Amersfoortse Tweedaagse 20-21 juni 2014 / 2 x 40 km

20 juni dag 1

De Amersfoortse Tweedaagse is mijn favoriete wandelweekend en tevens een goede training voor de Vierdaagse. Ik heb me al lang van te voren ingeschreven via internet en mijn startkaart toegestuurd gekregen. Als ik bepakt en gezakt in de auto zit, vraagt Hans: "heb je ook je startkaart meegenomen?" moet ik dat ontkennen want......inderdaad: vergeten! Nou ja, leve de smartphone en internet, vraag ik mijn dochter een foto te maken van mijn startkaart die ik even later toegestuurd krijg. Ik stuur ook nog een mailtje naar de organisatie die het nummer voor mij kan opzoeken en krijg prompt daar ook een reactie van!!

Ik logeer altijd bij mijn schoonouders in het chalet in Voorthuizen, dat is maar 15 minuten van de startlocatie vandaan dus ideaal!
's Morgens gaat de wekker lekker vroeg, vijf uur..........en kan ik me op gemak voorbereiden voor een lange wandeldag. Ik wil vroeg aanwezig zijn vanwege het parkeren daar, de plek bij de ijsclub is komen te vervallen dus het zal wel druk zijn!
Maar helaas, ik rij de afslag voorbij en weet niet meer terug te keren naar de goede afslag! Ik raak verdwaald. Wederom is internet mijn redding, want ik zoek het adres eventjes op als ik een stille plek zie waar ik mijn auto stil kan zetten. En via Google maps kom ik weer op het goede pad! Bij het sportpark aangekomen meld ik mij aan en zoek mijn wandelmaatjes maar er is nog niemand! Ben ik later maar zij zijn nog later! Als ik net voor starttijd een paar bekenden zie besluit ik ook eventjes te wachten tot iedereen er is en dan mogen we rond 7.15 uur op pad voor dag 1.

Na 8 km door de straten van Amersfoort gelopen te hebben en natuurlijk ook een stukje over de Dodenweg en een beetje bos komen we bij de eerste rust, traditioneel De Stoeterij. We zoeken een plekje op en het is eventjes stoeien met de stoelen en bedelen voor een plekje, maar uiteindelijk kunnen we lekker zitten. Dan hoor ik van Adri dat Anoeska gespot is en ik zie haar inderdaad bij de toiletten staan. We begroeten elkaar hartelijk, het is 7 jaar geleden dat we elkaar voor het laatst gezien hebben tijdens een wandeltocht! Ze komt ook even bij ons zitten, en na de rust lopen we samen op en kletsen elkaar de oren van het hoofd, er is inmiddels veel gebeurd in die 7 jaar!
Al pratend koopt Anoeska ook nog een paar veters van Syl, ik heb ook veters bij me maar geen Vierdaagse kleuren. Ik heb er inmiddels ook weer twee verkocht onderweg.
Het militaire terrein waar we over mogen lopen keert elk jaar terug in de route en het is hier best fijn lopen, ook al moeten we soms flink stijgen en dalen! Je mag hier ook alleen lopen als je een startkaart hebt voor de Tweedaagse en hier wordt streng op gecontroleerd.
Het parcours over dit terrein is 7 km lang en we mogen tot de volgende rust daarna nog 7 km door bos en hei tot de volgende rust, 't Vliegdorp, een voetbalvereniging.
Al wandelend komen we drie mannen tegen die vragen wat voor dingen ik aan mijn tas heb hangen en ik vertel hun over de actie van KWF. Een van hen heeft een tasje op zijn rug met "Kanjer" en als hij verder loopt roep ik dat naar hem, en zeg dat hij ook knappe kuiten heeft! Hij moet daar wel om lachen en besluit een sleutelhanger van mij te kopen maar hij heeft alleen maar een 50 euro briefje en belooft bij de rust te wisselen zodat hij er toch eentje kan kopen. En dat doet hij nog ook!

We moeten bij de rust wel een steile trap op, maar dat hebben we het er wel voor over! Hier zit ook een groepje bekende wandelaars en wij gaan er eventjes bij zitten, wel zo gezellig! We nemen het er hier even van en ik zie broodjes kroket voorbij komen, daar heb ik eigenlijk ook wel zin in, ik heb niet zoveel eten meegenomen. En het smaakte me heerlijk maar ja, we moeten nog een stukje wandelen vandaag en we gaan na een toiletbezoek weer samen op pad.

Van hier tot de volgende rust is "maar" 7 kilometer en een gedeelte van de route gaat over de oude vliegbasis van Soesterberg welke we vorig jaar ook gelopen hebben. Het is inmiddels behoorlijk warm geworden! Ik maak nu voor het eerst mee dat het NIET regent tijdens deze tweedaagse en dit is mijn zevende editie!
Inmiddels gaat het niet zo lekker met mijn wandelmaatje en ik probeer haar er een beetje doorheen te sleuren. Dat lukt niet zo goed, en ik stel voor onze muziek op te zetten, misschien dat het dan beter zal gaan. En dat lukt volgens mij aardig, we swingen ieder met onze eigen favoriete muziek op de oren, het gaat lekker. Ik loop iets sneller en kom iemand tegen waar ik mee klets tot de volgende rust die inmiddels, na alweer 7 km te hebben gelopen, verschenen is. Het is het sportpark Peijnenburg. Ook hier kan ik voor het eerst buiten zitten zonder paraplu of regenjas!

Na deze rust is het 6 km naar de volgende rust, en de beschrijving daarvan beslaat vier regels, nou dan weet je het wel. We lopen veel onverharde wegen en door de bossen, het is best zwaar! Wat heel verrassend is dit jaar, we lopen nu veel over fietspaden aan de andere kant van het dierenpark blijkt later, want als we denken aan te komen bij de Kabouterhut, zien we ineens de ingang van het dierenpark. Andere jaren komen we uit aan de achterkant van het park. Dit stukje route mogen ze er van mij in laten, het is erg mooi!
Bij de Kabouterhut, waar traditioneel onze "poffertjesrust" is. Het is inmiddels wat betrokken, de zon schijnt niet meer en het wordt alsmaar donkerder. Niet veel later gaat het ook regenen en moeten we ons verplaatsen naar binnen. Ik heb poffertjes besteld en ik eet ze, weliswaar koud, binnen op. Noot voor volgend jaar: geen poffertjes meer! Schandalig duur en niet eens vers en warm! Als we weer willen vertrekken ziet Syl een voorleesboek liggen en kan het niet laten om ons nog eventjes een verhaaltje voor te schotelen!

Vanaf hier is het nog 9 km naar de finish en ondanks dat ik lekker gelopen heb tot nu toe, verlang ik ook wel naar het einde! Het is ook al best laat geworden, we hebben goed getraind op rusten! De laatste paar km's gaan door de bossen van Amersfoort, de weg over en via de woonwijk naar het sportcomplex waar ik me net voor sluitingstijd afmeld. Ik ga ook maar meteen naar huis, er wordt op me gewacht met eten.
Helaas is er een kleine opstopping op de rijksweg, maar dan kan ik eindelijk aanschuiven bij mijn schoonouders en na het eten, douchen en het vertroetelen van mijn voetjes ga ik vroeg onder de wol...............ik ben MOE!!

21 juni dag 2

Ik heb nu beter geslapen dan gisternacht en sta vol goede moed op om me klaar te maken voor dag 2. Ik heb geen voetproblemen o.i.d. maar ik tape ze wel in voor de zekerheid, en ik heb sinds kort de Eezefitsokjes ontdekt, een uitvinding tegen blaren! Hierdoor heb ik blaarloos dag 1 gelopen ondanks het zware parcours. Ik ga nu iets later weg maar kan nog steeds de auto kwijt dichtbij de startlokatie en als ik me weer aanmeld ben ik toch weer een van de eerste! Dan maar even een bakkie koffie en een broodje kopen en mijn telefoon checken op berichtjes. En ondertussen ook nog een paar veters verkopen aan andere wachtende wandelaars. Als mijn wandelmaatjes inmiddels gearriveerd zijn kunnen we vertrekken, niet nadat ik eerst nog een paar veters verkoop aan een dame die mij gisteren al beloofd had ze te kopen. Heel toevallig komen we haar tegen bij de aanmeldkraam.

Wat nu volgt is 10 km bos en hei, de route andersom dan gebruikelijk is de andere jaren. Het is een zwaar parcours, onverhard en veel zand maar we slaan ons er wel doorheen door met elkaar te dollen en wat te kletsen met die of geen. Het zonnetje is inmiddels goed gaan schijnen, het is warm. Gisteren is de zomer officieel begonnen, nou dat is te merken!

Aangekomen bij de eerste rust, Bergzicht, zoeken we een plekje op het terras en gelukkig is het mogelijk om even in het zonnetje uit te puffen. Ik zie allerlei lekkers voorbij komen, en ik besluit toch ook nog een lekker stukje appeltaart MET te nemen, dat hoort er nou eenmaal een beetje bij! En hij smaakt voortreffelijk, duidelijk geen diepvriesgeval!

Hierna vervolgen we onze weg de berg op, richting Austerlitz. Het pad is vals, dat wil zeggen dat hij langzaam maar zeker steigend is en dat is te merken, het lopen kost enige moeite! We lopen om de pyramide van Austerlitz heen, om dan weer de berg af te dalen. Dit is fijner lopen dan dat je deze berg op moet met al die losliggende steentjes. Het is wel opletten geblazen!
Ik kom de "kanjer" weer tegen, hij vraagt waar ik mijn wandelmaatje gelaten heb en loopt weer verder, zijn tempo ligt wat hoger dan de mijne.
Nu raak ik wat achter op mijn wandelmaatjes en ik kom een dame tegen die ook alleen loopt en we kletsen wat. Ze komt uit Limburg en dat is goed te horen aan haar accent. Al pratend komen we aan bij de tweede rust, het Henschotermeer. Vlak voordat we daar aankomen verkoop ik nog een paar veters, en dan hoor ik: ben jij Ineke?? Is het iemand van het Vierdaagse forum en het Walkers4walkers forum, Curmie/Gum! Dat is toch wel leuk iemand die je "kent" via een forum die IRL (In Real Life) te ontmoeten!

Het is heerlijk weer om in de zon te rusten, we kunnen zowaar wat stoeltjes bemachtigen en het is weer genieten! Ook hier even wat eten, een soepje gaat er wel in! Ik kijk mijn voet even na, ik vermoed het begin van een blaar op de bal van mijn voet, waar dus geen sokje over zit, maar er is niets te zien. Toch wil ik hem even afplakken en ik krijg een paar stukjes tape van mijn wandelmaatje. Dat voelt toch wel lekker aan als ik na de pauze weer verder loop.

Na het rondje om het Henschotermeer, wat altijd weer genieten is het is er prachtig, komen er lange paden door het bos en onverhard terrein. Ook lange rechte wegen en die km's zijn best taai! Ik verzet mijn zinnen door een muziekje op te zetten, zodat deze weer ongemerkt onder mijn voeten vandaan komen. Mijn wandelmaatjes hebben ieder hun eigen manier om de kilometers te verslinden, we zien elkaar weer bij de rust. Deze rust is bij de Valleiruiters, een bekende plek voor deze tweedaagse. Een grote groep Walkers zit hier bijeen en wij kunnen ook een stoeltje te pakken krijgen om erbij te gaan zitten. We kletsen wat, drinken en eten wat, genieten van de zon en het lachen maar dan is het toch weer tijd om te gaan. Een van onze maatjes heeft erg last van zijn knie en wij moeten hem noodgedwongen achter laten, hij gaat verder met het busje.

Als we voorbij een klein boerderijtje lopen zien we een piepklein eenden kuikentje, die blijkbaar zijn moeder mist. Syl probeert het diertje te pakken maar het lukt niet, het dribbelt verder het terrein op wat een schattig gezicht is.

Als we de brug over het kanaal oversteken zie ik een bankje en ga er twee tellen op zitten, ik ben er een beetje klaar mee maar mijn maatjes zeggen dat aan het eind van de weg de rust is dus we gaan door. Maar deze weg is wel vier km lang! Dan maar mijn muziek op met hoog volume en denken aan leuke dingen! En dan komen we eindelijk aan bij Mon-Chouette, een theehuis waar nog volop plek is op het terras en ik ga dankbaar in een stoel zitten waar ik ook mijn voeten even op een stoel leg. Heerlijk bijkomen! Er is iemand zo lief om een bestelling op te gaan halen ik heb wel trek in een broodje kroket! Zout eten zal me goed doen denk ik! Op het terras schuift een dame aan bij ons groepje en ik herken haar als iemand van een facebook groep en zij zegt ook lachend ik dacht je al te herkennen maar wist het niet zeker. Na de rust loop ik een klein stukje met haar mee maar kan niet goed op gang komen, en zij gaat haar eigen tempo weer lopen. Het duurt best lang voor ik mijn eigen tempo weer heb! Ik zoek ook nog even de bosjes op.

Na zes km bos ben ik er een beetje klaar mee en besluit om niet te gaan rusten bij YMCA waar de laatste rust is gepland maar als ik daar aan kom, zie ik mijn wandelmaatjes zitten en ga er toch nog eventje bij zitten maar nu niet meer zo lang want het is al vijf uur! Om zes uur is het sluitingstijd! Als ik ongeveer drie kilometer verwijder ben van de finish kom ik twee mannen tegen die vragen wat voor muziek ik op heb en geven een reactie op mijn tshirt waar mijn naam op staat. Al kletsend kom ik bij de finish aan en ik meld mij af. Ik maak nog even een praatje met de vrijwilliger die me mijn cijfertje overhandigd (ik vraag om een 8 maar heb naar later blijkt toch een 7 nodig) en complimenteer hem met deze goed georganiseerde tweedaagse.
Ik wil niet meteen vertrekken en ga nog even nagenieten van de sfeer en we kletsen nog wat na met een drankje, de DJ draait leuke jaren 80 muziek en er zijn een aantal mensen aan het dansen, waar ik nu even niet aan moet denken!!!
Als het tijd is om te vertrekken naar huis neem ik afscheid van mijn maatjes maar niet voor lang, over twee weken lopen we samen de KM van Someren!
Ik heb genoten van deze twee zware wandeldagen maar het was me meer dan waard! Prachtige routes, net weer even anders dan vorig jaar, mooi weer en leuke wandelmaatjes! Volgend jaar weer?? Jazeker!!

Betuwse nachttocht Prinses Marijke Geldermalsen 13-14-6 / 50 km

Deze tocht staat voor het eerst op mijn wandelprogramma, 50 km lopen in de Betuwe met als starttijd 22.00 uur. De tocht wordt elke twee jaar georganiseerd door de wandelvereniging Prinses Marijke. Ik zou een aantal bekenden daar tegenkomen want alleen lopen vind ik maar saai!
Na een uurtje rijden kom ik bij het startbureau aan waar ik door een vriendelijke vrijwilliger gewezen word op een perfecte plek, lekker dichtbij het startbureau!

Daar aangekomen zie ik meteen een aantal bekenden zitten waaronder ook Carolien met wie ik deze tocht zou gaan lopen. Ik meld me aan en ga bij hen aan tafel zitten, we hebben nog wel eventjes de tijd. Vandaag wordt de eerste wedstrijd van het Nederlands elftal gespeeld voor het wereldkampioenschap en dat is te zien op een groot scherm. Dat boeit me niet dus ik ga er met mijn rug ernaartoe zitten.

Een reflectievestje is verplicht en ik ben de mijne vergeten! Gelukkig heeft Carolien er twee bij zich. Als het bijna tijd is gaat iedereen naar buiten, 119 mensen hebben zich aangemeld, er zijn ook andere afstanden zoals 80 en 110 km. Na het startsein gaan we de bebouwde kom in, straatje in en straatje uit. Leuk om bij mensen naar binnen te kijken, bij veel mensen staat de tv op het voetbal aan. En de geluiden die horen bij het scoren van een doelpunt voor Nederland is ook goed te horen! Na een aantal km komen we aan in Meteren en de eerste rust is in Neerijnen op 7,7 km. We hebben er goed de pas in en we voelen ons prima. Hier kunnen we even zitten en ik neem een bakkie koffie om wakker te blijven. Er is hier van alles te krijgen, we worden goed verzorgd. We blijven niet lang en gaan weer verder lopen om bij de volgende rust aan te komen. We hebben bij de start een aantal bonnetjes gekregen voor consumpties waaronder een gehaktbal en hier verheugen wij ons op!

Vanaf deze rust moeten we ruim tien km afleggen en de routebeschrijving is kort. Dat wil dus zeggen dat er veel lange wegen in zitten. We lopen onder andere langs de A2 en zien de lichtjes van de brug naar Zaltbommel. Die lichtjes zullen we nog vaak zien vannacht, vanaf allerlei gezichtshoeken! Het is een zwoele nacht, en de maan schijnt helder op ons neer, het is volle maan. Daardoor is de nacht niet superdonker, wij lopen te genieten, ik moet zelfs mijn jasje uittrekken, het is warm!
Ergens in de verte horen we veel gejuich, een paar keer achter elkaar. Het Nederlands elftal doet het goed, ze winnen met 5-1 van Spanje. Onderweg komen we nog feestvierders in oranje tenue tegen, die hebben lekker gefeest op de overwinning!

Bij de tweede rust op 17,1 km kunnen we een soepje eten en van het toilet gebruik maken, ik doe beide. Het is er gezellig druk en ik geniet van de tomatensoep en voel me nog steeds goed. Vanaf hier gaan we lopen naar Waardenburg en komen dan weer uit in Neerijnen voor een wagenrust op 22,9 km in de kasteeltuin. Ook daar is een toilet, een schattig hokje in een schuur. Hier zitten we op een lekker bankje, Carolien heeft het even moeilijk en komt eventjes bij. Hier horen we twee meisjes zeggen dat ze ermee stoppen, ze worden opgehaald door de organisatie. Altijd jammer zoiets maar ja, als je lichaam zegt stop ermee dan moet je luisteren. Wij gaan opgefrist weer verder de nacht in.

We zien het langzaam licht worden, hoewel veel bewolking de zon bedekt. Het is ook ineens een stuk kouder geworden, en ben ik blij dat ik mijn jasje aan kan doen. We horen veel kikkers kwaken in deze vroege ochtend als we over een lange dijk lopen.
Na ongeveel 7 km komen we aan bij een binnenrust in het Dorpshuis van Est, en Carolien is daar zeer blij mee. We verwachten hier een gehaktbal te krijgen maar dat is pas bij een volgende rust. Hier doen we lekker de schoenen even uit en nemen de tijd om te ontspannen. Ik maak een praatje met de barjongen en bestel wat te drinken voor ons. Hier zijn we samen met de achterhoedelopers van de 80 km.

Inmiddels is het echt licht geworden en we lopen de ochtend tegemoet. We doen ieder wat muziek in de oren want dat kunnen we wel even gebruiken en de kilometers vliegen onder de voeten vandaan. Het is best saai lopen zo, over de straat lopen met links en rechts alleen maar huisjes, dus het is huisjeskijken op dit moment. Ik zie prachtige tuinen met veel rozen en bloeiende hortensia's. En heel veel fruitbomen, we zijn tenslotte in de Betuwe nu.

Op het 36 km punt bij eetcafe de Tol wacht ons een "verrassing", ze staan op het punt te sluiten! Carolien kan nog net gebruik maken van het toilet en vrijwilligers van de vereniging staan voor ons klaar voor een hapje en een drankje. Wij horen bij de laatste vier, er lopen nog twee wandelaars achter ons. We kletsen wat met de jongens en genieten van het sapje dat we mogen drinken en ook nog een krentenbol gaat er goed in. Het is weer tijd geworden voor de laatste 14 km en we gaan op pad. Carolien zit er even doorheen maar een muziekje op de oren wil haar de nodige energie geven om door te gaan.
De volgende vijf km gaan over dijken en lange straten en ook een verrassend stukje onverhard. Het is goed te doen, dit pad maar van mij had het niet gehoeven hahaha!!

Bij de laatste rust, Marijke's Fruitkorfje kunnen we een broodje bal krijgen maar we hebben er allebei geen trek meer in, bang dat het op de maag zal slaan de vettigheid. Carolien bestluit een broodje aardbei te nemen en zet hem op de foto voor het thuisfront, haar zoontje is gek op aardbeien! Ik laat mijn waterfles bijvullen en maak gebruik van het toilet. Ook hier is weer vanalles te krijgen en een kopje koffie gaat er wel weer in, de cafeine zal me wakker houden! Hoewel ik geen last heb gehad van een slaapdip.

De laatste negen km liggen voor ons, maar dan gaat het mis. We missen een pijl (of de pijl staat er niet?) en na verloop van tijd merken we dat pas want ik zie geen herhalingspijlen meer en ik waarschuw Carolien: volgens mij lopen we niet goed! We hadden ook gehoord van een ander wandelmaatje dat hij verkeerd gelopen is, nu zijn wij aan de beurt! Dit geeft best wel een domper, wat nu? Na wat heen en weer geloop en kijkend op de GPS van Carolien denken we weer op de route te zitten tot ik een auto aan zie komen van de organisatie. Ze houden halt en wij vertellen dat we waarschijnlijk verkeerd lopen nu. Zij bevestigen dit, en zeggen tegen ons dat we 8 km uit de route zitten! Na dit nieuws verwerkt te hebben, besluiten we dat we dit niet willen en we mogen mee terug in de auto.

Wel jammer dat de tocht op deze manier moest eindigen maar desondanks hebben we er wel van genoten! We halen onze oorkonde op, de medaille wordt nagestuurd. Als we nog even blijven zitten krijgen we van de organisatie een gratis consumptie vanwege de afloop van deze tocht. Toch wel lief van ze! We maken nog een selfie van onze oorkonde en ik neem afscheid van Carolien nadat ik mijn gratis appeltje opgepeuzeld heb. Ik sein het thuisfront in dat ik er aan kom en stap moe maar toch wel voldaan in de auto. Ik heb totaal geen last van deze nachtelijke km's en ben daar reuze blij om! Rond een uur of 11 stap ik thuis over de drempel. Na een douche en een bammetje ga ik een dutje doen, en deze tocht nog eens door mijn gedachten laten gaan. Ik wil de organisatie bedanken voor de goede zorgen, het was echt top!

Haring- en bierwandeltocht Vlaardingen 7-6-2014 / 25 km

Bij deze tocht gaat het meer om de gezelligheid dan om het trainen! Vandaag is de haring- en bierwandeltocht, met na afloop een heerlijke haring happen en een biertje. Daarom laat ik mij brengen naar de startlocatie, cafe d'Oude Stoep in Vlaardingen. Ik heb me al een tijdje geleden via internet opgegeven, dit keer ook al betaald dus het aanmelden is zo gepiept! Letterlijk, want we worden gescand! Een hele vooruitgang met andere jaren!
We krijgen een boekje mee voor de route, daar staan ook alle bezienswaardigheden in die we tegen kunnen komen, maar ja, ik neem geen leesbril mee op een wandeltocht, dus het boekje gaat ongelezen mee terug! De route is zodanig goed en duidelijk gepijlt middels gestempelde visjes dat je de routebeschrijving ook niet meer nodig hebt!

We worden klokslag 8 uur verrast op een toespraak van de stadsomroeper en met de lach op de hand kunnen we vertrekken. Het weer is uitermate goed te noemen, geen jas mee en een korte broek en topje dus goed insmeren! En dat heb ik ook gedaan......

Het eerste stuk gaat door de bebouwde kom van Vlaardingen en langs de grote kerk in het centrum. Zigzaggend door de straatjes lopen vind ik op zich niet vervelend, je ziet heel veel onderweg en doet de meters onder je voeten vandaan snellen.
Wat ook heel leuk is, deze tocht is elk jaar anders! Ik ben benieuwd waar we dit keer op getrakteerd worden! We hebben al gezien dat we niet richting Bommeer lopen, en ook geen cruise gaan maken..........

En verrassing: we mogen door het theater van Vlaardingen lopen, de Stadsgehoorzaal! Wat leuk is dit! We komen uit op de buhne en mogen een selfie maken in de spotsligths! Wij laten dat dus doen, een selfie lukt meestal niet goed, en we staan er weer gekleurd op! Er is ook een mogelijkheid om koffie te drinken maar daar is het dringen geblazen, dus dan maar even niet. Om bij het volgende rustpunt te komen moeten we een klein stukje door het park, over een onverhard paadje. Er is zelfs aan rolstoelers gedacht, want die worden omgeleid! We zijn een goed uur onderweg en dan komen we bij de volgende verrassing, de flesjes van R&B. Maar wij hebben niet zo'n zin in een fles mierzoete drank en slaan deze even over! In een winkelcentrum bij de Jumbo in de wijk Vlaardingen Ambacht krijgen we een eierkoek en water en er staan bankjes, dus nu gaan we wel even zitten!

Dan steken we de weg over richting Vlaardingen Holy, ook dit keer een groot gedeelte door de bebouwde kom. Broekpolder en Holy worden gescheiden door de Vaart. Die steken we nu over middels een brug, helaas niet d.m.v. een bootje! In Holy kom ik een bekende tegen en we kletsen wat waardoor mijn maatjes iets op mij uitlopen maar die haal ik zo weer in. Als we bij de volgende rust komen in Broekpolder krijgen we een appeltje en er staan dixies waar ik even gebruik van maak, we rusten wat op een bankje en ik neem afscheid van hem want hij houdt niet zo van rusten. Nou.....wij wel! En we genieten nog even van het mooie uitzicht op de plas die volstaat met Schotse Hooglanders! Zij zoeken ook de koelte op, het is nu wel erg warm! Het is een mooi stukje natuur waar we doorheen lopen. De naam Broekpolder is afgeleid van Broek, wat "moerassig land" betekent. Dit van oorsprong vennen- en kreken gebied werd uiteindelijk ingepolderd om dit gebied voor agrarische doeleinden in te richten en had al in de 11 eeuw een verkaveling. Bij opgravingen in 1958 zijn fragmenten van aardewerk gevonden die terug gaan naar de 3e en 4e eeuw voor Christus. In de periode 1958 tot 1975 is de polder opgespoten met Rotterdams havenslib, met als doel het gebied te bebouwen. Echter door bodemvervuiling zijn deze plannen van de aan en wordt het nu gebruikt als recreatie gebied. Men is lang bang geweest dat de vegetatie niet zou gedijen op dit havenslib, maar met het zien van alles wat er groeit en bloeit doet toch anders vermoeden. Bron: routebeschrijving

Als ik een beetje begin te snakken naar een heerlijk kopje thee met een daarbij behorende snack, komen we langs een soort B&B genaamd Buitenhotel, we hebben eerder een bonnetje gekregen voor een lunch hier. maar we besluiten toch eventjes verder te lopen naar een restaurant genaamd "Buitenplaats". .

Het restaurant heeft een leuk terras waar we dan ook plaats nemen. Even heerlijk de schoenen uit! Daar ben ik wel even aan toe zeg!
We nemen een broodje en wat te drinken en we genieten van deze rust. Maar deze rust is relatief van korte duur, ik had nog wel langer willen blijven zitten maar ja, we moeten toch een keer naar de finish lopen dus vooruit dan maar!

Het volgende gedeelte van de route gaat door bebost gebied, en onderweg komen we wandelaars tegen die wel een paar veters willen kopen. Dit al lopende doen, is wel lastig want mijn wandelmaatje heeft de losse veters aan zijn tas hangen, ik heb alleen maar sleutelhangers en laat zij nu net een paar losse veters willen! Maar ja, alles voor het goede doel en de dame in kwestie is er blij mee ook al loopt ze niet de vierdaagse zegt ze nog!

Bij de post voor stoere wandelaars krijgen we een stempel op onze schouder, een zogenaamde tattoo! Grappig, ik krijg er twee, waarom weet ik niet. Maar dan begint het te druppelen en de druppels worden regen. We lopen langs de Nieuwe Waterweg, het laatste stuk van de verbinding van Rotterdam met de zee. Hier varen veel vrachtschepen en ook wel plezierjachten waar we er eentje van zien varen, wat een joekel zeg! Dat kost wel een paar tonnen!!! De regen valt gestaag op ons neer maar echt onaangenaam is het niet want de temperatuur is goed. Ik vind het wel prettig, een beetje minder benauwd is het nu. Al snel houdt het weer op te regenen.

Dan volgt een stukje industriegebied waar we niet aan kunnen ontkomen om weer in het centrum van Vlaardingen te kunnen geraken. Dit gedeelte vind ik altijd wel jammer maar helaas, het is niet anders. Mijn benen willen eigenlijk ook niet meer, de zin is weg. Maar het is nu niet lang meer weet ik. Als we de spoorlijn weer over mogen steken komen we bij de op een-na laatste verrassing, een flesje water en een stel muziekinstrumenten van hout. Ik wil daarmee wel op de foto met mijn wandelmaatje! Zo gezegd zo gedaan.

De allerlaatste verrassing is een borreltje en een ijzerkoekje in het centrum van Vlaardingen bij distilleerderij H van Toor. Dit laten we ons wel smaken! Bij de finish zijn deze koekjes ook te koop en dat doe ik dan ook. Ik meld mij af en mijn wandelmaatjes gaan bier en haring halen, ik ga even een plekje voor ons zoeken op het volle terras. Nog even nakletsen en genieten van de sfeer en de haring en er is lifemuziek maar dan is het weer tijd om op huis aan te gaan.

Deze wandeling blijft op mijn favorieten-lijstje staan! Het is de vierde keer op rij voor mij en wat mij betreft mogen er nog vele volgen!
Het aandenken gaat op mijn wandeltasje en gelukkig is de serie weer compleet want ik had er eentje verloren. Aardige lui, die Vlaardingers!
Bedankt voor deze topdag!
Nog een paar foto's staan aan de rechterzijde.