Ginkelse heidetocht Ede WS78 / 15 maart / 40 km

Vandaag een wandeltocht in het Oosten des lands, in Ede. Voor mij een aardig eindje rijden! Ik sta dan ook heel vroeg op vandaag om op tijd te zijn voor de start van deze tocht. Die staat om 9 uur gepland. Als ik aankom is het nog vroeg, ik ben bijtijds weggegaan en ik kan een parkeerplekje vinden dichtbij de start en daar ben ik blij mee........ en ik zie ook al mensen vertrekken voor de wandeling, blijkbaar is dat dit keer wel mogelijk.
Ik meld mij aan bij Rick, die me niet herkent ("U bent bekend met de wandelingen van WS78?") en laat het maar zo, later kom ik hem tegen op de route en vertelde hij me dat hij nog niet helemaal wakker was! Ik kom nog meer bekenden tegen, Ilonka en Gon en Monique heb ik ook nog heel even gesproken in de rij voor het aanmelden. Bertus is er ook met zijn altijd aanwezige fototoestel, en ook Tina, die ik later op de dag tegen zal komen.
Om half 9 sluit Frans aan met wie ik heb afgesproken om de eerste 11 km samen te gaan lopen, hij gaat de 20 km route doen vandaag.
We krijgen een gedetailleerde routebeschrijving mee, daar hou ik wel van. De route is ook goed gepijld, met genummerde bordjes en dat is ook prettig! Vooral op het eind....
Na ongeveer 5 km lopen volgen we een groep wandelaars een pad op langs het spoor, een man met een hele lange baard roept ons na dat we verkeerd lopen en denken: dat is een geintje. Maar als we na een heeeeeeeeeel lang pad langs het spoor ineens een groepje mensen terug zien lopen, slaat de vertwijfeling toe! Lopen we nu echt verkeerd? Maar onderweg kwamen we wel iemand van de organisatie tegen op een fiets, die zal dat dan toch ook gezegd moeten hebben??? Nou ja, we gaan gewoon weer verder en niet veel later zien we toch weer een pijl van WS78.
Bij de soeppost op 11 km ga ik even naar een Dixie, er staat geen lange rij. Frans gaat vast de soep halen, Gon is er ook en na de soep (nou ja, soep?? Een wit, lauwwarm goedje wat zout is...) gaan we weer snel verder, we moeten nog een aantal km's!
Gon en ik gaan samen verder op de 40 km route en ik zeg Frans gedag.
Op ongeveer 17 km gaan we even een sportkantine binnen, Gon heeft behoefte aan een sanitaire stop en hier is het erg rustig, we nemen er ook een bakkie koffie die erg goed smaakt. De officiële rust is pas op 23 km bij sportcongrescentrum Papendal, maar daar gaan we ook nog wel even zitten om de brand uit onze voeten te halen. Ik voel ook mijn hiel weer.....nee he? Niet weer een blaar!
Hier blijven we niet zo erg lang maar na twee kilometer lopen heb ik het gevoel dat ik al uren onderweg ben, het valt me erg zwaar! De route is ook grotendeels onverhard! Onderweg verkoop ik nog een paar veters aan een paar dames die de "slierten" aan mijn tas wel leuk vinden en ik steek mijn verkooppraatje weer af en dit keer lukt het nog ook!
Een groot gedeelte gaat door het natuurgebied Planken Wambuis, is wel erg mooi maar ik moet me echt concentreren waar ik mijn voeten neerzet dus kan er niet van genieten. Foto's maken schiet er ook bij in dit keer, maar omdat Bertus deze tocht ook loopt die vast wel het een en ander zal vastleggen heb ik daar geen spijt van....
Bij een bankje ga ik even mijn voet nakijken om de blaar door te prikken, gelukkig heb ik het tasje met de spullen daarvoor in mijn tas laten zitten, meestal heb ik geen last van blaren!
Als we voor mijn gevoel na een eindeloze tijd bij het Natuurhuis Veluwe aangekomen zijn voor de laatste rust, staat het huilen me nader dan het lachen als ik na de rust zie dat we de hei op gestuurd worden!! Ontzettend mooi hoor, maar het pad is ongelooflijk zwaar omdat het zo smal is! We lopen dus in ganzenpas en ik stop mijn hoofd vol met leuke gedachten om dit te doorstaan....er lijkt geen eind aan te komen!!
Gon neemt me dan ook op sleeptouw voor de laatste km's en een pilletje wil ook nog wel eens helpen. Ik heb goed gegeten en gedronken, dat wel maar ik voel me allerbelabberst! Maar de laatste km's gaan ineens als een speer en in het ritme van de passen van Gon passeren we zelfs nog een aantal wandelaars! De laatste rustpost slaan we over want als ik NU ga zitten kom ik nooit meer overeind! We zingen wat en we lachen wat en ongemerkt komen we aan bij de finish. Ik haal mijn tas met schone kleding e.d. uit de auto want ik ga na de wandeling nog even douchen om straks in Ede nog wat te gaan eten met Frans.
Ik meld mij af met een hoofd als een tomaat zo rood, het zweet gutst aan alle kanten, en ik ben blij dat ik even mag gaan zitten.
Blij dat ik het volbracht heb maar ik heb het nog nooit zo zwaar gehad als vandaag!
Op de terugreis kom ik ook nog in een kleine file terecht vanwege de werkzaamheden op de A15! Het is dus een latertje geworden vandaag.....