Twintig jaar geleden verloor Paul Copeland zijn zus. Op een zomernacht sprak de zeventienjarige Camilla met een vriendin en hun vriendjes af in het bos. De volgende ochtend werden de levenloze lichamen van twee jongeren aangetroffen; van de overige twee, onder wie Camilla, werd nooit meer iets vernomen. Het leven werd na die rampzalige nacht nooit meer hetzelfde. Paul wordt nog dagelijks door schuldgevoel gekweld; als hij die nacht beter had opgelet, zou zijn zusje nog leven. Twintig jaar later blijkt dat tenminste één persoon die bewuste nacht heeft overleefd. Zou dat Camilla kunnen zijn? Openbaar aanklager Paul Copeland mengt zich in het onderzoek.
Dit boek heb ik met plezier gelezen. Het is spannend, intrigerend en je wilt gewoon doorlezen omdat je de afloop wilt weten. Hij heeft een fijne schrijfstijl en is gedeeltelijk in de ik-vorm geschreven, als Paul Copeland aan het woord is. Die afwisseling vind ik ook leuk. Tijdens dit verhaal speelt er ook een rechtszaak af, dat is dan weer wat minder want het heeft totaal niets met het verhaal te maken maar meer met het werk van Paul Copeland als openbaar aanklager.
Het plot zit knap in elkaar. Ik geef dit boek een 8,5.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten