Dag 1
En dan is het weer tijd voor de Amersfoortse Tweedaagse, een evenement waar ik elk jaar naar uitkijk. Het is traditioneel de "laatste training" en altijd weer erg leuk om te doen. Ik heb me al vroeg in het jaar ingeschreven en de startkaart is thuisgestuurd. Dit keer ben ik niet vergeten deze mee te nemen......
Nadat ik me gisteravond al geïnstalleerd had bij mijn schoonouders rij ik na een goede nachtrust op vrijdagmorgen vroeg, met Hans naar de startplek in Amersfoort, het sportcentrum. Hans loopt dit keer niet mee omdat ik 40 km ga lopen, dat vindt hij net te ver. Ik vind het wel prettig om afgezet te worden en weer opgehaald straks omdat er weinig parkeerplaatsen zijn op dit moment. Later hoor ik van een medewandelaarster dat de grote parkeerplaats onder gelopen was vanwege de vele regen die recentelijk is gevallen.
Nadat ik mijn startkaart heb ontvangen zie ik Hetty en Andre al staan en we kletsen nog even wat. Het is nog te vroeg om te starten, we mogen om 7.00 uur los.
Ik kijk om me heen en ik zie in de verte Annika zwaaien, zij is er al met nog een paar wandelvrienden waar we vandaag mee op stap gaan.
Nadat iedereen present is gaan we op pad, de bebouwde kom in van Amersfoort. We zien veel verpauperde huizen en huizen in de steigers vanwege een renovatie. Ik vind het geen fraaie aanblik. Al snel komen we op de Zandbergenlaan waar we straks, aan het eind van de tocht weer terugkeren gezien de pijlen op de weg en ook de routebeschrijving geeft dat aan.
Het bos, waar we een groot deel van de dag verblijven, is vochtig van al dat regenwater dat de afgelopen 24 uur is gevallen. Het is zelfs een beetje dampig, het lijkt wel een tropisch oerwoud. Ik zie ineens iemand met een marathon shirtje lopen en ik kan het niet laten om dan te roepen: "hee, Rotterdam!" En de trotse bezitter van dit shirt knoopt meteen een gezellig gesprek met mij aan om er vervolgens na een tijdje achter te komen dat hij waarschijnlijk te ver is doorgelopen voor de 50 km- splitsing. Hij loopt terug om alsnog de extra lus te gaan maken. Tja, dat krijg je als je aandacht ineens ergens anders ligt, dan mis je wel eens een aanwijzing!
Na een flink aantal bospaden komen we bij de eerste stop, de Stoeterij waar het gezellig druk is, ook de rij voor de Dixies is lang maar ik ga het bos wel vereren met een bezoekje. Hier stoppen we ook niet echt voor een rust maar we kletsen nog wel eventjes met een paar bekenden die hier ook lopen. Ook de mensen die ik heb leren kennen bij het tochtje van André zeg ik even gedag.
Annika en ik vertrekken dan weer om naar de Vlasakkers te gaan, een militair terrein waar je alleen als burger mag lopen tijdens deze tocht. Van het "plaatsnaambord" wordt natuurlijk een foto gemaakt en we liggen weer in een deuk om de opmerkingen die gemaakt worden....
Na zes kilometer zijn we klaar met dit stuk en gaan we op weg naar de tweede rust, eigenlijk onze eerste want we hebben nog niet gezeten! Na een stukje bebouwde kom krijgen we nog een bospad voor onze kiezen en als we bijna bij de rust zijn, ruiken we de kroketten al. Annika heeft erg veel trek in een broodje kroket en gaat in de rij voor deze snack, ik ga even mijn flesje vullen met water, het is dorstig weer.
Deze accommodatie, v.v. 't Vliegdorp, is een fijne rustplek en omdat het lekker weer is kunnen we buiten op de tribune zitten, we hebben er nu 19 km opzitten. Er worden wat foto's gemaakt want we zijn met een flinke club en we zitten toevallig allemaal bij elkaar op de tribune. Met een selfiestick van André maken we een paar leuke groepsfoto's en Ron maakt er ook een paar, ze zijn erg leuk geworden!
Het is heerlijk weer en best warm, ik drink vandaag vrij veel maar ondanks dat begin ik hoofdpijn te krijgen. Maar als we bij Pijnenburg aankomen neem ik even een pilletje en het leed is zo geleden. Ik heb gelukkig ook veel afleiding van mijn gezellige wandelvriendinnen en -vriendjes.....
Voor mijn gevoel gaan we weer te snel in de benen om ons op te maken voor de 7 km naar de volgende rust, de Kabouterhut. De route daar naartoe gaat een stukje langs dierentuin Amersfoort. Het is best een saai stuk en we verdrijven de verveling door mee te galmen met Adrie zijn muziek. Hij heeft een klein speakertje bij zich die is aangesloten op zijn mp3 waaruit leuke muziek komt, van die Nederlandse smartlappen en meezing liedjes. Zo gaat de tijd snel voorbij totdat we bij de Kabouterhut aankomen. Dit is niet de "officiële" rust want hier gaan we zitten omdat er meer ruimte is en het is er gezellig. Sommigen nemen het er hier even van door een lekkere pannenkoek te eten of een heerlijk ijsje met slagroom, ik hou het bij een cappuccino die André voor me gaat halen, dat vind ik wel lief! Hij zit er al een tijdje met Hetty en Ria maar ik ben nog eventjes bij hen gaan zitten om bij te kletsen. Al snel is het voor hen tijd om te vertrekken en ik ga dan nog eventjes bij de anderen zitten. Ik ben nog lang niet uitgerust. En het is er heerlijk toeven in de zon.
Het slotstuk van de dag is nog een kilometer of vijf, zes. Eerst weer een stuk bebouwde kom om daarna weer het bos in te gaan. En omdat we zo lopen te kletsen met elkaar is de finish al snel in zicht! We melden ons af en begroeten nog een paar andere wandelvrienden die al gefinisht zijn. We bieren en babbelen nog even na, en als ik een telefoontje van Hans krijg dat hij op me wacht neem ik afscheid. Maar niet voor lang want morgen is er weer een wandeldag! Ik heb er nu al zin in!
Dag twee van de Amersfoortse. Ik word weer door Hans voor het hek van het sportcomplex afgezet en ik meld mij aan. Daarna ga ik mijn wandelvriendjes en - vriendinnetjes begroeten die allemaal al klaar zitten/staan voor de start van de tweede wandeldag.
Als we de Treekerweg aflopen komen we aan bij Bergzicht, de eerste rustlocatie. Daar vinden we op het grote terras achter een mooi plekje om te zitten met z'n allen, we zijn met een grote groep. Er is voor iedereen een stoel. Wel jammer dat de koffie- en taartvoorziening wat aan de trage kant is! Jan en Annika staan lang in de rij......
Na de rust lopen we richting Henschotermeer waar we al snel arriveren. Daar kan ik gelukkig naar het toilet en we gaan lekker in de zon zitten aan het water. Het is nog steeds heerlijk weer maar wel iets frisser dan gisteren dus lekker wandelweer.
Het Henschotermeer is een recreatieplas van circa 70 hectare, waarvan 13 hectare water, in het Utrechtse Woudenberg. Het is gelegen in het landgoed Henschoten, deel van Den Treek-Henschoten. Jaarlijks komen er zo'n 600.000 bezoekers.
In het meer ligt een eiland, dat door twee voetbruggen met het strand verbonden is. Om het meer heen ligt een recreatiegebied waar men onder andere kan wandelen. In de winter kan er, als het voldoende gevroren heeft, geschaatst worden. Aldus Wikipedia.
En ook vandaag loop ik te genieten van de muziek die Adrie uit zijn speakertje laat schallen zodat de kilometers ongemerkt onder de voeten doorgaan. Na het Henschotermeer is de volgende rust gepland bij de Valleiruiters in Woudenberg. Een plaatsnaambord is weer het decor voor een leuk plaatje. Bij de Valleiruiters is het ook weer druk en er zijn weinig stoeltjes maar ik kan er toch een bemachtigen. Hier nemen we uitgebreid de tijd en ik nuttig een soepje, altijd lekker tijdens wandelen.
Als we bij de YMCA aankomen, betrekt de lucht en al snel vallen de eerste spetters. Er wordt nog een soort van regenscherm opgezet zodat de wandelaars kunnen schuilen en wij kunnen een tijd droog blijven zitten totdat Adrie weer verschijnt.
bekijk hier de foto's van dag 1
bekijk hier de foto's van dag 2
1 opmerking:
Mooi verslag en leuke foto's . Gezien al die wandel verslagen en km die je tot nu toe heb gelopen , ben jij echt wel klaar voor de vierdaagse.
Oja ...het oud Hollands " plaats naam paal klimmen " je kan nog een stukje hoger zag ik ..... 😉
Een reactie posten