Betuwse nachttocht Prinses Marijke Geldermalsen 13-14-6 / 50 km

Deze tocht staat voor het eerst op mijn wandelprogramma, 50 km lopen in de Betuwe met als starttijd 22.00 uur. De tocht wordt elke twee jaar georganiseerd door de wandelvereniging Prinses Marijke. Ik zou een aantal bekenden daar tegenkomen want alleen lopen vind ik maar saai!
Na een uurtje rijden kom ik bij het startbureau aan waar ik door een vriendelijke vrijwilliger gewezen word op een perfecte plek, lekker dichtbij het startbureau!

Daar aangekomen zie ik meteen een aantal bekenden zitten waaronder ook Carolien met wie ik deze tocht zou gaan lopen. Ik meld me aan en ga bij hen aan tafel zitten, we hebben nog wel eventjes de tijd. Vandaag wordt de eerste wedstrijd van het Nederlands elftal gespeeld voor het wereldkampioenschap en dat is te zien op een groot scherm. Dat boeit me niet dus ik ga er met mijn rug ernaartoe zitten.

Een reflectievestje is verplicht en ik ben de mijne vergeten! Gelukkig heeft Carolien er twee bij zich. Als het bijna tijd is gaat iedereen naar buiten, 119 mensen hebben zich aangemeld, er zijn ook andere afstanden zoals 80 en 110 km. Na het startsein gaan we de bebouwde kom in, straatje in en straatje uit. Leuk om bij mensen naar binnen te kijken, bij veel mensen staat de tv op het voetbal aan. En de geluiden die horen bij het scoren van een doelpunt voor Nederland is ook goed te horen! Na een aantal km komen we aan in Meteren en de eerste rust is in Neerijnen op 7,7 km. We hebben er goed de pas in en we voelen ons prima. Hier kunnen we even zitten en ik neem een bakkie koffie om wakker te blijven. Er is hier van alles te krijgen, we worden goed verzorgd. We blijven niet lang en gaan weer verder lopen om bij de volgende rust aan te komen. We hebben bij de start een aantal bonnetjes gekregen voor consumpties waaronder een gehaktbal en hier verheugen wij ons op!

Vanaf deze rust moeten we ruim tien km afleggen en de routebeschrijving is kort. Dat wil dus zeggen dat er veel lange wegen in zitten. We lopen onder andere langs de A2 en zien de lichtjes van de brug naar Zaltbommel. Die lichtjes zullen we nog vaak zien vannacht, vanaf allerlei gezichtshoeken! Het is een zwoele nacht, en de maan schijnt helder op ons neer, het is volle maan. Daardoor is de nacht niet superdonker, wij lopen te genieten, ik moet zelfs mijn jasje uittrekken, het is warm!
Ergens in de verte horen we veel gejuich, een paar keer achter elkaar. Het Nederlands elftal doet het goed, ze winnen met 5-1 van Spanje. Onderweg komen we nog feestvierders in oranje tenue tegen, die hebben lekker gefeest op de overwinning!

Bij de tweede rust op 17,1 km kunnen we een soepje eten en van het toilet gebruik maken, ik doe beide. Het is er gezellig druk en ik geniet van de tomatensoep en voel me nog steeds goed. Vanaf hier gaan we lopen naar Waardenburg en komen dan weer uit in Neerijnen voor een wagenrust op 22,9 km in de kasteeltuin. Ook daar is een toilet, een schattig hokje in een schuur. Hier zitten we op een lekker bankje, Carolien heeft het even moeilijk en komt eventjes bij. Hier horen we twee meisjes zeggen dat ze ermee stoppen, ze worden opgehaald door de organisatie. Altijd jammer zoiets maar ja, als je lichaam zegt stop ermee dan moet je luisteren. Wij gaan opgefrist weer verder de nacht in.

We zien het langzaam licht worden, hoewel veel bewolking de zon bedekt. Het is ook ineens een stuk kouder geworden, en ben ik blij dat ik mijn jasje aan kan doen. We horen veel kikkers kwaken in deze vroege ochtend als we over een lange dijk lopen.
Na ongeveel 7 km komen we aan bij een binnenrust in het Dorpshuis van Est, en Carolien is daar zeer blij mee. We verwachten hier een gehaktbal te krijgen maar dat is pas bij een volgende rust. Hier doen we lekker de schoenen even uit en nemen de tijd om te ontspannen. Ik maak een praatje met de barjongen en bestel wat te drinken voor ons. Hier zijn we samen met de achterhoedelopers van de 80 km.

Inmiddels is het echt licht geworden en we lopen de ochtend tegemoet. We doen ieder wat muziek in de oren want dat kunnen we wel even gebruiken en de kilometers vliegen onder de voeten vandaan. Het is best saai lopen zo, over de straat lopen met links en rechts alleen maar huisjes, dus het is huisjeskijken op dit moment. Ik zie prachtige tuinen met veel rozen en bloeiende hortensia's. En heel veel fruitbomen, we zijn tenslotte in de Betuwe nu.

Op het 36 km punt bij eetcafe de Tol wacht ons een "verrassing", ze staan op het punt te sluiten! Carolien kan nog net gebruik maken van het toilet en vrijwilligers van de vereniging staan voor ons klaar voor een hapje en een drankje. Wij horen bij de laatste vier, er lopen nog twee wandelaars achter ons. We kletsen wat met de jongens en genieten van het sapje dat we mogen drinken en ook nog een krentenbol gaat er goed in. Het is weer tijd geworden voor de laatste 14 km en we gaan op pad. Carolien zit er even doorheen maar een muziekje op de oren wil haar de nodige energie geven om door te gaan.
De volgende vijf km gaan over dijken en lange straten en ook een verrassend stukje onverhard. Het is goed te doen, dit pad maar van mij had het niet gehoeven hahaha!!

Bij de laatste rust, Marijke's Fruitkorfje kunnen we een broodje bal krijgen maar we hebben er allebei geen trek meer in, bang dat het op de maag zal slaan de vettigheid. Carolien bestluit een broodje aardbei te nemen en zet hem op de foto voor het thuisfront, haar zoontje is gek op aardbeien! Ik laat mijn waterfles bijvullen en maak gebruik van het toilet. Ook hier is weer vanalles te krijgen en een kopje koffie gaat er wel weer in, de cafeine zal me wakker houden! Hoewel ik geen last heb gehad van een slaapdip.

De laatste negen km liggen voor ons, maar dan gaat het mis. We missen een pijl (of de pijl staat er niet?) en na verloop van tijd merken we dat pas want ik zie geen herhalingspijlen meer en ik waarschuw Carolien: volgens mij lopen we niet goed! We hadden ook gehoord van een ander wandelmaatje dat hij verkeerd gelopen is, nu zijn wij aan de beurt! Dit geeft best wel een domper, wat nu? Na wat heen en weer geloop en kijkend op de GPS van Carolien denken we weer op de route te zitten tot ik een auto aan zie komen van de organisatie. Ze houden halt en wij vertellen dat we waarschijnlijk verkeerd lopen nu. Zij bevestigen dit, en zeggen tegen ons dat we 8 km uit de route zitten! Na dit nieuws verwerkt te hebben, besluiten we dat we dit niet willen en we mogen mee terug in de auto.

Wel jammer dat de tocht op deze manier moest eindigen maar desondanks hebben we er wel van genoten! We halen onze oorkonde op, de medaille wordt nagestuurd. Als we nog even blijven zitten krijgen we van de organisatie een gratis consumptie vanwege de afloop van deze tocht. Toch wel lief van ze! We maken nog een selfie van onze oorkonde en ik neem afscheid van Carolien nadat ik mijn gratis appeltje opgepeuzeld heb. Ik sein het thuisfront in dat ik er aan kom en stap moe maar toch wel voldaan in de auto. Ik heb totaal geen last van deze nachtelijke km's en ben daar reuze blij om! Rond een uur of 11 stap ik thuis over de drempel. Na een douche en een bammetje ga ik een dutje doen, en deze tocht nog eens door mijn gedachten laten gaan. Ik wil de organisatie bedanken voor de goede zorgen, het was echt top!