Groene wissel Dordrecht 27-12 / 8 km

Na het heerlijke kerst diner in Van der Valk Dordrecht gaan Hans en ik na het ontbijt weer naar huis maar eerst de overtollige calorietjes eraf lopen! Ik heb een route van internet gehaald, een groene wissel van 7 km, dat moet te doen zijn.

Het weer is goed, bewolkt met af en toe een zonnetje dat door de wolken piept. Kortom, heerlijk wandelweer maar wel fris.

We zetten de auto in een straat op een plek waar de route vlakbij is en lopen naar het begin, bij het treinstation. We moeten de route aflezen vanaf de telefoon omdat ik de uitgeprinte versie vergeten ben maar het is goed te doen.

Vanaf het station lopen we Kris-kras door Dordrecht, de stad is nog steeds mooi om door te lopen en we zien nog steeds veel kerstversieringen hangen en staan. Ik blijf stil staan bij een sneeuwmannetje bij een deur,  het ziet er uitnodigend uit. Het is genieten van de rust want er zijn niet veel mensen in de stad. Maar het is nog redelijk vroeg, dat wel.

Na ongeveer een uurtje lopen zijn we toe aan een bakkie cappuccino en strijken neer in een cafeetje op het marktplein, ons welbekend van de jaarlijkse boekenmarkt. Die is altijd in de eerste week van juli en dan zijn er meer mensen op de been dan nu! 

De route komt bijna tot een eind, nog een klein stukje door het park Merwestein. Een mooi stukje natuur midden in het centrum, het is het oudste park van Dordrecht sinds 1885. Het park is omgeven door hekken, er zijn zelfs openingstijden.

Op de plek waar nu het park is, worden in de zestiende eeuw en verder in de zeventiende eeuw dijken aangebracht en nieuwe polders aangelegd. Op oude kaarten is nog te zien dat er bleekvelden, boomgaarden en tuinen lagen. Een deel van de tuinen, ook wel “lusthoven” genoemd, is eigendom van ridder Johan Berck. De naam Berckpad herinnert nog steeds aan deze grondbezitter. Er heeft ook een villa gestaan maar die is in de tweede Wereldoorlog op 24 oktober 1944 verloren gegaan door een bombardement. Er was ook een koetshuis maar dat is in 1948 om economische redenen gesloopt. Alleen de tuinmanswoning (thans parkwachters woning) gelegen bij de Groenendijk-ingang bestaat nog. 

Het park is een tijd gesloten geweest na de oorlog maar met Pinksteren in 1947 gaan de hekken weer open en er wordt een gedenkteken onthuld, de Levensboom van Hans Petri.

Na het 100-jarige bestaan van het park in 1985 gaat het bergafwaarts met de kwaliteit van het park. Maar na het oprichten van het Comité tot behoud van Park Merwestein is er mede door steun van donateurs het tij gekeerd en is er na renovatie een mooi park ontstaan. Het is zelfs als een gemeentelijk monument verklaard. 

Na het park lopen we weer richting het station en als we onder het spoor doorlopen naar de andere kant zijn we er bijna. We raadplegen Google maps om te kijken waar de auto staat. Blijkt deze op nog geen 7 minuten wandelen in een straat in de buurt te staan! In de auto kijken we terug op een leuk wandelingetje zo na de kerstdagen en Hans stuurt ons terug naar huis.

RS80 Wassenaar 19-11-2022 / 15 km

Na het werk op het startbureau in Wassenaar bij voetbalvereniging Blauw Zwart ga ik op pad voor de 15 km. Het is ijzig koud! Wat een verschil met de afgelopen tijd waarin het soms zomer leek.

Helaas vergeet ik mijn pet weer dus dat wordt afzien met die harde wind! De route gaat eerst over een lang bospad langs een camping en vervolgens via de Wassenaarse weg richting Katwijk. De bebouwde kom in Wassenaar is niet saai want er staan prachtige huizen, hier zit aardig wat kapitaal! De herfst heeft de blaadjes van de bomen gewaaid en het wandeltapijt is bruinrood, dat heeft wel iets.

Na de bebouwde kom lopen we langs een golfbaan in de wind want dit is een open stuk waar de wind vrij spel heeft. Mijn oren gloeien van de kou en stop er de dopjes in van mijn telefoon voor wat afleiding.

Voordat we bij de rust zijn lopen we over een mooi pad door een park, grenzend aan een woonwijk. Een idyllisch stukje natuur en rustig op een enkele honden uitlater na. Bij de rust in de kantine van een tennisvereniging is het loei druk maar ik kan toch een plekje vinden bij Mieke en haar vriendinnen die net van plan zijn om op te stappen. Ik haal (dure!) koffie die ook nog eens niet smaakt en ga eventjes bij hun zitten. Er zijn ook maar twee toiletten maar gelukkig heb ik mijn Uixi dus dat hoeft niet. Na een paar minuten vertrek ik weer voor het laatste stukje van de route waar niets bijzonders over te vertellen is tot we bij het Valkenburgse meer aankomen. Dit is wel een heel mooi stukje langs een mini spoor lijntje. Een jonge wandelaar komt later aan mijn tafel in de kantine en laat een filmpje zien van een stoom treintje die daar rijdt! Hij is een liefhebber van treinen en was dolblij dat hij dit mocht meemaken. Leuk om te horen!

Als we weer in Wassenaar zijn lopen we door het centrum en langs een watertje terug naar de kantine. Daar kom ik met rode wangen aan want het was behoorlijk koud! Hier kan ik weer opwarmen en klets nog wat met Mieke en haar vriendinnen tot zij naar huis gaan en ik ga door met de werkzaamheden aan het startbureau. We mochten 446 wandelaars verwelkomen en de complimenten over de route die Auke gemaakt heeft in ontvangst nemen. De 25 km route was anders dan de 15 km maar heb ik heerlijk gewandeld!

Trage Tocht Nunspeet 18-11-2022 / 8 km

Een midweekje Drenthe zou het worden, met twee wandel opties uitgeprint en wel. Maar het liep anders waarvan hier het verslag.

We vinden het heerlijk om af en toe een VIP huisje te huren bij Center Parcs, inclusief een Finse sauna. We kiezen voor Emmen omdat we niet vaak die kant op komen. Op Wandelzoekpagina een wandeling uitgekozen en eentje voor op de terugweg in Nunspeet want daar komen we langs.

Helaas zijn de weersvoorspellingen niet best al is het op de heenweg zonnig, de dag daarna regent het! Dus moeten de (wandel) plannen in de kast! Ik had op het kaartje twee kringloop winkels in de buurt gezien dus dan maar daar maar naartoe karren, nog geen kwartiertje van het park Sandur af.

Met maar één boek komen we weer thuis na een lunch op het zeer stille park. Dus dan maar een sauna middagje ervan gemaakt, ook niet erg.

De volgende dag moeten we alweer inpakken en naar huis en voor op de terugweg heb ik een Trage Tocht uitgeprint met de start bij het station Nunspeet. Dat is een goed uurtje karren en om 11.00 uur komen we daar aan.

Na het station voorbij gelopen te zijn komen we al direct in het bos en dat zal de hele tocht zo blijven. Het is erg mooi en stil! Je komt amper mensen tegen, hoogstens een honden uitlater. De bladeren zijn herfstachtig mooi maar doordat het de laatste tijd zo geregend heeft knisperen ze niet onder de voeten. Ik vind het ook niet “bosachtig” ruiken….

Het is soms behoorlijk zoeken naar de goede route en lopen af en toe fout. Het is ook vaak een kwestie van goed lezen maar over het algemeen gaat het goed. Nadat we een heuveltje op moeten en het pad vervolgen vragen wij ons af: is dit wel een pad?? Het ligt bezaaid met takken! En het is een vrij lang pad zo te zien. En een kwestie van survivallen want het loopt erg lastig zo! Maar ach, daar komt ook weer een eind aan en we zien de humor er wel van in….

Uiteindelijk komen we weer in de buurt van het station en gaan bij Het Stationshuisje lekker uitrusten met een late lunch. Dit huisje bestaat al sinds de 19e eeuw. Het was vroeger een huis voor de stations beheerder en heeft ook ooit in de brand gestaan. 

Later hebben er enkele gezinnen in gewoond en sinds 2015 is het gerestaureerd en omgetoverd tot een brasserie. Een aanrader, we hebben erg lekker gegeten.

De route was erg mooi en we hebben het qua weer getroffen want er is in die tijd geen druppel gevallen en de zon piepte zelfs soms door de wolken af en toe!

In de auto geniet ik na van de tocht terwijl Hans zijn best doet om ons naar Spijkenisse te sturen.

RS80 Rhoon 5-11-2022 / 15 km

Gisteren met Hans,  Peter en Heleen de 15 km route van RS80 gelopen.  Uitgezet door Ariejacob van Nielen. Prachtig en héél afwisselend! Bij Abel een bakkie gedaan, daar is de koffie lekkerder dan in de sport kantine! We waren er niet meer geweest sinds de wederopbouw. Het heeft in de brand gestaan, alles was weg! Nu een mooi pand geworden. 

Het Valckesteynse bos was prachtig, gelukkig dit keer met minder modder! 😄 

Ook het stukje door het kleine dorpje Poortugaal was het meer dan waard. 

Bedankt Arie Jacob, ook voor de heerlijke koek en de oliebol!😋

Oh ja, we hadden 366 wandelaars vandaag!🎊

Slik & Zand Ameland 21-10-2022 / 17 km

Mocht u, als volger van mijn blog denken, wat loopt ze weinig? Niets is minder waar! Ik mag dan wel geen verslagen maken, ik wandel elke week. Zoals de routes van RS80 en ik ben momenteel een route aan het bedenken vanuit Brielle voor RS80 die volgend jaar georganiseerd gaat worden, en dan moet er vaak gecontroleerd worden. Maar dit weekend zijn we weer samen op pad geweest waarvan hier het verslag:

We gaan weer eens een weekendje op pad en wel naar Ameland! Want daar wordt de jaarlijkse Slik & Zandtocht georganiseerd. We hebben ons dit keer ingeschreven voor de 17 km. Een hotel geboekt en bij de inschrijving zit ook een boot ticket, goed geregeld! 

Op weg naar het hoge Noorden maken we eerst twee tussen stops, eentje bij de gele M voor een bakkie en een keer bij Van de Valk Hoorn voor de lunch. We gaan vroeg op pad omdat we ook ergens in Rotterdam een afspraak hebben dus dat is twee vliegen in één klap! Daarom zijn we al vroeg in Hoorn, de lunchzaal is nog niet eens open!

Na een heerlijke lunch en een stief kwartiertje rijden komen we aan bij de boot 🛳 in Holwerd. We dachten dat we het net zouden halen en dat klopt ook want we zitten nog maar net en de boot vertrekt! Wat een mazzel….

De auto staat in Holwerd dus dat wordt kuieren naar het hotel. Kan ook met de bus maar wij lopen liever want het is maar een half uurtje en dan heb ik meteen mijn ommetje gedaan ✅ 

Na het inchecken in Hotel Ameland gaan we lekker relaxen tot het etenstijd is. We reserveren een tafeltje bij Hotel Westcord dat om de hoek ligt omdat Hotel Ameland helaas geen diner serveert. Het eten was heerlijk en met een buikje rond gaan we vroeg onder de lakens want morgen gaan we van start met de wandeling.

De start is niet zo vroeg, 9.30 uur en wij gaan na het ontbijt lopend naar de start. We hoeven ons niet aan te melden en na een start selfie gaan we op pad. Het is gezellig druk, kwebbel-de-kwebbel om ons heen! Na ongeveer een half uur lopen pak ik een zakdoekje uit de rugzak van Hans want ik zweet me rot! De temperatuur is best hoog maar wel bewolkt. Dan horen we ineens Gaby en Karin die ons achterop lopen, het hondje Luuk is er ook bij en we lopen gezellig met elkaar verder en inderdaad: kwebbel-de-kwebbel want het is een tijd geleden dat we elkaar gezien hebben!

De route is tot nu toe recht-toe-recht-aan, niet zo spannend dus. We gaan richting Buren en de dijk langs het wad. Het is hoog water en gelukkig niet zo winderig en als we de dijk gehad hebben een lang stuk gras naar de rustplek bij Klein Vaarwater. Daar is het druk, we moeten zelfs in de rij staan voor een stempel en een bakkie met wat lekkers erbij. Het lijkt net een lopend buffet, er is van alles! Van snoepjes, tot reepjes, snijkoek met en zonder boter en krentenbrood met en zonder boter. De keuze is reuze!

Er is ranja, gewoon water, thee en koffie, wat een verwennerij! Als we buiten gaan zitten gaat het spetteren en de spetters worden dikker en dikker dus we willen naar binnen om te schuilen en dat doen we dan ook!

In de kantine van de sporthal nemen we plaats tot de bui overwaait. Dat duurt best wel even…..dan maar een kopje koffie erbij besteld. Zonder iets erbij, we zijn sterk! Al laat het aangeleverde gebak naast ons het water uit de mond lopen, we blijven sterk!

Uiteindelijk wordt het dan toch droog en wij gaan weer op pad, maar eerst wordt er nog een foto gemaakt bij het reclame bord van Slik & Zand.

Na over de camping gelopen te hebben komen we over een duinpad wat ons naar het strand leidt. Het pad gaat met een slinger beweging omhoog en omlaag en dat is best pittig. En helaas, het gaat weer regenen! Maar ach, we zijn niet van suiker en lopen lekker door. Als we het strand bereiken is het droog en Luuk is blij dat hij los mag en stuift het strand op, een koddig gezicht.

Nu zijn we toe aan wat eten en zien in de verte een strand tent. Zou die open zijn? We hopen van wel! Als we dichterbij komen zien we licht branden! Wat heerlijk, we kijken uit naar de lunch. Het is bloedje heet binnen en onwijs druk maar er komt nog net een tafel van vier vrij! Wat een mazzel hebben we weer! 

Het eten smaakt verrukkelijk, we kiezen alle vier voor hetzelfde, de Stranddeal... Nadat we ons buikje rond gegeten hebben moeten we weer verder, nog vier km tot de finish. Een prachtige route door het Nesserbos! Het ruikt er heerlijk en de paadjes zijn zacht. Ook de vele paddestoelen steken hun kop op. Die doen mij niks maar velen raken er niet op uitgekeken en worden enthousiast bij de aanblik ervan. De ene na de andere zwam gaat op de foto en ik laat het gelaten aan mij voorbijgaan…..

Dan mogen we over een verrassend leuk vlonder paadje lopen, al vind ik het best aan de smalle kant, we komen droog over! In de verte horen we al de muziek, we zijn dichtbij de finish. De molen De Phenix wordt op de foto gezet en dan is het nog een paar meter voordat we onder de finish boog lopen. We maken foto's van elkaar, melden ons af, krijgen een speldje en een cadeautje in de vorm van een notitieboek met een foto van Slik & Zand en zoeken een tentje voor de nazit want daar moet op gedronken worden! We zien het restaurantje waar we in 2018 zaten en er is zowaar nog een tafeltje vrij! We proosten op de gezellige dag en genieten nog even na.

Daarna nemen we afscheid van Karin, Gaby en Luuk en lopen we terug naar ons hotel nadat we nog een paar boodschappen halen bij de Spar. Zondagochtend lopen we naar de boot van 10.30 uur en rijden vanaf Holwerd weer terug naar Spijkenisse waar we om 15.30 uur aankomen.

Deze tocht gaat met stip op ons favorieten lijstje! Goed georganiseerd, mooie omgeving en mooie route die goed is aangegeven! Volgend jaar weer? Ja!!

Klik hier voor meer foto’s

Dam tot Dam wandeltocht 17-9-2022 / 21 km

Eindelijk kunnen we weer naar Amsterdam voor de Pink Ribbon Dam tot Damtocht! Na twee jaar niet nu weer zoals vanouds georganiseerd door Le Champion.

In de vroege zaterdagochtend rijden Hans en ik naar Zaandam om vanuit daar de trein te pakken naar Amsterdam Centraal. We kunnen de ingang van de garage niet goed vinden en dan stappen we ook nog in de verkeerde trein naar Amsterdam, bij Sloterdijk er weer uit om de goede trein te pakken. Dat begint al goed!

Na een discussie “nemen we koffie of niet”, zonder koffie op pad. De eerste stempel komt op de kaart en een “snack” is een appel…….nou nee dank u!

Het is heerlijk lopend door de straatjes van de Jordaan, ik geniet! We lopen de route van 20 km, de andere routes gaan de andere kant op. Deze route doe ik voor de tweede keer want je kan verschillende routes kiezen. In 2007 liep ik met Lisette de toen nog 18 km route.

Helaas is het wat buiig en bewolkt maar dat mag de pret niet drukken. Na goed 25 minuten wandelen zien we een leuk café op de hoek waar we een heerlijke cappuccino drinken, op een stoeltje buiten aan het water. Vier “roze dames” zitten naast ons, ze zijn identiek gekleed in een roze met witte stippen rok en een haarband. Ik zeg dat ze er gezellig uitzien!

En dan barst er een bui los, gelukkig zitten we onder een waterdichte parasol en wachten tot het weer overdrijft. Zo zal het de hele dag gaan, kleine maar felle buitjes die niet al te lang duren. En af en toe piept de zon er doorheen waardoor je vaak een regenboog ziet verschijnen. Ik zet de Westerkerk op foto, de toren ervan wordt ook wel “Lange Jan” genoemd door de Amsterdammers, of “het Westertje”. Anne Frank keek uit op de toren vanuit haar schuilplaats het Achterhuis en is de langste kerktoren van Amsterdam. De kerk stamt uit de 17e eeuw.

We lopen naar het IJ waar we met de pont overgezet worden naar Buikslotermeer. Op de pont is het druk met de vele wandelaars. En gedurende een lange tijd lopen we in de drukte naar het Noorderpark, een stadspark dat in 2014 is ontstaan na het samenvoegen van de aan weerszijden van het Noordhollandsch Kanaal gelegen Florapark en Volewijkspark. Na dit park krijgen we de eerste rust- en stempelpost aan het Barkpad waar gezellige muziek klinkt maar de bankjes nat van de regen zijn. Vlak voordat we er zijn, barst er een felle bui los, wij kunnen nog net schuilen onder een afdakje. Niemand gaat zitten op de natte bankjes op een enkeling na. Wij met onze matjes hebben geen last van de nattigheid en nemen even plaats, even tijd voor een krentenbolletje. Dan zie ik een bekend gezicht, of eigenlijk ziet zij mij eerst. Vanwege de regen kleding en poncho’s herken je elkaar slecht. Het is Hetty die met haar vrienden op stap is. Ik zeg hen gedag en zij lopen weer door.  

Wij gaan na verloop van tijd ook weer verder, we mogen nog 13 km stappen. Het is voor mij gesneden koek, het is de 13e keer dat ik hier loop. Voor Hans is het de eerste keer en hij merkt op dat er veel dames meelopen, die zijn duidelijk in de meerderheid! Misschien vanwege het goede doel, Pink Ribbon die zich inzet voor onderzoek naar borstkanker. We doen een donatie op de Pinkzone, waar allerlei bordjes staan met teksten over borstkanker. Best confronterend, mijn beste vriendin had het en ik heb een paar vriendinnen verloren aan deze ziekte! Mijn nichtje was pas 43 toen zij stierf……

De wijk Kadoelen is ook altijd leuk om door te lopen, er staan mooie huizen en veel tuintjes zijn versierd. Sommige bewoners bieden iets lekkers aan tegen een kleine vergoeding.

Daarna lopen we naar de tweede rust- en stempelpost, Molenwijkpark. Daar is het er enorm druk en kunnen we nauwelijks een plekje vinden. De muziek draait uitbundig en om ons heen zitten vrolijke mensen, echt gezellig! We krijgen nog een snackje mee, een Snelle Jelle die ik in mijn tas doe voor later.

Hierna volgt een minder leuk stuk van de route, maar toch verrassend anders want het saaie stuk langs de snelweg is eruit, we lopen parallel eraan. Toch nog een pluspuntje.

Onze benen beginnen moe te worden en we verlangen naar een rust. De laatste rust- en stempelpost is op het industrie terrein van Zaanstad, de Vredeweg. Ook hier is het enorm druk en na wat zoeken kunnen we toch een plekje vinden. De snack is een vegan appelkoek die best lekker smaakt! Er is gratis koffie, dat pept mij op voor de laatste loodjes. Op naar Zaandam!

Over de brug naar de haven waait het enorm, ik moet mijn pet in de hand nemen want ik ben bang dat ie afwaait. Het zonnetje is tevoorschijn gekomen en de buien blijven achterwege, de binnenstad van Zaandam zit vol met wandelaars die al gefinisht zijn, de terrasjes zijn bomvol! En dan moeten we het minst leuke stuk nog lopen, met een slinger naar de finish. In mijn ogen de minst leuke meters maar ach……we hebben een leuke wandeldag achter de rug! Na de medaille in ontvangst genomen te hebben zoeken we naar een plek om te zitten. Tevergeefs…….er staan véél te weinig bankjes! Dan maar in het gras een finish biertje drinken! We proosten op de goede afloop.

De auto staat vlakbij het treinstation maar dat is nog 2 km lopen. Op ons gemak lopen we daarheen, en drinken nog een bakkie bij de gele M. 

Na een goed uur karren zijn we weer thuis. Dit was weer een geweldige editie van de Pink Ribbon Dam tot Dam wandeltocht! Wel jammer dat het jaartal niet op de (grote!) medaille staat! Hier meer foto’s

Wereldhavendagen wandeltocht 3-9-2022 / 17 km

Vandaag gaan Hans en ik met de metro naar een startlocatie voor een wandeltocht. Want deze is vlakbij maar parkeren kan je er niet en het is vlakbij metrostation Marconiplein dus de keus is snel gemaakt. Nu hebben we allebei al ervaring met deze tocht, ik ga hem voor de 7e keer doen, Hans voor de 5e keer maar hij is altijd mooi en gezellig. Het is de Wereldhaven wandeltocht van BOTU in Rotterdam. Tijdens de Wereldhavendagen worden er in Rotterdam allerlei activiteiten georganiseerd wat met de haven te maken heeft en is altijd heel druk bezocht. Vandaag is het ook heel mooi weer dus wij verwachten veel drukte op de route.

Na het aanmelden voor 17 km vertrekken wij richting Schiedamse weg. Ik weet de route uit mijn hoofd want hij ligt net zo vast als de Rotterdamse tramrails! Ook dit jaar is de route precies zo als andere jaren. Dat vind ik wel een beetje jammer maar in Rotterdam is genoeg te zien en te beleven.

Als we goed en wel op pad zijn heb ik trek in een koffie, die heb ik nog niet gehad vanmorgen en bij de Mac hebben ze heerlijke cappuccino! Dus dat wordt onze eerste stop. Na een km lopen zien we een bankje langs het water en gaan even rustig van de koffie genieten. Het is al warm.

Richting Coolhaven zien we het Erasmus MC dat gesloopt gaat worden, ze zijn al jaren bezig deze af te breken vanwege sanering en asbest verwijdering. Nu verloopt de sloop gestaag en Hans maakt er weer een foto van. Er zijn nieuwe flats gebouwd en kantoren. Het ziet er duur uit en de wijk heet Little C.

Bij het Natuur Historisch Museum maakt Hans een foto van de spreuk op het dak: een doodleuk museum. En ik poseer bij de konijntjes. Of zijn het haasjes? Gemaakt van brons.

Dan lopen we door de romantische tuin en richting het Depot, of door rotterdammers genoemd De Pot. Het is een Collectiegebouw voor het museum Boijmans van Beuningen en staat in het Museumpark. Het is een openbaar toegankelijk kunstgebouw van 15.000 vierkante meter. Op het groene dak is een expositie ruimte, restaurant en een beeldentuin. Vanaf het dak heb je een spectaculair uitzicht over Rotterdam. Het is een gebouw met spiegels aan de buitenkant. Het lijkt op een gigantische bloempot. Mooi of niet, de meningen zijn daarover verdeeld.

Bij de Westzeedijk moeten we oversteken naar De Blaak om vervolgens aan te komen bij het Maritiem Museum. Een vrijwilliger wijst ons de weg, door de drukte is het niet goed te zien. Maar wij kennen de weg. Een bruggetje over naar de Wijnhaven. Daar worden ijsjes uitgedeeld maar alleen aan de oudjes die voor ons schuifelen, wij krijgen niets. Bij de Oude Haven zie ik iets in de boom hangen, een soort kunst en neem er een foto van. Je ziet het niet goed maar het is een mannetje dat hangt in de boom. Bij restaurant Old Bay nemen we even pauze voor een drankje. Een korte pauze want we moeten nog een stukje.

De Willemsbrug is leuk om over te lopen want je ziet de mooie skyline van Rotterdam hier heel goed. Ik maak een foto van het kunstwerk “De waslijn” (1982). Het is een metaal-plastiekvan Auke de Vries en een van de duurste kunstwerken van Rotterdam: 1 miljoen gulden. Het bestaat uit een stalen kabel met aan de scheepvaart ontleende elementen zoals boegspriet en wimpel, die de Willemsbrug koppelt aan een pijler. Het is technisch bijzonder ingewikkeld omdat het door een contragewicht gespannen wordt gehouden en onder de werking van de steeds wisselende wind staat. Aan de lijn hangt ook een bol die op het water drijft en daardoor altijd in beweging is.

En er is veel bedrijvigheid op het water met in de verte de Erasmusbrug.  Dit keer lopen we wel het Noorder Eiland rond, langs het Hulskampgebouw en naar het Prinsenhoofd waar je een mooi zicht hebt op de Erasmusbrug en alle activiteiten op het water.

Over de Koninginnebrug, voltooid in 1929 met vier ronde brugwachtershuisjes met groene daken. Links ervan zie je de Hef, een stalen spoorbrug over de Koningshaven. Het verving de oude spoorbrug in 1927. Met de ingebruikname van de Spoortunnel in 1994 heeft de brug haar functie verloren.

We lopen onder het Poortgebouw door, gebouwd in 1879. Tot 1901 hield de Holland Amerikalijn er kantoor en de gemeente bracht er ook het Gemeentelijk Handelsbedrijf in onder. De Erasmusbrug is een 800 meter lange brug, met een overspanning boven het water van 280 meter en een witte geknikte pyloon van 139 meter hoog. Ook wel “De Zwaan” genoemd. In 1993 is de eerste paal geslagen voor deze brug. Na de brug lopen we naar het Willemsplein waar een en al bedrijvigheid is voor de Wereldhavendagen. We nemen er een frietje bij om naar een demonstratie te kijken van het aanmeren van een P&O veerboot. Een gigantisch gevaarte!

Het krioelt er van de mensen, wij besluiten buitenom te lopen want anders is het “schuifeltje-schuifeltje” en dat is erg vermoeiend! Het begint ook erg warm te worden…..gelukkig weet Hans een waterkraan te vinden, bij de ingang van de fietsers- en voetgangerstunnel de Maastunnel. Het is de eerste tunnel van Nederland en kwam in 1942 gereed op 14 februari tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd geopend zonder feestelijkheden.

Hierna volgt een minder leuk gedeelte van de tocht, er is weinig te zien. Over het Lloydkwartier, een nieuwe wijk in het oude havengebied van Delfshaven. Vanaf de Lloydpier vertrokken de passagiers schepen van de Koninklijke Rotterdamsche Lloyd naar Nederlands-Indië. We gaan even op een bankje zitten om te kijken naar de abseilers van de Euromast, een toren gebouwd ter gelegenheid van de Floriade in 1960 met een restaurant op 100 meter hoogte. In 1970 werd er een Space Tower op gemaakt die je naar 185 meter hoogte brengt voor een spectaculair uitzicht.

We zijn moe door de hitte en er eigenlijk een beetje klaar mee. Maar we moeten nog een stukje door Delfshaven en naar het beeld van Piet Heyn, admiraal van de vloot van de West-Indische Compagnie die op 8 en 9 september 1628 de Spaanse Zilvervloot veroverde in de Baai van Mantanzas. De Spaanse vloot had een lading van 12 miljoen gulden en werd in Delfshaven aan land gebracht.

We passeren de molen genaamd De Distilleerketel. Oorspronkelijk gebouwd in 1727, werd herbouwd verder op het havenhoofd. Er wordt graan gemalen voor warme bakkers. Daarna lopen we de laatste meters naar de finish. Over het dakpark, met 1200 meter het grootste park in Europa. Maar we lopen parallel omdat daar schaduw is. Na de finish nemen we er nog een drankje op om vervolgens terug te lopen naar het metro station. 

Dit was weer een mooie wandeling door mooi, warm en druk Rotterdam! Het verslag van deze tocht kwam mede tot stand door de tekst in het boekje dat wij meekregen, geschreven door Wil van Dam.

 Meer foto’s hier

Heuvelland Vierdaagse 11-8 t/m 14-8-2022 / 4 x 14 km

Na de Vierdaagse in Nijmegen is er een nieuwe Vierdaagse bijgekomen, althans voor mij, de Heuvelland Vierdaagse in Limburg. Ik ken deze Vierdaagse niet, alleen van horen zeggen dat ie zo leuk is! Samen met Syl en haar man gaan we 11 tot en met 14 augustus  14 km per dag wandelen. De weersverwachting is goed, tenminste als je van erg warm weer houdt! Elke dag zou het zo’n 30 graden zijn, en ook heuvelachtig dus per definitie een zware Vierdaagse.

We logeren in het van der Valk hotel Maastricht, tenminste vanaf donderdag. Maar omdat ik woensdag nog moet werken in de ochtend gaan we woensdagmiddag al richting Limburg, naar Stein-Urmond om daar een nachtje door te brengen in een van der Valk.

Dag 1

Donderdag ochtend gaan we dan richting Berg en Terblijt waar de start is van deze Vierdaagse. Voor ons is alles nieuw en ik kijk mijn ogen uit. Het evenement is goed georganiseerd! Het parkeren verloopt prima, er is een groot veld ter beschikking gesteld waar duizenden auto’s op kunnen. Op een terrein voor feestcafe ‘t Vöske staan tafels en stoelen en een tent voor feestelijkheden achteraf zoals optredens van bekende artiesten, jawel! Niet bij ons bekend want ik ken ze niet….

Na het inchecken, we hebben de startkaarten thuisgestuurd gekregen, lopen we al snel in mooie natuurgebieden. We maken een startfoto en iemand van de organisatie maakt er een van ons vieren. Elke dag lopen we een andere richting op. Vandaag gaan we richting Valkenburg en Sibbe. Op iedere 7 km zit een rust en is ook groots opgezet. Vóór deze rust krijg je rond de 4 km een banaan op de route. Het is prachtig en ik kijk mijn ogen uit! Maar wel zwaar met al die heuvels en steenslag paadjes. Ook veel zand- en bospaadjes! En het is druk, deze Vierdaagse is erg populair. 

Ik snap nu waarom. 

Ik moet af en toe echt op adem komen en ik zit hoog in mijn hartslag….en Syl maakt enthousiast foto’s van wat we te zien krijgen. Soms mis ik dingen en loop ik er gewoon aan voorbij.

Zoals de steengroeve en kolenmijn in Valkenburg.

Bij de rust kan je koffie en thee halen met bonnetjes die je vantevoren kan kopen, ook goed over nagedacht. Met vlaai natuurlijk want we zijn tenslotte in Limburg! We zitten ook lekker beschut in de schaduw.

Even bijkomen.

De laatste 7 km zijn zwaar en ook mooi maar mijn aandacht gaat naar het ontbreken van conditie. Het is warm en broeierig en de paden zwaar. Voordat we laatste heuvel op moeten naar de finish eten we nog een ijsje bij een mobiele ijscoman. Hij heeft zijn wagen strategisch opgesteld. Even bijkomen op een hekje….maar dan! De heuvel die we op moeten……ik vind het een berg maar Syl zegt het is een heuvel. Ik neem hem in drie etappes want ik moet elke keer bijkomen. 

Jeetje wat zwaar zeg! Eindelijk kom ik boven met een hoofd helemaal ontploft! Zo rood als een kreeft…..en dat blijft de hele dag en avond zo. Hans meldt ons af en Hans van Syl (hij heet ook Hans om het makkelijk te maken) haalt een frisje voor ons. Het is zoeken naar een schaduw plekje maar dat lukt wel. Dit was mijn eerste kennismaking met de heuvels van Limburg, ik vond het zwaar! Maar wel mooi……en de hotelkamer met airco komt als geroepen!

Dag twee. 

Dezelfde temperatuur en dezelfde start procedure. Nu staan we iets dichter bij met de auto. Wachten op Syl en Hans, aanmelden en gaan. Weer een andere richting op naar Groot-Welsden waar de eerste rust zit. 

Gelukkig heeft mijn hoofd weer een normale kleur, ik heb een doek voor in mijn nek die koud blijft en zo moet het vandaag wel goed komen! 

Al snel dalen we af middels een steil pad dat vol ligt met keien en keitjes, het is lastig lopen. Ik vind een tak onderweg die ik als wandelstok kan gebruiken, dat gaat veel beter zo! Er komt ook een einde aan dit vreselijke pad en lopen we weer over een beter begaanbaar pad. Zo gaat het steeds, er zit veel afwisseling in. Ook in het landschap, ik kijk vaak mijn ogen uit. We lopen langs St. Gerlach, een hotel waar een vriendin vaak naartoe gaat. Ik maak er een foto van en stuur een berichtje naar haar.

De rust horen we al van ver, er klinkt muziek. Wel erg hard en ik zoek een plek in de schaduw, ver van de muziek. Dan zie ik Ruud en Dick, vrijwilligers van RS80 die net vertrekken. Wij nemen een stuk vlaai met koffie…..lekker in de schaduw bijkomen. De route gaat dit keer meer over open vlakten en dus vol in de zon. Een extra water-tappunt komt als geroepen en de lege flesjes worden weer gevuld. De ijscoman staat op een vreemde plek in de volle zon zonder bankjes of iets dergelijks en heeft daarom weinig klandizie. Syl neemt er wel ééntje voor onderweg.

Ongeveer twee kilometer te gaan en dan zien we een café met groot terras. Het is druk en het personeel kan het niet aan maar toch kunnen we een plek vinden in de schaduw. We besluiten hier nog even te pauzeren zodat de laatste kilometers wat makkelijker gaan. En dat klopt! Zonder een al te rood hoofd kom ik aan op de plek waar we gestart zijn en Hans meldt ons weer af. Een frisje drinken na afloop op het plein valt niet mee met de drukte. Gelukkig wacht een gekoelde kamer op ons in Maastricht! Na de douche gaan we in het hotel lunchen op het terras. Jammmiieee…..een heerlijke afsluiting van een mooie wandeldag.

Dag 3 

Vanuit Maastricht rijden we in 8 minuten naar de start. Dit keer kiezen we parkeerplek A en kunnen heel dichtbij de start de auto kwijt. Want tja, we houden van wandelen maar niet van te ver lopen hahaha!

Bij café ‘t Vöske staan heerlijke stoelen en daarin wachten we op Syl en Hans. Niet wetende dat je hier wat moet gebruiken, komt er iemand vragen of we wat willen drinken. Eeeuh…oké, dan maar een cappuccino! Lekker hoor….

Vandaag gaat de route naar Cadier en Keer. Na de incheck verplichtingen lopen we weer dezelfde richting uit en gaan hetzelfde k@#t pad over, je weet wel met die steentjes en keien en steil naar beneden. Maar dan wacht ons een prachtig parcours en kijken onze ogen uit, het fototoestel maakt overuren! Werkelijk schitterend allemaal.

De rust zit op een pruimen boerderij op 7 km. Je kan er pruimenvlaai kopen maar ik houd het bij een pudding-kruimelvlaai. Vanuit de rust lopen we naar Cadier en Keer langs een jeugdgevangenis en de beleidensweg van Christus, uitgebeeld door middel van kapelletjes en een schildering erin langs een slingerende weg naar boven. Hans van Syl maakt kennis met drie dames die het één en ander weten van de omgeving.

Als we bijna bij de finish zijn gaan we nog eventjes zitten bij een café op de hoek ergens in een gehuchtje. Er zijn bijna geen plekken meer in de schaduw. Andere wandelaars verzetten het meubilair naar de schaduw maar dat mag niet van de uitbater! Nou ja dan niet, hij mist daardoor wel inkomsten want ze vertrekken weer. Maar wij hebben een drankje bemachtigd en ook nog een plek in de schaduw! Heerlijk bijkomen zodat de laatste kilometers makkelijker gaan. We zien in de verte mensen lopen in de heuvels, daar moeten wij ook naartoe! En inderdaad, boven aangekomen zien we de parasols van dit café.

Na aankomst bij de finish melden we ons af, drinken een frisje en gaan weer naar de kamer in Maastricht. Douchen en bijkomen en dan op naar de camping van Syl en Hans. Zij hebben ons uitgenodigd voor de barbecue. Heerlijk hoor! Helaas schiet het in mijn rug als ik het bad uitstap. Maar een paar tabletjes helpen mij door de avond heen, en ik krijg een spulletje om op mijn rug te spuiten mee in een spuitbus. 

De camping ligt op de heuvels van Limburg een half uurtje rijden vanaf Maastricht en de weg terug was moeilijk door de vele haarspeldbochten! Maar ongeschonden komen we weer aan in Maastricht, nagenieten van een heerlijke dag en avond en vroeg naar bed voor de laatste wandeldag.

De vierde dag.

Gelukkig heb ik geen last meer van mijn rug dankzij het spulletje uit de spuitbus en kunnen we ons opmaken voor alweer de laatste wandeldag. De auto zetten we weer op parkeerplek A, iets verder weg dan gisteren en als we naar de start lopen komen Syl en Hans er ook aan. Gezamenlijk lopen we naar de start. Het is nog steeds erg warm en we bereiden ons voor op veel gezweet!

Na 10 minuten krijgen we al een banaan maar die neem ik mee voor onderweg.

Er is wel meer bewolking voorspeld….

Vandaag gaan we richting Meerssen waar ook de rust zit op een kerkplein voor de gigantische basiliek van Meerssen. We hebben net een prachtige route achter de rug en hier is het lang zoeken naar een schaduw plek, het is druk! Gelukkig ziet Syl een plekje en is het bijkomen met een koffie en natuurlijk een stukje appel vlaai. Minder lekker dan de pudding-kruimelvlaai maar lekker genoeg. Het zal thuis afkicken zijn van de dagelijkse vlaaien……

In de route zit een steile trap rond een mergelgroeve die makkelijk te lopen is. Zonder trap kom je hier niet denk ik, veels te steil! We zien ook groepen mountainbikers hier. Lastig fietsen met al die wandelaars.

Het foto toestel van Syl maakt overuren, ik leen de plaatjes wel voor mijn verslag. 

Op de route zien we een bordje met: Mariagrot. Het is maar 25 meter van de route vandaan en Syl en ik lopen er even heen. Het is hier heel sereen en mooi, een bedevaartsoord. Pelgrimlopers naar Santiago de Compostela komen hier ook langs, we zien soms de route aanwijzing, een pelgrims schelp.

Net voordat we de heuvel op moeten naar de finish, dezelfde als op dag 1, zien we de ijscoman weer en nemen de tijd voor een lekker ijsje. Hij smaakt heerlijk maar dan moeten we toch echt die berg op. En ja, ík vind het een berg! Gelukkig heb ik er minder moeite mee dan op dag 1 en loop hem in één keer omhoog. We horen de muziek al en het lijkt de Via Gladiola wel maar met veeeeeel minder mensen langs de kant. We worden naar binnen geroepen door de luidspreker en krijgen een roos als beloning. En maken een finish foto van elkaar. Op het plein is het al enorm druk, we kunnen helaas geen plekje in de schaduw vinden maar de zon gaat soms schuil achter een wolk vandaag dus het is uit te houden. Ik heb mijn medaille en oorkonde opgehaald en een speldje voor op mijn tas en kletsen nog even na. Dan is het tijd voor afscheid. Gezamenlijk lopen we naar de auto, Hans en ik rijden terug naar Spijkenisse en Hans en Syl naar de camping. Zij vieren nog een paar weken vakantie. Heerlijk hoor.

Ik kijk terug op een heerlijke wandel vakantie. Het was zwaar door de hitte en het heuvelachtige parcours maar de omgeving was prachtig. Voor herhaling vatbaar!

Syl en Hans bedankt voor de gezelligheid onderweg!

 Meer foto’s klik hier

Vierdaagse 2022 wat een driedaagse werd 19-20-21 juli / 120 km

De Vierdaagse van 2022 is een bijzondere want er wordt maar drie dagen gelopen! Vanwege de te verwachten hitte komt dag 1 te vervallen! Zondagmiddag om 14.00 uur is er een persconferentie waarin dit wordt medegedeeld en de reden waarom. Het is onverantwoord om te lopen vanwege de hitte, meer dan 38 graden!  Het is niet anders, we maken er maar wat van. Want ik ga wel op maandag al naar Nijmegen om mij aan te melden en naar het gastgezin te gaan. Annemieke en Petra rekenen op ons.

Met Syl spreek ik af om op dinsdag de stad in te gaan.

In Nijmegen heerst een gelaten sfeer. Ik meld mij aan, sta ik eerst in de verkeerde rij, en de dame die mijn bandje om moet doen doet het te strak maar ze is onverbiddelijk: ik heb twee vingers ertussen gedaan dus het is goed! Ja, háár vingers! Ik baal als een stekker maar haar collega zei dat ik bij de service desk kon vragen om een nieuwe, wat een gedoe! Het begint al goed……

In het logeer huis is een andere logé haar koffer kwijt! Zij kan dus niet mee lopen dit jaar omdat al haar spullen erin zaten, waaronder ook haar wandelschoenen. Wat jammer!

De andere logees komen dinsdag pas.

Dinsdagochtend voordat ik de stad in ga met Syl, ga ik bij de RWV stand zitten omdat Veronica een doosje Second skin heeft voor mij. Syl en ik gaan wat winkelen en dat is fijn want overal draait de airco! Heerlijk koel. Ik kom in winkels waar ik nog nooit van gehoord heb en ik koop wat snuisterijen. Een speldje voor op mijn hoed en eentje voor op mijn tas. We halen ook een speldje op bij de Tinnen Roos, met 3daagse 2022, een uniek exemplaar! En we gaan een lekker gebakje eten bij Strik! Jammieeee….

Terug gekomen bij de Wedren zie ik Richard en Wilma en hij maakt een foto van ons onder de startboog. Syl maakt een foto van de lege Wedren want hij is tot 12.00 uur open vanwege de hitte en gisteren ging hij ook eerder dicht, om 14.00 uur.

De dag van Wijchen, dag 2 of 1?

En dan breekt de woensdagochtend aan na een heerlijke nacht, ondanks de hitte heb ik goed geslapen. Het is Roze woensdag en trek mijn roze shirtje aan met een witte broekrok en een grote, roze hoed. Met de fiets naar de start, ik heb “late” start dus tussen 7.30 uur en 8.00 uur mag ik weg. Als ik aankom zie ik rijen dik maar ik ga daar niet in staan, ik wacht rustig mijn beurt af op het bankje. Er is een Vierdaagse app maar die werkt niet goed dus ik kijk daar verder niet meer naar. Ik maak nog wel een selfie met die app, leuk met een tekst eronder: Nijmeegse 4daagse 2022. Helaas nu maar een 3 daagse.

Ik ga om 7.39 onder de startboog vandaan, en stap lekker door. Onderweg raak ik aan de praat met een dame, dat vind ik altijd zo gezellig. Ik loop meestal alleen en kan dan lekker mijn eigen ding doen. Als ik toiletten zie neem ik afscheid van haar.

In Alverna is een rust van de RET. Ik ga daar niet zitten want ik had net daarvoor al gezeten maar ga wel Jolanda even gedag zeggen. Zie ik ineens Sjaak, Margareth en Jopie! Zij hadden daar gerust en gaan weer verder. Ik loop gezellig met hen een stukje op totdat ik bij Hans aankom in Wijchen.

Elk jaar staat hij daar om mij aan te moedigen en heeft een lekker drankje voor me klaarstaan: een ijs koffie. Heerlijk even bijkomen op een fijne stoel. We zitten bij de splitsing van de 30 en 40 km lopers, Hans vindt het best druk met lopers. Een dame op hoge laarsjes komt naar ons toe: waar is de splitsing want die heb ik gemist! Jeetje……hoe dan, het staat met koeieletters aangegeven!

Na deze rust verloopt de dag wat moeizaam, ik kan niet goed op gang komen en mijn maag speelt op, ik ben een beetje misselijk aan het worden……als dat maar goed gaat!

De laatste 15 km ga ik bijna elk half uur wel eventjes ergens zitten, ik moet eten maar heb geen honger. Ik zoek een tentje om eten te kopen maar zie nergens iets wat ik kan eten. Dan zie ik een friet tent en koop een broodje kroket. Als ik die bijna op heb, ik eet hem lopend op want ik zie nergens stoelen, krijg ik een appelflap aangeboden op de route. Die neem ik niet want heb net een vette hap op. Jeetje dat is jammer! En weer door!

Bij een wijkgebouw met toilet waar je voor moet betalen twijfel ik of ik een soepje neem maar doe het niet. Wel ga ik naar het toilet voor € 0,70. Gek bedrag maar goed. Er zijn maar twee dames toiletten en een heren met drie pisbakken. Ik bedenk mij geen moment en ga bij de heren met mijn plastuitje, die heb ik niet voor niets meegebracht. De dames in de gang: kijk nou wat zij doet, das handig! Waar koop je dat?? Ik laat het zien en kan snel weer verder.

De rust van RWV zit op de plek waar de Oase vroeger zat, en dat is een punt om naar uit te kijken. De Oase, gerund door Eric en Carla van het W4W forum, is ermee gestopt en RWV heeft spulletjes van hen overgenomen om dit jaar voor het eerst een rust te runnen voor de club. Een fijn idee! En ik ben blij als ik de beach flags zie van RWV……even een relax momentje in de schaduw, het is behoorlijk warm en ik krijg lieve aandacht van Astrid en Sandra. Ik vind dit erg fijn. Vanaf hier is het nog 9 km tot de finish.

Ergens op de route zie ik Aike met haar camper. Ik werd door Syl gebeld dat zij daar zit dus daar kan ik ook nog even pauzeren. Vanaf daar is het overleven naar de finish. De route is mij bekend. Het saaie stuk naar de sluis is omgelegd, we lopen nu door een straatje waar iemand misschien wel 1000 beelden heeft staan. Het zal je buurman zijn!

Dan door het Waterkwartier, de Kanaalstraat, de Waalkade waar de etensluchten mijn maag teisteren, de Hertogstraat en het feest op het Faberplein. Allemaal leuk maar ik ben blij dat ik er ben ! Om half 5 meld ik mij af. Ik zoek naar wandel vrienden op het Julianaplein maar ik zie niemand dus dan maar naar het logeer huis. Daar neem ik een drankje en ga snel daarna douchen en relaxen voordat we aan tafel gaan. We eten weer heerlijk, Mees heeft spinazie wraps gemaakt. Yolande en Marco zijn inmiddels gearriveerd. Marco loopt de 50 km voor KiKa en Yolande loopt ook de 30 net zoals ik.

Na het eten ga ik meteen naar bed, ik ben zó moe! Door de hitte en de misselijkheid geen fijne dag geweest maar ik mag wel door naar dag twee, de dag van Groesbeek!

Dag 3, maar eigenlijk dag 2 van Groesbeek

Ik sta fris en fruitig op na een goede nachtrust en ik trek een oranje hemdje en een broekrok met bloemetjes aan. Ik stop nog snel een poncho in mijn tas want het weerbericht is niet fijn: veel kans op regen, de temperatuur is  10 graden minder! Ik heb geen jas bij me maar dat is ook niet nodig blijkt later.

De “vroege” start is van 6.45 uur tot 7.15 uur maar ik ga weer niet in de rijen staan. Om 7.14 uur ga ik naar het begin van de rij wachtenden die op de late start wachten en ik vraag of ik gescand kan worden. Dat kan en om 7.15 uur precies start mijn wandeling.

Dezelfde route door Nijmegen naar Malden. Na 15 minuten loop ik naast een dame die met haar broer aan de wandel is, Pieter en Corine. Een gezellig gesprek volgt. En al kletsend lopen de kilometers onder de voeten door, eigenlijk ongemerkt. Ik neem in Malden afscheid want dan heb ik precies 2 uur gelopen. De Eneco rust staat er helaas niet meer, dan maar iets anders zoeken en ik zie een heerlijke rieten stoel met kussens  langs de route bij mensen in een tuin. Heerlijk bijkomen! 

Ik krijg een telefoontje van René dat hij met Mark ergens zit maar ik kan hen niet vinden. Wat jammer. Dan maar alleen een kopje koffie drinken. En wat eten want ik had gisteren ook te weinig gegeten.

Bij de kerk van Mook stop ik even om een kaarsje te branden voor Marina. Ik krijg een kaarsje en de vraag: draagt u iemand mee in uw hart? Ja! En ik krijg twee kaarsjes…

Natuurlijk komen de waterlanders weer en neem mijn momentje in de banken om aan Marina te denken. Komt er een man naar me toe en vraagt waarom ik zo geëmotioneerd ben en wat de reden is dat ik hier kom. Hij is journalist van De Gelderlander en is hier om bijzondere verhalen aan te horen. Voor een stukje in de krant wil ik dat wel vertellen. Ik vertel hem over Marina, het verhaal is wel bekend. Door haar loop ik nu elke Vierdaagse in Nijmegen!

Hier is de splitsing van de 30 km. Het is een lang recht stuk. Wel mooi hoor, onder de bomen. Ik doe mijn muziek oortjes in. Even later zie ik ineens Els voorbij komen! Gezellig kletsend lopen we richting Groesbeek en het gaat druppelen…..nee hè? Ik laat mijn poncho in de tas zitten maar als we in Groesbeek aankomen stroomt het van de regen en komen de 40 km lopers voorbij. Het is drúk! En nat! Ik neem afscheid van Els omdat zij in Groesbeek een rust heeft van wandelclub Marijke waar zij lid van is en ik loop door. Op de Zevenheuvelenweg stop ik toch maar om mijn poncho aan te doen, is het niet tegen de regen dan wel tegen de kou want het begint ook af te koelen en te waaien!

Tegenover de Canadese begraafplaats zit RWV en dat is mijn laatste echte rust. In Berg en Dal staat Fred op mij te wachten want hij wil de laatste 5 km met mij samen naar de finish lopen. Hij beschrijft zijn plek: bij een witte boog over de weg en bij parasols met Veltins erop. Net voordat ik die weg oploop zie ik Aike bij haar camper maar ga niet bij haar zitten, ze maakt nog wel een foto van mij. Later zie ik dat ik in de vierdaagsekleuren loop, een groene poncho met een oranje shirtje eronder.

Bij de witte boog zie ik Fred in eerste instantie niet en ik loop terug. Gelukkig zie ik hem wel ineens. Ik krijg een biertje en Fred regelt een bankje voor onder de parasol, het regent nog steeds! We lopen samen naar Nijmegen. Wat een feest! En dan zie ik opeens Pascal lopen! Ook erg leuk om hem weer te zien! Feestend lopen we de Witte straat in en de Rode straat en dan zijn we alweer bij de finish aangekomen. Wat ging dat snel deze dag, ik ben nog nooit zo vroeg binnen gekomen!

Fred gaat mee naar het afmeld hokje en maakt een paar foto’s. Het is inmiddels droog en dan krijg ik een telefoontje van Syl: waar ben jij? Op de Wedren! Ik ook!! Gezellig samen nabieren op het Julianaplein. Ik heb heerlijk gelopen vandaag ondanks de regen! Op naar dag 3…..of is het 4? De dag van Cuijk….maar de 30 km komt daar niet.

Dag van Cuijk de finale

Mijn outfit van vandaag is hetzelfde als de afgelopen 3 jaar: een shirtje met de foto van Marina en een zwart broekje en een hoedje. Ik fiets weer naar de start en mijn fiets zet ik bij het speeltuintje neer, vlakbij de start. Nu heb ik weer late start en weer ga ik niet in de rij staan maar wacht totdat de rij minder is en kan om 7.35 starten, heerlijk!

Na een paar kilometer spreekt een dame mij aan over mijn Goudenkruisdragers badge. Ze vraagt hoeveel keer ik gelopen heb en we raken in een gezellig gesprek. En dan zie ik vier dames uit Friesland die er leuk uitzien en ik spreek ze aan omdat ik het er zo vrolijk uit vind zien! Een zelfgemaakte rok van de Friese vlag en een rood shirtje….erg leuk! En het is zo gezellig dat de kilometers vanzelf onder de voeten door lopen.

Na de Hatertse brug neem ik afscheid want ik heb zin in een bakkie met puddingbroodje. Want ik moet eten…..

Helaas, geen stoeltjes meer maar even verderop zit een groepje met een vrij stoeltje en ik vraag of ik even mag zitten. Nou, de dame was eerst terughoudend omdat ik geen lid was van de vriendenclub. Maar als er iemand van de club aankwam moest ik gaan…..oké. Niet erg gastvrij maar goed ik mocht wel zitten!

Na deze korte stop ga ik verder en bij St.Walrick neem ik ook even een koffie met taartje natuurlijk want hè…..er moet wel gegeten worden! Ik zit naast een man die er erg bleek uitziet en vraag of het wel met hem gaat? Nee zegt ie, ik voel me zo beroerd! Gisteren had hij buikloop en vandaag was het al niet beter maar stoppen was geen optie zei hij want het was zijn 42e keer! En hij loopt weer verder. Ik hoop dat hij de finish haalt!

Ik krijg een telefoontje van Sjaak: waar ben je, volgens mij loop je 200 meter voor ons. Ik heb de app aangezet vandaag en Hans appte me dat hij het deed! Wat leuk.

Ik kom aan de praat met een man uit Arnhem die met zijn broer voor de zesde keer hier loopt. En dat is ook erg gezellig. En dan appt Sjaak dat hij bij de RET rust zit in Overasselt. Even later kom ik daar ook aan en ik neem afscheid van de mannen. Met Sjaak loop ik verder. In de kerk van Overasselt ga ik samen met Sjaak een kaarsje branden voor Marina en daarna gezellig kletsend over de dijk van Overasselt naar Heumen waar de splitsing is van de 30 km. Ook weer een nieuw stuk voor mij. Op de dijk zwaai ik naar de mannen uit Arnhem, zij hebben daar een pauze.

De dijk is lang, maar als je met iemand loopt te kletsen heb je er geen erg in en zo komen we aan in het plaatsje Heumen. Sjaak haalt even water voor me en dan weer door naar Malden! En dan zie ik Jan ineens lopen! Hij loopt dit jaar voor de 40e keer! En ook Andries is van de partij! In Malden is de rust weer van de RWV, ik zie de vlaggen al in de verte. Jeetje wat is dat snel, we zijn al in Malden…..en ik neem afscheid van Sjaak die bij de KWBN rust op de anderen wacht.

Na een heerlijk lange rust ga ik weer verder, ik ben eigenlijk veel te vroeg! Ik maak er een feestje van en op de helft ga ik nog even bij een stand van het Radboud ziekenhuis zitten, ik krijg een flesje water. Maar ik moet ook plassen en zie nergens toiletten! Ik ga parallel lopen en zie een huis waar stoeltjes buiten staan en vraag daar aan de dame des huizes of ik naar het toilet mag. Gelukkig zei ze geen nee!! Opgelucht ga ik verder het feestgedruis in en even later zie ik Hans ineens staan. Of hij zag mij eigenlijk, hij herkende mijn hoedje! Na een knuffel ga ik weer door……tot ik bij de finish ben. Nog nooit zo vroeg, het is pas half vier! Vlakbij de aanmeldhokjes staan Margareth en Jopie en blijf even kletsen. En dan komt Syl ineens aangelopen!! Wat gaaf!! En ook de mannen uit Arnhem zie ik aankomen. Samen lopen we naar de 30 km stands om onze beloning in ontvangst te nemen. We maken foto’s van elkaar en ik vraag hun namen. Ben uit Arnhem en Wil uit een andere plaats, vlakbij Arnhem. Ik neem afscheid en zeg: tot volgend jaar! Zou leuk zijn hen weer te zien…

Op de Wedren ga ik met Syl naar het Julianaplein via de roze brug. Oef…….trap op en trap af, dat valt niet mee na 3x 30 km! Hans is er nog niet maar na 10 minuten zie ik hem ineens voorbij lopen! Er is geen zitplaats voor hem en we blijven ook niet zo lang.

Ik neem afscheid van Syl, zij gaat nog feesten bij Wipneus en Pim omdat haar Hans later komt. Wij gaan naar Petra en Annemiek en drinken daar nog een drankje. Yolande is er ook nog, Marco is de stad in want hij gaat morgen nog de dag van Elst lopen met een vriend.

En dan is de week ten einde gekomen. Een week van vreugde en verdriet. Wel jammer dat het maar drie wandeldagen waren maar het was een juiste beslissing! Dankzij de second skin van Veronica maar twee kleine blaartjes rijker en een blauwe teen vertrekken we weer naar Spijkenisse. 

Nu lekker uitrusten en vakantie vieren! Tot volgend jaar met hopelijk een volledige Vierdaagse

 Foto’s

Amersfoortse Tweedaagse 24-6 en 25-6-2022 / 2 x 30 km

Dag een

De Amersfoortse zit er weer op maar wat heb ik afgezien! Voor het eerst loop ik 2x 30 km (voorheen altijd 2 x 40 km) en Hans en ik logeren bij van der Valk in Leusden. Hans loopt niet mee, 30 km vindt hij te ver maar hij brengt mij naar de start in Amersfoort bij het startbureau aan de Gasthuislaan waar al jaren de start is van deze tweedaagse. Eindelijk kunnen we weer, na twee jaar door Corona uitgesteld en het zal mijn 11e editie worden. Eigenlijk twaalf maar de laatste keer in 2018 viel ik door ziekte uit.

Zoals gezegd is dit de eerste keer op de 30 en ik mag later starten. Om 8.00 uur komen we aan bij het sportpark, Hans rijdt door naar het hotel om mij na de finish weer op te halen. Nog even aanmelden, toilet bezoeken en ik kan op pad. De route is bekend, stukje door de bebouwde kom. Even loop ik verkeerd want een pijl is niet geheel duidelijk en loop een dame achterna. En dan hoor ik mensen mij roepen: “dames!!!” Oeps…..dat gaat al goed.

Dan richting tennisbaan, de bossen in en de loop/fietsbrug over verder door de bossen. Ik loop een beetje in mijn eigen wereld tot ik Carla tegenkom. Gezellig kletsend lopen we samen op. Zo gaan de kilometers ongemerkt en komen we bij de eerste rust, dezelfde als altijd bij de Stoeterij. Ik zie een man aanstalten maken om weg te gaan en loop snel naar hem toe om zijn stoeltje te bemachtigen, gelukkig is hij met een dame die ook weggaat dus jippie, we kunnen even zitten. Ik verlang naar een koffie! Na de koffie gaan we het militair terrein weer op. Dit is ook al jaren een onderdeel van de route. Ik zie Syl, Gery en Carola voorbij komen en we zeggen hoi en dag tot ziens. Zij lopen de 40 km, de bikkels!

Op het militaire terrein is het fijn lopen met die brede paden en zonder verkeer zoals fietsers en auto’s. Wel heuvelachtig soms en ik moet flink de beenspieren aanspreken, ik ga als een slak. Carla moet inhouden voor mij maar ze klaagt niet.

We stappen door om via Vliegveld Soesterberg bij de volgende rust aan de komen, ook een bekende plek: Vliegdorp, een sportkantine. Ik zet een helicopter op de foto die ze op een paal hebben geplaatst maar helaas is die mislukt. Bij deze rust vul ik ook weer mijn flesjes en krijg een gouden tip van iemand om het water goed in de fles te krijgen, de kraan zit te dicht bij de wasbak. Blij dat ik twee flesjes heb want het is warm en benauwd, ik verlies heel wat vocht! Hier zie ik een paar bekenden, zoals Sjaak, André en Ilonka.

Na deze rust vervolgen we de route die niet al te spannend is of mooi. Ik maak dan ook weinig tot geen foto’s.

Zoals altijd tijdens de Amersfoortse begint het ook nu weer te druppelen. Ik heb een poncho bij me die even aan gaat maar het is niet echt nodig. Later wel, op 23 km breekt de hemel open! We schieten de bosjes in om de regen kleding aan te doen! Bellen verschijnen op de plassen maar na 15 minuten is het alweer voorbij en druppelt het na. Als we na 25 km bij de laatste rust aankomen gaat Carla alleen verder. Zij moet nog met het OV naar huis in Rotterdam.

Deze rust ken ik niet, Heinde en Ver heet het. Later hoor ik, dat ze aan het eind van de dag dicht gingen om klaar te staan voor de avond gasten!!

Hier neem ik niets, het is zo druk! Maar wel even lekker bijkomen op een gewone stoel. Ik vul mijn flesjes bij en vertrek weer voor de laatste 5 km. Helaas hebben ze die met elastiek gemeten want het was 7,5 km afzien! Onwijs saai doordat het lange, rechte stukken waren dus niets te beleven. En helaas in mijn uppie en zonder afleiding. Hans stuurt nog een appje met een foto: “dit is je beloning”…..een heerlijk bad! Daar denk ik dan maar aan en langzaam maar zeker komt de finish in zicht! Het laatste stukje is bekend, de Dorresteinse weg waar maar geen eind aan lijkt te komen. Dan zie ik Hans staan en weet ik dat ik bij de finish ben, eindelijk! Ik meld mij af en zeg dat ik de vernieuwde route niet bijster mooi vond! En dat de gemeten afstand niet klopt want ik heb er 32,5 km op zitten! Hans haalt een biertje voor me en kom een beetje bij….

Dan is het nog 10 minuten rijden naar het hotel en mijn bad, heerlijk!

Bij het diner had ik gerookte zalm vooraf, een mixed grill (te veel voor mij) en een dame blanche als toetje. Genoten!

Dag twee

Er is een misverstand over het ontbijt. Als we om 7 uur naar beneden gaan wordt er gezegd dat het pas om 7.30 uur open gaat. Een ander groepje wandelaars is daar niet van gediend en laat dit luidruchtig merken. De leidster van de groep gaat de eetzaal binnen maar wordt gesommeerd naar buiten te gaan, ze zijn nog niet klaar! Oké…

Dan maar iets later ontbijten, ik hoef toch niet zo vroeg te starten.

Om 8.15 uur meld ik mij weer aan op het sportpark en vertrek meteen. Weer is de route bekend en het eerste stuk is wel aardig, door een parkje. En dan gaan we de weg onderdoor, richting Dodeweg! Pfff….neeeee…..dit stuk zat ook op het einde van dag 1! Suuuuuper saai….nou ja verstand op nul en blik op oneindig! Zo gaat dat tot de rust bij Bergzicht na 10 km en weer moet ik een teleurstelling verwerken want ze zijn dicht! Er is wel een tentje geopend waar een lange rij voor de koffie staat. Nou bedankt ik ga wel op een bankje zitten waar net een plekje vrij komt maar ik neem niets. Bij de Pyramide is de officiële rust maar dat is pas op 12 km en ik wil nu zitten! Ik krijg een appje van Syl die zegt dat daar wel koffie met gebak is…

Na de rust de “berg” op richting de Pyramide van Austerlitz. Dat is wel mooi maar zwaar lopen over puin paden. Niet echt bevorderlijk voor je voeten! Ik voel dat de blaar op mijn linker hak weer terugkomt en het is afzien geblazen.

Op 15 km ongeveer loop ik samen op met Bert en zijn vrouw uit Emmeloord. Heel gezellig kletsend gaan de km’s ongemerkt voorbij. Bij de volgende rust, we hebben er nu 20 km op zitten, gaan Bert en zijn vrouw naar Eldorado, een theehuisje in plaats van de officiële rust bij v.v. Woudenberg. Ik ga mee en dan zie ik opeens Sjaak en zijn gezelschap. Wat leuk! Ik ga bij hen zitten en bestel een soepje want ik verlies heel wat zout door al dat zweten! Hij is erg lekker!

Na de rust gaan we gezamenlijk verder en ik ben blij met de afleiding. Want gezellig kletsend heb je geen erg in de saaiheid van de route. Ik krijg nog een gouden tip van Jopie: op een saaie weg moet je die voor jezelf in gedeeltes “knippen”. Neem bijvoorbeeld die lantaarnpaal, en als je daar bent het volgende object en zo verder. Super tip!

Vanaf Eldorado geeft de routebeschrijving aan dat het nog 5 km is naar de laatste rust bij YMCA maar dat klopt niet gezien de tijd die we er over lopen. Dat contstateert Margareth en ik denk dat ze gelijk heeft want ik vind het ook allemaal wel erg lang duren! Ik ben het nu wel erg zat en dan…..eindelijk zien we het terrein van de YMCA opdoemen met de laatste controle knipjes. Er is zowaar nog plek om te zitten, we maken er dankbaar gebruik van! 

De routebeschrijving zegt dat het nog 5 km is naar de finish maar dat klopt ook al niet, het is minder. Althans voor mijn gevoel zijn we snel bij de fiets/loopbrug van dag 1. Nu weet ik dat het niet meer zo ver is en ik ben blij dat het er bijna op zit en ik lekker in bad kan om te relaxen!

Sommige gedeeltes zijn mooi maar veel ook niet, ik maak dan ook geen foto’s vandaag. De enige foto die ik heb van vandaag is die Hans maakt als ik samen met Sjaak aankom bij de finish. Ik krijg mijn verdiende “cijfertje”……een twaalf maar moet eigenlijk een elf zijn, dat komt wel goed denk ik. Ik neem afscheid van Sjaak en zijn gezelschap en ga met Hans terug naar het hotel om op het terras daar een biertje te drinken. Wij logeren er nog een nachtje.

Bij het diner had ik vooraf een soepje, kabeljauw pannetje (heerlijk!) en als toetje een hangop, ook erg lekker! Zondagochtend nog een ontbijt hier en dan terug naar huis!

Ik kan weer meer dan 60 km bijschrijven want dag 2 is ook met elastiek gemeten, 31,2 km! Op naar Nijmegen!

Foto’s o.a. van Sjaak en Sylvia