Dam tot Dam loop 22 september 2007

Vandaag ga ik weer eens een wandeltochtje lopen en wel in Amsterdam. Elly, een oud-collega van het CIZ, had ik aangestoken door mijn wandelavonturen, zij wilde dat ook eens meemaken.
Hoewel ze nog nooit een wandeltochtje gedaan had durfde ze het toch aan.

Die morgen zouden we de trein van 7.31 naar Amsterdam pakken, het was een Sprinter. Waar die naam vandaan komt weet ik niet, we gingen met een slakkengangetje richting Amsterdam. Bijna ieder station werd aangedaan. Maar al kletsend ging de reis toch voorspoedig en kwamen aan op het Centraal Station. Alwaar we eerst een toilet opzochten. We hadden ook enorme trek in koffie. We wilden nog op Anoeska wachten en doken een koffietent in. Vol met wandelaars en je kon het wandellegioen aan het raam voorbij zien trekken richting de Dam.

Al snel zagen we Anoeska met vriend Vincent en diens broer aankomen en gezamenlijk liepen we naar de Dam. Op de Dam aangekomen zagen we een heel stel "W4W-ers" en na het vele handenschudden, zoenen en foto's gemaakt te hebben liepen we richting de start. Hoewel het erg druk was, konden we al snel beginnen aan de tocht.

Het was heerlijk wandelweer, mijn jasje is niet meer aangeweest.
Na 5 km was de eerste rust- en stempelpost onder de Schellingwouderbrug. Daar nog even gekletst met Anneke, Douwine, Henrike en Adri. Een "doppie" geproefd (iets met alcohol geloof ik, een kruidig drankje), een appel gegeten en de aangeboden beker water opgedronken. Vorig jaar kregen we hier een flesje, het is wat karig nu vind ik.

Elly en ik hadden hetzelfde tempo en het ging erg goed. Hoewel ik mijn tenen alweer ging voelen, negeerde ik ze totaal omdat ik afgeleid werd door de omgeving en het erg gezellig was. Wat hebben wij altijd veel te kletsen, het verveelt nooit. Af en toe komen we bekenden tegen en ik krijg ook veel reakties op mijn t-shirt van Walkers4Walkers waar mijn naam op staat.

Op het Barkpad, de rust op 13 km was het ook erg druk. Bij de stempelpost zaten een stel pubers. "Ze hebben gevochten hè?" Ik reageerde met: O ja? Daar hadden ze geen antwoord op. Maar Elly zei: "Met wie?" Die jongen: "KIWI!!" En lag vervolgens helemaal in een deuk, hahaha wat een lol!!? Wel grappig dat ze om zoveel ongein de slappe lach kregen.

Net voorbij de drukte zagen wij een bankje. Ik was toch wel toe aan even een pauze om mijn voeten te inspecteren en eventueel in te smeren. Mijn tenen deden zeer, maar die waren ingetaped. Op mijn voeten geen enkel teken van blaarvorming. Dus weer lekker dik ingesmeerd met Vaseline. He he dat was wel even nodig!

Ik kreeg een telefoontje van Anoeska, zij zaten al bij de derde rust en gingen weer verder. Wij waren ongeveer tien minuten daarvandaan. In het Molenwijkpark werd een leuk feestje gevierd met een voorstelling van countrydancers. Wij hebben het toilet opgezocht, een lekker appeldrankje gedronken, een sinaasappel gegeten en gingen weer verder. Dit was het 17 km punt en het ging lekker!

Voordat we de volgende stempelpost zouden aandoen, zat ik helemaal in een "20-km dip". Dat heb ik altijd bij deze afstand. Dan ben ik het helemaal zat en wil er mee stoppen. En dit stukje is heel saai, langs de rijksweg en een stuk door het industrie terrein. Bij de Vredeweg, op 21 km, hebben we even op een bankje gezeten en de aangeboden krentenstol opgegeten.
Nu was het nog maar 5 km naar de finish. Het was half drie.

In Zaandam aangekomen is het gezellig druk op de terrasjes. Maar daar moesten we nog voorbij, de sporthal ligt aan de rand van het centrum. Vorig jaar vond ik het erg lang duren maar nu wist ik wat er komen ging en het viel ontzettend mee.

Om half vier arriveerden we in een bomvolle sporthal en konden wij onze medaille in ontvangst nemen. Elly heeft de "beproeving" goed doorstaan. Ze heeft nergens last van! (sjaloers? welnee!) Anoeska en vriend zagen we ook zitten en wij sloten daarbij aan. Lekker in het zonnetje nagenieten van deze schitterende dag. Ik heb het enorm naar mijn zin gehad.

Met een pendelbus konden we naar station Zaandam gebracht worden, wat een luxe. De eerste bus die aankwam was vol, maar al snel kwam de volgende en konden we lekker zitten. In Zaandam stond de trein alweer klaar en in Amsterdam namen we de Intercity naar Utrecht.
Die aansluiting ging ook perfect en om 18.15 kwamen we aan op het station Alexander.
Ik moest nog even op Hans wachten (die stond te kletsen met de buurman en was een beetje laat) maar om 7 uur plofte ik moe maar voldaan op de bank. Geen blaren! Ja een heel kleintje op mijn kleine teen. Toch maar even naar de schoenenwinkel om ze op te laten rekken.

Ellie is zo enthousiast geworden dat ze ook meegaat met de 7heuvelenomloop in Nijmegen. Dat wordt dan mijn volgende wandeltocht.

Hier een klein tv-verslag van de plaatselijke nieuwszender, op het einde zie je een groepje W4W-ers

http://www.rtvnh.nl/nieuws/index.asp?newsid=77508&tijdlijn=1

PS: de link kopieeren en bovenin je browser zetten.