Met Annika spreek ik af om de Walk of Wisdom te gaan lopen, een “eigentijdse pelgrimsroute”. Het boekje heb ik aangevraagd met de route, 136 km heuvels, bossen, rivieren en oude cultuurlandschappen rondom Nijmegen. Op een middag in juni bespreken we de verblijfadressen en gebruiken daarvoor de Vrienden op de Fiets gids. De voorbereidingen zijn al leuk, we hebben er veel zin in. We besluiten om op woensdag 28 juli te vertrekken en de bedoeling is om op zondag 1 augustus weer in Nijmegen te finishen maar alles loopt anders dan verwacht…..ik word ziek en moet na een kort verblijf in het ziekenhuis mijn conditie weer helemaal opkrikken. Dat verloopt niet zonder slag of stoot maar ik zet door en uiteindelijk pak ik mijn (minimale) spullen in die ik nodig zal hebben onderweg in een kleine rugzak.
Woensdag ochtend zet Hans mij af op Rotterdam CS, vanaf daar begint mijn avontuur! Ik reis via Utrecht om daar Annika te ontmoeten zodat we samen naar Nijmegen kunnen reizen, wel zo gezellig. Het is heerlijk wandelweer. Nog wel aan de frisse kant met af en toe een buitje maar dat mag de pret niet drukken. We beginnen eerst met een lekkere tussenstop bij bakkerij Strik, een heerlijk gebakje en bakkie koffie gaat er wel in!
En dan is het tijd om ons aan te melden bij de St.Stevenskerk. Een aardige man leidt ons naar een kamertje waar we officieel ingeschreven worden met ons pelgrims nummer, 8911 en 8912. We kunnen aan de pelgrims veter de vogel ringetjes verzamelen, die we in de 11 gemeenten waar we doorheen komen kunnen verzamelen.
Het symbool van de tocht, een zaailing, zit aan onze tas en is onze wegwijzer tijdens de tocht. Die van Annika is stuk gegaan en wordt ter plekke gerepareerd.
Het is tijd om de tocht te beginnen en volgen de aanwijzingen in ons boekje en de bewegwijzering Nijmegen uit. Vandaag zullen we vaak de skyline zien van Nijmegen. Soms is het zoeken naar de juiste weg en op sommige stukken kunnen we niet eens lopen vanwege de wateroverlast. De uiterwaarden zijn overstroomd door de overvloedige regenval in Limburg. Dat heeft ook hier effect gehad, we zien de sporen ervan terug op de wandelpaden. Gelukkig vinden we een alternatieve route over de dijk. We genieten van de omgeving, natuur en uitzichten. Op een bankje vlak voordat we langs de Bizonbaai zouden moeten lopen eten we onze meegenomen lunch op, een bakje mango, yoghurt uit een zakje en een kaas broodje. We besluiten niet langs de Bizonbaai te lopen omdat we bang zijn water tegen te komen waardoor we niet verder kunnen. Later komen we drie dames tegen die we eerder zagen. Zij hebben het wel aan gedurfd. Misschien hebben we wat gemist maar het lopen over de Ooijse Banddijk is ook mooi. Hier zijn sporen te vinden van de IJssellinie. Een verdedigingslinie in NAVO-verband tegen de Russen in de Koude Oorlog (1950-1963). In 1968 werd de IJssellinie definitief opgeheven. Het terrein van de voormalige steenfabriek Robert Jansen in de Groenlanden vormde een onderdeel van de verdedigingslinie, we lopen langs de schoorsteen van de steenfabriek.
Op een picknick bankje te midden van een boerenlandweg nemen we even een korte pauze, genietend van de stilte hier.
Bij Persingen lopen we om het kerkje heen en komen aan bij een trekpontje. Die moeten we zelf met de hand naar ons toe trekken, een hels karwei! We wisselen elkaar af met draaien aan het kabel wiel en eindelijk kunnen we naar de overkant, ook weer draaiend aan het wiel. We zijn bijna in de buurt van onze eerste logeer plek in Berg en Dal en proberen de kortste weg er naartoe te lopen. Na een flinke klim in het Bronnenbos komen we in de bewoonde wereld en ik kom water te kort. Ik bel aan bij een huis om water te vragen, de heer des huizes kijkt ons verdwaasd aan op onze vraag: mag ik wat water? “Je bent een wandelaar of niet” zegt ie maar geeft ons toch een gevulde waterfles al ging het niet van harte!
Mijn dorst is gelest en als we even pauzeren om te kijken hoe te lopen komen we een dame tegen die dezelfde route loopt. Ze is zwaar beladen met een gigantische rugzak, ze heeft er last van zegt ze. Annika vertelt haar dat ze beter zo min mogelijk kan meenemen en de rest in een doos moet doen en naar huis moet laten sturen. Daar ging ze over nadenken, zij moest doorlopen tot Groesbeek!
Uiteindelijk komen we aan bij het logeer adres, een half uur te vroeg. Op een stoeprand gezeten bestelt Annika een pizza via internet, dat had ze nog nooit gedaan! Om 5 over 5 melden wij ons bij Suzan. Ze laat ons de slaapplek zien, een mooie kamer met ontbijt in de andere kamer…….tijd voor ontspanning! Deze dag hebben we uiteindelijk 13 km gelopen…..het voelt als 30! Blijkbaar is mijn conditie nog niet wat het moet zijn….. de pizza arriveert zoals afgesproken en we vallen aan!
Dag 2 begint relaxed met een heerlijk ontbijt. Suzan is al naar haar werk en we trekken de deur achter ons dicht en doen de sleutel in de brievenbus. Voordat we uiteindelijk weer op de route zitten, zijn we 2,5 km verder, de Oude Kleefse baan aflopen wat ons meerdere herinneringen oplevert aan de Vierdaagse! En Annika heeft veel jeugd herinneringen aan de Duivelsberg die wij nu vermijden, kaart 5 van het boekje slaan we over. De Oude Kleefsebaan kruist de route door een prachtig mooi natuur gebied richting Duitsland.
Het zijn wel lange, rechte einden door o.a. maisvelden heen. Hier komen we Marion tegen, de vrouw die we gisteren zagen. Ze heeft haar rugzak minder zwaar beladen en heeft inderdaad de spullen in een doos gedaan en naar huis gestuurd. Ze is dankbaar voor het advies van Annika. Op een bankje doet ze haar verhaal. Op weg naar Kranenburg komen we haar weer tegen, ze loopt sneller dan wij en loopt een stukje met ons op. We halen het vogelringetje op bij het oude treinstation in een vogelhuisje. Voor het station gaan Annika en ik even rusten, Marion besluit naar het dorpsplein te lopen, daar zit een bakkertje. Daarna hebben we haar niet meer gezien.
Op weg naar het Reichswald gaat het zachtjes regenen, en als we af moeten slaan naar het bos heuvel op gaat het harder regenen. Gelukkig komen we in een dichtbegroeid bos aan en de druppels bereiken ons niet, wat een geluk!
Hier besluiten we nogmaals van het pad af te wijken door linea recta naar Nederland te lopen, in één streep door het bos! Het is onwijs mooi en heel stil, we nemen een pauze op een bankje om op krachten te komen en genietend kijken we om ons heen. We lopen op een fietspad maar al die tijd geen fietsers te bekennen! Na ruim een uur lopen komen we aan het eind van het pad en zijn we bijna bij de slaapplek. Op een picknick bankje zit een dame met een kopje thee en een sigaret te pauzeren, we vragen of we erbij mogen zitten. Een gezellig gesprek volgt. Later zullen we haar nog een paar keer zien, ook bij het Eethuis de Diepen waar onze slaapplek is, een trekkershut.
Het is piepklein maar meer is niet nodig dan een droog en schoon bed om op te slapen. Het is wel vrij smal….de douche in een bijgebouw. De douchekop zit los, en het water is dan weer warm, dan weer koud. Uitgebreid douchen zit er even niet in! Het is het allemaal “net niet!”
In het eethuisje kunnen we een warme maaltijd gebruiken, dat dan weer wel. We hebben er 21 km op zitten.
Gebroken worden we wakker……er is geen ontbijt. Ik heb ontbijt repen in mijn tas ter vervanging. We besluiten een pauze dag in te lassen en de route op onze eigen manier te lopen. Van Milsbeek naar Plasmolen lopend over de St.Jansberg. Echt prachtig!!
In Plasmolen gaan we brunchen en na afloop een ijsje bij Clevers…..hmmmm!!!
Hier besluiten we het vierde adres af te bellen en morgen naar huis te gaan, het is mooi geweest.
Hierna gaan we een vogelringetje halen bij een restaurant en stappen op de bus naar St.Walrick. Daar kom ik er achter dat ik mijn jasje kwijt ben! Jammer maar helaas…..
Na wat koffie, cola en een hapje eten in het bekende restaurant (Vierdaagse memories!) lopen we via Google maps naar de slaapplek bij Machteld Meij, schrijfster en kunstenares. Een prachtige, idyllisch gelegen plek met een gigantische mooie tuin er omheen. Het huisje is helemaal voor onszelf! Twee kamers en een keukentje met douche tot onze beschikking. Wat een rijkdom! Ieder een eigen bed, wat zullen we heerlijk slapen! Vandaag hebben we 10 km gelopen.
Om 7.30 uur gaan we op ons gemak genieten van het heerlijke ontbijt wat voor ons klaar staat in de koeling, we nemen lekker de tijd ervoor. Na het ontbijt nemen we afscheid van Machteld en lopen we een stukje door de Hatertste vennen, ook heel erg mooi en indrukwekkend stil. Bovenop een heuvel genieten we van het uitzicht en een dame met hondje maakt een foto van ons. Hans komt ons zometeen ophalen en als we er bijna zijn zien we een boerderijtje met kersen in de verkoop. Annika stelt voor om hier wat kersen te halen en terwijl we dit doen kunnen we op Hans wachten, ik geef het adres door. Ze vraagt of we twee stoeltjes kunnen krijgen om naast het muurtje waar we uit de wind en in de zon kunnen zitten en de lieve boer komt met twee tuinstoeltjes! Erg fijn. Als de overheerlijke kersen op zijn komt Hans er aan. Het lijkt wel afgesproken werk! Als afsluiting van de week lunchen we bij Van de Valk in Breukelen en eindigen met een kopje koffie bij Annika thuis.
Wat heb ik genoten van deze dagen! Ik ben enorm moe maar ben erg onder de indruk van de natuur, de onverwachte ontmoetingen en elkaars gezelschap, dankbaar dat alles zo goed verlopen is. Wel jammer dat we niet de hele route konden lopen, maar we gaan hem zeker nog een keertje afmaken! We hebben in totaal ongeveer 50 km gelopen deze afgelopen dagen.
