ik merk dat hij nog steeds aan het zoeken is en ik loop ook naar het station en het bankje waar wij net zaten. Ik zie de telefoon meteen liggen en ik zeg nog droog: “daar ligt hij toch?”
De twee jongens naast de bank hadden hem ook niet gezien, hij ligt op het randje van de zwarte leuning, de telefoon is ook zwart......eeeuhh.....Specsavers?
Eind goed al goed en we kunnen weer verder, op naar de lunch!
Die vinden we bij kasteel Vanenburg. Een prachtig gebouw met aan de achterkant een mooi terras. Kasteel Vanenburg fungeerde in 1942 als huisvesting voor Joodse mannen die onder toezicht van de Heidemaatschappij dwangarbeid moesten verrichten: langs het IJsselmeer moesten weilanden geegaliseerd. Er zijn geen overlevenden meer die erover kunnen vertellen. Het kasteel fungeert nu als hotel en restaurant. De tuin wordt mooi onderhouden, echt prachtig om te zien. Je kunt ook om het kasteel een wandelingetje maken, als het regent hangen de paraplu’s aan het begin van het pad klaar. Dat moet je niet doen in Rotterdam, dan zijn ze zo weg!

Paraplu's bij Vanenburg

We kiezen allebei voor een soepje die heel sjiek opgediend wordt: met een theepot! Geweldig om te zien. De soep was heerlijk. En alles komt toch in drieën? Want Fred slaat zijn biertje over de tafel! Boekje nat, telefoon en fototoestel nat........

We besluiten tot Ermelo te lopen want het is vanaf Ermelo nog 7 kilometer naar Harderwijk en het is eigenlijk te warm en het is al 4 uur! Tot Ermelo is er niet zo veel te beleven, het is eigenlijk een lange rechte weg, grotendeels langs het spoor en langs de Groevenbeekse heide die al uitgebloeid is. Ik vertel Fred over de weegbree en de brandnetels en dat die ene vlinder een dagpauwoog is. Onderweg houden we nog even een pauze op een boomstronk in de schaduw waar de treinen voorbij razen.

Bij station Ermelo is een restauratie waar we wat te drinken en eten halen, we moeten nog ruim een half uur wachten op de trein terug naar Nijkerk. We hebben er 27
km op zitten! Na 11 minuten treinen met een mondkapje op komen we aan in Nijkerk en daar staat de auto geduldig te wachten. Fred stuurt ons weer terug naar Rotterdam waar mijn koets staat. Een half uurtje later kom ik zonder files thuis in Spijkenisse.
Fred, bedankt voor het lachen en de serieuze gesprekken, ik ga zeker nog een keer een etappe samen lopen!
De route is goed aangegeven maar de beschrijving heb je wel af en toe nodig. Het is fijn dat je de informatie over de monumenten e.d. erbij hebt. Als ik weer fris gedoucht op de bank zit denk ik terug aan deze dag en dat we al 75 jaar in vrijheid leven en dat ik daar heel dankbaar voor ben! Al is de situatie waarin we nu leven ook niet normaal (coronaregels e.d) we leven niet in een oorlogssituatie......

meer foto's klik hier

De gehele route is 342 km

Rondje De Woldberg 4-9 / 9 km

Op de laatste dag van de vakantie gaan we vanuit ons hotel een stukje lopen alvorens naar huis te rijden. Na een overheerlijk ontbijt checken we uit en gaan op weg. De start is 15 minuten rijden, we hebben een route uitgezet in natuurgebied De Woldberg, vlakbij Steenwijk.

In dit natuurgebied zijn allerlei routes uitgezet, en via genummerde paaltjes kan je hier uren rondlopen. Ons rondje is ongeveer 10 kilometer.
Bij een restaurant annex hotel/bungalowpark zetten we de auto neer en gaan op pad. Het is vandaag lekker wandelweer, niet te warm en niet te koud en het is gelukkig droog. De paden die we bewandelen zijn behoorlijk populair want we komen regelmatig andere wandelaars tegen, met of zonder hond(je). Een man komen we zelfs twee keer tegen!
We genieten van de mooie omgeving en de diversiteit van paadjes. Soms moeten we over plassen springen want het heeft gisteren gegoten van de regen!
Over het algemeen lopen we over wandelpaden, soms moeten we via het fietspad ernaast want het is soms erg drassig.
Als we een heuvel bedwongen hebben lezen we aan het eind van het pad iets over de omgeving. De heuvel is ontstaan door gletsjers uit Scandinavië! Het is een eeuwenoude omgeving, erg interessant.
Na de heuvel strijken we neer bij een picknick bankje, de energie moet aangevuld worden door middel van een eitje en wat nootjes. We hebben er nu 5 km op zitten.
Het laatste stukje blijft genieten en komt ten einde bij de parkeerplaats van onze koets. En het is inmiddels lunchtijd, het restaurant heeft een uitnodigend terras.
We appen hier naar mijn schoonouders en vragen of zij thuis zijn, ze wonen op de helft van de route naar huis. Na een bevestigend antwoord rijden we na de lunch naar Voorthuizen.
De laatste vakantiedag zit erop, we zijn lekker actief bezig geweest en hebben veel moois gezien. Gelukkig hebben we de foto’s nog!

fotoalbum klik hier

Groene Wissel Beetsterzwaag 2-9 / 13 km

Voor vandaag heb ik een mooie wandeling uitgezocht op Wandelnet, een Groene Wissel Beetsterzwaag: Friese wouden.
De beschrijving spreekt mij aan want dit belooft een prachtige wandeling te worden: “Door serene bossen en velden van de Friese wouden, een zeer afwisselend coulissen landschap over zeer stille, nauwelijks belopen bospaden en lommerrijke landwegen langs prachtige landhuizen. Af en toe over een rustig asfaltweggetje of fietspad”.
Dus uitprinten die route en gaan met die banaan!

Vanuit ons hotel in Wolvega is het maar een half uurtje rijden naar Beetsterzwaag. De auto krijgt een plekje in de buurt van de Hoofdstraat waar het begin van de route is tegenover een bushalte. Deze route wordt ook wel een Groene Bus Wissel genoemd. De meeste groene wissels starten vanaf een treinstation, deze dus niet.
We lopen eerst nog een stukje verkeerd maar ja, een kwestie van goed lezen is wel belangrijk.
Via Kerkepad Oost lopen we over een klein kerkhofje met kerkje. We lezen de grafstenen en sommige zijn behoorlijk oud en versleten. Zo erg dat je de tekst niet meer kunt lezen. Even later lopen we de bebouwde kom uit na eerst nog een plaatsnaambord foto gemaakt te hebben, dat hoort er natuurlijk wel bij.
Na ongeveer vijf kilometer over allerlei soorten paadjes gelopen te hebben moeten we na een erg lang fietspad weer het bos in. Hier zien we twee bankjes staan waarvan de een wel heel erg veel achterover staat, de andere is beter. Daar nemen we even plaats om ons meegebracht eitje op te peuzelen en maken hier een bankselfie.
Na een tijd over de mooiste paden gelopen te hebben zien we ineens een boekenstalletje langs de weg. We gaan er even kijken of er wat tussen ligt, je weet maar nooit. Helaas, geen boeken voor ons en we lopen door tot het buurtschap Olterterp. Hier is een restaurant annex hotel maar we zien het terras vol zitten, het is natuurlijk prachtig weer voor een terrasje. Het valt ons op dat het veel pensionada’s zijn, of jonge gezinnen. We proberen toch een plekje te bemachtigen en warempel een plek in de schaduw is vrij. Weliswaar op een bankje zonder tafel maar dat deert niet. We nemen een lekkere cappuccino met iets lekkers erbij......dat is smullen zeg!

Na de rust moeten we weer verder en dan is de beschrijving wat onduidelijk. Maar het kan natuurlijk ook dat de beoogde route overwoekerd is door gras en niet als zodanig herkenbaar! Uiteindelijk komen we er wel uit zoals gewoonlijk, het is een kwestie van goed lezen. Maar toch, een andere omschrijving was handiger geweest.

“U loopt een wat grassig bospad in” is een understatement want het gras komt tot onze knieën maar oké, als dat de route is.....het is in ieder geval niet saai! We komen uit op een prachtig stukje natuur, een bosven met een bankje. Hier genieten we even van het moois om ons heen en staan even stil bij hoe mooi Nederland eigenlijk is.
Dan hebben we weer even een stuurloos momentje in het bos en weten niet precies welke kant we op moeten. En ook nu komen we er uiteindelijk wel weer uit, gewoon een stukje doorlopen dan zie je het vanzelf. En er is ook weer tijd voor een brugmomentje.
We mogen een rondje rond het ven lopen, en weer genieten we van de stilte hier.

En dan lopen we door een naaldbomen bos, wat een afwisselende route is dit zeg, we vervelen ons geen moment! Er is ook veel te zien: koetjes in een stukje weiland, paarden en zelfs een stier die ons gewoon voorbij laat lopen. We horen ook veel vogels maar ze zijn helaas niet te zien door al dat groen.
Als we een drukke verkeersweg over moeten steken zien we twee mooie huizen, Huize De Horst wat te koop staat en Huize Vianen, een klein en naar het schijnt onbewoond huisje, je kunt er zo naar binnen kijken. We zijn nu bijna aan het eind van de route gekomen en dat vind ik best jammer! Ineens komen we weer in de bebouwde kom en zien in de verte de ijssalon waarvan we vanmorgen zeiden: hier gaan we een ijsje halen. En dat doen we ook! Lekker nagenieten van deze prachtige wandeling. Een goed omschreven route met hier en daar wat moeilijke punten maar ach, de afwisseling vergoedt veel!


meer foto’s