Totaal aantal pageviews

zondag, juni 20, 2010

Amersfoortse Tweedaagse 2010


Voor de vierde keer op rij ga ik in Amersfoort deze tweedaagse lopen, een goede training voor de 4daagse. Zoals altijd mag ik weer bij mijn schoonouders logeren.
Donderdagavond rij ik er met mijn dochter naartoe, zij wil mee omdat ze dan kan autorijden, dan kan ze mooi oefenen. En dat deed ze want we reden goed verkeerd. Dat kwam omdat we eerst nog wat moesten ophalen voor oma in haar huis in Hendrik Ido Ambacht, en vanaf daar naar Voorthuizen rijden is mij ook onbekend. Maar goed, we zijn er zonder kleerscheuren aangekomen al was het wel wat laat.

Op de eerste dag kom ik al om 6 uur aan op het sportpark, ik kan weer dichtbij parkeren en het is er nog niet druk, we kunnen ook onze startkaart pas om 6.30 ophalen. Na een bakkie koffie zie ik verschillende leden van het forum binnendruppelen. Adri is er ook, hij loopt niet mee ivm rugklachten, wel leuk dat hij ons komt aanmoedigen.

We gaan over 7 uur van start en lopen de route omgekeerd dan vorig jaar, dat wil zeggen we beginnen waar we vorig jaar eindigden. Na een paar honderd meter komen we in een bosrijk gebied om er de rest van de dag niet meer uit te komen. De route wordt onderbroken bij de Stoeterij op 8km waar een officiele rust zit. Maar Syl en ik besluiten door te lopen naar de volgende rust die op 14,5 km zit.
Tussen de Stoeterij en deze rust lopen over het terrein van de defensie en daar mag je alleen over als je een starkaart hebt. Een uitgestrekt bosrijk gebied, we komen geregeld militaire voertuigen tegen. Hier lopen we zo'n 6 km rond om bij de rust aan te komen. Dit is een eigen georganiseerde rust, dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. Syl en ik nemen hier even een boterhammetje,gelukkig is het droog want het is een buitenrust.
En dan volgt er een verrassing: we gaan compleet een andere richting op waardoor we op het verkeerde been gezet worden, het is vanaf de Dolderseweg nog ruim 7 km naar de volgende rust en we hebben al 5 km gelopen vanaf de rust! Dit is een flinke tegenvaller, en al snel gaat de MP3 op en gaan. Syl besluit even flink door te lopen want ze moest ook nodig naar de WC. We zien elkaar weer bij de rust.

Af en toe regent het, maar niet zodanig dat we een poncho aan moeten. Maar we kunnen niet buiten zitten bij de pauze op sportpark Peijnenburg. Daar zien we de andere forumleden en we praten even met Dries de Fries (Andries).

Vanaf deze rust stomen we door naar de volgende waar de traditionele poffertjes wachten bij De Kabouter, naast de officiele rust bij De Vlasakker. We nemen het er even van, dit hebben we wel verdiend. Andries, Jan en Wil kennen deze rust ook. De rest van het forum zit bij de Vlasakker.

We lopen door lanen die naar de Koninklijke familie zijn genoemd richting de finish waar we moe maar voldaan aankomen. Lekker even de benen strekken op het hockeyveld met een broodje haring. We zijn klaar met dag 1.

Dag 2 ga ik iets later weg, maar ik ben toch nog de eerste. Het is de dag van de ontmoetingen, daarover later. Syl is met Annika en haar zus meegereden en de andere forumers komen ook al snel aan. Na een bakkie gaan we precies om 7 uur van start. Vandaag speelt het Nederlands elftal de tweede wedstrijd in het WK tegen Japan en bijna iedereen is in Oranjesfeer. Ik heb oranje teenslippers aan mijn tasje hangen en een commentaar dat ik erop kreeg: ga je die aandoen als het elftal gaat spelen? (wat denk je zelf) en meer vragen van die strekking. Maud heeft een Bavariajurkje aan en heeft veel bekijks. Er lopen meer dames in het jurkje, erg leuk om te zien. Veel oranje mutsen en t-shirts. Syl heeft een leuke oranje baret met het Wilhelmus erop geschreven. En dan word ik aangesproken door een dame: ben jij Ineke? Noortje, die geen Noortje heet maar ze is van Noortjes Voetstappenblog, schudt mij de hand.

De route is dit keer een stuk gewijzigd t.o.v. vorig jaar, we gaan een geheel andere kant op. Wel veel onverharde wegen met zand en stenen! Het landgoed De Boom is wel hetzelfde gebleven maar komen uit bij een andere boerderij. Vanaf daar is het nog maar een stukje naar de eerste rust bij theehuis Mon-Chouette. Ik ben blij met de rust, er zit iets niet lekker in mijn rechter enkel. Na een smeerseltje en een pilletje gaat het wel weer. Helaas kunnen we daar niet op stoelen zitten, het is erg druk. Dan maar in het gras.

17,5 km verder is onze volgende rust: patat bij Austerlitz! Maar dan moeten we een flink eind buffelen en we lopen een prachtig recreatiegebied door, het Henschotermeer. Hier krijg ik altijd energie van, het is er prachtig! Wij gaan echter de officiele rust bij het Henschotermeer voorbij want bij de piramide van Austerlitz gaan we een patatje eten. Het stuk naar deze rust vind ik altijd erg zwaar: steenslagpad en ook nog stijgen. Het stijgen vind ik niet zo moeilijk maar dat pad! Elk steentje voel ik onder mijn voeten. Dan maar even aan veel leukere dingen denken en de muziek voluit.
Ik stamp naar boven om vervolgens Austerlitz te bereiken. Syl is al vooruit gegaan om patat te bestellen. De bestelling komt helaas aan de late kant, ze zijn ons vergeten te noteren. Nollie, Sunny, Inger, Maud en Manuel zijn al reeds vertrokken als wij eindelijk de patat krijgen. We willen naar een deel van de wedstrijd kijken bij de volgende rust dus snel weer op pad.

Bergzicht, de officiele rust gaan we ook voorbij en wij gaan verder naar de volgende rust waar we tv kunnen kijken. Dit is niet een deel van de route, we snijden een moeilijk gedeelte af waardoor we sneller bij de rust aankomen. De organisatie ziet ons lopen maar wij doen net of onze neus bloedt, want zij zeggen dat we verkeerd lopen (goh, dat wisten we niet :) )

Bij rust Bos en Heide kunnen we een deel van de tweede helft kijken op tv, en Nederland scoort zowaar! 1-0, wel leuk hoor. We ontmoeten daar Marjanneke van het forum, Mirjam in het echte leven, en schudden elkaar de hand. Berend komt ook even langs. Het blijft 1-0 voor Nederland en dan begint het ineens heel erg te regenen. Dan maar even langer blijven zitten. Na de bui gaan we verder voor het laatste gedeelte. We lopen samen met Nollie, Sunny, Inger, Maud, Manuel en Maas die ik op het eind van de route weer kwijtraak door toiletbezoek en snelle jelles want Maas gaat bij Maud, Manuel en Syl lopen die hebben er de vaart in.

Bij de finish aangekomen zie ik Syl staan, ze wacht mij op met een foto in haar hand. Die mag ik hebben, we staan er samen op. De officiele Amersfoortse Tweedaagse foto! Lief he? Ik krijg een viertje aangereikt en ik babbel nog even met de organisatie en dan: broodje haring als beloning! De muziek staat hard en het is erg gezellig. Ik raak ik de stemming en maak een dansje met Syl, ondanks mijn zere voeten! De bitterballen staan op tafel, dat is ook traditie! Aan de gezelligheid komt een eind want het is al bijna zes uur en ik wil op tijd bij schoonmoeder aan tafel schuiven.
Er is een eind gekomen aan een berg gezelligheid maar ook afzien, want het is best zwaar geweest. De schade is twee blaren waarvan één ik geen last gehad heb, daar kom ik later pas achter dat ik die heb. Op zondagochtend rijden we op ons gemak weer terug naar huis.

woensdag, juni 16, 2010

Simon Beckett - Het sanatorium


De Britse arts David Hunter maakt een studiereis naar de beroemde Body Farm in Knoxville (VS), de plaats waar hij gestudeerd heeft. Hij is nog herstellende van een aanslag op zijn leven en hoopt dat het uitstapje hem goed zal doen. Directeur Tom Lieberman, een vriend van vroeger, vraagt hem mee te gaan naar een lijkschouwing in een berghut. Hunter is echter niet voorbereid op het gruwelijke tafereel dat hij daar aantreft: een vastgebonden en gefolterd lichaam in verregaande staat van ontbinding, met - vreemd genoeg - roze tanden. Dan wordt er een tweede lichaam gevonden.
Wat volgt is een huiveringwekkende zoektocht waarin niets is wat het lijkt. David Hunter krijgt te maken met iemand die een duivels genoegen beleeft aan moorden en die bizarre sporen achterlaat om iedereen op het verkeerde been te zetten. Het avontuur van forensisch antropoloog David Hunter houdt je tot het einde in zijn greep.

Goed geschreven en gecomponeerde, heel spannende forensische thriller met een mooie intrige, waarin ook de moordenaar zelf aan het woord komt. Plastische beschrijvingen van onsmakelijke forensische details worden niet geschuwd. 'Alleen voor lezers met een sterke maag', kopte VN's Detective & Thrillergids 2009 bij het interview met de schrijver. Het is lang geleden dat ik zo'n spannend boek gelezen heb, het boeit vanaf de eerste bladzijde en het eind is zeer verrassend! En waarom het de titel "het sanatorium" heeft, kom je pas op het eind te weten......
Het cijfer 10 voor dit boek!

zaterdag, juni 12, 2010

RWV Trainingstocht 12 juni 2010

Dit is de vierde keer dat ik deze trainingstocht ga maken, dit keer ga ik met Sabine. Het startbureau is zoals altijd bij WION in Ommoord. Als ik daar aankom zijn de goede parkeerplekjes al weg, ik moet de koets iets verder weg zetten! Om 8 uur zie ik Sabine al staan wachten en snel schrijf ik me in voor de 35 km. Dirk staat ook voor de inschrijftafel, hij gaat ietsje verder lopen (55 km, hij heeft er zin in!).

Het zonnetje schijnt lekker maar het is nog niet zo warm als vorige week. Mijn jas neem ik niet mee, die hoop ik niet nodig te hebben, is alleen maar ballast.
We krijgen een route mee, gelukkig niet op één A4-tje, en een lijstje met waar de rusten zich bevinden. Het wordt vandaag trainen op rusten zie ik al, er zijn 6 rusten georganiseerd!

Ik zie dat de route dezelfde kant op gaat als vorig jaar: richting Irenebrug en de Terbregse Rottekade. De Prinsemolen staat ook weer te schitteren in de zon.
De eerste verzorgingspost van RWV zit aan het einde van het rode fietspad langs het metrostation Melanchtonweg. Daar maken we dankbaar gebruik van, het is er wel erg druk maar ik weet toch een plaatsje op de bank te bemachtigen waar ik kan genieten van mijn eerste bakkie koffie die ochtend. We zitten nu op 8,2 km.

Het is dus trainen op rusten vandaag, de volgende rust zit alweer op 12,3 km en daar kunnen we een sanitaire stop maken en een bobo'tje eten. En daar komen we Ardie tegen, die weer herstellende is van een flinke blessure en vandaag 45 km doet. Blijkbaar hersteld ze voorspoedig, ze gaat als de brandweer!

Onderweg zien we kikkers vrolijk kwaken in de zon, piepkleine eendjes met moedereend en geitjes en schaapjes. Rotterdam in al zijn dierenpracht, maar je moet er wel oog voor hebben. En de leuk versierde straatjes spingen ook in het oog, het is dit jaar WK voetbal en veel huizen zijn versierd met oranje vlaggetjes. Zie foto's.

En daar is alweer de derde rust, verzorgingspost van RWV aan de Adrianaweg op 19,5 km. Dit keer wat verder het park in omdat de Adrianalaan is opgebroken, maar dat is niet erg, dan kunnen we wat eerder zitten, haha! Ik heb Sabine verse soep beloofd, maar helaas hebben ze niet de smaak die zij lekker vindt. Ik wel, lekkere champignonsoep, mjammie! Ik geniet ervan met volle teugen, iets zouts is altijd lekker na een inspanning. Er komt een dame naast me zitten die gelijk begint te schelden. Nee, niet op ons, maar op het kabinet. Ze heeft duidelijk niet op het CDA gestemd!

Gelukkig heb ik geen last meer van de blaar die ik vorige week heb opgelopen maar ik begin mijn voeten wel te voelen. Maar al kletsend verdring ik het gevoel en lopen naar de volgende rust, die bij het Hoekse Hout op 26,8 km. Maar voordat we die bereiken gaan we héél eventjes op een bankje zitten. Blijkt later dat we nog maar tien minuten van de rust verwijderd zitten!
Hier nemen we iets uitgebreider de tijd en bestel een heerlijke cappuccino en een colaatje voor Sabine en ik trek mijn schoenen uit om de voetjes te luchten. De kippen zijn nergens meer te bekennen. Vorig jaar liepen hier nog kippen rond. Wel staan er veel waterbakken, voor de honden zeker!

Hierna volgen veel koolas-, schelpen- en houtsnipperpaadjes richting de Golfbaan van Rotterdam. Die ligt op een heuvel die erg stijl is. En die heuvel moeten we ook weer af en ik krijg last van die vervelende spier in mijn knie. Het afdalen is pijnlijk en ik ga even op een bankje mijn knie insmeren. Maar dat mocht niet omdat er mensen zijn die willen afslaan, we krijgen een waarschuwing voor hard aankomende ballen.
Nou nergens last van hoor, die gasten slaan er flink naast! Wat een balletjes!

Bij de laatste RWV verzorgingspost op 30,7 km worden we verwend met een bakje zelfgemaakte fruitsalade en ik inspecteer mijn enkel waar een klein wondje op zit. Slijtage van mijn schoen denk ik. Ik krijg er een fixomulletje op van Astrid, mijn knie gaat ook weer beter en we maken ons op voor het laatste stukje van de route.

Bij de kinderboerderij de Blijde Wei is ook een rust, maar daar maken we geen gebruik van, het is nog maar een klein stukje naar de finish.

De route gaat via de woonwijken richting Varenhof waar nog een leuk verrassend mooi stukje natuur zit. Een bekend stukje, hier heb ik heel wat keertjes doorheen gelopen. We komen nog een mooi staaltje creatieve reparatie tegen: een brug met een gat erin, waar een boomstronk op zit om het gat te dichten. Zie foto.

En dan zit het er bijna op, nog een klein stukje langs de flats in Ommoord. En dat is maar goed ook want Sabine is er helemaal klaar mee, het is haar eerste 35 km.
Eindelijk, om 17.15 komen we aan bij de finish. Na het afmelden en een stempeltje regelen, gaan we nog even van het zonnetje genieten buiten. Om half 7 ben ik weer thuis. Ik heb er weer van genoten!

Zie foto's rechts en vergeet mijn gastenboek niet!

maandag, juni 07, 2010

Avond4daagse 7-6-2010

Maandag

Om half 7 begeef ik mij naar het startbureau bij M-point om mijn startkaart op te halen. Via internet heb ik mij al aangemeld dus dat zou snel moeten gaan. Niet dus! Moet weer in de rij wachten en het is onduidelijk bij wie ik me moet melden. Nu doen ze het al zoveel jaar maar het aanmelden gaat nog steeds niet soepel.

Via het Waterlandpark, ik moet me door een groep schoolkinderen worstelen, komen we bij de Meeldijk aan. Daar staat de klaarovers om ons veilig over te laten steken. Zij staan te kletsen dus zelf maar even opletten.

De route is net als vorig jaar dus biedt geen verrassingen. Bij de Voordes staat een patatkraam voor gratis frites. Nee dank u!

De wijk Sterrenkwartier door en naar de Fietsenmaker, een leuk parkje. Daar kom ik een collega tegen die haar hond uitlaat, Debbie. We kletsen wat maar snel moet ik weer verder.

Het is vrij benauwd, we lopen de Schenkeldijk op wat over gaat in de Korte Schenkeldijk. Dit is een lang, saai stuk.

In de wijk Maasland gekomen om daarna via Waterland, Baarsveen, Snoekenveen en Ganzenjager bij de finish aan te komen. Mijn linkervoet doet zeer doordat ik afgelopen weekend daar (voor het eerst!) een blaar gelopen heb. Ik meld mij af om 19.45 uur. Al met al een flink tempo gelopen!
I.v.m. de blaar die flink pijn blijft doen besluit ik het hierbij te laten,ik start de tweede avond niet.

zondag, juni 06, 2010

Voorthuizen 5-6-2010


Op vrijdagavond 4 juni gaan Hans en ik op weg naar Voorthuizen om daar bij moeders te logeren. Want ik ga daar op 5 juni een wandeltocht lopen, de Schuitemans Accountants Wandelfestijn tocht. Vorig jaar is deze zo goed bevallen, eens kijken of de verwachtingen die ik heb overtroffen worden.

Al vroeg in de morgen meld ik mij aan bij het startbureau, Henrike ook even gesproken, zij zit achter de inschrijftafel. Ik zou met Jan gaan wandelen, hij is er nog niet dus ik neem even de tijd voor een kopje koffie wat ik anders nooit doe. Het is al lekker warm dus daarom ga ik naar buiten. Na een half uur wachten pleeg ik een telefoontje, blijkt dat Jan verhinderd is. Jammer, dan maar alleen op pad.

De route is dit keer heel anders, we gaan richting Zwartebroek,Terschuur en Barneveld.
De temperatuur begint al aardig op te lopen, we gaan via de bebouwde kom Voorthuizen uit en richting Zwartebroek, helaas over een lange, drukke polderweg. En onbeschut! Na een tijdje gaan we (eindelijk) het bos in. Het is er prachtig en de kikkers kwaken er op los. We lopen langs vele vennetjes met prachtige vegetatie. Tijdens het wandelen kom een jongedame tegen die me aanspreekt: of ik alleen loop. Zij loopt met een gezelschap die een andere route loopt en al gezellig kletsend lopen we richting de eerst rust. Daar mag niet gerookt worden (niet dat ik dat wil hoor) maar nu zie ik waarom: de rust is in een hooischuur, hahaha! We kunnen rusten op hooibalen maar er staan ook nog wel stoelen en ik ga naast een dame zitten die mij eerder voorbij stoof met haar nordic walking stokken. Zij blijkt een inwoonster te zijn van Voorthuizen en ze zei dat ze zich rijk voelde om daar te wonen. Dat kan ik me wel voorstellen, het is hier erg mooi en rustig.
Na de welverdiende rust, ik heb er nu 10 km op zitten, ga ik verder. Maar helaas, hier gaat het fout! Ik zie een pijl over het hoofd en ga de verkeerde kant op. Maar eer ik daar achter was, was ik al een half uur verder. Dus nu weer een half uur terug dat betekend dat ik een uur te veel gelopen heb. Ik besluit straks bij de tweede rust de 30 km route te volgen. Ik kom langs een hertenkamp, en daar wordt ook hertebiefstuk verkocht! De herten in de wei schrikken als ik aan kom lopen.
Het stuk tussen de eerst en tweede rust gaat over polderwegen......mmmm...dat is wat minder leuk vind ik. Wel leuk is het om tuintjes en huizen te bekijken dus er is wel wat afwisseling. Ik ben mijn MP3 vergeten dus daar heb ik ook geen afleiding door. Mijn voeten beginnen ook te protesteren, zou het de warmte zijn? We moeten ook een viaduct oversteken, over de A1. Gevaarlijk hoor, de auto's rijden hier heel hard!
En ik krijg flink last van de warmte, ik heb wel genoeg drinken bij me.
Na de tweede rust gaat de route door een mooi gebied, "Klein Bylaer" wat ook wel klein paradijs wordt genoemd. Het is er erg mooi. Er is een mooie vlonder aangelegd waar ik een foto van neem. En ik neem ook een korte pauze om mijn voeten te inspecteren. Ze zijn aardig doorweekt! Ik heb geen droge sokken bij me.

Langs de route staat de verzorging voor extra water en ik loop vanaf daar samen met een mijnheer die ik al een paar keer tegengekomen ben. Maar zijn tempo is behoorlijk hoger en dat valt niet mee! De Nijkerkerweg is onder constructie en het is flink klauteren en klimmen over de betonnen bielzen en stenen. Maar eindelijk is daar de derde rust in zicht, dat had niet veel langer moeten duren, ik zit er flink doorheen. Van een lief meisje krijg ik dropjes want ze hebben geen soep waar ik wel behoefte aan heb, aan iets zouts. Ze hebben wel worstjes.........en daar heb ik nou net geen trek in!
De dame van de EHBO behandeld mijn voeten (het valt wel mee, één klein blaartje) en ik kan weer vrolijk verder. Nou ja vrolijk! Ik moet nog een aardig eindje, als ik bij de bekende doorgaande weg naar Voorthuizen kom ga ik niet verder met de route maar meteen richting finish. Ik ben er klaar mee. Het is gewoon veel te warm. Aan het einde van de straat zie ik twee dames van de organisatie die vragen hoe het gaat, en één van hen loopt het laatste stukje met me mee. Ik meld mij af en krijg weer een doosje eieren, net als vorig jaar. Op het terras is het gezellig druk, en daar wacht ik tot Hans er is om mij weer naar moeders te brengen. Na een heerlijke douche en een kop tomatensoep gaan wij weer richting Spijkenisse waar we om 8 uur weer arriveren. Het was een mooie, afwisselende tocht maar erg zwaar mede door de warmte.