Zeemansloop 18-4-2009 30 km

Hotel Atlantic

Boulevard van Kijkduin

Uitkijktoren van Kijkduin

De Zeemansloop wordt elk jaar door het wandelpeloton Algemene Vereniging Oud Marinepersoneel (de AOVM) georganiseerd en staat sinds vorig jaar op mijn favorietenlijstje.
Dit keer ga ik voor de 30 km samen met Lisette en wij starten rond half 9 vanuit de kantine van de Visafslag. Het parkeren aldaar wordt prima geregeld en we hebben een mooi plekje toegewezen gekregen. We krijgen de route van de 40 km omdat die van de 30 op is. Dat brengt later wat verwarring!

Het is mooi weer en de jasjes kunnen al snel uit. We lopen richting de haven van Scheveningen en gaan richting strand en duinen. We kunnen zelf beslissen of we op het strand verder gaan of niet. Wij kiezen voor het strand. Het is moeilijk lopen daar en blijkt toch best lang te zijn want bij Hotel Antlantic moeten we weer het duin in en dat is 5 km verder! Het begint eb te worden en sommige stukken zijn moeilijk begaanbaar waardoor ons tempo beduidend minder is.

Op de boulevard van Kijkduin aangekomen is het al gezellig druk. Na de boulevard gaan we weer het Wijndaelerduin in. Dit is een bekend stuk, hier heb ik al vaker gelopen met andere wandeltochten. Hier is een recreatie park, Roompot Kijkduinpark gevestigd.

Kijkduin is een wijk van Den Haag die binnen de duinen en aan het strand ligt. Er is een boulevard met winkels en eveneens een uitkijktoren. Kijkduin is de kleinste van de twee Haagse badplaatsen.

Aan het eind van de 19e eeuw (toen Den Haag nog 'ver' weg was) werden hier enkele hotels gebouwd. Kijkduin was omstreeks 1900 niet veel kleiner dan de badplaats Scheveningen. De groei die Scheveningen daarna meemaakte, heeft in Kijkduin echter nog niet plaatsgevonden.

De eerste rust is bij de kantine van GDA, ook een bekende startlokatie van een andere wandelvereniging. Daar zie ik Bill, Nollie en Fred zitten, die hebben er een flink tempo in.
Na een heerlijk kopje koffie gaan we weer richting recreatiegebied Uithof, een mooi park langs een watertje waarvan ik de naam niet weet. Er zitten heel wat sportvissers langs het water te genieten van de rust. Ben benieuwd of ze nog wat gevangen hebben!

Ik vermeldde eerder over de 40-km route die we meekrijgen, en daardoor lopen we verkeerd.
Uiteindelijk komt het wel goed maar is toch niet leuk. Bij een benzinestation ga ik even naar het toilet omdat niet duidelijk is wanneer de volgende rust is en ik moet erg nodig.

We lopen in de bebouwde kom van Den Haag en vragen aan een paar medewandelaars of we op de goede weg zitten. Volgens hen wel maar toch twijfelen we, maar dan zien we een bordje met controlepost van de wandeling en maken even een praatje met de dames aldaar en vertellen van de verwarring dat zich meebrengt met een verkeerde routebeschrijving.
De rust is bij cafe Malik want het cafetaria is gesloten wegens omstandigheden. Het personeel van Malik loopt zich het vuur uit de sloffen en zijn heel aardig, de koffie is ook lekker en niet duur.
En ja hoor, Bill, Nollie en Fred zitten daar al uitgebreid aan het bier en de cola!

De rest van de wandeling gaat weer door de bebouwde kom tot we uiteindelijk op de Kijkduinsestraat uitkomen en het park Ockenburg in mogen. Hier moeten we behoorlijk klimmen, het is een park gemaakt van puin.
De nazorglocatie 'Ockenburg Puinduinen' is gelegen in de duinen en betreft een voormalige stortplaats. Door het storten van hoogovenslakken en bouw- en sloopafval is de bodem vervuild geraakt met lood, PAK en cyanide. De vervuilde duinen zijn in 1997 afgedekt met een schone zandlaag om niet in contact met de verontreiniging te komen. In de loop der jaren zijn diverse maatregelen (IBC; Isoleren Beheersen Controleren) getroffen, om risico's voor de volksgezondheid en het milieu te voorkomen.
Het wordt in de volksmond de Alpen van Den Haag genoemd, mede door de hoogteverschillen.

Bij een snackbar aan de boulevard van Kijkduin gaan we toch weer even rusten omdat we zo de duinen weer in moeten. En daar zitten Bill, Nollie en Fred ook. Die zitten te wachten op een frietje en dat duurt erg lang (ze zitten er al een kwartier). Lisette en ik genieten van een softijsje in de zon want die schijnt uitbundig. Achter glas is het goed uit te houden want het waait nog best behoorlijk hard.

Hierna vertrekken we richting Scheveningen door de onvermijdelijke duinen. We hebben het een beetje gehad want dit is heel zwaar lopen, die hellingen. De knieën hebben het zwaar te verduren!

Uiteindelijk komen we weer aan in Scheveningen en kunnen ons afmelden om half 5. We hebben nog nooit zo lang over 30 km gedaan. Uiteindelijk weten we door de GPS van Fred dat dit een wandeling was van 33,8 km (zij waren ook verkeerd gelopen). We nemen even een rustpauze in de kantine waar net het Shantikoor zijn laatste tonen laat horen. Want om 5 uur sluit de tent!

Helaas heb ik geen foto's want het toestel bleef op de tafel liggen. Een foto heb ik van de Haagsche courant geleend en van diverse sites op Google.