Voor het eerst sinds tijden mogen we weer een georganiseerde tocht lopen! Sinds de uitbraak van Corona vorig jaar februari zijn alle georganiseerde wandeltochten afgelast.
Het Soester wandelweekend heb ik nog nooit gelopen en deze wordt voor de derde keer georganiseerd. We maken er gelijk een weekendje weg van en boeken een logeerplekje vlakbij de start. De start is in tijdvakken ingedeeld, wij mogen “weg” vanaf 9.20 uur een mooie tijd!
Bij aankomst worden we naar een parkeerplek geleid, allemaal perfect geregeld door Le Champion! Een heel groot grasveld hebben ze gereserveerd voor lopers die met de auto komen, het treinstation is niet ver weg dus ook het OV is een optie.
Dag 1
De vrolijke speaker “praat” ons weg en ik ben benieuwd naar wat Le Champion voor ons in petto heeft.
De eerste kilometers verlopen vrij saai en rechttoe rechtaan. En ik moet wennen aan de drukte om mij heen. Niet dat het zo druk is als in Nijmegen maar omdat het zo lang geleden is dat ik wandelaars voor en achter me heb…..het zijn gewoon veel mensen!
Bij De Naald van Waterloo gaan we het bos in, eindelijk! In de verte zien we Paleis Soestdijk waar we straks langs mogen lopen.
De rusten van Le Champion zijn altijd goed geregeld, ook nu weer. De bankjes staan op afstand rond een vijver en het is niet druk dankzij de spreiding van de wandelaars, er klinkt een leuk muziekje uit een soort orgel en we worden weer op de foto gezet door Wandelfotografie. Met een Snelle Jelle en een bak koffie komen we bij van de eerste 4 kilometers. De naam van de rust is De Kleine Kom.
Met een lusje komen we aan bij Paleis Soestdijk en foto’s worden gemaakt van het witte paleis. Helaas zien we niet de achtertuin die erg mooi is, dat heb ik alweer een tijd geleden gezien tijdens een andere wandeltocht. Na ongeveer 5 km komen we bij De Zeven Linden, de tweede rust. Een banaan is onze beloning en er komt net een bankje vrij als we aan komen lopen. Hier genieten we van de rust, er is geen muziek. We zien veel wandelaars in alle soorten en maten, mannen en vrouwen, jongens en meisjes, jong en oud.
Bij de derde rust, de Charlottehoeve, zitten we op 14 km ongeveer en ik herken het Sportpark Peijnenburg, van de Amersfoortse Tweedaagse. Bij deze rust speelt een man muziek, ik dacht met een accordeon. Hier is het ook gezellig druk, mensen zitten op het grasveld of op bankjes. Ook nu komt er net een bankje vrij als we in het gras willen gaan zitten. Wat een mazzel! Hier krijgen we een chocolaatje en kunnen we onze waterflessen vullen bij de kraan van een boerderij. De tocht gaat verder door de Baarnse bossen, zo heet ook deze dag. En we mogen een stukje over de heide die nu prachtig in bloei staat! Hekjes worden ook niet geschuwd onderweg, ik mag weer acrobatische toeren uithalen…….waarvan natuurlijk een foto gemaakt moet worden, charmant hoor!
Een stukje door Soest-Zuid en de laatste kilometer gaat dwars door een molen heen! Deze molen heet De Windhond en de molenwinkel is open. Dit is een verrassingspost met een mini rolletje pepermunt als “snack”. Hierna is het nog 1 kilometer naar de finish die we na 5 uur en 33 minuten bereiken. We stappen meteen in de auto, ik heb zin in mijn bad in het hotel van de Valk Amersfoort A1 waar wij een nachtje slapen. Niet lang daarna lig ik te badderen in de bubbels en kom ik heerlijk bij van het wandelen vandaag. Het weer was erg mooi en de tocht…..mmwah…..ik heb mooiere bospaden gelopen. Benieuwd wat dag 2 brengt, het weerbericht is niet best helaas…
Dag 2
Uitgerust ontbijten we in het hotel om daarna in een kwartiertje naar het startterrein te rijden. Daar worden we weer naar een plekje geleid en kunnen we meteen van start. De speaker herkent de pet van Hans…..Barcelona, en maakt er een opmerking over.
Het weerbericht is niet best en daar zijn we op gekleed, maar zoals zo vaak valt het best mee en het is zelfs warm! Maar….het venijn zit in de staart, lees maar verder.
Ook deze route begint met rechttoe rechtaan maar na een paar kilometer gaan we dan toch echt het bos in en de duinen over. Ja, het is de Soesterduinen dag en dat zullen we weten! Het is stijgen en dalen wat de klok slaat! Mooi hoor en adembenemend, letterlijk!
Maar we worden na 4,5 km al beloond met een heerlijke rust bij restaurant De Soesterduinen met een cappuccino en appelgebak van Top, een bekende bakker in dit gebied. Hij smaakt heerlijk en het is echt genieten op het terras waar een koor staat te zingen om de sfeer te verhogen. Het is moeilijk hier weer weg te gaan maar ja, we moeten nog een aantal km lopen! Het is nu nog steeds droog…
En dan komen we langs het Nationaal Militair Museum in Soesterberg. In het museum wordt aandacht besteed aan de betekenis van de Nederlandse krijgsmacht in verleden, heden en toekomst. Het museum staat op het terrein van 45 ha op de voormalige luchtbasis Soesterberg. Ik herken sommige objecten van de Amersfoortse Tweedaagse, dan komen we hier ook langs. De tweede rust, bij restaurant ‘t Hoogt slaan we over, we lopen door tot de volgende die op 10 km zou zitten…..maar dat loopt anders!
De lucht begint nu angstvallig donker te worden, het zal toch niet….? En ja hoor, de eerste spetters vallen en wij trekken toch maar een regenjas c.q. regencape aan. We lopen verder en het begint steeds harder te regenen! Lopen we door of schuilen we? Af en toe schuilen we onder een boom, maar dat maakt uiteindelijk niet veel uit, het regent heeeeel hard! We merken weinig van de mooie omgeving waar we lopen. De paden zijn veranderd in modderpoelen en stromende beekjes waar we overheen moeten met natte voeten tot gevolg.
Bij landgoed De Paltz begint het te onweren! Maar desondanks lopen we door tot de rust bij Villa De Paltz. Het is het nieuwe hoofdhuis van het Herman van Veen Arts Center. We lopen in het park met allerlei kunst objecten maar echt aandacht ervoor hebben we niet. Bij het tentje van de rust zitten een aantal wandelaar onder een grote parasol. Wij willen wat eten maar staand eten is niet fijn en ik besluit er een bankje bij te slepen die er omheen staan in de regen. Nu kunnen vier personen droog zitten. Wij peuzelen onze snack op, poffertjes voor mij en een patatje voor Hans. Heerlijk even bijkomen van de nattigheid en we zijn nu wel toe aan een rust!
Het lijkt droger te worden en we vertrekken weer, over 6,6 km is er weer een post. Maar helaas, we zijn nog maar net onderweg begint het NOG harder te regenen! Dit is echt afzien, we zien niets meer van de omgeving, dit is overleven. De paden zijn moeilijk begaanbaar en mijn voeten zijn daar niet blij mee. De regen loopt van mijn broek in mijn schoenen, lopen is niet fijn meer……ik wil zitten! We zien een boomstronk en pakken de matjes uit de tas. Bijkomen in de regen, het is niet anders maar het moet even.
De meeste regen is gevallen en het lijkt op te klaren. Ik doe mijn regencape uit en trek mijn jasje aan die droog is gebleven. Maar het druppelt nog wat na en doe mijn cape weer aan. In de laatste kilometers is het droog en zelfs de zon komt weer tevoorschijn. We hebben nog een stempelpost te gaan maar daar gaan we niet meer zitten, we zijn er klaar mee en het is nog maar een paar kilometer. Volgens de dame bij de post nog 3,5 km maar ik zei nee dat klopt niet, het is een kilometer minder!
We finishen doodmoe en doornat en nemen de speld in ontvangst. Bij de auto pellen we de natte kleding uit en ruilen dit om voor droge kleding en Hans stuurt ons weer terug naar Spijkenisse.
Ik dank Le Champion voor de mooie tweedaagse en de goede organisatie, het was fijn om weer een georganiseerde tocht te lopen! De routes vond ik enigszins tegenvallen, ik had er meer van verwacht. Of kwam het door de regen op dag 2? Aan de organisatie lag het niet, die was top!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten