Toen ik het boekje binnenkreeg van de RWV wandelvereniging zag ik een tocht erin staan waarvan ik dacht: Die ga ik lopen! Namelijk de Rhoonse griendentocht.
Ik had al aan diverse mensen gevraagd of ze soms zin hadden om mee te gaan?
Nou, daar was wel oren naar, en zo gegezegd zo gedaan, een afspraak was zo voor elkaar. Wat heen en weer ge-SMS-t (hoe schrijf je dat?) en zo gebeurde het dat we elkaar zaterdag 26 januari elkaar in de kantine van Rhoon weer na zoveel tijd ontmoetten.
De Dortse bende, Hans en Marja, Arie en Anja en Carla, zie ik dan eindelijk weer eens een keer. Carla had ik sinds de vierdaagse niet meer gezien, Hans en Marja sinds de Kippenloop. Arie en Anja heb ik nog weten te strikken voor de RWV wandelserie in november.
Maar goed, we gingen vandaag op pad richting de Rhoonse grienden. Vroeger wel eens doorheen gelopen, heel lang geleden.
Na een lekker vers bakkie koffie gingen wij gezessen op pad (wat is nou V.O.P.?)* het was alweer 10.10 uur.
Eerst een stuk langs de Groene Kruisweg, waar de bekende koeien staan. Daar moest een foto van gemaakt worden.
Het eerste stuk gaat voornamelijk door woonwijken. Op zich wel leuk, je hebt niet zo in de gaten dat je alweer een flink eindje gelopen hebt. In Poortugaal aangekomen wordt het al wat landelijker en na
Na de rust (even op adem komen van de harde wind en een bammetje eten) vervolgden we onze weg. Via het park lopen we een stukje langs de Maas en komen we langs het psychiatrisch centrum Delta. Deze weg kan ik dromen omdat ik hier vaak langsfietste als ik naar mijn werk ging in de zomer.
De route ging over héél veel schelpenpaadjes en al snel konden we elkaar bijna niet verstaan, zoveel herrie maakten we met onze voetstappen!
Uiteindelijk kwamen we na
Na een goed drie kwartier (de dames moesten nog even plassen en water bijvullen) gingen we de Rhoonse grienden in. Echt een mooi pad, omgeven door wilgenbomen en kleine slootjes. En het weer was ook formidabel, wel jammer van de soms harde wind.
Er was zowaar een derde rust gepland bij de Arend maar omdat we nog maar drie kilometer verwijderd waren van de finish zijn we eraan voorbij gegaan. Hadden we dat maar niet gedaan, we zijn hier finaal verkeerd gelopen. Hoe kan dat nou? Er wordt altijd zo goed gepijld. Maar ja, als je zelf niet oplet, gebeuren er rare dingen! Al met al hebben we ongeveer iets meer dan een kilometer extra gelopen. Nadat we teruggekeerd waren, zagen we dat er een pijl stond voor de
Hierna volgt een stukje door Rhoon, door de bebouwde kom. Ook wel grappig om te zien hoe de huizenbouw hier is. Langs een hertenkamp gelopen, daar zagen we een piepklein geitje staan. Die moest natuurlijk op de foto gezet en Carla had “anschlusch” met een geit die het heerlijk vond gekroeld te worden achter zijn oren.
Het einde van de tocht was in zicht, ik hoorde de metro al voorbij suizen. Om 14.15 kwamen we moe maar voldaan weer binnen en we hadden zowaar een plekje om uit te blazen.
Ik werd opgehaald door Hans.
Kortom: een zeer geslaagde tocht met 453 (!) deelnemers. Dat is best een succes te noemen en zeker voor herhaling vatbaar.
* V.O.P. is voetgangers oversteekplaats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten