Kennedymars Vijfhuizen 5-6 september 2015 / 80 km

Het is zaterdag 5 september, een lange dag om mij voor te bereiden op de komende Kennedymars van Vijfhuizen. Die begint deze avond om 22.00 uur. Als ik mijn spullen bij elkaar heb rij ik met Hans mee naar Vijfhuizen.
Daar aangekomen is het al gezellig druk in de kantine van een voetbalvereniging waar ik mij kan aanmelden. Gery en Ben zitten achter de inschrijftafel en ik maak even een praatje en ik krijg de routebeschrijving met toelichting. Er zitten bonnetjes bij die ik bij elke rustpost moet inleveren, een consumptiebon voor bij de laatste rust en een toegangskaart voor het duingebied "de oase".
Ik zoek bekenden in de zaal, zie Tina en Trudy zitten en later komen Bert, Jan, Jos en Eric er ook bij. Gezellig, eventjes bijkletsen! Monique komt ons even uitzwaaien.

Als het tegen tienen loopt gaat de menigte naar buiten, naar de feesttent waar de officiële start gegeven wordt. Na een toespraak van Cor de voorzitter en een uitreiking van een oorkonde voor Sandra die haar 100ste KM gaat lopen, is het precies 22.00 uur en kunnen we vertrekken! Het weer is wisselvallig met af en toe een buitje en er staat een flinke wind, windkracht 5!

Het eerste rondje gaat heel snel voor mijn doen, Gery en Trudy gaan als een speer, die kan ik helaas niet bijhouden. Toch heb ik een lekker tempo en ik word aangesproken door een jonge dame, Fransie, zij vindt mijn lichtjes om mijn enkels zo leuk. En als vanzelf ontstaat er een leuk gesprek en gaan de km's snel voorbij. We lopen langs de Polderbaan en ik zie een paar vliegtuigen van dichtbij opstijgen, erg indrukwekkend!

Na twee uur lopen heb ik er 12 km op zitten en is er een rustplek bij de feesttent waarvandaan we vertrokken zijn! Ik zoek snel het toilet op, een beetje jammer is dat er van de zeven toiletten maar drie (!) open zijn, het feestpubliek maakt er ook gebruik van dus het is wachten geblazen.........

Na een kopje thee en een fles water voor onderweg ga ik weer op pad, op naar de tweede rust in Spaarndam en dat is ruim 10 km verder. De route ernaartoe daar kan ik kort over zijn: zwaar door de felle tegenwind, en heel erg laaaaaaaaang en saai! Ik word ook nog gebeld door de organisatie..........of ik nog op de route was want ik was vergeten om mijn nummertje in te leveren! Attent om daar op te letten!!

Wat ben ik blij wanneer ik de wagen zie waar de rust is. De ingang van deze rustpost is een hindernis opzich: een laadklep van een vrachtauto! Nu zijn de spieren nog niet zo stijf maar straks.......Hier kan ik over mijn tas beschikken en ik krijg een heerlijk kopje thee van de lieve verzorging. Ook is er een broodje bal te krijgen maar ik denk dat mijn maag dat niet prettig zal vinden dus ik bedank ervoor. Hier hoor ik wat een BVO-tje is.......bier voor onderweg! Dat is hier ruimschoots te verkrijgen maar niet voor mij.

Vanaf deze rust wordt het een spelletje spoorzoekertje, de aanwijzingen zijn slecht te onderscheiden en soms missen we zelfs een aanwijzing waardoor we verkeerd lopen. Een telefoontje naar de organisatie en het gebruik van de GPS op de telefoon brengt ons weer op de goede weg. Ik heb het gevoel dat we rondjes aan het lopen zijn en ik ben blij dat ik niet alleen loop hier, het is best donker......

We missen nog een aanwijzing dat we de trap op moeten naar de brug die we over moeten. Na de brug is er weer een rust op 30,5 km en weer in een vrachtauto. Hier wachten we op het sein dat de pont gaat varen en dan mogen we een cruise maken van drie minuten. Brrrrrr....wat is het koud en het regent een beetje. Een wandelaar die meegaat op de pont zegt tegen me dat wat nu gaat volgen heeeeeeel erg saai is. En bedankt! Hij heeft gelijk..........een lange, lange dijk volgt! En er staat een straffe wind waardoor het dubbel zwaar wordt. Ik heb hoge nood en duik de struiken in bij gebrek aan beter......

Dan volgt er een stuk route door een industrie gebied en een meubelboulevard in Beverwijk, niet erg inspirerend. We passeren de Bazaar, waar ik wel eens geweest ben jaren geleden alleen herken ik de omgeving niet meer. Het begint al licht te worden en ik heb het idee dat ik aan het slaapwandelen ben, het gaat op de automatische piloot.

De vierde rust in Velsen-Noord is iets verlegd vanwege een wegomlegging en als we daar aankomen mogen we weer de laadklep op, de vrachtwagen in. Hier kan ik weer bij mijn tas en haal er wat spullen uit die ik nog nodig heb voor onderweg. En er is ook weer vanalles te krijgen waaronder pannenkoeken!! Hier heb ik wel trek in!
Jammer dat de wagen schuin staat, ik heb niet het idee dat ik uitrust en moet me schrap zetten om goed te kunnen zitten!! Mijn voeten branden, ik ben moe en heb er even geen zin meer in.

Een groot stuk langs het industrie gebied van IJmuiden en langs de sluizen, de cement fabriek ENCI en Corus/Tata Steel is ook al niet mijn favoriete omgeving! Ik zie het plaatsnaambord van IJmuiden en ik laat me op de foto zetten in de inmiddels traditionele houding....ik heb er weer lol in!
We lopen de haven in van IJmuiden en ik hoor dat vanaf hier de schepen voor Sail Amsterdam binnenkomen, wat zal dat een spektakel geweest zijn! Er is ook een terminal van DFDS Seaways, voor de boot naar New Castle. Ik moet nodig naar het toilet en gelukkig krijg ik hier de gelegenheid voor en nemen we tevens even de tijd voor een rustpauze met koffie op echte stoelen!

Bij de strandopgang IJmuiderslag op 50,7 km is er ook een vrachtwagenrust waar we een lekker soepje krijgen, hier blijven we niet zo lang omdat we anders krap in de tijd komen. Maar dat soepje gaat er goed in hoor, wat een fijne verzorging want hij smaakt goed!!

Vanaf hier gaan we het strand op, het is gelukkig eb en we hebben de wind in de rug. En de zon gaat zowaar even schijnen, ik kom een beetje bij. Het strand loopt lekker en we maken een paar foto's. Ik hou van het strand en de geluiden hier, heel rustgevend en ik loop te genieten! De wind geeft de golven mooie schuimkoppen en er zijn veel kite-surfers in de weer! Ik vergeet even waar ik mee bezig ben.

Na zes kilometer over het strand twijfelen we of we de strandopgang op moeten, ik kijk even op Google maps en zie dat we vlakbij Parnassia zijn. Het is flink werken voor de beenspieren maar uiteindeljk komen we boven. Twee andere wandelaars komen tegelijk met ons boven en we besluiten om hier even te pauzeren, op een lekker bankje! Ik trek mijn sok uit van de linkervoet, er zit een irritatie. Die verhelp ik even en we genieten van een lekkere consumptie.

Later blijkt dat we een strandopgang later naar boven moesten maar we kunnen parallel aan het strand lopen om later weer op de route te komen.
We mogen het Duinpieperpad op, een deel van het Nationaal Park Zuid Kennemerland. Een pad door de duinen en in een prachtige omgeving. Ik probeer me te concentreren op de omgeving om mijn lichamelijke ongemakken te negeren. Dat lukt maar nauwelijks, het is een zwaar parcours want het is niet helemaal vlak!
Ik zie een bankje en kan me niet bedwingen: ik MOET even zitten, al is het maar vijf minuten! We zitten tegenover een anti-tankwal, in dit duingebied zitten veel Duitse bunkers. En dan komen we twee pijlen-ophalers tegen, die moeten we voor blijven dus we stappen maar weer op.....

We zijn inmiddels aangekomen in Zandvoort en ik herken de omgeving van een andere tocht, de 30 van Zandvoort. En dus ook het Visscherspad en ik loop te mopperen omdat het een lange, saaie weg is. We lopen richting Bentveld naar de volgende rust in Zandvoort nabij restaurant De Duinrand, ik heb nu 64,8 km gelopen.

Hier zitten weer dezelfde mensen die ik elke keer tegenkom bij de rust en ik kan hier allerlei lekkers krijgen, maar ik krijg niets door mijn keel, ik ben alleen maar erg moe en zit in een vreselijke dip! Gelukkig komt Hans me hier opzoeken en ik krijg een stevige knuffel. Ik kan er weer even tegenaan. In het restaurant ga ik even naar het toilet, waardoor ik achterop de achterhoede kom. Met muziek op de oren loop ik over de route door het duingebied de Oase. Ook een zwaar parcours vanwege het vele stijgen en dalen. Ik ben het nu goed zat en ik moet mijzelf dwingen om door te lopen. Het is gek, ik ben een "ervaren" kennedymarsloopster, dit is mijn zevende, maar toch is elke mars anders! Deze valt me enorm zwaar en waar dat aan ligt? Ik weet het niet......het is wel de bekende "65-km dip".

Doordat ik een gezinnetje naar boven zie kijken, ze staan stil, kijk ik ook en zie daar een ree zitten! Hij blijft stil zitten alsof hij gewend is aan publiek en ik neem een foto. Later hoor ik dat daar 3000 stuks leven!

Nadat ik bijna bij het eind van het duingebied kom word ik gebeld door een mede-wandelaar omdat er een pijl ontbreekt waardoor ik wellicht fout zou kunnen lopen. En ja hoor, als ik daar aankom, geen pijl! Blij dat ik toch op de goede weg ben! Onderweg kom ik het achterhoede groepje tegen, waaronder de pijl-ophalers, zij wachten mij op zodat we gezamenlijk weer verder kunnen. Dat vind ik erg attent! Ik ga heel even bij hen zitten en laat merken dat ik er even heel erg klaar mee ben!! Maar zij peppen me weer op voor het laatste stukje.

Bij de volgende rust op 73 km word ik ontvangen door een lieve vrijwilligster, ik krijg een knuffel van haar omdat ze merkt dat ik het zwaar heb. Wat lief hè? Dit heb ik even nodig......en Hans is er ook weer. Hier is het reuze gezellig en we dollen wat met elkaar. Hans maakt er foto's van. Hier krijg ik ook vanalles aangeboden, maar krijg alleen een paar dropjes door mijn keel en neem een flesje water mee voor onderweg.

Nog 4,5 km naar de volgende rust. De zon schijnt lekker en de wind is iets gaan liggen. Ik heb mijn muziek aan en ik weet dat ik bijna bij de finish ben en stap dapper door. Even word ik in verwarring gebracht want ik denk dat de rust bij de molen is die ik al snel naderbij zie komen, maar helaas, ik moet eromheen.

Bij Restaurant De Molenplas is het druk, er is een feestweek aan de gang, enorm druk en gezellig, dat wel maar ik ben blij dat ik ook hier even kan zitten......
Alleen krijg ik de kriebels, want het is al 17.00 uur!! Dus neem ik niet de tijd voor een ontspannen rust alhoewel een lekkere consumptie van organisatie voor me staat. Al is het nog "maar" 3 kilometer, de schrik slaat mij om het hart dat ik het niet ga halen. Daarom besluit ik alleen op te stappen, de achterhoede groep zal mij toch wel inhalen.
Een heel smal paadje langs de ringvaart lijdt me naar Vijfhuizen. Het begint weer donkerder te worden en het miezelt licht. Ik word ingehaald door Henkie en samen komen we over de finish bij de feesttent! Het is 17.55 uur.
Wat een belevenis was dit weer! Ik ben blij dat ik het toch gered heb!
Ik meld mij af in de drukke feesttent, krijg een bos bloemen, medaille en een oorkonde, Hans maakt er foto's van en dan kan ik eindelijk in de auto stappen.....lekker uitrusten! Dan barst de bui los, ik ben blij dat ik binnen ben!!

Ik wil de organisatie bedanken voor deze soms toch wel mooie, afwisselende maar zware Kennedymars. Wat een topverzorging met gehaktballen, pannenkoeken, soep en ananas! Allemaal even lekker. Dat maakte de tocht ietsje makkelijker......


Bekijk hier de foto's