Tweedaagse Amersfoort 19-20 juni 2015 / 2 x 40 km

Zo, ik heb weer 80 kilometer in de benen!

Dag 1

De Tweedaagse van Amersfoort hoort gewoon bij de training voor de vierdaagse van Nijmegen, en het is ook nog eens een heel gezellige en goed uitgezette tocht!
Zoals gewoonlijk logeer ik ook dit keer in Voorthuizen bij mijn schoonouders in het chalet, lekker dichtbij de start aan de Gasthuislaan in Amersfoort. Daar zit het sportpark dat al jaren het startpunt is van deze tocht.

Ik ben al vroeg in Amersfoort, dan kan ik de auto lekker dichtbij de uitgang van het park zetten. Als ik me in het rijtje voeg voor de aanmelding word ik aangesproken door Andre, van Facebook vierdaagsevrienden. Hij herkende mij, leuk toch? Zo zullen er in de loop van de dag meer van dat soort ontmoetingen volgen!

En net zoals vorig jaar ben ik weer mijn startkaart vergeten. Maar na een telefoontje naar het thuisfront is dat probleem verholpen. Leve de smartphone en internet!

Nadat we aangemeld zijn is het tijd voor koffie, de anderen zitten al boven in de kantine, lekker warm! Want het is weer, ook zoals gewoonlijk, lekker fris met kans op een bui!

Om 7 uur gaan we van start en lopen met een grote groep Amersfoort weer uit om na ongeveer 9 km door de bossen aan te komen bij de eerste rustpost, de Stoeterij. Maar we lopen daaraan voorbij en gaan het militair terrein de Vlasakkers op, nadat we eerst een comtroleknipje hebben gekregen. Eigenlijk is dit gebied niet toegankelijk voor burgers maar tijdens deze tweedaagse mag het wel.

De wolken breken open en er schijnt een weliswaar waterig maar lekker zonnetje door de vele wolken. Dit gebied is lekker ruim, met brede, van beton gemaakte paden en dat loopt als een trein! We hebben dan ook een lekker tempo!
Af en toe komen we leuke bouwwerken zoals een soort van bunkertje tegen die we van dichtbij gaan bekijken en nemen daar een foto van. Het stuk over dit terrein is zes kilometer lang, dan nog 4 kilometer door de bebouwde kom tot de eerste rust, dan hebben we er 19 kilometer op zitten!

Bij sportpark Vliegdorp komen we aan om 11.45 uur, lekker snel gelopen! Daar is het druk!! Er is nauwelijks een stoel te krijgen maar ik mag op het plekje van Maike zitten.....lief!! De zus van Rob, Ingrid, woont hier om de hoek en komt even langs om ons aan te moedigen, gezellig! Ik ben nu wel toe aan een rust en we krijgen een lekker bakkie cappuccino van haar om bij te komen. Hier eet ik ook mijn drie (!) boterhammen met banaan op: ik heb honger!!! Dat gebeurd mij bijna nooit, dat ik honger heb maar ik eet ze nu met smaak op!

Helaas komt er aan dit gezellige samenzijn weer een eind want we mogen nog 21 km lopen. De buien zijn weggebleven ondanks de donkere luchten die we zien. Hoewel we af en toe vergast worden op wat hemelwater, we worden er niet echt nat van! Ingrid loopt een stukje mee met ons, tot ze weer vlakbij huis is en wij de route weer vervolgen.

Een deel van de route gaat over de voormalige vliegbasis Soesterberg.
Vliegbasis Soesterberg was een militair vliegveld nabij Soesterberg, tussen Utrecht en Amersfoort. Het vliegveld was de bakermat van de militaire luchtvaart in Nederland; in 1913 maakte de Luchtvaartafdeeling (LVA) van het leger hier haar eerste vluchten. Vanwege bezuinigingen op defensie is de basis in november 2008 gesloten en opgeheven.
Het terrein heeft primair een functie gekregen als natuurgebied, er zal slechts beperkt woningbouw plaatsvinden aan de kant van Soesterberg Noord ter financiering van het ontwikkelen van natuurgebied. Het militaire kamp in het zuidwesten van de vliegbasis, Camp New Amsterdam, blijft eigendom van Defensie. In het noordoostelijke deel van de vliegbasis zijn het Militaire Luchtvaart Museum en het voormalige in Delft gevestigde Legermuseum ondergebracht in het defensiemuseum. Dit museum opende de deuren op 13 december 2014.
Aldus Wikipedia.
Wij mogen dit keer langs het museum lopen en dat is heel leuk om te zien, er staan diverse tanks en vliegtuigen buiten.
Na dit museum nog een klein stukje door het bos lopen om dan aan te komen bij sportpark Peijnenburg. Daar is het ook best druk maar we kunnen nu makkelijk een stoeltje vinden om een lekker bakkie soep op te peuzelen. Dat gaat er wel in een beetje zout. Ook al is het niet warm, je verliest met het zweet ook veel zout dat natuurlijk weer aangevuld dient te worden! Na de soep een Breaker als toetje en we kunnen weer verder, de volgende 13 kilometer wegstampen.

Dit is een heeeeeeel lang stuk over een fietspad door de bossen, maar we lopen zo te kletsen dat die ongemerkt onder de voeten vandaan lopen. De volgende rust is alweer daar, bij Pannenkoekhuis De Kabouterhut op 34 kilometer en niet bij de Vlasakkers, de officiële rust. Er zitten nog meer wandelvrienden, even gezellig bijkletsen.

Tot aan de finish is de route niet bijzonder, een stuk bebouwde kom en een stukje bos en dan weer bebouwde kom en is weer hetzelfde als vorig jaar. Het laatste gedeelte iets anders vanwege de verbouwing langs de weg. Zonder problemen melden wij ons af door de knipkaart in te leveren en we nemen nog even een broodje haring en een colaatje om bij te komen en na kletsen. Het bleef nog lang onrustig op het sportpark......

Dag 2

Het is erg vroeg deze zaterdagmorgen als ik wakker word met het gekletter van de regen op het chalet. Oh jee! Na de gebruikelijke opstart rituelen stap ik in de auto en het is droog, dat zal het de hele dag blijven maar de temperatuur is laag voor de tijd van het jaar.
Bij het sportpark aangekomen zit er al een groep wandelvrienden aan de koffie te wachten tot het startsein. Zeven uur mogen we vertrekken.

Deze dag gaat de route richting Austerlitz en Henschotermeer. De eerste kilometers zijn erg mooi maar ook best zwaar, over onverharde zandwegen en bospaden. Maar het is genieten van de mooie natuur om ons heen.
De eerste rust is bij restaurant Bergzicht op 10 kilometer maar we zijn nog niet aan rust toe, we lopen door tot Austerlitz. Ons plan is om daar te rusten maar helaas, hij gaat pas om 10 uur open en besluiten we door te lopen naar Henschotermeer op 16 kilometer.
Ik heb honger en ben een beetje duizelig en moet erg plassen. De route gaat over steenslag paden en loopt naar beneden en dat is heel lastig lopen. Het tempo gaat drastisch naar beneden! Eindelijk komen we aan bij de rust en zoeken een plekje om te zitten. Helaas, geen stoelen dus dan maar een picknickbankje uitkiezen, er staan er genoeg. Wat ben ik blij dat ik zit en de boterhammen gaan er gretig in! De koffie smaakt ook heerlijk. We genieten van het uitzicht op het Henschotermeer, het is hier erg mooi. Rustig is het niet want er is een feest aan de gang aan de overkant, de muziek klinkt hard. Maar dat is niet erg, we zingen soms mee!

Na het Henschotermeer lopen we over lange, rechte fietspaden. We moeten vaak opzij springen voor een groepje wielrenners, er is een wielertour aan de gang. Vreemd dat dit niet afgestemd is, er lopen grote groepen wandelaars op het fietspad!!!
De lange paden en bebouwde kom kan me niet bekoren, de verveling wordt verdreven door leuke kletspraatjes. En dan nog een leuk stukje winkelstraat door het dorp Woudenberg om vervolgens bij de rust bij De Valleiruiters aan te komen.
Hier is het wederom erg druk, geen stoel te bekennen. Dan maar eventjes in het gras, het is gelukkig droog. Hier eten we een lekker bakkie tomatensoep en een yoghurtje.

Na de rust vervolgen we de route langs de autoweg om vervolgens weer door een stukje bos te lopen. We steken het Valleikanaal over, dit is een lang fietspad tot aan de Leusbroekerweg. Hier kom ik weer Facebook wandelvriendin Hetty tegen met een paar vriendinnen en ik zet ze even op de foto. Voorheen zat de rust aan het eind van deze weg maar helaas, dit jaar niet en moeten we nog een stukje doorlopen tot de laatste rust. De routebouwers hebben een leuk lusje bedacht om hier te komen, over landgoed Den Boom. Erg mooi en het is weer genieten!

Onderweg komen we Fred, René en Mark tegen die met wandelmaatjes deze tocht lopen en ik klets wat met ze tot we bij restaurant De Mof aankomen. We kunnen een plekje vinden om met elkaar van deze rust te genieten, gezellig! Ik zie broodjes kroket verschijnen en het water loopt me in de mond! Jammie, die gaat er met smaak in.
Als we ons opmaken om te vertrekken kom ik Syl tegen met Gery. Zij zijn later vertrokken vanwege de OV tijden waardoor ze niet op tijd konden vertrekken, ik klets wat met ze en dan gaan we weer verder voor de eindspurt naar de finish.

Over landgoed Den Treek naar de YMCA waar nog een rust is gepland maar ik ga daar alleen even naar het toilet, het is vanaf daar nog vier kilometer naar de finish.
Door een stukje bos en zandpaden en dan nog een stukje bebouwde kom. Iets later dan gisteren komen we bij de finish aan. De fotostand staat er nog en we bekijken de foto's die we na lang zoeken toch vinden. Hij is leuk geworden!
Daarna melden we ons af en ontvang ik een nummertje. Het is de achtste keer maar omdat ik vorig jaar per abuis een 8 had ingevuld krijg ik nu een 7 voor op mijn medaille. En natuurlijk een stempeltje voor in het boekje.
We kletsen nog wat na met een lekker drankje. Helaas is de haring op!! Er is altijd muziek bij de finish en er zijn een paar wandelaars aan het dansen, het ziet er gezellig uit maar ik wil liever even zitten.....
Dan wordt het tijd om afscheid te nemen van elkaar en ik rij terug naar Voorthuizen, genietend van de terugblik op deze twee fantastisch leuke, mooie en gezellige wandeldagen. Mijn nieuwe schoenen voldoen uitstekend want ik heb nergens last van, dat is wel eens anders geweest!!!
Ik dank de organisatie voor deze twee wandeldagen, de routes waren voor een deel bekend maar er zaten ook verrassende wijzigingen in! Ik verheug me alweer op de volgende editie volgend jaar!