Trage tocht Dordrecht 19-3-2023 / 15 km

Ik heb een route van de wandelzoekpagina gehaald, al een tijdje geleden, en vandaag gaan we naar Dordrecht. Een zogenaamde Trage Tocht van 15 km. Het weer voor vandaag is acceptabel, droog en fris dus prima wandelweer.

Normaal start zo’n route bij het station maar wij zoeken een plekje voor de auto op een industrie terrein, vlakbij de route. We starten op een van de vele dijken die Dordrecht rijk is en lopen over bekende paden. Ik heb hier heel vaak een wandeltocht gelopen en zelfs drie keer een Kennedymars. Vlakbij de atletiekbaan van de Reeweghal zie ik Arjan lopen, een bekende wandelaar. Later zie ik op Facebook dat hier een uur wedstrijd gehouden wordt van RWV. De route gaat dwars door het sportpark heen. Soms is het even zoeken naar de route omdat er niet gepijld is. Leve de GPX die ik ook gedownload heb en nu op de app staat van afstandsmeten. We lopen een stukje door het Weyzichtpark waar veel hekken staan vanwege een renovatie. Natuurlijk lopen we verkeerd waardoor we een stukje over het (natte) gras moeten. Dan komen we bij het station van Dordrecht en lopen er onder door om even later in het Merwedepark aan te komen. De narcissen doen het goed hier.

Na een km of 9 zijn we wel toe aan een rust en ik zie in de verte Villa Augustus. De route loopt er niet langs dus we lopen een stukje terug en gaan naar binnen waar het gezellig druk is. We worden naar een tafeltje gebracht en bekijken de lunchkaart. Eeuhmmm……veel biologisch en alternatief eten. Wij hebben meer zin een broodje kroket maar helaas, dat hebben ze niet. Dan maar een cappuccino met een stukje cheesecake, ook lekker. Alleen wel erg duur! Maar ja, het smaakte verrukkelijk dat dan weer wel. 

Na de rust lopen we via diverse parkjes naar de Wantijdijk, een ellenlange dijk die uitkomt op de Noordendijk waar we gestart zijn. Maar dat duurt nog wel effe……ach ja, we vermaken ons wel. De papieren route hebben we op het tafeltje laten liggen, dan maar via de telefoon en dat gaat ook goed.

Er zit een D-tour in de route over de dijk zodat we een niet al te eentonig stuk lopen en er is zowaar weer tijd voor een brugmomentje.

Af en toe komt er een zonnetje achter de wolken tevoorschijn en het lijkt ook al wat drukker te worden met recreanten. Het is huisjes kijken want verder is er niets te zien tot we aan het eind van de dijk komen en dan is het nog maar een klein stukje over Noordendijk naar de auto.

We hebben er weer 15 km op zitten, een mooie training voor volgende week want dan gaan we naar Zandvoort.

Haarlem en Balijbos Zoetermeer 25-26 feb / 20 km

Een weekendje weg betekent ook lekker wandelen! We gaan vrijdagmiddag naar Haarlem en checken in bij Van der Valk. Helaas zijn we iets te vroeg en moeten wachten tot we de sleutel krijgen, dan maar een bakkie in de foyer.

We hebben weer een prachtige kamer, en na een heerlijke maaltijd, slapen en een flink ontbijt de andere ochtend gaan we op pad. We hebben een stadswandeling uitgekozen via de anwb. Het beginpunt is makkelijk te vinden en het hotel is maar 2,1 km van het centrum verwijderd dus we gaan lekker lopen. De stadswandeling is ook maar 7 km.

Het weerbericht geeft af en toe een bui aan, maar het enige wat wij op ons hoofd krijgen is een hagelbuitje. Bij Molen de Adriaan gaan we een bakkie doen, we zijn de enige gasten. De koffie smaakt heerlijk!

In het centrum begint het aardig druk te worden, we lopen veel door winkelstraten en zelf gaan we ook af en toe een winkel in, zoals een paar boekenwinkels. 

We lopen ook een stukje over de markt en bij een markt hoort kibbeling! Dat vind ik dan hè? Hans neemt een patatje. 

De route staat op de telefoon van Hans maar die is leeg geraakt dus de route terug moeten we ongeveer gokken. Dat pakt goed uit en aan het eind van de middag arriveren we weer terug bij ons hotel. Lekker relaxen tot het diner en dan morgen weer een dag!

Zondagochtend na het ontbijt pakken we de spullen in en rijden na het uit checken door naar Zoetermeer waar we een knooppunten route gaan lopen. Het weerbericht geeft overwegend zonnig op maar het is wel koud door de vrij harde wind! Zelfs de ramen van de auto zijn bevroren….

We parkeren de auto bij het begin punt maar ik kan de foto van de knooppunten niet meer vinden op mijn telefoon. Eerst lopen we nog een stukje verkeerd maar dan zien we de knooppunten staan en de aangegeven route heeft Hans op zijn telefoon staan dus we lopen toch de goede route. Na deze valse start is het alleen maar genieten in het Balij bos, ademruimte in de randstad is de slogan. Het is best druk met wandelaars, fietsers en hardlopers maar echt last heb je er niet van. We lopen tot aan Pijnacker en dan weer terug waar ik een stukje herken van een eerdere wandeltocht. Ook de rustplaats herken ik. Zo jammer dat het vol is…….we kunnen er niet terecht voor een bakkie. Wel kan ik naar de wc, dat is fijn!

En weer door en nu met de wind pal van voren en door een open vlakte. Dit is het enige stukje wat minder leuk is, de rest van de route is prachtig! En al snel komen we weer bij het begin punt aan waar de auto geduldig staat te wachten en rijden we weer naar huis met even een tussenstop om wat te eten, we zijn toe aan een lekkere beker cappuccino!

Winterserie Leerdam 18-2-2023 / 21 km

Zaterdagochtend stappen Hans en in de auto om naar Leerdam te rijden, voor een 20 km tochtje bij WSV Prins Bernhard. Sjaak appte nog dat hij en de dames ook gaan en zouden de doppen meebrengen. Als we aankomen op de parkeerplaats staan ze achter ons! Dus ook meteen de doppen in de auto gedaan, nog bedankt daarvoor.

Ik had mij online aangemeld dus lekker snel weer buiten en op pad! Maar als ik de routebeschrijving zie, slaat de schrik om het hart…..we beginnen met maar zes aanwijzingen en dan rust…die op 6,9 km zit!! Poehee…….😖

Nou, over deze km’s heb ik dus weinig te melden, behalve dat we aan de rechterkant van de Linge lopen. We lopen langs een gehucht genaamd Kedichem, nog nooit van gehoord. Met mooi weer zal het er prachtig zijn, nu waai je uit je verschoning en het miezert af en toe dus poncho aan en poncho weer uit en weer aan……verder is er niets te beleven dus de ene voet voor de andere dan maar, we komen vanzelf wel bij de rust. Die blijkt iets eerder te verschijnen want er is een routewijziging. Wat een mazzel ☺️

De rust is een mooi hotel aan de Linge, en zo heet ie ook! 🤣 lekker origineel….maar de koffie smaakt heerlijk, lekker bijkomen.

En dan maar 13 aanwijzingen tot de volgende rust op 16,6 km! Ook alleen maar recht toe recht aan! Niets te beleven of te zien, dus het wordt afzien tot we bij De Schakel aankomen, de tweede rust in Leerbroek. We hebben wel grotendeels de harde wind in de rug, dat is mazzel. Alleen raak ik in gevecht met mijn haar omdat de wind te hard waait voor mijn petje waait het alle kanten op, zo irritant. Note to myself: doe een haar elastiekje in je tas! Ik heb een post elastiek heel toevallig om mijn poncho gedaan, die heb ik dan maar gebruikt, je moet toch wat? In het plaatsje Nieuwland maakt Hans een foto van mij bij een plaatsnaambord, deze heb ik nog niet. Met mijn haar in een knotje…pffff….

Wat ook irritant is dat we alleen op autowegen lopen, sommige chauffeurs houden geen rekening met wandelaars op hun weg en rijden de vouwen uit onze broek! Gevaarlijk ⚠️ 

Bij de rust aangekomen nemen we een frisje om ons verder op te laden voor het laatste stukje, nog 4,5 km! Gelukkig is het echt nog maar een klein stukje en er zit zelfs een soort van variatie in, we mogen via via over een grasveldje lopen, naast de weg! En door een mini natuur stukje. Toch nog wat afwisseling 🤣

Eindelijk zien we de sporthal opdoemen en kunnen we ons afmelden. 

Deze tocht gaat niet op mijn favorieten lijstje! Desondanks was het een goede training, een training op afzien!!!! 😜✊ Weer 21 km bij geschreven en het was leuk om Sjaak en de meiden weer eens te zien en te spreken!

Rhoonse Grienden tocht RWV / 28-1-2023 / 15 km

Vandaag ga ik met Fred een wandeling maken in Rhoon, de Rhoonse Grienden Tocht. De
RWV organiseert daar elk jaar twee wandeldagen. Je kunt dus ook op zondag lopen hier.

Ik ga er met de fiets naartoe, het is koud maar wel droog en het is ook maar een half uurtje fietsen. Fred komt met de metro naar Rhoon, het station is vlakbij.

Op de afgesproken tijd treffen we elkaar, een bakkie koffie voordat we weggaan en dan op pad. 

Het startbureau is in de kantine van de sporthal en heeft een flinke metamorfose ondergaan. De trap naar de kantine toe is stijl en met smalle treden, de trap naar de route gelukkig niet. Gezellig kletsend lopen we langs de metro baan richting Poortugaal. 

Bij de Groene Kruisweg steken we over om naar de eerste rust te lopen bij voetbalvereniging Poortugaal. Vlakbij is een bruggetje en dat moet natuurlijk op de foto, het befaamde “brugmomentje”. Een voorbijganger is bereid een foto van ons te nemen.

Na de “rust” lopen we richting Grienden, waar deze tocht naar genoemd is. Het water staat hoog maar we hebben er geen last van, de voeten blijven droog.

Boven ons cirkelt een politie helicopter……wie zouden ze zoeken, een misdadiger? Allerlei speculaties komen voorbij. Misschien zien we het later in de krant.

We komen Richard, Wilma en Conny tegen, zij lopen ook de 15 km. Gezellig kletsend lopen we de Grienden in maar de paden zijn smal je kunt niet met z’n vieren naast elkaar lopen en er worden ook hier en daar foto’s gemaakt. Dit is een mooi natuurgebied en het is prachtig weer voor mooie foto’s.

Als we het getijdengebied uitkomen lopen we richting golfbaan en erom heen richting de rust van RWV waar we een lekker soepje nuttigen. Zonder de ballen van Astrid helaas. Het smaakte er niet minder om hoor, even lekker bijkomen.

Gelukkig is het droog want deze rust is buiten. Ik krijg een knuffel van Larissa want het is zó lang geleden dat we elkaar gezien hebben! Bij het afscheid nemen we een geinige foto van elkaar.

Vanaf hier is de route niet spectaculair te noemen. Polderwegen tot aan Rhoon. Een dame op de fiets riep naar ons: “Ik heb nog nooit zoveel mensen gezien in onze polder!” Niet veel later lopen we over het viaduct over de Groene Kruisweg, terug naar de startlocatie. Daar drinken we er een gouden rakker op en hebben nog een gezellige nazit met verschillende wandelaars.

Ik kijk terug op een gezellig dagje wandelen, de route bekend en zeer goed gepijld zoals we gewend zijn. De routebeschrijving bleef in de zak! Fred bedankt voor het lachen!

Meer foto’s hier

Egmondse tweedaagse 2023 / 21 en 22 januari / 2x 21,5 km

Traditie getrouw gaan Hans en ik aan het eind van de maand januari naar Egmond aan zee, om daar de Egmondse Wandelmarathon te wandelen. De laatste keer georganiseerd was in 2020! Daarna door Corona twee keer afgelast. Een marathon is 42 km maar wij lopen deze afstand verdeeld over zaterdag en zondag. Gelukkig mag het weer. In Corona tijd gingen we er ook heen maar liepen onze eigen route.

Nieuw is dit jaar dat we de startkaarten zelf moeten ophalen in de sporthal, normaal krijg je die thuisgestuurd. Dit zal met bezuinigen te maken hebben, het kost de organisator minder geld op deze manier en is ook milieu bewust. Maar of het efficiënt is daar zijn de meningen over verdeeld!

Wij gaan al op vrijdag naar Egmond dus zijn dan ook in de gelegenheid om naar de sporthal te wandelen. Dit stukje zullen we nog 5x lopen dit weekend.

Op vrijdagmiddag hebben wij ons lekker geïnstalleerd in de Bed & Breakfast van Cindy, al zoveel jaren ons vertrouwde adresje. We maken een afspraak om te dineren bij Van Speijk, een strandtent waar je lekker kan eten is onze ervaring. 

Dag 1

Om half 8 wordt ons ontbijt gebracht en lopen daarna op ons gemak naar de sporthal. Daar is een lange rij wandelaars die in de rij staan voor hun startkaart, gelukkig hebben wij hem al in ons bezit.

We lopen richting Bergen aan zee, de noord route. Het is ijzig koud, het zand is nog bevroren als we het strand op lopen. Dit weer type hebben we nog niet gehad. Er staat ook zeer weinig wind en het is best aangenaam lopen over het harde strand. Er liggen ook veel zeesterren aan de rand van de branding, nog nooit eerder gezien zoveel. Er is zelfs een zeehondje gesignaleerd maar dat zag ik later pas op Facebook, ik heb hem zelf niet gezien. Er is ook niet veel te zien want het wordt alsmaar mistiger! We maken een paar mooie foto’s van de zon die door de dikke mist tevoorschijn probeert te komen.

De eerste koffie rust is al op 4 km en daar nemen we wel even de tijd voor, al staand drinken want als je gaat zitten kom je niet meer overeind en het is daar ook veel te koud voor! Hier staat zoals elk jaar weer een doedelzak speler te blazen door de pijpjes. Het kan ons niet bekoren….maar anderen vinden dit weer geweldig. Voor ieder wat wils!

We gaan weer verder naar Bergen aan zee en bij de volgende stempel post krijgen we een zoute stengel en weer door, de duinen in! Meestal heb je hier een prachtig uitzicht, nu helaas door de mist niet. Het mulle zand is veranderd in ijs dus het afdalen van de steile helling heeft nog wat voeten in aarde! Het gaat erg moeizaam moet ik zeggen. En dat komt niet alleen door de steile en harde ondergrond, ik heb ook erg last van mijn rug helaas.

Maar we stappen dapper door, het bos- en duingebied in. Erg mooi en rustgevend. Pas op 13 km kunnen we eindelijk comfortabel zitten, bij restaurant Zilt, voorheen de Zilte Zoen. We komen op een goed moment want het is er nog niet vol. De lunch kaart hebben ze nog niet, de keuken gaat pas om 12 uur open (wij zitten er om 11.55 uur). Dan maar een appeltaartje en die smaakt voortreffelijk! Lauw warm zoals het hoort met een flinke dot slagroom…..dat is genieten zeg. Onze vingers en tenen kunnen hier lekker ontdooien!

De laatste 8 km gaat door Bergen aan zee en de duinen. De route is niet veranderd, we kennen het eigenlijk uit ons hoofd. Gelukkig is het zand een beetje ontdooid maar desalniettemin loopt het best zwaar doordat het pad vaak stijgt en daalt. Op vijf kilometer voor de finish is nog een rust van de organisatie Le Champion en we zien daar een paar bekenden van het wandelforum Walkers4walkers, zoals Tina, Carla, Ruud, Kees, Louise en haar dochter Monique. We kletsen gezellig en na de rust stapt men weer op, ieder op zijn eigen tempo lopend naar de finish.

Het laatste stukje vind ik altijd best zwaar, met in het vooruitzicht een knoepert van een helling. Als je die over bent, zie je de sporthal en dus de finish al liggen! Vlak daarvoor zie ik een wandelaar die ik alleen via Facebook ken, nu zie ik hem en zijn vrouw eindelijk in het echt. Ook leuk, zulke ontmoetingen.

Om half vier komen we aan bij de sporthal en na het afmelden krijgen we de stempelkaart voor morgen mee en lopen we hetzelfde stukje als op de heenweg weer terug naar de B&B. Effe helemaal niets dan alleen douchen en relaxen totdat we gaan eten bij De Parel van Egmond. Zo sluiten we deze pittige wandeldag af. Op de terugweg gaan we na het eten nog even langs de Dekamarkt voor wat pijnstillers. 

Op naar morgen!

Dag 2

Na een heerlijke nachtrust maken wij ons op voor dag 2. Ik heb al meteen wat pijnstillers ingenomen, hopende dat dit gaat helpen mij de dag door te laten komen zonder al te veel ongemak. Nu gaan we richting Castricum, de zuid route. In de hal zie ik Carla waar ik even een praatje mee maak. Ze werkt vandaag als vrijwilliger voor Le Champion. Daarna lopen we naar het strand door de winkelstraat van Egmond en langs Van Speijk. Het is vandaag ook erg koud maar niet meer zo mistig en er staat af en toe een gemeen windje, komend vanuit het noorden dus op het strand hebben we de wind in de rug.

Na 8 km is er een strandtent, De Deining waar we zoals elk jaar neerstrijken voor een rust. Dit tentje heeft een aantal veranderingen ondergaan, het is kleiner en de keuken is zichtbaar. De leuke zitjes bij het raam zijn weg en in de aangrenzende ruimte is een babyshower aan de gang. De dure appeltaart en koffie smaakt best goed, maar de koffie komt in een papieren bekertje en de taart in een papieren bakje met dito vorkje, dat smaakt toch net even anders!

Na de rust lopen we richting Bakkum en de camping aldaar die al na 3 km verschijnt. We gaan hier niet rusten maar de krentenbol van de organisatie neem ik wel aan, die smaakt heerlijk. De camping is in dit seizoen zo goed als leeg, de staanplaatsen zijn goed zichtbaar. Alleen aan de sanitair gebouwtjes zie je dat je over een camping loopt.

Als we bijna de camping af lopen horen we achter ons een luid geschreeuw: “ooooh….beesten!!” Wij kijken verschrikt om ons heen want we zien alleen de Schotse Hooglanders grazen tussen te bomen. Eeuuuhh….oké! Nooit gezien zeker? Er staat een groepje wandelaars foto’s te nemen van dit bijzondere fenomeen. Voor ons is dit niet bijzonder, wij zien ze bijna dagelijks in onze achtertuin, het Vogelenzangpark.

We lopen langs vennetjes die net niet bevroren zijn, je ziet wel een laagje ijs maar dit is te dun om op te schaatsen of zo.

Met mijn rug gaat het stukken beter dankzij de paracetamol. Ik weet dat er nog enkele flinke heuvels volgen voordat we bij de laatste rust aankomen. Het is flink buffelen! Als we eindelijk de laatste heuvel bedwongen hebben gaan we nog eventjes zitten zodra er een plekje vrijkomt. Er staan dit keer minder bankjes als voorheen. 

Hiervandaan is het nog vier kilometer, een stukje bebouwde kom op het laatste stukje en dan door de Hoofdstraat naar de finish. We gaan eerst nog even een cadeautje halen voor Cindy. 

Als dat geregeld is kunnen we ons eindelijk afmelden en nemen een medaille en een sticker voor in mijn boekje in ontvangst. En natuurlijk de gebruikelijke finish foto.

Dan lopen we naar de B&B om nog even te douchen, daarna rijden we naar de woonplaats van mijn schoonouders want we hebben daar een etentje ter gelegenheid van hun 65-jarige huwelijk. Een mooie afsluiting van een heerlijk weekend wandelen. Het was voor mij de 7e keer en voor Hans de 6e keer in Egmond en zeker niet de laatste keer. Hoewel de routes altijd hetzelfde zijn, dat is wel jammer. Misschien dat we volgend jaar de routes andersom gaan lopen, dus eerst zuid en dan noord. 

Meer foto’s

Groene wissel Dordrecht 27-12 / 8 km

Na het heerlijke kerst diner in Van der Valk Dordrecht gaan Hans en ik na het ontbijt weer naar huis maar eerst de overtollige calorietjes eraf lopen! Ik heb een route van internet gehaald, een groene wissel van 7 km, dat moet te doen zijn.

Het weer is goed, bewolkt met af en toe een zonnetje dat door de wolken piept. Kortom, heerlijk wandelweer maar wel fris.

We zetten de auto in een straat op een plek waar de route vlakbij is en lopen naar het begin, bij het treinstation. We moeten de route aflezen vanaf de telefoon omdat ik de uitgeprinte versie vergeten ben maar het is goed te doen.

Vanaf het station lopen we Kris-kras door Dordrecht, de stad is nog steeds mooi om door te lopen en we zien nog steeds veel kerstversieringen hangen en staan. Ik blijf stil staan bij een sneeuwmannetje bij een deur,  het ziet er uitnodigend uit. Het is genieten van de rust want er zijn niet veel mensen in de stad. Maar het is nog redelijk vroeg, dat wel.

Na ongeveer een uurtje lopen zijn we toe aan een bakkie cappuccino en strijken neer in een cafeetje op het marktplein, ons welbekend van de jaarlijkse boekenmarkt. Die is altijd in de eerste week van juli en dan zijn er meer mensen op de been dan nu! 

De route komt bijna tot een eind, nog een klein stukje door het park Merwestein. Een mooi stukje natuur midden in het centrum, het is het oudste park van Dordrecht sinds 1885. Het park is omgeven door hekken, er zijn zelfs openingstijden.

Op de plek waar nu het park is, worden in de zestiende eeuw en verder in de zeventiende eeuw dijken aangebracht en nieuwe polders aangelegd. Op oude kaarten is nog te zien dat er bleekvelden, boomgaarden en tuinen lagen. Een deel van de tuinen, ook wel “lusthoven” genoemd, is eigendom van ridder Johan Berck. De naam Berckpad herinnert nog steeds aan deze grondbezitter. Er heeft ook een villa gestaan maar die is in de tweede Wereldoorlog op 24 oktober 1944 verloren gegaan door een bombardement. Er was ook een koetshuis maar dat is in 1948 om economische redenen gesloopt. Alleen de tuinmanswoning (thans parkwachters woning) gelegen bij de Groenendijk-ingang bestaat nog. 

Het park is een tijd gesloten geweest na de oorlog maar met Pinksteren in 1947 gaan de hekken weer open en er wordt een gedenkteken onthuld, de Levensboom van Hans Petri.

Na het 100-jarige bestaan van het park in 1985 gaat het bergafwaarts met de kwaliteit van het park. Maar na het oprichten van het Comité tot behoud van Park Merwestein is er mede door steun van donateurs het tij gekeerd en is er na renovatie een mooi park ontstaan. Het is zelfs als een gemeentelijk monument verklaard. 

Na het park lopen we weer richting het station en als we onder het spoor doorlopen naar de andere kant zijn we er bijna. We raadplegen Google maps om te kijken waar de auto staat. Blijkt deze op nog geen 7 minuten wandelen in een straat in de buurt te staan! In de auto kijken we terug op een leuk wandelingetje zo na de kerstdagen en Hans stuurt ons terug naar huis.

RS80 Wassenaar 19-11-2022 / 15 km

Na het werk op het startbureau in Wassenaar bij voetbalvereniging Blauw Zwart ga ik op pad voor de 15 km. Het is ijzig koud! Wat een verschil met de afgelopen tijd waarin het soms zomer leek.

Helaas vergeet ik mijn pet weer dus dat wordt afzien met die harde wind! De route gaat eerst over een lang bospad langs een camping en vervolgens via de Wassenaarse weg richting Katwijk. De bebouwde kom in Wassenaar is niet saai want er staan prachtige huizen, hier zit aardig wat kapitaal! De herfst heeft de blaadjes van de bomen gewaaid en het wandeltapijt is bruinrood, dat heeft wel iets.

Na de bebouwde kom lopen we langs een golfbaan in de wind want dit is een open stuk waar de wind vrij spel heeft. Mijn oren gloeien van de kou en stop er de dopjes in van mijn telefoon voor wat afleiding.

Voordat we bij de rust zijn lopen we over een mooi pad door een park, grenzend aan een woonwijk. Een idyllisch stukje natuur en rustig op een enkele honden uitlater na. Bij de rust in de kantine van een tennisvereniging is het loei druk maar ik kan toch een plekje vinden bij Mieke en haar vriendinnen die net van plan zijn om op te stappen. Ik haal (dure!) koffie die ook nog eens niet smaakt en ga eventjes bij hun zitten. Er zijn ook maar twee toiletten maar gelukkig heb ik mijn Uixi dus dat hoeft niet. Na een paar minuten vertrek ik weer voor het laatste stukje van de route waar niets bijzonders over te vertellen is tot we bij het Valkenburgse meer aankomen. Dit is wel een heel mooi stukje langs een mini spoor lijntje. Een jonge wandelaar komt later aan mijn tafel in de kantine en laat een filmpje zien van een stoom treintje die daar rijdt! Hij is een liefhebber van treinen en was dolblij dat hij dit mocht meemaken. Leuk om te horen!

Als we weer in Wassenaar zijn lopen we door het centrum en langs een watertje terug naar de kantine. Daar kom ik met rode wangen aan want het was behoorlijk koud! Hier kan ik weer opwarmen en klets nog wat met Mieke en haar vriendinnen tot zij naar huis gaan en ik ga door met de werkzaamheden aan het startbureau. We mochten 446 wandelaars verwelkomen en de complimenten over de route die Auke gemaakt heeft in ontvangst nemen. De 25 km route was anders dan de 15 km maar heb ik heerlijk gewandeld!

Trage Tocht Nunspeet 18-11-2022 / 8 km

Een midweekje Drenthe zou het worden, met twee wandel opties uitgeprint en wel. Maar het liep anders waarvan hier het verslag.

We vinden het heerlijk om af en toe een VIP huisje te huren bij Center Parcs, inclusief een Finse sauna. We kiezen voor Emmen omdat we niet vaak die kant op komen. Op Wandelzoekpagina een wandeling uitgekozen en eentje voor op de terugweg in Nunspeet want daar komen we langs.

Helaas zijn de weersvoorspellingen niet best al is het op de heenweg zonnig, de dag daarna regent het! Dus moeten de (wandel) plannen in de kast! Ik had op het kaartje twee kringloop winkels in de buurt gezien dus dan maar daar maar naartoe karren, nog geen kwartiertje van het park Sandur af.

Met maar één boek komen we weer thuis na een lunch op het zeer stille park. Dus dan maar een sauna middagje ervan gemaakt, ook niet erg.

De volgende dag moeten we alweer inpakken en naar huis en voor op de terugweg heb ik een Trage Tocht uitgeprint met de start bij het station Nunspeet. Dat is een goed uurtje karren en om 11.00 uur komen we daar aan.

Na het station voorbij gelopen te zijn komen we al direct in het bos en dat zal de hele tocht zo blijven. Het is erg mooi en stil! Je komt amper mensen tegen, hoogstens een honden uitlater. De bladeren zijn herfstachtig mooi maar doordat het de laatste tijd zo geregend heeft knisperen ze niet onder de voeten. Ik vind het ook niet “bosachtig” ruiken….

Het is soms behoorlijk zoeken naar de goede route en lopen af en toe fout. Het is ook vaak een kwestie van goed lezen maar over het algemeen gaat het goed. Nadat we een heuveltje op moeten en het pad vervolgen vragen wij ons af: is dit wel een pad?? Het ligt bezaaid met takken! En het is een vrij lang pad zo te zien. En een kwestie van survivallen want het loopt erg lastig zo! Maar ach, daar komt ook weer een eind aan en we zien de humor er wel van in….

Uiteindelijk komen we weer in de buurt van het station en gaan bij Het Stationshuisje lekker uitrusten met een late lunch. Dit huisje bestaat al sinds de 19e eeuw. Het was vroeger een huis voor de stations beheerder en heeft ook ooit in de brand gestaan. 

Later hebben er enkele gezinnen in gewoond en sinds 2015 is het gerestaureerd en omgetoverd tot een brasserie. Een aanrader, we hebben erg lekker gegeten.

De route was erg mooi en we hebben het qua weer getroffen want er is in die tijd geen druppel gevallen en de zon piepte zelfs soms door de wolken af en toe!

In de auto geniet ik na van de tocht terwijl Hans zijn best doet om ons naar Spijkenisse te sturen.