Rhoonse Griendentocht 29-1-2011/25 km

Met de metro naar Rhoon getogen en daar kom ik rond 8 uur aan. Sabine, Paul en Ed zitten al aan de koffie. Ik schrijf me in voor 25 km. Inmiddels komen ook Jan, Robert en Marc plus echtgenote binnen. En Bakhos (Larissa) en Hippo (Geert). Zij gaan resp. de 30 en 40 km lopen. Kortom, een leuk groepje W4W-ers. Danyell die nog flink last blijkt te hebben van haar pols gaat 15 km kuieren.

Gijs houdt nog even een toespraakje, vertelt dat het nu toch wel erg druk begint te worden in de kantine en dat de mensen die al zitten wat eerder op weg kunnen zodat anderen weer kunnen zitten. Het is inderdaad erg druk geworden, lange wachtrijen bij de tafels! Na de routebeschrijving bemachtigd te hebben gaan we op weg.

Maar na 10 minuten gewandeld te hebben barst Sabine ineens in huilen uit: ze heeft vreselijk veel pijn in de schenen en moet even stoppen. Ik schrik me een hoedje maar gelukkig gaat het weer beter met haar als we eenmaal goed op weg zijn. We komen nog iemand tegen die ik vaak tijdens wandelingen zie, maar heb haar een tijd niet gezien. En dat klopt ook want ze was geblesseerd geraakt en nu gaat het weer beter met haar. Ze geeft Sabine ook wat tips ivm de scheenbeenblessure. Altijd fijn om van een ervaren wandelaar wat tips te krijgen toch? Ons tempo ligt haar te laag dus ze gaat er weer als een speer vandoor. Na vijf minuten is ze ook helemaal uit beeld: wat een tempo! En even later komt Leo ons inhalen, hij moest wat later starten ivm de drukte.

De route gaat richting Hoogvliet waar de eerste rustpost zal zijn van RWV. Na een heerlijk bakkie koffie en thee gaan we weer snel verder, want het is ijzig koud en we koelen dan ook snel af.

Langs de Oude Maas is een wandelpad aangelegd met vlonders die ondanks de beijzeling toch in de route zit. Ik vind het maar wat eng: je zal maar uitglijden en in het water kukelen! Maar gelukkig komen we allen zonder schade weer aan op vaste grond. Richting Poortugaal gaan we en we lopen een stukje over het terrein van Delta. Een medewandelaar verbaasd zich erover dat het zo groot is.

Het "schapenpad" waar we overheen gaan is gelukkig schoon, de schaapjes zitten zeker lekker warm in hun stal.

De tweede rust zit in de kantine van de handbalvereniging ETC Hoogvliet waar we neerstrijken voor een biertje en koffie en thee. Deze rust duurt mij eigenlijk iets te lang, maar ja, we moeten ook trainen op rusten! Ik leer hier ook wat de afkorting BBHH betekend: Bezigheden Buiten Huis Hebbende.

Ik ben flink afgekoeld en krijg het koud, gelukkig loop ik me weer snel warm richting derde rust. Daar gaan we aan voorbij, de kantine van PSV Poortugaal, hij zit te dicht op de vorige rust. Ik loop samen met iemand die we een paar weken terug ontmoet hebben bij de RWV Winterserie, Chris en we kletsen samen de route door. De anderen lopen een paar meter voor ons. Het tempo ligt best hoog! Bij de jachthaven van Rhoon zit het restaurant Abel waar wij even een tussenstop inlassen. De heren ruiken het bier! Robert en Leo lopen verder. En wederom, hier een lange rust want tja, we zijn lekker aan het "buitenspelen" en hebben de tijd aan onszelf. Hier ontstaat ook het idee van Paul voor de volgende Voetstappentocht maar dat is pas volgend jaar. Dit ideetje houden we warm!

En dan is het tijd voor "de Grienden". Ze staan er weer mooi bij dit jaar, geen modderboel en geen overstromingen. Lekker lopen zo hoewel je soms over boomstronken moet is het goed te doen. We lopen als ganzen achter elkaar want het pad is vrij smal. En het weer is verrukkelijk: geen wind, een zonnetje maar ijzig koud!

Bij de tweede verzorgingspost komen we Geert en Larissa ook weer tegen. Na een heerlijk soepje maken we ons op voor het sluitstuk. Het is nog maar 6 km dus over een goed uur moeten we finishen. Ik loop het laatste stukje met Larissa op, zij is nieuw op ons forum en ook een debutante op de Vierdaagse. We kletsen samen naar de finish die ongemerkt dichterbij komt. Om half vier arriveren we daar eindelijk. Na een frisje stap ik weer op richting metro. De dame die voor me zat in de metro vanmorgen, loopt achter mij en samen lopen we richting station Rhoon. Zij blijkt bij het CIZ te werken in Utrecht, mijn oude werkgever! Als dat geen toeval is?

Na een korte metro reis stap ik nog even naar AH voor een boodschapje en daarna op de fiets naar huis. Brr... wat is het koud eigenlijk! Moe maar zeer voldaan kom ik thuis. Dit was weer een dag om in te lijsten! Leuk gezelschap, leuke route. Dit smaakt naar meer!!!

Wateringseveldtocht Den Haag 2011/25 km

Omdat ik mij gisteren verslapen heb, ga ik deze tocht vandaag lopen. Vandaag is het zondag, dus rustig op de weg. Als ik aankom bij de kantine van GDA is het nog niet heel erg druk, en ik schrijf me in. Van deze tocht is het wel leuk dat je niet meteen voor de afstand hoeft te kiezen, alle routes staan erop. Dus als er onderweg iets voordoet waarvan je denkt: nou, ik zou wel een km minder willen lopen, kan dat! Ik weet nog niet wat ik ga doen, het ligt eraan hoe ik me voel.Om half negen vertrek ik en ik kom Piet tegen maar die loopt zo snel, ik kan hem niet bijhouden en hij gaat verder met zijn wandelmaatje.

Er staat een duidelijke uitleg op de routebeschrijving hoe een en ander werkt, maar toch kom ik onderweg wat onduidelijkheden tegen. Gelukkig zijn er medewandelaars die me weer op het goede pad brengen, later meer daarover.

Het eerste stuk doe ik met de MP3 op, het is bekend terrein, ik ben er al eens geweest.
Langs park Ockenburg, de begraafplaats en langs het Kijkduinpark de duinen in tot aan Ter Heijde. Echt inspirerend is deze omgeving niet, tenzij je wilt mediteren ofzo. Er is niets te zien, niets te beleven, doorkachelen maar!
Ik zie op de routebeschrijving dat ik best snel loop, 5,6 km per uur. Dat ben ik niet van mezelf gewend maar het gaat wel lekker.

De rust is na 11,5 km (ik heb er precies twee uur opzitten) in het sportpark Verburgh, je kan daar kiezen om daar omhoog te gaan naar de voetbalkantine, of naar de kantine van de tennisvereniging te gaan. Ik kies voor het laatste en neem een lekker bakkie cappuccino. Ik maak een praatje met de plaatselijke bevolking die geinteresseerd informeerde of ik voor de Vierdaagse aan het trainen ben. Heel gezellig maar daardoor duurt de pauze me iets te lang. Meestal ga ik maar een kwartier zitten, nu werd het een half uur!

Via een leuk smal pad komen we in Kwintsheul en draaien we de Heulweg op. Die is best lang en bij de molen moeten we rechtsaf. Daar kom ik een paar leden van de RWV tegen, zij vinden ook e.e.a. onduidelijk en we lopen een stukje samen op. Zij lopen best snel en eigenlijk heb ik het wel een beetje gehad, deze tocht is precies hetzelfde als vorig jaar. Bij de "kwalitaria" (een heel nette friettent) besluiten een mijnheer die achter ons liep en ik om daar te gaan pauzeren. Wat schetst onze verbazing? Hij is nog niet open. Dan maar even op het bankje voor de zaak zitten. Even later komt de eigenares naar buiten, ze vraagt of we soms alleen een kopje koffie willen? Dat is zo en we mogen toch naar binnen! Aardige mensen daar in het Westland.

Samen met mijnheer ? drink ik een bakkie en na een goede tien minuten stappen we weer op. Het is nu nog maar een klein stukje naar de finish. We gaan door allerlei straatjes richting de Uithof, een mooi stukje park. Is ook wel bekend en kletsen met mijnheer lukt ook niet zo, want hij is behoorlijk doof. Lastig.............vooral voor hem.

Niet veel later hoor ik al geluiden die van de voetbalvelden komen, maar dat is nog best wel ver. En als ik het voetbalveld van GDA zie opdoemen, ben ik blij dat het erop zit, ik zit er best wel doorheen! Ik heb er precies vijf uur over gedaan, best wel snel voor mijn doen want inclusief rusten. De kantine zit helemaal vol met voetbalsupporters of voetballers, en ik ga na afscheid genomen te hebben van mijnheer, richting automobiel. Die staat gelukkig niet ver van het park en ik ga even uitpuffen in de auto, een stukje eten en drinken. Dan zie ik auto's die staan te wachten tot ik wegrij, en besluit dan toch maar te gaan rijden. Om half drie ben ik weer in Spijkenisse. Best wel moe, maar na een douche ben ik weer snel opgeknapt!
O ja de afstand is 25 km geworden.
Foto's staan rechts onder het kopje Wateringseveldtocht 2011.

RWV Winterserie 9-1-11/15 km

Om 8.50 uur vertrek ik deze zondagmorgen naar Kralingen waar de vierde tocht van de Winterserie start vanuit de kantine van PAC aan het Lange Pad. Sabine en Paul zitten al aan de koffie/thee en ik meld me aan voor 15 km. Het weer is prachtig: een lekker zonnetje piept door de bomen en het is niet heel erg koud, er staat wel een frisse wind maar dat hoort ook een beetje in de winter.
Om 9.45 vertelt Gijs iets over de tocht en dat er te weinig routebeschrijvingen zijn uitgeprint maar daar zitten wij niet mee, we volgen gewoon de pijlen! En dan gaan we van start, ik heb er zin in!

We lopen richting Kralingse Bos en over de Prinses Beatrixlaan een heel eind om vervolgens in Ommoord uit te komen. Meestal maak ik een verslag aan de hand van de routebeschrijving, dus het blijft nu een beetje lastig om erover te vertellen. Of in ieder geval de locatie te benoemen, misschien heb ik het ook wel fout hoor.

Het beruchte modderpad vermijden we, want je kan mooi parallel lopen en dan blijven je schoenen en broek tenminste schoon! Andere wandelaars riepen ons omdat we de pijlen niet volgden maar wij gingen gewoon ons eigen gangetje.

Als we een sloot overbruggen, zien we een heleboel grote, dode vissen drijven en we blijven er even bij stilstaan. Zou die brand in Moerdijk al hier zijn effect hebben? Of heeft het een andere oorzaak. Het blijft gissen.

Niet lang daarna verschijnt de rust aan de Bergse Plas, maar wij gaan niet rusten, we wachten even op Sabine die een sanitaire stop moet maken.

We gaan naar de Bergse Voorplas en lopen over het Prinsenmolenpad richting Crooswijk.
De plas ligt er mooi bij met dat lekkere zonnetje is het een plezier om naar te kijken.

We steken de Rotte weer over om naar Crooswijk te gaan en komen langs de Sint Laurentius Begraafplaats. Dat heb ik even opgezocht op Google want we hebben geen bord ofzo gezien.

En zo zijn we weer aan het eind van de wandeling gekomen maar eerst nog een klein stukje door de wijk lopen. In een recordtempo hebben wij deze afstand gelopen, want het is even over half 1 als we de finish bereiken.

We kletsen nog eventjes na in de kantine maar ik koel altijd snel af en krijg het dan ook erg koud dus snel weer in de benen om naar huis te vertekken.
Deze tocht is de start van een nieuw wandelseizoen, beter kunnen we het niet treffen!
De foto's staan weer rechts onder het kopje RWV Wandeltocht.

In de schaduw van de wind - Carlos Ruiz Zafon

In het oude centrum van Barcelona ligt het Kerkhof der Vergeten Boeken. Hoofdpersoon Daniel Sempere wordt door zijn vader, weduwnaar en boekhandelaar, meegenomen naar deze geheimzinnige, verborgen wereld van verhalen.
Vanaf dat moment neemt Daniels leven een wending die hij niet had kunnen voorzien. Hij mag een boek uitzoeken en kiest De schaduw van de wind, geschreven door een zekere Julián Carax. Het boek laat hem niet meer los, ook al schudt de wereld tijdens het grauwe Franco-regime om hem heen op zijn grondvesten. Hij wil alles weten over het boek en de schrijver. En merkwaardigerwijs lijken alle mensen die hij ontmoet, ook de vrouwen op wie hij verliefd wordt, deel uit te maken van het grote spel waarvan het boek het middelpunt vormt.

Recensie(s)van Bol.com:

Als een boekverkoper zijn tienjarige zoon meeneemt naar het paleisachtige, geheimzinnige Kerkhof der Vergeten Boeken, raakt Daniel betoverd door De schaduw van de wind. Hij neemt zich voor achter de identiteit van de schrijver Julian Carax te komen. Sterker nog: hij lijkt het leven van deze mysterieuze man te gaan leven. Tegen de achtergrond van het Barcelona van de Burgeroorlog en Franco ontrolt zich een fascinerend verhaal, of feitelijk vele verhalen over figuren die zich in de nabijheid van Carax ophielden en mensen rondom Daniel. De structuur van het verhaal is als een Russische pop, die eindeloos veel kleinere poppen in zich heeft verstopt. Carlos Ruiz Zafon (1964) heeft een fantasierijke, knappe roman geschreven vol avontuur, spanning, en liefde, die je in een adem uitleest. Zijn taalgebruik is prachtig, zijn belezenheid groot en de vertaling is vloeiend. Velen zullen van deze onderhoudende, intelligente roman genieten. Ruime bladspiegel en normale druk.

Tweede recensie
Typisch zo'n boek dat niet in één keer uit hoeft, maar dat je soms even neerlegt om er glimlachend over na te denken. Het basisgegeven is de droom van iedere lezer: een vader neemt zijn zoon mee naar het kerkhof der Vergeten Boeken. Daar mag de jonge Daniel Sempere één boek uitkiezen. Het wordt De schaduw van de wind van ene Julián Carax. De jongen verliest zich helemaal in het boek en onderneemt uit pure bewondering een zoektocht naar de schrijver ervan. Er wordt in dit boek gezocht, gevonden, gevochten, geschoten, gehuild, gelachen, bemind en natuurlijk gelezen. Dat alles vertelt Ruiz Zafón onderkoeld, maar betrokken en vol mededogen. Prachtig.

Mijn recensie:
Prachtig boek. Het laat me geen moment los. Steeds denk ik: even nog een stukje lezen. Maar niet te veel want ik wil 'm niet uit lezen. Goed verhaal, de schrijfstijl ietwat ouderwets maar niet hinderlijk. Je ziet de straten van Barcelona voor je (ook omdat ik er ben geweest) zo'n mooie beschrijving. Goed verhaal, op een orginele manier weergegeven want: ieder heeft zo zijn eigen verhaal wat verteld moet worden over de schrijver Julian Carax.
Cijfer: 9,5