zevenheuvelen omloop 18 november 2007

Elly en Linda

Zondag 18 november is het zover: de 7heuvelenomloop wordt weer georganiseerd. Maanden geleden heb ik me daarvoor opgegeven via internet plus treinkaartje.
Elly en haar buurvrouw Linda gaan met de auto maar omdat het afgeraden wordt met de auto te komen ga ik toch met de trein.
Dat betekent vroeg opstaan om op het station Alexander te komen. Daar vertrekt de trein keurig op tijd en Alie en vriendinnen halen het net. We hebben een mooi plaatsje met z’n vieren en al kwebbelend en koffiedrinkend komen we aan in Utrecht. Daar moeten we even wachten op de aansluiting naar Nijmegen. Ik ga nog even op zoek naar een toilet (tja, de koffie moet eruit!) maar die was helaas dicht! Dan maar plassen in de trein.
In Nijmegen aangekomen is het nog een eindje wandelen naar de start, kunnen we vast onze spieren warm maken. Daar zie ik Elly en Linda, die hun auto bij de start konden parkeren (mazzel zeg!) en gezamenlijk gaan we op pad. Linda heeft nog nooit een wandeltocht gelopen en is best een beetje nerveus, benieuwd hoe het haar zou bevallen.

Het begin van de tocht gaat door de straten van Nijmegen, via de Nijmeegse baan, al snel komen we aan in de bossen. Daar begint de tocht eigenlijk pas goed: stijgen en dalen over allerlei bospaden. Linda verbaast zich erover dat ze “pas” 6 km gelopen heeft als we ongeveer een uur onderweg zijn.
De eerste rust is op 11 km, daar is het behoorlijk druk en nemen we even de tijd voor een sanitaire stop. Beter dan vorig jaar want er is genoeg te krijgen! We blijven niet lang, want we koelen toch wel snel af. Het is heerlijk weer, een waterig zonnetje maar fris. Nog even met Manja gekletst en Sunny zag ik ook nog even toen wij weer op pad gingen.

Na deze stop komen we al snel weer een nieuwe rustplek tegen waar soep te krijgen is. Het is daar best druk maar de soep is duur en dus gaan we eraan voorbij.
Ik kan mij nog van vorig jaar herinneren dat ik op het 17 km punt echt even moest zitten, dat heb ik dit jaar niet. Maar we gaan op diezelfde plek onze boterhammen opeten. Het is het begin van “De Duivelsberg”, dit is een behoorlijke klim! Ik zweet mijn jasje uit, zo warm heb ik het gekregen van de inspanning. Mijn hoofd is al als een tomaat en dat wordt nu nog erger.

We moeten goed kijken hoe en waar de voeten neergezet moeten worden, want de boomwortels en takken komen boven het bladertapijt uit of net niet. Ik ben heel geconcentreerd bezig, komt ineens Adri voorbij die samen met Jeroen oploopt. Dat is leuk, je komt altijd wel een bekende tegen met zulke tochten. Maar zij hebben een behoorlijk tempo en gaan weer verder.

Een man op leeftijd zien we lopen met een stok en knopen een praatje aan. Of het nog wel gaat want hij gaat erg langzaam en gebogen over het pad met een stok. Maar het gaat prima zegt hij, al vind hij zelf dat hij er veel moeite voor moet doen. Het is zijn derde “omloop” en hij vroeg ons te raden hoe oud hij was. Ik schatte hem op ongeveer 80, maar hij blijkt 84 te zijn! Heel veel respect heb ik voor die man want het is een zware tocht.

We komen in Beek aan en gaan daar voor een lange pauze even zitten bij Hotel ’t Spijker. We kunnen gelukkig even buiten zitten in een waterig zonnetje. Een lekker chocomelletje met slagroom doet wonderen! En een sanitarie stop op een luxe toilet. Het is fijn om even de handen met zeep te kunnen wassen!
We zien Alie en co, Maas, Nollie en Maarten zie ik ook in een flits voorbijschuiven.

We komen langs schattige huisjes en tuinen met kabouters en paddestoelen. Mijn fototoestel blijft echter in mijn tasje zitten, ik heb niet zo’n zin meer om foto’s te maken, al ziet het er heel lieflijk uit. De route voert ons naar de Maartenshoeve, speciaal voor deze tocht is het pad ernaartoe opengesteld. Er wordt allerlei prullaria verkocht, waarschijnlijk ten goede van aan goed doel maar welke dit is dat is mij even ontgaan.

Nog maar een paar kilometertjes door de stad, we passeren een groot kantorengebouw Royal Haskoning alwaar we een mooi uitzicht hebben over de Ooijpolder.
Ik ben blij dat we de tocht volbracht hebben, om 15.19 uur komen we aan bij de finish, best wel snel gedaan! Daar krijgen we een mooie medaille en ik ga mijn t-shirt ophalen. Een mooi exemplaar voor mijn verzameling!

Ik mag meerijden met Linda en we komen zonder problemen de stad uit. De reis gaat voorspoedig naar de Capelse brug, daar komt Hans mij ophalen. Hij had zich in de tijd vergist, maar in het cafetariaatje heb ik eventjes koffie gedronken. Ook wel lekker. Om half 6 was ik thuis. Mijn voeten hebben de tocht goed doorstaan: absoluut geen blaren! Ik heb genoten van deze dag en kijk er met plezier op terug.

De foto's zijn van Arie

RWV Winterserie 4 november 2007

Op een grote paddestoel........
Mooie herfstkleuren
Een rimpelloze singel

Mmmmm....lekker bakkie!
Onderweg naar de finish

De Rotterdamse Wandel Vereniging organiseert elk jaar een winterserie wandelingen door, om en rond het Kralingse Bos. Vandaag is de start van deze serie en Lisette en ik hebben besloten om weer gezellig met z’n tweetjes te gaan wandelen. Ik had ook Arie en Anja uit Dordrecht getipt, het is altijd weer gezellig om met elkaar een tochtje te lopen.

Zo gezegd zo gedaan, ik sta bij Lisette om 8.55 uur op de stoep. Doet een slaperige Lisette open: “Jee, ik heb me verslapen, erg hè?” Nou ja, dat kan gebeuren. Ik zei: “Doe lekker rustig aan”, dan gaan we maar iets later weg. Ik kreeg van Arie een SMS-je dat ze al waren gearriveerd om 9.15 uur. Uiteindelijk komen we toch aan bij het startbureau op het Lange Pad en schrijven ons in voor de tocht, helemaal in de veronderstelling dat ik voor de enkele tocht moest betalen. Ik moest 8 euro afrekenen en vond dat toch wel erg veel maar zei niets omdat we al zo laat waren en ik op tijd weer terug wilde zijn. Maar later ging ik denken: Hè dit klopt niet!
Bij de rustpauze heb ik het boekje zitten bekijken en ik had gelijk: ik heb veel te veel betaald.
Na afloop van de tocht gevraagd hoe dit kan, bleek ik bij het verkeerde bordje gestaan te hebben. Ik stond bij de “SERIE”. Tja……………..helemaal over het hoofd gezien! Letterlijk, want de bordjes hingen heel onopvallend aan het plafond. Wist ik veel! Achteraf is het toch nog goed gekomen hoor, ik kreeg netjes mijn geld terug.

Het is erg mooi en rustig weer, een beetje bewolkt maar de temperatuur is goed. En al kletsend en babbelend komen we na een uur bij de rust Restaurant “De Big” aan voor een sanitaire stop. Anja haalt koffie voor ons en zo is er weer een half uur voorbij gegaan en gaan we weer op pad.

Vanuit het Kralingse Bos, dat prachtig in de herfstkleuren getooid is, komen we aan in Prinsenland. De RWV weet altijd leuke straatjes te vinden en wij kijken onze ogen uit naar de prachtige huisje die je onderweg ziet. Ook een school zwanen met veel jonkies.
En we komen natuurlijk een aantal mooie bruggetjes tegen waar Arie een fotootje van maakt. Er zitten prachtige exemplaren bij. Een paar knulletjes die aan het spelen waren op een berg zand vroegen ons waarom er zoveel mensen aan het wandelen waren. Blijkbaar is het altijd erg rustig in die wijk!

En zo komen weer aan op de Kralingse weg, vlakbij het Kralingse Bos. Het is inmiddels al laat geworden, en ik krijg een SMS-je van Rob of ik al onderweg naar huis ben. Het is 1 uur. Nee, we moeten nog een aardig eindje tot aan het startbureau. Onderweg komen we een nep paddestoel van hout uitgesneden tegen langs de kant van het wandelpad, Arie gaat ernaast staan en ik schiet een foto. Anja komt ook tot de ontdekking dat de tocht niet 15 maar ruim 17 km is! Nou mijn voeten laten mij merken dat ze het niet zo fijn hebben in die schoenen en dat ze blij zijn als ik ze na 3,5 uur wandelen uit kan doen!

Maar al met al weer een fijne tocht gewandeld met heel tof gezelschap!

Dam tot Dam loop 22 september 2007

Vandaag ga ik weer eens een wandeltochtje lopen en wel in Amsterdam. Elly, een oud-collega van het CIZ, had ik aangestoken door mijn wandelavonturen, zij wilde dat ook eens meemaken.
Hoewel ze nog nooit een wandeltochtje gedaan had durfde ze het toch aan.

Die morgen zouden we de trein van 7.31 naar Amsterdam pakken, het was een Sprinter. Waar die naam vandaan komt weet ik niet, we gingen met een slakkengangetje richting Amsterdam. Bijna ieder station werd aangedaan. Maar al kletsend ging de reis toch voorspoedig en kwamen aan op het Centraal Station. Alwaar we eerst een toilet opzochten. We hadden ook enorme trek in koffie. We wilden nog op Anoeska wachten en doken een koffietent in. Vol met wandelaars en je kon het wandellegioen aan het raam voorbij zien trekken richting de Dam.

Al snel zagen we Anoeska met vriend Vincent en diens broer aankomen en gezamenlijk liepen we naar de Dam. Op de Dam aangekomen zagen we een heel stel "W4W-ers" en na het vele handenschudden, zoenen en foto's gemaakt te hebben liepen we richting de start. Hoewel het erg druk was, konden we al snel beginnen aan de tocht.

Het was heerlijk wandelweer, mijn jasje is niet meer aangeweest.
Na 5 km was de eerste rust- en stempelpost onder de Schellingwouderbrug. Daar nog even gekletst met Anneke, Douwine, Henrike en Adri. Een "doppie" geproefd (iets met alcohol geloof ik, een kruidig drankje), een appel gegeten en de aangeboden beker water opgedronken. Vorig jaar kregen we hier een flesje, het is wat karig nu vind ik.

Elly en ik hadden hetzelfde tempo en het ging erg goed. Hoewel ik mijn tenen alweer ging voelen, negeerde ik ze totaal omdat ik afgeleid werd door de omgeving en het erg gezellig was. Wat hebben wij altijd veel te kletsen, het verveelt nooit. Af en toe komen we bekenden tegen en ik krijg ook veel reakties op mijn t-shirt van Walkers4Walkers waar mijn naam op staat.

Op het Barkpad, de rust op 13 km was het ook erg druk. Bij de stempelpost zaten een stel pubers. "Ze hebben gevochten hè?" Ik reageerde met: O ja? Daar hadden ze geen antwoord op. Maar Elly zei: "Met wie?" Die jongen: "KIWI!!" En lag vervolgens helemaal in een deuk, hahaha wat een lol!!? Wel grappig dat ze om zoveel ongein de slappe lach kregen.

Net voorbij de drukte zagen wij een bankje. Ik was toch wel toe aan even een pauze om mijn voeten te inspecteren en eventueel in te smeren. Mijn tenen deden zeer, maar die waren ingetaped. Op mijn voeten geen enkel teken van blaarvorming. Dus weer lekker dik ingesmeerd met Vaseline. He he dat was wel even nodig!

Ik kreeg een telefoontje van Anoeska, zij zaten al bij de derde rust en gingen weer verder. Wij waren ongeveer tien minuten daarvandaan. In het Molenwijkpark werd een leuk feestje gevierd met een voorstelling van countrydancers. Wij hebben het toilet opgezocht, een lekker appeldrankje gedronken, een sinaasappel gegeten en gingen weer verder. Dit was het 17 km punt en het ging lekker!

Voordat we de volgende stempelpost zouden aandoen, zat ik helemaal in een "20-km dip". Dat heb ik altijd bij deze afstand. Dan ben ik het helemaal zat en wil er mee stoppen. En dit stukje is heel saai, langs de rijksweg en een stuk door het industrie terrein. Bij de Vredeweg, op 21 km, hebben we even op een bankje gezeten en de aangeboden krentenstol opgegeten.
Nu was het nog maar 5 km naar de finish. Het was half drie.

In Zaandam aangekomen is het gezellig druk op de terrasjes. Maar daar moesten we nog voorbij, de sporthal ligt aan de rand van het centrum. Vorig jaar vond ik het erg lang duren maar nu wist ik wat er komen ging en het viel ontzettend mee.

Om half vier arriveerden we in een bomvolle sporthal en konden wij onze medaille in ontvangst nemen. Elly heeft de "beproeving" goed doorstaan. Ze heeft nergens last van! (sjaloers? welnee!) Anoeska en vriend zagen we ook zitten en wij sloten daarbij aan. Lekker in het zonnetje nagenieten van deze schitterende dag. Ik heb het enorm naar mijn zin gehad.

Met een pendelbus konden we naar station Zaandam gebracht worden, wat een luxe. De eerste bus die aankwam was vol, maar al snel kwam de volgende en konden we lekker zitten. In Zaandam stond de trein alweer klaar en in Amsterdam namen we de Intercity naar Utrecht.
Die aansluiting ging ook perfect en om 18.15 kwamen we aan op het station Alexander.
Ik moest nog even op Hans wachten (die stond te kletsen met de buurman en was een beetje laat) maar om 7 uur plofte ik moe maar voldaan op de bank. Geen blaren! Ja een heel kleintje op mijn kleine teen. Toch maar even naar de schoenenwinkel om ze op te laten rekken.

Ellie is zo enthousiast geworden dat ze ook meegaat met de 7heuvelenomloop in Nijmegen. Dat wordt dan mijn volgende wandeltocht.

Hier een klein tv-verslag van de plaatselijke nieuwszender, op het einde zie je een groepje W4W-ers

http://www.rtvnh.nl/nieuws/index.asp?newsid=77508&tijdlijn=1

PS: de link kopieeren en bovenin je browser zetten.

Laag pitje

Het blijft even rustig hier op mijn blogje omdat er niet veel te vertellen valt over wandelen. Ik ga niet meer voor de 4daagse trainen maar loop af en toe nog een tochtje. Binnenkort ga ik weer naar Amsterdam, dan wordt de Dam tot Damwandeltocht georganiseerd op 22 september.

Mijn vriendin Elly, die nooit lange afstanden heeft gewandeld, gaat ook mee. Gezellig!! En ik hoop de bende van Dort ook weer te ontmoeten. Maar daarover meer zodra de wandeltocht gelopen is.

Ik heb afgelopen week gecollecteerd voor het KWF. Ik dacht een paar straten meer te kunnen doen maar dat viel tegen! De straten die ik toegewezen kreeg waren erg lang en het wordt al snel donker 's avonds. Al met al heb ik toch 75 euro op kunnen halen!
Leuke reakties krijg je soms: Nee hoor, dank u (op mijn vraag: "Heeft u wat over voor de kankerbestrijding?") of: ik heb al gestort gisteren, of: vandaag niet!
Of mensen die hun hele spaarpot in de gleuf willen douwen. Of kleine kindertjes die vragen: Wat gaat u met dat geld doen? Kortom: ik vond het leuk om te doen. Volgend jaar loop ik weer.

2daagse van Nijmegen 2007

Muziekje op en gaan met die banaan!
Fris en fruitig naar de Oosterhoutse dijk
Houdt het dan nooit op?????
In de boomgaard bij Oosterhout waar ik Carla en Arie tegenkwam
Op de Wedren maandag mijn kaart in ontvangst genomen.


De titel van dit verhaal is wel apart, voor mij was het een 2daagse! Na twee zware wandeldagen heb ik besloten de 3e dag niet te starten, ook op dringend advies van de EHBO.
Het langeafstand wandelen is niet voor mij weggelegd, ik loop altijd mijn voeten stuk. Nu heb ik er een ander probleem bij gekregen: de linker grote teen is zo overbelast dat de nagel eraf dreigt te gaan als ik door zou gaan. Nou dat heb ik er niet voor over!

Op maandag zijn we met de auto naar Zetten gereden waar ik logeer. In de Wanmolen kom ik Nathalie van W4W tegen, we liggen samen in de balletzaal, gezellig. Daar mijn spullen neergezet en na een kopje koffie naar Elst gereden om vanuit die plaats met de trein naar Nijmegen te gaan. Daar was het al gezellig druk. Om half 2 nog even in de schaduw wat gedronken bij het station.

De meeste mensen druppelen in de loop van de middag binnen. Een gemelleerd gezelschap, van jong tot oud, ervaren lopers en debutanten. Ik lig met 11 andere wandelaars op zaal, waaronder Tiny uit Noordwijkerhout. Samen drinken we een frisje op het "terras" bij de Wanmolen, het is behoorlijk warm! Het is erg gezellig zo met zijn allen en we hebben zin in de komende dagen.

Na het eten gaan we naar de slaapzaal, het is morgen vroeg dag! Om 4 uur gaat de wekker al en dan moet je wel een beetje uitgerust zijn. Ik kan de slaap niet vatten, net zoals vorig jaar.

Om 4 uur snel even opfrissen, aankleden, ontbijten en tas inpakken. De bus staat al te wachten met de meeste wandelaars als ik naast Tiny ga zitten, vertrek is om 05.15! Na een goed half uurtje komen we op de wedren aan, en kunnen gelijk van start. Wat een luxe! Ik hoef niet te wachten. Temperatuur is goed en ik vertrek richting Waalbrug om vervolgens in Lent uit te komen.
Via Bemmel naar Elst. In Elst is het ook heel druk, we worden door heel veel mensen aangemoedigd. In Elst kom ik Syl tegen van W4W, althans, zij zag mij aankomen. Ik ben een klein stukje met haar meegelopen maar uiteindelijk loop ik weer alleen omdat mijn voeten al aardig protesteren en ik haar tempo niet bij kan houden. We nemen afscheid.
Richting Valburg worden we op de foto gezet door Fotomodern. Ik heb rolletje 86. Maar ik sta er niet goed op dus die foto bestel ik niet. Jammer.

Richting Oosterhout komen we langs een boomgaard en ik besluit even mijn benen rust te gunnen, lekker omhoog zitten tegen een boom. Carla en Arie kom ik daar tegen. Dat is ook toevallig zeg! Zij hebben al even gezeten, dus ik kan niet lang zitten want ik vind het wel weer leuk om samen op te lopen. Arie is onder de indruk van de sfeer, het is dan ook beregezellig overal. Maar ik zit er nu echt doorheen en wil even 5 minuten zitten voordat we de beruchte Oosterhoutse dijk opgaan. Een heer langs de kant van de weg biedt mij zijn opvouwbaar stoeltje aan. Heerlijk!

Een groepje dames zingt luidkeels allerlei liedjes, wij zingen mee: "van-voor-naar-achter-van- links-naar-rechts", de dames zingen 9 coupletten. En zo komen we moeiteloos die vreselijke dijk over. Nou ja, moeiteloos??? Mijn tenen doen heel erg zeer, later blijken daar knoeperts van blaren te zitten ondanks het preventief intapen maandagavond. De nieuwe Lowa's zijn blijkbaar nog niet genoeg uitgelopen!

Redelijk snel (15.30) komen we op de wedren, daar neem ik luid snikkend afscheid van Carla en Arie, (niet van ontroering maar van de pijn en emoties). Zij willen nog even bij me blijven maar ik wil de bus van 16.00 uur halen. Bij de bushalte zit al een groot gedeelte van het gezelschap te wachten. Tiny zit op een trapje, ik mag gelukkig naast haar plaats nemen. Jeetje wat ben ik moe! En wat doen mijn voeten zeer. Ik had nog wel een goede tip gekregen van Carla: de veters wat losser aanspannen op de wreef, dat scheelt ernorm. Maar het leed had zich al voorgedaan dus het hielp niet meer helaas.

Het begin van dag 2 verloopt net als dag 1 alleen het verschil is nu dat ik de "late start" heb en dus moet wachten tot ik losgelaten word. Ik ga lekker op een bankje zitten, neem een kop koffie en bekijk al die gestresste mensen die al een half uur staan te wachten. Daar heb ik geen zin in, ik wacht tot het einde van de rij in zicht is en sluit aan. Dan kan ik na 5 minuten vertrekken richting Nijmegen. Tsonge, wat een saaie weg, alsmaar rechtuit, geen lol aan. Niemand langs de kant, alleen maar kantoorgebouwen en het duurde en duurde maar.

Ik heb met mezelf afgesproken: de eerste 2 uur lopen zonder pauze en dan 15 minuten zitten. Na precies 2 uur neem ik lekker koffie en een koek erbij. Na deze pauze wil ik plassen maar er is geen toilet in de buurt en ik wil niet in het park plaats nemen. Een eindje verder zie ik een dame met haar dochter buiten, en vraag of ik van het toilet gebruik mag maken. Nee zegt ze maar een eindje verder is iemand die haar toilet openstelt, ga daar maar heen. En dat deed ik. Wat een aardig gebaar, heerlijk op een fris toiletje. Opgelucht vervolg ik mijn weg richting Wijchen.

Daar is het bijzonder druk en ik word aan alle kanten aangemoedigd. Na het centrum heb ik zin in een bakje soep, stap op een tentje af met zitplaatsen genoeg en vraag een kop soep. "Nee mevrouw dit is van de brandweer" HUH?? Nou ja! Vervolgens vraagt hij: "of zit u erdoorheen?" JA!!, maar laat maar, ik hoef al niet meer. Wat een eikel!

Een eindje verder zie ik een vrije stoel en vraag of ik er op mag. Een aardige dame zegt enthousiast: "Ja hoor wijffie, neem plaats! Wil je soms koffie, koek, snoep, fruit, kauwgom?" Ik krijg van alles aangeboden. Wat een gulheid en vriendelijkheid. Na wat opgefrist te zijn wil ik verder maar niet zonder twee klapzoenen van de mevrouw. Wat een schat. Dit geeft mij weer energie om de zware tocht af te maken. Ik ben nu ruim over de helft.

In Beuningen is het niet meer zo heel erg druk, er zijn zelfs mensen die al opstappen. Beetje jammer maar ja, zij zitten natuurlijk al een hele dag langs de kant en eens komt daar een eind aan. Een man zegt tegen mij: "Wat had jij een lieve glimlach vanmorgen, zet die lach er nog even op, dan heb je minder pijn, geloof mij maar". Ik bloos ervan! En pijn die heb ik. De tranen staan me nader dan het lachen.

Ik moet weer nodig toiletteren en zie een groot bord: WC, soep en koffie. Ik stap erop af, blijkt dat een particulier te zijn die zijn tuin met tuinhuis plus toilet opengesteld heeft voor de wandelaars. Hij (of zij) wil hier flink aan verdienen want WC gebruik is 50 cent. Tel uit je winst!
Maar evengoed ben ik blij dat ik even ervan gebruik kan maken. Nog even mijn voeten inspecteren en insmeren met talk, een klein blaartje doorgeprikt en snel weer verder, het wordt al laat.

Eindelijk, de Waalkade loop ik om 16.25 op. Zal ik het halen? Het is nog een heel eind (2 km!) tot de wedren. In het centrum is het weer erg druk en ik word gedragen door het publiek. Iemand zegt: "nog vier bochten en dan ben je er, links, rechts, rechts, links". O.k. dan. Vooruit dan maar, even aanzetten. Om 16.55 uur kan ik mij afmelden (zonder te janken hoewel ik helemaal kapot ben) en ik loop richting bushalte. Jeetje wat een eind lopen zeg! Bij de halte staan nog een aantal mensen te wachten, een stuk of 10.

In de bus horen we dat er een meisje niet goed geworden is en opgehaald moet worden. De bus gaat weer richting centrum. Maar ze is al door de ambulance naar de EHBO-post gebracht, voor niets teruggegaan. Wij komen dan ook erg laat aan in de Wanmolen, ik moet zonder te douchen aan tafel schuifen. Tiny is zo lief om mijn eten op te halen aan het buffet, ik kan geen stap meer verzetten! Daar hoor ik dat nog meer mensen zijn gestopt en dat er zelfs iemand in het ziekenhuis ligt i.v.m. een doorgemaakte TIA! In totaal 7 mensen gestopt en dat is volgens Wendy, de uitbaatster van de Wanmolen, extreem veel. Wie weet vallen nog meer mensen uit.
Het meisje gaat trouwens gewoon weer voor de 3e dag van start.

Na het eten douchen ga ik naar de masseur. Heerlijke massage gehad, en na de massage naar de EHBO. Daar gaat het lichtje bij me uit. Ik heb zo'n vreselijke pijn in mijn voeten dat ik in janken uitbarst, door moeheid en pijn. Het "hoofd" van de EHBO inspecteert mijn voeten en hij vindt het onverstandig om door te gaan, mijn voeten zijn zeer ernstig beschadigd. Zo erg zelfs dat hij ze niet wil intapen. Hij moest even op me inpraten want ik wil er niet aan maar het heeft geen zin meer, ik ga stoppen. Zo kan het niet langer, ik heb ook geen zin om weer een hele dag met pijn rond te lopen. Het is inmiddels al 22.30 en ik stuur Hans een SMS dat hij me op mag halen morgen. Hij belt terug, maar mijn telefoon is dood en ik ga naar de bar om te bellen. Wendy schrikt als ze me ziet: "Wat is er?" vraagt ze en ik vertel haar dat ik morgen naar huis wil en of ik even mag bellen. Dat mag en ik krijg een kopje thee om bij te komen van de schrik. Ik blijf nog even aan de bar hangen en ga dan slapen. Iedereen ligt al te ronken, wat een gesnurk! Gelukkig heb ik oordopjes bij me!

Om 4 uur de andere dag gaat het licht aan en ben ik klaarwakker. Als iedereen vertrokken is ga ik ontbijten en op mijn gemakkie inpakken en douchen. Om half 8 staat Hans al voor de deur en om half 9 ben ik thuis. Dit was mijn Vierdaagse avontuur. Het duurde niet lang maar ondanks heel veel pijn heb ik toch ook genoten. Maar ik doe het nooit meer! Duurlopen is niets voor mij, ik ga liever voor kortere afstanden. Ik heb wel van de sfeer mogen proeven en dat is ook leuk om meegemaakt te hebben. Ook heb ik weer wandelvrienden gemaakt. Dus al met al weer een ervaring rijker!

Cool Slideshows!

Amersfoortse Tweedaagse 22-23 juni '07

Wat een regen!

Klaar voor de start, nog fris en fruitig!

De Amersfoortse Tweedaagse op 22 en 23 juni

Bij de eerste rust op 8 km lekker koffie drinken met koek van Joke

In het donkere berenbos!

De Amersfoortse Tweedaagse wordt als een goede training gezien als je de 4-daagse wilt volbrengen. Ze zeggen dat als je deze tocht zonder al te veel moeite kan lopen, kan je ook 4 dagen aan. Nou, ik heb het geweten! Nu weet ik wat afzien betekent

Donderdagavond zijn Hans en ik al naar Voorthuizen gereden, want ik kan logeren bij schoonmama. Vrijdagochtend, 05.15 opstaan en op mijn gemakkie samen met Hans naar het startpunt gereden, Arie. Anja,Joke en Carla zie ik daar om 7.00 uur.

Na de nodige toiletbezoeken en kopjes koffie kunnen we vertrekken om 7.20. De grootste groep is al vertrokken want er zijn er ook een hoop die 50 km gaan lopen. Als de grote meute weg is, gaan wij ook op pad.

Volgens de routebeschrijving komen we na 8 km bij de eerste rust en toiletgelegenheid. Daar nemen we uitgebreid een bakkie koffie met koek van Joke. Ik kom Bill en Adri van W4W tegen.

We lopen door een groot terrein van de defensie, die het voor deze gelegenheid opengesteld heeft voor burgers. Normaal mag je daar als burger niet komen, nu wel. Het is een uitgestrekt gebied met veel natuurschoon. We komen een keer een aantal militairen tegen, die met groot materieel in de weer is.
Er ontstaat nog even een paniekmomentje: ik wil mijn podotherapeutische zolen wisselen voor gewone, kan ik ze niet vinden! Even ben ik bang dat ik ze verloren heb, dan kan ik de tweede dag wel vergeten. Maar een helder moment doet mij naar huis bellen, ze liggen nog in de stoel thuis. Pfffffffffff......wat is dat schrikken zeg! Gelukkig komt het goed.

De tweede rust is bij een atletiekvereniging waar we de 30 km lopers van Dordrecht, Lenie, Marjolein, Anja, Neel en Adrie tegenkomen. Ook een praatje met Syl en Gerie van W4W gemaakt. Het is daar erg druk.

Om 13.15 nemen we even 5 minuten plaats op een bankje en komen we een wandelaar op klompen tegen. Moet er niet aan denken om daarop te lopen, maar die man gaat als een speer.

Even krijg ik een flinke dip na ongeveer 25 km en zet ik mijn MP3speler op. Dat geeft weer energie voor de volgende 15 km!

Vervolgens komen we bij de 3e rust waar ook Lenie, Marjolein en Neel zitten. Adrie en Anja zijn al onderweg naar de finish. Daar nemen we ook uitgebreid de tijd voor een lekkere ijscappucino. Mmmmm.............

En dan wordt het toch weer tijd om de weg te vervolgen. Het weer valt ons alleszins mee, ondanks de slechtweerberichten hebben we tot nu toe één buitje gehad. Maar op het laatste stuk komen we toch in een onweersbui terecht! Bij de laatste rust gaan we even schuilen, bij De Vlasakker. We moeten nu nog 7 km.

Ik heb het nu echt gehad en tot overmaat van "ramp" moeten we de Dodeweg op! Een vreselijk lang en saai stuk langs de snelweg. Als we die gehad hebben is het nog maar een klein stukje naar de finish. Dit laatste stukje is echt afzien en ik kan de man die zei: "T'is nog maar 800 meter" wel slaan! Maar aan elke weg komt een eind, zoals ook een eind aan de route komt. Om 16.45 ben ik binnen. De rest van het stel is al gearriveerd.

De tweede dag begint heel erg nat. Arie is nog even langs de EHBO omdat hij last heeft van zijn scheenbeen. Als Arie en ik alvast vertrekken om 7.25 begint het al een beetje op te klaren. Mijn fototoestel heb ik waterdicht in mijn rugzak zitten en komt de hele dag er niet uit, ik heb dus geen foto's van deze dag. De route gaat over lange, rechte wegen en ook door een modderig stuk bos. We komen uiteindelijk uit bij een boerenerf, we mogen via dit erf een weidepad op. Weer een lange rechte weg. Het lijkt de Biwanto tocht wel!

Bij theehuis Mon-Chouette kunnen we na 13 km rusten. Daar nemen we weer uitgebreid de tijd voor een bakkie koffie. De beroemde appeltaart is helaas op!

Na de rust gaan we weer op pad, we mogen langs het kanaal lopen, een lang stuk van 2 km. We komen hierna uit in een dorpje, de naam weet ik niet zeker, volgens mij Woudenberg. De Stationsweg is ook weer een lange weg. En ook de Nico Bergsteijnweg!! Er lijkt geen einde aan te komen maar zoals ook deze keer komt er toch een eind aan, bij de Valleiruiters kunnen we weer onze beentjes te rusten leggen. Het is lekker zonnig en ik geniet van de rust. We zitten nu op de helft (19,5 km)

Om op tijd te kunnen finishen moeten we toch echt weer op pad en via mooie dijkjes en straten komen we uit op het Henschotermeer. Ik krijg een belletje van mijn collega/vriendin Lisette, die me moed inspreekt voor de komende kilometers. Ik heb het erg zwaar, mijn voeten doen vreselijk pijn. Bij de rust, we moeten eerst het hele meer omlopen, ga ik even langs de EHBO, om een blaar te laten verzorgen.

Dit is een mooi recreatiegebied dat er nu verlaten bij ligt omdat het zulk slecht weer is. Ik kan helaas niet van de omgeving genieten omdat mijn voeten gillen: "stop ermee!!!"

Door een prachtig stuk natuurgebied gewandeld, ook al vervloek ik de paden omdat ik elke steentje onder mijn schoenen voel. De pyramide van Austerlitz voorbij gewandeld en een prachtig prieeltje. Wederom kan ik er helaas niet van genieten omdat alles zeer doet....

Bij de laatste rust Bergzicht wil ik rusten, Arie wil doorlopen want hij denkt dat Carla en Joke ook doorgelopen zijn. Dan maar even rusten op een picknickbankje in het bos en ik krijg als troost een hartige Sultana. Want we moeten nu nog 10 km afleggen.

Dan wordt het ineens aardedonker en donderwolken verschijnen aan de lucht. Ik zit er helemaal doorheen en wil nogmaals even 5-pik als de hemelsluizen opengaan. Ik MOET nu verdergaan! Vanaf dit punt vind ik het niet leuk meer, en dat is zacht uitgedrukt! Pijn, moe en nu ook nog in de stromende regen lopen. Dit is echt afzien.

Onderweg krijg ik bemoedigende opmerkingen en vraagt men of het gaat. Ik denk HJBT (een opmerking die W4W-ers wel kennen!) en kan alleen maar verlangen naar het einde van deze barre tocht. Ik kan geen bospaadjes meer zien en eindelijk, eindelijk zie ik de bewoonde wereld, trap nog een blaar stuk (auwauw!!) en moet dan nog 3 km. Een medewandelaar zei: Je haalt het nu wel hoor, en ik stap dapper verder. Bij de finish kom ik om 17.15 aan en val ik Bill in de armen en hij maakt daar een foto van. Nadat ik mijn zuurverdiende medaille in ontvangst mag nemen, val ik huilend Carla in de armen, zo blij dat ik het gehaald heb! Al mijn Dortse wandelvrienden zitten op mij te wachten en ik mag hun applaus in ontvangst nemen. Nog even met Brechtje kennisgemaakt, ook van W4W en na een ijsje ga ik weer huiswaarts.

Vier blaren en een dikke enkel rijker stap ik bij schoonmoeder binnen om 18.00 uur. De enkel is dik, omdat ik waarschijnlijk een insectenbeet opgelopen heb de vorige dag.........

Kippenloop 2007

In de duinen van Katwijk...... is het goed wandelen!
Vandaag wordt er een wandeling georganiseerd ten bate van het KWF, om geld op te halen voor het fonds. Natuurlijk doe ik mee en de Bende van Dordrecht gaat ook mee.
Ik word opgehaald door Arie, die zo lief is om helemaal naar Hoogvliet te rijden zodat ik met hen mee kan lopen. Perfect geregeld zo!
Anja, Liesbeth, Marjolein, Marja, Hans en Adri zijn ook van de partij.
Zo gezegd zo gedaan, na ingeschreven te hebben, de nodige toiletbezoeken en bakkies koffie gaan we op pad. De weersverwachting was niet zo best, onweer werd er voorspeld. Nou tot nu toe is daar niets van te merken hoewel er af en toe dreigende wolken verschijnen.

De tocht begint met een lusje door de duinen om zo op de boulevard van Katwijk aan te komen. Na de eerste stempelpost moeten we een heel stuk over het strand. Pittig hoor, er staat een straffe wind en het is hoog water. Af en toe moet je zelfs een golf ontwijken om geen natte voeten te krijgen. Ik loop een eind met Marjolein op. Eindelijk zien we het eindpunt verschijnen en gaan we cappucino drinken. Mijn voeten even nagekeken: ja hoor daar zijn ze weer!! Blaren. Houdt het dan nooit op? Dat is flink pech hebben maar niets aan te doen, we buffelen gewoon weer verder.

Nu volgt er werkelijk een prachtige route door de duinen van Katwijk. Slingerpaadjes, heuveltjes op en af, zelfs een bruggetje (hij doet het weer Anja!) Wij lopen te genieten. Dan komen we bij een stempelpost waar kippepootjes worden uitgedeeld. Wat een superverzorging! Zelfs bananen en een yoghurtdrankje kan je zo meenemen. Hier eten we even onze bammetjes op want daar zijn we wel aan toe!

Na deze break gaan we een heel lang stuk langs de weg om vervolgens weer in de duinen te eindigen. De wolken boven ons krijgen een donkere kleur en worden alsmaar donkerder! En ja hoor, de eerste spetters komen naar beneden. En dan komen ook de regenponcho's tevoorschijn. Gelukkig duurt het buitje niet lang en de boulevard van Katwijk is ook al in zicht. Nog maar een klein stukje en dan lekker kibbeling eten. Anja staat voor Hans en mij in de rij en ik neem even plaats op een muurtje. Ik heb mijn visjes nog niet koud in de hand en dan begint het me toch te plenzen! We rennen met z'n allen naar de tent en kunnen gelukkig daar schuilen voor de hoosbui.

Liesbeth heeft nog een "leuk" onderonsje met twee rokers, zij verzoekt hen vriendelijk dit niet te doen in een volle tent. Stelletje barbaren! Maar nee hoor, dit verzoek word niet ter harte genomen. Ze krijgt zelfs een sneer: ga zelf maar buiten staan. Nou ja zeg! Wat een dom antwoord.

Behalve dit kleine incidentje is de dag perfect verlopen: mooie route, leuke mensen en weer een ervaring rijker (niet meer wandelen op hardloopschoenen, hahaha!)
Het klaart een beetje op en wij besluiten terug te lopen naar de parkeerplaats. Dit is nog een flink eind en gelukkig komt de pendelbus er net aan als we bij de halte staan. Pff...een volgeladen bus gaat richting beginpunt.

Ik heb niet zo op de tijden gelet en weet daarom niet meer hoe laat we ongeveer weggingen, ik was in ieder geval om 1700 uur weer thuis.
Dit was een superdag, echt eentje om met een glimlach op terug te kijken. Deze wandeltocht ga ik zeker weer eens doen.
Helaas waren de medailles op maar daarvoor in de plaats hebben we een leuk t-shirt gekregen van de Kippenloop 2007.

Schrijf je ook iets in mijn gastenboek? Deze staat rechts tussen de links.

24.88 km
19420 kcal
33622 stappen

Foto's.....................zie onder

Hier waren kippenpootjes
Hier een lekkere kop kippensoep
Een fotomomentje.....zie je de dreigende wolken?

Bij de start een bakkie koffie (ik niet want dan moet ik zo snel plassen!)

Een appel gekregen bij een stempelpost

Goede bewegwijzering! Wij liepen de gele route

De bende van Dordrecht

Trainingstocht 35 km RWV

Wandelvrienden Arie en Carla uit Dordrecht
Zou het droog blijven?
Wandelen langs de Bergs Plas

Ardie van W4W ontmoet
Even de voetjes poederen! En rek- en strek oefeningen.

Met mijn Dortsche wandelvrienden Carla en Arie ga ik vandaag de RWV trainingstocht lopen van 35 km. Ik had vorige week reclame gemaakt voor deze tocht, bekend om zijn goede verzorging en mooie route. We ontmoeten elkaar in de kantine van WION waar het al behoorlijk druk is om 7.30 uur. De grote groep wandelaars die 55 km lopen gaan al op pad. Na het inschrijven vertrekken wij om 7.45 uur. Het is een somber weertje, mistig en klam.

We gaan eerst een stukje door Ommoord om vervolgens uit te komen bij de Bergse Plas. Carla en Arie waren verbaasd over zoveel moois in hartje Rotterdam. Het is ook heel mooi hier maar ik weet niet beter. Dit pad heb ik al vaker bewandeld bij verschillende tochten.
Arie is gek op bruggetjes, en staat daarom regelmatig stil om een fotootje te nemen. Nou, hij kan zijn hart ophalen, we komen straks nog veeeeeeeeel meer bruggetjes tegen!

Na bijna twee uur gewandeld te hebben arriveren we bij de eerste wagenrust. Er staan genoeg bankjes dus wij ploffen daarop neer. Ik neem een bakje koffie en krijg een koek van Ben aangeboden. Mmmm....dat gaat er in en dat kikkert ook op! Een beetje suiker doet wonderen.

De trainer van Carla en Arie loopt ook mee maar hij, Antoine, gaat voor de 55 km. Af en toe splitst te route van 35 met de 55 en komen we elkaar tegen.
Bij de tweede verzorgingspost kan ik gelukkig een sanitaire stop maken, al was het toiletje niet echt fris, ik maakte er dankbaar gebruik van!
Heel grappig vond ik dat Ardie van W4W naast me kwam zitten. Ik herkende haar aan de paarse veters van Sunny en waagde een gokje: "Ben jij soms Ardie?" Ja! Ze kijkt me verbaasd aan, want mijn haarkleur is ietsje anders (rood) dus ze herkende me niet een-twee-drie. Zij heeft voor de 55 km route gekozen en gaat daarom weer snel op pad met haar loopmaatje voor die dag.
Wij nemen de tijd en na een bekertje fris vervolgen wij de route. Maar....na de pauze zijn we blijkbaar een beetje suf geworden, we lopen verkeerd! En dat komt niet door de bepijling, we lopen de pijl onopgemerkt voorbij! Nou ja, een paar extra metertjes kan geen kwaad toch?

De teller staat op 18 km dus we gaan weer vrolijk op pad. We komen ook langs het vliegveld Zestienhoven en als wij er langs lopen stijgt net een klein vliegtuigje op. Arie staat er even bij stil om een foto te maken, hij vindt het spectaculair. Ik vind dit niet zo'n prettig pad om over te lopen, heel onregelmatig van structuur, is niet goed voor mijn voetjes. Gelukkig komt daar ook weer een eind aan en komen we op beter begaanbare paden. De route is zoals altijd verrassend, want nu komen we in een prachtig stukje Rotterdam, het Lage Bergse bos. Arie en ik lopen ons te verheugen op een kopje cappucino want het restaurant waar we kunnen rusten komt ras dichterbij. En ja hoor, daar is t 'ie weer, we komen Antoine ook weer tegen en Carla loopt een stukje met hem mee. We zijn haar gelijk kwijt want ze neemt automatisch het tempo van Antoine aan en gaat er als een speer vandoor!

Intussen arriveren wij in het Hoekse Hout en ploffen op de stoeltjes. Arie heeft lekkere koeken in zijn tas en daar wil hij vanaf dus vooruit, een flinke koek bij de koffie genomen. Hier knapt een mens van op!
Antoine neemt de benen weer want hij moet nog een eindje, wij zitten nu op 25 km en blijven nog even genieten van de rust. Carla voert een paar haantjes die op de kruimeltjes afkomen van de koeken van Arie. Grappig: kippen en haantjes die loslopen bij een restaurant.

We komen langs de golfbaan van Rotterdam, die mogen we doorkruisen. Maar we moeten daarvoor een flinke heuvel bedwingen en dat valt niet mee! Bij het eerstvolgende bankje ga ik even mijn voeten poederen. Terwijl ik daarmee bezig ben, komen er een paar yuppies een ballletje slaan. Wij zitten lekker te kletsen maar dat mocht niet, de dame die daarbij was maande ons tot stilte tijdens het afslaan. Nou jaaaaa, wat een toeeeeeeestanden! Achteraf lagen we in een deuk om zoveel snobbisme.
Bij de volgende verzorgingspost mogen we genieten van een bakje fruit, gelukkig dat we even eerder op een bankje gezeten hebben want hier was geen plek.

Snel vervolgen wij de route weer, het ziet er een beetje dreigend uit, zou het dan toch gaan onweren? We moeten nog ongeveer 6 km.
Bij de kinderboerderij "De Blijde Wei" nemen we een sanitaire stop en gaan snel weer verder. Nu heb ik het eventjes gehad, mijn voeten doen weer zeer en ik verlang naar het einde van de tocht. Ik weet dat het niet ver meer is maar voor mijn gevoel duurt het nog "eeuwen" voor we uiteindelijk om 16.30 uur ons kunnen afmelden.
Zeer voldaan over de schitterende tocht ploffen we neer. Na een heerlijk ijsje gaan we 1700 uur richting onze beider woonplaats.
De foto's zijn door Arie gemaakt.

35.93 km
2804.7 kcal
48559 stappen

Schrijf een reactie in mijn nieuwe gastenboek! Rechts tussen de links moet je klikken naar "Gastenboek"

BIWANTO 2 juni

BIWANTO staat voor Binnenmaaswandeltocht.
Zaterdag 2 juni, het is schitterend wandelweer en ik vertrek samen met Hans naar Mijnsheerenland. Hans zet me daar dan af omdat hij de auto vandaag nodig heeft. Het is nog een beetje zoeken maar uiteindelijk vinden we de ingang van het startbureau. Ik schrijf mij in voor 40 km en ga om 8.15 op pad. De routebeschrijving stond op 3/4 A-4tje dus ik vrees het ergste: lange, rechte wegen!

En ja hoor, we zijn het parkje nog niet uit of daar begint het: elle lange, rechte polderwegen, links rechts voor en achter alleen maar weilanden. Saai!!!!!!!
Tot overmaat van ramp blijkt er ook een "voetpad" van kiezelstenen, volgens mij wel 4 km lang. Dat loopt niet fijn.....................
Nou ja , ik heb mijn walkman op en stamp lekker door tot de eerste rust op 13 km.

De koffie is gratis en heel lekker en ik plof neer aan een tafeltje waar Carla en Arie ook zitten. Ik raak met hen in gesprek en later kom ik ze weer tegen en lopen gezellig samen verder. We blijken veel gemeenschappelijk te hebben en kletsen er lustig op los! Zij zijn lid van een wandelvereniging, Sportief wandelen van de atletiekvereniging Parthenon in Dordrecht. Arie heeft een website gemaakt: www.wijwandelengraag.nl en ik beloof een kijkje te nemen.

Na weer zeer veel rechte saaie wegen bewandeld te hebben, komen we op de tweede koffiepost op 21 km. Daar is de koffie wederom gratis en water kan ook getapt worden. Even later zie ik Peter B van W4W voorbij stuiven, maar hij gaat snel weer verder. Er hangt een leuk bordje in de koffiehoek: "Je moeder werkt hier niet, ruim je rommel op!". Het is inmiddels 13.00 uur en wij vervolgen de weg tot de volgende rust bij het Veerhuis op 29.8 km Leuk gesitueerd aan een haventje, wij ploffen neer op een bankje aan het water. Heerlijk! Ik zou hier wel de rest van de middag willen blijven zitten maar ja, we moeten nog 10 km verder buffelen. Mijn voeten hebben het gehad, ik doe mijn zooltjes uit. Ik vind het nu niet leuk meer. Gelukkig helpen Arie en Carla mij over de dip heen.

We komen langs de Suikerunie en Carla verteld dat ze hier eens gefietst heeft en dat ze nog weet dat de weg errug lang en saai was! Dat beloofd wat....................
Ze heeft gelijk: in de verte zien we Barendrecht liggen en we lopen langs een lange, lange dijk. We komen geen wandelaars meer tegen en we denken dan ook de laatste te zijn.
Volgens de routebeschrijving zou er een toilet zijn in Nettorama en daar gaan wij dan ook op af. Het toilet is niet fris maar ja, het water moet bijgevuld worden en een sanitaire stop is echt nodig.

Op de Blaakse dijk nemen we nog eventjes 5 minuten plaats op een hekje, want het is toch wel erg warm en de vermoeidheid slaat toe. Daar komen we twee wandelaars tegen die ons gerust stellen: het is nu niet ver meer hoor......!

Dat hadden ze beter niet kunnen zeggen want het einde lijkt maar niet in zicht te komen. We lopen langs het huis van Gerard Cox en we zijn in de buurt van Herma en Dick. Nu ik weet waar we zitten, zinkt de moed in mijn schoenen. Het is nog minstens drie kwartier! En het is al 17.00 uur. Bij de Binnenmaas komen we drie wandelaars tegen die in de auto al op weg naar huis zijn, ze toeteren en blijken wandelvrienden van Carla en Arie te zijn. Nog even bijgekletst, kennis gemaakt en op weg naar de finish!! Poepoe wat een tocht!

Om 17.45 uur precies belde Hans dat hij er was, ik zat net uit te hijgen op het veldje.
Deze tocht gaat in de boeken als een zeeeeeeeeeeeeeeer saaie tocht, die ik niet snel meer zal lopen. De verzorging was goed, de route goed gepijld dat wel. Toch nog iets positiefs!

43,42 km
3389 Kcal
58.686 stappen

Schrijf ook iets in mijn gastenboek.

Riddertocht in Ridderkerk 12 mei 2007

De weerberichten waren uitgesproken slecht maar ik had mij voorgenomen op 12 mei mijn eerste 40 km tocht te gaan lopen dit jaar. En als ik mij iets voorneem, doe ik het ook. De regen kletterde al tegen de ramen toen ik om 6.30 uur wakker werd!
Maar goed, ik heb mijn spullen gepakt en vertrok richting Ridderkerk.
Het was niet zo druk (gek hè?) en ik schreef mij in voor 40 km.

Bij de deur stond een dame te worstelen met haar regencape, zij was een van de vier dames waarmee ik later de tocht zou vervolgen. Ik liep een tijdje achter hen en ik zag dat zij een blauwe route bij zich hadden, dus ook voor 40 km gingen. Omdat de pijlen waren weggespoeld was de route niet gepijld en ik was bang te verdwalen als ik alleen liep. Ik vroeg of ik met hen mee mocht lopen. Wel zo gezellig! Zij waren ook aan het trainen voor de 4daagse in Nijmegen. Twee van hen hadden al een keer meegedaan, de andere waren debutanten.

Tot aan de eerste rust ging het goed. Wij arriveerden een kwartiertje later dan Henriette, Sandy en Petra want zij zaten al lang en breed koffie te drinken. Dat was rond 10.15. Twee uur over 10,5 km. Netjes toch?
Ik heb mijn zooltjes even gewisseld, en na een half uurtje gingen we weer op pad.
Wij kwamen achter een fout op de beschrijving "la weg naar v.k.l.", dt moest rechtsaf zijn, dat wist Petra te vertellen omdat de Langeweg aan de rechterkant was, linksaf was een bouwterrein.

Bij het punt ra. /la./ra. om benzinestation heen raakten wij echt de weg kwijt. Want bij ra. Rotterdamse weg klopte de beschrijving weer niet, want die was links af. Daar kwamen we achter bij navraag aan een lokale bewoonster.
De tweede keer ging het mis bij het beeldenpark tot Rozand 1 en ra. shoarma tent langs. Bij navraag aan de organisatie bleek heel die shoarmatent afgebrand te zijn! We dwaalden rond in het bos. Uiteindelijk kwamen we toch aan in de Korenbloem voor de tweede keer. Maar dat was pas om 13.30 en we moesten nog 18 km lopen. Dat zouden we nooit redden voor 17.00 uur.
Bij het punt: dijk volgen tot na loodsen (Nami) nr 486 ging het wéér mis!
Want moesten we de weg vervolgen of langs de containers blijven lopen? Wij waren nu met z'n drieën, Sandy Diane en ik. Sandy belde haar zus Petra waar zij waren en hoe we nu moesten lopen. Zij waren ook helemaal fout gelopen.
Uiteindelijk kwamen we bij de laatste rust aan, de Klinker. Die bleek gesloten te zijn! Dat was echt het toppunt. Sandy belde naar de organisatie dat wij niet blij waren (zacht uitgedrukt) en vroeg de snelste weg naar de startlokatie, we hadden het helemaal gehad. Die bleek niet ver van de Klinker te zijn, nog 1,5 km ongeveer.
Diane zat er helemaal doorheen, ze was geblesseerd aan haar knie en het ging niet zo lekker. Maar toch kwamen we zonder kleerscheuren aan bij de startlokatie aan de Kievitsweg.
We hebben een klacht ingediend bij de organisatie want dit was superslecht georganiseerd. Ik denk dat ik deze tocht niet meer ga lopen.
Ik heb geen foto's gemaakt omdat het de hele dag zou regenen en ik bang was dat het fototoestel stuk zou gaan.

Kreeg nog leuke reacties op mijn paarse veters. Waar is dat voor en waar kan ik ze krijgen? Ik heb het verhaal achter de veters verteld en de website van Sunny doorgegeven. Dus virtueel vier paar veters verkocht. Ze hadden iemand met een bundel van die dingen zien lopen. Wie dat was weet ik niet.

Bloesemtocht 21 april 2007

Echte bloesem......nu wel
Finish 17.35......
Lisette onderweg......

Op zaterdag 21 april stond de Bloesemtocht gepland. Lisette en ik hadden een kaartje via internet gekocht en zouden met de trein naar Geldermalsen gaan.
Onderweg naar het Centraal Station belde Lisette dat ze net de trein had gemist, en ik ging daarom maar naar de stationsrestauratie en nam een lekker bakkie koffie.
Lisette kwam een half uurtje later aan.

In de trein zaten we naast een dametje die honderduit zat te kletsen tegen ons, erg gezellig. Ze vertelde dat ze 16 keer de Vierdaagse had gelopen en pas begon toen ze 55 jaar was. Wij gingen rekenen en kwamen op een aardige leeftijd. Lisette vroeg:"Hoe oud bent u dan, als ik vragen mag?" Ze bleek 77 jaar te zijn! Zo zie je maar, wandelen maakt jong. Ik dacht dat ze pas 60 jaar was.

In Dordrecht moesten we overstappen op de trein naar Geldermalsen en daar kwamen we om half 10 aan. We liepen de mensenmassa achterna, tjonge wat een hoop volk. Het was dan ook prachtig wandelweer!

In de hal konden wij rechtstreeks naar de balie "aanmeldingen via internet" waar het gelukkig niet druk was. Dat was wel andere koek aan de andere balie, het zag zwart van de mensen! Dus voortaan via internet bestellen, veel makkelijker.

Om precies 10.05 vertrokken wij richting de Linge. Net zoals vorig jaar kregen we een appel (of peer) aangereikt bij de start. Het was erg druk, net zoals in Nijmegen. En er hing een gemoedelijke sfeer. Overal bloesem, alleen de paden tussen de boomgaarden waren erg droog en hobbelig, niet zo goed voor voetjes en knieën!

Na ongeveer twee uur wandelen waren we toe aan een pauze om de noodzakelijke broodjes op te eten. Wat is dat een crime, elke keer weer. Ik kan geen brood eten tijdens wandeltochten maar ja, je hebt wel energie nodig.

Een half uur later, nadat ik mijn voeten gepoederd had (er lagen weer blaren op de loer!) gingen we verfrist op weg.Lisette moest erg nodig dus bij de eerstvolgende rustplaats zochten we toiletten op. Hier hadden we vorig jaar geluncht met Michelle en Evelien. Na ongeveer tien minuten konden we onze weg weer vervolgen.

Bij rustpost Frutera hadden we er weer ruim twee uur opzitten en daarom gingen we eventjes uitpuffen op een bankje. Ook daar was het gezellig druk, en er speelde een fanfare. Bij navraag bleek dat we nog ongeveer 8 km moesten wandelen. Op mijn tellertje stond 21 km!! Net als vorig jaar. Lisette begon weer aardig last te krijgen van haar knieën omdat veel paden erg onregelmatig waren. Het laatste stuk gaat door - weer- een boomgaard!

Maar om 17.30 kwam het eindpunt in zicht, en na een foto gemaakt te hebben van de reusachtige voet bij de ingang, gingen we richting bankjes, want het was best een pittig tocht! In de hal was het erg druk en er speelde ook weer een band. Er waren zelfs mensen die de polonaise liepen! Nou daar moesten wij niet aan denken! Op mijn tellertje stond dus wéér 29 km! En gezien de tijd die we erover gedaan hebben denk ik dat dit toch de afstand is en niet 25 km.

De trein naar Dordrecht vertrok om 17.39 en om half 8 was ik weer thuis, en wéér twee flinke blaren rijker! Ondanks dit ongemak hebben we toch een gezellige dag gehad.

Hier staan nog meer foto's van vandaag: http://www.mijnalbum.nl/Album=SFFF6I74

Teken je ook mijn gastenboek?

Visit My Photos - 10 Pics
My Album