Zoals gezegd, vandaag 20 mei ga ik weer 40 km lopen maar dan in Etten-Leur, dit keer samen met Larissa. Op de afgesproken tijd kom ik aan op de Wipakker en schrijf me in als Larissa ook aan komt lopen. Het inschrijfgeld is dit keer goed in verhouding: 2 euro! De vereniging die deze tocht organiseert is wandelvereniging De Losse Feeter.
Een klein stukje bebouwde kom door Etten-Leur en dan via het park "de Oude Leemput" naar de eerste rust die al op 5 km zit in de kantine van een tennispark. Eigenlijk willen we nog niet rusten maar het bandje van mijn bh zit los en die moet even vastgemaakt worden. Na dit euvel verholpen te hebben gaan we weer snel door nadat ik een sinaasappelpartje van de dames krijg. Goed idee trouwens, die partjes. Ga ik ook invoeren!
En dan komt het hoor, de "ellende". Heel veel paden over zand- en grasveldjes! De tweede rust is in de Zwarte schuur, een eigen rust van de vereniging. Hier komen we nog een keer terug blijkt later. Ik zet al snel mijn MP3 op, ik ben bang dat ik het anders niet ga trekken. Larissa heeft nu haar eigen tempo, ik ga door allerlei oorzaken niet snel.
Bij een camping rust kijk ik mijn voeten na, en ik zie tot mijn grote schrik drie blaren! Larissa heeft tape bij zich. Ik zeg nog: dat gaat niet plakken, want ik had mijn voeten ingesmeerd. Maar Larissa houdt voet bij stuk, ik moet en zal de tape erop plakken want dat is goed! En warempel, na een aantal meters voel ik niets meer. Ja, mijn voorvoet doet nog steeds erg veel pijn en mijn enkel is ook niet wat het geweest is maar ik kan toch door.
Maar ik ben nu alleen bezig met "overleven" want ik heb mijn dag vandaag niet! Ik denk er zelfs ernstig over om te stoppen. Als ik wéér een pad tegenkom dat amper begaanbaar is (gloeiende-gloeiende!!) dan breek ik even. Zie het niet meer zitten en ik bel Larissa op die een stuk voor me uit is gelopen. Ik ga op een bankje zitten en huil even uit. Ik voel me nu wel erg zielig hoor! Maar even later hoor ik van haar dat de rust niet ver meer is en daar vertrouw ik dan maar op. Ze besteld een soepje voor me en even later kan ik daarvan lekker genieten. De medewerkers van de vereniging zijn wel een beetje bezorgd dat we het niet op tijd halen en Larissa gaat in discussie over de bepijling die niet helemaal in orde is. Maar deze mensen zijn wel zo vriendelijk om ons een kortere route uit te leggen en die volgen we dankbaar op. Het is nu wel heel erg saai lopen maar ik vind alles best: alles behalve gras- en zandpaadjes, dit is mij meer dan welkom!
Bij de Menmoerhoeve aangekomen, denk ik dat komt me weer erg bekend voor! Blijk ik hier eens een bedrijfsuitje gehad te hebben!
Even uitpuffen hier en we krijgen wederom een verkorte route voorgeschoteld naar de finish. Ze zijn zo lief het even op een blaadje te noteren en dan gaan we weer voor de laatste loodjes die nu wel heel erg zwaar zijn!!! Maar goed, verstand op nul en blik op oneindig ga ik maar weer, muziekje op en stampen maar!! Zonder problemen komen we aan bij de finish, alwaar men al aan het opruimen is, wij zijn de laatsten! Met een stempeltje en een finishfoto op zak vertrek ik weer naar huis.
Wat een tocht! Erg mooi als de omstandigheden beter zijn, zoals geen blessure en beter getraind zijn. Twee keer 40 km is in de pocket!
2 opmerkingen:
Wat balen dat het met je enkel nog niet helemaal naar wens gaat. Ik ga donderdag de vierdaagse van Diever proberen. 4 x 30.Is ook een proef hoe het gaat na mijn gebroken voet van afgelopen najaar. Voet is 's avonds nog weleens dik en dat kan ik eigenlijk bij meerdaagse tochten niet hebben. Ik ga Amersfoort wel weer doen hoewel het wel saai is als je deze al vaker gelopen hebt.
Hoi hoi,
Ben hartstikke trots op je. Je had het echt zwaar met deze tocht maar uiteindelijk heb je niet opgegeven maar ben je gewoon door gegaan. super.
Een reactie posten