Ik weet dat er veel wandelvrienden bij zullen zijn dus ik heb er wel zin!
Voordat ik van start ga, rij ik samen met H naar Dordrecht, om Larissa op te halen zodat we samen onze startnummers kunnen ophalen. In Waalwijk aangekomen worden we vlakbij de start afgezet en gaan we op weg naar het startterrein waar het enorm druk is. Geen wonder, er doen hier meer dan 2500 mensen aan mee! Best een druk bezochte KM!
Het ophalen van onze startnummers gaat wat rommelig, het is niet bepaald logisch ingedeeld. Je kon voor-inschrijven en er was nog een mogelijkheid tot na-inschrijven, wij staan dus in deze rij. Als ze dat nu goed zichtbaar hadden gesplitst! Ze moeten maar eens in de leer gaan bij de organisatie van de Marathon van Rotterdam, daar doen 20.000 mensen aan mee!!
Als de tijd daar is, we kunnen om 20.00 uur al van start gaan, gaan we op zoek naar de startlocatie. We staan zoals gewoonlijk helemaal achteraan maar zullen dat niet blijven wat voor mij ook een heel aparte ervaring zal blijken!
De stoet zet zich in beweging na het startsein en na ongeveer een minuut of 10 schuifelen door de straatjes van Waalwijk kunnen we echt gaan wandelen, de avond en nacht in. Ik hoor van Larissa, die deze KM al een keer gelopen heeft, dat het eerste stukje van 15 km rondom en door Waalwijk is, en dat we een rondje gaan lopen. Ik zie het allemaal wel, en het valt mij op dat er enorm veel publiek langs de kant staat wat de sfeer enorm verhoogd. Ook zie ik veel jonge(re) mensen, minder ervaren wandelaars want de schoenen die zij aan hebben zijn niet bepaald geschikt voor zoveel km's achter elkaar lopen!! Maar ja, dat zullen ze straks zelf wel ervaren, er zullen wel een flink aantal mensen uitvallen vermoed ik!
Het eerste gedeelte gaat door de woonwijken van Waalwijk, het is dan nog steeds een beetje licht maar dat zal snel veranderen. Het weerbericht is gunstig: geen regen van betekenis, weinig wind maar wel koud in de nacht (9 graden). Al lopend en kletsend verbaas ik me over het publiek langs de route, er zijn veel mensen op de been en alles is versierd en er klinkt overal muziek. De mensen hebben duidelijk zin in een feestje! We zien zelfs straten die verlicht zijn met waxinelichtjes in jampotjes en het zijn er VEEL! Wat een werk om dat allemaal te verzamelen en aan te steken.
De vuurkorven waren zeker in de aanbieding want het zijn er zoveel die we onderweg zien branden! Complete houtkachels worden van brandend hout voorzien! Tijdens het wandelen zie ik ineens een groot bord met WC en zie een dixie waar net iemand in gaat. Ik besluit toch even te wachten en sein mijn maatjes dat ze verder kunnen maar Arjan blijft op mij wachten. Later blijkt dat Larissa en Carla niet gemerkt hebben dat ik hoge nood had, en dachten die zien we straks wel weer.
We komen aan bij de eerste rustpost, Sporthal Die Heygrave waar we ook over de scanmat lopen en we klokken 23.50 uur! Wat een toptijd zeg, 3,5 uur over ruim 20 km terwijl de eerste meters schuifelen was! Larissa en Carla zijn er ook al en ik ga bij hen zitten. En daar kom ik ook Rob, Erik en Angelique tegen en dat is ook verrassend. Ik verwacht iets te eten te krijgen maar dat valt vies tegen zeg: een dun bouillonnetje is ons deel! En het smaakt nergens naar en is lauw maar ach, het is zout en dat hebben we nodig. Ik begin het ook koud te krijgen en ben blij dat ik mijn jasje weer aan mag trekken!
Tijdens de volgende 14 km worden we nog diverse keren voorzien van "verzorging" en ik heb spijt dat ik te weinig eten bij me heb. Gelukkig heeft Larissa nog een Kitkat in haar tas, dat geeft ook energie maar ondertussen begint mijn buik te protesteren tegen te weinig voedzaam eten! Ik heb des te meer gedronken en ben blij met zoveel toiletvoorzieningen onderweg want dat is perfect geregeld!
Onderweg komen we een paar meisjes tegen die een poncho aantrekken want er komen een paar druppels uit de lucht vallen wat ik niet onder de noemer "regen" wil scharen. We raken met hen in gesprek en het blijkt dat de dames nog geen 20 km achter elkaar getraind hebben, wel diverse korte tochtjes. Toch knap dat ze nu al het dubbele gelopen hebben dan dat ze gewend zijn en ik ben ook benieuwd of ze het gehaald hebben.
In het plaatsje Haarsteeg hebben ze erg hun best gedaan de lopers te vermaken gedurende de nacht. Veel tuintjes zijn versierd met allerlei grappige voorstellingen met als thema "spookslot". Erg vermakelijk! Jammer dat ik er geen foto's van kan maken met mijn toestel, die is niet geschikt voor de nacht. Later horen we dat Haarsteeg vaak een prijs wint voor de beste versiering tijdens "de 80".
Vanaf Haarsteeg naar Elshout is het saai, er is geen publiek meer en het is erg donker. Gelukkig heb ik een klein lampje bij me, maar echt nodig is het niet omdat de weg heel vlak is.
Vlak voordat we de tweede hoofdpost bereiken komen we Bernard, Dirk en Eelco tegen, Arjan en Carla zijn achterop geraakt. Met Bernard zingen we luidkeels het liedje "You never walk alone" mee, die hij af laat spelen op een luidspeaker. Hij heeft zelfs de tekst uitgeprint! En al zingend komen we aan bij scholengemeenschap Overlaat om 2.59 uur, waar ik heel snel een WC op moet zoeken en ik daardoor niet weet waar mijn maatjes gaan zitten. Na enig gezoek en gebel zie ik ze eindelijk zitten, op het podium! Ik heb al een broodje en thee gehaald, Larissa heeft voor mij twee broodjes die ik in mijn tas stop voor later. Een eindje verder zien we nog een aantal Walkers zitten, later komt Carola even bij ons zitten om gezellig even bij te kletsen. Na enige aandrang van Larissa stappen we weer op, zij vindt het weer lang genoeg duren maar in mijn hart ben ik nog lang niet uitgerust. Maar ach, we moeten nog een aantal km's overbruggen tot de finish dus vooruit dan maar!
Als we op ongeveer 50 km zitten komen we Kenneth en Peter tegen. Ik maak kennis met Kenneth en we raken in een geanimeerd gesprek. Via lange, rechte wegen en een paar straatjes door Dongen komen we aan bij een extra ingelaste rust bij tennispark Verboven maar waar we wel gescand worden op 9.15 uur. We zitten er allemaal een beetje doorheen en we besluiten gezamenlijk te lopen maar ieder met zijn eigen muziekjes op. Hier komen we ook Arjan weer tegen dus gevijven (is dat een woord?) gaan we verder. Hier krijgen we ook de tassen niet maar dat is niet erg, deze extra rust is meer dan welkom. We zitten hier op 62,5 km en het dipgehalte is hoog!
De weg naar Loon op Zand is wel bosrijk maar gaat over het fietspad. We worden vaak gepasseerd door wielrenners. Ik loop eigenlijk best lekker met mijn muziek op, het tempo gaat zowaar omhoog en ik passeer diverse wandelaars. Dat is ook wel eens anders en het geeft best wel een kick!!! Muziek geeft me vleugels en in dit geval is het letterlijk, ik vlieg over het asfalt. Ondanks de pijn in mijn buik die wel steeds erger wordt!
Eindelijk komen we aan om 11.15 uur in de sporthal de Wetering in Loon op Zand. Daar zitten Kenneth en Peter al, zij waren iets voor ons uitgelopen mede doordat ieder zijn eigen tocht aan het lopen was. Peter heeft een EHBO tafel opgezocht, hij heeft toch wel veel last van zijn teentje waar een bloedblaar op blijkt te zitten. Van Kenneth krijg ik een paar pilletjes voor mijn buik. Een lange rust volgt en dat vind ik wel fijn! Hier is ook "soep" te krijgen, en een krentensnee maar ik bedank, ik kan niets meer eten! Deze post zit op 66,6 km en we denken dat we binnen de 18 uur kunnen blijven als we doorlopen. Maar dat zit er niet in, blijkt later! Maar daar over meer.............
Eindelijk komen we Waalwijk weer binnen en er worden foto's gemaakt van het plaatsnaambordje. Ze zijn wel erg leuk geworden! We besluiten om als groepje bij elkaar te blijven zodat we gezamenlijk over de finish kunnen. Nog een paar km, het lijkt de Via Gladiola wel! Veel publiek langs de kant die ons allemaal aanmoedigen en veel muziek. Dat maakt het wat draaglijker. Als ik bijna bij de finish ben zie ik Hans staan, hij maakt een foto, een zoen en ik ga weer verder. De laatste meters zijn helemaal geweldig: je gaat over een rode loper naar de finish! De loper is verhoogd dus je loopt boven het publiek uit. Iedereen is een held en wordt gefeliciteerd. Wat een sfeer, wat een feest om zo ingehaald te worden. Wij worden om 14.32 uur uitgeklokt en krijgen daarna meteen een oorkonde plus medaille uitgereikt. De chip moet verwijderd worden en dat wordt door een vrijwilliger gedaan, hij gaat op zijn knieën voor me! Na een finishfoto, een stempel in mijn boekje en op mijn blauwe KM-kaart en een drankje gaan Larissa en ik op zoek naar onze tas. Als we die hebben is het wachten op de lift naar huis maar dat heeft wat voeten in aarde. Ik raak een beetje over mijn toeren, kan niet veel meer hebben door de vermoeidheid en pijn. Maar uiteindelijk is het toch nog goed gekomen, de lift komt eraan en we rijden naar Dordrecht om Larissa af te zetten en dan door naar Spijkenisse waar ik bij aankomst meteen mijn bed in duik. Ik heb niet eens fut voor een douche! En eten al helemaal niet. Maar na een uurtje word ik toch wakker en ga ik douchen en eten, ben een beetje bijgekomen. Nagenietend van alle reacties op social media breng ik de avond door waarna ik rond een uur of 23.00 uur voor mijn welverdiende nachtrust mijn bed induik. De andere ochtend word ik om 10.30 uur wakker, voldaan en trots dat ik deze monstertocht overleefd heb! Maar een volgende "Waalwijk"? Daar moet ik nog heel hard over nadenken!!
De cijfers: 2700 inschrijvingen, 2559 gestart en 2238 gefinisht.
3 opmerkingen:
Super gedaan hoor!!!!
Mooi verhaal van een mooie tocht. En dan durven zeggen dat je deze niet meer loopt ??? Echt wel!
Bedankt voor de gezelligheid onderweg. Bernard
Toptoptop!
Een reactie posten