2daagse van Nijmegen 2007

Muziekje op en gaan met die banaan!
Fris en fruitig naar de Oosterhoutse dijk
Houdt het dan nooit op?????
In de boomgaard bij Oosterhout waar ik Carla en Arie tegenkwam
Op de Wedren maandag mijn kaart in ontvangst genomen.


De titel van dit verhaal is wel apart, voor mij was het een 2daagse! Na twee zware wandeldagen heb ik besloten de 3e dag niet te starten, ook op dringend advies van de EHBO.
Het langeafstand wandelen is niet voor mij weggelegd, ik loop altijd mijn voeten stuk. Nu heb ik er een ander probleem bij gekregen: de linker grote teen is zo overbelast dat de nagel eraf dreigt te gaan als ik door zou gaan. Nou dat heb ik er niet voor over!

Op maandag zijn we met de auto naar Zetten gereden waar ik logeer. In de Wanmolen kom ik Nathalie van W4W tegen, we liggen samen in de balletzaal, gezellig. Daar mijn spullen neergezet en na een kopje koffie naar Elst gereden om vanuit die plaats met de trein naar Nijmegen te gaan. Daar was het al gezellig druk. Om half 2 nog even in de schaduw wat gedronken bij het station.

De meeste mensen druppelen in de loop van de middag binnen. Een gemelleerd gezelschap, van jong tot oud, ervaren lopers en debutanten. Ik lig met 11 andere wandelaars op zaal, waaronder Tiny uit Noordwijkerhout. Samen drinken we een frisje op het "terras" bij de Wanmolen, het is behoorlijk warm! Het is erg gezellig zo met zijn allen en we hebben zin in de komende dagen.

Na het eten gaan we naar de slaapzaal, het is morgen vroeg dag! Om 4 uur gaat de wekker al en dan moet je wel een beetje uitgerust zijn. Ik kan de slaap niet vatten, net zoals vorig jaar.

Om 4 uur snel even opfrissen, aankleden, ontbijten en tas inpakken. De bus staat al te wachten met de meeste wandelaars als ik naast Tiny ga zitten, vertrek is om 05.15! Na een goed half uurtje komen we op de wedren aan, en kunnen gelijk van start. Wat een luxe! Ik hoef niet te wachten. Temperatuur is goed en ik vertrek richting Waalbrug om vervolgens in Lent uit te komen.
Via Bemmel naar Elst. In Elst is het ook heel druk, we worden door heel veel mensen aangemoedigd. In Elst kom ik Syl tegen van W4W, althans, zij zag mij aankomen. Ik ben een klein stukje met haar meegelopen maar uiteindelijk loop ik weer alleen omdat mijn voeten al aardig protesteren en ik haar tempo niet bij kan houden. We nemen afscheid.
Richting Valburg worden we op de foto gezet door Fotomodern. Ik heb rolletje 86. Maar ik sta er niet goed op dus die foto bestel ik niet. Jammer.

Richting Oosterhout komen we langs een boomgaard en ik besluit even mijn benen rust te gunnen, lekker omhoog zitten tegen een boom. Carla en Arie kom ik daar tegen. Dat is ook toevallig zeg! Zij hebben al even gezeten, dus ik kan niet lang zitten want ik vind het wel weer leuk om samen op te lopen. Arie is onder de indruk van de sfeer, het is dan ook beregezellig overal. Maar ik zit er nu echt doorheen en wil even 5 minuten zitten voordat we de beruchte Oosterhoutse dijk opgaan. Een heer langs de kant van de weg biedt mij zijn opvouwbaar stoeltje aan. Heerlijk!

Een groepje dames zingt luidkeels allerlei liedjes, wij zingen mee: "van-voor-naar-achter-van- links-naar-rechts", de dames zingen 9 coupletten. En zo komen we moeiteloos die vreselijke dijk over. Nou ja, moeiteloos??? Mijn tenen doen heel erg zeer, later blijken daar knoeperts van blaren te zitten ondanks het preventief intapen maandagavond. De nieuwe Lowa's zijn blijkbaar nog niet genoeg uitgelopen!

Redelijk snel (15.30) komen we op de wedren, daar neem ik luid snikkend afscheid van Carla en Arie, (niet van ontroering maar van de pijn en emoties). Zij willen nog even bij me blijven maar ik wil de bus van 16.00 uur halen. Bij de bushalte zit al een groot gedeelte van het gezelschap te wachten. Tiny zit op een trapje, ik mag gelukkig naast haar plaats nemen. Jeetje wat ben ik moe! En wat doen mijn voeten zeer. Ik had nog wel een goede tip gekregen van Carla: de veters wat losser aanspannen op de wreef, dat scheelt ernorm. Maar het leed had zich al voorgedaan dus het hielp niet meer helaas.

Het begin van dag 2 verloopt net als dag 1 alleen het verschil is nu dat ik de "late start" heb en dus moet wachten tot ik losgelaten word. Ik ga lekker op een bankje zitten, neem een kop koffie en bekijk al die gestresste mensen die al een half uur staan te wachten. Daar heb ik geen zin in, ik wacht tot het einde van de rij in zicht is en sluit aan. Dan kan ik na 5 minuten vertrekken richting Nijmegen. Tsonge, wat een saaie weg, alsmaar rechtuit, geen lol aan. Niemand langs de kant, alleen maar kantoorgebouwen en het duurde en duurde maar.

Ik heb met mezelf afgesproken: de eerste 2 uur lopen zonder pauze en dan 15 minuten zitten. Na precies 2 uur neem ik lekker koffie en een koek erbij. Na deze pauze wil ik plassen maar er is geen toilet in de buurt en ik wil niet in het park plaats nemen. Een eindje verder zie ik een dame met haar dochter buiten, en vraag of ik van het toilet gebruik mag maken. Nee zegt ze maar een eindje verder is iemand die haar toilet openstelt, ga daar maar heen. En dat deed ik. Wat een aardig gebaar, heerlijk op een fris toiletje. Opgelucht vervolg ik mijn weg richting Wijchen.

Daar is het bijzonder druk en ik word aan alle kanten aangemoedigd. Na het centrum heb ik zin in een bakje soep, stap op een tentje af met zitplaatsen genoeg en vraag een kop soep. "Nee mevrouw dit is van de brandweer" HUH?? Nou ja! Vervolgens vraagt hij: "of zit u erdoorheen?" JA!!, maar laat maar, ik hoef al niet meer. Wat een eikel!

Een eindje verder zie ik een vrije stoel en vraag of ik er op mag. Een aardige dame zegt enthousiast: "Ja hoor wijffie, neem plaats! Wil je soms koffie, koek, snoep, fruit, kauwgom?" Ik krijg van alles aangeboden. Wat een gulheid en vriendelijkheid. Na wat opgefrist te zijn wil ik verder maar niet zonder twee klapzoenen van de mevrouw. Wat een schat. Dit geeft mij weer energie om de zware tocht af te maken. Ik ben nu ruim over de helft.

In Beuningen is het niet meer zo heel erg druk, er zijn zelfs mensen die al opstappen. Beetje jammer maar ja, zij zitten natuurlijk al een hele dag langs de kant en eens komt daar een eind aan. Een man zegt tegen mij: "Wat had jij een lieve glimlach vanmorgen, zet die lach er nog even op, dan heb je minder pijn, geloof mij maar". Ik bloos ervan! En pijn die heb ik. De tranen staan me nader dan het lachen.

Ik moet weer nodig toiletteren en zie een groot bord: WC, soep en koffie. Ik stap erop af, blijkt dat een particulier te zijn die zijn tuin met tuinhuis plus toilet opengesteld heeft voor de wandelaars. Hij (of zij) wil hier flink aan verdienen want WC gebruik is 50 cent. Tel uit je winst!
Maar evengoed ben ik blij dat ik even ervan gebruik kan maken. Nog even mijn voeten inspecteren en insmeren met talk, een klein blaartje doorgeprikt en snel weer verder, het wordt al laat.

Eindelijk, de Waalkade loop ik om 16.25 op. Zal ik het halen? Het is nog een heel eind (2 km!) tot de wedren. In het centrum is het weer erg druk en ik word gedragen door het publiek. Iemand zegt: "nog vier bochten en dan ben je er, links, rechts, rechts, links". O.k. dan. Vooruit dan maar, even aanzetten. Om 16.55 uur kan ik mij afmelden (zonder te janken hoewel ik helemaal kapot ben) en ik loop richting bushalte. Jeetje wat een eind lopen zeg! Bij de halte staan nog een aantal mensen te wachten, een stuk of 10.

In de bus horen we dat er een meisje niet goed geworden is en opgehaald moet worden. De bus gaat weer richting centrum. Maar ze is al door de ambulance naar de EHBO-post gebracht, voor niets teruggegaan. Wij komen dan ook erg laat aan in de Wanmolen, ik moet zonder te douchen aan tafel schuifen. Tiny is zo lief om mijn eten op te halen aan het buffet, ik kan geen stap meer verzetten! Daar hoor ik dat nog meer mensen zijn gestopt en dat er zelfs iemand in het ziekenhuis ligt i.v.m. een doorgemaakte TIA! In totaal 7 mensen gestopt en dat is volgens Wendy, de uitbaatster van de Wanmolen, extreem veel. Wie weet vallen nog meer mensen uit.
Het meisje gaat trouwens gewoon weer voor de 3e dag van start.

Na het eten douchen ga ik naar de masseur. Heerlijke massage gehad, en na de massage naar de EHBO. Daar gaat het lichtje bij me uit. Ik heb zo'n vreselijke pijn in mijn voeten dat ik in janken uitbarst, door moeheid en pijn. Het "hoofd" van de EHBO inspecteert mijn voeten en hij vindt het onverstandig om door te gaan, mijn voeten zijn zeer ernstig beschadigd. Zo erg zelfs dat hij ze niet wil intapen. Hij moest even op me inpraten want ik wil er niet aan maar het heeft geen zin meer, ik ga stoppen. Zo kan het niet langer, ik heb ook geen zin om weer een hele dag met pijn rond te lopen. Het is inmiddels al 22.30 en ik stuur Hans een SMS dat hij me op mag halen morgen. Hij belt terug, maar mijn telefoon is dood en ik ga naar de bar om te bellen. Wendy schrikt als ze me ziet: "Wat is er?" vraagt ze en ik vertel haar dat ik morgen naar huis wil en of ik even mag bellen. Dat mag en ik krijg een kopje thee om bij te komen van de schrik. Ik blijf nog even aan de bar hangen en ga dan slapen. Iedereen ligt al te ronken, wat een gesnurk! Gelukkig heb ik oordopjes bij me!

Om 4 uur de andere dag gaat het licht aan en ben ik klaarwakker. Als iedereen vertrokken is ga ik ontbijten en op mijn gemakkie inpakken en douchen. Om half 8 staat Hans al voor de deur en om half 9 ben ik thuis. Dit was mijn Vierdaagse avontuur. Het duurde niet lang maar ondanks heel veel pijn heb ik toch ook genoten. Maar ik doe het nooit meer! Duurlopen is niets voor mij, ik ga liever voor kortere afstanden. Ik heb wel van de sfeer mogen proeven en dat is ook leuk om meegemaakt te hebben. Ook heb ik weer wandelvrienden gemaakt. Dus al met al weer een ervaring rijker!

Cool Slideshows!