Sinds vier jaar organiseren Warmelo & van der Drift een wandeltocht door Vlaardingen vanuit cafe D'oude stoep.Silva en ik gaan daar voor de derde keer aan deelnemen, Leo voor de eerste keer. Als we aankomen bij het cafe, zijn de voorbereidingen nog in volle gang, we zijn iets te vroeg gearriveerd. Dan maar even een bakkie koffie en naar het toilet.
Als de koffie op is, zie ik Silvia in de rij staan buiten om zich aan te melden en ik sluit me bij haar aan. Deze keer is het aanmelden gesplitst in aanmelden via internet, aanmelden via internet én betaald, en een aanmelding op deze dag. Ik heb begrepen dat er ongeveer 400 mensen zich van te voren hebben aangemeld, dus vandaar dat dit nu buiten gebeurd. Andere jaren kon je je gewoon binnen aanmelden.
Terwijl we staan te wachten, worden we uitgezwaaid door de stadsomroeper die ieder jaar zoals gebruikelijk zijn praatje houdt. Erg leuk altijd! En nadat ik nog even met een paar bekenden gekletst heb, gaan we op pad.
De route is aangeduid met visjes, heel toepasselijk want aan het eind van de tocht krijgen we een haring als beloning, maar zover is het nog lang niet!
Na een rondje om de kerk, ja echt.....gaan we een stuk industrie gebied in. In het boekje dat we meegekregen hebben, staat tekst en uitleg over de bijzonderheden die we tegen kunnen komen, maar daar kijken we eigenlijk niet in. Het is wel leuk, dat de route elke keer weer anders is! Blijkbaar komen we langs een kroepoek fabriek, want daar is de eerste stempelpost. Maar helaas, geen post te zien, we zijn kennelijk wat vroeg gestart, want het is nog niet opgestart. Er is ook wat verwarring over de route die we moeten lopen, maar de stempeltjes van de vissen staan duidelijk aangegeven. We lopen langs een oorlogsmonument zonder er echt bij stil te staan, dat lees ik nu in het boekje.
In het Oranjepark aangekomen, is daar wel een post die al klaar is, we krijgen daar een flesje AA-drink. Lekker! Maar..........de koffie die ik vanochtend genuttigd heb, wil er ook weer uit en zoek naarstig naar een mogelijkheid. Gelukkig laat die niet lang op zich wachten! Later zal blijken dat ik net op tijd ben, want verder op de route is er helemaal geen mogelijkheid en de eerstvolgende pauze is pas bij het Bommeer, en dat duurt nog een tijdje!
Er volgen wat woonwijkjes alvorens we een stukje langs de Vaart lopen en de volgende post alweer verschijnt. We krijgen daar een appeltje voor de dorst, helaas geen zit-mogelijkheid of sanitair. Dat heb ik nu niet nodig maar ik kan me voorstellen dat er anderen zijn die dat wel hebben! We zijn al bijna twee uur onderweg!
Hierna volgt er een lang stuk door natuurgebied en over schelpenpaadjes, die erg smal zijn dus we moeten in "ganzenpas". Nou is dat op zich niet zo heel erg, maar wel als dat pad kilometers lang is! Leo bezorgt me nog de schrik van mijn leven door achter mij op een bruggetje te gaan springen! Pfff....We genieten wel van de mooie uitzichten en we zien dat de werkzaamheden voor de nieuwe snelweg in volle gang is. We zien ook, dat er een huis pal aan die werkzaamheden grenst. Die bewoners zullen niet blij zijn met de komst van de weg, maar ik denk vele weggebruikers die nu vaak in de file staan wel!
Er zou ook nog een post zijn volgens de routebeschrijving maar die komen we niet tegen....
Wel de post "Vlet & Pret met een Pet". Wat ze daar nou mee bedoelen?? Het is een waterpost (je kan een flesje water krijgen) en er staat een groepje muzikanten, misschien heten zij zo?
We worden met een kleine sloep overgevaren, er kunnen zo'n 7 a 8 mensen in. Later horen we van een medewandelaarster dat zij lang op de overtocht moest wachten! Blijkbaar waren er niet veel bootjes beschikbaar!
De overtocht verloopt gelukkig zonder water te maken en we mogen na het afmeren weer de polder in! Op naar de appeltaart, daar zijn we nu echt wel aan toe! We komen nog mensen tegen van de organisatie, die achter ons op komen fietsen en vragen ons of het goed gaat.
Nadat we bij Het Bommeer binnen een zitplaats zoeken, buiten is het nog net iets te fris want er staat veel wind en er is geen zon helaas, bestelt Leo voor ons een koffie en een appeltpunt! Mmmmjammie!!
Na een goed half uur genoten te hebben van deze rust, gaan we weer op pad, zij het wat mij betreft wel moeizaam, ik moet een beetje op gang komen, de zin is er af. Maar ik twijfel er niet aan dat die zin weer terug gaat komen en ik stap dapper verder......
Nu komen we weer in een mooi natuurgebied, met de nodige schelpenpaadjes en bruggetjes maar dit keer zijn de paden wat breder en kunnen we al kletsend onze route vervolgen.
Er is ook nog een brugmomentje: bij de "wokkel", een heel aparte brug! Silvia en ik gaan wel even poseren......
Als we in de Broekpolder lopen zien we een heel apart pad, met boomstammetjes! En ook dit pad moeten we bedwingen! Helaas heb ik een klein beetje last van maagkrampen op dit moment en het gaat niet zo heel lekker. We moeten ook nog een hoge heuvel bedwingen want daar is een Ranjapost! Die overigens mierzoet is......! Een vrijwilliger vraagt wat al die veters betekenen die we bij ons hebben. Silvia geeft uitleg en ik vraag of hij soms geinteresseert is, maar nee, hij vraagt: kan je pinnen???! Hij laat zijn portemonnee zien, helemaal leeg! Helaas, weer niet gelukt!
Omdat er maar één rustmogelijkheid is, besluiten we even langs de zoon van Leo te gaan, hij heeft een winkel, The Coffeecompany, in het industrie gebied vlakbij. Daarvoor moeten we een weg oversteken en ineens schiet de kramp in mijn kuit! Gelukkig is dit van korte duur en kan ik weer verder. Bij Ron aangekomen krijgen we een heerlijk bakkie cappuccino! En maken dankbaar gebruik van deze rustmogelijkheid.
Hierna is het nog maar een klein stukje naar het centrum van Vlaardingen, naar de molen waar we een ijzerkoekje kunnen krijgen en een borreltje. Dit is de laatste post en de finish is nu heeeel dichtbij. Nog een paar winkelstraatjes en dan kunnen we ons afmelden. Een haring is dik verdiend! En een biertje natuurlijk. We gaan nog even op het terras zitten nagenieten, helaas is de zon weg, Ardie is inmiddels ook gearriveerd en we kletsen nog even wat. Dan wordt het tijd voor afscheid, Silvia gaat nog even de stad in voor een cadeautje en Leo en ik vertrekken naar de auto om naar huis te rijden.
Om drie uur stap ik weer mijn huis binnen, met een voldaan gevoel over deze dag: mooie route, gezellig en super wandelweer, al had de zon wel wat langer mogen schijnen! Gelukkig geen last meer van de maagkrampen gehad.
1 opmerking:
Klinkt weer gezellig. Eigenlijk moeten we deze tocht ook een keer doen. Wat jammer dat er maar 52 (53) weekenden in een jaar zitten.
Een reactie posten