Westerborkpad 14-9-2020 / 27 km

Centrum Nijkerk bij het Waagplein

Vandaag een route gelopen van een van de vele themapaden, het Westerbork pad. Dit is een LAW van 342 km. Je kunt dit pad in etappes volgen en vandaag ga ik met mijn wandelvriend Fred de etappe Nijkerk-Harderwijk lopen, althans dat is de bedoeling maar zoals vele plannen die gewijzigd kunnen worden, wijzigt ook dit plan. Wil je meer weten, lees vooral verder!
Dit pad volgt het spoor van de jodenvervolging in WOII. Het is bedacht door Jan Dokter die het ter nagedachtenis van zijn twaalf gedeporteerde familieleden gelopen heeft en met hulp van o.a. de KWBN er een officieel lange afstandspad van heeft gemaakt. De opening van dit pad was op 27 januari 2012. Het is het verhaal van de familie Pakkedrager en 102.000 andere Joodse slachtoffers. Onderweg kom je allerlei monumenten en plaatsten tegen waar al dit verschrikkelijks heeft plaatsgevonden. Dat wordt beschreven in het bijbehorende boekje van wandel.net en ik heb dit ook voor deze gelegenheid aangeschaft. Ik ben van plan om de route helemaal te lopen. De proloog heb ik al twee keer eerder gedaan, een route van 6 km door het centrum van Amsterdam tot aan de Hollandsche Schouwburg.

Het  monument in Nijkerk

Op 14 september spreek ik af met Fred om vanaf zijn huis naar Nijkerk te rijden. Het beloofd een warme dag te worden, zo’n 27(!) graden dus een korte box en shirtje aan. Ik rij om 06.30 uur in het donker naar Rotjeknor en het is licht als ik bij Fred aankom. Als we weg willen rijden ontdekt Fred dat hij zijn mondkapje is vergeten.....Om 7.15 uur rijden we naar Nijkerk.
In Nijkerk begint de etappe die beschreven staat in het boekje. En al snel lopen we de verkeerde kant op, het is een kwestie van goed lezen en kijken naar de aanduidingen, een rood-witte sticker met een stukje prikkeldraad. Enniewee......we lopen een klein heen-en-weertje. Maar ik moet ook (weer) vreselijk plassen dus gaan we op zoek naar een gelegenheid. Bij Bakker Bart zijn we welkom voor een bakkie koffie, de eerste rust hebben we na een half uur onderweg te zijn!

Uitdragerij!!! In een klein heuptasje

Na een rondje door Nijkerk, lopend over het Waagplein en langs het gemeentehuis en de haven, komen we in wat opener gebied. En de spoorlijn blijft een onderdeel van de route waar we dan ook vaak langs moeten lopen. Onderweg hebben we de grootste lol maar hebben we ook serieuze gesprekken waardoor de kilometers ongemerkt onder de voeten doorlopen. In Nijkerk staat een monument waar we even bij stilstaan en nemen er foto’s van. Het herinnert aan de 48 vermoorde Joodse inwoners van Nijkerk. Er zitten drie druppels in, de grote druppel is de sleutel van de vroegere synagoge in Nijkerk, de tweede druppel is met opzet leeg gelaten en symboliseert de verdwenen Joodse gemeenschap, de derde druppel bevat een kleine sleutel die staat voor de toegang op een hoopvolle nieuwe toekomst. Deze informatie komt van Danyell.
Bekijk het verhaal bij dit monument op: www.4en5mei.nl/oorlogsmonumenten/getuigenverhalen
Na zo’n 11 kilometer komen we een picknick bankje tegen en hebben nu wel weer even zin in een rust. Even de benen van de grond en wat eten en drinken, het begint al aardig warm te worden! Ik laat zien wat ik allemaal in mijn heuptasje heb en Fred valt om van verbazing en maakt er een foto van.

We komen allerlei mooie dingen tegen zoals een kraampje bij een huis met leuke producten zoals kaarten, bloemetjes en pompoentjes. Een leuk uithangbord met een gave tekst waar we al grappend en grollend foto’s van maken. Een reclamebord met mijn meisjesnaam erop: Brouwer. We lopen langs het beeld van de weduwe. Het beeld op het herdenkingshof is gericht op de Oude Kerk, vanwaar de mannen werden weggevoerd. Op 2 oktober 1944 werd het dorp Putten omsingeld door de Duitse bezetter. Als vergelding voor een kort daarvoor gepleegde aanslag, brachten de nazi’s 660 mannen vanuit Putten naar kamp Amersfoort. Lees meer op de site: www.oktober44.nl
Na enige tijd lopen hebben we zin in een lekkere rust, het is inmiddels lunchtijd en in de verte zien we een uitspanning met een Heinekenbord. Helaas is het restaurant en de restauratie dicht. Na deze teleurstelling ploffen we neer in de schaduw op een bankje op het station Putten. Af en toe razen de sneltreinen voorbij met behoorlijke snelheid, je moet oppassen niet meegezogen te worden. Op het station is een waterkraan, heerlijk om mijn waterflessen te kunnen vullen en daar ben ik wel dankbaar voor, het is zulk dorstig weer!!
Bizar, vanaf dit station zijn zoveel mensen vervoerd naar hun ondergang, ik krijg ondanks het warme weer kippenvel ervan......

Fred Googled even naar een restaurant in de buurt, mijn telefoon is alweer leeg. Wat blijkt? Er zit iets op de route naar Ermelo! Maar als we goed en wel 10 minuten op weg zijn, komt Fred erachter dat zijn telefoon nog op het station achtergebleven is. Wij terug....... Fred is eerder op het station als ik, en ik blijf even staan kijken. Ik merk dat hij nog steeds aan het zoeken is en ik loop ook naar het station en het bankje waar wij net zaten. Ik zie de telefoon meteen liggen en ik zeg nog droog: “daar ligt hij toch?”
De twee jongens naast de bank hadden hem ook niet gezien, hij ligt op het randje van de zwarte leuning, de telefoon is ook zwart......eeeuhh.....Specsavers?
Eind goed al goed en we kunnen weer verder, op naar de lunch!
Die vinden we bij kasteel Vanenburg. Een prachtig gebouw met aan de achterkant een mooi terras. Kasteel Vanenburg fungeerde in 1942 als huisvesting voor Joodse mannen die onder toezicht van de Heidemaatschappij dwangarbeid moesten verrichten: langs het IJsselmeer moesten weilanden geegaliseerd. Er zijn geen overlevenden meer die erover kunnen vertellen. Het kasteel fungeert nu als hotel en restaurant. De tuin wordt mooi onderhouden, echt prachtig om te zien. Je kunt ook om het kasteel een wandelingetje maken, als het regent hangen de paraplu’s aan het begin van het pad klaar. Dat moet je niet doen in Rotterdam, dan zijn ze zo weg!

Paraplu's bij Vanenburg

We kiezen allebei voor een soepje die heel sjiek opgediend wordt: met een theepot! Geweldig om te zien. De soep was heerlijk. En alles komt toch in drieën? Want Fred slaat zijn biertje over de tafel! Boekje nat, telefoon en fototoestel nat........

We besluiten tot Ermelo te lopen want het is vanaf Ermelo nog 7 kilometer naar Harderwijk en het is eigenlijk te warm en het is al 4 uur! Tot Ermelo is er niet zo veel te beleven, het is eigenlijk een lange rechte weg, grotendeels langs het spoor en langs de Groevenbeekse heide die al uitgebloeid is. Ik vertel Fred over de weegbree en de brandnetels en dat die ene vlinder een dagpauwoog is. Onderweg houden we nog even een pauze op een boomstronk in de schaduw waar de treinen voorbij razen.

Bij station Ermelo is een restauratie waar we wat te drinken en eten halen, we moeten nog ruim een half uur wachten op de trein terug naar Nijkerk. We hebben er 27
km op zitten! Na 11 minuten treinen met een mondkapje op komen we aan in Nijkerk en daar staat de auto geduldig te wachten. Fred stuurt ons weer terug naar Rotterdam waar mijn koets staat. Een half uurtje later kom ik zonder files thuis in Spijkenisse.
Fred, bedankt voor het lachen en de serieuze gesprekken, ik ga zeker nog een keer een etappe samen lopen!
De route is goed aangegeven maar de beschrijving heb je wel af en toe nodig. Het is fijn dat je de informatie over de monumenten e.d. erbij hebt. Als ik weer fris gedoucht op de bank zit denk ik terug aan deze dag en dat we al 75 jaar in vrijheid leven en dat ik daar heel dankbaar voor ben! Al is de situatie waarin we nu leven ook niet normaal (coronaregels e.d) we leven niet in een oorlogssituatie......

meer foto's klik hier

De gehele route is 342 km