Totaal aantal pageviews

zondag, mei 21, 2017

2e Kennedymars Cuijk 20-5-2017 / 81,3 km


De tweede Kennedymars van Cuijk begint net zoals vorig jaar in de B&B van Ruud de Rijke maar nu verblijven we daar twee nachten. De eerste nacht is heel kort omdat de start al om 05.00 uur is en de wekker al op 3.45 uur staat! Ik heb ook een afspraak gemaakt om Truus met haar zus Esther op te halen vanaf Brass29, het hotel waar zij verblijven. Zo gezegd zo gedaan, ze staan al klaar als we aan komen rijden. Voordat we echt weg kunnen moet Truus nog even terug om haar autosleutels te halen, die liggen nog in haar jaszak in het hotel maar uiteindelijk stappen we voor de ingang van De Bond uit, de startlocatie van vandaag. Het is enorm druk want de opkomst is hoog: 580 deelnemers. De vorige editie was zo goed verzorgd, mond-tot-mond reclame deed de rest!

Hans parkeert de auto verder weg en komt ons uitzwaaien als het startsein gaat. Ik ga samen met Andre lopen en gespannen wachten we dat sein af wat maar niet komt.....15 minuten moeten we daar op wachten maar dan kunnen we weg, de zonsopgang tegemoet. De kade langs de Maas is bekend van de Nijmeegse vierdaagse en op dag vier is het hier erg druk, nu lopen we in alle rust hier en er is geen pontonbrug. Het is wat bewolkt en fris dus helaas geen mooie luchten te zien. Ik zet wel wat wandelmaatjes op de foto.

Er zijn veel herkenningspunten van de Nijmeegse, zo lopen we over een dijk die verdacht veel lijkt op de dijk van Overasselt naar Linden. We zijn wel in de buurt maar of het ook echt die dijk is??? Hij is wel lang en er loopt een lang lint van wandelaars. We kletsen wat en lachen wat en dan doemt ineens de eerst rust al op, we hebben er inmiddels 11 km op zitten. Monique sluit zich bij ons aan en gaan samen hier een broodje eten, ik hou het bij een bakkie koffie en zet wat bekende wandelaars op de foto.

We willen niet al te lang rusten want de dag is nog lang en we krijgen nog genoeg rustmomentjes. Veel bekende plekken van de vierdaagse komen we tegen, zelfs het pad vanaf de brug naar Linden, maar nu lopen we hem andersom! Een kort stukje maar om vervolgens het natuurgebied rond Linden in te lopen. Hier lopen ook veel Schotse Hooglanders en zijn een gewild foto object. We lopen een groot gedeelte van de vierdaagse route richting Beers maar gaan er dit keer niet rusten, we lopen een stukje door het dorp Beers tot de volgende rust weer opdoemt, we hebben er nu 20 km op zitten.
De kampeerboerderij De Tienmorgen in Beers, daar is vla te krijgen maar als ik ga halen dan istie op, ik krijg een halve beker. Jammer....
Ik vraag een aantal wandelvrienden die hier zitten: jullie zitten zeker al lang, met andere woorden mag ik zitten? En Peter staat gewillig op, ze zijn inderdaad van plan te vertrekken. Ik maak nog wat foto's van Marijke en Erik, die zitten te dollen met zonnebrillen.....
Dan lopen we weer door een mooi natuurgebied en langs kasteel Tongelaar waar ik een leuke wegwijzer op de foto zet.

Op 25 km is er een eigen post van de organisatie bemand door Remy de organisator van deze mars en hij deelt eitjes uit die hij hoogstpersoonlijk heeft gekookt. Heerlijke energie voor de komende kilometers. En een slokje water gaat er ook wel in, mijn flesje is weer vol om door te gaan.

Op weg naar de volgende rust, het natuurkampeerterrein De Herder-inn in Mill lopen we langs een groot natuurgebied de Kuilen, een strandbad en gegraven plassen omzoomd door het Langeboomse bos.
Bij deze rust op 33 km zie ik Hans weer, hij staat mij tijdens deze monstertocht bij met alles wat ik wil. Hij gaat voor ons een soepje halen. Een soepje?? Een hele grote kom groentesoep krijgen we voor onze kiezen. Helaas is de groente wat aan de rauwe kant en is de soep lauw, maar de smaak is goed al krijg ik hem niet helemaal op..... De meiden Aike, Jaqueline en Carola nemen het ervan, zij halen een gebakje!

Nog vier kilometer tot de volgende rust en die gaan grotendeels door mooi natuurgebied en ik geniet met volle teugen, we volgen de lintjes die geknoopt zijn aan de boomtakken. Maar soms ontkom je niet aan lange, rechte stukken parcours, we lopen een flink stuk langs de autoweg. Dat heet "kilometers maken".
Als we bij de camping op 37 km aankomen zegt Andre dat we hier niet gaan rusten, veel te vroeg na de vorige want we willen een mooie tijd neerzetten. Het is mijn tiende Kennedymars en het lijkt me wel leuk om rond 22.00 uur te finishen maar daarvoor moeten we niet te lang en te veel rusten. Echter roepen twee mannen dat we vooral wel van het aangeboden fruithapje moeten genieten dus vooruit dan maar, we gaan even naar binnen. Maar het hapje wordt lopend verorberd nadat ik mijn waterfles laat bijvullen met ijskoud water uit de tap.
Ik zet nog een leuke geboorte aankondiging op de foto en we gaan weer doorrrrr....

We komen nu in het plaatsje St.Hubert en zien de Heimolen (?) staan die op de foto gaat. Het plaatsnaambord ontkomt ook niet aan het gebruikelijke paaldansmomentje.
Op weg naar het plaatsje Haps, waar de volgende rust op 43 km is in een basisschool De Bongerd. Daar staan ook de tassen te wachten maar ik heb geen tas, Andre wel en hij gaat zich omkleden in wat luchtigere kleding, ik hou het bij mijn lange broek want ik vind het bij tijd en wijle nog erg fris. Hier is een soepje beloofd en een gebakken ei maar als ik de school inloop staat er een lange rij in een met baklucht gevuld lokaal, ik heb al geen trek meer. En de soep is op! Ook weer jammer....
Hier staat Angelique om de wandelaars van het forum aan te moedigen, wat lief!

We zoeken een plekje in de schaduw en Hans loopt af en toe heen en weer om wat te drinken te regelen en een (zelfgemaakt) hapje voor mij. Even ben ik bang mijn zonnebril kwijt te zijn maar gelukkig ziet Andre hem op de grond liggen, gelukkig maar want de zon schijnt nu best fel!
De plaatsjes Oeffelt en Boxmeer doen we aan en langzaam maar zeker komen we op de waterpost op 48 km, op dezelfde plek als vorig jaar bij de Meiboom en een picknick bankje. Monique en ik gaan eventjes erbij zitten, eventjes maar en hier horen we dat de baktaria zich terug getrokken heeft als sponsor en daarom geen frites heeft voor ons. Dat is een domper voor de organisatie en voor de wandelaars maar dat zijn onvoorziene omstandigheden waar niets aan te doen is.

Na het flesje water genuttigd te hebben noopt Andre mij om verder te gaan, de finish lonkt! Ik zeg ja ja en vol goede moed gaan we verder, een mooi natuurgebied in en langs een grote vijver waar de kikkers het hoogste woord hebben!

In het plaatsje Beugen aangekomen zit op 52 km de volgende rust bij de Baktaria en daar zie ik Hans weer. We gaan er weer eventjes zitten maar kopen er niets. Monique gaat nog even naar het toilet en dat ben ik vergeten als we weer verder lopen. We lopen een groot gedeelte door bebouwde kom en industriegebied en ik zie helaas geen mogelijkheid om te plassen, ik besluit een dametje aan te spreken die in haar tuin aan het werk is. Helaas zij spreekt geen Nederlands en gaat weer door met haar werk. Mijn blaas staat nu op knappen en ik krijg het behoorlijk benauwd: wat nu?? Ik besluit bij een groot huis aan te bellen, maar niemand doet open. Dan maar verder en ik zie ineens een grote berg zand en besluit daar achter maar plaats te nemen en ga opgelucht weer verder. Andre en Monique zijn doorgelopen maar ik kan ze nog wel inhalen met muziek op de oren als ondersteuning voor de nodige power. Ik ben zo bezig met de telefoon dat ik geen erg heb dat ik geroepen word omdat ik rechtsaf moet, er staat geen pijl maar wel een krijtpijl die Andre en Monique niet gezien hebben, zij moeten een stukje terug lopen. Gedrieën gaan we weer verder. Bij een spoorweg overgang gaan net de bellen rinkelen als ik erover loop, Andre en Monique zijn net te laat, ze moeten wachten.

Na de oversteek zien we de laatste waterpost op 57 km in het bos, ik neem plaats op de boomstronk maar Andre en Monique lopen verder. Eventjes, al is het maar vijf minuten, heb ik nodig om weer door te gaan. Ik ga een groepje wandelaars achterna want we lopen nu het bos in en wil niet hier alleen lopen. In de verte zie ik ze vertwijfeld staan want ze staan op een splitsing: welke kant moeten we op want er staat geen pijl? Inmiddels heb ik Andre ook ingehaald en hij raadpleegt de GPS en de plattegrond en wijst ons de goede richting op.
Met mijn muziek op heb ik er aardig de pas in, Andre raakt wat achterop omdat hij er een beetje doorheen zit. In het bos komen we twee borden tegen, eerst een met: over 2x 800 meter, voor Kennedylopers een uitgebreid menu aangeboden. Kennelijk heeft een ondernemer lucht gekregen van dit evenement en probeert klanten te trekken. Na 800 meter weer een bord: over 800 meter kunt u, Kennedyloper, hier wat nuttigen. Monique is ons vooruit gelopen en even later zien we haar bij deze gelegenheid een soepje eten. Zij wenkt ons maar wij lopen door naar de volgende rust waar ook de tassen weer zijn.. Dat is de rust bij de Gouden Leeuw op 63 km in Sambeek. Voordat we daar aankomen heb ik een tijdje met twee dames op leeftijd opgelopen, zij hadden er aardig de pas in, ik kon ze nauwelijks bijhouden. Zij hadden gerust bij die desbetreffende ondernemer en gaan niet rusten bij de Gouden Leeuw. Wij wel en Andre zoekt zijn tas. We nemen plaats op het terras en even later komt Monique aanlopen maar er is geen zitplaats voor haar. Ik vraag aan Hans een cappuccino te halen maar jammer.......dat is op! Dan maar een Radlertje, ook lekker.

Na de rust, Monique is inmiddels doorgelopen en zullen we ook niet meer zien, lopen we naar de sluizen. Andre is het goed zat en ik probeer hem zo goed mogelijk op te beuren om weer door te gaan. Ik begin het nu ook moeilijk te krijgen, mijn voeten doen pijn en heb last van mijn spieren maar we gaan gewoon door. Wat ook niet meehelpt is het parcours.......langs het water over een met hoog onkruid overwoekerd pad lopen is niet comfortabel en op zijn zachtst gezegd gewoon k...t na zoveel kilometer. Maar ach, we doen het er maar mee. Andre besluit om zonder te rusten door te lopen naar de finish en ik laat hem gaan, ik wil nog even een rustmomentje bij de waterpost van Remy op 68 km en gebruik dit moment om een steentje uit mijn schoen te halen. Ik krijg een half glaasje Cristal Clear (het water was op!) en pak een stukje komkommer en een paar dropjes en ga weer verder voor de laatste loodjes!!

Ik begin het nu wel erg moeilijk te krijgen, de kilometers lijken niet op te schieten zo en ik ben blij als ik bij het 73 km punt kom. Er is hier een ijsje te krijgen maar ik bedank daarvoor en Andre ook want hij gaat door. Ik ga hier wel even naar het toilet. Die is bezet zodat ik even kan zitten, helemaal niet erg dat ie bezet is.......
Het begint al donker te worden en ik vraag Hans mijn veiligheids hesje te pakken en ga weer verder, nog 8 km! Het is namelijk geen 80 km maar 81,3.

Omdat ik niet alleen in het donker wil lopen besluit ik achter een groepje wandelaars aan te gaan en ik knoop een praatje aan. Zo komen we de volgende kilometers wel door, een beetje kletspraat leidt af van de ongemakken, de omgeving boeit me niet meer want het is toch donker. Op de dijk naar Cuijk kom ik een moeder en dochter tegen, zij is de jongste deelneemster (15 jaar) en een leuk gesprek volgt. De laatste rustpost slaat iedereen over. Gezamenlijk lopen we naar de finish. Op 1 km voor de finish zie ik ineens Andre lopen en ik trek een sprintje om samen met hem naar de finish te lopen. Eindelijk.......mijn 10e Kennedymars zit er op en mijn snelste ooit want ik kom na 17.33 uur over de finish. Het is een PR van 12 minuten! Bij de vorige Kennedymars van Cuijk kwam ik pas om 0.30 uur binnen dus ik ben helemaal blij....

Ik meld mij af en krijg een certificaat van deelname maar geen medaille en dat vind ik erg jammer! Een stempel voor in mijn boekje en ook nog een stempel voor op mijn Kennedy kaart, ik heb mijn 10e volbracht. Hiermee kan ik een zilveren Kennedy medaille aanvragen. Na afscheid genomen te hebben van Andre ga ik nog even wat napraten om daarna naar de b&b te gaan. Monique is ook gefinished, zij kwam 20 minuten voor ons binnen. Ik heb toch wel genoten van de tocht. Het was wel anders dan vorig jaar, de verwachtingen waren hoog. Deze editie vond ik zwaarder dan de vorige mede door de taaie lange stukken en veel onverharde paden, vooral de laatste 16 kilometers waren zwaar!
Bedankt alle vrijwilligers en de organisatie voor dit mooie evenement en fijn dat ik hier mijn PR mocht lopen!!!
Voor meer foto's klik hier

zondag, mei 14, 2017

Kamerikse Weteringloop 13-5-2017 / 31 km

Voor deze zaterdag heb ik een wandeling op de agenda staan die ik samen met Hetty ga lopen, de startplaats is in haar woonplaats Kamerik om de hoek! Voor haar een makkie, ik moet nog drie kwartier rijden. Kamerik is een dorp in de gemeente Woerden in de Nederlandseprovincie Utrecht. Het dorp heeft, inclusief het dorpje Kanis, 3.767 inwoners (1 januari 2014).
Van 1811 tot 1989 was Kamerik een zelfstandige gemeente. Het ontstond uit de Heerlijkheid Kamerik en de Houtdijken en ging op in de gemeente Woerden. Het dorp ligt ongeveer 1,5 km ten noorden van Woerden aan de Kamerikse Wetering. Het had oorspronkelijk lintbebouwing aan weerszijden van de Wetering. Deze oorspronkelijke bebouwing is inmiddels beschermd dorpsgezicht. Een groot aantal panden valt onder monumentenzorg. Aldus Wikipedia.

Zaterdagmorgen kom ik op de afgesproken tijd aan, een straatje verder dan de startlocatie en Hetty komt mij tegemoet gelopen zodat we samen naar de startlocatie kunnen. Daar aangekomen zie ik Annika en Gerda die al voor me hebben ingeschreven waarvoor dank! En ook Michel sluit zich bij het clubje aan, gezellig!

Maar als ik de routebeschrijving zie word ik wit om de neus.......nee.....31 km op twee A4-tjes??? En er zit ook een plattegrond bij: 4x links om, het is gewoon een vierkantje! Nou ja......we besluiten er maar het beste van te maken! Ik informeer nog even waar de rusten zitten, het antwoord: er is maar 1 rust!!!

Ik wist al vantevoren dat er weinig bossen zijn in dit gebied dus ik had me er wel een klein beetje op voorbereid maar toch...en het weer is ook al niet al te best, er is regen voorspel rond 9 uur.

Na wat straatjes en een twee km lang fietspad doorkruisen komen we op het landgoed Bredius, ik ken dit van een andere tocht in februari dit jaar. Dan komen we op het Jaagpad, een pad langs de Oude Rijn van wel 4,4 km lang! Het is best mooi hier langs het water, we zien veel mooie huizen en watervogels met jongen. De voorspelde regen komt naar beneden en ik doe een poncho om maar het regent gelukkig niet erg hard. Het blijft de rest van de dag droog.
Na ongeveer 12 km op pad te zijn komen we een rustpunt tegen, een boerderijwinkel waar leuke zitjes zijn. We nemen er even de tijd voor want dit blijkt de enige rust te zijn op de route! Hetty is bekend met de route en die beaamt dat ook. Beetje jammer hoor, ik verwacht van deze vereniging, de SGWB, toch wel meer dan dat! Het plaatsnaambord van Harmelen ontkomt niet aan mijn paaldansact dat door Gerda wordt vastgelegd.

Na de rust vertrekken we weer de polder in, en als het 11 uur is geweest nemen we er met z'n drieën een borreltje op. Helaas geen bankje in de buurt maar toch....Gerda en Annika lopen vast door. Bij cafe Kortjak was ook een rustpunt gepland maar die was niet open en bovendien komt deze al na een km na de vorige rust dus was sowieso geen optie geweest!! We lopen nu richting Kockengen, ook een dorp maar die schampen we als het ware, we lopen er alleen maar langs. Annika en Gerda komen we even later weer tegen, ze zijn net op een net bankje gaan zitten zonder mos. Ik ga er ook even bij zitten want ik wil nog wat eten. Na ongeveer 5 minuten stappen we maar weer op richting Spengen. Dit is een lintdorp en het pad is smal waardoor we vaak in de berm moeten springen voor fietsers en auto's. Links en rechts staan leuke huisjes maar niet meer dan dat. En af en toe komen we broedende zwanen tegen of zwanen met jonkies aan boord, een schattig gezicht. We zien veel jonge dieren, het is voorjaar en daar kan ik altijd wel van genieten.

We doen het plaatsje Woerdense Verlaat aan, dat herken ik ook van de tocht in februari. Toen hadden we een rust in een dorpshuis, maar helaas dit keer niet! Ik voel een pijntje aan mijn hak, zou er iets in zitten? Als ik een mooi gekleurde bank zie neem ik mijn kans. En ja hoor, er zitten minuscule steentjes in mijn schoen maar groot genoeg om mij last te bezorgen! Opgelucht stap ik weer door en even later zien we Gerda en Annika aan een soort bartafel zitten, met vijf zitjes eromheen. Het zonnetje schijnt nu en we nemen even plaats bij hun. En daar komt Rick aangelopen maar hij heeft geen tijd om te zitten, hij heeft een afspraak vanmiddag en wil op tijd terug zijn.
Na deze welkome onderbreking stappen we weer op voor de laatste zes km. Ook weer over een lange, lange weg! Vandaag is er een hardloopwedstrijd aan de gang in Kamerik, de Kamerikse Weteringloop, en het laatste gedeelte van de route lopen we met de hardlopers mee. We zitten in de staart van de 10 km-lopers. Soms ren ik een stukje met ze mee, dat geeft wel weer wat afleiding en ik moedig ze aan.

Als we bijna bij de finish zijn zien we een paarse finishboog. De speaker wil van ons een finishfoto maken en wij duiken daarna op de waterbekers die daar staan voor de hardlopers maar wij zijn uitgedroogd! Een partje sinaasappel gaat er ook in en wij melden ons even later in de kantine af. Een stempeltje en een plaatje voor in het boekje en nadat we allemaal het muntje inleveren voor een consumptie praten we nog even na. We krijgen allemaal een aandenken: een pen.

Ik heb toch wel genoten van de gezellige dag ondanks de vreselijk saaie route en dat is mede dankzij het gezelschap. En ik heb nog nooit zo snel over een 31 km route gedaan, we waren om 15.00 uur binnen! Bedankt allemaal!

voor meer foto's hier klikken

zondag, mei 07, 2017

Capitulatietocht Wageningen 6-5-2017 / 25 km



Een wandeldag die in het teken staat van bananen, koelkasten, oude telefoons, wilde paardenselfies en een 11-uurtje. Wat heb ik gelachen waarvan hier het verslag.
Zaterdagochtend, heeeeeeel erg vroeg, stap ik om 05.15 uur uit bed omdat ik een tochtje ga lopen in Wageningen dat een aardig stukje rijden is vanaf Spijkenisse en ik heb met Hetty afgesproken op de carpoolplaats in Woerden. Ik ben natuurlijk weer veel te vroeg en als Hetty op de afgesproken tijd aankomt rijden we gezamenlijk met haar auto naar Wageningen. Daar aangekomen is het eventjes zoeken naar een geschikte parkeerplek, de startlocatie is in een hotel maar hoe komen we daar!? De navigatie is in de war en er is een markt aan de gang zodat we er niet kunnen komen.......uiteindelijk lukt het de auto op een plekje bij een flat neer te zetten, 850 meter verwijderd van de start. Is niet erg, zo kunnen we lekker inlopen.

André en Michel, onze wandelmaatjes voor vandaag zitten al te wachten en Andre begint een verhaal te vertellen over het kopen van een banaan die er wel heel raar uitziet namelijk recht. De verkoopster maakte een opmerking daarover nadat Andre hier wat van zei maar die niet voor publicatie geschikt is.......we hebben er vreselijk om gelachen!! De toon is gezet voor vandaag. Bij de inschrijving die ik niet echt efficiënt vind gaan (de tafel staat verkeerd zodat er een rij ontstaat) krijg ik een muntje....."waarvoor?" vraag ik. Dan krijg je een vaantje na afloop! Oké.......
De routebeschrijving is voor alle afstanden (8, 15, 25 en 40) en ziet er ingewikkeld uit. Wij gaan vandaag 25 km lopen en ik wil graag weten waar de rusten zijn maar kan die niet zo snel ontdekken. Andre komt te hulp en zegt dat er drie rusten zijn, jippie! Op 6 km, 14 km en op 20 km. Dus we kunnen mooi trainen op rusten. Andre is normaal niet van het rusten maar dit keer traint hij met 10 kilo bepakking i.v.m. zijn eigen tocht volgend jaar vanaf Oostenrijk naar Nijmegen.

We lopen het hotel uit aan de achterkant en lopen langs een slootje naar een monument van gevallenen 1940-1945. Het is de Capitulatietocht tenslotte en wij staan er even bij stil voor een foto. De route gaat verder over lange rechte wegen maar we hebben genoeg te kletsen en het zonnetje schijnt dus het is niet erg. We hebben zelfs nog erg in een Brugmomentje en lopen verder over zgn. klompenpaden. De route is gedeeltelijk verhard en onverhard. Na 6 km zien we een sportkantine van WAV, Andre zegt: is dit een hondenclub? Nee.....de rust is er naast bij V.V. ONA'53. Hier nemen we de tijd voor een bakkie en een sanitaire stop. Andre krijgt een opmerking over zijn rugzak, iets met koelkast! Later komen we dezelfde mensen weer tegen en zegt hij dat hij een oude telefoon bij zich heeft.

Na de rust is het weer lopen op lijnrechte paden en over de campus van de universiteit Wageningen waar we ons verbazen over de architectuur en de kunstwerken die overal staan. Andre gaat ineens in een pot zitten, hilariteit alom, en andere wandelaars doen hem na. We maken er een fotootje van, weer een leuke onderbreking.

De tweede rust op 14 km is weer bij een kantine waar ze tomaten- en aspergesoep verkopen. We gaan er even lekker bij zitten. Als de pauze voorbij is lopen we in eerste instantie verkeerd maar de vergissing is snel ontdekt zodat we de goede kant op gaan. Vanaf nu lopen we in een wat mooiere omgeving, we vergapen ons aan de mooie huizen die we zien en maken tijd voor een plaatsnaam paaldansmomentje.

Om 11 uur is het tijd voor een borreltje vanwege de traditionele herdenking van de gevallenen. Andre neemt daar altijd wel de tijd voor en als we een mooi bankje zien vragen we aan een wandelaarster om dit tafereeltje op de foto te zetten.
Na deze onderbreking lopen we verder en de route voert ons langs het zomerverblijf van koningin Emma en Prins Hendrik, het Oranje Nassau's Oord. Een mooi wit gebouw wat een beetje lijkt op paleis Soestdijk. Het staat in een mooi park.

Nu komt er een mooi gedeelte van de route die gaat over de Wageningse berg, over het bergpad. Het gaat over glooiend terrein met een prachtig uitzicht over de uiterwaarden van de Nederijn. Ik heb hier ook gelopen tijdens de WS78 tocht een paar maanden geleden, toen vond ik het ook prachtig hier! Soms staan we stil om er een foto van te maken, of moeten we even op adem komen #knipoog.

De derde rust is in Hotel de Wageningse berg. We gaan op het zonovergoten terras zitten maar de bediening lijkt ons niet op te merken. Dus daarom halen we zelf maar koffie al komt die uit een kartonnen bekertje maar dat doet niets af aan de smaak!
Ineens zegt Andre: is dat niet Mariska? Hij wijst op iemand die tegen een muurtje zit, met haar rug naar ons toe. En ik beaam het: ja hoor, Mariska is er ook. We maken even een praatje en Mariska zit er al een tijdje zegt ze en gaat weer verder. Niet lang daarna vertrekken wij ook.

We komen terecht in het Arboretum, de rhododendrons staan mooi in bloei, de kleuren springen je tegemoet! Na deze bloemenpracht lopen we de uiterwaarden in, een onverhard graspad dat in deze tijd van het jaar goed begaanbaar is. Een paar maanden geleden was het hier erg modderig! Bij de voormalige steenfabriek maken we een foto van de hoge ovenpijp bovenop het gebouw dat nu dienst doet als onderkomen voor de scouting. In dit gebied lopen ook wilde paarden en Andre maakt er een "paardenselfie" van. De paarden zijn gewend aan mensen lijkt het wel, ze zijn helemaal niet schuw. Ik hou niet van paarden zo dichtbij en ik ben blij als we er voorbij zijn!

Na dit natuurgeweld komen we weer in de bebouwde kom van Wageningen en lopen langs een oude Joodse begraafplaats. Van Hetty hoor ik dat deze begraafplaatsen nooit geruimd zullen worden, ik zie heel oude grafstenen van o.a. 1843!! Dat wist ik niet en je bent dus nooit te oud om te leren!

In het centrum van Wageningen aangekomen is het gezellig druk en we lopen langs de Aula van de universiteit waar de capitulatie ondertekend is en Hotel de Wereld waar de onderhandelingen plaatsvonden, het bevrijdingsmonument is versiert met een bloemenkrans, de herdenking was jongstleden op 5 mei.
Het einde van de tocht is in zicht en als we het centrum verlaten zien we inderdaad de ingang van het hotel opdoemen. We komen weer aan de achterkant binnen en nadat ik een finishfoto maak van Andre en Michel onder de finishvlag melden wij ons af. Ik krijg een vaantje voor mijn muntje en een stempel in mijn boekje. We praten nog even na op het zonnige terras met een finishbiertje. De wandelaars die een opmerking maakten over de rugzak van Andre zitten er ook, hij maakt even een praatje en legt uit waarom hij zoveel bij zich heeft. Ze dachten dat hij leeg was!!
Ik heb genoten van deze dag, niet in de laatste plaats door het prachtige, zonnige weer! En het was een mooie route, goed gepijlt en zeer gevarieerd.

meer foto's hier