Dam tot Dam 18-09-10

Het is leuk dat het schrijven van een wandelverslag iemand doet besluiten ook die wandeltocht te lopen maar daarover later meer.

De Dam tot Damwandeltocht is een jaarlijks terugkerend evenement georganiseerd door Le Champion, een organisatie die meer gesponsorde tochten organiseerd. Voor deze wandeltochten hoef je niet veel proviand mee te nemen, je krijgt genoeg onderweg!
In hetzelfde weekend wordt ook een hardloopwedstrijd en een fietstocht georganiseerd maar dat is op zondag dus de wandelaars hebben daar geen last van.
Ik ga met de trein naar Amsterdam en op het perron in Schiedam kom ik Alie en Sytske tegen die ook die richting op gaan. Gezellig kletsen we tot we in Amsterdam aankomen. Als we de Dam oplopen, is het een gekrioel van mensen en Alie en Sytske gaan in de rij staan voor de start van de 17 km. Ik besluit toch maar de 25 km te gaan lopen, bij die start staat niemand! Ik kom vanzelf wel weer iemand tegen om tegenaan te kletsen. Wel jammer want het is altijd gezellig met hen te wandelen maar ik vind het zonde dat ik mijn startkaart van 25 km dan niet kan gebruiken, je moet toch een hele reis maken voor deze tocht!

Dus ik ga op weg om 9.10 uur naar de eerste rustpost bij de Schellingwouderbrug onder het genot van een heerlijk zonnetje. Helaas ben ik mijn zonnebril vergeten, het zou volgens de weerberichten een bewolkte dag worden. Ze zitten er flink naast! Gelukkig maar en al snel kan mijn jasje uit, ik loop flink te zweten.
Bij de brug aangekomen is het druk en ik ben ook nog niet moe dus ik besluit daar niet te rusten. Ik neem een foto van het gekrioel van mensen en ik geniet van de trommels die zoals elk jaar weer tekeer gaan onder de brug.

De tweede rust in Amsterdam noord is 8 km verder en dat is toch nog wel een eind daarom besluit ik eventjes het gewicht van mijn voeten te halen bij de welbekende appeltaarten-tent (waar het stikdruk is!) maar ik haal geen appeltaart. Vijf minuutjes rusten en dan weer verder. Als ik verder wil, word ik gebeld door Jan, die in de buurt is van Spijkenisse. Hij wil graag de veters ophalen die ik hem beloofd heb. Het wil maar niet lukken om deze te kunnen overhandigen.

Een stukje van de route is iets anders dan vorig jaar en we komen dan ook via een andere weg aan bij de tweede rust. Daar is het enorm druk, er zijn geen zitplaatsen meer. Daarom ga ik maar eventjes op de stoep zitten om mijn benen te strekken. Deze rust doet me goed, eventjes bijkomen! Ik trek mijn jasje weer aan want het word toch nog bewolkt en er waait een frisse wind.
Wat me ook opvalt is dat er heel veel verkeersleiders zijn ingezet, ook op plekken waar stoplichten normaalgesproken het verkeer leiden.

Na deze rust stap ik op om naar de derde rust te gaan in het Molenwijkpark. De route hiernaartoe is erg leuk, door de wijk Kadoelen. Hier is het heel sfeervol, slingers hangen er en mensen zitten uitnodigend voor hun huisje met bordjes als: koffie en thee 1 euro. Zelfs kinderen bieden hun koopwaar aan, Ranja! Hier geniet ik elk jaar weer van.

In het Molenwijkpark is het weer even sfeervol, er staat een band te zingen en ik geniet van de muziek. Appeltjes,sinaasappels en bananen worden uitgedeeld je komt niets te kort! Maar dan komt het meest saaie deel van de route, we moeten een stuk langs de rijksweg lopen. Dat dit stuk er nog steeds in zit begrijp ik niet. Ook lopen we een stuk door industriegebied. Saaier kun je het niet bedenken. Met mijn MP3 op vol vermogen kom ik dit stuk wel door.

De laatste rust is bij de brandweer die zoals altijd weer lekkere koffie schenkt. Ik ben daar wel aan toe! En AH deelt lekkere stolletjes uit en ik ga eventjes op een bankje zitten. Mijn voeten beginnen weer pijn te doen, het is dan ook de eerste wandeltocht na de 4daagse en ik heb nog steeds geen nieuwe schoenen.........


Op weg naar de finish word ik aangesproken: hey, ben jij Ineke? Ja hoor, het is Noortje die geen Noortje heet maar Atty uit Groningen! Zij is met haar wandelmaatje helemaal naar Amsterdam gekomen omdat zij door het lezen van mijn verhalen eens deze tocht wilde meemaken! Ze herkende mij aan mijn rugzak die volhangt met prullaria en het W4W-embleem en de paarse veters. Gezellig is het om al kletsend naar de finish te lopen.
Het is drukker dan druk in het dorp Zaandam, de terrasjes zitten bomvol. Bij de Burcht aangekomen, het is inmiddels 15.00 uur, krijgen we de laatste stempel en een mooie medaille, mooier dan die van vorig jaar. We gaan ook op jacht naar een stempel voor ons wandelboekje, die krijg je niet bij de man van de stickers, die moeten we weer ophalen bij de finish tenten. Bizar!

Dan gaan we op zoek naar een zitplaatsje in het centrum, helaas, alles is vol! Dan maar op een bankje in een winkelstraat eventjes uitpuffen.
Bij de trein aangekomen, nemen we weer afscheid, ik moet er na één halte alweer uit in Sloterdijk om vanuit daar weer naar Schiedam te reizen. Ik bel mijn oudcollega's voor de tijd, want ik kan geen wijs uit de gele informatie borden. Helaas moet ik vrij lang wachten voor de trein arriveert en om 17.45 uur stap ik in Schiedam weer uit waar Hans mij weer oppikt om naar Spijkenisse te rijden.

's Avonds zit ik weer fris gewassen en met de beentjes omhoog na te genieten van deze tocht: gezellig en sfeervol en weer leuke mensen ontmoet!
Bovenaan dit verslag een finish foto van mij en Attie.