RS80 Woerden / 15-2-2014 / 25 km

De wind waait loeihard om het huis, de weersvoorspelling komt uit: flinke wind met harde windstoten! Deze zaterdag ga ik toch volgens afspraak richting Woerden omdat ik met wandelvrienden heb afgesproken daar een lusje te lopen van 25 km bij de RS80. Onze vriendin Sabine gaat ook mee, in haar rolstoel wel te verstaan, en Larissa is bereid haar te duwen........
Op de afgesproken tijd kom ik aan in Woerden maar het is nog even zoeken naar een geschikte plek voor mijn koets. Ik zet hem in eerste instantie in de wijk, maar een dame die haar hond uitlaat zegt tegen mij dat er vlakbij ook een zwembad is met ruimte genoeg, dus ik ga daar naartoe en inderdaad, het klopt! Een belletje naar de wachtende wandelvrienden en ik kan bijna vertrekken na het aanmelden. En ik laat mijn boekje meteen afstempelen want mezelf kennende........dat vergeet ik natuurlijk weer om dat na afloop te doen.

De routebeschrijving ziet er mooi en gedetailleerd uit, met vermelding van het aantal meter, dat zien we graag. Maar die hebben we nauwelijks nodig, de route is prima gepijld. Na wat door de bebouwde kom en langs het station gelopen te zijn, maken we wat foto's van elkaar en we merken nog weinig van de harde wind. Maar dat komt later.....eerst een heel stuk langs een stuk water en de wind doet de golven opspringen. Wij hebben gelukkig wind in de rug. We zien echter diverse hardlopers onze kant op komen, die hebben het een stuk moeilijker! We moeten ons echt schrap zetten! We hebben Sabine ook mee in de rolstoel maar zien tot onze schrik dat het pad verder gaat in een onverhard, smal stuk en het is onmogelijk om daar de rolstoel doorheen te duwen! Een hardloopster vertelt ons hoe het wel kan, rolstoeltechnisch gezien, en Larissa gaat deze weg een stuk terug lopen om hopelijk dan weer op de route terug te komen. We spreken af dat we elkaar bij de rust zouden zien.

De route gaat een stuk langs een watertje, ik herken het stuk van een vorige tocht die startte in Haarzuilens toen het -11 graden vroor! En het is wederom een stuk waar niet met een rolstoel gelopen kan worden, maar ze kunnen wel parallel aan de route lopen om weer op de reguliere route te komen. Het is prettiger lopen zonder die kou, we moeten opletten niet in de vaart terecht te komen met die wind!

Moeder natuur roept dwingend om een sanitaire stop en Gon en ik besluiten in het dorp waar we uitkomen te zoeken naar een mogelijkheid, Jan is ons al vooruit gelopen en het waait te hard om hem te roepen. Een rusthuis biedt uitkomst, wij mogen daar van het toilet gebruik maken. Wel grappig: een groepje mensen zit gezellig met elkaar te babbelen en ineens valt het stil als wij binnen komen! We worden nieuwsgierig bekeken en aan ons gevraagd wat we aan het doen zijn. Oh, het zijn wandelaars wordt er gezegd.........

Na deze verfrissing hebben we alweer snel de RS80 wagenrust, en er staat 1 dixie waarvoor natuurlijk een flinke rij! Gelukkig, ik hoef niet meer...... Even een bakkie koffie drinken, we krijgen er een lekkere koek bij, en we gaan weer verder. Larissa en Sabine zijn er nog niet, maar als we goed en wel op weg zijn krijg ik een telefoontje van Larissa dat zij er ook zijn. We spreken af elkaar op te wachten bij de binnenrust in Haarzuilen.

Deze binnenrust bij Kasteel de Haar in het Koetshuis is druk bezocht, het is er binnen propvol dus kansloos om hier binnen te gaan zitten. Buiten is er plek zat. Helaas is deze horeca gelegenheid niet berust op een grote groep wandelaars want de bediening is erg traag hoewel ze wel hun best doen alles zo snel mogelijk te leveren, het gaat niet echt efficient. Geduld is in dit geval ook weer een schone zaak, maar uiteindelijk kunnen we even gaan zitten en inmiddels zijn ook Sabine en Larissa gearriveerd. Na toch nog even een sanitair bezoekje vertrekken Gon en ik samen omdat de rest van het groepje alweer vertrokken is, wij halen ze wel weer in.

Maar nu hebben we toch serieus windje tegen......poe poe! Dat is echt bikkelen en ik heb heel veel respect voor Larissa die de rolstoel duwt.
Er lijkt geen eind te komen aan dat pad, pal op de wind en we maken een paar foto's van elkaar want al dollend gaat de tijd natuurlijk sneller en we hebben wat afleiding. Wat is dit zwaar zeg, ik zal blij zijn als we straks bij de finish zijn! Aan het eind van dit stuk staat de organisatie met een paar dozen bananen, dat gaat er wel in! Wat een service zeg! Vanaf hier is het nog een half uurtje bikkelen naar de finish. Daar komen we helemaal uitgewoond aan en we melden ons af. Ik zie nog een paar bekenden zitten, ff kletsen en nog wat drinken en daarna gaan we ieder ons weegs!

Ik kijk terug op een winderige maar gezellige tocht, maar zonder wandelmaatjes ga ik hier niet meer lopen, veel te veel polder.........

Meer foto's via de link onder het kopje "foto's" aan de rechterzijde van mijn blog.