Winterserie Hart van Brabant 9-11-2019 / 25 km

De Winterserie van Hart van Brabant begint altijd in november, vandaag deel 1. Nadat de auto ontdaan is van de vorst, het is koud......rijden we naar Tilburg want de start is zoals gewoonlijk bij Boerke Mutsaers. Bij het treinstation Tilburg Universiteit is er nog genoeg plek en het is dan nog een klein stukje naar de start. De ingang is aan de andere kant want er is vandaag ook een feestje gepland van een carnavals vereniging.
Inschrijven is zo gepiept en om 9.15 uur gaan we op pad.
Over het universiteits terrein richting de bossen. Het is een koude herfstige start, we hebben allebei een muts op en handschoenen aan. Maar na een goed uur lopen krijg ik het alweer warm en gaat mijn muts af, handschoenen uit en mijn petje op. De route is bekend, vorig jaar liepen we ook deze kant op maar vandaag gaan we 25 km lopen i.p.v. 13, de zon breekt door en het is heerlijk wandelweer!
Bij de eerste rust, de McDonalds op een industrie terrein, is het reuze druk maar toch nog plek genoeg. Met een klein beetje geduld zitten we uiteindelijk aan een grote beker cappuccino alleen de bestelde appeltaart is op helaas.......ze hebben niet gerekend op zoveel mensen wat veel gemopper oplevert bij sommige wandelaars. Maar waarom?? Dan moet je een paar minuten langer wachten, nou en??
In plaats van appeltaart eet ik een kaneelbroodje en Hans neemt een stukje cheesecake, ook lekker!
Vanaf de McDonalds gaan we nog een klein stukje door het industrie terrein maar dan is er een splitsing en mogen we over een prachtig natuurgebied lopen, de Regte Heide. Het is er stil.......je hoort werkelijk niets, wat is dat genieten. De heide is uitgebloeid maar de diverse paddestoelen steken hun kop op, het is niet voor niets herfst. Sommige bomen hebben ook mooie herfstkleuren.
Tot de volgende rust bij een manege lopen we alleen door natuurgebieden, nu nog 10 km te gaan. Bij de manege drinken we een kopje thee en cola en na een sanitair bezoek vertrekken we weer.
Verrassend genoeg blijven we in de natuur lopen, alleen het laatste stukje is bebouwde kom. Nog 3 km te gaan maar Hans heeft zin in een bankjes rust. Als we net een paar minuten zitten hoor ik ineens: Heeeee! En vliegt Marco mij om de hals. Hij loopt 35 en heeft een flink tempo en gaat snel weer door, hij was een stukje verkeerd gelopen. Marco logeerde in Nijmegen bij hetzelfde gezin als ik.
Na dit leuke intermezzo lopen we weer door naar de finish, het is niet ver meer. En er is ook niet veel meer te zien. Ja, een mooi beschilderd tunneltje onder een viaduct. Ik maak een foto ervan. Als we het station in de verte denken te zien is het een woonwagen kamp. Maar even verder zie ik het viaduct waar we onder door moeten om het station te bereiken. Voor we het weten is het einde van de tocht daar.
Ik meld ons af en loop door een wolk van sigaretten rook naar buiten, het carnavals feestje is in volle gang!
Nog nagenietend van de tocht rijden we naar Jan en Carla, we hebben daar afgesproken voor een gezellig nazit.

nog een paar foto’s

RWV winterserie deel 1 / 3-11-2019 / 11,5 km

Vandaag is het weer tijd voor de Winterserie van RWV. Ik ga met Hans richting Kralingen waar we zoals gebruikelijk vanuit de kantine van PAC aan het Langepad kunnen starten. In het startbureau is het redelijk rustig want de start is al geweest, om 9.45 uur kan je al op pad maar wij doen het rustig aan. Sjaak, Margareth en Mar zitten er ook nog lekker een bakkie te drinken.
Het is vandaag de “Leonidas route”. Bij die naam denk ik aan chocolade maar nee, het is de route richting de Esch met een rust bij de sportvelden van Leonidas. Maar eerst nog een stukje door het Kralingse bos waar het druk is met recreanten en allerlei sporters van klein tot groot. Een groepje moslima’s in sportkleding en een groepje boksers, veel joggers en gewone wandelaars. Het is dan ook heerlijk weer om buiten te zijn. Maar op buienradar zien we dat het ‘s middags gaat regen dus het is zaak om op tijd binnen te komen. Dat lukt wel, 10 km is niet ver.
We lopen de rust voorbij want kantine koffie is niet lekker. De route brengt ons langs het Excelsior stadion en watertoren De Esch. En een stukje oud Kralingen waar de voormalige burgemeester van Rotterdam woont, dhr Opstelten. Het zijn statige huizen, de een nog mooier dan de andere. Via het park Rozenburg, waar ik even op een bankje ga zitten vanwege een pijnlijke voet, lopen we weer richting de Kralingse weg om even later aan te komen bij de kantine van PAC. Ik meld ons af, koop nog een RWV badge bij Julia en bestel twee kommen met erwtensoep, dat hebben we wel verdiend! We hebben genoten en met ons nog 269 wandelaars. RWV bedankt voor deze mooie ochtend.

RS80 Rhoon serie 40 (393) / 2-11-2019 / 25 km

De derde tocht van RS80 nummer 393 start vandaag, 2 november vanuit de sporthal te Rhoon. Maar omdat ze aan het verbouwen zijn moeten we aanvankelijk een beetje improviseren om een goede plek te vinden om het startbureau op te bouwen. Na wat heen en weer gesleep van spullen is dat gelukt, we mogen in de hal zitten.
De wandelaars weten ons te vinden en het is druk bij het startbureau. Als iedereen zo’n beetje vertrokken is, gaan de pijlophalers op pad, ik ga ook mee als mijn werk aan het startbureau er op zit en zijn we gezellig met z'n vieren: Michiel, Bas, Ruud en ik.
Helaas regent het als we vertrekken maar met mijn poncho blijf ik aardig droog en na een half uur stopt het met regenen.......en het blijft de hele dag droog.
De route is door Arie Jacob uitgezet en leidt ons door het Valkckesteinse bos, maar dit keer gaat de helft over graspaden die inmiddels door de regen en de vele wandelaars veranderd zijn in modderpaden!! Op het laatste, moeilijkste pad komen we twee mannen tegen die voetje voor voetje de modder trotseren, helaas valt de andere man als hij er bijna is. We proberen hem zo goed als mogelijk op te kalefateren met doekjes en water, gelukkig mankeert hij verder niets.
Als we het bos verlaten lopen we richting Poortugaal waar de eerste rust is bij v.v. PSV. Daar nemen we het er even van en kijken meteen of er nog 25-km lopers zitten maar die zitten inmiddels allemaal op de route.
Na de rust lopen we richting Hoogvliet door de weilanden van Poortugaal en over de Welhoeksedijk vlakbij mijn broertje. Lopend langs de Duifhuisweg bedenk ik dat ik hier best vaak geweest ben maar nog nooit met de benenwagen!
We passeren metrostation Hoogvliet en Michiel besluit terug te gaan met de metro, het is voor hem een beetje te zwaar aan het worden en wil geen blessures oplopen. Verstandig! Met z'n drieën lopen we verder naar de volgende rust bij de korfbal kantine van ETC. Daar wachten ze met smart op ons want we mogen de snert pan leegmaken, wij zijn de laatste wandelaars en dan kunnen zij ook naar huis. De uitbater zegt dat het aantal wandelaars hem overtroffen heeft, “het was een gekkenhuis”. Nou mooi toch voor de omzet?
De route gaat verder richting de Oude Maas, het pad waar ik niet zo’n fan van ben omdat ik dat saai lopen vind, maar Ruud en Bas vinden het er wel mooi. Na een paar leuke graspaden komen we bij het haventje van Rhoon en lopen langs de nieuwe fundatie van restaurant Abel dat kortgeleden in vlammen is opgegaan. Gelukkig komt er weer een nieuw restaurant.
En dan het sluitstuk van de wandeling, een stukje door de Rhoonse Grienden, een mooi natuurgebied met heel erg veel knotwilgen.
Na dit rondje Grienden lopen we door het dorpje Rhoon heen naar de finish.
Daar aangekomen nemen we er nog een drankje op en kijken terug op een leuke wandeltocht. Vandaag mochten we 420 wandelaars een mooie dag bezorgen, een mooi resultaat!

Najaarstocht Brielle 26-10-2019 / 17 km

Zaterdag 26 oktober rijden Hans en ik naar Brielle voor de Najaarstocht van de Jonge Tippelaers. Deze tocht liep ik 9 jaar geleden voor het laatst met Lisette en het was toen slecht weer, vandaag is ons een zonnetje beloofd maar wel veel veel wind. Ik waarschuw Hans dat ik de tocht toen niet veel aan vond vanwege de lange, lange wegen maar ach, we zien het wel. We kunnen kiezen uit verschillende afstanden, er is zelfs een 40 km afstand maar wij kiezen voor de 15 km vandaag.
Het startbureau is in de Dukdalf, het zwembad van Brielle. Het is er stil want wij houden ervan niet te vroeg te moeten vertrekken, lekker rustig. Ik ontvang een summiere route beschrijving na het betalen van enkele eurootjes en vertrekken richting Oostvoorne want daar is de eerste rust op 5,6 km. In café Centraal waar we wel eens vaker wat gegeten hebben. En ja hoor, nadat we de bebouwde kom van Brielle verlaten hebben, lopen we de uitgestrekte velden in, de Konneweg op. En die is lang, heeeeeel lang! Maar ach, we vermaken ons wel en het is heerlijk wandelweer. Links en rechts van ons veel boerenbedrijven en veel kassen met af een toe een tractor die ons passeert.
In Oostvoorne aangekomen lopen we vanaf de Ruy achterlangs een mooi flatgebouw het zogenaamde dorpspark in. Nou, van een park kan je niet spreken, de bomen en struiken moeten nog groeien maar het is een leuk alternatief voor het fietspad langs de weg. In het centrum aangekomen gaan we bij café Centraal zitten in de serre, het is er druk met andere wandelaars waarvan ik sommige herken van gezicht.
De koffie smaakt heerlijk, en na deze fijne onderbreking lopen we Oostvoorne weer uit via het dorpsplein en de kerk aldaar. Veel leuke winkeltjes en cafétjes heeft dit kleine dorp.
In het park zien we de restanten van een achtkantige vuurtoren, gebouwd in 1455. We maken een foto en lezen de beschrijving. Daarin staat dat de Steenen Baak de vervanging is van deze vuurtoren, daar lopen we straks ook langs.

Vanaf de boulevard, zo heet deze weg, lopen we naar het Kruiniger Gors. In dit gebied is een grote camping gesitueerd van Molecaten. Een groot terrein met veel vakantiehuisjes, de één nog mooier dan de andere. Ook veel bouwvallen en open stukken waar nog niets staat. Je kunt er ook met je tour caravan staan op een naastgelegen grasveld.
Het duurt vrij lang voor we dit terrein verlaten en lopen dan richting het Brielse Meer. Veel zie je daar niet van door de begroeiing. En wederom een lang, lang fietspad dat ons naar het centrum van Brielle leidt. De Steenen Baak gaat op de foto met de vier kanonnen die nog overgebleven zijn.

Eindelijk zien we in de verte de karakteristieke toren van de kerk in Brielle en weten dat het eind van de tocht in zicht is. In Brielle is het tijd voor een brugmomentje en houden we even pauze op het terras van De Hoofdwacht. Nog een paar kilometer naar de finish en dan kunnen we weer 17 km bijschrijven in het boekje. Na een stempel en een plaatje gekregen te hebben gaan we weer naar huis, we hebben ondanks de saaie route wel genoten, en 215 wandelaars met ons.
nog een paar foto’s hier te zien

RET Metrotocht 19-10-2019 / 16 km

Het weerbericht voor vandaag is niet erg gunstig te noemen maar toch besluiten wij betrekkelijk vroeg op te staan om in Hoogvliet een rondje te lopen. Daar heeft de wandelvereniging van de RET een Metrotocht uitgezet.
In de kantine van de RET onder het metrostation Hoogvliet melden wij ons aan en na het betalen van een paar eurootjes en een stempeltje voor het boekje gaan we op pad. Het is inmiddels droog maar wel bewolkt.
Via de oversteekplaats bij de groene kruisweg lopen we naar Hoogvliet-Noord, en via een leuke bomenlaan aan een singel lopen we naar station Tussenwater, ook een metrostation. Het is tenslotte een metrotocht.
In Poortugaal aangekomen, passeren we net niet het metrostation maar lopen er met een mooie bocht omheen, het Valckesteynse bos in.
In het Valckesteynse bos, met veel populieren, heb je het idee dat je in een oud bos rondwandelt. Dat is niet zo, want het werd pas vanaf de jaren ‘70 aangeplant. Maar het heeft wel een zeer oude geschiedenis: het dankt zijn naam aan het vroegere Slot Valckesteyn. Dat werd in 1310 gebouwd en bij gebrek aan een koper in 1826 weer gesloopt. Delen van de slotgracht en de oprijlaan zijn nog steeds zichtbaar, terwijl onder de grond de fundamenten bewaard zijn gebleven van de eens zo fiere muren en torens.

Dit natuurgebied even ten noorden van Poortugaal is met een oppervlakte van zo’n 160 hectare lekker groot, en een goed bereikbare oase ten zuiden van het drukke Rotterdamse havengebied. Het bos wordt afgewisseld door brede watergangen en kleine meertjes, weilanden en boomgaarden.

Bos Valckesteyn is verrassend rijk aan bijzondere planten en dieren. Buizerds, bosuilen en grote bonte spechten hebben er hun thuis gemaakt, er flaneren reeën door de bossen en de ijsvogel scheert er over het water. In 2017 werd voor het eerst een grote zilverreiger gespot.

De meeste paden die door het Valckesteynse Bos lopen zijn geasfalteerd en vrij breed, wat ze heel geschikt maakt voor rolstoelgebruikers en scootmobiels. Het is ook een heerlijk gebied om er op uit te gaan met de hond – een groot deel van het bos is een losloopgebied. Een dame die haar hond aan het uitlaten is vraagt nog aan ons, of er soms een wandeltocht aan de gang is. En wij beamen dat.

We verlaten het bos en lopen langs de dijk richting Rhoon. Het Kasteel van Rhoon straalt nu in het zonnetje! Die gaat natuurlijk ook op de foto.

Als we de kerk voorbij lopen hebben we even een stuurloos momentje, de enige deze tocht, maar we zijn niet om de kerk heen gelopen, en dat moet wel volgens de beschrijving. Vlakbij de Rhoonse sporthal, die op dit moment in de steigers staat, is er een wagenrust van de RET. Ik zie hetzelfde aankondigingsbord als tijdens de vierdaagse, want dan verzorgen zij ook drie rusten per dag op de 40 km. Maar omdat we nog niet toe zijn aan een rust en ook omdat we weten dat er na 11 km een rust is bij PSV lopen we door. We vervolgen de route richting Rhoon en het metrostation aldaar lopen we voorbij. Het viaduct over de Groene Kruisweg leidt ons naar het dorp. Daar zien we een gelegenheid om te rusten maar die is helaas dicht. Ik zeg dat we ook langs De Adelaar komen maar voordat het zover is zien we ineens een leuk tentje op de hoek, dat tevens een kaaswinkeltje is. We drinken daar een lekkere (dure!!) cappuccino.

Na deze rust gaan we richting de Albrandwaardse dijk. Wel jammer zo langs een autoweg lopen heeft wat minder charme. Dan maar huizen kijken, er staan hier joekels van huizen! Deze weg brengt ons naar de geplande rust bij PSV en ik moet nog haast maken vanwege een sanitair probleempje. Hans wacht eventjes buiten op een bankje op mij en dan gaan we weer verder.

Vanaf hier is het immer Grade aus, lopen we langs de Oude Maas waar schepen af en aan varen maar meestal zijn die aan het zicht onttrokken vanwege de bosjes. Maar we hebben gespreksstof genoeg en voor we het weten komen we alweer aan in Hoogvliet. Na nog een paar dijkjes langs huizen waaronder het huis van mijn broertje komen we weer aan bij het metrostation Hoogvliet. We melden ons af en merken op dat we niet de pijlen met de “R” moesten volgen (stond boven de routebeschrijving) maar de pijlen met de “M”. Afgezien van dit kleine foutje was de route perfect gepijld.

Met 16 km weer in de benen keren we huiswaarts, een kleine 15 minuten rijden. Heerlijk zo’n tochtje in je achtertuin!!!

RS80 serie 40 (392) Leiden 12-10-2019 / 26 km

De tweede wandeling van RS80 is gepland vanuit de sportkantine van VV Lugdunum in Leiden. Zoals gebruikelijk help ik op het startbureau mee met de inschrijvingen en ga ik daarna mee met de pijlophalers Ruud en Bas van de 25-km route. Het weer is wederom niet denderend en het is zwaar bewolkt. De regen komt en gaat maar met zeer kleine druppeltjes. Een regenponcho vind ik niet echt nodig.
Allereerst gaat de route richting Oegstgeest door een heel mooi parkje, leuk aangelegd met kronkelende paadjes. En dan raken we na 5 km wandelen de weg kwijt, we missen een pijl die niet helemaal correct geplaatst is. Lopend aan de rechterkant langs de Haarlemmer trekvaart moeten we naar links maar wij lopen met een ander groepje wandelaars door. En dan merk ik dat er geen pijlen meer zijn en we raadplegen de routebeschrijving. Daar komen we niet helemaal uit, Google maps wordt erbij gepakt en uiteindelijk moeten we toch een stukje teruglopen wat ons drie kwartier kost van de uiteindelijke looptijd. Hier komen we Auke tegen die de rest van de tocht met ons oploopt.
Als we weer op de goede weg zijn komen we na 11 km aan bij de eerste rust, een voetbalkantine. Eventjes de benen van de grond is wel lekker en een boterham gaat er ook wel in!
Dan lopen we de rest van de route probleemloos verder en gaat grotendeels door de binnenstad van Leiden. We lopen langs de vele grachten die Leiden rijk is. Het is niet erg druk waarschijnlijk vanwege het slechte weer hoewel het niet koud is komt er voortdurend vochtigheid uit de lucht wat ons toch wel enigszins nat maakt. Desondanks genieten we van wat we tegenkomen, Leiden is een mooie stad. Op 21 km is er nog een rust bij De Vriend, een lieflijk restaurantje op de hoek van de straat. Daar ploffen we weer even neer voor een lekker warm drankje. De tas met pijlen is al aardig vol en wordt afwisselend door een ander gedragen.
Auke heeft de route gepijld en weet ze precies te hangen dus we missen er niet eentje!
Nog vier km naar de finish lopen en dit verveelt helemaal niet, we lopen langs de Hortus botanicus, door het Rembrandtpark, het geboortehuis van Rembrandt staat in Leiden, daar lopen we langs evenals een leuk beeld van Rembrandt, door de mooie Morspoort van Leiden. Het leukste stukje zit aan het eind als we een hangbruggetje over mogen. Dat is wel even lastig voor de pijldragers, maar met vereende krachten lukt dit wel.
Aangekomen bij Lugdunum zit de rest van de crew al op ons te wachten. We nemen een finish biertje, alcoholvrij natuurlijk want ik moet nog rijden, en dan keren we met zijn allen weer huiswaarts. Dit was een geslaagde wandeling, heel erg afwisselend en veel mooie dingen gezien. Jammer van het weer maar dat heb je helaas niet in de hand. We mochten 352 wandelaars een leuke dag bezorgen en daar zijn wij natuurlijk hartstikke blij mee!!

Wandelaars zijn de weg kwijt?

De Zijlpoort in 1669 gebouwd, ernaast een begraafplaats met dezelfde naam

Bas poseert bij een van de vele poortjes

Barcelona IML 5-6 oktober 2019 / 2 x 20 km

Het is vrijdag 4 oktober, wij staan heel vroeg op om naar Schiphol gebracht te worden. We gaan de Caminada International Barcelona lopen! Samen met Sylvia en Hans, die gaan dit jaar ook weer mee. Het vliegtuig vertrekt om 10.35 uur maar omdat je er altijd zo vroeg aanwezig moet zijn worden Hans en ik door onze zoon naar het vliegveld gereden. Het inchecken verloopt vlot, we vliegen met Vueling, een Spaanse vliegmaatschappij. En ook bij de security check gaat het goed zodat we ontspannen aan het wachten kunnen beginnen. Eerst een bakkie!
Helaas heeft het vliegtuig vertraging en moeten we ineens van gate 84 naar gate 71 lopen. Maar eindelijk kunnen we daarna dan toch vertrekken. We zitten rij 25D en 25C helaas niet naast elkaar en kan ik niet naar buiten kijken maar ik zit naast twee gezellige heren die een vrienden weekendje ervan maken. Ze kletsen de oren van mijn hoofd maar dat vind ik helemaal niet erg, zo verloopt de reis vlotjes en snel. Wie weet, zitten ze op de terugreis ook naast ons??

Aangekomen op het Barcelona vliegveld moeten we lang lopen eer we bij de Aerobus halte zijn die ons naar het hotel moet brengen. En het is even zoeken waar de haltes zijn, het is zo veranderd allemaal. Er is flink verbouwd de afgelopen twee jaar, want twee jaar geleden waren we ook hier. En dan toch eindelijk vinden we de bus. Maar die rijdt net weg. Ze rijden gelukkig af en aan en de volgende bus komt er al aan. Alleen Hans zijn kaartjes kunnen niet gescand worden, dat geeft wat oponthoud, want dit lukt wel in de bus.......gelukkig!!

Het hotel is vlakbij Place de Catalunya en snel gevonden, inchecken en pfffff......eventjes niks! We relaxen wat en ‘s avonds spreken we af met Syl en Hans om bij de fonteinen wat te gaan eten. Er is altijd op vrijdag, zaterdag en zondag een lichtjes show bij de fonteinen, die willen we bekijken. Zo gezegd zo gedaan, na een hapje bij een pizzeria in de Arena, waar je een mooi uitzicht hebt op de stad, bekijken we deze show. Het is heel erg druk!!! We blijven niet tot het einde en gaan dan weer ieder naar ons hotel. Om fris en fruitig aan de start van de Caminada te kunnen beginnen.

Zaterdag 5 oktober
De start van deze tweedaagse is in een hal van een school, vlakbij halte de Sants. Vanaf ons hotel een paar haltes met de metro en het aanmelden gaat snel omdat we dat al via internet gedaan hebben ligt alles al klaar. Het is eventjes voor 8 uur en we wachten op Syl en Hans. Als de tijd begint te dringen krijg ik een app: we komen eraan maar we waren de tijd vergeten....??? Eeeuh.....oké. Precies 1 minuut voor de vertrektijd komen ze eraan en kunnen we weg. Het weerbericht is niet best: bewolkt en er kunnen buien vallen. Maar het is niet koud!
Deze dag noem ik de “trappendag” omdat we zoveel trappen moeten lopen vandaag.
Door de straten die nu nog rustig zijn, de meeste mensen liggen op een oor lopen we naar Plaça España, naar de fonteinen die nu niet aan staan.
Het is een lieflijk plein net buiten het centrum van de stad, waar veel hoofdwegen van Barcelona, zoals Gran Via en Paral.lel elkaar kruisen. Het huisvest ook de oude arena van het stierenvechten van Barcelona wat nu niets meer is dan een schil, maar wel een best mooie.
En naar de trappen omhoog, richting Palau Nacional. Gelukkig zijn dit roltrappen maar veel trappen zullen we toch echt moeten beklimmen! De heuvels van Montjuïc lopen we op en komen bussen vol Japanners tegen die uitgelaten naar het pleintje lopen waar je een mooi uitzicht hebt over de haven. Wij gaan daar net een pauze houden met een bakkie cappuccino. Hier hebben ze de gewoonte om er cacao op te doen, dat vind ik niet lekker. Syl zegt, dat je dan beter een café con leche kan nemen. De volgende keer doe ik dat wel. Een café con leche is net zoals een cappuccino hier.
Na de pauze lopen we om de ruïne van het Castell de Montjuïc heen. Hier een stukje geschiedenis van het fort:

De eerste fortificaties op de plaats van het huidige kasteel zijn gebouwd aan het einde van de jaren 40 van de 17e eeuw, tijdens de Catalaanse opstand. Dat was een boerenopstand tegen de aanwezigheid van Castiliaanse troepen in Catalonië gedurende de Dertigjarige oorlog (1618-1648) tussen Frankrijk en Spanje. Door een uitbreiding in 1694 verandert het bouwwerk in een fort, dat in 1697 een beleg van de Fransen moet weerstaan, in 1704 en 1705 aanvallen van de Engelsen en tijdens de Spaanse successieoorlog (1702 - 1714) de aanvallen van de troepen van het Huis van Bourbon.

In 1746 wordt de Markies van La Mina, Jaime de Guzmán y Spinola, benoemd tot Kapitein Generaal van Catalonië. Hij besluit dat het fort toe is aan modernisering, en geeft hiertoe opdracht aan de ingenieur Juan Martin Cermeño. Die presenteert zijn ontwerp op 12 januari 1751. De bouwwerkzaamheden beginnen in 1753 en duren tot 1799. Sindsdien heeft het fort zijn huidige vorm.

Tijdens de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1808-1814) nemen de Fransen op 12 maart 1808 het fort in en zullen het als gevangenis gebruiken tot de Spanjaarden het heroveren op 27 mei 1814. Hiermee wordt het fort voor het eerst gebruikt als gevangenis, wat zo zal blijven tot het einde van het regime van Franco in 1975.

De 19e eeuw is een roerige eeuw in Spanje en in Catalonië. Barcelona kent diverse volksopstanden die met harde hand neer worden geslagen. De stad wordt meerdere keren gebombardeerd vanuit het fort: in december 1842, van september tot november 1843 en in juli 1856. In april 1894 vindt er het proces van Montjuïc plaats, waarin zes anarchisten worden veroordeeld. Ten slotte wordt een groot aantal gangmakers van de Tragische week in 1909 er opgesloten, en Francesc Ferrer i Guàrdia, die wordt gezien als hun ideologisch leider, wordt er gefusilleerd.

Tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939) wordt het fort door de Republikeinen gebruikt om Nationalisten op te sluiten en te fusilleren. Als deze laatsten eind januari 1939 Barcelona innemen, draaien de rollen om en gebruiken zij het fort voor dezelfde doeleinden. Op 15 oktober 1940 fusilleren zij er Lluís Companys, president van de Generalitat van Catalonië. Ter nagedachtenis hieraan is er op de plek waar hij geëxecuteerd is een monument opgericht.

Onder het regime van Franco blijft het fort in gebruik als gevangenis, en dan met name voor Catalaanse dissidenten. Er vinden regelmatig executies plaats tegen de buitenmuren.

Na de ontmanteling als gevangenis in 1978, na de val van het Francoregime, wordt het fort in 2008 overgedragen aan de gemeente Barcelona. Die heeft de intentie het voor civiele doeleinden te gaan gebruiken: als expositieruimte, met een vaste expositie over de band tussen het fort en de stad Barcelona, als internationaal centrum voor de vrede, maar ook voor culturele manifestaties, en andere activiteiten.

Na de heuvels van Montjuïc dalen we naar beneden en dat is een aanslag op de bovenbenen en knieën! Straks lopen we weer heuvelop maar dat gaat grotendeels via roltrappen. Sommige roltrappen doen het niet en moeten we alsnog de benen gebruiken!
We lopen richting park Guell. Helaas niet door het park zelf want daar moet je voor betalen tegenwoordig. Negen jaar geleden, toen ik met mijn zus hier was, konden we gewoon gratis het park in.....

De organisatie van de tocht heeft twee eigen rusten waar je wat lekkers krijgt, de ene keer een muesli reepje plus chocolade en de andere keer een cakeje met een zakje nootjes. Er is ook water die je via een kruikje tot je kan nemen, maar er staan ook gewoon flessen waarmee je je eigen fles kan bijvullen. Hier krijg je ook een controle knipje. En hier staan volgens Syl ook “kliko’s”.........eeuuh dixies.

We gaan uiteraard ook nog even een broodje halen bij een plaatselijk bakkertje. Toevallig zien we er eentje die ons bekend voorkomt: vier jaar geleden waren we hier ook! Heerlijk even bijkomen met iets lekkers.

Hierna volgen we de route, die goed staat aangegeven met pijlen (blauw voor 20 km) en plastic banieren om lantarenpalen en bomen, richting de stad. Wij vergapen ons aan de mooie architectuur en de verschillende torentjes. Het grote treinstation van Barcelona, Sants lopen we voorbij en hier zie je veel zwervers liggen. Dat zie je trouwens veel in de stad, zwervers en bedelaars. Je wordt ook gewaarschuwd voor zakkenrollers en je moet geen waardevolle spullen meenemen.

En dan door het park Espanya Industrial dat begint bij het plein Plaça dels Països Catalans, vooraan het treinstation. Dit stadspark is het werk van de Baskische architect Luis Peña Ganchegui en werd aangelegd in 1985. Hier lag vroeger een grote textielfabriek genaamd La España Industrial, Sociedad Anónima Fabril y Mercantil. Opgericht door de familie Muntadas in 1847 werd deze fabriek de eerste katoenmaatschappij van Spanje. In de volksmond stond de fabriek bekend als Vapor Nou (nieuw stoom), in tegenstelling tot de andere grote fabriek van de wijk, Vapor Vell (oud stoom). La España Industrial (of Vapor Nou) stond altijd voorop als één van de modernste textielfabrieken, gewijd aan het spinnen, weven en bedrukken van katoen. In 1969 ging de fabriek dicht en werd het land verkocht.
Het eerste wat je ziet bij het naderen van het park is de grote stalen draak van de Basque kunstenaar Andrés Nagel, genaamd Drac de ferro. Dit kunstwerk symboliseert de draak van Sint Joris, een bekende legende voor de Catalanen over zijn patroonheilige. De 32 meter breed en 12 meter hoog stalen sculptuur doet ook dienst als glijbaan voor de pret van kinderen en skaters.
Het is jammer dat we niet door het park zelf lopen maar ernaast. We hebben zicht op het meer waarin een beeld staat van Neptunis de God van de zee van Manuel Fluxà. Ook Venus is van de partij. De Venus Moderna van José Pérez Pérez ligt zittend op het veld op het meertje kijkend.
Vanaf hier is het nog een klein stukje naar de finish (het is trouwens geen 20 km maar 22 km!) waar we om 15.00 uur aankomen en waar we Marieke tegenkomen, een bekende wandelaar van het forum W4W. Zij liep de 30 km route. Hier puffen we even uit, krijgen wat te eten maar ik heb geen trek in een onrijpe peer of een salade en gaan met de metro weer naar het hotel. Maar ik wil nog even een patatje eten bij Burger King dat bij ons hotel op de hoek van de straat zit. Daarna relaxen we in het hotel tot we weer trek krijgen. Het restaurant in het hotel gaat echter pas om 20.00 uur open dus zijn we genoodzaakt een restaurantje op te zoeken. Dat is niet erg, met de metro gaan we naar de haven waar we snel een leuk tentje zien. We hebben daar heerlijk gegeten!

Zondag 6 oktober
Vandaag voelen we dat we gisteren de spieren flink aan het werk hebben gezet, het gaat wat moeizamer allemaal. Na een heerlijk ontbijt in het hotel vertrekken we met de metro naar de start, Syl en Hans zien we precies op tijd aankomen. Om 8.00 uur is het nog steeds stil op straat, de weersvoorspelling is zoals gisteren. Maar toen hebben we een paar spatjes regen gehad dus hopen we dat het vandaag ook bij een paar spatjes blijft.
Na een paar minuten lopen hebben Syl en Hans trek in een ontbijtje en wij in koffie en zien een tentje met heel veel keus aan etenswaar.
Hierna lopen we de stad in via vele stoplichten en stoepjes op en af en komen we aan bij het Parc del Castell de l’Oreneta. Het park is 17 hectare groot en ligt op de grens van Barcelona en de berg Collserola. Hier bevinden zich de overblijfselen van een kasteel uit 1910 dat voor een groot deel verwoest werd tijdens de Spaanse burgeroorlog (1936-1939). De naam van het kasteel, Castell de l’Oreneta, wordt gebruikt als benaming voor het huidige park.
Het terrein was gedurende vele jaren eigendom van het Rode Kruis, dat er een ziekenhuis wou bouwen. Deze plannen werden echter nooit uitgevoerd. In de jaren 70 werd het terrein gekocht door het stadsbestuur van Barcelona en in 1978 werd het als park in gebruik genomen.
Het park is als het ware een stadsbos waar wandelwegen, rustplekken en speelzones voor kinderen zijn aangelegd. Bijzonder zijn de picknickzones op het hoogstgelegen deel van het park, waar de tafels staan onder een reusachtige johannesbroodboom en van waaruit je een bevoorrecht panoramisch zicht hebt over de stad. Hier staat ook een eet- en drinkgelegenheid waar je ondermeer kip aan het spit kunt verkrijgen.
Eén van de voornaamste attracties van het Parc del Castell de l’Oreneta is de miniatuurtrein. Deze werd in gebruik genomen in 1981 en rijdt langs een traject van 636 meter door tunnels en over bruggen. Elke zondag tussen 11 en 14 uur kunnen de bezoekers van het park hierop plaatsnemen. Daarnaast zijn er ook pony’s waar de allerkleinsten een tochtje mee kunnen maken. We horen inderdaad af en toe de stoomfluit van de trein en kunnen een glimp opvangen van de “spoorwegovergang”.

Serra de Collserola (Spaans: Sierra de Collserola) is onderdeel van de Catalaansebergketen Cordillera Litoral. Het is de scheiding tussen de stad Barcelona en de vallei Vallès Occidental. Het hoogste punt is de 512 meter hoge heuvel Tibidabo. Helaas komen we daar niet in de buurt en zien we de kathedraal in de verte opdoemen tijdens de wandeling naar boven.
Om de natuur van de Serra de Collserola te behouden werd het in 1987 een officieel park - Parc de Collserola geheten - van meer dan 8.000 hectare. Het park wordt onderhouden door de gemeente van Barcelona en de omliggende voorsteden van die stad, Cerdanyola del Vallès, Esplugues de Llobregat, Sant Cugat del Vallès en Sant Feliu de Llobregat.

Op de heuvel Vilana, 445 meter hoog, staat de Torre de Collserola, een telecommunicatiemast van 268 meter die werd gebouwd ter ere van de Olympische Zomerspelen 1992 in Barcelona en die werd ontworpen door de Britse architect Norman Foster. Deze mast zien we al heel snel in de verte om langzaam dichterbij te komen. Het is ons ijkpunt tijdens de wandeling naar boven!

Het is nu klimmen geblazen en ik heb er veel moeite mee! Ik kan merken dat mijn conditie achteruit is gegaan, mijn spieren willen wel maar de rest....pfff. Ik ben blij als ik uiteindelijk de top bereik! Het zweet gutst alle kanten uit en ik ben blij dat de temperatuur behaaglijk is. Het is ook druk met recreanten, fietsers op mountainbikes trotseren de smalle paden, waar wij af en toe in de berm moeten springen om ze voorbij te laten gaan! Ook joggers maken er gebruik van. Stoer hoor!! Het is een sportief volk die Catalanen, je ziet weinig dikke mensen.

In het park vind je niet alleen dennebomen, eiken, bezemstruiken, hulst en aardbeibomen, maar ook kruiden zoals laurier, lavendel en tijm. Daarnaast staan er vele sinaasappelbomen, mispels, amandel- en olijfbomen. De laatste jaren zijn er voornamelijk eucalyptussen, cipressen, ceders en netelbomen aangeplant.

Op de route komen we een grote villa tegen, Vila Paula. Momenteel te koop voor 6,6 miljoen (!) euro. We horen de aggregaat voor de airco loeien! Veel is niet te zien van het huis.
Aan het eind van de weg naar beneden zien we eindelijk restaurant Mireia opdoemen. Syl en Hans zitten er al maar dat weten wij niet en gaan daarom buiten op een bankje zitten. Hans heeft geen zin om in de rij te gaan staan voor een stoeltje buiten en terecht. Daarom bel ik Syl en zij zegt dat je niet hoeft te wachten als je binnen wilt zitten. Binnen is het koel en we bestellen een hapje en een drankje, patatas bravas gaat er altijd in, dit keer met een heerlijke pittige paprikasaus. Eventjes bijkomen!!!

De weg naar de finish gaat vanaf hier bergafwaarts. Dat kost ook wel moeite maar minder als de weg omhoog. Uiteindelijk komen we weer in de bebouwde kom en langs het stadion van FC Barcelona, Camp Nou, dat vanavond een thuiswedstrijd speelt. Vlakbij het stadion nemen we nog even een finish drankje want we zijn er bijna.
Op weg naar de finish komt Syl erachter dat ze haar telefoon vergeten is en loopt samen met Hans terug, wij wachten even op hen op een bankje langs de weg, is ook geen straf......ik heb het idee dat deze route meer dan 20 km is gezien de tijd die we er over doen.
Uiteindelijk melden wij ons af, krijgen een medaille en ik koop een IML paspoort. Mijn eerste stempel is een feit hoewel ik hem al 3x gelopen heb. En de Vierdaagse van Nijmegen is ook een IML, voortaan twee boekjes meenemen naar Nijmegen! En wie weet, lopen we meer IML’s.
‘s Avonds eten we een hapje in de naastgelegen pizzeria bij Gino’s. Heerlijk gegeten!
Op maandag vliegen we pas laat in de middag terug en doen nog een dagje Barcelona met de bus touristic, een dubbeldekker die drie routes door de stad rijdt. We doen ze alle drie met twee tussen stops, eentje op een leuk pleintje ten noorden van de stad, en eentje vlakbij het strand. En het is ook nog eens heerlijk zonnig weer! Nog even nagenieten........
Om 18.35 vertrekt ons vliegtuig naar Amsterdam. Ik koop nog een leuke portemonnee en een petje van FC Barcelona voor Hans en dan is het wachten op vertrek. Ik zie de twee mannen die op de heenweg naast mij zaten in de hal zitten, ook toevallig! Bovendien zitten ze nu ook weer naast ons maar dan op rij 26!
Na een probleemloze vlucht komen we aan in Amsterdam en kunnen we terug rijden met Rob die op ons staat te wachten.
Ik heb genoten van dit heerlijke wandel weekend, al viel het mij dit keer wel zwaar! Leuke routes die toch wel net even anders dan anders waren, goede verzorging onderweg, goed gepijld en leuk gezelschap wat wil je nog meer!

foto’s dag 1

foto’s dag 2

foto’s day after

RS80 serie 40 (391) - De Lier 28-9-2019 / 15 km

Zaterdag 28 september, de geboortedag van mijn zoon maar ook een wandeldag dit jaar omdat vandaag de eerste uit de serie wandeltochten van RS80 start, ben ik nu ook weer aanwezig op het startbureau in de kantine van v.v. Lyra in De Lier. Zodra de meeste mensen vertrokken zijn, ga ik als pijlophaler mee op de 25 km route samen met Ruud en Bas. Maar al na een km voel ik dat het niet lekker zit aan mijn linkerbeen en besluit daarom bij de eerste splitsing alleen verder te gaan. Dat is op het 7 km punt bij de eerste rust in de voetbalkantine van de Maassluisse sportvereniging ‘71 in Maassluis. Omdat ik geen contanten bij me heb ga ik binnen een lekker bakkie cappuccino halen (voor de wandelaars is een extra post met koffie en soep geregeld maar daar kan je niet pinnen). Ik ga lekker buiten zitten omdat het onder een afdakje is en het is ook niet koud. Ik klets wat met een paar wandelaars en eet hier mijn broodje op.
Als ik na de pauze verder ga, lijkt het pijnlijke gevoel in mijn been wat minder te zijn, maar na een kilometer lopen voelt het toch nog steeds minder fijn! En het gaat ook nog eens plenzen af en toe! Gelukkig heb ik een poncho bij me....
Na Maassluis lopen we weer terug richting De Lier. Ik kom in de wijk waar mijn oma gewoond heeft, al de oude woningen zijn vervangen door nieuwbouw. Ik herken wel de oude snackbar van Van der Horst, die naar later blijkt nog steeds van der Horst heet. Ik herken het flatgebouw waar mijn oom en tante, Joop en Wil, wonen. Ik besluit even aan te bellen. Ik hoef niet meer zover te lopen, maar vind het gewoon leuk. En zij ook! Ze waren zeer verrast mij te zien want wanneer kom ik nu in De Lier??
Het is inmiddels ook weer droog en na bijna een uur bijkletsen vertrek ik naar de finish die bijna om de hoek is. We hebben 254 wandelaars gehad. De volgende RS80 wandeling is op 12 oktober, dan vanuit Leiden.

Dit was het enige stuurloos momentje, wel een pijl op de grond

Tiny en Els, collega’s startbureau