Een tocht met veel variatie. Dat is de Paaswandeltocht in Gouda georganiseerd door DES Gouda.
Mijn doel is deze dag 40 km te lopen en om zes uur gaat de wekker al. Na een heerlijke vakantie en een werkweekend valt het niet mee om op te starten!
Uiteindelijk kom ik even voor half 8 aan bij het startbureau, het is nog niet druk.
Als ik de eerste meters gelopen heb, zie ik een taxi met daarin Sabine! De bussen rijden nog niet zo vroeg omdat het Tweede Paasdag is en er een zondagdienst gereden wordt. Misschien komen we elkaar nog wel tegen bij de eerste rust, de eerste 12,5 km gaat samen op met de 25 km route.
Het eerste stuk gaat voornamelijk door bebouwde kom, en is mij bekend omdat ik vorig jaar deze tocht ook gelopen heb. We gaan weer over de Winterdijk, een smal dijkje tussen veel water. Dat vervelende rooster moet ik ook weer over! In Waddinxveen aangekomen, krijg ik een SMS van Sabine dat ze me in het zicht heeft, die heeft ook snel gelopen! Als we over de hefbrug moeten die over de Gouwe gaat, zie ik ze ineens verschijnen en besluit even op haar te wachten. Maar wat schetst mijn verbazing? Ze komt niet onder het bruggetje door! Ze is verkeerd gelopen. Even een belletje dan maar. En vanaf dit stuk lopen we samen op naar de eerste rust. Gezellig!
Voornamelijk bebouwde kom, maar ook een verrassend modderpaadje langs een sloot. Ook houtsnipperpaadjes en schelpenpaadjes. Kortom, veel afwisseling. Uiteindelijk komen we bij de eerste rust, die toch wel lang op zich laat wachten. Twee en een half uur lopen is best veel als je al een paar weken niets gedaan hebt!
We besluiten een lekkere punt appeltaart te nemen en genieten met volle teugen daarvan. Eetcafe de Rooie Hoek is nog niet vol, we worden snel geholpen.
Maar na deze rust gaan we uit elkaar, Sabine gaat de andere kant op om de 25 km vol te maken, ik moet de 40 km vol zien te maken en moet mezelf vermaken door te genieten van de omgeving en mijn muziek op de Ipod.
Tot mijn schrik staat dit stuk in twintig aanwijzingen op papier, dat wil dus zeggen: veel lange en rechte stukken! Het stuk langs de Provinciale weg is bar en boos, zo ontzettend saai! Wel een paar schattige lammetjes op de foto gezet.
En het wordt niet veel beter. Veel stukken langs het water, maar de paden zijn slecht. Ik loop te wankelen en te wiebelen! Daardoor kan ik ook niet echt genieten van de omgeving. Er is ook een verrassend leuk pad over een dijk, we moeten daarvoor wel als klimgeiten over drie hekken klimmen, maar dat is wel een leuke afwisseling. De dijk is lang, erg lang!
Eindelijk, rust in de Theetuis “t Woutje”, een gezellig onderkomen. Lekker warm in de kas zitten met een heerlijke cappuccino en er dralen twee katten in de rondte. De ene laat zich gewillig aaien, de andere is daar niet van gediend en bijt in mijn hand. Ik geniet van mijn boterhammen en doe mijn schoenen eventjes uit. Helaas kan deze rust niet al te lang duren want ik moet nog ongeveer 18 km voor ik bij de finish ben.
En wéér over lange, saaie wegen. Maar er zit ook een verrasing in: een onverhard pad, de Spijkerboordskade. Die is ook heel lang en afwisselend schelpen- en zandpad. Mijn tempo daalt naar een dramatisch traag tempo! En wéér over een hekje en dan een lang stuk langs de Gouwe. De wind is fel en ik kom haast niet vooruit. Ik besluit een tussenstop in te lassen, en eet een banaan om aan te sterken. Na vijf minuten stap ik weer op. We moeten nu een stuk grasdijk over en komen aan bij een haventje van Waddinxveen. Na de haven moeten we weer hetzelfde stuk langs de provinciale weg lopen en ik ben het goed zat! Mijn muziek geeft er ook de brui aan, de batterij is leeg. Een dame stiefelt mij voorbij, ze loopt niet lekker zo te zien en maakt een gevaarlijke manoevre, ze steekt zomaar de weg over! Ik schrik me een hoedje, ze komt bijna onder een auto......
Bij de derde rust, wederom in De Rooie Hoek, neem ik weer een cappuccino, ik ben één van de laatsten. De laatste tien km beginnen met een lang schelpenpad van 30 cm breed waar je net je voet op kunt zetten en je moet in ganzenpas lopen. Hier las ik ook weer een tussenstop in. Er komt geen einde aan dat *pad!
Er is ook een rust op 36 km maar daar heb ik geen zin in, ik wil NU naar huis! Na de hefbrug gaan we over de Brugweg die op een gegeven moment over gaat in de Zwarteweg, maar zie nergens naambordjes. Ik loop vertwijfeld door en vraag een voorbijgaande fietsster of dit de Zwarteweg is. Ze wist het niet maar dacht dat het “iets verderop” was en zou haar hand opsteken als dat zo was. En inderdaad, dat deed ze. Maar wat is die weg lang zeg! En saai!!
En dan de Bloemendaalse weg, is ook ont-zet-tend lang. Ik kijk op mijn GPS op de telefoon of ik inderdaad op deze weg zit, want ik zie weer geen naambordjes.
Voor mijn gevoel duurt het uren voordat ik eindelijk bij de finish aankom, het is net over vijven. Toch lang over gedaan, door die schelpen- en modderpaadjes natuurlijk!
Zes uur ben ik weer thuis in Spijkenisse.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten