Rhoonse Griendentocht 2012 / 40 km

Sommige mensen komen van ver om deze tocht te gaan maken, zelfs iemand uit Bonn! En mensen uit Friesland en Haarlem! Ik woon gelukkig in de buurt van Rhoon en ga dan ook lekker met de metro naar het startbureau in de Rhoonse sporthal nabij het metrostation. Om 8.15 uur kom ik daar aan en het is al behoorlijk druk! Sabine, Paul en Ed zitten al aan de koffie en Danyell zie ik ook rondlopen met haar fototoestel in de aanslag.

Ik meld mij aan voor 40 km (eigenlijk maar 38,270) en wacht op het startsein. Silvia is inmiddels gearriveerd en Larissa ook, zij gaat 15 km wandelen ivm het werk. Eppy is er ook weer na lange tijd, hij gaat het op de 10 km proberen samen met zijn vrouw. Robert en Geert komen op de valreep binnen, zij gaan 25 km lopen. Rob komt uit de buurt van Bilthoven en gaat voor de 40 km.

Bij het startsein scheiden onze wegen, Silvia en ik volgen de route van 30 of 40 km, we zijn er nog niet helemaal uit wat we doen. Bij de splitsing met 40 km op de 25 gaan we beslissen welke kant we op moeten. Danyell maakt foto's van het starten, Ardie zien we ook nog heel even, hallo-dag en tot ziens! Zij gaat, net als Rob, als een speer ervandoor!

Gelukkig is het vandaag droog, maar deze keer ben ik erop voorbereid, ik heb een regenjas en een wegwerpponcho bij me.

We hebben de routebeschrijving bekeken en de eerste rust is al op 6,6 km maar wij gaan even bij mijn moeder langs, zij woont vlakbij het Curacaoplein, voor een sanitaire stop en een bakkie. Na deze versterking gaan we snel weer op pad en komen vervolgens in mijn oude buurtje, waar wij ons eerste huisje hadden. Dat is lang geleden en de flat is inmiddels afgebroken. Wel staan er nog een paar ruines als nostalgisch element. Ik vind het een sombere buurt, je ziet er ook geen mens!

Langs het vrijetijds- en recreatieterrein de Heerlijkheid van Hoogvliet lopen we richting het Ruigeplaatbos. Daar mogen we weer genieten van de vlonders die in deze tijd van het jaar een beetje glad geworden zijn door de algengroei. Sil is een beetje aan het glibberen dus we lopen voetje voor voetje verder. Ik heb er niet zo'n last van met mijn active shoes.....

Als we onder de Spijkenisserbrug lopen gaan we niet over het fietspad naar de verzorgingspost, nee, we gaan mooi over het gras onder de brug door. Hier ben ik nog nooit geweest en ik woon hier toch al een aantal jaartjes! Bij de verzorgingspost kom ik Marja tegen, uit Capelle a/d IJssel, zij loopt met haar wandelmaatje Jan. Marja ken ik van het logeerhuis in Nijmegen, zij is komend jaar weer van de party bij de Nijmeegse Vierdaagse net als ik. Deze rust is op 10,4 en blijven hier heel even een bakkie chocomel drinken.

Langs de Oude Maas lopen we weer op vlonders die wat stroever zijn maar glad ogen. En ook nog eens zonder leuning! Maar dit overleven we wonderwel en gaan richting Zalmplaat en Meeuwenplaat, wijken van Hoogvliet. De volgende rust is gepland bij de voetbalvereniging ETC, de soep ruikt heerlijk maar toch gaan we er niet zitten. Nog even gekeken of onze wandelmaatjes hier zitten maar nee, we lopen dus door. De eerstvolgende rust is al over drie km dus daar doen we niet moeilijk over, we lopen gewoon door! We lopen langs het psychiatrisch ziekenhuis Delta, de gesloten inrichting en het paviljoenpark. Een immens groot terrein en mooi dat we daar doorheen mogen.

In de verte horen we al gejoel van voetballertjes, de volgende rust is gepland in de voetbalkantine van PSV Poortugaal. Onder het genot van een bakkie koffie en een mueslibol, genieten we van deze rust. Daar zijn we nu wel eventjes aan toe! Dick en Marja en Jan zie ik hier ook zitten. Het is inmiddels een stuk kouder geworden, zal het dan eindelijk winter worden? Mijn handen zijn ijskoud maar worden tijdens het wandelen gelukkig weer warm.

Nadat we langs restaurant Abel lopen (zouden ze hier zitten voor een Palmpje? We kunnen helaas niet naar binnen kijken) gaan we eindelijk de Grienden in. We waren al gewaarschuwd door ons wandelvriendinnetje Larissa dat het één grote blubberbende is maar dat vinden wij wel meevallen. Tot we een extra lusje mogen maken (we kunnen ook parallel eraan lopen maar dat is voor watjes!) want hier is het superblubberig!! Het zijn oorspronkelijk graspaadjes maar door al die regen van de laatste tijd is het gras verdwenen! Hilarische taferelen en glijpartijen zijn ons deel. Wel komisch hoor, onze schoenen zijn vijf kilo zwaarder geworden door de modder.

Eindelijk komen we bij verzorgingspost 2 aan en hier valt de beslissing of we 30 of 40 gaan lopen. Onder zachte "dwang" van Sil en Gijs, gaan we toch maar voor de 40, we kunnen het binnen de tijd lopen als we voor vieren weer bij deze verzorgingspost zijn. Hier krijgen we soep van Gijs, en ik eet mijn mueslibol op. Met een paar dropjes op zak, gaan we weer verder. Langs de golfbaan waar we volgens omstanders "verkeerd" lopen. Maar nee hoor, we zien de pijltjes al in de verte opdoemen. Even zien we Rob door de bomen door, hij is al op het eind van de 9 km lange lus, dus die is zo binnen! We begroeten elkaar en Sil en ik stappen weer door over het gras van de golfbaan.

Deze lus wordt gekenmerkt door de pijlen met tekst op de grond: heen en terug. We lopen dus hetzelfde pad heen en terug! Saai hoor. En ook nog over gras en door de Carnisse Grienden! Eindelijk mogen we het pad "terug" en ik ben nog nooit zo blij geweest met asfalt "immer grade aus"!! Eindelijk je voeten zonder nadenken neerzetten en gaan met die banaan. Het is inmiddels bijna vier uur en komen op tijd aan bij de laatste rust hoewel ze al aan het opbreken zijn, we zijn bijna de laatsten. Nog even een bakkie en het flesje vullen en dan op naar de laatste 5 km!

Ik heb het een beetje gehad nu en wil met mijn MP3 op verder, Sil vindt het gelukkig niet erg. We lopen in ons eigen tempo, het gaat echt hard! In nog geen 50 minuten arriveren we bij de finish. Het is zelfs nog geen sluitingstijd zegt Gijs! Met een knalrood hoofd meld ik mij af met een voldaan gevoel, dat wel maar met een blaartje rijker helaas. Nog wat nagekletst met Danyell en Sil en daarna ga ik naar de metro waar Dick ook wacht op de metro.
Leuke tocht geweest! Ondanks het laatste saaie stuk heb ik heerlijk gelopen.
Het fotoalbum wat ik hiernaast publiceer, is van Danyell.