Dag 1
Een paar maanden geleden vroeg mijn dochter aan mij: "ma,wil jij met mij de avond4daagse lopen?" Nou, ik viel zowat van mijn stoel, want als er iemand een broertje dood heeft aan lopen is zij dat wel! Linda, die pas ging lopen met 2,2 jaar! En altijd gedragen wilde worden, en overal moest de buggy mee naartoe want mevrouw wilde niet lopen! Piepen als ze een metertje te ver moest lopen. Wat kan een mens veranderen met 20 jaar. Komt het verstand dan toch met de jaren??
Aldus heb ik via internet ons ingeschreven voor de avondvierdaagse die 6 juni van start zal gaan.
We krijgen een nummer toegewezen en bij aanmelding op het startbureau € 7,40 betalen.
Dat doen we dan ook op de bewuste eerste maandagavond. Natuurlijk ben ik vergeten om het startnummer mee te nemen maar gelukkig kan ons inschrijfnummer ook op naam gevonden worden. We zijn deze avond laat, er liggen geen kaartjes meer op tafel dus het zoeken is zo gebeurd.
De route is niet gepijld, we moeten van het blaadje af lezen. We gaan het park Waterland in, langs het trapveldje, tennisveld en de heuvel naar de meeldijk. Er lopen ook scholen mee en die hopen we weinig tegen te komen. We zien wel scholen lopen maar kunnen er elke keer voor blijven.
Bij het tuincentrum Klein Boskoop wat nu anders heet maar weet de naam niet meer, gaan we oversteken en de over de Meeldijk lopen. De route is al jaren hetzelfde sinds we vanaf de sportschool starten dus ik ken de route uit mijn hoofd en weet precies waar we heen gaan. Linda loopt samen met een vriendinnetje gezellig te kletsen maar vergeten door te stappen, ik kan hun tempo niet volgen dus ik ga wat vooruit lopen.
Door de Voordeswijk naar het Sterrenkwartier, onze wijk, via de Saturnusstraat naar de Planetenlaan. Bij de rotonde moeten we oversteken, weer net voor een groep scholieren, gelukkig. Ik moet heel nodig plassen en zoek een goede gelegenheid. Gelukkig komen we in het parkje bij het pad de Fietsenmaker! Ik loop iets verder door op de meisjes en zie een goede plek. Sorry bewoners maar nood breekt wet!
Aan het eind van de Fietsenmaker steken we bij Linda's oude scholengemeenschap de Ring van Putten over naar de Lange Schenkeldijk. We lopen nu over de dijk richting Maaswijk.
Op deze dijk is het leuk huisjes kijken, er staan mooie tussen!
Ik hoor bekende stemmen achter mij, en ik zie twee Brugrunners achter mij lopen samen met nog een dame die ik niet ken. Even een praatje gemaakt met ze, helaas moeten zij een andere kant op, ze lopen de 15 km.
En op de helft van de Korte Schenkeldijk kom ik Christa tegen, mijn oud-collega bij Careyn waar ik even gewerkt heb. Ook even een kletspraatje met haar en dan weer verder. We gaan naar de Aletta Jacobsstraat en de Marga Klompestraat om dan weer uit te komen in Waterland waar het startbureau zit.
We zijn als laatste gestart, en komen ook als laatste binnen. Ik heb het gevoel dat het geen 10 km is omdat we binnen de 2 uur binnen zijn, gekletst en geplast onderweg dus dat zal niet kloppen. Maar ja, we hebben lekker gewandeld, het is bewolkt geweest met een dreigende lucht maar er viel niets uit.
Dag 2
Linda en ik fietsen naar het startbureau voor dag 2 en weer zijn we bijna de laatsten die zich aanmelden. Het is nog steeds erg bewolkt maar niet koud dus de jas gaat al snel uit.
Via de Snoekenveen en de Vlinderveen, straten in de wijk Waterland, gaan we naar de Akkers. Langs het winkelcentrum Akkerhof, waar ik jaren mijn boodschappen heb gedaan omdat wij hier vlakbij gewoond hebben. Het is dus erg bekend terrein en wederom weet ik precies waar we naartoe lopen.
Het Componistenpad loopt naar de oude basisschool van Linda, de Klinker, die jaren geleden is afgebrand en opnieuw is opgebouwd. Er staat nu een mooi stenen gebouw wat we nooit van binnen hebben gezien, het was pas klaar toen Linda van school af moest.
De kinderen van de De Klinker komen we ook onderweg nog tegen, het is een klein groepje.
We lopen langs de Walvisstaarten die aan het eind van het uitloopspoor van de metrolijn gemaakt zijn. Een soort kunstwerk is het.
Onze route vervolgt via de Westdijk, en die is erg lang! Ik loop weer op de dames vooruit, zij hebben toch een ander tempo wat ik niet vol kan houden. Wel jammer, nu loop ik weer alleen.
Het eind van de Westdijk is eindelijk in zicht we gaan naar het dorpje Hekelingen. Dat ligt tegen Spijkenisse aan en is een idyllisch kleine gemeenschap. Volgens de routebeschrijving moeten we de wijk in, maar ik zie diverse wandelaars gewoon de Dorpstraat vervolgen, naar de Middenweg. Wij doen dat niet en lopen netjes volgens de route.
Via het parkje waar we gisteren begonnen zijn, lopen we naar de sportschool om ons af te melden. Wederom lijkt me dit geen 10 km omdat we weer binnen twee uur binnen zijn. De hemel breekt een beetje open als we op de fiets stappen om naar huis te rijden dus we hebben het niet helemaal droog gehouden deze avond!
Dag 3
Dit is traditioneel de langste dag. De dag van Maaswijk. Ik kijk er niet naar uit omdat ik weet dat er lange rechte paden gaan volgen. Maar ja het is lekker weer dus vooruit dan maar!
Wederom als laatste aangemeld en gaan met zijn drietjes op pad. Zoals gezegd de Maaswijk in. Al snel lopen we verkeerd, wat nog wel vaker gaat gebeuren vanavond maar daarover later meer. We komen een groepje wandelaars tegen die ons toeroepen dat we de controle gemist hebben en terug moeten. Wat helemaal niet waar blijkt te zijn, maar we lopen toch maar terug.
Na een bruggetje moeten we LA (linksaf) over de Drogendijk maar wij weten niet wat de Drogendijk is. Gelukkig weten dat een paar dames die achter ons lopen dat wel en we vervolgen onze weg. Het is warmer dan gisteren dus de jas gaat al snel uit.
Bij de controle post kom ik erachter dat ik mijn kaartje kwijt ben, misschien uit mijn zak gevallen of heb ik 'm niet meegenomen en ligt 'ie nog op de tafel? Linda zegt: "Goh, dan heb ik het niet van een vreemde, dat chaotische". We krijgen een krabbel en een knipje op de routebeschrijving en gaan weer verder.
Bij een vermelding op de routebeschrijving krabben wij op het hoofd: wat bedoelen ze eigenlijk met "langs singel linkerkant"? We hebben er geen vertrouwen in, het staat slecht aangegeven hoe we nu moeten lopen en we lopen gedrieen een beetje te mopperen. Dit vinden we ook geen leuke wijk, zo saai!! En we hebben het gevoel rondjes te lopen. Dit klopt ook, later.
Aan een dame op de fiets vragen we wat de Anna-Romein Verschoorlaan is, en zij wijst ons de weg. Gelukkig maar, want we lopen wéér verkeerd! Ik ben er helemaal klaar mee, deze wandelavond is NIET leuk! En mijn voeten doen zeer, waar ik anders nooit last van heb. Maar ja, ik heb ook andere schoenen aan, n.l. mijn Adidas hardloopschoenen. Ik dacht, maar 10 km, dat moeten ze aan kunnen. Nee dus! Morgen weer gewoon mijn wandelkloffies aan.
Op de Middenburgallee kom ik Alie tegen, die ons aanmoedigt. Ze stapt net de auto in na een visite in de deze straat. Ik mopper wat tegen haar over de route en ga weer verder, de meiden achterna. Wéér een stukje Drogendijk en dan, een lange, lange weg langs het voetbalveld. En het waait hard, de weg lijkt ellenlang (dat is t'ie ook!) en Linda zet haar Iphone aan voor wat afleiding. Dat helpt, het lijkt of we sneller gaan.
Aan het eind van de weg gaan we de Toldijk over en dan nog een klein stukje Hekelingen om vervolgens via de voormalige busbaan wederom het parkje achter de sportschool in te gaan. De meiden krijgen de kolder in het hoofd en gaan het laatste stukje, ik denk zo'n 500 meter, joggen! Nou, mij niet gezien, ik zie ze dadelijk wel.
Bij het startbureau blijkt dat ik het kaartje inderdaad heb laten liggen! "Krijg ik nou wel mijn medaille?" vraagt Linda bezorgd. Ja, natuurlijk krijg je dat, verzekert de dame achter de inschrijftafel.
Gelukkig maar!
Dag 4
Na een drukke dag op het werk en ook nog een gedwongen fietstocht van zo'n 44 km naar het werk en terug omdat het openbaar vervoer staakt vandaag, ga ik toch best wel moe op pad met Linda voor de laatste wandeldag.
Het is nu erg zonnig, dat is wat gezelliger voor de mensen die langs de kant staan om ons aan te moedigen.
Ik loop een stukje op met Angelique, haar man en twee kinderen die ik twee jaar terug ontmoet heb. Leuk hen weer te zien! Het zoontje loopt te mopperen over het tempo, het gaat hem te langzaam. Omdat mijn veters los zitten moet ik ze laten gaan, helaas, het is altijd gezelliger om met iemand al kletsend te wandelen.
Na een klein stukje Waterland, gaan we Groenewoud in en vervolgens over de Eikenlaan het Sterrenkwartier in. Daar wonen wij nu sinds 9 jaar en lopen langs het winkelcentrum Sterrenhof waar ik sinds die tijd mijn boodschappen doe. Daar kom ik Cindy tegen, een nicht van ons. Zij loopt met een paar ouders en kinderen van school en haar zoontje loopt ook mee. Gezellig babbelend lopen we het Centrum in, waar een opstopping is door de drumbands die in moeten voegen. Wel gezellig hoor, die muziek, zo duurt het wachten niet zo lang.
Als we eindelijk weer verder mogen schuifelen, want dat is het, het is enorm druk nu, komen we langs de burgemeester die bossen bloemen uitdeelt. Helaas, wij hebben niet het geluk er één te krijgen. De ouders van Louise, de vriendin van Linda staan ook langs de kant en we krijgen ieder een roos van suikerwerk. Erg attent!
Bij het metrostation staat Hans met een bos bloemen ons op te wachten en zet ons drietjes ook op de foto. Nu wil Linda wel, toen ik ze op de foto probeerde te zetten, wou ze niet.
Op weg naar het startbureau kom ik Angelique nog even tegen, en een klein dametje die voor het eerst de 4 x 10 km heeft volgemaakt. Vol trots laat ze me haar cadeautjes zien.
Nu nog even een groep scholieren voorbij lopen en snel de Gaddijk over naar de finish! Linda neemt haar 8e medaille in ontvangst en ik krijg een nummertje 17. Na nog een foto gemaakt te hebben van de dames achter de inschrijftafel, gaan we moe maar voldaan richting fiets en naar huis. Weer (bijna) 40 km op mijn lijstje bijgeschreven!
Foto's staan rechts en als je dit gelezen hebt wil je een reactie hieronder plaatsen, dat zou ik erg leuk vinden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten