2daagse Amersfoort 20 en 21 juni 2008 2 x 40 km

Op donderdagavond, na het werk, eten en boodschappen doen vertrek ik richting Voorthuizen. Ik mag logeren in het chalet van mijn schoonouders. Mijn tas is snel ingepakt en de spullen voor onderweg ook. tien uur arriveer ik in Voorthuizen. Maar ik ben zo moe, dat ik al snel onder de warme lappen duik. Jammer is alleen dat ik de slaap niet kan vatten!

De wekker gaat onverbiddelijk om 05.00 uur.........een klein beetje vroeg maar ik heb tijd nodig om me voor te bereiden op de zware wandeldag. Om 6.15 arriveer ik in Amersfoort, een parkeerplek is snel gevonden. Bij de aanmeldstand zie ik al een aantal W4W forumleden en ik maak kennis met een aantal nieuwe gezichten. Ik heb ook kennis gemaakt met Inger, zij en ik hebben hetzelfde wandeltempo en dat loopt prettig en dat is wederzijds.

Om 7.10 uur vertrekken we dan richting bebouwde kom van Amersfoort. Via parkjes en leuke straatjes komen we uiteindelijk aan bij de eerste rust, aan de rand van het militair terrein de Vlasakkers. Daar is het zo druk, dat we even staand een bammetje wegwerken en weer snel doorgaan, we hebben er tenslotte pas 8 km op zitten.

We betreden een militair terrein dat voor deze gelegenheid is opengesteld voor wandelaars. Een uniek iets, we zien dan ook diverse tankwagens voorbij schuiven, indrukwekkend hoor. En wat zien die militairen er ernstig uit! We komen Gon tegen en al kwebbelend met elkaar lopen we over dit terrein.
Het is behoorlijk uitgestrekt, en het duurt ruim 12 km voordat we bij de 2e rust aankomen, een sportterrein genaamd Peijnenburg. Daar nemen we het er even van, want het is tijd voor een soepje en sanitaire stop. Even gaat het een klein beetje druppelen maar dat houdt snel op.

Na ruim drie kwartier stappen we weer op, we gaan richting de derde rust, de Vlasakker. De route voert ons een heel lang stuk langs een treinbaan en duurt vrij lang.
In de Vlasakker is het ook weer heel druk maar gelukkig is het mooi weer en kunnen we buiten op het terrein zitten. Daar zitten weer verschillende forumleden en ik mag twee paar herenbenen insmeren met Biofreeze.........of ze daar blij mee zijn weet ik nog steeds niet.

We komen een ouder echtpaar tegen uit Hoorn die wel van een gezellig praatje houden en gezamenlijk vervolgen we de route. Ze heten Mary en Bart. Mary heeft niet zo'n snel tempo en ik blijf een stukje bij haar lopen. Ze vertelt leuke anekdotes over Nijmegen, zij gaat voor de 10e keer en Bart voor de 29e keer.

En dan is het nog maar een klein stukje tot aan het eindpunt en arriveren daar om 15.45 uur. Ik vraag mij af of dit wel 40 km was, 8,5 uur inclusief pauzes is wel erg snel en zo snel liepen wij niet. Na wat gedronken te hebben ga ik weer richting Voorthuizen voor een warme prak. Ik duik vroeg mijn bed in, want ik ben reuze moe en morgen is het weer vroeg dag.

Dag 2

De wekker gaat weer om 5 uur maar ik heb een goede nachtrust gehad, jammer dat ik zo'n vreselijke hoofdpijn heb en neem een pijnstiller bij het ontbijt. In Amersfoort zit Gon al te wachten, ze was extra vroeg gekomen. En in de loop van de ochtend druppelen de rest van de forumleden binnen, kijken een beetje slaperig uit hun ogen. Van Adri krijg ik koffie aangeboden maar daardoor moet ik wel 2 keer binnen een half uur plassen!

We verlaten Amersfoort via de Dodeweg, een lang fietspad langs de rijksweg om vervolgens het bos in te duiken en er voorlopig niet meer uit te komen. Veel bos- en zandpaadjes gaan we over.
Na 10,5 km komen we bij de eerste rust, Mon Chouette en daar is het heel erg druk. Inger en ik duiken de berm in bij gebrek aan zitplaatsen. Daar zien we ook de 50 km lopers Gerie en Syl.

De beschrijving van de volgende 6,3 km naar de volgende rust voorspelt niet veel goeds: heel kort dus ik vermoed errug lange wegen!! En ja hoor, er zitten soms wegen bij alleen maar rechtoe-rechtaan. Niet leuk! Ik bereik een dieptepunt in mijn welzijn: ik heb er geen zin meer in, ben het helemaal zat. Daarom gaat de Ipod op en Inger denkt er net zo over.

Met de muziek op de oren bereiken we het Henschotermeer, een prachtig natuur- en recreatiegebied. Het is er heerlijk rustig ondanks het mooie weer. Daar is ook de derde rust en zien daar weer veel forumleden, we gaan er gezellig bij zitten. Er wordt patat en frikadellen besteld maar daar heb ik nu geen trek in. Eigenlijk schiet het eten bij mij er altijd in, dat vind ik nog steeds moeilijk.

Na het Henschotermeer is het nog 7 km naar de volgende rust en de route gaat door het gebied waar ook de piramide van Austerlitz staat. Midden in de bossen van de Utrechtse heuvelrug ligt een markante heuvel in de vorm van een piramide met op de top een obelisk. Deze Pyramide van Austerlitz is in 1804 opgericht als een blijvende herinnering aan de Franse overheersing van Nederland aan het begin van de negentiende eeuw. De Franse generaal De Marmont gaf zijn leger opdracht om een 36 meter hoge piramide op te richten en daarop een houten obelisk van dertien meter hoogte te plaatsen.
De naam Austerlitz verwijst naar een plaatsje in het huidige Tsjechië, waar in 1805 een bloedige veldslag plaatsvond tussen de Franse, Russische en Habsburgse legers. Marmont droeg de Pyramide op aan Keizer Napoleon Bonaparte, de man met wie hij een veldtocht in Egypte had meegemaakt.
In de loop der jaren is de Pyramide in verval geraakt, waardoor dit bijzonder monument sterk aan waarde heeft ingeboet. De Stichting Pyramide van Austerlitz, waarin de gemeente Woudenberg en het Landgoed Den Treek-Henschoten samenwerken, heeft in 2001 de restauratie ter hand genomen. De Stichting wordt daarbij ondersteund door de provincie Utrecht.


De route gaat over veel zand- en bospaden en dat loopt erg zwaar. We moeten een hele steile heuvel afdalen om vervolgens bij de 4e rust aan te komen, restaurant Bergzicht. Bill wil daar een Palmpje bestellen maar die kan alleen binnen genuttigd worden. Hij zei: laat maar, want ik wil buiten bier drinken. Ik maak gebruik van het sanitair en een dame vraagt mij waar nou toch die paarse veters vandaan komen, ze ziet er zoveel mensen mee lopen. Ik vertel haar van de aktie van Sunny, dat de opbrengst van die veters geheel ten goede komt van het KWF. Ik zei: die dame met de paarse hoed verkoopt ze en ze zit hier nu ook. Ik weet niet of zij ze ook daadwerkelijk gekocht heeft.

Na Bergzicht is het nog 5 km naar de laatste rust, het is vandaag echt een "trainen op rust" dag, er zitten wel 5 rusten ingepland! Dit stuk gaat alleen maar door de bossen. Erg mooi maar zwaar lopen. En een heeeeeeeeeeeele lange weg die volgens mij wel 3,5 km was! Niet leuk meer en ik heb echt een opkikker nodig. Inger adviseert mij een colaatje te drinken, want daar zit suiker en zout in. Het helpt een klein beetje en moet al mijn zin bijeenrapen om de laatse km's weg te trappen.

De rest van de route is een "paddestoelen" weg, d.w.z. we moeten de ANWB paddestoelen volgen. Dit is ook lang en saai maar ik vermaak me wel met mijn Ipod op. Ik zie een dame vooruitstrompelen en ik zeg dat het nog maar een klein stukje is. Ja, zegt ze dat zeiden ze een uur geleden ook al tegen me, ik geloof je niet meer!

Het is inmiddels 17.00 uur geworden en moeten dan nog een kwartiertje bebouwde kom doorworstelen om uiteindelijk onze welverdiende medaille (voor Inger) en cijfer 2 in ontvangst te nemen. We zijn blij dat het erop zit, Inger een aantal blaren rijker, ik gelukkig niet. Wel zere voeten maar dat is ook niet verwonderlijk.

We gaan lekker op het kunstgras zitten om de rest van de forumleden te zien binnenkomen, een deel zit er al. Ik neem een lekker broodje haring, en als ik vertrek koop ik er nog een voor onderweg, ze zijn heerlijk! Ik heb lekker mijn sandaaltjes meegenomen en daarmee arriveer ik bij de auto. Na een uurtje rijden ben ik weer thuis, een ervaring rijker. Ik voel me goed, heel erg moe dat wel maar supertrots dat ik het gehaald heb zonder blaren.