Traditie getrouw gaan Hans en ik aan het eind van de maand januari naar Egmond aan zee, om daar de Egmondse Wandelmarathon te wandelen. De laatste keer georganiseerd was in 2020! Daarna door Corona twee keer afgelast. Een marathon is 42 km maar wij lopen deze afstand verdeeld over zaterdag en zondag. Gelukkig mag het weer. In Corona tijd gingen we er ook heen maar liepen onze eigen route.
Nieuw is dit jaar dat we de startkaarten zelf moeten ophalen in de sporthal, normaal krijg je die thuisgestuurd. Dit zal met bezuinigen te maken hebben, het kost de organisator minder geld op deze manier en is ook milieu bewust. Maar of het efficiënt is daar zijn de meningen over verdeeld!
Wij gaan al op vrijdag naar Egmond dus zijn dan ook in de gelegenheid om naar de sporthal te wandelen. Dit stukje zullen we nog 5x lopen dit weekend.
Op vrijdagmiddag hebben wij ons lekker geïnstalleerd in de Bed & Breakfast van Cindy, al zoveel jaren ons vertrouwde adresje. We maken een afspraak om te dineren bij Van Speijk, een strandtent waar je lekker kan eten is onze ervaring.
Dag 1
Om half 8 wordt ons ontbijt gebracht en lopen daarna op ons gemak naar de sporthal. Daar is een lange rij wandelaars die in de rij staan voor hun startkaart, gelukkig hebben wij hem al in ons bezit.
We lopen richting Bergen aan zee, de noord route. Het is ijzig koud, het zand is nog bevroren als we het strand op lopen. Dit weer type hebben we nog niet gehad. Er staat ook zeer weinig wind en het is best aangenaam lopen over het harde strand. Er liggen ook veel zeesterren aan de rand van de branding, nog nooit eerder gezien zoveel. Er is zelfs een zeehondje gesignaleerd maar dat zag ik later pas op Facebook, ik heb hem zelf niet gezien. Er is ook niet veel te zien want het wordt alsmaar mistiger! We maken een paar mooie foto’s van de zon die door de dikke mist tevoorschijn probeert te komen.
De eerste koffie rust is al op 4 km en daar nemen we wel even de tijd voor, al staand drinken want als je gaat zitten kom je niet meer overeind en het is daar ook veel te koud voor! Hier staat zoals elk jaar weer een doedelzak speler te blazen door de pijpjes. Het kan ons niet bekoren….maar anderen vinden dit weer geweldig. Voor ieder wat wils!
We gaan weer verder naar Bergen aan zee en bij de volgende stempel post krijgen we een zoute stengel en weer door, de duinen in! Meestal heb je hier een prachtig uitzicht, nu helaas door de mist niet. Het mulle zand is veranderd in ijs dus het afdalen van de steile helling heeft nog wat voeten in aarde! Het gaat erg moeizaam moet ik zeggen. En dat komt niet alleen door de steile en harde ondergrond, ik heb ook erg last van mijn rug helaas.
Maar we stappen dapper door, het bos- en duingebied in. Erg mooi en rustgevend. Pas op 13 km kunnen we eindelijk comfortabel zitten, bij restaurant Zilt, voorheen de Zilte Zoen. We komen op een goed moment want het is er nog niet vol. De lunch kaart hebben ze nog niet, de keuken gaat pas om 12 uur open (wij zitten er om 11.55 uur). Dan maar een appeltaartje en die smaakt voortreffelijk! Lauw warm zoals het hoort met een flinke dot slagroom…..dat is genieten zeg. Onze vingers en tenen kunnen hier lekker ontdooien!
De laatste 8 km gaat door Bergen aan zee en de duinen. De route is niet veranderd, we kennen het eigenlijk uit ons hoofd. Gelukkig is het zand een beetje ontdooid maar desalniettemin loopt het best zwaar doordat het pad vaak stijgt en daalt. Op vijf kilometer voor de finish is nog een rust van de organisatie Le Champion en we zien daar een paar bekenden van het wandelforum Walkers4walkers, zoals Tina, Carla, Ruud, Kees, Louise en haar dochter Monique. We kletsen gezellig en na de rust stapt men weer op, ieder op zijn eigen tempo lopend naar de finish.
Het laatste stukje vind ik altijd best zwaar, met in het vooruitzicht een knoepert van een helling. Als je die over bent, zie je de sporthal en dus de finish al liggen! Vlak daarvoor zie ik een wandelaar die ik alleen via Facebook ken, nu zie ik hem en zijn vrouw eindelijk in het echt. Ook leuk, zulke ontmoetingen.
Om half vier komen we aan bij de sporthal en na het afmelden krijgen we de stempelkaart voor morgen mee en lopen we hetzelfde stukje als op de heenweg weer terug naar de B&B. Effe helemaal niets dan alleen douchen en relaxen totdat we gaan eten bij De Parel van Egmond. Zo sluiten we deze pittige wandeldag af. Op de terugweg gaan we na het eten nog even langs de Dekamarkt voor wat pijnstillers.
Op naar morgen!
Dag 2
Na een heerlijke nachtrust maken wij ons op voor dag 2. Ik heb al meteen wat pijnstillers ingenomen, hopende dat dit gaat helpen mij de dag door te laten komen zonder al te veel ongemak. Nu gaan we richting Castricum, de zuid route. In de hal zie ik Carla waar ik even een praatje mee maak. Ze werkt vandaag als vrijwilliger voor Le Champion. Daarna lopen we naar het strand door de winkelstraat van Egmond en langs Van Speijk. Het is vandaag ook erg koud maar niet meer zo mistig en er staat af en toe een gemeen windje, komend vanuit het noorden dus op het strand hebben we de wind in de rug.
Na 8 km is er een strandtent, De Deining waar we zoals elk jaar neerstrijken voor een rust. Dit tentje heeft een aantal veranderingen ondergaan, het is kleiner en de keuken is zichtbaar. De leuke zitjes bij het raam zijn weg en in de aangrenzende ruimte is een babyshower aan de gang. De dure appeltaart en koffie smaakt best goed, maar de koffie komt in een papieren bekertje en de taart in een papieren bakje met dito vorkje, dat smaakt toch net even anders!
Na de rust lopen we richting Bakkum en de camping aldaar die al na 3 km verschijnt. We gaan hier niet rusten maar de krentenbol van de organisatie neem ik wel aan, die smaakt heerlijk. De camping is in dit seizoen zo goed als leeg, de staanplaatsen zijn goed zichtbaar. Alleen aan de sanitair gebouwtjes zie je dat je over een camping loopt.
Als we bijna de camping af lopen horen we achter ons een luid geschreeuw: “ooooh….beesten!!” Wij kijken verschrikt om ons heen want we zien alleen de Schotse Hooglanders grazen tussen te bomen. Eeuuuhh….oké! Nooit gezien zeker? Er staat een groepje wandelaars foto’s te nemen van dit bijzondere fenomeen. Voor ons is dit niet bijzonder, wij zien ze bijna dagelijks in onze achtertuin, het Vogelenzangpark.
We lopen langs vennetjes die net niet bevroren zijn, je ziet wel een laagje ijs maar dit is te dun om op te schaatsen of zo.
Met mijn rug gaat het stukken beter dankzij de paracetamol. Ik weet dat er nog enkele flinke heuvels volgen voordat we bij de laatste rust aankomen. Het is flink buffelen! Als we eindelijk de laatste heuvel bedwongen hebben gaan we nog eventjes zitten zodra er een plekje vrijkomt. Er staan dit keer minder bankjes als voorheen.
Hiervandaan is het nog vier kilometer, een stukje bebouwde kom op het laatste stukje en dan door de Hoofdstraat naar de finish. We gaan eerst nog even een cadeautje halen voor Cindy.
Als dat geregeld is kunnen we ons eindelijk afmelden en nemen een medaille en een sticker voor in mijn boekje in ontvangst. En natuurlijk de gebruikelijke finish foto.
Dan lopen we naar de B&B om nog even te douchen, daarna rijden we naar de woonplaats van mijn schoonouders want we hebben daar een etentje ter gelegenheid van hun 65-jarige huwelijk. Een mooie afsluiting van een heerlijk weekend wandelen. Het was voor mij de 7e keer en voor Hans de 6e keer in Egmond en zeker niet de laatste keer. Hoewel de routes altijd hetzelfde zijn, dat is wel jammer. Misschien dat we volgend jaar de routes andersom gaan lopen, dus eerst zuid en dan noord.
1 opmerking:
Hallo Ineke,
Wat een leuke wandeltocht in Egmond.
Zo leuk beschreven, ik waande me op de route
Temeer daar ik hem zelf ook een paar keer gewandeld heb.
Het verslag is weer heel duidelijk beschreven zoals gewoonlijk.
De hartelijke groeten,
Jan
Een reactie posten