Ik loop het hele jaar door wel wandeltochtjes maar echt lang zijn die niet. Hooguit 15 tot 20 km. Dus wordt het wel eens tijd om wat meer meters te gaan maken! Vorig weekend heb ik 2 x 30 km gelopen en dat ging best goed! Vandaag ga ik met Annika een route van 30 km vanuit Renswoude lopen, de Grebbevallei tocht.
Het is meer dan een uur rijden naar de start, en een paar minuten over 8 arriveer ik bij de startlocatie. Er is parkeer ruimte genoeg! Een klein stukje lopen naar de start en daar tref ik Annika al, die op mij zit te wachten. Na het inschrijven blijven we nog even zitten want ik moet bijkomen van het autorijden, dat doe ik niet zo vaak meer…..
De route staat beschreven op 1,5 A4 papier…..ow jee, ik denk dat er veel lange wegen in zitten. Nou ja we zien het wel. Het weer is niet echt om naar huis te schrijven, miezerig en af en toe winderig maar al kletsend slaan wij ons er wel doorheen. We hebben elkaar lang niet gezien dus gespreksstof genoeg!!
Na een paar km komen we aan in het plaatsje Renswoude en een plaatsnaambord gaat met mij op de foto. We zien even verderop het kasteel van Renswoude, wat een prachtig gebouw! Bij een bruggetje vragen we een dame die met haar kleinzoon wandelt of hij een foto van ons kan maken. Zij lopen de 15 km route. De foto is leuk geworden, want een brugmomentje mag niet ontbreken in een wandeltocht.
De eerste rust is op ongeveer 6,5 km denken we. Ik ben vergeten om mijn tracker aan te zetten. Maar qua wandel tijd zal het wel kloppen, ongeveer 1,5 uur gelopen. Het is camping de Kleine weide waar we koffie en thee met een koek kunnen kopen. De koffie smaakte heerlijk, geen lauw en slap Haags bakkie! Hier knapt een mens van op!
Margriet komt hier ook even pauzeren, zij woont vlakbij in Ede dus voor haar een thuiswedstrijd. We zien haar niet meer de rest van de tocht want zij loopt een stuk sneller dan wij.
Na de rust lopen we weer grotendeels door de natuur en over graspad en dijkjes, de zogenaamde Grebbelinie langs het Valleikanaal. Ook een stuk van wel 1,2 km door huizenhoog gras, er komt geen einde aan! Af en toe lassen we een pauze in om goed om ons heen te kunnen kijken want het is hier prachtig, maar ook om op adem te komen, in mijn geval! Dit is echt intensief omdat je goed moet kijken waar je je voeten neerzet. Als we langs een boerderij lopen, zien we een mogelijkheid om te rusten op een bankje dat verdekt staat opgesteld. Even bijkomen hoor! Ik maak een foto van Annika, het bankje staat ook voor een mooi schilderij van de Dikke Dames.
Hierna lopen we langs een weg waar de auto’s af en aan rijden die de vouwen uit onze broek rijden, zo hard! Dit loopt niet fijn maar uiteindelijk komen we weer in mooie natuur en lopen we over een voormalig treinspoor over een dijk. De tweede rust komt als geroepen, bij een eeuwen oude boerderij. Hier wachten we de flinke bui af en eten onze lunch op. Een cappuccino uit de automaat, betaald met een QR code. Krijg ik ineens een telefoontje van Annika die naar de WC was gegaan. Ze zit opgesloten! Blijkt het een heel ouderwets slot te zijn, aan de binnenkant zit een ring waarmee hij opengaat. De beheerder zegt dat dit al 300 jaar zo gaat! Pff dat was schrikken😝
Daarna lopen we richting de linie dijk en de loopgraven. Wij lopen door deze loopgraven verder en verwonderen ons over de geschiedenis ervan…..want er zitten ook schietgaten in en schuilplekken. We denken aan de tegenwoordige tijd waarin wij leven met een oorlog zo dichtbij, in de Oekraïne.
We komen aan in Scherpenzeel, de woonplaats van onze wandelvriend André die op dit moment met zijn wandeltocht van 80 dagen rond Nederland bezig is voor Spieren voor Spieren. Om geld op te halen voor het onderzoek bij kinderen met een spierziekte. Daar is veel geld voor nodig en hij heeft al meer dan € 16.000 opgehaald!
Hier hebben we even een stuurloos momentje want we zien geen pijlen meer. Het is overigens uitstekend gepijld met roze pijlen die je al van veraf kan zien. Maar nu even niet, en we raadplegen Google maps. Maar we zitten goed en lopen weer verder.
Tussen Scherpenzeel en de volgende rust moeten we weer langs een autoweg lopen wat heel onrustig loopt. In de verte zien we drie dames die we in het vizier houden want zij lopen ook de 30 km. Eindelijk mogen we weer een grasdijk op en passeren een sluisje en een kruis ter herinnering aan een fusillade in 1945. Bij de provincie weg die we moeten oversteken zit een café restaurant waar we de drie dames zien zitten maar wij gaan door tot de laatste rust bij Camping de Grebbelinie. Hier halen we een frisje en gaan buiten zitten. Er zitten nog een paar wandelaars en een van hen zegt dat het vanaf hier nog maar 3 km is. Maar dat klopt niet, het is nog 6 km!
Het laatste stuk gaat over de Slaperdijk en een fietspad en soms moeten we opzij springen voor een paar fietsers. Als we bijna bij de finish zijn passeert een fietser ons die vraagt of wij soms de Grebbelinie tocht aan het lopen zijn. Want hij is de pijl ophaler. Hij zegt het is nog ongeveer 1,5 km en dan zijn jullie bij de finish. En dan zien we inderdaad de startlocatie opdoemen en kunnen wij ons afmelden. Na een praatje, een stempeltje en een vaantje stappen wij weer op en nemen afscheid van elkaar: tot in Nijmegen! Het was een heerlijke wandeling samen en een goede training geweest! Na een goed uur rijden kom ik weer thuis in Spijkenisse en geniet na van een heerlijke dag.
Deze route was goed uitgezet, veel natuur en geschiedenis onderweg. De rusten waren goed verdeeld, jammer van de soms lange rechte stukken langs een autoweg.
1 opmerking:
Ik wil je succes wensen voor de Nijmeegse 4daagse.
Ik ga dit jaar als toeschouwer met mijn vriendinnen mee die de 4 daagse wel lopen. Ook gaat er een vriendin mee die ook niet loopt (met haar heb ik verschillende keren de 4 daagse gelopen) Wij doen de verzorging voor hen. We hebben een huisje gehuurd op een vakantiepark in Linden. Zal wel gek zijn om nu toeschouwer te zijn maar ik heb er toch wel zin in.
Een reactie posten