Vierdaagse 2009 Dag van Cuijk

Mijn verslag van de 93e Vierdaagse Nijmegen begint met vrijdag. Voor het begin van dit verslag doorscrollen naar beneden.
Vrijdag
Ze zeggen wel eens: "Thank God it's fryday", nou dat dacht ik ook vanmorgen.
Ik heb weer vroege start en na een heerlijke nachtrust sta ik om 05.25 uur in de startblokken. Eline gaat met me mee omdat ze ook vroeg wil starten, daar hebben we een methode op verzonnen.
De barometer vereeuwigd en daarna ga ik door de scanner om 05.40 uur.
Er komt geen einde aan die straten in Nijmegen en de studenten krijgen er nog steeds geen genoeg van om ons aan te moedigen. Ik vind er geen bal meer aan en wou dat het al avond was. Ik loop alleen met mijn MP3 als gezelschap. Floor en Inge sprinten me voorbij, ze zien mij niet. Wel jammer maar ik kan toch hun tempo niet bijhouden. En ja hoor, het gaat weer eventjes regenen. Ik heb nu een goede poncho bij me, die hebben we gekregen bij ons startnummer.
Ik kom door straten die me erg onbekend voorkomen, het lijkt net of we naar Wijchen gaan maar nee het is de dag van Cuijk dus dat kan niet. Ik besluit even naar de EHBO te gaan van het leger om mijn tenen in te laten tapen. Ik ben daar nog nooit geweest, weer eens wat nieuws.
Bij de tent aangekomen kan ik nadat ik mij aangemeld had meteen naar naar binnen voor een behandeling door een jonge militair (als dat maar goed gaat dacht ik nog maar hij deed het uitstekend). In de tent was ook een cameraploeg van SBS6 maar gelukkig spraken ze mij niet aan. Na de tenenbehandeling, wat toch nog zo'n drie kwartier ik beslag nam ging ik weer op pad.
Onderweg nog even met twee dames gekletst, zie ik Eline staan. Die is toch nog ver gekomen. Ik besluit een stukje met haar op te lopen maar haar tempo is nog minder dan die van mij en met pijn in mijn hart nam ik weer afscheid van haar, we moeten de dijk op richting Linden.
Met mijn MP3 op vol volume stamp ik door naar de volgende rust. Vlak voor de brug naar Linden ga ik even zitten en probeer een plekje zonder rook te bemachtigen, er wordt flink wat afgepaft hier! Ik kom Carla tegen en we gaan samen weer verder.
In Linden is het thema "Crisis" en de bewoners hebben er weer wat moois van gemaakt. Krista, Maud Syl en Bianca zijn er ook.
Carla en ik gaan eventjes een soepje eten want het zoutgehalte moet aangevuld worden. De soep is heerlijk maar we zitten vlak voor een DJ die zijn volumeknop op tien heeft staan en dat is geen pretje.
Vanuit Linden is het een saai stuk naar het volgende dorp en ik loop een stukje met Carla en dan weer een stukje met Bianca.
Als we bij Cuijk zijn is het nog ongeveer 13 km naar de finish. Dat zijn de langste 13 kms ooit geweest. In Cuijk is het ook weer superdruk want het is weer lekker weer. De pontonbrug ligt er ook weer en na de brug ga ik eventjes uitpuffen bij de legerrust. Niet al te lang want het is zo zes uur.
Ik kom een echtpaar tegen die mijn tempo lopen en ik besluit bij hen te blijven. Zij hebben vorige week de Apeldoornse vierdaagse gelopen, 4 x 40 km!
Voordat ik in Malden bij AGS ga zitten ga ik nog even langs de kant zitten bij een mevrouw die gelijk mijn flesje bij ging vullen met fris water. Even vijf minuutjes opladen om naar Malden, de laatste rust te gaan. Bijna loop ik er voorbij, gelukkig ziet Eric mij en hij roept me heel hard.
Ik krijg lekkere noedels, heerlijk zout. Mjammie!
Na een lekkere huilbui op de schouders van Carla ga ik weer verder voor mijn victory tocht.
De Via Gladiola is erg lang, er komt geen einde aan.
Bij het ziekenhuis zie ik Corine en Sjaan, althans zij zien mij. En gezamenlijk maken we de tocht af. Hans en Rob staan een paar meter verderop met een bos gladiolen. Ik ben 17.30 uur gefinished en Corine maakt een leuke foto ervan.
Ik krijg mijn kroontje opgespeld dat ook vereeuwigd wordt. Bij het logeeradres eventjes uitpuffen, snel douchen en koffer inpakken.
Jolande en Danielle staan al helemaal gepakt en gezakt om naar huis te vertrekken, die waren allang binnen. Wilma, Gerda en Marian ook. Jammer dat ik Eline en Anita niet meer zie, ik hoor dat Eline het gered heeft. Wat een doorzetter is dat zeg!!
Hans komt mij samen met Rob ophalen.
Na een hartelijk afscheid vertrekken we richting Spijkenisse waar we om 20.50 uur aankomen.
Ik ben helemaal op en vertrek snel naar dromenland met een smile op mijn gezicht, ook al zijn mijn voeten dood en mijn spieren pijnlijk ik voel me heerlijk! Weer een missie volbracht.