Ik neem de trein in Rotterdam van 12.14 uur om naar Utrecht te gaan en vanaf daar naar Ede-Wageningen waar Gon mij oppikt om naar het graf van Marina te gaan. Ze is vandaag precies een jaar geleden overleden. Wat gaat de tijd toch snel!
Na een voorspoedige reis staat Gon al op me te wachten, wat een timing! Gezamenlijk gaan we naar Frans om daar een bakkie te doen. Frans is blij met ons bezoek, eventjes afleiding. We hebben hem wel verteld van onze plannen dus het was niet helemaal een verrassing dat we voor de deur staan.
De kleine Nynke ligt op bed en Daniel is op school. Als de school afgelopen is gaan we met z'n drieen hem ophalen. En Nynke wakker maken om naar het graf te rijden. Als we in de startblokken staan, komt er een tante langs, die al bij het graf geweest is. Toeval of niet, het komt eigenlijk wel goed uit, dan kan zij op de kleintjes passen. Als we naar de auto lopen, komt er een vriendin langsrijden, Patricia, die ook naar het graf gaat. Toeval?? Of heeft iemand daarboven wat zitten regelen.......
Het is koud maar als we bij het graf staan, gaat de zon opeens schijnen. Te bizar allemaal. Ze regelt daarboven gewoon even een zonnetje als we haar komen bezoeken! Ik heb een lantaarntje meegenomen en steek een geel kaarsje aan, haar lievelingskleur. En een klein bloemstukje zet ik neer op het graf. Gon heeft oranje gerberaatjes meegenomen (oranje/groen de kleuren van de vierdaagse). De steen is erg mooi, in de vorm van een tulp en er staan voetstappen op en een spreuk: belangrijk is niet alleen de weg die je gaat maar ook de sporen die je achterlaat. We halen herinneringen aan Marina op. Een speciaal moment.
We nemen afscheid van Patricia en Gon en Frans brengen mij naar het station. De trein komt er snel aan. Maar in Utrecht heb ik veel vertraging en in Rotterdam is er iets met de metro aan de hand waardoor ik erg laat thuis kom. Maar ik heb het ervoor over gehad!
1 opmerking:
mooie foto meis...
knuffel,
Gon
Een reactie posten