Vierdaagse Nijmegen 2008

Afstand:	40km	Geb. Datum (dd-mm-jjjj):	15-10-1961
Plaats:	Spijkenisse
Land:	Nederland

Afstand:	40km	Geb. Datum (dd-mm-jjjj):	15-10-1961
Plaats:	Spijkenisse
Land:	Nederland

Maandag 14 juli, Blauwe maandag

De zenuwen gieren door de keel: om 10 uur zou ik opgehaald worden door Hennie (voetvrouw) en echtgenoot Jan en dochter Gea om gezamenlijk naar Nijmegen te rijden.Op de afgesproken tijd staan ze voor de deur en de buurvrouw komt mij ook even uitzwaaien, Hans is al naar zijn werk en de kids liggen nog op bed. Probleemloos komen we aan in Nijmegen waar we na een beetje zoeken de Vrouwenschool vinden, ons slaapadres.

Na onze spullen te hebben afgeleverd, Marina en Frans staan ons op te wachten, gaan we de stad in om onze startkaart op te halen. De rijen zijn niet lang omdat men gisteren ook de kaart kon ophalen. Na ontvangst van de kaart gaan we een hapje eten, Hennie gaat met manlief en dochter eventjes de stad in, wij gaan een visje eten. Mmmmm……..

Het is inmiddels half 2 en is het tijd voor de jaarlijkse bijeenkomst van de Walkers, de Blauwe Maandag (bijna ieder forumlid heeft een blauw T-shirt met naam erop). Het begint al aardig druk te worden en er worden heel wat handen geschud en gezoend. Ik leer er ook een aantal IRL (in het echt) kennen. Om drie uur moeten Hennie, Marina en ik weer even terug naar de Vrouwenschool voor een introductie maar daarna keren we weer even terug. Helaas is dan al de groepsfoto gemaakt en staan wij er niet bij (snik).

We gaan dan uiteindelijk toch weer terug, het is maar 5 minuten lopen om een beetje te relaxen en onze spullen installeren. We slapen op stapelbedden, ik lig onderop en bovenop slaapt niemand. Het is een ruime slaapzaal, vroeger was dat een kapel. Er logeren 14 vrouwen hier tijdens deze Vierdaagse.

Half 7 is het etenstijd, we eten een vegetarische schotel wat ik niet zo lekker vond. We eten ook buiten omdat het nog heerlijk weer is. Na afloop van de maaltijd krijgen we een niet zo leuke mededeling: of er een bijdrage geleverd kan worden aan de afwas!! Nou, dat ben ik dus niet van plan, ik betaal ten slotte niet voor niets 150 euro voor een volledige verzorging. Ik vind dit niet erg gastvrij en vind het een domper op de verder goede verzorging.

Marina en ik gaan de komende twee dagen “buiten de deur” eten omdat vegetarisch eten niet ons ding is. Na het eten installeren wij ons op bed, en gaan vroeg onder de warme lappen, het is morgen tenslotte vroeg dag! Vier uur wordt de wekker gezet.

Dag 1- Elst

En vier uur gaat de wekker echt! Ik heb niet goed geslapen, ik zag het nog 02.00 uur worden, dus maar twee uurtjes geslapen! Wij hebben vroege start en kunnen, na enkele minuten in de rij staan, vertrekken! De dronken studenten staan ons aan te moedigen als we de Waalbrug oversteken richting Lent. In Lent is het ook al druk met mensen die langs de kant zitten, zo vroeg op de dag! De straten zijn versierd, Via Begonia lopen we over.

In Bemmel hebben we onze eerste pauze, we lopen nu ruim twee uurtjes. Ik weet een particulier WC-tje en gaan lekker luxe plassen. Hier gaan wij een gewoonte van maken, want voor de Dixies staan vaak lange rijen en is niet echt fris plassen!

Als we Bemmel uitgaan moeten we een lange, saaie weg vervolgen richting Elst. Die weg gaat ook een stuk langs en over de rijksweg. Als we eroverheen gaan toeteren de automobilsten en tientallen handen gaan de lucht in. Leuk!

We gaan eerst een stuk nieuwbouw in van Elst en vervolgens komen we in het drukke dorp. Zo druk zelfs dat we in de file komen! Het is hier een feest om door te lopen. Wat een enthousiastme. In Elst staat ook Eric (AGS) met een wagen en stoeltjes en verzorging voor de W4W-ers. Dat is wel lekker, eventjes bijkomen. Voy en Henrike komen ook nog eventjes zitten. Voy heeft al heel wat veters verkocht! (ik ben ze vergeten mee te nemen……)

In Valburg aangekomen is het al net zo feestelijk en druk. Het huis van Inger is snel gevonden, nummer 1 tegenover Het Wapen van Valburg, maar ik dorst niet aan te bellen voor een soepje of zo. Inger had gezegd dat haar ouders dat helemaal leuk zouden vinden maar heb het toch maar niet gedaan. Ik heb wel enthousiast gezwaaid naar het huis en kreeg ook reactie terug. Vanuit Valburg gaat de route naar Slijk-Ewijk, waar Trudy zou staan om ons aan te moedigen, maar we hebben haar niet gevonden. We gaan 12.45 het dorp weer uit.

In Oosterhout staat Maarten achter de bar bij de brandweer en daar gaan we eventjes genieten van onze rust. Brechje en Jose zitten er ook al en later komen Kor, Ed en Natalia ook binnen. Een colaatje doet ons weer goed (suiker en zout en cafeine).Nu is het nog maar een klein stukje (7km) naar de eindstreep maar eerst moeten we “de dijk” over. We zagen Frans ook nog even die reserve sokken bij zich had voor Marina.

Ik vind de dijk nu wel meevallen, we luisteren naar de liedjes die gezongen worden en kletsen wat met medewandelaars. Eindelijk zien we de finish en melden ons af bij ons starthokje. Na de finish een heerlijk colaatje gedronken (iets wat ik normaal nooit zou drinken) en nemen er een frietje bij. We hebben voor morgen vroege startkaarten kunnen regelen met Syl en Bianca, die worden ons bij de friettent overhandigd na een belletje van Syl.

In ons gezelschap op het logeeradres is ook een Belgische dame, Chris, die nog nooit een 40 km tocht gelopen heeft. Ze had een camelbac gekregen maar wist niet hoe dit te gebruiken. Op zijn kop in de tas! Ik zei: "Je bent ook een echte Belg hè?"Ze heeft een zware dag achter de rug met heel wat blaren! Haar enkel doet ook pijn zegt ze. Misschien start ze morgen niet. Marina en ik hebben geen blaren, Marina heeft wel iets last van haar bilspier maar gelukkig kan ze terecht bij de masseur . Helemaal rozig na een warme douche kruip ik vroeg in bed, hopen dat ik nu beter ga slapen.

Dag 2- Wijchen

En weer gaat de wekker om 4 uur! Nu heb ik ietsje beter geslapen, ondanks het snurken van een aantal dames! Er werden heel wat bomen afgezaagd…….. En Chris gaat toch van start vandaag.

We worden gefilmd door TV Gelderland die onze slaapplek komt bekijken. En Marina is iets gevraagd maar dat is niet uitgezonden, wel zie je ons allebei door het beeld lopen.

Dag 2 staat bekend als heel zwaar en saai. Maar wij maken ons daar niet druk om en gaan gewoon op pad na uitgezwaaid te zijn door de studenten. De route gaat langs het Radbout ziekenhuis, dat is me vorig jaar helemaal ontgaan. Ik heb ook aangeboden om paarse veters te verkopen t.b.v. het KWF en het gaat als een trein. Ik had er al een aantal verkocht in het huis maar onderweg gaan ze ook als zoete broodjes! Leuk om te doen, de tijd gaat zeer snel en je hebt zo weer een aantal kilometers weggetrapt…

Na de Hatertse brug gaan we even zitten, het miezert en toch wel zodanig dat je er nat van word, wat heel jammer is maar niets aan te doen. De ponchos komen te voorschijn.

In Wijchen komen we Joop “van de buren” tegen die er helemaal doorheen zit. We mogen rusten bij mensen die langs de weg zitten, Marina maakt gebruik van hun toilet. Joop maakt een aantal foto’s van ons en ik heb Joop op de kiek gezet samen met Marina.Ook komen we bekende Nederlanders tegen zoals Ronnie Tober en Johan Vlemminx en TV-reporters van SBS6 en TV Gelderland, Harm Edens doet daar verslag. Ook kunnen we, als we Wijchen weer uit zijn, terecht bij een collega van Frans om te plassen.

Het is erg druk en gezellig in Wijchen ondanks het miezerige sombere weer. De mensen bouwen een feestje voor ons! De route richting Beuningen is wederom erg saai, er staat niemand langs de weg. Maar in Beuningen is weer een feest aan de gang, erg gezellig hoor! In Beuningen staat Frans, de man van Marina ons op te wachten, wel jammer dat hij geen stoeltjes bij zich heeft, daar heb ik nou wel behoefte aan! Tussen Wijchen en Beuningen ben ik mijn laatste veters kwijtgeraakt aan Sunny, want die was uitverkocht en had er nog een paar nodig. Uiteindelijk voor 53 euro aan veters verkocht.

Ik weet niet meer precies waar Eric (AGS) staat om ons te voorzien van een natje en droogje. Ik dacht zo rond de 30 km. We maken er weer dankbaar gebruik van, wat lief dat hij dat voor ons over heeft! Elke dag staat hij voor ons Walkers4walkers langs de route met verzorging!

Jammer dat de dorpjes niet vlak naast elkaar liggen, we moeten toch weer een saai stuk lopen om in Weurt aan te komen. De sluis van Weurt is opgeknapt, vorig jaar moesten we een noodbrug over, die erg stijl was, nu gaan we gewoon over de sluis.

Het industrieterrein van Nijmegen is ook een dood stuk, er staan geen hond langs de kant en we moeten nog een stief kwartiertje! Uiteindelijk draaien we de Waalkade op en moeten nog stevig doorlopen willen we de eindstreep op tijd halen. Dat lukt en 16.49 uur kunnen we ons weer afmelden. Nu gaan we heel even op de wedren uitpuffen met een colaatje en daarna naar de Turk voor een goede stevige maaltijd! Voor mij kebab en voor Marina shoarma, wat zullen we lekker ruiken………

In het Kapelhotel ontdekt Marina twee bloedblaren, op iedere voet één! Grote paniek want wat nu? Gelukkig is er een oplossing: een arts in opleiding die aan de overkant woont en ook de Vierdaagse loopt, kan haar helpen met intapen en doorprikken van de blaren, wat een opluchting! Ze heeft er verder geen last meer van. Chris heeft er een blessure bij gekregen: de knie “doet raar”.

En ik? Ik heb erg last van stijve bovenbeenspieren, waarschijnlijk door het koude, natte weer en korte broek. Gelukkig mag ik naar de masseur!

Dag 3 – Groesbeek

Dit wordt voor mij de zwaarste dag, mijn spieren zijn verzuurd en willen voor geen meter meewerken! Gelukkig is er een masseur in huis want zo gaat het niet goed komen. Het lijkt of ik niet vooruit kan komen.

We hebben weer een vroege start en kunnen om 05.40 uur door de poort. Weer een stuk door Nijmegen en weer langs het Radbout en weer (het wordt wel eentonig!) aangemoedigd door tientallen studenten die doorgefeest hebben en straks weer in bed liggen.

Na een uur en drie kwartier MOEST ik echt even zitten, terwijl het met Marina uitstekend ging. Maar er wordt gezegd dat men naar het lichaam moet luisteren, nou mijn lichaam schreeuwde om rust!! We worden op de kiek gezet door een medewandelaarster maar ik heb zeer kleine oogjes van het slaapgebrek dus het zal er wel niet uitzien………

En dan de dijk richting Malden, daar gaat kompleet het lichtje uit! Ik word ook nog gebeld door Lisette (die belt altijd als ik het even moeilijk heb) en zet het op een brullen. We gaan er even bij zitten en Marina pept mij op door te zeggen: “En dat voor een stukkie ijzer en die kutgladiolen!” en ik moet weer vreselijk lachen………

Ik krijg hierdoor weer de energie om door te gaan en komen uiteindelijk in Malden waar mensen langs de kant staan die je verder dragen. Koffie en thee wordt gratis aangeboden, blikjes icetea en Rivella en nog veel meer artikelen. Als je zou willen hoef je niet eens een portemonnee mee te nemen, je kan heel veel gratis eten en drinken krijgen!

Weer een stuk langs een watertje lopen, ik geloof dat dit de Maas is om vervolgens in Mook uit te komen. Neem ik een lekker soepje en wie zien we daar weer? Joop! Hij komt niet van ons af.In Breedeweg, een dorp voor Groesbeek is het ook weer een feestelijke boel. En we gaan de eerste heuvel op. Dat valt mee. Maar na Groesbeek gaat het echte heuvelfeest beginnen. De 7heuvelenweg is erg lang en zoals de naam zegt, vol heuvels. En wat voor heuvels! Dit is echt pittig hoor.

Hijgend en puffend komen we aan in Berg en Dal, waar Frans en de moeder van Marina ons op staan te wachten met, jawel: stoeltjes! Heerlijk we maken er dankbaar gebruik van. Helaas het regent nu wel maar dat kan ons niet deren, eerst de finish maar zien te halen.

Vanaf de Kwakkenberg is het nog “maar” 4 kilometer, we zien Elly met haar hondjes en krijgen bemoedigende woorden en een mini-snicker voor extra energie. Het is nu niet ver meer zegt Elly. Maar wat duren die kilometers lang!!!! En als we in Nijmegen aankomen worden we toegeschreeuwd door feestende studenten en publiek maar het kan me niet bekoren, ik wil alleen maar ZITTEN! Tot overmaat van “ramp” gaat het ook nog in de laatste kilometer kei- en keihard regenen. Ik kan snel mijn poncho omgooien maar Marina ziet daar geen kans meer toe, alles wat ze wil is de finish bereiken. We komen daar kleddernat aan om half 5. Het is ons weer gelukt!

We hoorden dat Chris na 5 kilometer terug naar de start gelift is omdat ze niet meer verder kon, helaas. Volgend jaar gaat ze wel trainen!

Dag 4 - Cuijk

We hebben weer geluk want we kunnen onze late startkaart ruilen voor een vroege want twee medebewoonsters gaan met ons mee. Wat een mazzel, we gaan om precies 05.30 uur door de poort.De eerste 5 kilometer s zijn (bijna) hetzelfde als de afgelopen twee dagen, het gaat nu wel vervelen. Weer over de Hatertse brug maar nu gaan we niet zitten, we stomen door naar Overasselt.

Maar dan: ik hoorde in de wandelgangen iets over een dijk? Nee toch? Niet weer een dijk????

En ja hoor, kiiiiiiiiiiiiiiiiiiilometers lang is die dijk richting Linden. Nu gaat de MP3 weer op om die kilometers weg te stampen. We zien de brug opdoemen die over de Maas gaat richting Linden maar eerst gaan we eventjes uitpuffen. Sunny komen we tegen, die is jarig vandaag en heeft een paar paarse balonnen aan haar rugzak. De man met de puddingbroodjes staat er ook weer maar ik krijg geen kans er eentje te kopen (voor een halve euro roept hij) want het is superdruk op de dijk.

In Linden heeft men weer zijn best gedaan, het thema dit jaar is muziek. Er staan leuke dingen opgesteld, jammer van de regen maar het is me toch gelukt om foto’s te maken. Erg grappig is dat allemaal, de mensen hebben erg hun best gedaan. We gaan ook nog even naar een luxe toilet in Linden en nemen een pauze van 5 minuutjes.

In Beers gaan we voor een langere pauze even zitten bij een cafeetje, lekker onder het zeil. Na een heerlijk bakkie koffie en een inspectie van de voeten (nog steeds geen blaren, geweldig!!) gaan we weer verder richting Cuijk.

Daar ligt de pontonbrug die het leger daar voor de wandelaars neergelegd heeft. Na deze brug weer een kleine pauze en kletsen wat met een medewandelaar die 50 km loopt. In Mook zien we hem weer maar wij lopen lekker verder. Het gaat heel goed, beter dan gisteren, het lijkt of we vleugels krijgen! Of we ruiken de stal?

In Malden zien we de familie van Marina en gaan er weer eventjes bij zitten want Via Gladiola is nog ver! Maar de weg ernaartoe is al helemaal versierd met vlaggetjes en er staan mensen langs de kant die ons een gladiool geven. En het gaat helaas weer regenen! Bah bah bah! Het thuisfront is ook gearriveerd en zij staan langs de weg voor een bejaardenhuis Bellevue.

Corine, Hans en Linda staan na vijf uur wachten in de regen langs de kant en ik mag de gladiolen in ontvangst nemen, wat zijn die dingen zwaar! Voor Marina en Hennie is er ook een bos, uiteindelijk helemaal vergeten ze mee te geven. En een kampioensbeker als ballon maar dat zie ik niet zitten om die mee te zeulen.

In Nijmegen is het een superfeest, ik geniet ondanks de pijn in mijn voeten met volle teugen. Frans en de zus van Marina en vrienden van haar staan er ook en onder een spandoek gaat ze over de finish om 17.30 uur. Mooi op tijd! Even uitblazen en mijn eerste kruisje in ontvangst nemen, wat een geweldig gevoel is dat, nooit gedacht dat ik het een keer zou halen………… Van Marina kreeg ik een cadeautje: een echte kampioensbeker als aandenken aan deze Vierdaagse. En kleine klompjes voor aan mijn rugzak.

In de Vrouwenschool kan ik nog lekker douchen want Hans is met de auto op weg naar Nijmegen en staat in de file voor de Waalbrug. Half negen was ik thuis heel erg moe en heel erg voldaan en geen blaren!!!!