Vandaag een wandeling gepland, en ondanks de slechte weersberichten, ga ik toch op pad. Als ik in Den Haag aangekomen ben, heeft het al een beetje gesneeuwd, het ziet overal een beetje wit!
In de kantine van de voetbalvereniging H.M.S.H. is het nog erg stil, het is dan ook nog voor half 9 als ik me inschrijf voor 25 km.
Ik hoop dat de route goed gepijld is, het gaat steeds harder sneeuwen!
Helaas, glij ik al na een half uur op mijn knie, maar niet noemenswaardig pijn gedaan. Het is wel even schrikken! Het is tekenend voor deze dag, er zullen nog heel wat bijna-val partijen volgen. Het is overal ontzettend glad!
In de Wassenaarlaan staan wel héél mooie huizen! Het is een nieuwbouwwijk met allemaal kastelen, erg mooi hoor. Maar echt genieten kan ik er niet van, ik moet erg letten op waar ik loop.
Er zou een rust zijn bij de G.D.A. maar daar ben ik prompt aan voorbij gelopen!
Het park Ockenburg is wel bekend voor mij, ik heb er al een aantal keer rondgelopen, maar niet onder déze omstandigheden. De bekende puinbal staat er ook nog, die zal niet snel verdwijnen, het is een soort kunststuk omdat dit stuk natuurgebied uit puin is ontstaan.
Maar dan word ik in de war gebracht door de routebeschrijving, wat bedoelen ze nou met HEEN EN WEER? Ik heb wel HEEN gezien, maar WEER nergens. Toen ben ik maar de Ockenburgse weg afgelopen richting Atlantahotel en daar een cafeetje opgezocht voor een sanitaire stop. En om even bij te komen van al dat sneeuwgeweld. Het is best koud!
Dan volgt een flink stuk over het strand. De duinen worden gerenoveerd en daarom wordt geadviseerd over het strand te lopen. Nou dat doen we dan maar. Het windje waait in mijn gezicht en het strand is bedekt met sneeuw. Heel apart. Het loopt wel lekker, omdat het eb is en het strand lekker hard.
Dan gaan we de duinen weer in om vervolgens weer terug te lopen naar Kijkduin. De snackbar Melissa is open voor ons, maar ja, geen toiletten en geen (warme) zitplaatsen dus daar maar voorbij gelopen. Ik hou het nog wel eventjes vol.
En dan komen we bij het laatste gedeelte van de route, een levensgrote trap! Moet ik die ook op? Ja hoor, de pijlen staan die kant op. Nou, dat word een pittige klim en amechtig kom ik boven en met mij nog een paar wandelaars. Er is een monument op de top, of een kunstmatige krater. Ik heb het niet goed gelezen, ik wil alleen nog maar finishen. Maar dat duurt nog even! We gaan een stuk van de route terug, zullen ze dat bedoelen met HEEN EN WEER??
Ik weet het niet maar er zou een sporthal zijn waar een rust was? Niet gezien en daarom maar doorbuffelen naar de finish. We lopen een stukje door de vlindertuin. Geen vlinder te bekennen natuurlijk, met dit weer. Het is wel druk overal, dit weer belet heel veel mensen niet erop uit te trekken.
In een klein parkje na de Jaap Edenweg ga ik even op een bankje zitten, mijn schoen zit niet lekker en ik heb trek in een banaan. Vijf minuutjes zijn genoeg om weer opgeladen te zijn voor het sluitstuk. Al snel komen we weer in de bebouwde kom en bij de kantine van de voetbalverening. Na een heerlijk bakkie koffie ga ik weer op huis aan. Ik heb er zes uur over gedaan.
2 opmerkingen:
Wat super goed dat je de wandeling hebt uitgelopen onder deze omstandigheden.
Ja, dat vond ik ook hoor, het huilen stond me nader dan het lachen soms en vele keren heb ik gedacht: "waar ben ik mee bezig?" Maar de voldoening als je de finish haalt, man, dat is met geen pen te beschrijven! Dat maakt het wandelen zo leuk.
Een reactie posten