De Winterserie van Hart van Brabant begint altijd in november, vandaag deel 1. Nadat de auto ontdaan is van de vorst, het is koud......rijden we naar Tilburg want de start is zoals gewoonlijk bij Boerke Mutsaers. Bij het treinstation Tilburg Universiteit is er nog genoeg plek en het is dan nog een klein stukje naar de start. De ingang is aan de andere kant want er is vandaag ook een feestje gepland van een carnavals vereniging.
Inschrijven is zo gepiept en om 9.15 uur gaan we op pad.
Over het universiteits terrein richting de bossen. Het is een koude herfstige start, we hebben allebei een muts op en handschoenen aan. Maar na een goed uur lopen krijg ik het alweer warm en gaat mijn muts af, handschoenen uit en mijn petje op. De route is bekend, vorig jaar liepen we ook deze kant op maar vandaag gaan we 25 km lopen i.p.v. 13, de zon breekt door en het is heerlijk wandelweer!
Bij de eerste rust, de McDonalds op een industrie terrein, is het reuze druk maar toch nog plek genoeg. Met een klein beetje geduld zitten we uiteindelijk aan een grote beker cappuccino alleen de bestelde appeltaart is op helaas.......ze hebben niet gerekend op zoveel mensen wat veel gemopper oplevert bij sommige wandelaars. Maar waarom?? Dan moet je een paar minuten langer wachten, nou en??
In plaats van appeltaart eet ik een kaneelbroodje en Hans neemt een stukje cheesecake, ook lekker!
Vanaf de McDonalds gaan we nog een klein stukje door het industrie terrein maar dan is er een splitsing en mogen we over een prachtig natuurgebied lopen, de Regte Heide. Het is er stil.......je hoort werkelijk niets, wat is dat genieten. De heide is uitgebloeid maar de diverse paddestoelen steken hun kop op, het is niet voor niets herfst. Sommige bomen hebben ook mooie herfstkleuren.
Tot de volgende rust bij een manege lopen we alleen door natuurgebieden, nu nog 10 km te gaan. Bij de manege drinken we een kopje thee en cola en na een sanitair bezoek vertrekken we weer.
Verrassend genoeg blijven we in de natuur lopen, alleen het laatste stukje is bebouwde kom. Nog 3 km te gaan maar Hans heeft zin in een bankjes rust. Als we net een paar minuten zitten hoor ik ineens: Heeeee! En vliegt Marco mij om de hals. Hij loopt 35 en heeft een flink tempo en gaat snel weer door, hij was een stukje verkeerd gelopen. Marco logeerde in Nijmegen bij hetzelfde gezin als ik.
Na dit leuke intermezzo lopen we weer door naar de finish, het is niet ver meer. En er is ook niet veel meer te zien. Ja, een mooi beschilderd tunneltje onder een viaduct. Ik maak een foto ervan. Als we het station in de verte denken te zien is het een woonwagen kamp. Maar even verder zie ik het viaduct waar we onder door moeten om het station te bereiken. Voor we het weten is het einde van de tocht daar.
Ik meld ons af en loop door een wolk van sigaretten rook naar buiten, het carnavals feestje is in volle gang!
Nog nagenietend van de tocht rijden we naar Jan en Carla, we hebben daar afgesproken voor een gezellig nazit.
nog een paar foto’s
Geen opmerkingen:
Een reactie posten