Wassenaar RS80 / 17-12-2020 / 15 km

Het zonnetje schijnt, ik heb een vrije dag, dus wat kan je dan beter doen dan de wandelschoenen aantrekken? Ik heb nog een route liggen van RS80 die ik graag wil lopen, vanuit Wassenaar. Met Hans rij ik dus deze donderdagmorgen naar de voetbalkantine van Blauw Zwart waar normaal gesproken het startbureau maar omdat we op dit moment in een lockdown zitten is deze gesloten.

Gelukkig mogen we wel wandelen van premier Rutte!

De eerste 3 kilometer moeten we overbruggen via de straten van Wassenaar en omdat het kerst tijd is zie je overal leuke versieringen dus het is bepaald niet saai. 

Bij de ingang van landgoed De Horsten mogen we de bospaden bewandelen. Voor toegangsbewijzen heb ik gezorgd, die staan op mijn telefoon. Het is vaak modderig en er staan soms diepe plassen. We worden zelfs gewaarschuwd met een bordje: pas op!! modder.... nou daar heb ik geen bordje voor nodig! Soms zijn de paden bezaaid met boomstammetjes om het wat beter begaanbaar te maken maar het blijft oppassen....

En zo slingeren we een weg door het landgoed, het wandeltempo is daardoor niet snel. Erg mooi en het is erg stil. Genieten dus. 

Modderige paden ja!

Na ruim twee uur wandelen zijn we toe aan een rust en als we een bankje zien komen de matjes tevoorschijn. De bankjes zijn nat! Het is heerlijk om even te rusten en we zien op dit punt wat meer wandelaars voorbij lopen.

In de verte zien we de Seringenberg. De route gaat daar naartoe maar het pad omhoog is vanwege Corona afgesloten. We kunnen er makkelijk omheen lopen en komen dan weer op de route. Soms hebben we een stuurloos momentje als de routebeschrijving wat onduidelijk is maar met de afstandmeten app komen we er wel uit. Dit heeft ook te maken met de gevallen blaadjes die de paden bedekken, je ziet ze soms niet! 

Bij een mooi meer houden we halt om van het uitzicht te genieten maar niet lang daarna verlaten we weer het landgoed. Op de parkeerplaats staan veel auto’s maar we hebben niets gemerkt van drukte.

De weg terug naar de auto gaat weer 3 km door de straten van Wassenaar. En ook weer door de Erik Hazelhoff Roelfzema tunnel, genoemd naar de verzetsheld en waar een musical aan gewijd is, Soldaat van Oranje.  Deze tunnel is mooi gedecoreerd, met mozaiksteentjes. Als je een beetje met je ogen knijpt kun je de voorstelling zien, een bosachtig gebied en de zee. Erg mooi!

Het laatste stuk is een beetje saai en we verlangen beide naar het einde. In de verte zien we de masten van het voetbal veld en langzaam komen deze dichterbij....

Toch nog sneller dan gedacht zien we het eindpunt en stappen moe maar voldaan in de auto. Het was een mooie wandeling, veel bruggetjes, watertjes, smalle paadjes, modder en mooie herfstkleuren. En prachtig wandelweer, wat wil je nog meer!

Meer foto's hier

Winterserie 3 RWV / 13 km

 Deel 3 van de Winterserie gaat normaal gesproken altijd gepaard met een speculaaspop en een erwtensoep eten na afloop. Maar omdat we momenteel niet in normale tijden leven gaan we zelf op pad met de route die we digitaal opgestuurd hebben gekregen. Hans en ik rijden daarom op mijn rooster vrije dag, dit keer afgelopen vrijdag 11 december, naar het Kralingse bos. 

De parkeerplaats is niet vol, het is dan ook somber en fris weer. Met muts, sjaal en handschoenen stappen we door het Kralingse bos. Dit keer een langer stuk voordat we in de bebouwde kom lopen. Bij  pannenkoekhuis De Nachtegaal maken we even tijd voor een heerlijke cappuccino met een neutje-to-go en een speculaasje. Daarna lopen we over het Laantje Nooitgedacht en door de wijk van Oud Kralingen. We bewonderen de kerst versieringen in de huizen en de tuintjes. Dit jaargetijde is veel te zien. Dit keer lopen we aan de andere kant van de Slotvijver tot de kerk. En natuurlijk het park Rozenburg waar we een bankjes rust inlassen. Terug gekomen in het Kralingse bos nemen we nog een cappuccino -to-go bij De Big. 

Helaas is de miezer over gegaan in gestage regen en besluiten we de wandeling in te korten. Maar ook omdat we nog een afspraak hebben aan het eind van de middag is het een goed besluit. We lopen langs de Kralingse plas terug met in het vizier de skyline van Rotterdam. En zo komen we bij de auto aan en hebben er toch nog 13 km op zitten! Moe maar voldaan rijden we terug naar Spijkenisse, we kijken terug op een gezellige en mooie route die we van RWV gewend zijn, maar dan zonder de pijlen! We missen wel het startbureau met zijn gezelligheid maar ach.....we hopen op betere tijden!

Staand plassen voor vrouwen met de Uixi

 

Ken je dat? Je bent aan het wandelen en dan moet je vreselijk plassen maar ja, het is nu winter en de blaadjes zijn weg dus waar vind je een plek? Of je moet heel nodig maar het toilet is te vies om aan te pakken? Of alle toiletten/dixies voor de dames zijn bezet, er staat een vreselijke lange rij zoals tijdens grote wandelevenementen..... of je kunt niet goed bukken en bent bang voor brandnetels en distels tegen je billen. 

Ik ging altijd tijdens de Nijmeegse Vierdaagse langs bij mensen op de route die hun deur open hadden staan. Maar ik voelde mij altijd wat beschaamd om te vragen:”mag ik misschien van uw toilet gebruik maken?” En soms kreeg ik wel eens een “nee” en dat vond ik begrijpelijk maar ook vervelend want ik had geen zin in om in die lange rijen te gaan staan. Zo zonde van mijn tijd!

Dat is nu voorbij! Want ik heb de oplossing gevonden die veel vrouwen zullen verbazen! Een plastuitje! Maar.....dat is toch allang bekend dat die er zijn? Klopt! Ik ben een ervaringsdeskundige wat plastuitjes betreft, ik heb er al een paar versleten en niet op de goede manier. Ze voldeden namelijk niet! Maar de Uixi voldoet wel.

Het is van bijzonder plastic gemaakt dat bacteriën geen kans geeft te groeien en je droog kunt slaan na gebruik. Het bijgeleverd hoesje kan je na je wandeling in een sopje gooien en de plastuit was je af. Ik heb altijd wasgel bij me zodat mijn handen schoon blijven maar bij goed gebruik heb je dit eigenlijk niet nodig. Papier heb je ook niet nodig want je veegt jezelf als het ware droog als je klaar bent. 

Hij is verkrijgbaar in leuke, felle kleurtjes.

Ik ben heel tevreden over het gebruik ervan. Je moet wel eerst even oefenen in de douche of op het toilet maar je hebt er snel een handigheid in! En het is ook oefenen op het “loslaten” want je moet je wel kunnen ontspannen. Hoe vaker je het doet hoe beter het gaat!

Hij is tegenwoordig op steeds meer plekken te koop, bij drogisten of op beurzen. Dat laatste is nu even niet aan de orde in verband met de epidemie. Maar je kunt hem heel makkelijk online bestellen voor € 19,95. De verzendkosten zijn € 3,95, bij drie stuks zijn de verzendkosten gratis en de levering supersnel! En nee, ik heb geen aandelen en ik krijg ook geen commissie, ik ben gewoon heel blij met mijn tuitje en ik gun iedere vrouw het gemak ervan!

Winterserie RWV 2 / 15 km

Het voordeel van een rooster hebben is dat je op ongewone dagen vrij bent. Dus vandaag dinsdag 24 november de stoute wandelschoenen aangedaan en een route meegenomen van de RWV, een Winterserie editie 2. Aangezien we nog niet gezamenlijk kunnen lopen vanwege de Corona beperkingen maar individueel gaan Hans en ik naar het Kralingse bos om vanuit daar de route te lopen. 

Het parkeerterrein is best vol hoewel het een doordeweekse dag is en best vroeg nog. Het is 10 uur als we starten met lopen en de bekende weg door het Kralingse bos bewandelen. Aan de Kralingse plas is het winderig maar niet koud, wel erg bewolkt. Daardoor zie je de mooie skyline van Rotterdam niet zo goed. Toch maar een fotootje gemaakt, hij is best mooi geworden.

We wandelen het park weer uit om in de bebouwde kom van Kralingen te lopen, door het Brainpark. Een gebied met allemaal kantoorpanden en niet zo spannend. Dan steken we over richting de Van Brienenoordbrug. Na twee keer onder de brug door lopen komen we in een mooi natuurgebied, polder De Esch. Je verwacht het niet, zo midden in de stad. Het is er heerlijk rustig op een paar honden uitlaters na. Hier nemen we even een pauze op een prachtige plek. Uitkijkend over een plas met heel veel eenden nemen we plaats op een bankje aan de oever. 

Na het 10 km punt komen we weer in de bebouwde kom van De Esch. Hier staat de watertoren, een mooi gebouw dat nu dienst doet als restaurant. We lopen om de bassins heen terug de stad in richting de wijk Oud Kralingen. Ook al bekend gebied. Er staan veel mooie en grote huizen. Voordat we de wijk inlopen nemen we nog heel even een pauze op een bankje uit de wind. Dan is het tijd voor de laatste 3 kilometer door de wijk om vervolgens via het Rozenburgpark weer uit te komen bij de Kralingse weg. De routebeschrijving kan in de zak en is het alleen nog maar recht door naar het eindpunt. Als we het Langepad oplopen zien we bij café Woodz een mogelijkheid om koffie te kopen, een coffee-to-go tent staat buiten. Wat een verrassing, toch nog een koffie-momentje! 

Daarna lopen we naar de auto, nog geen 500 meter verder en kunnen we weer 15 kilometer bijschrijven. Een heerlijke wandeling zit er weer op, RWV bedankt!! Hoewel deze editie van de Winterserie na 14 jaar “gesneden koek” is, is het toch een fijne wandeling gebleken.

 

Winterserie RWV 1/ 15 km

Sinds ik onregelmatige diensten werk kunnen we op een doordeweekse dag wandelen. Dat komt in dit geval goed uit, we gaan de Winterserie van RWV lopen. Deze kan zoals jullie weten niet op de normale manier georganiseerd worden maar wel alternatief. De route en het plaatje krijg je na aanmelding via de website en dan is het een kwestie van uitprinten, de route downloaden en gaan!

Donderdagmiddag rijden we naar het Langepad in Kralingen en tot onze schrik is het nog best druk op de parkeerplaatsen. Na een rommelige start hebben we aardig de pas erin en raken we gewend aan het route lezen. Het is lekker fris wandelweer, de buien zijn gelukkig gestopt en de zon breekt door wat een mooie regenboog oplevert. De route voert ons naar de Rotte en het Prinsenmolenpad. Een erg mooi wandel- en fietspad langs de Bergse Plas. Aan het eind van het pad gloort de mooie Prinsenmolen.  Een vijver met exotische eenden aan de voet van de molen, we staan er even bij stil. Hierna, we hebben er vijf kilometer op zitten, nemen we een pauzemomentje op een bankje in het Molenpark. Verderop zien we de molen De Vier Winden.

We lopen ook een stukje door het Lage Bergse Bos, waar ze druk in de weer zijn met de aanleg van de A16. Wat een kabaal en wat een werk. Veel bos moest eraan geloven, wat een kaalslag! In dit bos zie je de Schotse Hooglanders grazen, ik zet er een paar op de foto.

We steken de Rotte over en lopen we over een lang pad met houtsnippers. Wat heel grappig is, we zien hier leuke kaboutertjes en elfjes in de bomen. Na dit pad komen we aan bij een tankstation in Prins Alexander. Helaas is het apparaat in onderhoud waardoor de koffiebreak niet doorgaat. Jammer, maar toch gaan we eventjes zitten. Buiten weliswaar want alles is dicht. Een korte rust want door de wind koelen we snel af.

Na een saai stuk langs de Terbregseweg, onder de toekomstige A16 door en de oude A20 tot aan het begin van het Kralingse bos. Daar lopen we via de bekend bospaden met namen als Hazenpad en Wolvenvalei naar de straat waar onze auto staat. We genieten hier van de mooie herfstkleuren in de bomen. Na 15 kilometer stappen we moe maar voldaan in de auto waar een warme douche wacht.

 Hier de foto’s

RS80 Dordrecht /15 km

Op weg naar Dordrecht......we gaan daar de 15 km van RS80 lopen, de route die Joop bedacht heeft. Rond het middaguur komen we aan bij Het Polderwiel waar de oorspronkelijke start is, maar vanwege de huidige coronaregels kunnen we daar niet naar binnen helaas. Vanaf het parkeerterrein begint onze route richting het buitengebied. We lopen grotendeels over dijken langs de Wantij, een uitloper van de rivier de Beneden Merwede. Bij de brug over het Wantij moet ik enorm plassen, dus dan maar een bosje opzoeken. Gelukkig heb ik mijn Uixi, een plastuit zodat ik niet met de billen bloot moet hahaha! Een oplossing voor elke vrouw.

In de wijk Merwedepolder-Oost lopen we door parkachtig gebied en ik zie een fitness toestel. Een leuke gelegenheid voor een grappige foto. Na ongeveer 5 kilometer gaan we op een bankje zitten voor een banaantje en een crackertje, het is inmiddels lunchtijd maar nog iets te vroeg voor de meegebrachte lunch. Het uitzicht is mooi, over een grote waterplas De Grote rug, een spaarbekken vlakbij het haventje van Dordrecht.

We zijn op weg naar de golfbaan Crayestein waar we omheen mogen lopen. Onderweg komen we veel fietsers, wandelaars en honden uitlaters tegen. Bij 8 km hebben we even een stuurloos momentje want we komen niet uit de beschrijving. Gelukkig heb ik ook de route op mijn telefoon staan en zo lukt het ons de route terug te vinden. We lopen op een wielerbaan en zien de oorspronkelijke rust bij het clubhuis De mol. Buiten staan bankjes dus een prima gelegenheid voor een lunch. In de route zit een aanwijzing naar de Stay Okay maar die slaan we over.

Na de lunch hebben we weer even een stuurloos momentje en op dat moment word ik gebeld door mijn werk en Hans bekijkt dan de aanwijzingen plus route. Na het gesprek lopen we verder want nu is het ons wel duidelijk waar we naartoe moeten.

Onderweg komen we wandelaars tegen die de 25 lopen, zij zijn wel verkeerd gelopen.

Het Kors Monsterpad is heeeeeel erg lang, tot het bruggetje over de Wantij. Dan langs het Bilderbos en weer een lange laan waar Hans een foto van maakt. De herfst doet de bladeren van de bomen kleuren, een prachtig gezicht.

De Noordendijk roept herinneringen in mij op aan de Kennedymarsen van RWV die ik drie keer gelopen heb.

We bekijken de mooie huizen langs de dijk en dan zie ik in de verte het station Dordrecht Stadspolders, dat is vlakbij de finish. 

De oliebollenkraam bij het winkelcentrum ruikt lekker maar ik vind de rij te lang om erin te staan voor een oliebol. Aan het eind van de middag stappen we in de auto en rijden voldaan weer terug naar huis en genieten na van een fijne wandeling! Onderweg stoppen we voor een cappuccino to go, dat heb ik wel gemist vandaag!

Meer foto’s hier 

Spijkenisse 26-10-2020 / 25 km

 

Vandaag ga ik met Annika een rondje Spijkenisse lopen. Zij komt vanuit Maarssen naar mijn huis gereden en rond een uur of 10 kunnen we starten met de route die ik bedacht heb voor RS80. Het is droog en fris weer, later op de dag schijnt zelfs de zon! 

We lopen al kletsend richting de eerste rust op 8 km. Het is inmiddels lunchtijd, mijn maag is nog niet gewend aan de wintertijd. Maar vanwege de coronaregels is de horeca dicht en moeten we het doen met een lunchpakket die we op een bankje in het parkje bij de nieuwe flats van de Hongerlandse dijk opeten. Er waait een fris windje maar omdat we een beetje achter een heuvel zitten kunnen we hier lekker uitrusten, genietend van het uitzicht.

Ik neem nog even een kijkje bij het restaurant waar de rust gepland is, ze zijn druk bezig met een verbouwing! 

De route gaat door het oudste wijkje van Spijkenisse en langs de Voorstraat waar diverse horeca gelegenheden zijn, maar ja......nu is alles dicht! Best een triest gezicht zo....hopelijk komt er snel een einde aan die pandemie.

Na het centrum komen we weer in natuurlijk gebied en gaan na 5 km weer eventjes zitten op een bankje in het park. We lopen door drie parken naar het volgende officiële rustpunt de McDonalds op 18 km. 

Rust bij de Mac op een betonblok

Ze zijn hier ook aan het verbouwen dus kunnen we toch binnen wat te drinken halen, de McDrive is dicht. Maar we mogen er niet bij gaan zitten en moeten buiten ons heil zoeken. Bij de werkzaamheden mogen we op een stuk beton zitten! Beter iets dan niets!

Na dit opfris momentje lopen we door richting het Mallebos waar we een plaatsnaambord selfie maken. We zien een echte "heksenkring". Annika is lyrisch........

Een echte heksenkring

Het begint wat frisser te worden naarmate het later wordt. Ik zie dat het “bomenlaantje” met zijn knotwilgen gekortwiekt is. 

Hetbomenlaantje is gekapt

We lopen tussen de bomen door het Mallebos in. Ik vind dit altijd een mooi stukje natuur, ik kom er graag. We zijn nu dicht bij huis en ik besluit de route iets aan te passen na het “wiebelbrugje” en lopen naar mijn huis. Uiteindelijk hebben we er toch 25 km op zitten omdat de officiële start niet vanaf mijn huis is tel ik dat stukje er ook bij op.

Na een heerlijke maaltijd samen neem ik afscheid van Annika. Ik geniet nog na op bank van deze mooie en gezellige dag! Annika bedankt voor het lachen!

meer foto's hier

RS80 Rijswijk / 15 km

 

Vanwege de Corona pandemie kunnen we de wandelingen van RS80 niet op een normale manier organiseren maar we kunnen ze wel individueel wandelen. Daarvoor ga je naar de website en kan je de desbetreffende wandeling aanvragen.

Wij gaan vandaag tocht 402 vanuit Rijswijk lopen op zaterdagochtend. We kunnen zelf een tijdstip uitkiezen en gaan op gemak naar zwembad De Schilp alwaar de start is, we gaan voor de 15 kilometer route.

Over een leuk paadje dat op de helft afgesloten is vanwege werkzaamheden, maar gelukkig kunnen we gewoon parallel lopen. Langs een mooie wijk met huizen op een eilandje, leuk om te zien. Wel grappig vind ik dat onder bijna elke boom een soort van grafsteen ligt, waarop de naam van de boom geschreven staat. Het is nog leerzaam ook om hier te lopen!

We mogen een stukje industrie terrein over maar al snel komen we weer in natuur gebied al lopen we wel langs een rijksweg en die hoor je duidelijk. Desondanks genieten we van wat we te zien krijgen, watervogels en een leuk watertje waar we langs lopen. Aan het eind van het pad neem ik even plaats op een van de vele bankjes want ik heb nog steeds hoofdpijn, ik neem een paracetamollletje en weer doorrrr.....

Helaas is de horeca gesloten vanwege de pandemie en moeten we het doen met meegebracht eten. Eetcafé De Bonte Haas heeft een take away buiten staan maar we vinden het nog te vroeg en lopen door. Het natuurgebied is lekker rustig, alles wat we zien is een paard, een poesje en wat Galloway runderen. 

Een poesje zit op zijn gemak naar ons te kijken

Na het oversteken van de N222 lopen we richting Kwintsheul. We maken een foto van een brugmomentje, het uitzicht is mooi maar de route is rechttoe rechtaan en er valt niet veel te beleven. We hebben even een stuurloos momentje omdat er een route wijziging in zit vanwege de sluiting van de horeca maar gelukkig komen we er op tijd achter. En weer rechttoe rechtaan over de Hoenderparklaan met links en rechts de bekende tuinderijen met hun kassen. Het Westland wordt ook wel de Glazen stad genoemd en dat is hier goed te merken. We moeten naar de Kerkstraat en de kerk zien we in de verte, dat is ons eikpunt.

De Glazen stad

In de Kerkstraat nemen we een pauze op een bankje langs de weg tegenover de kerk. Het is winderig dus lang duurt deze break niet. En weer doorrrr......

De Kerkstraat gaat over in de Heulweg tot Wateringen waar ik met een plaatsnaambord op de foto ga, een hardloper die voorbij rent roept: “de mooiste stad van Nederland!!”

De hardloper roept

Volgens de beschrijving moeten we langs een water lopen maar bijna lopen we het hek voorbij waar we doorheen moeten nadat we de N211 zijn overgestoken en lopen we de wijk in en een stukje door ‘t Hofpark weer terug naar de Heulweg. Daar staat molen Windlust. Een stellingmolen gebouwd in 1869. Onder de molen is een winkeltje. Het is een grote molen, de hoogste van het Westland met zijn ruim 30 meter.

Molen Windlust

En dan hebben we weer een stuurloos momentje als we het winkelcentrum in lopen, want de horeca is dicht! Dus we gaan terug naar de route waar we op de Herenstraat een snackbar zien die open is. Ik vraag aan de medewerker of ze koffie hebben, en dat hebben ze. Eindelijk een bakkie! We mogen op een van de bankjes buiten zitten, uit de wind. Heerlijk hoor, nog een paar kilometer maar het is toch effe lekker zitten met iets warms te drinken.

Kerk in Kwintsheul

Kerk in Wateringen

Mooi uitzicht over de Lange Watering

Lief schaapje

Een zwarte eend, heel bijzonder!

De laatste kilometers zijn niet echt bijzonder, door woonwijken en een parkje en zo komen we aan het eind van de wandeling en de auto staat geduldig te wachten op het vrijwel verlaten parkeerterrein. Na een klein half uurtje rijden komen we aan in Spijkenisse. Het was een leuke en afwisselende wandeling en mijn hoofdpijn is gelukkig gezakt!

Meer foto’s hier

Vosbergenpad 16-10-2020 / 14 km

Kasteel Vosbergen staat op een eilandje

Omdat we in Zwolle een overnachting hebben geboekt gaan we op vrijdag 16 oktober hier in de buurt wandelen. Vanwege mijn verjaardag heeft Hans voor deze verrassing gezorgd en dat is hartstikke leuk! Ook omdat vanwege de nieuwe lockdown regels er niet meer buiten de deur gegeten kan worden maar in een hotel wel profiteren we nu van deze mogelijkheid.

Na een heerlijk ontbijt checken we uit en rijden we naar Hoorn. Daar is de start van een klompenpad. We kiezen uit de vele mogelijkheden, het Vosbergenpad. Tegenwoordig kan je deze paden volgen via de app en hij geeft ook de bestemming aan van het startpunt, via de TomTom rijden we er zo naartoe. Het is heerlijk wandelweer, wel wat fris maar dat zal later op de dag verbeteren.

Als we goed en wel op pad zijn, spot Hans de eerste paddestoelen, een heel dorp! Ik hou helemaal niet van paddestoelen maar rood met witte stippen vind ik wel grappig. Ze gaan dus op de foto.

Verder beleven we veel oh- en aaah-momentjes, het pad is prachtig! Er zit zit heel veel afwisseling in. Van mooie huizen tot leuke uitzichten en paadjes.

Brugmomentje in Hoorn

Bij een mooie hangbrug (brugmomentje) in Hoorn gaan we het graspad op langs het Apeldoornsch kanaal en komen we uit bij kasteel Vosbergen. Het is een mooi gebouw met een echte gracht eromheen. We mogen een rondje lopen om het landgoed heen, het is er, op twee wandelaars die op een bankje zitten, stil en rustig. Hans zet nog een grote boom op de foto: wat zou het zijn? In ieder geval heeeeel oud!

En dan hebben we in Heerde een stuurloos momentje, we hebben een aanwijzing gemist. De twee dames die we eerder zagen komen aangelopen want zij snappen het ook niet, later lopen we weer verkeerd en na enig puzzelen zien we dat we weer op de goed weg zitten maar eerst even een pauze momentje inlassen.

Pauze met een lunch-to-go

We zitten inmiddels over de helft van het aantal te lopen kilometers.

Na de rust, noodgedwongen op een picknick bankje vanwege de sluiting van de horeca, lopen we het bos in en even later over de hei. Het pad meandert door de prachtige natuur al is het in deze omgeving best druk met wandelaars. Maar we genieten volop en moeten soms de klimspieren aanspreken, het pad is niet vlak. We lopen langs een verkooppunt van honing, even later zal blijken dat we ook gewoon over het asfalt hadden kunnen lopen maar anders waren we niet op dit leuke verkoopkastje gestuit!

Verkoopkasje met honingprodukten

Na 14 km wandelen komen we weer aan bij de parkeerplaats en rijden met een voldaan gevoel naar huis, dit was een prachtig, afwisselend en goed aangegeven pad, al hadden we soms de app wel nodig.

 Meer foto’s klik hier

RS80 Schiedam 11-10-2020 / 15 km

 

Waterpomp in Kethel

Zondagochtend regent het pijpenstelen......ik draai me nog een keer om! Maar naarmate de ochtend vordert wordt het droog en de zon breekt door dus we besluiten alsnog de wandelschoenen aan te trekken en erop uit te gaan! Ik heb een rondje Schiedam uitgeprint, de route van RS80 die helaas niet door kon gaan maar we kunnen de route gelukkig wel Corona proof lopen, in je eigen tijd.

De Wilhelminahaven

Om 12.00 uur vertrekken we vanaf de parkeerplaats bij de sporthal. Het is even zoeken welke richting we op moeten maar al snel is het duidelijk en lopen we richting de haven van Schiedam. Grote schepen liggen er in het dok en in het water! Onderweg krijgen we een klein buitje voor de kiezen maar het valt best mee met het weer.

Na een leuk stadspark komen we aan bij de Maasboulevard, daar is een Beren restaurant en we lopen naar binnen voor een lunch. Het is niet druk en de serveerster heeft een mondkapje op, je gaat ze steeds vaker zien helaas. De pandemie is nog niet voorbij.....

Dat blijkt ook tijdens het wandelen als we een echtpaar naderen die verschrikt opzij springt want: “dat is geen 1,5 meter hè?” Wat jammer dat de angst zo regeert, want volgens mij ben je in de buitenlucht veilig en kan je bij passeren van iemand anders niet besmet raken maar goed. We wandelen vrolijk verder.

En dan hebben we een stuurloos momentje want we blijken een stukje verkeerd te gaan maar ik heb de route op mijn telefoon staan en al snel lopen we goed. Het centrum van Schiedam is rustig en we maken foto’s van de molens die we hier zien. Schiedam is de jeneverstad en we passeren de Noletmolen.

De Noletmolen

We lopen de stad uit richting het Beatrixpark maar we lopen er omheen. Een gemiste kans vind ik want de route is saai op deze manier. We lopen voorbij de plek waar RWV altijd de tweejaarlijkse Delft-Schieland route tocht organiseert en lopen we de gehuchtjes Windas en Kethel in. Tussen Windas en Kethel houden we een bankjes rust. In Kethel staat een waterpomp en er komt heerlijk fris water uit, Hans maakt er een foto van. 

Daarna is het nog zo’n 3 kilometer wandelen naar de auto. Als we de sauna in de verte zien, weten we dat deze niet ver meer is. En dan is het nog maar een kwartiertje sturen naar huis. Wel prettig om zo dichtbij huis te wandelen.

René Burger bedankt voor het uitzetten van deze mooie route, we hebben ervan genoten!

Meer foto’s hier

Rondje Oudewater 5-10-2020 / 13 km

 Meer foto’s

Op maandag 5 oktober gaan Annika en ik een rondje Oudewater lopen. Het aanbod van rondjes is groot en deze tocht spreekt ons wel aan: Zwerftocht door het groene hart. 

Beschrijving

Oudewater is een stad en gemeente in de provincie Utrecht. De plaats verkreeg stadsrechten in 1265 en is daarmee de oudste stad in het Groene Hart. Oudewater ligt aan de monding van het riviertje de Lange Linschoten in de Hollandse IJssel. 

Met de uitgeprinte route in de hand gaan we, na een bakkie koffie, op pad. Maar dat blijkt niet erg eenvoudig te zijn! De omschrijvingen zijn zeer onduidelijk, de plattegrond erbij zou handig kunnen zijn als daar ook straatnamen bij staan maar nee, die moeten we van Google maps halen. Die wordt regelmatig geraadpleegd en na het zoveelste rondje gaan we het maar eens vragen aan een wegwerker. Hij wijst ons de goede kant uit maar inmiddels zijn we al ruim drie kwartier aan het zwerven! Met recht een zwerftocht te noemen.....

Veel water in Oudewater

Bij de volgende vertwijfeling....lopen we nu goed? komt er een dame uit een van de twee huizen waar we tussendoor moeten. Ja.....jullie zitten goed! Een lange, onverharde weg ligt voor ons. Ze zegt: het is wel 5 km hoor!! Dat weten we want dat staat op de beschrijving maar wat ze niet vertelde is dat er enorm veel hekjes bedwongen moeten worden! Waardoor de “snelheid” er wel uit gaat. Het is ondertussen genieten van de natuur. We zien koeien, stieren, zwanen families, vogels en schaapjes. Er is veel te zien maar ook opletten geblazen omdat we over een natuurpad lopen en die zijn niet altijd even egaal. En je kunt erop wachten: ook dit keer kus ik de grond! Mijn enkel zwikt over een putje en daar lig ik......gelukkig geen erge schade behalve een vuile broek! De spieren worden aardig aangesproken en dus ook de klimspieren!! 

Annika in goed gesprek met de koetjes

We komen hier geen mensen tegen behalve een dame die de hond uitlaat. We laten haar voorbij gaan en vragen haar hoe lang dit pad nog is. Ze zegt nog een half uur minstens maar dat blijkt een stuk korter te zijn. Uiteindelijk komen we in bewoond gebied en gaan bij een bushokje even rusten en wat eten.

De weerverwachting is niet best maar tot nu toe blijft het droog. Behalve een paar druppels tijdens deze rust geen regen gezien.

De Wilhelmina Pruisenbrug

Na een leuke hefbrug, de Wilhelmina van Pruisenbrug besluiten we naar Oudewater terug te lopen via de dijk. We zijn klaar met die beschrijving en zijn bang dat we te lang onderweg te zullen zijn, Annika heeft vanavond nog een afspraak.

Zo gezegd zo gedaan, het is een mooie route want er staan mooie stulpjes hier en daar. Al is het wel vaak de berm in springen vanwege de auto’s die voorbij komen, het is een smalle weg!

Gezellig kletsend komen we alweer aan in Oudewater en maken er nog een rondje, het is een leuk stadje. Uiteindelijk staat er 13 km op de teller, de oorspronkelijke route is 19. 

Als afsluiter gaan we nog even wat drinken bij een tentje in het dorp, een gezellig einde van een leuke wandeldag. Annika bedankt voor het lachen en de route.

Nog even een hapje en een drankje doen bij Lumiere

Historisch Brielle 26-9-2020 / 15 km

Vandaag gaan Hans en ik voor het eerst sinds 1 maart een georganiseerde wandeltocht lopen! Ik zag de aankondiging op Facebook en in de plaatselijke krant. Een wandeltocht georganiseerd door Stichting Samenwerkende Wandelgroepen Brielle, genaamd Historisch Brielle. Er zijn vijf(!) verschillende afstanden, voor elk wat wils dus. Vanwege de Corona regels kunnen we alleen via internet inschrijven, de kosten zijn 7 euro voor niet-leden van de KWBN en 6 euro voor leden. Je krijgt er een tasje met inhoud (bidon, hoesje, Perskindol monsters) voor, een uitgebreid route boekje en een medaille. Later blijkt, dat je ook nog 2 euro voor het parkeren moet betalen, dat is abusievelijk niet vermeld! Wel in de app die erbij hoort maar die hebben we niet. Wij gaan voor 15 km.

De jongens die aan het eind van het parkeerterrein staan krijgen het wel te verduren qua opmerkingen daar over maar ze blijven beleefd.....bij het aanmelden maak ik er een opmerking over bij de organisatie en ook hier een heel beleefd antwoord. Het is hun eerste wandeltocht en ze nemen het mee ter verbetering! 

Op het terrein van De Brielse Aap, een restaurant op een Ravelijn staat een kas waar het startbureau is. Aanmelden gaat soepel, ik moet wel mijn wandelboekje inleveren voor het stempelen na de wandeling. Dat ben ik  niet gewend want meestal doe ik dat vooraf. Maar zoals zoveel dingen die anders gaan deze tijd leg ik mij erbij neer....

Een Ravelijn is een verdedigingseiland in de hoofdgracht ter dekking van de courtine. Een courtine is een gedeelte van de hoofdwal tussen twee bastions. Op dit Ravelijn is het restaurant De Brielse Aap gevestigd.

We gaan op pad met het route boekje in de hand. Ook wel handig: ze hebben er een hoesje bij gedaan want het wordt regenachtig weer vandaag! We zijn daarop voorbereid maar aan een hoesje heb ik niet gedacht.

En zo lopen we rond half 10 richting het vestingstadje Brielle. Wij zijn wel enigszins bekend hier maar we worden toch verrast met wat we allemaal te zien krijgen onderweg. De route is heel gevarieerd! We zien een molen, de replica van de korenmolen 't Vliegend Hert' uit 1986. Het is een houten open standerdmolen. De naam is ontleend aan  die van een molenaarsfamilie. De molen staat op het Molenbolwerk, een onderdeel van de wallen rondom Brielle. We lopen vaak een stukje op deze wallen. Zo zien we daar Bastion II, het kruithuisbolwerk met het Kruithuisje uit 1633. Dit magazijn herinnert aan het Brielse garnizoensverleden. Hier lag vroeger kruit voor de kanonnen en geweren opgeslagen. Dit huisje staat, omgeven door een kleine gracht, op een van de 9 bastions (bolwerken) van de wallen.  Bij één van die kanonnen maakt Hans een foto van mij.

Als we bij de Langepoort aankomen begint het héél hard te regenen! Hier kan ik even schuilen en een poncho omgooien. Het is een van de twee flinke buitjes, verder blijft het droog en aangenaam wandelweer. De Langepoort is gebouwd in 1704 en 1705 als onderdeel van de modernisering van de Brielse vesting. In 1797 volgde een vernieuwing van de poort. De poortopening is schuin geplaatst, wat een eventuele vijand belemmert om de stad via de poort te beschieten.

Waar tot voor kort scholen stonden, waren honderden jaren geleden twee middeleeuwse kloosters te vinden. Het Sint-Catharinaklooster, ooit het grootste van Brielle is vaak verbouwd en is enkele keren van functie veranderd: van klooster, buskruitfabriek en bierbrouwerij naar commandeurshof. Naast restanten van gebouwen zijn er vondsten gedaan die veel vertellen over de manier van leven. We lopen langs restanten van dit klooster, verwerkt in de nieuwbouwwijk.

Ook zien we hier een sloepenloods en een replica van een admiraliteitsschip.

We lopen langs de Provoost op het St.Catharijnehof wat een militaire gevangenis is geweest. Het is gebouwd in 1668, met in de achterste vleugel 8 cellen. De gevangenis is gebouwd in 1623 door stadsbouwmeester Maarten Cornelisz Payse.

Na ruim 7 kilometer wandelen lopen we de Catherijne kerk binnen waar EHBO zit en een rust. Bij de ingang worden we verwelkomd door twee vriendelijke dames. We krijgen een cijfertje wat aangeeft hoeveel mensen er zijn zodat het niet te druk wordt. We halen hier een bakkie en een taartje voor een schappelijk prijsje en kunnen even lekker genieten aan een tafeltje dat net vrij komt. Alles keurig op afstand. Goed geregeld!

Soms is er verwarring over de beschrijving en komen we er niet helemaal uit. Daarvoor is google maps zo ideaal, je kan precies zien waar je bent. Ook na de rust komen we er niet helemaal uit maar uiteindellijk vinden we de weg. Een dame op leeftijd loopt een stukje mee, zij is inwoonster van Brielle en weet een hoop te vertellen. Helaas loopt ze te langzaam om bij haar te blijven, ik vind het wel interessant wat ze vertelt. In de Voorstraat gaat Hans nogmaals naar zijn sok kijken, er zit iets niet lekker. Er blijkt een steentje in te zitten.

Door een heeeeeel smal straatje (het Maarlands Sloopje) gaan we naar het Zakkendragers huisje met het Maarlands klokje. Het oude huisje is herbouwd. Naast het klokje hangt een replica van een bel die gebruikt werd om schippers te waarschuwen voor hoog en laag water.

Op de Markt komen we Koningin Wilhelmina tegen (1880-1962) een bronzen standbeeld geplaatst ter gelegenheid van de 40e Bevrijdingsdag na de Tweede Wereldoorlog.

Na een paar straatjes door een wat nieuwer gedeelte van Brielle komen we uit bij de volgende rust, alweer in een kerk. De H.H. Martelaren van Gorcum, een katholieke parochiekerk. Hier is een soeppost, de geur komt je tegemoet als je de kerk inloopt. Hier maak ik ook van de gelegenheid gebruik om een kaarsje aan te steken voor Marina, Walkerforever. In gedachten loopt zij altijd met mij mee. Ik ben niet zo van het geloof maar als ik een kerk binnenloop tijdens een wandeltocht moet ik toch even een kaarsje voor haar branden....

Met de soep mogen we plaats nemen in een binnentuin. Hier heerst een serene rust. In het midden staat een buitenaltaar, een ciborium. In 1921 gebouwd op de plaats waar ooit een turfschuur stond. De contouren van deze schuur zijn in steen aangegeven in het gazon. Het koepelvormige monument is voorzien van in de jaren 1921-1926 vervaardigde beeldhouwwerken en mozaiken.

Na deze rust hebben we weer een stuurloos momentje en lopen de verkeerde kant op namelijk de 25 km route. Gelukkig komen we er bijtijds achter en lopen weer terug. Dan is het nog maar een klein stukje naar de finish. Via het terrein van De Plantage, een verpleegtehuis, steken we de Groene Kruisweg over en via een doorsteek naar de Brielse Aap komen we weer aan bij het beginpunt van de tocht.

Hier melden wij ons af en na het krijgen van een mooie medaille en mijn wandelboekje gaan we na een praatje met de vrijwilligers een bakkie doen bij De Brielse Aap. Dat hebben we wel verdiend!

Hier genieten nog na van deze wandeltocht op het terras. Heel afwisselend met leuke informatie over wat we te zien kregen. Dat staat in het routeboekje en daar heb ik gebruik van gemaakt in dit verslag waarvoor dank!

Op enkele schoonheidsfoutjes na was dit een perfect georganiseerde tocht, zeker in deze onzekere tijden zijn wij blij dat we weer georganiseerd kunnen wandelen!

 Klik voor meer foto's

Rondje Rockanje 19-9-2020 / 20 km

Het is vandaag, 19 september, heerlijk weer, echt uitzonderlijk voor half september! Wij gaan vandaag de virtuele Dam tot Dam lopen en doen ook mee met de World Cleanup Challenge, puin ruimen onderweg. We hebben vandaag gekozen voor een rondje uit de lijst van de site opvoorneputten.nl, Kreken en meanderen. 

Die ochtend rijden we naar het beginpunt van onze tocht, bij het Quackjes strand in Hellevoetsluis. We “moeten” vandaag 20 km tippelen en de route is 17,3 dus we plakken er een stukje aan door de auto iets verder weg te zetten. Het is precies 1,2 km lopen naar het beginpunt. 

Het puinruimen begint al goed: we hebben al bijna een pedaalemmerzak vol! En ineens zie ik een oud klasgenoot aan komen fietsen met zijn vriendin. Even gezellig staan kletsen en weer door.......na ongeveer 1 kilometer de volgende, een vriendin van de marathon! Hans zegt het lijkt wel of we in de supermarkt lopen (daar kom ik ook vaak bekenden tegen).

Na ruim 1,5 km dijk komen we in een wat rustiger en mooiere omgeving, de St.Annapolder. De Schapengorsdijk vormt een grens tussen de duinen en de polder. De dijk is niet recht maar meandert door de dijkdoorbraken uit het verleden, waaronder de beroemde Elizabethvloed in 1421. De St.Annapolder is ontstaan na de herstel werkzaamheden. Vele eeuwen later is in deze polder het Annabos aangelegd. We lopen langs en over bruggetjes en waterpartijen en het is hier erg rustig en stil.

In het koeienveld

Na dit mooie gebied krijgen we weer een taai stuk voor de kiezen......rechttoe rechtaan over de weg en af en toe razen er auto’s en landbouw trekkers langs ons heen waardoor we in de berm moeten springen.

We lopen tot het gehucht Tinte en twee wandelaars die ons voorbij liepen komen nu weer terug. Ze hebben respect voor wat wij aan het doen zijn: puin ruimen. Wel leuk dat het gewaardeerd wordt, zij zijn niet de enigen die dat laten blijken!

Na een bankjes rust lopen we weer verder en al snel gaan we verkeerd, we mogen over een laarzen pad lopen! Een klein heen-en weertje is wel nodig en lopen terug naar het begin van het laarzenpad. Het is te bereiken via een smal bruggetje......brrr....wel spannend! Het is een leuk pad, over gras waar ook een stel koeien staan te herkauwen. Ze kijken ons lodderig aan, ze zijn niet gewend aan pottekijkers. Dan zien we een brede brug, althans het water is breed maar de brug niet. Echt eng! Aan het eind van de brug staan een paar paarden en twee tiener meisjes die de paarden proberen weg te sturen maar zij zijn net zo nieuwsgierig als de koeien en blijven gewoon staan. Gelukkig komen we heelhuids aan de overkant. Dit stukje is 3,6 km tot het volgende knooppunt maar wij besluiten dit niet helemaal uit te lopen anders wordt het zo laat. Het is wel een mooi pad. Het is een broedplaats van veel vogels en zwanen die ook talrijk aanwezig zijn.

Op weg naar Rockanje lopen we langs de oudste molen van Voorne Putten. Hij is in 1718 gebouwd en je kunt er helemaal omheen lopen omdat hij op een rotonde staat. We maken er een foto van en van het plaatsnaambord.

Eindelijk bereiken we het centrum en zoeken we een terras op. Die vinden we bij De Jongens. Heerlijke cappuccino hebben ze hier! Genieten......dat hebben we wel verdiend! Lekker uitrusten op het buitenterras in de schaduw.

Na de rust lopen we om Rockanje heen en lopen door mooie straten met prachtige huizen. Langs de Duinzoom is het stil en heerlijk rustig lopen zo door de duinen. Even hebben we een schrikmomentje, Hans struikelt over een boomstronk! Maar verder geen gevolgen gelukkig en weer door langs het Quackjes water. Een duinmeer dat ontstaan is in de 17e eeuw. De merkwaardige naam is waarschijnlijk te danken aan de kwak, een vogel die hier veel voorkwam en nu zeldzaam is. 

En dan zien we het bord waar we vanmorgen gestart zijn. Ondertussen hebben we drie zakken vuil gevuld. De laatste zak kunnen we niet kwijt, op de parkeerplaats staan geen bakken.....raar eigenlijk!

We hebben genoten van deze dag, een mooie afwisselende, avontuurlijke en soms zware tocht! De app van de Dam tot Dam liep vast helaas en mijn telefoon is ook leeg. 

Na een mailtje naar de organisatie krijg ik snel bericht terug: we staan genoteerd en de medaille is onderweg! Goeie service van Le Champion!

Meer foto’s

Westerborkpad 14-9-2020 / 27 km

Centrum Nijkerk bij het Waagplein

Vandaag een route gelopen van een van de vele themapaden, het Westerbork pad. Dit is een LAW van 342 km. Je kunt dit pad in etappes volgen en vandaag ga ik met mijn wandelvriend Fred de etappe Nijkerk-Harderwijk lopen, althans dat is de bedoeling maar zoals vele plannen die gewijzigd kunnen worden, wijzigt ook dit plan. Wil je meer weten, lees vooral verder!
Dit pad volgt het spoor van de jodenvervolging in WOII. Het is bedacht door Jan Dokter die het ter nagedachtenis van zijn twaalf gedeporteerde familieleden gelopen heeft en met hulp van o.a. de KWBN er een officieel lange afstandspad van heeft gemaakt. De opening van dit pad was op 27 januari 2012. Het is het verhaal van de familie Pakkedrager en 102.000 andere Joodse slachtoffers. Onderweg kom je allerlei monumenten en plaatsten tegen waar al dit verschrikkelijks heeft plaatsgevonden. Dat wordt beschreven in het bijbehorende boekje van wandel.net en ik heb dit ook voor deze gelegenheid aangeschaft. Ik ben van plan om de route helemaal te lopen. De proloog heb ik al twee keer eerder gedaan, een route van 6 km door het centrum van Amsterdam tot aan de Hollandsche Schouwburg.

Het  monument in Nijkerk

Op 14 september spreek ik af met Fred om vanaf zijn huis naar Nijkerk te rijden. Het beloofd een warme dag te worden, zo’n 27(!) graden dus een korte box en shirtje aan. Ik rij om 06.30 uur in het donker naar Rotjeknor en het is licht als ik bij Fred aankom. Als we weg willen rijden ontdekt Fred dat hij zijn mondkapje is vergeten.....Om 7.15 uur rijden we naar Nijkerk.
In Nijkerk begint de etappe die beschreven staat in het boekje. En al snel lopen we de verkeerde kant op, het is een kwestie van goed lezen en kijken naar de aanduidingen, een rood-witte sticker met een stukje prikkeldraad. Enniewee......we lopen een klein heen-en-weertje. Maar ik moet ook (weer) vreselijk plassen dus gaan we op zoek naar een gelegenheid. Bij Bakker Bart zijn we welkom voor een bakkie koffie, de eerste rust hebben we na een half uur onderweg te zijn!

Uitdragerij!!! In een klein heuptasje

Na een rondje door Nijkerk, lopend over het Waagplein en langs het gemeentehuis en de haven, komen we in wat opener gebied. En de spoorlijn blijft een onderdeel van de route waar we dan ook vaak langs moeten lopen. Onderweg hebben we de grootste lol maar hebben we ook serieuze gesprekken waardoor de kilometers ongemerkt onder de voeten doorlopen. In Nijkerk staat een monument waar we even bij stilstaan en nemen er foto’s van. Het herinnert aan de 48 vermoorde Joodse inwoners van Nijkerk. Er zitten drie druppels in, de grote druppel is de sleutel van de vroegere synagoge in Nijkerk, de tweede druppel is met opzet leeg gelaten en symboliseert de verdwenen Joodse gemeenschap, de derde druppel bevat een kleine sleutel die staat voor de toegang op een hoopvolle nieuwe toekomst. Deze informatie komt van Danyell.
Bekijk het verhaal bij dit monument op: www.4en5mei.nl/oorlogsmonumenten/getuigenverhalen
Na zo’n 11 kilometer komen we een picknick bankje tegen en hebben nu wel weer even zin in een rust. Even de benen van de grond en wat eten en drinken, het begint al aardig warm te worden! Ik laat zien wat ik allemaal in mijn heuptasje heb en Fred valt om van verbazing en maakt er een foto van.

We komen allerlei mooie dingen tegen zoals een kraampje bij een huis met leuke producten zoals kaarten, bloemetjes en pompoentjes. Een leuk uithangbord met een gave tekst waar we al grappend en grollend foto’s van maken. Een reclamebord met mijn meisjesnaam erop: Brouwer. We lopen langs het beeld van de weduwe. Het beeld op het herdenkingshof is gericht op de Oude Kerk, vanwaar de mannen werden weggevoerd. Op 2 oktober 1944 werd het dorp Putten omsingeld door de Duitse bezetter. Als vergelding voor een kort daarvoor gepleegde aanslag, brachten de nazi’s 660 mannen vanuit Putten naar kamp Amersfoort. Lees meer op de site: www.oktober44.nl
Na enige tijd lopen hebben we zin in een lekkere rust, het is inmiddels lunchtijd en in de verte zien we een uitspanning met een Heinekenbord. Helaas is het restaurant en de restauratie dicht. Na deze teleurstelling ploffen we neer in de schaduw op een bankje op het station Putten. Af en toe razen de sneltreinen voorbij met behoorlijke snelheid, je moet oppassen niet meegezogen te worden. Op het station is een waterkraan, heerlijk om mijn waterflessen te kunnen vullen en daar ben ik wel dankbaar voor, het is zulk dorstig weer!!
Bizar, vanaf dit station zijn zoveel mensen vervoerd naar hun ondergang, ik krijg ondanks het warme weer kippenvel ervan......

Fred Googled even naar een restaurant in de buurt, mijn telefoon is alweer leeg. Wat blijkt? Er zit iets op de route naar Ermelo! Maar als we goed en wel 10 minuten op weg zijn, komt Fred erachter dat zijn telefoon nog op het station achtergebleven is. Wij terug....... Fred is eerder op het station als ik, en ik blijf even staan kijken. Ik merk dat hij nog steeds aan het zoeken is en ik loop ook naar het station en het bankje waar wij net zaten. Ik zie de telefoon meteen liggen en ik zeg nog droog: “daar ligt hij toch?”
De twee jongens naast de bank hadden hem ook niet gezien, hij ligt op het randje van de zwarte leuning, de telefoon is ook zwart......eeeuhh.....Specsavers?
Eind goed al goed en we kunnen weer verder, op naar de lunch!
Die vinden we bij kasteel Vanenburg. Een prachtig gebouw met aan de achterkant een mooi terras. Kasteel Vanenburg fungeerde in 1942 als huisvesting voor Joodse mannen die onder toezicht van de Heidemaatschappij dwangarbeid moesten verrichten: langs het IJsselmeer moesten weilanden geegaliseerd. Er zijn geen overlevenden meer die erover kunnen vertellen. Het kasteel fungeert nu als hotel en restaurant. De tuin wordt mooi onderhouden, echt prachtig om te zien. Je kunt ook om het kasteel een wandelingetje maken, als het regent hangen de paraplu’s aan het begin van het pad klaar. Dat moet je niet doen in Rotterdam, dan zijn ze zo weg!

Paraplu's bij Vanenburg

We kiezen allebei voor een soepje die heel sjiek opgediend wordt: met een theepot! Geweldig om te zien. De soep was heerlijk. En alles komt toch in drieën? Want Fred slaat zijn biertje over de tafel! Boekje nat, telefoon en fototoestel nat........

We besluiten tot Ermelo te lopen want het is vanaf Ermelo nog 7 kilometer naar Harderwijk en het is eigenlijk te warm en het is al 4 uur! Tot Ermelo is er niet zo veel te beleven, het is eigenlijk een lange rechte weg, grotendeels langs het spoor en langs de Groevenbeekse heide die al uitgebloeid is. Ik vertel Fred over de weegbree en de brandnetels en dat die ene vlinder een dagpauwoog is. Onderweg houden we nog even een pauze op een boomstronk in de schaduw waar de treinen voorbij razen.

Bij station Ermelo is een restauratie waar we wat te drinken en eten halen, we moeten nog ruim een half uur wachten op de trein terug naar Nijkerk. We hebben er 27
km op zitten! Na 11 minuten treinen met een mondkapje op komen we aan in Nijkerk en daar staat de auto geduldig te wachten. Fred stuurt ons weer terug naar Rotterdam waar mijn koets staat. Een half uurtje later kom ik zonder files thuis in Spijkenisse.
Fred, bedankt voor het lachen en de serieuze gesprekken, ik ga zeker nog een keer een etappe samen lopen!
De route is goed aangegeven maar de beschrijving heb je wel af en toe nodig. Het is fijn dat je de informatie over de monumenten e.d. erbij hebt. Als ik weer fris gedoucht op de bank zit denk ik terug aan deze dag en dat we al 75 jaar in vrijheid leven en dat ik daar heel dankbaar voor ben! Al is de situatie waarin we nu leven ook niet normaal (coronaregels e.d) we leven niet in een oorlogssituatie......

meer foto's klik hier

De gehele route is 342 km