Nijmeegse vierdaagse 2016

De 100ste vierdaagse.
De maandag voor deze Internationale Walk of the World ga ik bepakt en gezakt naar Nijmegen samen met Hans om mij weer in te checken bij Huize Annemiek en Petra. Een heerlijke thuishaven tijdens deze wandelweek! Na een bakkie en een praatje gaan we richting wedren om mijn polsbandje op te halen want dan ben ik pas gerust!

Daarna slenteren we door de stad en genieten van een heerlijke lunch daar. Ik kom veel wandelvrienden tegen en later in de middag ga ik nog eventjes naar de "blauwe maandag" bijeenkomst van de walkers.
Na het avondeten ga ik vroeg naar bed om uitgerust aan de start te kunnen verschijnen! Er is mooi, warm weer voorspeld en ik heb er reuze veel zin in!

Dag van Elst

Ik heb vroege start en na de opstart rituelen en ontbijt vertrek ik met mijn mede-wandelaarsters naar de wedren op de vouwfiets die ik meegenomen heb. De fietsenstalling is gigantisch groot en we worden massaal naar een plekje gedirigeerd door vrijwilligers en ik onthoud het nummer waar ik sta, het is een zee van fietsen! Er doen dan ook 5000 meer wandelaars mee aan het evenement vanwege de 100ste editie.

Het startschot gaat om 5.00 uur na een praatje van de organisatie en een knal en dan vertrekken we richting de Waalbrug. Ik heb geen vast wandelmaatje waar ik mee loop, want er is altijd wel iemand waar ik mee kan en wil kletsen en ik weet dat ik veel bekenden kan tegenkomen. In Bemmel vraag ik aan een medewandelaar of ze een foto van mij wil maken want ik zie een plaatsnaambord, jawel hoor, ik kan weer paaldansen!!
Een dame met een wel heel apart hoofddeksel zet ik ook nog even op de gevoelige plaat. En dan kom ik Vivian en Loes tegen. Gezellig kletsend lopen we richting Elst. En ik word ook nog herkend door iemand die mij vorig jaar bij Gerard ontmoet heeft! Hoe kan het, tussen al die wandelaars! Heel bijzonder vind ik dat......
Na ongeveer 12 km ga ik rusten bij Anita die een rustpost bemand van PostNL. Ik krijg een lekker bakkie koffie en ga in de schaduw zitten van een boom. Wanneer ik besluit weg te gaan zie ik ineens Hetty en Ria voorbij lopen en ik roep. Zij blijken nog niet gerust te hebben en ik blijf nog eventjes wachten zodat we een stukje samen op kunnen lopen.

Op de een of andere manier raak ik ze weer kwijt en ik loop ineens naast Hans uit Friesland en samen lopen we te kletsen en te dollen richting Elst. Zo gaan de kilometers wel snel ondanks de hitte! Ik heb er helemaal geen last van, integendeel ik geniet!

Hans raak ik ook weer kwijt en in Elst zie ik Annika met Andries, Jan, Dirk en Adrie zitten bij een dierenwinkel, dezelfde als vorig jaar. Wat leuk dat ik ze hier weer tegenkom en samen lopen we na de rust weer verder naar de rust van Eric en Carla, de Oase!!!
Daar aangekomen worden we weer in de watten gelegd door die schatten! Een lekkere kippensoep en colaatje gaat er altijd in en de fooienpot wordt weer gespekt.

Na Elst komt Valburg en daar staat Andries te zwaaien: hier moet je zijn! Een stoeltje is wat lastig te vinden maar uiteindelijk lukt dat ook! Adrie zit een tukkie te doen, het is dan ook erg vermoeiend dat wandelen......
Ik kan merken dat het (te) heet is want ik hoor constant ambulances af en aan rijden, en ik krijg weer die onrust gevoelens van 2006, toen hadden we precies dezelfde omstandigheden maar toen werd de vierdaagse afgelast! Ik hoop maar dat het niet zover hoeft te komen...

In Oosterhout loop ik langs een tuin waar een feestje aan de gang is en ik word op de foto gezet met de feestgangers! Zij zijn altijd heel feestelijk gekleed, ieder jaar weer.
En er wordt natuurlijk weer een plaatsnaambord op de foto gezet op de gebruikelijke manier!
Voordat ik de dijk opga kijk ik even in de theetuin bij de kerk of ik bekenden van mij zie, maar er is niemand hoewel ik Sylvia en Bianca net weg zie gaan. Ze lopen te snel om er achter aan te rennen, en ga zelf ook weer verder.

De Oosterhoutse dijk ligt er weer bij in de blakende zon, nog eventjes (?) deze bedwingen en dan zijn we bij de finish! Maar dat gaat niet zonder slag of stoot omdat aan het einde van de dijk de stroom wandelaars in een fuik komt, we komen niet meer door het leuke straatje in Lent maar gaan over een nieuwe weg naar de brug. Mooi hoor, maar niet efficiënt want we komen stil te staan. Door de hitte komen sommige mensen in de problemen........ik krijg het hier ook moeilijk en ik raak geïrriteerd omdat ik niet gewoon kan lopen maar uiteindelijk kom ik aan het einde van de brug, en ga het centrum van Nijmegen weer in.

Dan komen we weer op de wedren die deze keer veel praktischer is ingericht met een in- en uitgang! Ik meld mij af bij hokje C om 16.25 uur. Maar als ik bij de fietsenstalling kom zie ik een giga file staan en denk dikke doei daar ga ik niet in staan. Ik zoek een bankje in de schaduw en wacht het even af. Na een half uurtje kan ik eindelijk mijn fietsje ophalen en rij naar Huize Annemiek en Petra waar een warm onthaal wacht.
Op naar dag 2!

foto's dag van Elst

Dag van Wijchen

We mogen een half uur eerder starten en een half uur later binnen komen vanwege de hitte vandaag! Ik sta dus al vroeg op om me klaar te maken voor dag twee. En dat valt niet mee na een gebroken nacht en ik heb het gevoel dat de hitte van gisteren nog niet uit mijn lichaam is. Maar ja, zoals dat gaat tijdens de vierdaagse weet je dat het over gaat als je eenmaal aan de wandel bent dus vooruit dan maar......gaan met die banaan!

Het starten ging min of meer best vlot, na een kwartier was ik op pad samen met nog een aantal wandelgekken en de gebruikelijke haag van studenten is ook weer aanwezig. Luidruchtig worden we weggezwaaid!
De eerste km's door Nijmegen vind ik altijd de zwaarste want het is enorm saai en niemand zegt wat en er is ook bijna geen publiek op een paar verdwaasde studenten na. Je hoort het geroezemoes van de voetstappen en al dromend loop ik maar door en door. Er is ook geen bekende van me waar ik even tegenaan kan kletsen en ik heb ook niet de behoefte om een praatje te maken...

Een van de iconen van de vierdaagse, John de Goedemorgenman zit ook weer op zijn stekkie ons allen een goedemorgen toe te wensen roepend door zijn megafoon. Gelukkig gaat het weer wat beter met hem! De appelflappen van Tamara loop ik voorbij hoewel ze lekker ruiken, ik hou me in! Dan hebben we net 5 km erop zitten.....

Door naar de Hatertse brug waarna we niet meer door de Wezenhof komen tot grote teleurstelling van de bewoners daar. Nijmegen heeft hun feestje afgepakt! Vorig jaar hing er een spandoek met een boze tekst maar nu hangt er niks. De weg naar de eierboerderij is lang en saai! Dan de andere brug over en zwaaien we naar het passerende autoverkeer want het is natuurlijk voor veel mensen vandaag een gewone werkdag! Net na deze brug zie ik een koffiepost en neem even de tijd voor een bakkie.

Ik zie ineens Hetty voorbij lopen en ik roep haar. Gezellig babbelend lopen we naar haar eerste rust. Zij gaat met haar wandelmaatje Ria bij de RET zitten. Als we die in de verte ontwaren loop ik even mee om Jolanda gedag te zeggen, een vrijwilligster van de RET en van de marathon en ik loop weer alleen verder want ik heb net een rust gehad. Ria en Hetty gaan van hun rust genieten en ik groet en passant ook Mieke die bij de bananen staat te zoeken.

Ongeveer 12 km zit er nu op en het begint al aardig warm te worden maar echt last heb ik er niet van en ik loop naar de plek waar ik met Hans heb afgesproken in Wijchen. Maar eerst komen we door Alverna waar het zoals gebruikelijk weer een feestje is. Ik moet nodig naar het toilet en ik vraag aan iemand die voor zijn huis zit of ik naar het toilet mag en een diepe zucht ontspruit uit haar mond: "jeetje u bent de zoveelste al, nou vooruit maar u bent echt de laatste!" Als ik haar bedank zegt ze:" Graag gedaan" wat ze natuurlijk niet meende en wat ik wel een beetje jammer vind maar ze is een van de weinigen die bezwaar maakt.

Op 16 km staat Hans met een heerlijke stoel en een smoothie te wachten op mij. Daar ben ik erg blij mee, eventjes genieten! Ik hou een ruime pauze in de schaduw en laat het wandelende publiek aan mij voorbij schuifelen. Ook leuk om eens toeschouwer te zijn...
Na deze rust loop ik verder om vervolgens na ruim 1,5 uur Hans weer te zien in het centrum van Wijchen. Ik krijg een extra knuffel en neem afscheid van hem, hij gaat weer terug naar huis.

Bij de Oase aangekomen van Eric en Carla krijg ik een pannenkoek met spek van Joyce aangereikt, zij is vandaag hier naartoe gekomen om de wandelaars bij te staan. Erg lief! Hier ontmoet ik ook weer bekende wandelaars o.a. Annika en Andries. Met hen loop ik weer verder en het is nog steeds erg heet! Het publiek langs de kant voorziet de wandelaars van water dmv de tuinslang en dat is hard nodig!

Ineens zie ik Hans weer staan, hij was nog een stukje doorgelopen om mij nog een keer te kunnen zien. Wat een verrassing! En na een afscheidszoen loop ik weer verder.
En dan moet ik weer zo nodig de grond van dichtbij bekijken! Ik wil van looprichting veranderen en op een ander pad lopen maar heb geen erg in een drempeltje, dus struikel ik pardoes het gras in! Gelukkig geen ernstige gevolgen al doet mijn enkel wel pijn, ik kan nadat ik opgeraapt ben door Annika en Andries weer verder........
Andries kan goed zingen en op een saai stukje richting Nijmegen zingt hij het lied van Wim Sonneveld, "het dorp" maar dan anders......tot grote hilariteit van het publiek! En zo komen we in het Waterkwarier waar het weer een feestje is. We nemen nog even een kleine pauze want het is nog steeds erg warm maar de tijd tikt wel door....

Sabine zit op de gebruikelijke plek, we gaan haar even begroeten en gaan op de foto voor een thuisblijver.
We zien Els, de echtgenote van Jan, bij het Roze Orkest vlakbij de Waalkade. Daar gaan we eventjes zitten en wachten we op Jan en Dirk die achter ons lopen. Heel gezellig en grappig om nu weer als toeschouwer langs de kant te zitten.

Het laatste half uur moeten we een stukje langs de Waalkade lopen en daar zien we de zus van Annika zitten. Nog eventjes een groepsfoto en weer door om vervolgens in de Hertogstraat aan te komen en we genieten van het Roze feest! Wat een saamhorigheid en enthousiastme van de toeschouwers!! Genieten met een grote G!

Ik meld mij af na de finish bij hokje C en ga meteen naar huis want ik ben gekookt!! Pfff wat een hitte deze dag. Finishtijd 15.48 uur. Mijn fietsje heb ik dit keer niet in de fietsenstalling gezet maar ernaast en rust nog even uit in het gras alvorens naar Huize A en P te rijden. En zo komt er een eind aan deze zinderende dag! Op naar dag drie!

foto's dag van Wijchen
Dag van Groesbeek

De derde dag heb ik afgesproken om samen met Annika en de rest te starten en ik rij naar de wedren, het wordt vandaag weer een warme dag! Mijn fietsje zet ik aan een hek in de kleine speeltuin aan de andere kant omdat we vanmiddag de route moeten kruisen om naar huis te kunnen.
We hoeven niet lang te wachten op onze startscan en we lopen weer door dezelfde straten van Nijmegen maar nu al kletsend met elkaar zodat het niet zo saai is. Mijn darmen spelen op en ik besluit aan te sluiten in de rij bij de "bingo"-dixies en neem afscheid van Annika, ik zie haar later wel weer. Bingo dixies? Ja, dat is een grote groep dixies bij elkaar gezet in een U-vorm met een nummer op elke dixie en een dame staat in het midden de nummers te roepen die vrij komen, zodat de rij snel gaat. Heel efficiënt en degene die dat uitgevonden heeft krijgt van mij een medaille!! De dixies zijn ook heel schoon....

Ik krijg een appje dat ze bij de vlaai- en aardbeienpost zitten in Malden en als ik daar aankom zie ik ze inderdaad onder een boom zitten in de tuin! Wat een mooie plek. Ik geniet van deze heerlijke rust.
Even verderop zit de Eneco-rust van Han en als ik hem zie ga ik er even zitten voor nog een bakkie koffie en een praatje en Annika loopt weer door. Na de koffie zwaai ik naar de camera van tv-Gelderland, je weet nooit wie er voor de buis zit.

Annika appt mij dat ze in Mook op het plein gaan zitten voor een soepje en als ik daar aankom zie ik ze weer terug en er is nog genoeg plek. Hier komen we Henrike tegen en zij besluit om bij ons te komen zitten, gezellig! En dan zien we Maike en Connie ook nog aankomen die bij ons aansluiten.

Na deze rust komt er voor mij nog eentje aan net buiten Mook, bij de camper van Gerard de man van Marja (zij logeert ook bij mij in het huis van A en P). Hij staat op een prachtige plek onder de bomen en op een grasveldje in de schaduw. Wat een heerlijke plek om eventjes bij te komen van de hitte! Want het is toch nog best warm geworden vandaag! Hier word ik ook weer verwend met een bekertje thee en een warm worstje en ik maak kennis met Millie en haar dochter Mex-Mira die ik via Facebook ken. Wat leuk dat ik haar nu IRL zie! (IRL= in het echt).

Verkwikt stap ik weer op om naar de volgende rust te lopen in Plasmolen en daarvoor moet ik een aardig stukje doorlopen. Maar dat gaat reuze snel, al kletsend met andere wandelaars. Ik vraag aan een meneer: "mag ik wat vragen, dit is toch de dag van de Zevenheuvelen, waar zijn die heuvels nou?" Hij zegt: "oooh die komen straks wel" en ik grap terug: "ja dat weet ik, ik loop nu voor de negende keer!" Hihihi! Grapjas zegt ie en we kletsen verder zodat ik alweer snel in Plasmolen aankom.

Bij het Pannenkoekenhuis is weer een rust maar het appje van Annika snap ik niet helemaal, daarom bel ik even. Ik blijk niet goed gekeken te hebben, ze zitten een klein stukje van de route af op een terras in de schaduw. Een prima plekje voor een rust en een sanitaire stop.

Het is vandaag echt een "trainen-op-rusten" dag, want de volgende rust komt er ook weer aan in Groesbeek. Maar eerst moeten we een paar heuveltjes over in de zinderende zon! Annika heeft met haar zus afgesproken bij een pizzeria in Groesbeek, Caïro. Als we daar aankomen zitten ze daar inderdaad, lekker in de schaduw. Als ik besluit om weer door te gaan zie ik ineens Fred in de verte die ook opstaat om te vertrekken en ik roep. Hij is zeer verrast mij hier te zien en samen lopen we weer verder, Annika blijft even bij haar zus.

Er komen nog meer heuvels aan en samen met Fred lopen we er al kletsend over. Na de banaan van Lidl gaan we de Zevenheuvelenweg over, de weg waar veel caravans staan, van mensen die ons komen aanmoedigen. Het lijkt de Alpe d'Huez wel! Daar staat Gerrit ook met zijn tentje en ik ga hem even gedag zeggen en dan weer verder want ik heb geen massage nodig, het gaat perfect en heb nergens last van.

Op deze weg staat de tent van onze Oase van Eric en Carla. Daar neem ik afscheid van Fred en ik neem eventjes de tijd voor een lekker (pittig!) broodje worst. Hier kom ik meer wandelvrienden tegen en Ann-Marie staat er ook om ons aan te moedigen.
Vanaf hier is het nog 8 km naar de finish, vanaf Berg en Dal gaat het heel langzaam "bergafwaarts" naar Nijmegen. In de lus naar Berg en Dal ga ik even naar het toilet en dan weer verder. Ik geniet van alle aanmoedigen van het publiek die de wandelaars voorzien van water want het is vandaag weer erg warm! We lopen constant door een waternevel van tuinsproeiers en dat is geen overbodige luxe!

Ik kijk uit naar het laatste stukje van de route als we door "de witte straat" lopen en "de rode straat". Daar is het altijd zo gezellig en leuk! Ik krijg een warm gevoel als ik erdoor loop en de enthousiaste menigte zie. Ik neem een paar chippies, een paar dropjes en vul mijn fles opnieuw om verkwikt naar de finish te lopen. Die is niet ver meer en om 16.30 uur ga ik mijn vroege startkaart halen voor morgen. Ik loop daarna naar de speeltuin en zak neer op een bankje.......even bijkomen en appjes beantwoorden, daar heb ik onderweg geen tijd voor.
In Huize A en P is het stil, de andere dames zijn allang binnen en liggen boven te rusten. Na douchen eten en tv kijken ga ik naar bed........klaar voor dag vier!

foto's dag van Groesbeek

Dag van Cuijk

Om 5.05 word ik opnieuw gescand om op weg te gaan voor de laatste dag. Er is regen voorspeld en ik heb geen regenkleding bij me, maar dat komt later goed!
Na ongeveer 500 meter kom ik een vrouw en een man tegen waarmee ik gezellig aan de praat raak, en ongemerkt kom ik een paar kilometer verder totdat zij gaan rusten bij hun vaste appeltaartrust bij bakker Strik. Aan het eind van de dag zie ik hen weer terug maar daarover later meer......
Ik heb er goed de pas in en na het saaie stuk door Nijmegen ga ik richting St.Walrick waar een heerlijke rust is, daar kijk ik echt naar uit. Onderweg kom ik Gon tegen, ze zegt dat het gaat stortregenen zometeen en ik ga vast een parasol opzoeken waar ik onder kan als ik mijn koffie met iets lekker opgehaald heb, een heerlijk stukje kersenvlaai!

Onder de parasol is het nog stil, maar als de druppels gaan vallen komen er steeds meer mensen onder zitten! Als het echt met bakken uit de hemel komt, zeg ik dat geen regenjas heb en een man die tegenover me zit geeft me zomaar een wegwerp poncho. Daar ben ik erg blij mee! Hij vergezelt Pippi die ik op de foto zet. En ook twee mooi uitgedoste dames zet ik op de foto. En zo zit ik ruim een uur te wachten tot het weer droger wordt. Dan ga ik verder.

Onderweg kom ik Brechje tegen. Met haar loop ik naar Overasselt daar heeft zij een rust in een cafe, ik loop weer verder het dorp in. Daar vraag ik aan een toeschouwer of ik naar het toilet mag. Dat vind ik altijd zo fijn, ik ga liever niet in de rij voor een dixie staan, zonde van de tijd!

Als ik de dijk oploop zie ik de lucht steeds donkerder worden en hoor het donderen! Oh jee......en dan barst het los! Ik ga eventjes schuilen en krijg meteen een telefoontje. Al bellend wordt het iets minder nat maar het regent nog steeds. Dan maar door want ik had al een uur gerust. Aan het eind van de lange dijk is Linden waar de rust van Gerard is en ik ben blij dat ik op een droge stoel mag zitten. Ik krijg zelfs een dekentje!! Ik knap daar helemaal van op en het is warempel droog geworden..........

En dan komt Fred aangelopen, samen gaan we Linden in, het thema vandaag is Brabant. Bij de boerderij neemt Fred een soeppie en dan is het zoeken naar een stoeltje. Die is er niet, wel een muurtje waar we even op gaan zitten. Daar zie ik Truus en we kletsen wat tot Fred zijn soep op heeft dan gaan we weer verder.

Linden is een klein plaatsje en overal staan voorstellingen in de tuin die met Brabant te maken hebben maar ik maak geen foto's. Na Linden volgt een saai stuk naar Beers maar samen met Fred gaan de kilometers snel en voor we het weten is daar Beers alweer. Daar gaan we even een biertje drinken, ik neem deze keer een soeppie. Even bijkomen want het is inmiddels weer warm geworden!

In Beers is het reuze gezellig en daar nemen we de rozet van de 100ste vierdaagse op de foto die onder aan een lantaarnpaal staat en niet hoog is opgehangen zoals de vele andere rozetten. De dame die erbij staat legt uit dat ze deze graag bij haar huis wilde hebben en dat ie "van de wagen is gevallen". Er wordt een alternatieve paaldansfoto genomen door Fred.

Na Beers komt Cuijk. In Cuijk wil ik weer naar het toilet en als ik het aan de eerste de beste bewoner vraag en ik naar het huis loop, zie ik ineens Truus naar buiten komen! Nou jaaaa, dat is ook toevallig! Opgelucht gaan we weer verder, naar de pontonbrug van Cuijk. Ik geniet van het publiek langs de route en zo draaien we richting het tunneltje naar de kade van Cuijk, de pontonbrug. Die is voor de gelegenheid mooi versierd. Dat zet ik wel op de foto. Ik wil mijn voeten even nakijken want ik vermoed een blaar. Maar als we aan de overkant komen gaan de mensen ineens een andere kant op. Waarom??? De Koning is er ook! En ik zie hem in een flits lopen met veel mensen om hem heen. Helaas heb ik geen tijd voor een foto en het moment is alweer voorbij.

Op het grasveld aangekomen zoeken we een stoeltje voor mijn blaar inspectie. Het valt mee, het is een wondje en mijn voeten zijn doorweekt, meer niet. Ik haal de pleisters eraf, die hebben geen functie meer en ik ga weer verder, naar Mook. En als je Mook uitloopt zeggen ze dat daar de Via Gladiola begint! Nou, dat is best nog een eindje lopen hoor!! Ik heb nog een rust in Malden bij de Oase en Fred loopt verder naar zijn eigen rust. We treffen elkaar wel weer maar eerst even genieten van de gehaktballetjes van Eric! En ik maak kennis met Rene die hier een dagje komt assisteren. Hierna ga ik nog een keer naar het toilet en Truus loopt mee alleen zie ik haar daarna nergens meer en ga weer alleen verder. Na een telefoontje van Fred tref ik hem weer langs de route bij zijn hospita. We krijgen een biertje mee voor onderweg en zo lopen we al feestend door.

Bij het Radboudziekenhuis waar patiënten in hun bed langs de route staan sta ik even stil. Ik leg de twee gladiolen die ik onderweg heb gekregen bij een jonge vrouw in haar bed en geef haar een kushandje, ze heeft een grote glimlach op haar gezicht! Dit ontroerd me zeer..........
Dan komen we aan bij Sabine die ons weer zit aan te moedigen. We zijn er nu bijna want als je Sabine ziet, dan weet je: het is niet ver meer!!
Helaas heb ik Hans weer gemist, mij telefoon werkt weer niet goed (later blijkt dat ik het netwerk ongemerkt heb uitgezet....)

Na een finishfoto van ons komen we Rene S. tegen die het ook gehaald heeft, samen lopen we naar de wedren. Hier is het megadruk, maar de rij voor mijn hokje is niet lang en om 17.22 uur check ik uit en krijg ik het speldje nummer negen uitgereikt! Dit was het weer, een memorabele vierdaagse, eentje van extremen: extreem warm, extreem nat en extreem gezellig!! Op naar nummer tien!!

Als ik naar huis rij zie ik ineens de man en vrouw uit een huis stappen die ik vandaag aan het begin van de dag tegenkwam, wat is dat toevallig zeg. Ze heten Nannie en Jan, lopen ieder jaar samen en slapen vlakbij mijn logeeradres. Wat een leuk einde van deze dag.

foto's dag van Cuijk